5 (ακόμη) θρίλερ για να δεις στην καραντίνα!

ΜΑΚΡΙΑ ΚΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ
PART TWO!
Η πρώτη εβδομάδα του επίσημου lockdown πλησιάζει στο τέλος της και δεν ξέρουμε πόσο ακόμη θα τραβήξει η απομόνωση. Βρίσκουμε, παρόλα αυτά, μια κάποια παρηγοριά στο γεγονός ότι ολόκληρος ο πλανήτης βιώνει αυτή την πρωτοφανή ιστορία και δεν είμαστε μόνοι μας –διότι είμαστε και κακοί άνθρωποι και θέλουμε να υποφέρουν κι άλλοι μαζί μας! Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα, σαφώς. Καταρχάς, σκέψου πόσο πιο άθλια θα ήταν η καραντίνα αν ζούσες έναν αιώνα πριν, χωρίς κινητό, Netflix, Facebook, Viber, Skype και βίντεο με γάτες στο YouTube! Και χωρίς εμένα, να σου προτείνω κάθε Παρασκευή και μερικές ταινιούλες ακόμη, ώστε να γίνουν τα βράδια της απομόνωσης λίγο πιο υποφερτά. Νέα πεντάδα και σήμερα, λοιπόν. Όχι πάλι ταινίες με πανδημίες –τις φάγαμε στη μάπα– αλλά ένα ποτ πουρί από διάφορα είδη, έτσι για ποικιλία. Αυτή τη φορά, μάλιστα, έβαλα από το καλό πράμα -όχι τίποτε κακοφτιαγμένα b-movies. Διότι οι καιροί απαιτούν ποιοτικό αιματοκύλισμα!

---

TRIANGLE (2009)

Σκηνοθεσία: Christopher Smith
Σενάριο: Christopher Smith
Μουσική: Christian Henson
Ηθοποιοί: Melissa George, Michael Dorman,
Rachael Carpani κ.α.
Είδος: Psychological Thriller
Αξιολόγηση: ★★★★★

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η Jess, μια μόνη μητέρα που προσπαθεί με κόπο να μεγαλώσει τον αυτιστικό γιο της, αποφασίζει να πάει σε μια εκδρομή με το σκάφος ενός φίλου, μαζί με την παρέα του. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, όμως, το σκάφος πέφτει σε ξαφνική καταιγίδα και αναποδογυρίζει. Για καλή τους τύχη βρίσκονται στην πορεία ενός υπερωκεάνιου, στο οποίο ανεβαίνουν για να σωθούν. Με μια πρόχειρη εξερεύνηση συνειδητοποιούν ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος πάνω στο πλοίο, όμως πολύ σύντομα τα πράγματα αρχίζουν να εξελίσσονται όπως σε μια συνηθισμένη ταινία slasher…. ή μήπως όχι;

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε,πρόκειται για μια από τις πιο mindfuck ταινίες που θα δεις στη ζωή σου! Ενώ νομίζεις πως θα δεις κάτι συνηθισμένο, οι απανωτές ανατροπές και ο απροσδόκητος τρόπος με τον οποίο εξελίσσεται το σενάριο, κάνουν το σαγόνι σου να πέφτει σταδιακά! Αυτό συνέβη σε μένα, τουλάχιστον, καθώς ο παραπλανητικός  τίτλος με προϊδέασε για κάποια φτηνή χαζοταινιούλα με το τρίγωνο των Βερμούδων ή κάτι ανάλογο. Όμως όχι! Το σενάριο είναι καλογραμμένο και πανέξυπνο, οι ερμηνείες πολύ καλές και το production value ανεβασμένο. Να την δεις οπωσδήποτε!

---

THE SACRAMENT (2013)

