Single White Female: Συγκάτοικοι στην τρέλα…

Σκηνοθεσία: Barbet Schroeder
Σενάριο: Don Roos
Μουσική: Howard Shore
Ηθοποιοί: Bridget Fonda, Jennifer Jason Leigh κ.α.
Είδος: Psychological Thriller
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

ΤΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα ★☆☆☆☆
Φρίκη: ★☆☆☆☆
Τρόμος: ★☆☆☆☆
Αγωνία: ★★★☆☆

SINGLE WHITE FEMALE (1992)
Είναι γνωστό ότι οι ψυχικές ασθένειες αποτελούν ψωμοτύρι για τους σεναριογράφους, οι οποίοι δεν χάνουν την ευκαιρία να στιγματίσουν ολόκληρες πληθυσμιακές ομάδες παρουσιάζοντας ασθενείς ως ψυχωτικούς τρελούς που αφήνουν πτώματα στο πέρασμά τους. Αλλά φταίει που το κοινό ψοφάει για τέτοιες ιστορίες, οπότε η μισή ευθύνη δική μας! Μια τέτοια ταινία είναι κι η σημερινή, η οποία έγινε μεγάλη επιτυχία και έχει, ίσως, και τον πιο χαρακτηριστικό φόνο από παπούτσι, που έχει παρουσιαστεί ποτέ σε θρίλερ!

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Μετά τον χωρισμό της από τον γυναικά αρραβωνιαστικό της, η Allie αποφασίζει να βάλει αγγελία για συγκάτοικο, ώστε να μοιραστούν το διαμέρισμά της. Μετά από αρκετές υποψήφιες καταλήγει στη συνεσταλμένη και ντροπαλή Hedra, η οποία αμέσως βοηθά την Allie να ξεπεράσει τον πρώην της. Καθώς περνούν οι μέρες, οι δύο γυναίκες έρχονται όλο και πιο κοντά, με την Hedra να δείχνει αρκετά προστατευτική απέναντι στη νέα της φίλη. Τα πράγματα περιπλέκονται, όμως, όταν η Allie αποφασίζει να επανασυνδεθεί με τον αρραβωνιαστικό της. Αυτό δυσαρεστεί τη συγκάτοικό της, η οποία μοιάζει να προσκολλάται πάνω της όλο και περισσότερο με το πέρασμα του καιρού…

Πρόκειται για ένα αρκετά έντονο ψυχολογικό -και ερωτικό- θρίλερ, βασισμένο στο μυθιστόρημα SWF Seeks Same του John Lutz. Διαθέτει μπόλικο σασπένς και έναν κλασικό, ανταγωνιστικό χαρακτήρα με μυστηριώδες παρελθόν που αποκαλύπτεται στο τέλος -ασχέτως αν το έχουμε ήδη μαντέψει στο μεταξύ από μόνοι μας μέσες-άκρες! Μπορεί ν΄ ακολουθεί μια πολύ «φορμουλαϊκή» και τυποποιημένη πλοκή, λοιπόν, όμως η σκηνοθεσία και η φωτογραφία το σώζουν από το να ταξινομηθεί ως «άλλο ένα θρίλερ του σωρού».

Στα θετικά της ταινίας ανήκουν σαφώς οι ερμηνείες, με αυτή της Leigh να κλέβει χωρίς αμφιβολία την παράσταση από την Fonda -χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν κάνει κι εκείνη πολύ καλή δουλειά. Συνεπώς, ενώ η ιστορία είναι αρκετά προβλέψιμη –ως ένα σημείο- και καταλήγει σε ένα κλασικό, κλισέ χολιγουντιανό τέλος, παρόλα αυτά την παρακολουθείς μέχρι το τέλος χωρίς να νιώθεις την ανάγκη να κάνεις κάτι άλλο παράλληλα!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν έχεις συγκάτοικο, δείτε το παρέα. Και μετά πες του να μετακομίσει!

GEEKY TRIVIA
Για τον ρόλο της Allie πέρασε από οντισιόν και η Whoopi Goldberg! Πράγμα που με κάνει να θέλω να δω τώρα μια version με εκείνη πρωταγωνίστρια, αν και δεν μπορώ να τη φανταστώ σε τέτοιο ρόλο και με τόσες ερωτικές σκηνές!

ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Δεκατρία χρόνια αργότερα βγήκε ένα σίκουελ, το οποίο δεν έχει καμιά σχέση με το αυθεντικό, πέρα από το ότι αντιγράφει κάκιστα την ιστορία.

• Single White Female 2: The Psycho (2005) ☆☆☆☆☆
  Tύπισσα χωρίζει, μετακομίζει, πέφτει σε μουρλή συγκάτοικο η οποία κάνει το μαλλί της ίδιο και το στόρι επαναλαμβάνεται χωρίς λόγο!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Ε, όχι. Ούτως ή άλλως δεν αποτελεί σενάριο που δεν έχει ήδη αντιγραφεί από κάμποσες άλλες ταινίες από τότε.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Πολλές ιστορίες φρίκης έχουν ξεκινήσει με μια αγγελία!

