ΜΑΚΡΙΑ ΚΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ
PART TWO!
Η πρώτη εβδομάδα του επίσημου lockdown πλησιάζει στο τέλος της και δεν ξέρουμε πόσο ακόμη θα τραβήξει η απομόνωση. Βρίσκουμε, παρόλα αυτά, μια κάποια παρηγοριά στο γεγονός ότι ολόκληρος ο πλανήτης βιώνει αυτή την πρωτοφανή ιστορία και δεν είμαστε μόνοι μας –διότι είμαστε και κακοί άνθρωποι και θέλουμε να υποφέρουν κι άλλοι μαζί μας! Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα, σαφώς. Καταρχάς, σκέψου πόσο πιο άθλια θα ήταν η καραντίνα αν ζούσες έναν αιώνα πριν, χωρίς κινητό, Netflix, Facebook, Viber, Skype και βίντεο με γάτες στο YouTube! Και χωρίς εμένα, να σου προτείνω κάθε Παρασκευή και μερικές ταινιούλες ακόμη, ώστε να γίνουν τα βράδια της απομόνωσης λίγο πιο υποφερτά. Νέα πεντάδα και σήμερα, λοιπόν. Όχι πάλι ταινίες με πανδημίες –τις φάγαμε στη μάπα– αλλά ένα ποτ πουρί από διάφορα είδη, έτσι για ποικιλία. Αυτή τη φορά, μάλιστα, έβαλα από το καλό πράμα -όχι τίποτε κακοφτιαγμένα b-movies. Διότι οι καιροί απαιτούν ποιοτικό αιματοκύλισμα!
TRIANGLE (2009)
Σκηνοθεσία: Christopher Smith
Σενάριο: Christopher Smith
Μουσική: Christian Henson
Ηθοποιοί: Melissa George, Michael Dorman,
Rachael Carpani κ.α.
Είδος: Psychological Thriller
Αξιολόγηση: ★★★★★
ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η Jess, μια μόνη μητέρα που προσπαθεί με κόπο να μεγαλώσει τον αυτιστικό γιο της, αποφασίζει να πάει σε μια εκδρομή με το σκάφος ενός φίλου, μαζί με την παρέα του. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, όμως, το σκάφος πέφτει σε ξαφνική καταιγίδα και αναποδογυρίζει. Για καλή τους τύχη βρίσκονται στην πορεία ενός υπερωκεάνιου, στο οποίο ανεβαίνουν για να σωθούν. Με μια πρόχειρη εξερεύνηση συνειδητοποιούν ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος πάνω στο πλοίο, όμως πολύ σύντομα τα πράγματα αρχίζουν να εξελίσσονται όπως σε μια συνηθισμένη ταινία slasher…. ή μήπως όχι;
ΟΠΟΤΕ;
Οπότε,πρόκειται για μια από τις πιο mindfuck ταινίες που θα δεις στη ζωή σου! Ενώ νομίζεις πως θα δεις κάτι συνηθισμένο, οι απανωτές ανατροπές και ο απροσδόκητος τρόπος με τον οποίο εξελίσσεται το σενάριο, κάνουν το σαγόνι σου να πέφτει σταδιακά! Αυτό συνέβη σε μένα, τουλάχιστον, καθώς ο παραπλανητικός τίτλος με προϊδέασε για κάποια φτηνή χαζοταινιούλα με το τρίγωνο των Βερμούδων ή κάτι ανάλογο. Όμως όχι! Το σενάριο είναι καλογραμμένο και πανέξυπνο, οι ερμηνείες πολύ καλές και το production value ανεβασμένο. Να την δεις οπωσδήποτε!
THE SACRAMENT (2013)
Σκηνοθεσία: Ti West
Σενάριο:Ti West
Μουσική: Tyler Bates
Ηθοποιοί: AJ Bowen, Joe Swanberg,
Amy Seimetz κ.α.