Σκηνοθεσία: Ti West
Σενάριο:Ti West
Μουσική: Tyler Bates
Ηθοποιοί: AJ Bowen, Joe Swanberg,
Amy Seimetz κ.α.
Είδος: Found Footage, Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Patrick λαμβάνει γράμμα από την τοξικομανή αδελφή του που τον ενημερώνει πως έχει γίνει μέλος της ουτοπικής κοινότητας του Eden Parish, όπου προσπαθεί να ξεπεράσει τον εθισμό της. Θέλοντας να μάθει περισσότερα, αποφασίζει να δεχτεί την πρόσκλησή της και να επισκεφτεί το καταφύγιο, μαζί με έναν δημοσιογράφο του Vice και έναν κάμεραμαν, με σκοπό να γυρίσουν ένα αφιέρωμα. Εκεί ανακαλύπτουν πως η κοινότητα έχει ιδρυθεί από έναν μυστηριώδη άντρα, τον οποίο τα μέλη αποκαλούν Πατέρα και πως τα έσοδα έχουν προέλθει όλα από δωρεές των μελών. Αποφασισμένοι να ανακαλύψουν αν όλα είναι τόσο ρόδινα όσο δείχνουν, αρχίζουν να καταγράφουν διάφορες μαρτυρίες, με απώτερο σκοπό να μιλήσουν με τον ίδιο τον Πατέρα. Σιγά σιγά, η ανατριχιαστική πραγματικότητα αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια τους…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για ένα ατμοσφαιρικό, ψυχολογικό θρίλερ, γυρισμένο σαν ντοκιμαντέρ. Η ιστορία, η οποία είναι βασισμένη στα πραγματικά γεγονότα της σφαγής του Jonestown, εκτυλίσσεται αργά –αλλά όχι βαρετά. Με αυτόν τον τρόπο, σου δίνει την ευκαιρία να βυθιστείς κι εσύ σιγά σιγά στην ατμόσφαιρα και να νιώσεις την ολοένα αυξανόμενη αίσθηση κινδύνου και απειλής που πλανάται στον αέρα. Θετικό είναι και το γεγονός ότι, ενώ ανήκει στο genre του found footage, δεν υιοθετεί, ευτυχώς, την τεχνική των ανάλογων ταινιών, με τα κουνημένα, θολά πλάνα. Η ταινία είναι καλογυρισμένη και όσο πιο σωστά καδραρισμένη γίνεται, ώστε να θυμίζει αληθινό ρεπορτάζ.

---

CLOWN (2014)

Σκηνοθεσία: Jon Watts
Σενάριο: Christopher Ford, Jon Watts
Μουσική: Matt Veligdan
Ηθοποιοί: Laura Allen, Christian Distefano,
Andy Powers κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Kent διοργανώνει ένα πάρτι γενεθλίων για τον γιο του, αλλά ο κλόουν που είχε κανονίσει να εμφανιστεί, ακυρώνει την τελευταία στιγμή. Για καλή του τύχη, ανακαλύπτει μια παλιά στολή κλόουν στο υπόγειο ενός σπιτιού που πουλάει και αποφασίζει να υποδυθεί εκείνος τον ρόλο. Μετά το πάρτι, κοιμάται χωρίς να βγάλει τη στολή και το επόμενο πρωί ανακαλύπτει με φρίκη ότι είναι αδύνατο να τη βγάλει. Τα χειρότερα δεν έχουν αρχίσει καν, όμως, αφού σιγά σιγά ο Kent αρχίζει να μεταλλάσσεται και να νιώθει μια ακατανίκητη πείνα. Τρομοκρατημένος, αναζητά τον προηγούμενο ιδιοκτήτη της στολής, ελπίζοντας να δώσει κάποια λύση στον εφιάλτη…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε,δεν είναι και ο Pennywise από το It, αλλά και ο κλόουν της συγκεκριμένης ταινίας μια χαρά τα πηγαίνει στον τομέα της φρίκης. Η κεντρική ιδέα είναι κάπως πρωτότυπη και ξεχωρίζει, ακόμη και αν πλαισιώνεται από αρκετά κλισέ του είδους. Θα μπορούσε, ίσως, να έχει και πιο γρήγορο ρυθμό, αλλά σε γενικές γραμμές θα κρατήσει το ενδιαφέρον σου.

---

RAW (2016)

Σκηνοθεσία: Julia Ducournau
Σενάριο: Julia Ducournau
Μουσική: Jim Williams
Ηθοποιοί: Garance Marillier, Ella Rumpf,
Laurent Lucas
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★★★

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η Justine ξεκινά το πρώτο της εξάμηνο στην κτηνιατρική σχολή στην οποία φοιτά και η αδελφή της. Πριν από τα μαθήματα αναγκάζεται να συμμετάσχει στην τελετή μύησης, την οποία περνούν όλοι οι νέοι σπουδαστές. Όταν συνειδητοποιεί πως αυτή περιλαμβάνει μια σειρά από καψόνια, με αποκορύφωμα την κατανάλωση ωμών νεφρών κουνελιού, αρνείται κατηγορηματικά, μια και είναι χορτοφάγος. Η αδελφή της την εξαναγκάζει να φάει ένα και το ίδιο βράδυ η Justine ανακαλύπτει ένα περίεργο εξάνθημα στο πόδι της, το οποίο ο γιατρός αποδίδει σε τροφική δηλητηρίαση. Η κατάστασή της χειροτερεύει, όμως, φτάνοντας στο σημείο να έχει περίεργες ορέξεις… 