Οι νέες φιλίες ξεκινούν με χαμόγελα…

…και τελειώνουν με το ψάξιμο στα προσωπικά αντικείμενα του άλλου!

Πάντα υπάρχει ένας gay κολλητός!

Κάπως ανησυχητικό να βλέπεις κάποιον να δοκιμάζει αν χωράει σε βαλίτσα…

Lake Placid: Η λίμνη των στεναγμών!

Σκηνοθεσία: Steve Miner
Σενάριο: David E. Kelley
Μουσική: John Ottman
Ηθοποιοί: Bill Pullman, Bridget Fonda, Oliver Platt κα.
Είδος: Monster, Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★☆☆☆
Φρίκη: ★★★☆☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

LAKE PLACID (1999)
Είχα καιρό να σου προτείνω ταινία με συμπαθητικό ζωάκι που μπορεί να σε καταπιεί αμάσητο –από εκείνα τα χολιγουντιανά, μάλιστα, που ενώ έχουν το μέγεθος νταλίκας, καταφέρνουν πάντα να πετάγονται από το πουθενά χωρίς να τα πάρει είδηση κανείς! Κροκόδειλο στη λίμνη έχει το σημερινό μενού, λοιπόν –στη γάστρα δεν χωρούσε!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Μετά από μια φαινομενική επίθεση κροκόδειλου στη λίμνη Black Lake του Maine, μια ομάδα ειδικών συστήνεται με σκοπό να ερευνήσουν αν υπάρχει, όντως, ένα επικίνδυνο ερπετό μέσα στη λίμνη. Η ομάδα αποτελείται από τον τοπικό σερίφη, έναν θηροφύλακα και μια παλαιοντολόγο από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν αποφασίζει να συμμετάσχει στις έρευνες και ένας καθηγητής Μυθολογίας, ο οποίος έχει εμμονή με τους κροκόδειλους και την ιστορία τους και επιμένει ότι το ζώο πρέπει να παραμείνει ζωντανό για μελέτη.

Σε γενικές γραμμές, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ταινία είναι απλώς μια αντιγραφή του Anaconda, με τη διαφορά ότι αντί για φίδι έχουμε κροκόδειλο και ότι αυτή τη ταινία, τουλάχιστον, βλέπεται χωρίς τη βοήθεια αλκοόλ! Εντάξει, ίσως, να σου χρειαστεί λίγο, αλλά όχι ολόκληρο βαρέλι όπως στην περίπτωση του Anaconda! Παρότι το Lake Placid πλασάρεται ως ταινία τρόμου (και έχει τις στιγμές της), θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε περισσότερο ως κωμωδία τρόμου, μια και έχει αρκετές σκηνές όπου το κωμικό στοιχείο είναι έντονο. Ή, τουλάχιστον, προσπαθεί να είναι, μια και το χιούμορ είναι σχετικά κρύο, αν εξαιρέσουμε μερικές ατάκες που τα σπάνε, καθώς και την παρουσία της Betty White σε έναν μικρό ρόλο που της ταιριάζει γάντι!

Αν σου άρεσε το Tremors, τότε μπορεί και αυτή η ταινία να είναι του γούστου σου, καθώς ακολουθεί παρόμοια φόρμουλα, χωρίς όμως να πιάνει τον ίδιο ρυθμό. Στην ουσία, πρόκειται για μια κάπως δυσανάλογη μίξη monster movie, μαύρης κωμωδίας και b-movie, που πασχίζει να καταλήξει σε κάποια ταυτότητα. Δυστυχώς, μέχρι να το κάνει έχεις ήδη πάρει το μέρος του κροκόδειλου και ελπίζεις ότι θα τους κατασπαράξει όλους, ξεκινώντας από τον χαρακτήρα της Fonda, που παίζει να είναι ένας από τους πιο εκνευριστικούς γυναικείους χαρακτήρες που έχουν δημιουργηθεί ποτέ για ταινία!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, δύσκολη στη χώνεψη η ταινία, να έχεις πρόχειρα και αντιόξινα!

GEEKY TRIVIA
Σύμφωνα με το Βιβλίο Ρεκόρ Γκίνες του 2015, ο μεγαλύτερος σε μήκος κροκόδειλος σε αιχμαλωσία που έχει καταγραφεί ποτέ, φτάνει τα 5,48 μέτρα. Υπάρχουν ανεπιβεβαίωτες φήμες για μεγαλύτερους, αλλά καμία δεν έχει εξακριβωθεί -μάλλον επειδή οι κροκόδειλοι έχουν την τάση να προτιμούν να παραμένουν ελεύθεροι και τρώνε όποιον τους πλησίαζει πολύ! Φυσικά, ο κροκόδειλος της ταινίας είναι διπλάσιος από αυτόν που κατέχει το ρεκόρ, διότι στις ταινίες όλα είναι πάντα μεγαλύτερα!

ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία είχε όλα τα προσόντα για ν’ αποκτήσει μια σειρά από αδιάφορα σίκουελ. Και έτσι έγινε!