Είδος: Found Footage, Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆
ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Patrick λαμβάνει γράμμα από την τοξικομανή αδελφή του που τον ενημερώνει πως έχει γίνει μέλος της ουτοπικής κοινότητας του Eden Parish, όπου προσπαθεί να ξεπεράσει τον εθισμό της. Θέλοντας να μάθει περισσότερα, αποφασίζει να δεχτεί την πρόσκλησή της και να επισκεφτεί το καταφύγιο, μαζί με έναν δημοσιογράφο του Vice και έναν κάμεραμαν, με σκοπό να γυρίσουν ένα αφιέρωμα. Εκεί ανακαλύπτουν πως η κοινότητα έχει ιδρυθεί από έναν μυστηριώδη άντρα, τον οποίο τα μέλη αποκαλούν Πατέρα και πως τα έσοδα έχουν προέλθει όλα από δωρεές των μελών. Αποφασισμένοι να ανακαλύψουν αν όλα είναι τόσο ρόδινα όσο δείχνουν, αρχίζουν να καταγράφουν διάφορες μαρτυρίες, με απώτερο σκοπό να μιλήσουν με τον ίδιο τον Πατέρα. Σιγά σιγά, η ανατριχιαστική πραγματικότητα αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια τους…
ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για ένα ατμοσφαιρικό, ψυχολογικό θρίλερ, γυρισμένο σαν ντοκιμαντέρ. Η ιστορία, η οποία είναι βασισμένη στα πραγματικά γεγονότα της σφαγής του Jonestown, εκτυλίσσεται αργά –αλλά όχι βαρετά. Με αυτόν τον τρόπο, σου δίνει την ευκαιρία να βυθιστείς κι εσύ σιγά σιγά στην ατμόσφαιρα και να νιώσεις την ολοένα αυξανόμενη αίσθηση κινδύνου και απειλής που πλανάται στον αέρα. Θετικό είναι και το γεγονός ότι, ενώ ανήκει στο genre του found footage, δεν υιοθετεί, ευτυχώς, την τεχνική των ανάλογων ταινιών, με τα κουνημένα, θολά πλάνα. Η ταινία είναι καλογυρισμένη και όσο πιο σωστά καδραρισμένη γίνεται, ώστε να θυμίζει αληθινό ρεπορτάζ.
CLOWN (2014)
Σκηνοθεσία: Jon Watts
Σενάριο: Christopher Ford, Jon Watts
Μουσική: Matt Veligdan
Ηθοποιοί: Laura Allen, Christian Distefano,
Andy Powers κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆
ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Kent διοργανώνει ένα πάρτι γενεθλίων για τον γιο του, αλλά ο κλόουν που είχε κανονίσει να εμφανιστεί, ακυρώνει την τελευταία στιγμή. Για καλή του τύχη, ανακαλύπτει μια παλιά στολή κλόουν στο υπόγειο ενός σπιτιού που πουλάει και αποφασίζει να υποδυθεί εκείνος τον ρόλο. Μετά το πάρτι, κοιμάται χωρίς να βγάλει τη στολή και το επόμενο πρωί ανακαλύπτει με φρίκη ότι είναι αδύνατο να τη βγάλει. Τα χειρότερα δεν έχουν αρχίσει καν, όμως, αφού σιγά σιγά ο Kent αρχίζει να μεταλλάσσεται και να νιώθει μια ακατανίκητη πείνα. Τρομοκρατημένος, αναζητά τον προηγούμενο ιδιοκτήτη της στολής, ελπίζοντας να δώσει κάποια λύση στον εφιάλτη…
ΟΠΟΤΕ;
Οπότε,δεν είναι και ο Pennywise από το It, αλλά και ο κλόουν της συγκεκριμένης ταινίας μια χαρά τα πηγαίνει στον τομέα της φρίκης. Η κεντρική ιδέα είναι κάπως πρωτότυπη και ξεχωρίζει, ακόμη και αν πλαισιώνεται από αρκετά κλισέ του είδους. Θα μπορούσε, ίσως, να έχει και πιο γρήγορο ρυθμό, αλλά σε γενικές γραμμές θα κρατήσει το ενδιαφέρον σου.
