5 (ακόμη) θρίλερ με αριθμούς στον τίτλο!

ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΠΟΥ ΜΕΤΡΑΕΙ!
Ο εγκλεισμός συνεχίζεται και για τρίτη Παρασκευή στη σειρά είμαι εδώ να σου προτείνω πέντε ταινιούλες ακόμη, για να γίνουν πιο ανεκτές οι νύχτες της καραντίνας σου! Αν τις δεις όλες μαζεμένες και σου τελειώσουν γρήγορα, υπάρχουν πάνω από 200 ακόμη προτάσεις στο ιστολόγιο αυτό –όλο και κάποια θα σου έχει ξεφύγει. Και μιας και μετράμε μέρες εδώ και ένα μήνα σχεδόν, περιμένοντας να σιγάσει ο εφιάλτης που περνά ο πλανήτης, σήμερα έχω ξανά μερικές ταινιούλες που μετράνε κι εκείνες. Στους τίτλους, τουλάχιστον, μια και το μόνο κοινό που έχουν μεταξύ τους είναι ό,τι περιέχουν ένα νούμερο σε αυτούς. Υπομονή και ας ελπίσουμε ότι βρισκόμαστε πλέον σε αντίστροφη μέτρηση μέχρι να αρχίσουν όλα να γίνονται πάλι φυσιολογικά…

---

POPULATION 436 (2006)

Σκηνοθεσία: Michelle MacLaren
Σενάριο: Michael Kingston
Μουσική: Glenn Buhr
Ηθοποιοί: Jeremy Sisto, Fred Durst,
Charlotte Sullivan κ.α.
Είδος: Mystery, Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ένας υπάλληλος της Υπηρεσίας Απογραφής των ΗΠΑ επισκέπτεται μια απομονωμένη και ειδυλλιακή κωμόπολη της Βόρειας Ντακότα, με σκοπό να ερευνήσει κάτι που στην αρχή θεωρεί ότι αποτελεί σφάλμα: για πάνω από έναν αιώνα, ο πληθυσμός της πόλης μοιάζει να έχει παραμείνει σταθερός στους 436 κατοίκους. Αυτό που αγνοεί είναι πως πίσω από αυτό κρύβεται μια υπερφυσική δύναμη που φροντίζει να διατηρεί την ισορροπία στην πόλη. Με κάθε νέα προσθήκη, ένας άλλος κάτοικος πρέπει να πεθαίνει…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία έχει αρκετό μυστήριο για να διατηρήσει το ενδιαφέρον σου και σε αυτό συμβάλλει η πρωτότυπη ιδέα του σεναρίου. Το βασικό μειονέκτημα είναι πως γίνεται αρκετά προβλέψιμη από ένα σημείο κι έπειτα, ειδικά αφού ανοίγει τα χαρτιά της από το ξεκίνημά της, σχεδόν. Μοιάζει περισσότερο με ένα εκτεταμένο επεισόδιο των X-Files ή του Twilight Zone, καθώς μοιράζεται την ίδια ατμόσφαιρα. Άλλωστε, πρόκειται για μια παραγωγή low budget που κυκλοφόρησε απευθείας σε DVD. Παρόλα αυτά, είναι αξιοπρεπής παραγωγή.

---

VANISHING ON 7th STREET (2010)

Σκηνοθεσία: Brad Anderson
Σενάριο: Anthony Jaswinski
Μουσική: Lucas Vidal
Ηθοποιοί: Hayden Christensen, John Leguizamo, Thandie Newton κ.α.
Είδος: Post-Apocalyptic Horror
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Μετά από ένα μυστηριώδες μπλακ άουτ, οι περισσότεροι κάτοικοι του Detroit εξαφανίζονται, αφήνοντας πίσω τους μόνο τα ρούχα που φορούσαν. Οι λιγοστοί επιζώντες προσπαθούν να βρούνε κάποια εξήγηση για το τρομακτικό φαινόμενο. Σύντομα φτάνουν στο συμπέρασμα πως όσοι έμειναν πίσω σώθηκαν επειδή τη στιγμή που απλώθηκε το σκότος, βρίσκονταν κοντά σε κάποια πηγή φωτός. Γνωρίζοντας πως κάτι καραδοκεί στο σκοτάδι και περιμένει να τους αρπάξει, κάνουν το παν για να διατηρήσουν το ελάχιστο φως γύρω τους αναμμένο. Κάτι που γίνεται εξαιρετικά πιο δύσκολο από το γεγονός ότι ακόμη και ο ίδιος ο ήλιος φωτίζει πλέον για ελάχιστες ώρες κάθε μέρα…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για μια ακόμη ταινία με σχετικά έξυπνο σενάριο, το οποίο -δυστυχώς- δεν αξιοποιείται στο έπακρο. Ενώ η ιστορία ξεκινά καλά και δείχνει πολλά υποσχόμενη, δεν καταφέρνει να αναπτύξει πολύ καλά την κεντρική ιδέα και να σπρώξει την πλόκη σε κάτι παραπάνω από αναμενόμενα, επαναλαμβανόμενα κλισέ. Εκ των πραγμάτων, αφήνει πολλά ερωτήματα αναπάντητα, σε σημείο να μοιάζει σχεδόν ανολοκλήρωτη ή σαν να άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο για κάποιο σίκουελ.

---

13 SINS (2014)

Σκηνοθεσία: Daniel Stamm
Σενάριο: David Birke, Daniel Stamm
Μουσική: Michael Wandmacher
Ηθοποιοί: Mark Webber, Devon Graye,
Ron Perlman κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Elliot είναι βυθισμένος στα χρέη, καθώς συντηρεί τον διανοητικά ανάπηρο αδελφό του, την έγκυο αρραβωνιαστικιά του και τον πατέρα του. Η ζωή του πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, με αποκορύφωμα την απόλυσή του. Μετά από μια περίεργη κλήση που δέχεται, αποφασίζει να λάβει μέρος σε κάτι που μοιάζει με παιχνίδι. Πρέπει να ολοκληρώσει δεκατρείς προκλήσεις για να κερδίσει ένα τεράστιο χρηματικό ποσό. Οι μόνοι κανόνες είναι να μην αποτύχει σε κάποια από αυτές, να μην αποκαλύψει σε κανέναν το παιχνίδι και να μην παρεμβληθεί σε αυτό με κανέναν τρόπο. Όσο, όμως, προχωρούν οι προκλήσεις, τόσο πιο τραβηγμένες, επικίνδυνες και φρικιαστικές γίνονται. Θα αντέξει ως το τέλος;

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη που πέρασε σχετικά απαρατήρητη. Αποτελεί remake του Ταϊλανδέζικου 13: Game of Death, αν και με αρκετές διαφοροποιήσεις από την αρχική ταινία. Το σενάριο είναι σχετικά φρέσκο, οι ερμηνείες καλές και το σασπένς μεγαλώνει όλο και περισσότερο όσο προχωρά η ταινία. Έχει αρκετές σκηνές φρίκης για τους φαν του είδους, αλλά καταφέρνει να είναι κάτι παραπάνω από απλό torture porn, ρίχνοντας βάρος στους χαρακτήρες και την απόγνωσή τους, η οποία είναι αυτή που τους καθοδηγεί σε όλη τη διάρκειά της. Δες την οπωσδήποτε.