• Lake Placid 2 (2007) ★★☆☆☆
  Τι πρωτότυπο! Υπάρχουν κι άλλοι κροκόδειλοι στη λίμνη και σκορπάνε πάλι τον πανικό!
• Lake Placid 3 (2010) ★★☆☆☆
  Τι πρωτότυπο! Υπάρχουν κι άλλοι κροκόδειλοι στη λίμνη και σκορπάνε πάλι τον πανικό! Για τρίτη φορά!
• Lake Placid: The Final Chapter (2012) ★☆☆☆☆
  Έλα τώρα, όσες φορές έχεις δει θρίλερ να αποκαλείται «τελευταίο κεφάλαιο», το έχεις πιστέψει ποτέ;
• Lake Placid vs. Anaconda (2015) ☆☆☆☆☆
  Crossover τηλεοπτική ταινία με άλλο καμμένο franchise, όπου το γιγάντιο ανακόντα πλακώνεται με γιγάντιο κροκόδειλο. Έχω σηκώσει πλέον τα χέρια ψηλά…

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Ε, όχι, ας το αφήσουν στην ησυχία τους, επιτέλους! Χορτάσαμε κροκόδειλους!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Δεν δείχνει πολύ ακμαίος…

Ποιος εύχεσαι να ψοφήσει πρώτος;

Νομίζω πρέπει να κόψουμε λίγο τα αναβολικά…

The Blair Witch Project: Αληθινά ψέματα.

Σκηνοθεσία: Daniel Myrick, Eduardo Sánchez
Σενάριο: Daniel Myrick, Eduardo Sánchez
Μουσική: Antonio Cora
Ηθοποιοί: Heather Donahue, Michael C. Williams, Joshua Leonard
Είδος: Supernatural Horror, Found Footage
Αξιολόγηση: ★★★★☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★☆☆☆☆
Φρίκη: ★☆☆☆☆
Τρόμος: ★★★★★
Αγωνία: ★★★★★

THE BLAIR WITCH PROJECT (1999)
Κάπου στο τέλος των 90s εμφανίστηκε μια ταινία που προκάλεσε σούσουρο (και κραυγές) στις κινηματογραφικές αίθουσες, δίχασε κοινό και κριτικούς και θόλωσε τα ήδη θολωμένα μυαλά των απανταχού βαρεμένων που πιστεύουν ό,τι τους πεις, καθώς κατάφερε να τους πείσει ότι πρόκειται για αληθινή ιστορία και πραγματικά καταγεγραμμένα ντοκουμέντα και όχι για ταινία. Με λίγα λόγια, ήταν το σημείο καμπής για το genre του found footage!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Τρεις φοιτητές κινηματογραφικής σχολής αποφασίζουν να γυρίσουν ένα ντοκιμαντέρ στο δάσος όπου, σύμφωνα με έναν τοπικό θρύλο, μια μάγισσα απήγαγε και δολοφόνησε κάμποσα παιδιά πριν από αιώνες. Οι κάτοικοι της περιοχής, από τους οποίους παίρνουν συνεντεύξεις, τους προειδοποιούν ότι το δάσος είναι στοιχειωμένο και τους ενημερώνουν για όλα τα αλλόκοτα περιστατικά που έχουν συμβεί εκεί στο πέρασμα των χρόνων. Παρά τις προειδοποιήσεις, αποφασίζουν να ξεκινήσουν ένα οδοιπορικό στην περιοχή, καταγράφοντας με την κάμερα όλα τα ευρήματά τους, και αναζητώντας το λημέρι της μάγισσας. Όσο πιο βαθιά προχωρούν στο δάσος, όμως, τόσο τα πράγματα γύρω τους γίνονται όλο και πιο φρικαλέα…

Η ταινία, παρά την απλότητά της και την έλλειψη πόρων, καταφέρνει να γίνει πολύ τρομακτική. Τόσο, που αν τη δεις μόνος σου στο σκοτάδι, παίζει και να περάσεις την υπόλοιπη νύχτα στο ίδιο σημείο, ακινητοποιημένος και κουκουλωμένος με την κουβέρτα! Είναι ένα από τα πιο λαμπρά παραδείγματα ότι δεν χρειάζεσαι ούτε τεράστιο budget, ούτε εφέ, ούτε κοστούμια και τέρατα για να καταφέρεις να ξεχωρίσεις, καθώς κόστισε μόλις 60.000 δολάρια και κατάφερε να βγάλει σχεδόν 250 εκατομμύρια! ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ! Αυτό το γεγονός έβαλε την ταινία στο Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες αφού κατέχει το ρεκόρ καλύτερης αναλογίας προϋπολογισμού/εσόδων. Για την ακρίβεια, κάθε ένα δολάριο που ξοδεύτηκε για το γύρισμα της ταινίας, αντιστοιχεί σε 10.931 δολάρια από τις εισπράξεις!