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για μια προσεγμένη, καλοδουλεμένη παραγωγή που απέσπασε επαίνους παντού και, επίσης, οδήγησε κάμποσους θεατές στην έξοδο, από την αηδία! Το ότι είναι γεμάτη σκηνές φρίκης, δεν σημαίνει πως πρόκειται για ένα ακόμη άμυαλο splatter. Αντιθέτως, η ταινία είναι ατμοσφαιρική, διεστραμμένη κατά διαστήματα και γεμάτη συμβολισμούς, κυρίως για το πόσο απρόβλεπτη είναι η ανθρώπινη φύση. Απλώς φρόντισε να μην τη δεις τρώγοντας!

---

CRAWL (2019)

Σκηνοθεσία: Alexandre Aja
Σενάριο: Michael Rasmussen
Μουσική: Max Aruj, Steffen Thum
Ηθοποιοί: Kaya Scodelario, Barry Pepper
Είδος: Disaster Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Όταν ένας τυφώνας Κατηγορίας 5 χτυπάει τη Φλόριδα, οι αρχές διατάζουν την εκκένωση των περιοχών που πρόκειται να πληγούν περισσότερο. Η Haley, όμως, αποφασίζει να παραβλέψει τις οδηγίες και να αναζητήσει τον πατέρα της, ο οποίος δεν έχει δώσει σημεία ζωής. Όταν καταφέρνει να τον εντοπίσει είναι ήδη αργά, καθώς οι δρόμοι έχουν αρχίσει να πλημμυρίζουν και οι δυο τους καταλήγουν εγκλωβισμένοι στο υπόγειο του πατρικού τους. Το χειρότερο είναι πως δεν είναι μόνοι τους. Όσο η πόλη γεμίζει νερό, όλο και περισσότεροι αλιγάτορες κάνουν την εμφάνισή τους και ένας από αυτούς βρίσκεται στο υπόγειο μαζί τους. Η Haley πρέπει τώρα να παλέψει με ένα αδηφάγο κτήνος αν θέλει να σώσει τον εαυτό της, αλλά και τον τραυματισμένο πατέρα της, από βέβαιο πνιγμό…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία ήταν μια από τις μεγαλύτερες και πιο απροσδόκητες επιτυχίες της χρονιάς που πέρασε, σε σημείο να την ανακηρύσσει και ο Quentin Tarantino ως αγαπημένη του για το 2019. Παρότι, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται σαν «μια ακόμη ταινία με αρπακτικό ζώο», καταφέρνει να είναι κάτι παραπάνω. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ερμηνεία της Scodelario, αλλά και στο γεγονός ότι το Crawl συνδυάζει στοιχεία τρόμου και ταινίας καταστροφής, σε ένα μίγμα γεμάτο δράση και συνεχή αγωνία. Μοιάζει σαν τον ιδανικό φόρο τιμής σε ταινίες με ζώα-κυνηγούς, όπως το Lake Placid, αλλά με πιο προσγειωμένη και ρεαλιστική προσέγγιση. Να το δεις, ειδικά με βροχερό καιρό!

5 θρίλερ για να καταπολεμήσεις την αϋπνία!

ΜΗ ΜΕΤΡΑΣ ΑΛΛΑ ΠΡΟΒΑΤΑΚΙΑ!
Θα σου έχει τύχει κι εσένα αρκετές φορές να ξεκινήσεις μια ταινία έχοντας μεγάλες προσδοκίες, μόνο και μόνο για να συνειδητοποιήσεις μέσα στο πρώτο δεκάλεπτο ότι αυτό που βλέπεις και αυτό που περίμενες ότι θα δεις απέχουν τόσο όσο η Κίνα από τον Λευκό Πύργο. Δεν είναι και δύσκολο να την πατήσεις: τα trailer δείχνουν πάντα τις πιο δυνατές και πιασάρικες (και συνήθως τις μοναδικές αξιόλογες) σκηνές της ταινίας, ενώ οι αφίσσες δημιουργούνται με μόνο σκοπό να σου τραβήξουν την προσοχή μέσω φθηνού εντυπωσιασμού (και μερικές φορές, απλώς με ασύστολα ψέματα, αφού σου παρουσιάζουν πράγματα που ουδεμία σχέση έχουν με την ταινία). Μια που ξεκινά το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας, σου έχω πέντε από αυτές τις ταινίες, που θα σε βοηθήσουν τουλάχιστον ν’ αναπληρώσεις τον ύπνο σου μέσα στην αργία! Είναι τόσο άνευρες, αδιάφορες, ασυνάρτητες και βαρετές, που θα μπορούσαν κάλλιστα να συνταγογραφούνται κατά της αϋπνίας. Κάποιες τις είδα και γλάρωσα, σε κάποιες ψιλοπήρα κι έναν υπνάκο και μία σίγουρα την άντεξα ως τη μέση και μετά διάβασα τη συνέχεια στη Wikipedia. Αν έχεις δυσκολίες στον ύπνο, go for it!