---

31 (2016)

Σκηνοθεσία: Rob Zombie
Σενάριο: Rob Zombie
Μουσική: Rob Zombie, John 5
Ηθοποιοί: Sheri Moon Zombie, Jeff Daniel Phillips, Meg Foster κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η ταινία διαδραματίζεται το 1976. Τα μέλη ενός θιάσου δέχονται επίθεση κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας τους και μεταφέρονται σε ένα περίεργο κτίριο. Εκεί ενημερώνονται από τους απαγωγείς τους ότι για τις επόμενες δώδεκα ώρες θα πρέπει να συμμετάσχουν σε ένα παιχνίδι το οποίο ονομάζεται «31». Κατά τη διάρκειά του, θα κυκλοφορούν μέσα στο δαιδαλώδες κτίριο προσπαθώντας να επιβιώσουν όσο μια ομάδα από παρανοϊκούς κλόουν προσπαθεί να τους δολοφονήσει…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για μια κλασική ταινία του Zombie: θορυβώδης, νευρώδης και με αισθητική βίντεο κλιπ heavy metal συγκροτήματος! Παρότι έχει κάποιες σκηνές φρίκης που θα ικανοποιήσουν τους φαν, είναι αρκετά ανέμπνευστη και μονοδιάστατη όσον αφορά την πλοκή, ενώ για ακόμη μια φορά ο Zombie μάς παρουσιάζει μια σειρά από χαρακτήρες τόσο φασαριόζους και υπερβολικούς, που καταφέρνουν να γίνουν αντιπαθητικοί πολύ γρήγορα. Δες την μόνο αν δεν έχεις κάτι καλύτερο να δεις!

---

12 FEET DEEP aka THE DEEP END (2017)

Σκηνοθεσία: Matt Eskandari
Σενάριο: Matt Eskandari
Μουσική: Todd Haberman
Ηθοποιοί: Alexandra Park, Nora-Jane Noone,
Tobin Bell, Diane Farr
Είδος: Psychological Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η Bree και η Jonna, δυο αδελφές, πηγαίνουν για κολύμβηση στο δημοτικό κολυμβητήριο, όμως κάτι πηγαίνει στραβά και καταλήγουν παγιδευμένες μέσα στην πισίνα, κάτω από το σκέπασμα. Για ακόμη χειρότερή τους τύχη, το κολυμβητήριο πρόκειται να παραμείνει αρκετές μέρες κλειστό λόγω κάποιας γιορτής. Εγκλωβισμένες μέσα στο νερό, το οποίο γίνεται όλο και πιο κρύο, πρέπει να βρούνε έναν τρόπο να δραπετεύσουν. Η μοναδική τους ελπίδα είναι η καθαρίστρια του χώρου, η οποία, όμως, δεν δείχνει τόσο πρόθυμη να βοηθήσει χωρίς αντίτιμο…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα ταινία, με αρκετή αγωνία, παρά το γεγονός ότι εκτυλίσσεται, ουσιαστικά, σε μια μόνο τοποθεσία. Πρόκειται περισσότερο για δράμα με αρκετές πινελιές ψυχολογικού τρόμου (ειδικά αν είσαι κλειστοφοβικός), το οποίο όμως είναι τόσο καλογυρισμένο που καταφέρνει να ξεπεράσει τους όποιους περιορισμούς και να σε κρατήσει σε αγωνία ως το τέλος. Η ιδέα δεν είναι και τόσο πρωτότυπη: δυο χαρακτήρες με διαφορές, οι οποίοι βρίσκονται εγκλωβισμένοι στο ίδιο σημείο και αναγκάζονται να τα βρούνε για να επιβιώσουν. Παρόλα αυτά, οι ερμηνείες είναι καλές και το σασπένς χτίζεται σταδιακά, οπότε συγχωρείς κάθε έλλειψη καινοτομίας!

5 (ακόμη) θρίλερ για να δεις στην καραντίνα!

ΜΑΚΡΙΑ ΚΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ
PART TWO!
Η πρώτη εβδομάδα του επίσημου lockdown πλησιάζει στο τέλος της και δεν ξέρουμε πόσο ακόμη θα τραβήξει η απομόνωση. Βρίσκουμε, παρόλα αυτά, μια κάποια παρηγοριά στο γεγονός ότι ολόκληρος ο πλανήτης βιώνει αυτή την πρωτοφανή ιστορία και δεν είμαστε μόνοι μας –διότι είμαστε και κακοί άνθρωποι και θέλουμε να υποφέρουν κι άλλοι μαζί μας! Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα, σαφώς. Καταρχάς, σκέψου πόσο πιο άθλια θα ήταν η καραντίνα αν ζούσες έναν αιώνα πριν, χωρίς κινητό, Netflix, Facebook, Viber, Skype και βίντεο με γάτες στο YouTube! Και χωρίς εμένα, να σου προτείνω κάθε Παρασκευή και μερικές ταινιούλες ακόμη, ώστε να γίνουν τα βράδια της απομόνωσης λίγο πιο υποφερτά. Νέα πεντάδα και σήμερα, λοιπόν. Όχι πάλι ταινίες με πανδημίες –τις φάγαμε στη μάπα– αλλά ένα ποτ πουρί από διάφορα είδη, έτσι για ποικιλία. Αυτή τη φορά, μάλιστα, έβαλα από το καλό πράμα -όχι τίποτε κακοφτιαγμένα b-movies. Διότι οι καιροί απαιτούν ποιοτικό αιματοκύλισμα!

---

TRIANGLE (2009)

Σκηνοθεσία: Christopher Smith
Σενάριο: Christopher Smith
Μουσική: Christian Henson
Ηθοποιοί: Melissa George, Michael Dorman,
Rachael Carpani κ.α.
Είδος: Psychological Thriller
Αξιολόγηση: ★★★★★

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η Jess, μια μόνη μητέρα που προσπαθεί με κόπο να μεγαλώσει τον αυτιστικό γιο της, αποφασίζει να πάει σε μια εκδρομή με το σκάφος ενός φίλου, μαζί με την παρέα του. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, όμως, το σκάφος πέφτει σε ξαφνική καταιγίδα και αναποδογυρίζει. Για καλή τους τύχη βρίσκονται στην πορεία ενός υπερωκεάνιου, στο οποίο ανεβαίνουν για να σωθούν. Με μια πρόχειρη εξερεύνηση συνειδητοποιούν ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος πάνω στο πλοίο, όμως πολύ σύντομα τα πράγματα αρχίζουν να εξελίσσονται όπως σε μια συνηθισμένη ταινία slasher…. ή μήπως όχι;

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε,πρόκειται για μια από τις πιο mindfuck ταινίες που θα δεις στη ζωή σου! Ενώ νομίζεις πως θα δεις κάτι συνηθισμένο, οι απανωτές ανατροπές και ο απροσδόκητος τρόπος με τον οποίο εξελίσσεται το σενάριο, κάνουν το σαγόνι σου να πέφτει σταδιακά! Αυτό συνέβη σε μένα, τουλάχιστον, καθώς ο παραπλανητικός  τίτλος με προϊδέασε για κάποια φτηνή χαζοταινιούλα με το τρίγωνο των Βερμούδων ή κάτι ανάλογο. Όμως όχι! Το σενάριο είναι καλογραμμένο και πανέξυπνο, οι ερμηνείες πολύ καλές και το production value ανεβασμένο. Να την δεις οπωσδήποτε!