Σε αυτό συνέβαλε, ασφαλώς, και η πανέξυπνη προωθητική καμπάνια της ταινίας, η οποία –μεταξύ άλλων- συμπεριλάμβανε ένα ψεύτικο ντοκιμαντέρ για τον ίδιο θρύλο, το οποίο προβλήθηκε στην τηλεόραση πριν τη διανομή της ταινίας, ένα site με περισσότερες λεπτομέρειες, εμπλουτισμένο με παραποιημένα αποσπάσματα εφημερίδων, άρθρα, δελτία ειδήσεων και συνεντεύξεις, καθώς και τη διαρροή της φήμης ότι οι ηθοποιοί της ταινίας εμφανίζονταν ως «αγνοούμενοι». Αυτή ακριβώς η καμπάνια ήταν που έπεισε και τους προαναφερθέντες βαρεμένους ότι επρόκειτο για αληθινά γεγονότα! Το ξεκαρδιστικό (όχι για την ίδια, ίσως) ήταν ότι η μητέρα της πρωταγωνίστριας έλαβε κάμποσες κάρτες που δήλωναν συμπάθεια και συλληπητήρια για τον χαμό της κόρης της!

Παράλληλα, το γεγονός ότι δεν μαθαίνουμε ουσιασιστικά και πολλά για τον θρύλο και την ίδια τη μάγισσα -πέρα από τις δήθεν μαρτυρίες των δήθεν ντόπιων- κάνει την ιστορία να φαίνεται ακόμη πιο αυθεντική. Η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε στο γύρισμα έλαβε επαίνους από όλους τους κριτικούς, σχεδόν, που θεώρησαν ότι ήταν μια ρηξικέλευθη κίνηση που θα έδινε νέα πνοή στις ταινίες τρόμου –ασχέτως αν δεν επρόκειτο για την πρώτη ταινία που γυριζόταν ως found footage. Δεν έπεσαν και έξω, καθώς μετέπειτα πολλές ταινίες πήραν έμπνευση από το Blair Witch, όπως το Cloverfield, το Paranormal Activity, το Trollhunters, το REC και πολλές, πολλές, ΠΟΛΛΕΣ άλλες!
Φυσικά, υπήρξαν κι εδώ οι κλασικοί φλώροι που δήλωσαν ότι ένιωσαν ζαλάδες ή έκαναν εμετό από τον τρόπο που κουνιόταν η κάμερα, διότι μάλλον οι αντοχές τους φτάνουν μέχρι μονοκάμερο sitcom –και πολύ λέω!

Υπήρξαν και αυτοί που θεώρησαν ότι πρόκειται για μια υπερκτιμημένη ταινία low budget που δεν αξίζει όλο αυτό τον χαμό –περί ορέξεως κολοκυθόπιτα! Όπως είπα στην αρχή, το Blair Witch δίχασε. Κατάφερε ταυτόχρονα να λατρευτεί και να μισηθεί, να κερδίσει Χρυσό Βατόμουρο και βραβεία καλύτερης ταινίας, να ενθουσιάσει και να φάει γιουχάρισμα! Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η ταινία φιγουράρει σε πολλές λίστες με ταινίες που πρέπει να δεις πριν πεθάνεις –και δικαίως, αφού θα σε τρομάξει και θα σε κρατήσει σε εγρήγορση (και μακριά από τα δάση για αρκετό διάστημα!)

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, φέρε παρέα διότι θα είναι δύσκολη η βραδιά!

GEEKY TRIVIA
Ακόμα και οι ίδιοι οι ηθοποιοί νόμιζαν ότι ο θρύλος της μάγισσας στον οποίο βασιζόταν η ταινία τους, ήταν πραγματικός και αφορούσε αληθινά περιστατικά. Μόνο μετά το τέλος των γυρισμάτων έμαθαν ότι όλα ήταν κατασκευασμένα από τους σεναριογράφους. Στα γυρίσματα, από την άλλη, τράβηξαν τα πάνδεινα: χάθηκαν τρεις φορές στ’ αλήθεια, κάποιες τρομάρες που έτρωγαν σε ορισμένες από τις νυχτερινές σκηνές ήταν απολύτως αυθεντικές, ενώ κάθε μέρα τους έδιναν όλο και λιγότερο φαγητό, ώστε να αυξήσουν την ένταση μεταξύ τους.

ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία απέκτησε δυο σίκουελ, με meta υπόθεση και τα δύο, αφού αναγνωρίζουν τα περιστατικά της αρχικής ταινίας ως πραγματικά. Αμφότερα εισέπραξαν κακές κριτικές, διότι δύσκολα επαναλαμβάνεις τόσο μεγάλη επιτυχία.

• Book of Shadows: Blair Witch 2 (2000) ★★☆☆☆
  Μια ομάδα από φαν της αρχικής ταινίας επισκέπτονται τον τόπο των γυρισμάτων για ένα τουρ που οργανώνει ένας ντόπιος, με την ελπίδα να γίνουν μάρτυρες παραφυσικών συμβάντων. Γίνονται μετά και το μετανιώνουν, ως συνήθως! Η ταινία σπάει τελείως την αρχική φόρμουλα, αφού είναι σκηνοθετημένη κανονικά.
• The Woods Movie (2015) –
  Ντοκιμαντέρ γύρω από την παραγωγή της αρχικής ταινίας, με συνεντεύξεις από τους συντελεστές της.
• Blair Witch (2016) ★★★☆☆
  Ο αδελφός της (εξαφανισμένης, και καλά) πρωταγωνίστριας της αρχικής ταινίας ανακαλύπτει στο ίντερνετ ένα βίντεο που είναι σίγουρος ότι απεικονίζει εκείνη. Αποφασίζει να επισκεφτεί την ίδια περιοχή με μια παρέα φίλων, αποφασισμένος να εντοπίσει ξανά τα ίχνη της. Η ταινία υιοθέτησε την ίδια τεχνική και αγνόησε τελείως το πρώτο σίκουελ, αλλά δεν κατάφερε να τραβήξει πάλι το κοινό.