RAW (2016)
Σκηνοθεσία: Julia Ducournau
Σενάριο: Julia Ducournau
Μουσική: Jim Williams
Ηθοποιοί: Garance Marillier, Ella Rumpf,
Laurent Lucas
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★★★
ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η Justine ξεκινά το πρώτο της εξάμηνο στην κτηνιατρική σχολή στην οποία φοιτά και η αδελφή της. Πριν από τα μαθήματα αναγκάζεται να συμμετάσχει στην τελετή μύησης, την οποία περνούν όλοι οι νέοι σπουδαστές. Όταν συνειδητοποιεί πως αυτή περιλαμβάνει μια σειρά από καψόνια, με αποκορύφωμα την κατανάλωση ωμών νεφρών κουνελιού, αρνείται κατηγορηματικά, μια και είναι χορτοφάγος. Η αδελφή της την εξαναγκάζει να φάει ένα και το ίδιο βράδυ η Justine ανακαλύπτει ένα περίεργο εξάνθημα στο πόδι της, το οποίο ο γιατρός αποδίδει σε τροφική δηλητηρίαση. Η κατάστασή της χειροτερεύει, όμως, φτάνοντας στο σημείο να έχει περίεργες ορέξεις…
ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για μια προσεγμένη, καλοδουλεμένη παραγωγή που απέσπασε επαίνους παντού και, επίσης, οδήγησε κάμποσους θεατές στην έξοδο, από την αηδία! Το ότι είναι γεμάτη σκηνές φρίκης, δεν σημαίνει πως πρόκειται για ένα ακόμη άμυαλο splatter. Αντιθέτως, η ταινία είναι ατμοσφαιρική, διεστραμμένη κατά διαστήματα και γεμάτη συμβολισμούς, κυρίως για το πόσο απρόβλεπτη είναι η ανθρώπινη φύση. Απλώς φρόντισε να μην τη δεις τρώγοντας!
CRAWL (2019)
Σκηνοθεσία: Alexandre Aja
Σενάριο: Michael Rasmussen
Μουσική: Max Aruj, Steffen Thum
Ηθοποιοί: Kaya Scodelario, Barry Pepper
Είδος: Disaster Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆
ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Όταν ένας τυφώνας Κατηγορίας 5 χτυπάει τη Φλόριδα, οι αρχές διατάζουν την εκκένωση των περιοχών που πρόκειται να πληγούν περισσότερο. Η Haley, όμως, αποφασίζει να παραβλέψει τις οδηγίες και να αναζητήσει τον πατέρα της, ο οποίος δεν έχει δώσει σημεία ζωής. Όταν καταφέρνει να τον εντοπίσει είναι ήδη αργά, καθώς οι δρόμοι έχουν αρχίσει να πλημμυρίζουν και οι δυο τους καταλήγουν εγκλωβισμένοι στο υπόγειο του πατρικού τους. Το χειρότερο είναι πως δεν είναι μόνοι τους. Όσο η πόλη γεμίζει νερό, όλο και περισσότεροι αλιγάτορες κάνουν την εμφάνισή τους και ένας από αυτούς βρίσκεται στο υπόγειο μαζί τους. Η Haley πρέπει τώρα να παλέψει με ένα αδηφάγο κτήνος αν θέλει να σώσει τον εαυτό της, αλλά και τον τραυματισμένο πατέρα της, από βέβαιο πνιγμό…
ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία ήταν μια από τις μεγαλύτερες και πιο απροσδόκητες επιτυχίες της χρονιάς που πέρασε, σε σημείο να την ανακηρύσσει και ο Quentin Tarantino ως αγαπημένη του για το 2019. Παρότι, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται σαν «μια ακόμη ταινία με αρπακτικό ζώο», καταφέρνει να είναι κάτι παραπάνω. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ερμηνεία της Scodelario, αλλά και στο γεγονός ότι το Crawl συνδυάζει στοιχεία τρόμου και ταινίας καταστροφής, σε ένα μίγμα γεμάτο δράση και συνεχή αγωνία. Μοιάζει σαν τον ιδανικό φόρο τιμής σε ταινίες με ζώα-κυνηγούς, όπως το Lake Placid, αλλά με πιο προσγειωμένη και ρεαλιστική προσέγγιση. Να το δεις, ειδικά με βροχερό καιρό!
Fri(ght)day Nights 