---

THE SACRAMENT (2013)

Σκηνοθεσία: Ti West
Σενάριο:Ti West
Μουσική: Tyler Bates
Ηθοποιοί: AJ Bowen, Joe Swanberg,
Amy Seimetz κ.α.
Είδος: Found Footage, Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Patrick λαμβάνει γράμμα από την τοξικομανή αδελφή του που τον ενημερώνει πως έχει γίνει μέλος της ουτοπικής κοινότητας του Eden Parish, όπου προσπαθεί να ξεπεράσει τον εθισμό της. Θέλοντας να μάθει περισσότερα, αποφασίζει να δεχτεί την πρόσκλησή της και να επισκεφτεί το καταφύγιο, μαζί με έναν δημοσιογράφο του Vice και έναν κάμεραμαν, με σκοπό να γυρίσουν ένα αφιέρωμα. Εκεί ανακαλύπτουν πως η κοινότητα έχει ιδρυθεί από έναν μυστηριώδη άντρα, τον οποίο τα μέλη αποκαλούν Πατέρα και πως τα έσοδα έχουν προέλθει όλα από δωρεές των μελών. Αποφασισμένοι να ανακαλύψουν αν όλα είναι τόσο ρόδινα όσο δείχνουν, αρχίζουν να καταγράφουν διάφορες μαρτυρίες, με απώτερο σκοπό να μιλήσουν με τον ίδιο τον Πατέρα. Σιγά σιγά, η ανατριχιαστική πραγματικότητα αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια τους…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για ένα ατμοσφαιρικό, ψυχολογικό θρίλερ, γυρισμένο σαν ντοκιμαντέρ. Η ιστορία, η οποία είναι βασισμένη στα πραγματικά γεγονότα της σφαγής του Jonestown, εκτυλίσσεται αργά –αλλά όχι βαρετά. Με αυτόν τον τρόπο, σου δίνει την ευκαιρία να βυθιστείς κι εσύ σιγά σιγά στην ατμόσφαιρα και να νιώσεις την ολοένα αυξανόμενη αίσθηση κινδύνου και απειλής που πλανάται στον αέρα. Θετικό είναι και το γεγονός ότι, ενώ ανήκει στο genre του found footage, δεν υιοθετεί, ευτυχώς, την τεχνική των ανάλογων ταινιών, με τα κουνημένα, θολά πλάνα. Η ταινία είναι καλογυρισμένη και όσο πιο σωστά καδραρισμένη γίνεται, ώστε να θυμίζει αληθινό ρεπορτάζ.

---

CLOWN (2014)

Σκηνοθεσία: Jon Watts
Σενάριο: Christopher Ford, Jon Watts
Μουσική: Matt Veligdan
Ηθοποιοί: Laura Allen, Christian Distefano,
Andy Powers κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Kent διοργανώνει ένα πάρτι γενεθλίων για τον γιο του, αλλά ο κλόουν που είχε κανονίσει να εμφανιστεί, ακυρώνει την τελευταία στιγμή. Για καλή του τύχη, ανακαλύπτει μια παλιά στολή κλόουν στο υπόγειο ενός σπιτιού που πουλάει και αποφασίζει να υποδυθεί εκείνος τον ρόλο. Μετά το πάρτι, κοιμάται χωρίς να βγάλει τη στολή και το επόμενο πρωί ανακαλύπτει με φρίκη ότι είναι αδύνατο να τη βγάλει. Τα χειρότερα δεν έχουν αρχίσει καν, όμως, αφού σιγά σιγά ο Kent αρχίζει να μεταλλάσσεται και να νιώθει μια ακατανίκητη πείνα. Τρομοκρατημένος, αναζητά τον προηγούμενο ιδιοκτήτη της στολής, ελπίζοντας να δώσει κάποια λύση στον εφιάλτη…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε,δεν είναι και ο Pennywise από το It, αλλά και ο κλόουν της συγκεκριμένης ταινίας μια χαρά τα πηγαίνει στον τομέα της φρίκης. Η κεντρική ιδέα είναι κάπως πρωτότυπη και ξεχωρίζει, ακόμη και αν πλαισιώνεται από αρκετά κλισέ του είδους. Θα μπορούσε, ίσως, να έχει και πιο γρήγορο ρυθμό, αλλά σε γενικές γραμμές θα κρατήσει το ενδιαφέρον σου.

---

RAW (2016)

Σκηνοθεσία: Julia Ducournau
Σενάριο: Julia Ducournau
Μουσική: Jim Williams
Ηθοποιοί: Garance Marillier, Ella Rumpf,
Laurent Lucas
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★★★

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η Justine ξεκινά το πρώτο της εξάμηνο στην κτηνιατρική σχολή στην οποία φοιτά και η αδελφή της. Πριν από τα μαθήματα αναγκάζεται να συμμετάσχει στην τελετή μύησης, την οποία περνούν όλοι οι νέοι σπουδαστές. Όταν συνειδητοποιεί πως αυτή περιλαμβάνει μια σειρά από καψόνια, με αποκορύφωμα την κατανάλωση ωμών νεφρών κουνελιού, αρνείται κατηγορηματικά, μια και είναι χορτοφάγος. Η αδελφή της την εξαναγκάζει να φάει ένα και το ίδιο βράδυ η Justine ανακαλύπτει ένα περίεργο εξάνθημα στο πόδι της, το οποίο ο γιατρός αποδίδει σε τροφική δηλητηρίαση. Η κατάστασή της χειροτερεύει, όμως, φτάνοντας στο σημείο να έχει περίεργες ορέξεις… 

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για μια προσεγμένη, καλοδουλεμένη παραγωγή που απέσπασε επαίνους παντού και, επίσης, οδήγησε κάμποσους θεατές στην έξοδο, από την αηδία! Το ότι είναι γεμάτη σκηνές φρίκης, δεν σημαίνει πως πρόκειται για ένα ακόμη άμυαλο splatter. Αντιθέτως, η ταινία είναι ατμοσφαιρική, διεστραμμένη κατά διαστήματα και γεμάτη συμβολισμούς, κυρίως για το πόσο απρόβλεπτη είναι η ανθρώπινη φύση. Απλώς φρόντισε να μην τη δεις τρώγοντας!

---

CRAWL (2019)

Σκηνοθεσία: Alexandre Aja
Σενάριο: Michael Rasmussen
Μουσική: Max Aruj, Steffen Thum
Ηθοποιοί: Kaya Scodelario, Barry Pepper
Είδος: Disaster Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Όταν ένας τυφώνας Κατηγορίας 5 χτυπάει τη Φλόριδα, οι αρχές διατάζουν την εκκένωση των περιοχών που πρόκειται να πληγούν περισσότερο. Η Haley, όμως, αποφασίζει να παραβλέψει τις οδηγίες και να αναζητήσει τον πατέρα της, ο οποίος δεν έχει δώσει σημεία ζωής. Όταν καταφέρνει να τον εντοπίσει είναι ήδη αργά, καθώς οι δρόμοι έχουν αρχίσει να πλημμυρίζουν και οι δυο τους καταλήγουν εγκλωβισμένοι στο υπόγειο του πατρικού τους. Το χειρότερο είναι πως δεν είναι μόνοι τους. Όσο η πόλη γεμίζει νερό, όλο και περισσότεροι αλιγάτορες κάνουν την εμφάνισή τους και ένας από αυτούς βρίσκεται στο υπόγειο μαζί τους. Η Haley πρέπει τώρα να παλέψει με ένα αδηφάγο κτήνος αν θέλει να σώσει τον εαυτό της, αλλά και τον τραυματισμένο πατέρα της, από βέβαιο πνιγμό…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία ήταν μια από τις μεγαλύτερες και πιο απροσδόκητες επιτυχίες της χρονιάς που πέρασε, σε σημείο να την ανακηρύσσει και ο Quentin Tarantino ως αγαπημένη του για το 2019. Παρότι, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται σαν «μια ακόμη ταινία με αρπακτικό ζώο», καταφέρνει να είναι κάτι παραπάνω. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ερμηνεία της Scodelario, αλλά και στο γεγονός ότι το Crawl συνδυάζει στοιχεία τρόμου και ταινίας καταστροφής, σε ένα μίγμα γεμάτο δράση και συνεχή αγωνία. Μοιάζει σαν τον ιδανικό φόρο τιμής σε ταινίες με ζώα-κυνηγούς, όπως το Lake Placid, αλλά με πιο προσγειωμένη και ρεαλιστική προσέγγιση. Να το δεις, ειδικά με βροχερό καιρό!