Παράλληλα με τις ταινίες, κυκλοφόρησαν οχτώ μυθιστορήματα με ιστορίες που σχετίζονται με τον θρύλο, κάνα δυο κόμικ και μια τριλογία βιντεοπαιχνιδιών.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Μετά από τόσες κακές κριτικές, θα έλεγε κανείς ότι ο συγκεκριμένος θρύλος μάλλον μάς τελείωσε! Έλα, όμως, που υπάρχει και η τελευταία μόδα! Ποια; Αν μάντεψες «τηλεόραση», έπεσες μέσα, αφού ήδη είναι στα σκαριά η τηλεοπτική μεταφορά του Blair Witch!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Κάτι ψόφησε…

Καθόλου creepy!

Η πιο κλασική, ίσως, σκηνή της ταινίας!

Ravenous: Τρώγοντας έρχεται η όρεξη!

Σκηνοθεσία: Antonia Bird
Σενάριο: Ted Griffin
Μουσική: Michael Nyman, Damon Albarn
Ηθοποιοί: Guy Pearce, Robert Carlyle, David Arquette κ.α.
Είδος: Black Comedy, Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

RAVENOUS (1999)
Ταινία εποχής σήμερα, ακατάλληλη για χορτοφάγους και για επιλεκτικούς στο φαγητό, γενικώς! Ασχολείται με ένα από τα θέματα-ταμπού με τα οποία λατρεύουν να καταπιάνονται διάφοροι δημιουργοί, για να προκαλούν απανωτά εγκεφαλικά στους πουριτανούς! Όλα βγαλμένα από τη ζωή είναι, όμως, και καλό είναι να είσαι προετοιμασμένοι για τα πάντα, διότι ποτέ δεν ξέρεις πότε θα βρεθείς κι εσύ αποκλεισμένος στις Άνδεις, για παράδειγμα, παρέα με μια πεινασμένη ποδοσφαιρική ομάδα!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η ιστορία εκτυλίσσεται το 1846, κατά τη διάρκεια του Μεξικανο-αμερικανικού πολέμου. Εξαιτίας της δειλίας που επέδειξε σε μια μάχη, ο υπολοχαγός Boyd παίρνει δυσμενή μετάθεση σε ένα απομακρυσμένο οχυρό στη Sierra Nevada, το οποίο φυλάσσεται από μια μικρή ομάδα απροσάρμοστων στρατιωτών. Λίγο καιρό μετά την άφιξή του, στα μέσα ενός βαρύ χειμώνα, ανακαλύπτουν έναν μισοπεθαμένο άντρα, τον Colqhoun, τον οποίο μεταφέρουν στο οχυρό. Όταν συνέρχεται, τους διηγείται πώς τα μέλη της ομάδας του αποκλείστηκαν από το χιόνι σε μια σπηλιά, στην προσπάθειά τους να βρούνε μια σύντομη διαδρομή προς τα παράλια του Ειρηνικού. Όταν τα τρόφιμα τέλειωσαν άρχισαν να σκοτώνουν ο ένας τον άλλον και να καταφεύγουν στον κανιβαλισμό για να επιζήσουν κι εκείνος, φοβούμενος για τη ζωή του, αποφάσισε να το σκάσει. Οι στρατιώτες αποφασίζουν να οργανώσουν μια ομάδα διάσωσης και να πάνε πίσω στη σπηλιά, ελπίζοντας ότι θα προλάβουν κάποιον ζωντανό…

Αν μπερδεύτηκες με την εισαγωγή, όχι, δεν έχει αεροπλάνα η ταινία, ούτε Άνδεις –είναι από άλλο έργο αυτά! Ταινίες με θέμα τον κανιβαλισμό έχουν γυριστεί κάμποσες και κάποιες από αυτές πολύ πιο γραφικές και σκληρές –να σου θυμίσω αυτό το διαμαντάκι; Το Ravenous είναι κάπως πιο light, αφού αποφεύγει τις πολύ ακραίες γραφικότητες, αλλά μη νομίζεις ότι δεν θα δεις κι εκεί κάμποσο αιματάκι να ρέει! Η ταινία είναι εμπνευσμένη από τα αληθινά γεγονότα που συνέβησαν την ίδια χρονολογία (και στην ίδια τοποθεσία) στην ομάδα Donner, περιστατικό στο οποίο έχουν βασιστεί και άλλα θρίλερ κατά καιρούς -διότι μη δούμε τραγωδία και μακελειό στην Παγκόσμια Ιστορία, αμέσως να το κάνουμε σενάριο! Η διαφορά είναι πως το Ravenous έχει και μια πιο υπερφυσική χροιά, έτσι για περισσότερη τσαχπινιά!