---

BELOW ZERO (2011)

Σκηνοθεσία: Justin Thomas Ostensen
Σενάριο: Signe Olynyk
Μουσική: Jeff Tymoschuk
Ηθοποιοί: Edward Furlong, Michael Berryman,
Kristin Booth
Είδος: Thriller
Αξιολόγηση: ★★☆
☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Jack είναι ένας σεναριογράφος που έχει φτάσει σε συγγραφικό αδιέξοδο (ή όπως διάολο μεταφράζεται το «writer’s block») και αποφασίζει να κλειδωθεί για πέντε μέρες στον καταψύκτη ενός παλιού, εγκαταλελειμμένου σφαγείου, μέχρι να σκεφτεί μια νέα ιδέα για σενάριο. Εκεί, εμπνέεται να γράψει την ιστορία ενός άντρα που έχει κρυφτεί μέσα σε έναν καταψύκτη για να μην τον δει ο αιμοσταγής δολοφόνος που ζει στο παλιό σφαγείο. Μόνο που στην πορεία, η πραγματικότητα και η φαντασία αρχίζουν να μπλέκονται έντονα μεταξύ τους…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, καλή τύχη αν αποφασίσεις να το δεις. Ενώ η ταινία ξεκινάει με αρκετές προοπτικές, η εκτέλεση καταστρέφει τα πάντα και καταλήγεις να βλέπεις έναν υπέρ το δέον πολύπλοκο αχταρμά που δεν βγάζει νόημα. Η εναλλαγή ανάμεσα σε πραγματικό και φανταστικό από ένα σημείο κι έπειτα βγαίνει εκτός ελέγχου και μπερδεύει υπερβολικά, ειδικά όταν η φανταστική ιστορία αποκτά κι εκείνη δική της φανταστική υπο-ιστορία, λες και παρακολουθείς μια κινηματογραφική μπαμπούσκα χωρίς τελειωμό. Αναπόφευκτα, αρχίζεις να βαριέσαι τη ζωή σου, έστω και αν πού και πού γίνεται κάτι πιο δραστήριο και σε ξυπνά προσωρινά από τον λήθαργο…

---

THE INNKEEPERS (2011)

Σκηνοθεσία: Ti West
Σενάριο: Ti West
Μουσική: Jeff Grace
Ηθοποιοί: Sara Paxton, Pat Healy, Kelly McGillis
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ☆
☆☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η Claire και ο Luke εργάζονται σε ένα παλιό πανδοχείο, το οποίο πρόκειται να κλείσει σε μία εβδομάδα… Το πανδοχείο αποτελούσε παλιά μεγάλο ξενοδοχείο και εικάζεται ότι στοιχειώνεται από το πνεύμα μιας νύφης που αυτοκτόνησε σε αυτό το 19^ο αιώνα και της οποίας το πτώμα βρίσκεται ακόμη κρυμμένο κάπου στο υπόγειο. Η μοναδική ένοικος του πανδοχείου είναι μια ηλικιωμένη πρώην ηθοποιός και νυν μέντιουμ, η οποία προειδοποιεί την Claire να μην πάει ποτέ στο υπόγειο του πανδοχείου. Καθώς, όμως, διάφορα ανεξήγητα φαινόμενα αρχίζουν να συμβαίνουν, οι δύο υπάλληλοι αποφασίζουν να ερευνήσουν το πανδοχείο και να λύσουν το μυστήριο.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πλήρης αποτυχία, διότι μέχρι να φτάσει στο καλό η ταινία, θα την έχεις ήδη κλείσει. Ακριβώς όπως έκανα εγώ! Η ταινία είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ βαρετή! Διαρκεί 100 λεπτά και για τα πρώτα 60 βλέπεις απλώς τους δύο πρωταγωνιστές να ξυπνάνε, να δουλεύουν, να κοιμούνται και στο ενδιάμεσο να λένε αδιάφορες μπούρδες και χαριτωμενιές, ενώ τίποτε το συνταρακτικό δεν συμβαίνει για να κρατήσει το ενδιαφέρον σου. Πραγματικά, είναι σαν να βλέπεις ντοκιμαντέρ για τη ζωή των ρεσεψιονίστ! Η δράση (αν υπάρχει κιόλας) ξεκινά αρκετά μετά τη μέση της ταινίας. Θεωρητικά, καθώς δεν έκανα καν τον κόπο να δω το υπόλοιπο –απλώς μπήκα στη Wikipedia και διάβασα το τέλος. Απορώ πως μάζεψε τόσα βραβεία και καλές κριτικές αυτό το φεστιβάλ ροχαλητού –χαπακωμένους τους είχαν όλους όσο την έβλεπαν;