5 θρίλερ για να δεις στην καραντίνα!

ΜΑΚΡΙΑ ΚΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ!
Είναι αρκετές οι φορές που η ζωή μοιάζει ν΄ αντιγράφει τον κινηματογράφο και να που τώρα ολόκληρος ο πλανήτης βιώνει κάτι που μοιάζει να βγήκε από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ο κορονοϊός έκανε τη δειλή εμφάνισή του στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς, αλλά ξεπέρασε πολύ γρήγορα το τρακ του. Τώρα πια έχει εξαπλωθεί σε κάθε ήπειρο, ολόκληρες χώρες τελούν υπό καραντίνα και γενική απαγόρευση κυκλοφορίας, η παγκόσμια οικονομία αρχίζει να γονατίζει και τα θύματα αυξάνονται ανησυχητικά. Απόδειξη ότι όσο μακριά κι αν έχει φτάσει ο πολιτισμός μας, αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορεί πολύ εύκολα να καταρρεύσει από τη μια στιγμή στην άλλη. Και υπάρχει πιο ιδανικός εχθρός για να το πετύχει αυτό, πέρα από κάποιον που φαίνεται μόνο στο μικροσκόπιο; Δεν χρειάζεται πανικός, όμως. Υπομονή και αισιοδοξία! Ακολούθα τις οδηγίες των ειδικών, προφυλάξου όσο καλύτερα μπορείς και βρες την ευκαιρία να κάνεις μέσα στην καραντίνα όλα εκείνα που συνεχώς γκρινιάζεις πως δεν έχεις χρόνο να κάνεις. Και στο ενδιάμεσο, εδώ είμαι εγώ για να σου προτείνω και κανένα καλό θρίλερ! Η περίσταση απαιτεί και ταινίες αντίστοιχου περιεχομένου, φυσικά. Τι; Too soon?

---

CARRIERS (2009)

Σκηνοθεσία: Àlex & David Pastor
Σενάριο: Àlex & David Pastor
Μουσική: Peter Nashel
Ηθοποιοί: Lou Taylor Pucci, Chris Pine,
Emily VanCamp κ.α.
Είδος: Body Horror, Post-Apocalyptic Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Τέσσερις επιζώντες μιας πανδημίας που έχει αποδεκατίσει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Γης ταξιδεύουν προς μια απομονωμένη παραλία. Σκοπός τους είναι να εγκατασταθούν στο ξενοδοχείο που βρίσκεται εκεί, περιμένοντας να εξαλειφθεί ο ιός και να συνεχίσουν τη ζωή τους. Στο ταξίδι τους ακολουθούν μια σειρά από κανόνες που έχουν θεσπίσει, ώστε να αποφύγουν τον κίνδυνο μόλυνσης. Στην πορεία, όμως, θα συναντηθούν με έναν πατέρα και την άρρωστη κόρη του και τα σχέδιά τους θα αλλάξουν οριστικά…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, παρότι δεν έχει και κάτι καινούργιο να πει η ταινία, βλέπεται αρκετά ευχάριστα (όσο ευχάριστα μπορείς να παρακολουθήσεις μια μεταποκαλυπτική ταινία!) Η ιστορία μπορεί να είναι σχετικά απλή και με αναμενόμενη εξέλιξη, αλλά οι ερμηνείες τη σώζουν. Το ενδιαφέρον είναι ότι αποτελεί μια από τις πρώτες ταινίες του Chris Pine -πριν γίνει γνωστός- και προβλήθηκε την ίδια χρονιά με το reboot του Star Trek (το οποίο τον έκανε γνωστό!)

---

CONTAGION (2011)

Σκηνοθεσία: Steven Soderbergh
Σενάριο: Scott Z. Burns
Μουσική: Cliff Martinez
Ηθοποιοί: Marion Cotillard, Matt Damon, Jude Law, Laurence Fishburne κ.α.
Είδος: Action Thriller
Αξιολόγηση: ★★★★★

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Δύο μέρες μετά την επιστροφή της από επαγγελματικό ταξίδι στην Κίνα, μια γυναίκα από τις ΗΠΑ αρρωσταίνει και πεθαίνει. Η αυτοψία δείχνει ότι ο θάνατος προκλήθηκε από έναν άγνωστο και αρκετά θανατηφόρο ιό και οι έρευνες αποκαλύπτουν ότι η νεκρή ήταν ο αρχικός ασθενής. Αμέσως ξεκινά αγώνας δρόμου για να εντοπιστούν όλες οι κινήσεις της και να αποφευχθεί η εξάπλωση του ιού, όμως είναι πλέον πολύ αργά. Όσο οι ειδικοί παλεύουν με τον χρόνο για να ανακαλύψουν το εμβόλιο κατά του ιού, ο πλανήτης αρχίζει σιγά σιγά να κυριεύεται από τον πανικό και να βυθίζεται όλο και περισσότερο στο χάος…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για μια αριστουργηματική ταινία με ανσάμπλ καστ, η οποία τρόμαξε πολλούς με τον ρεαλισμό της, ενώ στις μέρες που διανύουμε φαντάζει σχεδόν προφητική. Οι ερμηνείες είναι πολύ καλές, η σκηνοθεσία αριστοτεχνική και η ιστορία παρουσιάζεται μέσα από τα μάτια διάφορων χαρακτήρων, αποκαλύπτοντας όλες τις πλευρές μιας πανδημίας: το δράμα των θυμάτων και των οικογενειών τους, τη μάχη του νοσηλευτικού προσωπικού, τις συζητήσεις πίσω από τις κλειστές πόρτες οργανισμών, την ψυχολογία του πλήθους και τη μαζική υστερία, καθώς και την αναπόφευκτη εμφάνιση των κερδοσκόπων. Έπαινοι προήλθαν και από την επιστημονική κοινότητα για την ακρίβεια του σεναρίου, όσον αφορά το επιστημονικό κομμάτι.

---

HIDDEN (2015)

Σκηνοθεσία: The Duffer Brothers
Σενάριο: The Duffer Brothers
Μουσική: David Julyan
Ηθοποιοί: Alexander Skarsgård,
Andrea Riseborough, Emily Alyn Lind
Είδος: Psychological Thriller
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Μια μυστηριώδης ασθένεια που χτυπάει τις ΗΠΑ αναγκάζει μια τριμελή οικογένεια να κρυφτεί σε ένα υπόγειο καταφύγιο. Πεπεισμένοι πως είναι οι μοναδικοί που έχουν επιζήσει και ότι ο υπόλοιπος πληθυσμός έχει μετατραπεί σε τέρατα, προσπαθούν να επιβιώσουν στο ασφυκτικό, αυτό, περιβάλλον έχοντας ως κύριο κανόνα να διατηρούν την ψυχραιμία τους και να μην εγκαταλείπουν για κανένα λόγο την κρυψώνα τους. Μια σειρά από ατυχείς συγκυρίες, όμως, θα απειλήσει την ασφάλειά τους…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία είναι αρκετά ενδιαφέρουσα και καταφέρνει να αναπτύξει μια τετριμμένη ιδέα με δημιουργικό τρόπο. Είναι κλειστοφοβική, ατμοσφαιρική και μινιμαλιστική, κυρίως λόγω του χαμηλού budget. Το σενάριο δεν είναι κάτι το πρωτότυπο, όμως παρουσιάζεται έξυπνα, μοιρασμένο ανάμεσα στο παρόν και σε ελάχιστα flashback τα οποία αποκαλύπτουν όλες τις πτυχές της ιστορίας. Σίγουρα θα κρατήσει το ενδιαφέρον σου μέχρι το ανατρεπτικό φινάλε.