Πρόκειται για μια υποτιμημένη ταινία, καθώς όχι μόνο οι κριτικοί ήταν μάλλον χλιαροί εώς αρνητικοί απέναντί της (σε αντίθεση με το κοινό, που τη λάτρεψε), αλλά και επειδή από πολύ νωρίς κόλλησε τη ρετσινιά της μαύρης κωμωδίας, εξαιτίας μερικών κωμικών σκηνών που έχει. Πίστεψέ με, όμως, σίγουρα δεν πρόκειται για κωμωδία! Φυσικά, έχεις μάθει πια ότι οι περισσότερες ταινίες που έφαγαν θάψιμο στο παρελθόν, μερικά χρόνια αργότερα απέκτησαν μεγαλύτερη αξία. Και η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μια αξιοπρεπή ταινία, με αρκετό σασπένς, καλές ερμηνείες και κάμποσες σκηνές που θα σε κρατήσουν τσιτωμένο. Παρά το γεγονός ότι η κεντρική πλοκή είναι κάπως προβλέψιμη και αναμενόμενη, αν έχεις δει πολλές ταινίες, το σενάριο έχει και 2-3 ακόμη ανατροπούλες που το κάνουν πιο ενδιαφέρον.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε τρώγεται, αλλά όχι αν τη βλέπεις τρώγοντας κι εσύ!

GEEKY TRIVIA
Θα περάσουν γύρω στα 25 ολόκληρα λεπτά μέχρι να ακούσεις τον πρωταγωνιστή να λέει την πρώτη του ολοκληρωμένη πρόταση! Όχι, δεν έχει το στόμα του γεμάτο μέχρι τότε. Όχι συνέχεια, τουλάχιστον!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Μπα, δεν θα έχει δεύτερο πιάτο το μενού!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Ζακέτα να πάρετε. Και καραμπίνες.

Όποιος ανέλαβε τη διακόσμηση έχει σοβαρά θέματα να επιλύσει…

Καλή όρεξη!

From Dusk Till Dawn: Τα τσιγάρα, τα βαμπίρ και τα ξενύχτια!

Σκηνοθεσία: Robert Rodriguez
Σενάριο: Quentin Tarantino
Μουσική: Graeme Revell
Ηθοποιοί: George Clooney, Harvey Keitel, Juliette Lewis κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★★

FROM DUSK TILL DAWN (1996)
Καλτίλα η σημερινή ταινία, από το δίδυμο Rodriguez-Tarantino, οι οποίοι είναι γνωστοί για την αγάπη που έχουν σε ταινίες exploitation και κάθε φορά που συνεργάζονται, η παράνοια χτυπάει κόκκινο! Αυτή ήταν και η πρώτη φορά που ένωσαν τις δυνάμεις τους (αν και, θεωρητικά, είχαν συνεργαστεί ξανά στα Desperado και Four Rooms -στο πρώτο ο Tarantino μόνο ως ηθοποιός και στο δεύτερο σκηνοθετώντας ο καθένας άλλο κομμάτι της σπονδυλωτής ταινίας.)

TI MAΣ ΛΕΣ;
Οι αδελφοί -και ληστές τραπεζών- Gecko ταξιδεύουν προς το Μεξικό στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από το FBI, που τους καταδιώκει. Στην πορεία θα απαγάγουν έναν πάστορα που ταξιδεύει με τα δύο του παιδιά και θα τον αναγκάσουν να τους φυγαδεύσει με το τροχόσπιτό του ως τα σύνορα. Όταν ο δρόμος τους οδηγήσει σε ένα απομακρυσμένο, κακόφημο μπαρ μέσα στην έρημο, τα δύο αδέλφια θα αποφασίσουν να περάσουν το βράδυ, περιμένοντας τον συνεργάτη τους, χωρίς να γνωρίζουν ότι διάλεξαν το χειρότερο σημείο να ξενυχτήσουν, καθώς το μπαρ αποτελεί στέκι αιμοδιψών βαμπίρ!

Η ταινία μοιάζει να έχει διχασμένη προσωπικότητα, καθώς ξεκινάει ως ένα απλό crime story, αλλά πολύ γρήγορα καταλήγει σε σωστό αιματοκύλισμα εκεί που δεν το περιμένεις! Είναι σαν να βλέπεις δύο τελείως διαφορετικές ταινίες που έχουν συρραφεί σε μία –όχι ότι αυτό σε ενοχλεί ιδιαίτερα, όμως, καθώς το πάντρεμα ανάμεσα στο σενάριο του Tarantino και τις εξωφρενικές μάχες και σκηνές δράσης του Rodriguez δείχνει ιδανικό. Φυσικά, αν και οι περισσότερες κριτικές ήταν θετικές, υπήρξαν και αρκετοί που θεώρησαν την ταινία αρκετά κακή και τη είδαν σαν μια φτηνή ευκαιρία για σπλατεριά.