---

I AM ZOZO (2012)

Σκηνοθεσία: Scott Di Lalla
Σενάριο: Scott Di Lalla
Μουσική: BC Smith
Ηθοποιοί: Kelly McLaren, Courtney Foxworthy, Demetrius Sager
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★☆
☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Μια παρέα εφήβων (αυτοί κάνουν όλες τις βλακείες πάντα) αποφασίζει να περάσει το Halloween καλώντας πνεύματα με έναν πίνακα Ouija. Δυστυχώς, τραβάνε την προσοχή ενός δαίμονα, με το όνομα Zozo (τώρα, αν είναι η Σαπουντζάκη, θα σε γελάσω…), ο οποίος αρχίζει να παίζει μαζί τους, μέχρι που το πράγμα αρχίζει να γίνεται πολύ τρομακτικό…

ΟΠΟΤΕ;
…ή τουλάχιστον κάπως έτσι φάνταζε στο μυαλό του σκηνοθέτη-σεναριογράφου, διότι η ταινία είναι τόσο τρομακτική όσο μια παπαρούνα. Οπότε, πρόκειται απλώς για μια φούσκα με αργό ρυθμό, κατά την οποία δεν συμβαίνει απολύτως τίποτε που να δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό “horror”. Για τα πρώτα είκοσι λεπτά παρακολουθείς απλώς την παρέα να κάνει τις κλασικές κουλαμάρες που κάνουν όλα τα αμερικανάκια στις ταινίες, ενώ όταν επιτέλους μπαίνουμε στο ψητό, πάλι δεν συμβαίνει τίποτε το συνταρακτικό, πέρα από 2-3 αδιάφορες κλισεδιές που έχουμε δει σε χίλιες ταινίες ως τώρα. Μετά έχουμε ξανά μια μικρή διακοπή με τις κουλαμάρες της παρέας και ξανά δράση για το τελευταίο τέταρτο, όπου πάλι δεν συμβαίνει σχεδόν τίποτα το ιδιαίτερο, μέχρι να τελειώσει η ταινία το ίδιο αδιάφορα και επίπεδα όσο ξεκίνησε! Και όλα αυτά, σε διάρκεια μιάμισης ώρας!

---

THE MONKEY’S PAW (2013)

Σκηνοθεσία: Brett Simmons
Σενάριο: Macon Blair
Μουσική: Bobby Tahouri
Ηθοποιοί: Stephen Lang, C.J. Thomason, Corbin Bleu κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★☆
☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Jake παίρνει ως δώρο ένα περίεργο φυλαχτό που αποτελείται από το μουμιοποιημένο πόδι μιας μαϊμούς και, σύμφωνα με το θρύλο, πραγματοποιεί τρεις ευχές στον ιδιοκτήτη του…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, άστα να πάνε… Άλλη μια περίπτωση ταινίας που παίρνει μια πολύ καλή ιδέα – η συγκεκριμένη βασίζεται σε μια μικρή ιστορία τρόμου του 1902, της οποίας αλλάζει τα φώτα. Βαρετά κλισέ, χάλια ερμηνείες και μια κεντρική ιδέα που χρησιμοποιείται μόνο στον τίτλο, αφού τα 2/3 της ταινίας είναι για έναν νεκροζώντανο τύπο που απλώς σκοτώνει κοσμάκη. Βασικά, η ταινία θα σε κάνει να ψάξεις να βρεις κι εσύ το ποδάρι μιας μαϊμούς, μόνο και μόνο για να ευχηθείς να ταξιδέψεις πίσω στον χρόνο και να χαστουκίσεις τον εαυτό σου τη στιγμή που αποφασίζει να δει αυτή την ταινία!