---

VIRAL (2016)

Σκηνοθεσία: Henry Joost, Ariel Schulman
Σενάριο: Christopher Landon
Μουσική: Rob Simonsen
Ηθοποιοί: Sofia Black D’Elia, Analeigh Tipton,
Travis Tope κ.α.
Είδος: Science Fiction Horror
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Μια εξαιρετικά μεταδοτική ασθένεια που προκαλείται από παρασιτικό οργανισμό χτυπάει μια μικρή πόλη της Καλιφόρνια, την οποία η κυβέρνηση θέτει αμέσως υπό αυστηρή καραντίνα. Στο επίκεντρο του χαμού βρίσκονται δυο αδελφές, οι οποίες αποκόπτονται τελείως από τους γονείς τους και πρέπει να βρούνε έναν τρόπο να παραμείνουν υγιείς ώσπου να περάσουν όλα. Κάτι που θα αποδειχθεί σχεδόν αδύνατο, αφού όσοι νοσούν γίνονται απίστευτα βίαιοι και επιθετικοί…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, εντάξει, βλέπεται. Δεν αποτελεί και κάτι το εξαιρετικά πρωτότυπο, μοιάζει περισσότερο με ένα αναμάσημα ιδεών που έχουμε ξαναδεί, αλλά με μια προσπάθεια να αποδοθούν με πιο σύγχρονο τρόπο. Είναι καλογυρισμένο και έχει μερικές καλές σκηνές φρίκης, όμως η γενική αίσθηση που σου αφήνει είναι αυτή του ξαναζεσταμένου φαγητού. Είναι, σίγουρα, από τις ταινίες που βλέπεις κάνοντας κάτι άλλο ταυτόχρονα.

---

RADIUS (2017)

Σκηνοθεσία: Caroline Labrèche, Steeve Léonard
Σενάριο: Caroline Labrèche, Steeve Léonard
Μουσική: Benoît Charest
Ηθοποιοί: Diego Klattenhoff, Charlotte Sullivan
Είδος: Science Fiction Thriller
Αξιολόγηση: ★★★★☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ένας άντρας συνέρχεται μετά από αυτοκινητιστικό δυστύχημα και συνειδητοποιεί ότι έχει χάσει τη μνήμη του. Αναζητώντας βοήθεια, θα ανακαλύψει έντρομος πως όποιος ζωντανός οργανισμός τον πλησιάζει σε κοντινή απόσταση, πέφτει νεκρός. Το μυστήριο περιπλέκεται ακόμη περισσότερο όταν συναντά μια γυναίκα που, όχι μόνο πάσχει κι εκείνη από αμνησία, αλλά δείχνει να έχει και ανοσία στη θανατηφόρα δύναμή του. Μαζί θα προσπαθήσουν να λύσουν το μυστήριο για το τι τους συνέβη…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα ταινία με αρκετά έξυπνη και πρωτότυπη ιστορία και μπόλικες ανατροπές στην εξέλιξή της. Συνδυάζει στοιχεία θρίλερ, επιστημονικής φαντασίας, μυστηρίου και το σασπένς σε κρατάει από το ξεκίνημα μέχρι το τέλος. Μπορεί να είναι low budget, όμως η φρέσκια ιδέα στην οποία βασίστηκε το σενάριο είναι το μόνο που έχει σημασία εδώ και είναι και αυτό που οδήγησε στις εξαιρετικές κριτικές του κοινού.  Δες την οπωσδήποτε!

Better Watch Out: Κάποιος δεν θα πάρει δώρο φέτος!

Σκηνοθεσία: Chris Peckover
Σενάριο: Zack Kahn, Chris Peckover
Μουσική: Brian Cachia
Ηθοποιοί: Olivia DeJonge, Levi Miller, Ed Oxenbould, Virginia Madsen κ.α.
Είδος: Psychological Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆

ΤΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα ★★☆☆☆
Φρίκη: ★★☆☆☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

BETTER WATCH OUT (2016)
Σήμερα σου έχω γιορτινό θριλεράκι, για να ταιριάζει με το κλίμα των ημερών! Αν δεν κάνεις τίποτα ιδιαίτερο την ημέρα των Χριστουγέννων, μπορείς πάντα να το δεις, διότι τίποτε δεν σου φτιάχνει καλύτερα γιορτινή διάθεση, από ένα καλό αιματοκύλισμα υπό τους ήχους καλάντων! Η σημερινή ταινία, μάλιστα, αποτελεί μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση, καθώς καταφέρνει με πολύ έξυπνο τρόπο να καμουφλάρει το πόσο μεγαλοφυής είναι στην πραγματικότητα! Αλλά περισσότερα γι’ αυτό στη συνέχεια…

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Είναι Χριστούγεννα και η Ashley αναλαμβάνει να κάνει baby sitting στον δωδεκάχρονο Luke, ο οποίος είναι τσιμπημένος μαζί της από καιρό. Προσπαθώντας να την εντυπωσιάσει και να της αποδείξει ότι είναι πιο ώριμος από την ηλικία του, ο Luke αρχίζει να συμπεριφέρεται αλλοπρόσαλλα. Αυτό, όμως, είναι το μικρότερο από τα προβλήματα της Ashley, αφού σύντομα συνειδητοποιεί ότι και κάποιος άλλος βρίσκεται μέσα στο σπίτι μαζί τους. Αλλά τίποτε δεν είναι ικανό να την προετοιμάσει γι’ αυτό που θα συμβεί στη συνέχεια –και μαζί με αυτή, ούτε κι εσένα!

Είπα πως η ταινία είναι μια πολύ ειδική περίπτωση και ισχύει. Και αυτό διότι ο σεναριογράφος και ο σκηνοθέτης πήραν ένα πολύ μεγάλο ρίσκο: έκαναν το παν για να σε πείσουν από το ξεκίνημα ότι η ταινία τους θα είναι κακή! Και, όντως, έτσι δείχνει, όσο περνά η ώρα! Για το πρώτο μισάωρο –ακριβώς- της ταινίας, είσαι σίγουρος ότι θα παρακολουθείς άλλο ένα κοινότοπο θρίλερ, κατάμεστο από όλα τα κλισέ που μαστίζουν το είδος. Και, ξαφνικά, πάνω στο σημείο που έχεις αρχίσει να κράζεις το σενάριο και να αναρωτιέσαι μήπως θα ήταν καλύτερο να δεις κάνα εορταστικό με κλαρίνα στην τηλεόραση, έρχεται η ανατροπή που φέρνει τα πάνω κάτω και εξηγεί με τόσο αφοπλιστικό τρόπο όλη αυτή την παρέλαση κλισέ και σεναριακών ευκολιών, δίνοντάς σου ένα ηχηρό χαστούκι στα μούτρα! Και κάπου εκεί συνειδητοποιείς κι εσύ –όπως κι εγώ και η παρέα με την οποία πρωτοείδα την ταινία- ότι, όντως, το σενάριο είναι μεγαλοφυές! Και πολύ πολύ ριψοκίνδυνο, αφού αφιερώνει το ένα τρίτο της διάρκειάς του στο να σε κάνει να πιστεύεις ότι βλέπεις κάτι χαζό και κακογυρισμένο!