Παρόλα αυτά, η ταινία δεν αποσκοπεί στο να πάρει τον εαυτό της στα σοβαρά και οι μελλοντικές συνεργασίες των δύο συντελεστών έδειξαν ακριβώς αυτό: τους αρέσει να δημιουργούν εξωφρενικά αμαγάλματα κινηματογραφών ειδών, με over the top ερμηνείες και εφέ, που μόνος τους σκοπός είναι η ψυχαγωγία του κοινού.Δεν υπάρχει κάποιο κρυμμένο, βαθύτερο νόημα που πρέπει να ανακαλύψεις, ούτε μια ιστορία που πρέπει απαραιτήτως να έχει αρχή, μέση και τέλος -με την κλασική φόρμουλα, τουλάχιστον.
Το From Dusk Till Dawn είναι ένα ακομπλεξάριστο, πρωτότυπο crossover ανάμεσα σε μια τυπική αστυνομική ταινία και ένα φρικαλεό b-movie και όσο πιο γρήγορα το αποδεχτείς, τόσο πιο πολύ θα γουστάρεις!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, είτε τη δεις το χάραμα είτε το σούρουπο, δεν θα σε απογοητεύσει!

GEEKY TRIVIA
Η Salma Hayek πρωτοεμφανίζεται στην ταινία χορεύοντας αγκαλιά με ένα πελώριο φίδι! Η ηθοποιός, όμως, έχει φοβία με τα φίδια και διαβάζοντας τον ρόλο ήξερε ότι θα ήταν αναγκασμένη να τον αρνηθεί. Παρόλα αυτά, ο Rodriguez την ήθελε μάλλον απεγνωσμένα, αφού της είπε ψέματα ότι η Madonna ήταν έτοιμη να δεχτεί τον ρόλο αντί για εκείνην. Προφανώς, αυτό της πάτησε κάποια ευαίσθητη χορδή -διότι ποια νομίζει ότι είναι η σακαφιόρα η Madonna- κι έτσι έκανε δύο μήνες ψυχοθεραπεία, προκειμένου να καταπολεμήσει τη φοβία της! Θα ήθελα να μάθω πώς αντέδρασε όταν έμαθε τελικά την αλήθεια…

ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία έδωσε άλλα δύο σίκουελ και πολύ πρόσφατα μεταπήδησε και στη μικρή οθόνη (όπως απαιτεί η μόδα της τελευταίας πενταετίας!)

• From Dusk Till Dawn 2: Texas Blood Money (1999) ★★☆☆☆
  Ένας δραπέτης κατάδικος αποφασίζει να ενώσει ξανά την παλιά συμμορία του, μόνο που πριν τα καταφέρει, Η ταινία κυκλοφόρησε απευθείας σε DVD (ή, καλύτερα, βιντεοκασέτα!) και πήρε χάλια κριτικές.
• From Dusk Till Dawn 3: The Hangman’s Daughter (2000) ★★☆☆☆
  Prequel της ταινίας, το οποίο διαδραματίζεται στο Μεξικό στις αρχές του 1900 και ακολουθεί λίγο πολύ την πλοκή της αρχικής ταινίας με κάμποσους κακομοίρηδες που κλειδώνονται στην ταβέρνα με τα βαμπίρ.
• From Dusk Till Dawn: The Series (2014-2016) –
  Τηλεοπτική μεταφορά της αρχικής ταινίας, που προσπαθεί να επεκτείνει λίγο το σύμπαν του franchise, καθώς και το backstory των βαμπίρ. Προβλήθηκαν τρεις σεζόν και για την ώρα το project έχει παγώσει. Αν και δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα η ακύρωσή της, είναι το πιο πιθανό, μια και οι ηθοποιοί ελευθερώθηκαν από τα συμβόλαιά τους.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Αν και υπήρξαν πριν χρόνια σχέδια για μια επερχόμενη τέταρτη ταινία, τελικά δεν έχει ακουστεί κάτι νέο από τότε. Ίσως να έβαλε φρένο στην παραγωγή της και η τηλεοπτική σειρά.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Κοινωνιοπαθείς και τους φαίνεται.

Αυτό είναι που λένε «φιδίσιο κορμί»;

Μάλλον όχι! ΑΥΤΟ είναι που λένε «φιδίσιο κορμί»!

Body Parts: Οι δύο εις σάρκαν μίαν…

Σκηνοθεσία: Eric Red
Σενάριο: Eric Red, Norman Snider
Μουσική: Loek Dikker
Ηθοποιοί: Jeff Fahey, Kim Delaney, Brad Dourif κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★★☆☆

BODY PARTS (1991)
Πάμε πάλι πίσω στα 90s, τότε που τα θρίλερ ήταν απλά και απέριττα, χωρίς εφέ και υπολογιστές και με μπόλικο ψεύτικο αιματάκι να πετάγεται από κομμένα μέλη από λάτεξ και πλαστικό! Η σημερινή ταινία δεν είναι κι από τις πολύ γνωστές, αλλά έχει κάτι από Φρανκενστάιν μέσα, οπότε έναν αέρα κλασικού τον αναδίδει! Αν έχεις πιάσει ποτέ τον εαυτό σου να συμπεριφέρεται σαν να είναι κάποιος άλλος ή θεωρείς ότι τα μέλη σου δρουν ανεξέλεγκτα και αυτόνομα, τότε η ταινία είναι ό,τι πρέπει για σένα. (Αλλά κάνε έναν κόπο, αφού τη δεις, να πας να δεις και κάποιον ειδικό μετά!)