---

5 SOULS (2013)

Σκηνοθεσία: Brett Donowho
Σενάριο: Colet Abedi
Μουσική: Noah Potter
Ηθοποιοί: Kristina Anapau, Steve Bacic, Ian Bohen, Samaire Armstrong κ.α.
Είδος: Thriller
Αξιολόγηση: ★☆
☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Noah, ένας αρχιτέκτονας που έχει πέσει σε κώμα μετά από αλλεργική αντίδραση, έρχεται αντιμέτωπος με έναν μυστηριώδη, ανθρωπόμορφο δαίμονα (ή τον Χάρο, ή τον Σατανά, whatever…) που του λέει ότι ο μόνος τρόπος να ξανακερδίσει τη ζωή του, είναι να σκοτώσει πέντε ανθρώπους που θα του υποδείξει εκείνος. Όταν η οντότητα θα έχει πέντε ψυχές, ο Noah θα επανέλθει. Παράλληλα, ένας πρώην αστυνομικός ερευνά την κατάρρευση ενός κτιρίου που σχεδίασε ο Noah, η οποία κόστισε τη ζωή σε αρκετούς ανθρώπους –ανάμεσά τους και η οικογένειά του αστυνομικού.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η βαρεμάρα χτυπάει κόκκινο. Το γεγονός ότι μέχρι τη μέση της ταινίας δεν έχεις ιδέα ποιος είναι ο κεντρικός χαρακτήρας ή τι συμβαίνει και νομίζεις (εσφαλμένα) ότι βλέπεις κάποιο είδος εναλλαγής ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον, δεν βοηθά ιδιαίτερα. Η ταινία είναι αδιάφορη, αργή και κακογραμμένη και οι σκηνές τρόμου είναι ουσιαστικά ανύπαρκτες, εκτός από 1-2 κλισέ προσπάθειες, που είναι πιο παρωχημένες κι από σωσία του Έλβις στο Λας Βέγκας. Σε κάποια σημεία γλάρωσα κιόλας, πράγμα που επιδείνωσε την κατάσταση, αφού ούτως ή άλλως δεν καταλάβαινα τίποτα πριν, πόσο μάλλον όταν έχω χάσει και κάνα πεντάλεπτο στον ύπνο.

V/H/S: Πάτα το Play αν τολμάς!

Σκηνοθεσία: Διάφοροι σκηνοθέτες
Σενάριο: Διάφοροι σεναριογράφοι
Μουσική: –
Ηθοποιοί: Διάφοροι
Είδος: Anthology Horror, Found Footage
Αξιολόγηση: ★
★
★
★
★

ΤΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα ★
★
★
★
★

Φρίκη: ★
★
★
★
★

Τρόμος: ★
★
★
★
★

Αγωνία: ★
★
★
★
★


V/H/S (2012)
Ο χώρος του κινηματογράφου έχει πια κορεστεί –κυρίως όσον αφορά το κομμάτι των θρίλερ. Σπάνια θα δεις κάτι που να ξεχωρίζει και να αφήνει το δικό του στίγμα, ειδικά όταν ο σεναριογράφος πραγματεύεται ένα θέμα που σχεδόν έχει γίνει λάστιχο σε προηγούμενες ταινίες. Η σημερινή ταινία, όμως, ήταν μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις και χαίρομαι που την είδα και στο σινεμά, σε όλη της τη δόξα! Με τρόμαξε, με κράτησε τσιτωμένο μέχρι το τέλος, με δυνατό καρδιοχτύπι και κομμένη ανάσα και με άφησε με ένα συναίσθημα ικανοποίησης! Κάτι σαν καλό σεξ, δηλαδή!