Τα κλισέ, οι σεναριακές τρύπες και κάμποσες παραπλανητικές σκηνές που έχουν φυτευτεί στην ταινία έχουν ως κύριο σκοπό να δημιουργήσουν ένα προπέτασμα καπνού, ώστε να μην καταλάβεις πού το πηγαίνει η ιστορία –και το επιτυγχάνουν θαυμάσια! Ξέρω, είναι λίγο spoiler αυτό που σου έκανα, αλλά αρκετές από τις κακές κριτικές κοινού που έχει λάβει η ταινία ήταν, προφανώς, από θεατές που τη σταμάτησαν πριν φτάσουν στο κρίσιμο σημείο και δεν θα ήθελα να σου συμβεί το ίδιο!

Όταν η ταινία παίρνει μπρος, λοιπόν, και σου αποκαλύπτει το πραγματικό της πρόσωπο, τα πάντα μπαίνουν στη θέση τους και η αμέριστη προσοχή σου είναι πλέον δεδομένη! Και κάπου εκεί συνειδητοποιείς ότι -για γιορτινή ταινία- είναι αρκετά πιο σκοτεινή απ’ ό,τι φανταζόσουν! Οι ερμηνείες αποδεικνύονται αρκετά καλές -ειδικά αυτή του νεαρού πρωταγωνιστή- και το σασπένς ανεβαίνει στα ύψη σταδιακά, ενώ το σενάριο διατηρεί τον ανατρεπτικό του χαρακτήρα ως το τέλος. Ίσως το κυριότερο αρνητικό για μένα, είναι ότι το μεγαλύτερο ποσοστό της βίας συμβαίνει εκτός οθόνης –ίσως για να αποφευχθεί ο χαρακτηρισμός της ως ακατάλληλης. Το Better Watch Out δεν αποτελεί κάτι το τόσο διαφορετικό στον πυρήνα του. Είναι μια ιστορία που την έχουμε ξαναδεί λίγο-πολύ -με τις αδυναμίες και τις υπερβολές της. Αλλά η ευφυής εκτέλεση είναι αυτή που το κάνει να ξεχωρίζει, πραγματικά!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, γέμισε ένα πιάτο μελομακάρονα και κουραμπιέδες και κάτσε να την απολαύσεις!

GEEKY TRIVIA
Το πρωταγωνιστικό δίδυμο είχε πρωταγωνιστήσει και σε προηγούμενο θρίλερ έναν χρόνο πριν –το συμπαθέστατο The Visit του Shyamalan, που για πολλούς αποτέλεσε το πολυπόθητο comeback του. Ίσως από εκεί απέκτησαν την χημεία που έχουν και σε αυτή την ταινία!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δεν νομίζω να έχει, δεν είναι από τις ταινίες που εύκολα μπορούν να αποκτήσουν συνέχεια.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Ο κρυφός του καημός!

Δεν νομίζω να πάτε πουθενά…

Αρχίσαμε!

5 θρίλερ με μπόλικο χρόνο ομιλίας!

 

ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΕΣ ΚΛΗΣΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ!
Η τεχνολογία έχει κάνει αδιαμφισβήτητα καλύτερη τη ζωή μας, καθώς έχει βελτιώσει σχεδόν κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας: επικοινωνία, ψυχαγωγία, υγεία, διατροφή, μετακίνηση και πάει λέγοντας. Ένας από τους τομείς που έχει πάρει πολύ τα πάνω του χάρη στην τεχνολογική πρόοδο είναι ο κινηματογράφος -όχι μόνο όσον αφορά το τεχνικό κομμάτι, αλλά και την έμπνευση που αντλούν οι σεναριογράφοι από αυτήν. Φυσικά, τα θρίλερ αγαπούσαν ανέκαθεν να παρουσιάζουν κυρίως τις αρνητικές πλευρές κάθε τεχνολογικού επιτεύγματος, διότι διαφορετικά δεν θα ήταν θρίλερ, αλλά ντοκιμαντέρ του History Channel. Αυτό είναι καλό για εμάς τους φαν, ασφαλώς, αλλά από την άλλη δίνει και πάτημα σε όσους έχουν μετατρέψει την τεχνολογία σε αποδιοπομπαίο τράγο για ό,τι τραγικό συμβαίνει στην ανθρωπότητα και αναπολούν τις λαμπρές εποχές που κάναμε την ανάγκη μας σε μεταλλικά δοχεία, κυκλοφορούσαμε με κάρα και πεθαίναμε στα 30 από κοινό κρυολόγημα. (Αλλά βλαμένοι υπήρχαν πάντα –εδώ μπήκαμε στο 2018 κι ακόμα ορισμένοι πιστεύουν ότι η Γη είναι τηγανίτα!) Μια από τις αγαπημένες συσκευές των θρίλερ είναι το τηλέφωνο, το οποίο έχει την τιμητική του σε πάμπολλα θρίλερ, ως κομβικό σημείο της πλοκής. Πέντε από αυτά προτείνω σήμερα και, εντελώς συμπτωματικά, τα τρία έχουν γραφτεί από το ίδιο άτομο! Υποθέτω ότι έχει κάποιο περίεργο φετίχ με τις τηλεφωνικές συσκευές…

---

PHONE BOOTH (2003)

Σκηνοθεσία: Joel Schumacher
Σενάριο: Larry Cohen
Μουσική: Harry Gregson-Williams
Ηθοποιοί: Colin Farrell, Forest Whitaker, Katie Holmes κ.α.
Είδος: Neo-noir Thriller, Crime Thriller
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Stu είναι ένας Νεοϋορκέζος δημοσιοσχετίστας που έχει περάσει όλη του τη ζωή χειραγωγώντας τους πάντες γύρω του και λέγοντας κάθε είδους ψέμα, προσπαθώντας να αναρριχηθεί στην κοινωνία. Μέχρι τη μέρα που θα απαντήσει μια κλήση σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο και θα έρθει αντιμέτωπος με έναν άγνωστο που δείχνει να γνωρίζει όλα του τα μυστικά. Ακόμη χειρότερα, ο άγνωστος δίνει στον Stu μια επιλογή: ή θα ομολογήσει στους πάντες τι είδους άνθρωπος είναι στην πραγματικότητα ή θα πεθάνει από το τουφέκι με το οποίο τον σημαδεύει όλη την ώρα. Παγιδευμένος μέσα στον τηλεφωνικό θάλαμο, χωρίς δυνατότητα να εξηγήσει σε όσους βρίσκονται απ’ έξω τι πραγματικά συμβαίνει, ο Stu θα πρέπει να αποφασίσει αν το image και η αξιοπρέπειά του αξίζουν περισσότερο από την ίδια του τη ζωή…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για ένα καλογραμμένο και αρκετά αγωνιώδες θρίλερ, με γρήγορο ρυθμό (το σενάριο εκτυλίσσεται σε πραγματικό χρόνο) και πολύ καλή ερμηνεία από τον Farrell. Η ατμόσφαιρα της ταινίας μπορεί να χαρακτηριστεί και χιτσκοκική –άλλωστε, ο σεναριογράφος είχε προτείνει στον ίδιο τον Χίτσκοκ, πίσω στα 60s, την ιδέα μια ταινίας που εκτυλίσσεται σε τηλεφωνικό θάλαμο, αλλά δεν κατάφεραν τότε να σκεφτούν την κατάλληλη πλοκή. Όσο περιοριστική και αν ακούγεται η ιδέα μιας ταινίας που περιστρέφεται γύρω από ένα στενό κουτί στη μέση του δρόμου, έχει αρκετή δράση που θα καταφέρει να σε κρατήσει σε αναμμένα κάρβουνα μέχρι το τέλος. Αν ήταν τηλέφωνο, θα ήταν από τα vintage τα μαύρα, με το καντράν!