TI MAΣ ΛΕΣ;
Μετά από ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο, ο Bill χάνει το δεξί του χέρι, αλλά χάρη στην πειραματική επέμβαση μεταμόσχευσης της γιατρού Agatha Webb, καταφέρνει να αποκτήσει νέο χέρι από έναν άγνωστο δότη. Καθώς ο καιρός περνά, ο Bill προσπαθεί να αποκτήσει πλήρη χρήση του νέου του μέλους και να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες, όμως η καθημερινότητά του αρχίζει να μαστίζεται από μια σειρά ανεξήγητων, βίαιων οραμάτων. Όταν ξεκινά να χάνει και τον έλεγχο του χεριού του –το οποίο μοιάζει σαν να δρα ανεξάρτητα από εκείνον- αποφασίζει πως ήρθε η ώρα να αναζητήσει την αλήθεια πίσω από τον μυστηριώδη δότη…

Η ταινία είναι βασισμένη στο βιβλίο Et Mon Tout Est Un Homme (ή Choice Cuts, όπως είναι ο αγγλικός τίτλος) του συγγραφικού διδύμου Boileau-Narcejac. Αφήνοντας κατά μέρους το γεγονός ότι, από ιατρικής πλευράς, είναι απολύτως εξωφρενική ακόμη και με τα σημερινά δεδομένα (ναι, μεταμοσχεύσεις μελών είναι πλέον δυνατές, αλλά οι ασθενείς δεν αρχίζουν να κάνουν πιρουέτες και να παίζουν μπάσκετ μετά από κάνα μήνα φυσικοθεραπείας, σαν να μη συνέβη τίποτε!) η κεντρική ιδέα είναι αρκετά ενδιαφέρουσα και είχε τις δυνατότητες να εξελιχθεί σε πολύ καλό σενάριο!

Λέω «είχε» διότι, δυστυχώς, η ταινία αρχίζει με πολλά υποσχόμενο τρόπο, αλλά γίνεται γρήγορα προβλέψιμη, ενώ λίγο μετά τη μέση κι έπειτα αρχίζει να καταρρέει, ειδικά όταν έρχεται η μεγάλη ανατροπή -η οποία δεν βγάζει και πολύ νόημα, μεταξύ μας, αφού δεν ταιριάζει με τα “hints” που μας δίνει η ταινία σε όλη τη διάρκειά της. Δεν ξέρω αν το τέλος είναι ίδιο με του βιβλίου ή έβαλε το στούντιο το χεράκι του και του άλλαξε τα φώτα, αλλά μοιάζει σαν να προοριζόταν για διαφορετικό θρίλερ!

Ο πρωταγωνιστής, από την άλλη, είναι η κλασική, γουρλομάτικη φάτσα που όλοι έχουμε δει σε κάμποσες ταινίες της εποχής, αλλά που κανείς ποτέ δεν κατάφερε να μάθει το όνομά του διότι, ας το παραδεχτούμε, οι υποκριτικές του ικανότητες δεν παίρνουν και χρυσό και τον ξεχνάς μετά από λίγο! Σε γενικές γραμμές, πάντως, η ταινία δεν είναι τόσο κακή όσο ακούγεται. Έχει κάποιες καλογυρισμένες σκηνές δράσης που επανορθώνουν για τον αργόσυρτο ρυθμό της σε κάποια σημεία και αρκετή φρίκη για τους λάτρεις του είδους, ειδικά προς το τέλος.

Πρόκειται, ουσιαστικά, για ένα λίγο πιο καλογυρισμένο b-movie που απλώς παίρνει τον εαυτό του πολύ στα σοβαρά!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, κομμάτια να γίνει –δες το!

GEEKY TRIVIA
Το Body Parts είχε την ατυχία (ή τύχη, όπως το δει κανείς) να προβληθεί την ίδια ακριβώς περίοδο που συνελήφθη ο διαβόητος κανίβαλος Jeffrey Dahmer και ανακαλύφθηκαν τα διαμελισμένα πτώματα στο σπίτι του. Εκ των πραγμάτων, η εταιρεία παραγωγής αναγκάστηκε να αποσύρει κάμποσες διαφημίσεις της ταινίας, αφού το πόστερ απεικονίζει σκίτσα από κομμένα μέλη.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Τίποτε στον ορίζοντα!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Ευτυχώς που η Ιατρική στις ταινίες είναι πάντα προχωρημένη!

Έχει όρεξη για χαδάκια!

Όλοι ξέρουμε πώς θα καταλήξει αυτή η σκηνή…