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Μια ομάδα νεαρών μικροκακοποιών που βιντεοσκοπεί τα διάφορα εγκλήματα που διαπράττει, πληρώνεται αδρά για να διαρρήξει ένα σπίτι και να κλέψει μια συγκεκριμένη βιντεοκασέτα για λογαριασμό κάποιου ανώνυμου. Στο σπίτι ανακαλύπτουν εκατοντάδες βιντεοκασέτες και αποφασίζουν να τις πάρουν όλες, ώστε να είναι σίγουροι ότι ανάμεσά τους βρίσκεται και αυτή που αναζητούν. Στο μεταξύ, ένας από αυτούς επιλέγει και παρακολουθεί τυχαία κάποιες από αυτές. Η ιστορία αποτελεί και τον κεντρικό αφηγηματικό κορμό αυτής της ανθολογίας τρόμου και συνδέει μεταξύ τους ακόμη πέντε αυτόνομες και διαφορετικές σε ύφος και περιεχόμενο ιστορίες, τις οποίες παρακολουθούμε μέσα από τις βιντεοκασέτες:
1. “Amateur Night”
Τρεις φίλοι νοικιάζουν ένα δωμάτιο μοτέλ και αρχίζουν το clubbing με την ελπίδα να βρούνε γυναίκες να φέρουν στο δωμάτιο για σεξ. Το σχέδιό τους είναι να γυρίσουν μια ερασιτεχνική ταινία πορνό χρησιμοποιώντας ένα ζευγάρι γυαλιά με κρυφή κάμερα. Τελικά θα καταφέρουν να γυρίσουν κάτι περισσότερο…
2. “Second Honeymoon”
Ένα παντρεμένο ζευγάρι ξεκινάει road trip για να γιορτάσει τον δεύτερο μήνα του μέλιτος, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται δεν είναι μόνοι τους στο ταξίδι αυτό…
3. “Tuesday the 17^th”
Μια παρέα φίλων περιηγείται στο δάσος με σκοπό να κατασκηνώσει εκεί. Μια από τις κοπέλες διηγείται τον τρόπο με τον οποίο οι προηγούμενοι φίλοι της δολοφονήθηκαν στο ίδιο δάσος από έναν μυστηριώδη φονιά. Αν λέει την αλήθεια ή όχι, θα το ανακαλύψουν σύντομα…
4. “The Sick Thing That Happened to Emily When She Was Younger”
Η Emily και ο φίλος της, φοιτητής Ιατρικής, συνομιλούν μέσω video chat για όλα τα περίεργα πράγματα που συμβαίνουν στην ίδια και στο σπίτι της, το οποίο πιστεύει ότι είναι στοιχειωμένο, όταν γίνεται και ο ίδιος μάρτυρας των περιστατικών αυτών…
5. “10/31/98”
Μια παρέα από φίλους μεταμφιέζεται και ξεκινά για ένα αποκριατικό πάρτυ στο σπίτι φίλου, αλλά χάνεται και καταλήγει στο λάθος σπίτι. Μπαίνοντας μέσα, αρχίζουν να βιώνουν διάφορα παραφυσικά φαινομένα και είναι σίγουροι ότι όλα αποτελούν κομμάτι κάποιας αποκριάτικης φάρσας…

Μπορείς να δεις αναλυτικά όλους τους σκηνοθέτες, συγγραφείς και ηθοποιούς της ταινίας εδώ.

Το V/H/S μπήκε αμέσως στην καρδιά μου και βρήκε θέση δίπλα σε όλα τα θρίλερ που έχω λατρέψει με την πρώτη θέαση! Κάποιοι θεωρούν ότι η μεγάλη του διάρκεια ίσως είναι λίγο κουραστική, αλλά εγώ τη θεωρώ απλώς χορταστική και είναι από τις ταινίες που δεν θα με ένοιαζε όσο κι αν κρατούσαν (ε, άλλοι τη βρίσκουν με τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, εγώ τη βρίσκω με ξεκοιλιάσματα!)

Πρόκειται για μια ταινία γεμάτη στιγμές ατόφιου τρόμου σε διάφορες μορφές και θυμίζει τις παλιές, καλές ανθολογίες τρόμου, όπως το Tales from the Crypt, ή το Creepshow. Για μένα τις ξεπερνά, κιόλας, σε φρίκη και τρόμο. Σε αυτό συνέβαλε σίγουρα και η επιλογή να γυριστεί σε μορφή found footage, καθώς όλες οι ταινίες αυτού του είδους έχουν κάτι το πιο ανατριχιαστικό και τρομακτικό από τις υπόλοιπες. Ίσως ευθύνεται το γεγονός ότι η χρήση handycam κάνει αυτό που βλέπεις να φαντάζει πολύ πιο αληθοφανές, πραγματικό και «απείραχτο».