---

CELLULAR (2004)

Σκηνοθεσία: David R. Ellis
Σενάριο: Chris Morgan, Larry Cohen
Μουσική: John Ottman
Ηθοποιοί: Kim Basinger, Chris Evans, Jason Statham κ.α.
Είδος: Action Thriller
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η Jessica , μια καθηγήτρια Βιολογίας, πέφτει θύμα απαγωγής από μια ομάδα εγκληματιών, οι οποίοι την κρατάνε φυλακισμένη στη σοφίτα του κρησφύγετου τους. Οι απαγωγείς προσπαθούν να μάθουν πληροφορίες για κάτι για το οποίο, όπως φαίνεται, η ίδια δεν έχει ιδέα. Χρησιμοποιώντας τα εξαρτήματα από μια κατεστραμμένη τηλεφωνική συσκευή, η Jessica θα καταφέρει να κάνει μία και μοναδική τυχαία κλήση, η οποία θα την οδηγήσει στον Ryan. Τώρα, πρέπει να τον πείσει ότι δεν πρόκειται για κάποια φάρσα και ότι η ζωή της βρίσκεται σε πραγματικό κίνδυνο και το μόνο που έχει να κάνει εκείνος είναι να κρατήσει το τηλέφωνο ανοιχτό…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για ένα ακόμη περιπετειώδες και γεμάτο ανατροπές θρίλερ, με εξίσου γρήγορο ρυθμό, μπόλικο σασπένς, αρκετή δράση και σποραδικές στιγμές χιούμορ, για να πάρεις και μια ανάσα! Το πρωταγωνιστικό δίδυμο έχει αρκετή χημεία, ασχέτως αν μοιράζονται απειροελάχιστο χρόνο μαζί στην οθόνη. Το σενάριο είναι, ομολογουμένως, κάπως αφελές εώς εξωφρενικά απίθανο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η ταινία δεν πρόκειται να σε ψυχαγωγήσει. Αν ήταν τηλέφωνο, θα ήταν από εκείνες τις funky, ασύρματες συσκευές με τα παρδαλά χρώματα!

---

MESSAGES DELETED (2009)

Σκηνοθεσία: Rob Cowan
Σενάριο: Larry Cohen
Μουσική: Jim Guttridge
Ηθοποιοί: Matthew Lillard, Gina Holden κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Joel, ένας καθηγητής σεναριογραφίας που πασχίζει να γράψει ένα πετυχημένο σενάριο, αρχίζει να λαμβάνει τηλεφωνικά μηνύματα και κλήσεις από ανθρώπους που δεν γνωρίζει προσωπικά, ασχέτως αν εκείνοι ξέρουν ποιος είναι. Όταν ένα-ένα τα άτομα αυτά καταλήγουν νεκρά, η αστυνομία θα στρέψει προς εκείνον το ενδιαφέρον της, καθώς δείχνει να είναι ο μόνος συνδετικός κρίκος ανάμεσα στους δολοφονημένους. Αποφασισμένος να αποδείξει την αθωότητά του, θα ξεκινήσει έναν αγώνα δρόμου προσπαθώντας να ανακαλύψει την ταυτότητα του πραγματικού δολοφόνου, ο οποίος μοιάζει να έχει άμεση σχέση με ένα μυστικό από το παρελθόν του Joel…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία πασχίζει απεγνωσμένα ν’ αντιγράψει τη meta αισθητική του Scream, αλλά πάσχει σε όλους τους τομείς. Το σενάριο είναι τίγκα στα λογικά κενά και τις τρύπες, οι ερμηνείες είναι είτε αδιάφορες είτε απλώς κακές και το μόνο που τη σώζει κάπως είναι 1-2 σκηνές που καταφέρνουν να σε τρομάξουν (ή να σε ξυπνήσουν από τον λήθαργο). Ο Matthew Lillard, αφού πέρασε όλη την καριέρα του παίζοντας βαρεμένους τύπους που κάνουν γκριμάτσες και τσιρίζουν, αποφάσισε να μας πείσει ότι μπορεί να παίξει και σοβαρά, μόνο που το πλοίο έχει σαλπάρει πια οριστικά! Αν ήταν τηλέφωνο, θα ήταν payphone με τηλεκάρτα!

---

CELL (2016)

Σκηνοθεσία: Tod Williams
Σενάριο: Stephen King, Adam Alleca
Μουσική: Marcelo Zarvos
Ηθοποιοί: John Cusack, Samuel L. Jackson κ.α.
Είδος: Science Fiction Horror
Αξιολόγηση: ★☆☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Όταν ένα μυστηριώδες σήμα στέλνεται ταυτόχρονα σε όλες τις τηλεφωνικές συσκευές του πλανήτη, όλοι οι χρήστες που χρησιμοποιούν τα κινητά τους εκείνη τη στιγμή μετατρέπονται ακαριαία σε ψυχωτικούς δολοφόνους που προσπαθούν να σκοτώσουν όποιον βρούνε μπροστά τους. Μέσα στο χάος που θα ακολουθήσει, ο Clay, ο οποίος είναι από τους ελάχιστους τυχερούς που δεν έχουν επηρεαστεί ακόμη από τον ιό, θα ξεκινήσει ένα επικίνδυνο ταξίδι με σκοπό να εντοπίσει την οικογένειά του. Στην πορεία θα συναντήσει και άλλους επιζώντες, που έχουν σκοπό να λύσουν το μυστήριο πίσω από το φονικό σήμα -αν καταφέρουν να μείνουν ζωντανοί ως το τέλος…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν και η ταινία είναι βασισμένη σε ιστορία του Stephen King, δυστυχώς ανήκει στο ποσοστό των ταινιών του που δεν βλέπονται ούτε με ένεση ηρωίνης στο μάτι! Ενώ η αρχική σκηνή της ταινίας σου δίνει την ελπίδα ότι θα δεις κάτι καλό, το σενάριο καταρρέει αμέσως κάτω από το βάρος δεκάδων κλισέ και αμέτρητων ψευτοφιλοσοφικών αναζητήσεων που έχουμε φάει στη μάπα εδώ και χρόνια. Τα μεγάλα ονόματα στο καστ δεν σώζουν καθόλου την κατάσταση -αντιθέτως, μοιάζουν να συμμετέχουν στην ταινία υπό την απειλή όπλου! Αν ήταν τηλέφωνο, θα ήταν μπάνιου!

---

NERVE (2016)

Σκηνοθεσία: Henry Joost, Ariel Schulman
Σενάριο: Jessica Sharzer
Μουσική: Rob Simonsen
Ηθοποιοί: Emma Roberts, Dave Franco, Juliette Lewis
Είδος: Techno-thriller
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η Vee, μια σχετικά ντροπαλή και συνεσταλμένη τελειόφοιτος του Λυκείου αποφασίζει να δηλώσει συμμετοχή σε ένα δημοφιλές online παιχνίδι ριάλιτι για να αποδείξει στους φίλους της ότι μπορεί να γίνει κι αυτή εξίσου περιπετειώδης. Το Nerve, όπως ονομάζεται το παιχνίδι, αποτελείται από παίκτες, αλλά και παρατηρητές και κάθε διαγωνιζόμενος πρέπει να φέρει σε πέρας διάφορες προκλήσεις με σκοπό να κερδίσει χρήματα, αναλόγως τη δημοτικότητα που θα έχει ανάμεσα στους παρατηρητές. Μόνο που όταν οι προκλήσεις αρχίζουν να γίνονται όλο και επικίνδυνες, η Vee αποφασίζει να παραβιάσει τον πιο σημαντικό, ίσως, κανόνα του παιχνιδιού και να ενημερώσει τις αρχές. Σύντομα θα συνειδητοποιήσει ότι έχει μπλέξει πολύ περισσότερο απ’ όσο νόμιζε…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για ένα έξυπνο θρίλερ που καυτηριάζει την κουλτούρα των social media και την υπερβολική ευκολία με την οποία μπορούν αυτά ν΄αποκτήσουν τον έλεγχο της ζωής μας. Παρότι η πολυπλοκότητα του σεναρίου οδηγεί αναπόφευκτα σε αρκετά κενά και σφάλματα, αυτό δεν αφαιρεί κάτι από τη συνολική ενέργεια της ταινίας. Είναι γρήγορη, έχει αρκετές σκηνές όπου δράση και αγωνία χτυπάνε κόκκινο, είναι απολύτως διασκεδαστική μέχρι το τέλος και σε βάζει και σε σκέψεις. Εύκολα της συγχωρείς κάθε παράπτωμα, λοιπόν. Αν ήταν τηλέφωνο, θα ήταν smartphone!

Attack of the Killer Donuts: Φάε μπρόκολο.

Σκηνοθεσία: Scott Wheeler
Σενάριο: Nathan Dalton
Μουσική: Nik Olas
Ηθοποιοί: Justin Ray, Kayla Compton, Michael Swan κ.α.
Είδος: Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★☆☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★☆☆☆☆
Φρίκη: ★★☆☆☆
Τρόμος: ★☆☆☆☆
Αγωνία: ★☆☆☆☆

ATTACK OF THE KILLER DONUTS (2016)
Τη σημερινή ταινία την είχα πετύχει σε τρέιλερ και μου είχα φανεί αρκετά καμμένη –σε επίπεδα Sharknado και πάνω- οπότε μπήκε στη λίστα! Είναι σίγουρα b-movie –και όχι από τα καλά κιόλας, αλλά από εκείνα που είναι σκοπίμως κακά, για τον χαβαλέ και μόνο (κι επειδή μέχρι εκεί φτάνουν οι δυνατότητες των συντελεστών!) Αλλά ακόμα κι αυτές οι ταινίες χρειάζονται, ειδικά όταν ψάχνεις κάτι τραγικό να παρακολουθήσεις μαζί με την παρέα, για να το θάψετε γελώντας. Ή όταν θες να παίζει κάτι στο υπόβαθρο, όσο κάνεις τις δουλειές του σπιτιού –αν κι εκεί κάνουν ταιριάζουν μια χαρά και οι ταινίες του Adam Sandler! Το έχω δοκιμάσει, πίστεψέ με!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ο Johnny και η Michelle δουλεύουν σε ένα κατάστημα που πουλάει λουκουμάδες (κάτι σαν τα δικά μας Nanou, αλλά πιο παρακμιακό). Όταν μια χημική φόρμουλα του εφευρέτη θείου του Johnny καταλήγει κατά λάθος μέσα στη φριτέζα, τα ντόνατς που παράγονται στο εξής αποκτούν δική τους ζωή και αρχίζουν να επιτίθενται σε όποιον βρεθεί στον δρόμο τους, ξεκινώντας από τη νοημοσύνη όσων βλέπουν την ταινία!

Εντάξει, ήξερα από την αρχή ότι θα ήταν κακή (όταν το τρέιλερ σου δείχνει ντόνατ με δόντια να χοροπηδάνε κάνοντας «μπόινγκ-μπόινγκ», ξέρεις τι να περιμένεις!), αλλά ΤΟΣΟ κακή δεν την περίμενα! Αν δεν είχε σχετικά συμπαθητικά εφεδάκια (σε σχέση με άλλα b-movies, δηλαδή) θα μπορούσε κάλλιστα να είχε γυριστεί και στην πλάκα από παρέα κολεγιόπαιδων που δεν είχαν τι να κάνουν το σαββατοκύριακο.

Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η ταινία πάσχει σεναριακά και σκηνοθετικά. Από το ξεκίνημα της, καταλαβαίνουμε ότι οι διάλογοι δεν πρόκειται να γίνουν καλύτεροι, ενώ οι ερμηνείες, όταν δεν είναι τελείως τραγικές, είναι απλώς εκνευριστικές, ενώ το overacting αγγίζει επίπεδα σειράς του Χάρη Ρώμα. Το πρώτο μισάωρο, γενικά (μπορεί και παραπάνω), μοιάζει σαν κάποιος να έχει συρράψει μια σειρά από κρύα σκετσάκια μεταξύ τους, καθώς βλέπουμε απλώς τον έναν στερεοτυπικό χαρακτήρα μετά τον άλλο να μπαίνει μέσα στο μαγαζί, να λέει την παπαριά του, να αλληλεπιδρά με τους πρωταγωνιστές και μετά να φεύγει.

Οι σκηνές θανάτων, οι οποίες θα μπορούσαν να είναι το μόνο που θα έσωζε την ταινία, δεν έχουν τίποτε το αξιοσημείωτο να προσφέρουν, αφού το budget έπεσε μάλλον όλο στα εφέ για τα ντόνατς. Ο τρόμος είναι ανύπαρκτος, διότι το μόνο τρομαχτικό σε ένα ντόνατ –ακόμα κι αν έχει δόντια- είναι οι θερμίδες, ενώ το χιούμορ μοιάζει να βγήκε από πανέρι με αχρησιμοποίητα αστεία του Μάρκου Σεφερλή. Με λίγα λόγια, για horror comedy, αποτυγχάνει οικτρά και στο κομμάτι του horror και σε αυτό του comedy!

Ταυτόχρονα, έχουμε και κάμποσες αδιάφορες σκηνές που τραβάνε υπερβολικά πολύ χωρίς να προσθέτουν κάτι στην ιστορία, είτε επειδή προσπαθούν να εμβαθύνουν στους χαρακτήρες με τη χάρη νταλίκας που βουλιάζει σε παγωμένη λίμνη, είτε απλώς προσπαθούν να γεμίσουν τον χρόνο, τη στιγμή που θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο: να κόβουν σκηνές και διαλόγους, μπας και μικρύνει το μαρτύριό μας! Για την ακρίβεια, οι μόνοι τυχεροί ήταν αυτοί που παρακολούθησαν την ταινία στην τηλεόραση, αφού εκεί προβλήθηκε η κατά 13 λεπτά μικρότερη version της. Πράγμα πολύ σημαντικό, αν σκεφτείς ότι μόνο ο επίλογος της ταινίας διαρκεί ένα ανυπόφορο πεντάλεπτο, κατά το οποίο οι πρωταγωνιστές κάνουν απλώς χαλαρή και χαζοβιόλικη κουβεντούλα χωρίς λόγο!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, να τη δεις τρώγοντας ένα κουτί ντόνατς με γλάσο! Αν είσαι τυχερός, θα έχεις πέσει σε διαβητικό κώμα πολύ πριν τη μέση!

GEEKY TRIVIA
Ο πιο πρόσφατος θάνατος που οφείλεται σε ντόνατ συνέβη τον περασμένο Απρίλιο στο Denver των ΗΠΑ. Και δεν έφταιγε εκείνο –τουλάχιστον όχι συνειδητά. Ένας 42χρονος προσπάθησε να φάει ένα ντόνατ 200 γραμμαρίων σε 80 δευτερόλεπτα, στα πλαίσια Διαγωνισμού Ταχυφαγίας, μόνο που του έκατσε στο λαιμό. Ο θάνατος, μάλιστα, συνέβη την ίδια μέρα που μια φοιτήτρια πέθανε με τον ίδιο τρόπο, τρώγοντας τηγανίτες σε άλλον διαγωνισμό! Δεν μπορούν να φάνε πρωινό σαν άνθρωποι στην Αμερική;

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Χαχαχα, σοβαρολογείς τώρα;

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Re-Animator από τα Lidl…

Δεν το τρως, σε τρώει!

Μάλλον είχε γλουτένη…