Σίγουρα, δεν έχουν όλες οι ιστορίες την ίδια δυναμική και μια-δυο από αυτές μοιάζουν λίγο πιο υποτονικές, αλλά οι περισσότερες καταφέρνουν να διαφοροποιηθούν με τον τρόπο τους και να σου δείξουν κάτι που δεν έχεις ξαναδεί. Επίσης, το γεγονός ότι πρόκειται για ανθολογία σημαίνει ότι δεν περιορίζεται από τους ίδιους κανόνες, οπότε δεν χρειάζεται να γίνει τόσο μεγάλη εμβάθυνση στους εκάστοτε χαρακτήρες ή να σου εξηγηθούν τα πάντα –και δεν σε νοιάζει κιόλας! Ξέρεις ότι παρακολουθείς μικρά, φρικιαστικά αποσπάσματα από ανεξήγητες ιστορίες που ανήκουν όλες σε ένα γενικότερο πλαίσιο: «αληθινές» ιστορίες τρόμου που έχουν απαθανατιστεί σε φιλμ. Σαν να βλέπεις κάτι τραγικό που έχει καταγράψει τυχαία ένας τουρίστας ή που «έπιασε» φευγαλέα μια κάμερα ασφαλείας. Περίπου σαν το “Faces of Death” (αν κι εκείνο περιείχε και -ελάχιστα- αληθινά αποσπάσματα θανάτων). Η φύση της ταινίας είναι τέτοια που παραλείπονται όλα τα περιττά πλατιάσματα και οι κοιλιές και σου μένουν μόνο οι απανωτές τρομάρες και μια διαρκής αίσθηση αβεβαιότητας και ανησυχίας που κρατά ως το τέλος!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, σβήσε τα φώτα και απόλαυσέ το! Και μετά απόλαυσε και το δεύτερο -και τρομακτικότερο! (Και μετά μείνε απλώς ξάγρυπνος!)

---

GEEKY TRIVIA
Πόσο φρικιαστική είναι η ταινία; Προφανώς αρκετά για ορισμένους, μια και στην επίσημη προβολή της στο φεστιβάλ Sundance αναφέρθηκαν λιποθυμίες, ενώ ένας θεατής έκανε και εμετό (χαρά που θα έκανε όποιος καθόταν μπροστά του!) Λιποθυμίες, όμως, αναφέρθηκαν και σε άλλους κινηματογράφους και όπως δείχνουν όλα, γι’ αυτό το κακό ευθύνεται μία πολύ συγκεκριμένη σκηνή της ταινίας! Δεν θα κάνω σπόιλερ, αλλά θα σου πω ότι η σκηνή ανήκει στην ιστορία “Amateur Night”, ώστε να είσαι προετοιμασμένος και να έχεις δίπλα σου κομπρέσες και αιθέρα! Όσο γι’ αυτούς που τους φάνηκε πολύ σκληρή η ταινία… ελπίζω να μην κάνουν ποτέ το λάθος να δούνε οποιοδήποτε από τα SAW! Φλώροι!

---

ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Παρά τις σχετικά ανάμικτες κριτικές, η ταινία αγαπήθηκε από το μεγαλύτερο μέρος του κοινού και πολύ γρήγορα μπήκε στα σκαριά και το σίκουελ.

• V/H/S/2 (2013) ★
★
★
★
★

  Δυο ιδιωτικοί ερευνητές ερευνούν την εξαφάνιση ενός φοιτητή, για λογαριασμό της μητέρας του. Μπαίνοντας κρυφά στο σπίτι του για να ψάξουν για στοιχεία, ανακαλύπτουν ένα δωμάτιο γεμάτο οθόνες και βιντεοκασέτες. Ο ένας ντετέκτιβ ερευνά το σπίτι, ενώ η συνεργάτιδά του κάθεται στο δωμάτιο και αρχίζει να βλέπει τις κασέτες. Όπως και στην πρώτη ταινία, αυτός είναι ο κορμός, ο οποίος διακόπτεται από μικρότερες, ανεξάρτητες ιστορίες –τέσσερις αυτή τη φορά.
  Ανήκει στις σπάνιες περιπτώσεις που το σίκουελ καταφέρνει να ξεπεράσει σε ποιότητα την πρώτη ταινία, πράγμα που φάνηκε και από τις κριτικές!
• V/H/S: Viral (2014) ★
★
☆☆☆
  Τρεις μικρότερες ιστορίες αυτή τη φορά, οι οποίες συνδέονται με μια διαφορετική -και αρκετά πιο πολύπλοκη- συνδετική ιστορία! Μια τέταρτη ιστορία αφαιρέθηκε ώστε να ελαττωθεί ο χρόνος της ταινίας και συμπεριλήφθηκε μόνο στα σπέσιαλ του DVD. Δυστυχώς, από άποψη ποιότητας και συνοχής, το franchise έκανε κάθετη πτώση, καθώς οι ιστορίες που παρουσιάζονται είναι μέτριες στην καλύτερη και κακογραμμένες και ακαταλαβίστικες στη χειρότερη περίπτωση.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Σίγουρα είναι νωρίς για ν’ ακουστούν σχέδια για το μέλλον, αλλά οι κάκιστες κριτικές -από κριτικούς και φαν- της τρίτης ταινίας παίζει να ήταν και το καίριο χτύπημα στο franchise.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ: