Hatchet: Ζει μόνο για να πετσοκόβει!

Σκηνοθεσία: Adam Green
Σενάριο: Adam Green
Μουσική: Andy Garfield
Ηθοποιοί: Joel Moore, Tamara Feldman, Deon Richmond κ.α.
Είδος: Slasher, Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★☆
Φρίκη: ★★★★★
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

HATCHET (2006)
Η σημερινή ταινία (και η τετραλογία ολόκληρη) μοιάζει σαν μια απλή αφορμή για αιματοκύλισμα μέχρι τελικής πτώσης, καθώς το σενάριο βασίζεται σε μια απλή και κλασική ιδέα, χωρίς να αναλώνεται σε πολλές αναλύσεις και εμβαθύνσεις. Αλλά ποτέ δεν με χάλασε κάτι τέτοιο. Άλλωστε, έχουν κυκλοφορήσει γύρω στα πενήντα Friday the 13^th που βασίζονται στην ίδια ακριβώς λογική και όλα έγιναν εισπρακτικές επιτυχίες, πράγμα που αποδεικνύει ότι οι ανεγκέφαλες σπλατεριές έχουν περίοπτη θέση στο ευρύ σύμπαν των ταινιών τρόμου!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Κατά τον εορτασμό του Mardi Gras, ένα γκρουπ τουριστών παίρνει μέρος σε μια βραδινή ξενάγηση στους βάλτους της Νέας Ορλεάνης. Μόνο που ο ξεναγός τους είναι άπειρος και καταλήγουν χαμένοι στη μέση του ελώδους δάσους, με τη βάρκα τους να βουλιάζει. Καθώς προσπαθούν να βρούνε το δρόμο της επιστροφής, φτάνουν σε ένα παλιό, ερειπωμένο σπίτι, το οποίο -σύμφωνα με έναν τοπικό θρύλο- ανήκε στον Victor Crowley, έναν παραμορφωμένο μανιακό που στοιχειώνει τους βάλτους, σκοτώνοντας όποιον βρίσκει στον δρόμο του. Μόνο που πολύ γρήγορα θα ανακαλύψουν ότι δεν πρόκειται καθόλου για θρύλο!

Το Hatchet βαδίζει στα χνάρια των παλιών, καλών slasher ταινιών της δεκαετίας του ‘80, καθώς το αίμα ρέει άφθονο και οι σκηνές βίας είναι αρκετά έντονες, εώς αδυσώπητα ωμές σε κάποιες περιπτώσεις! Αυτό έκανε τους λάτρεις του είδους, να το αγαπήσουν παράφορα, ασχέτως αν οι κριτικοί ήταν κάπως πιο συγκρατημένοι. Αν και η ταινία λειτουργεί κατά κύριο λόγο ως παρωδία των συγκεκριμένων ταινίων – ειδικά του Friday the 13^th – μοιάζει παράλληλα και μοναδική, κυρίως χάρη στον γρήγορο ρυθμό, τους σπιρτόζους διαλόγους και το χιούμορ της.

Δεν έχω και πολλά παραπάνω να γράψω για κριτική. Έχει όλα τα κλασικά στοιχεία που απαρτίζουν τις ταινίες του είδους: σκοτεινή ερημιά, ομάδα θυμάτων, απέθαντο δολοφόνο, ευφάνταστους θανάτους, αίμα, λίγο βυζάκι σε κάποια σημεία και κάμποσες απιθανότητες και χαζομάρες που μόνο στα θρίλερ συμβαίνουν! Αν είσαι κι εσύ φαν, θα τη δεις αρκετά ευχάριστα και οι γραφικές σκηνές θα σε ικανοποιήσουν. Αν είσαι από εκείνους που προσπαθούν να εξηγήσουν επιστημονικά και λογικά τα πάντα σε μια ταινία, τότε καλύτερα δες ένα ντοκιμαντέρ για πιγκουίνους!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, δεν είναι και για τσεκούρωμα!

GEEKY TRIVIA
Ο σκηνοθέτης είχε έναν κανόνα που απαγόρευε τη χρήση ψηφιακών εφέ στην ταινία -τα πάντα έγιναν με τον πατροπαράδοτο, πρακτικό τρόπο. Αυτός ο κανόνας ίσχυε και για τη χρήση ψεύτικου εμετού, προφανώς, αφού στη σκηνή που ένας από τους χαρακτήρες ξερνάει, ο ηθοποιός το κάνει στ’ αλήθεια! Μάλιστα, το κατάφερε με την πρώτη, αλλά για κακή του τύχη έπρεπε να ξαναγυριστεί η σκηνή και τη δεύτερη φορά, για να τον βοηθήσουν να τα βγάλει πιο εύκολα, τον ανάγκασαν να καταναλώσει ένα περίεργο μίγμα από κρύα σούπα με στρείδια και πορτοκαλάδα –εμένα μου έρχεται να ξεράσω στη σκέψη και μόνο!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία απέκτησε πολύ γρήγορα φαν κλαμπ και ήταν λογικό να γυριστούν ακόμη τρία σίκουελ.

• Hatchet II (2010) ★★★☆☆
  Ένα απόσπασμα μισθοφόρων πηγαίνει στον βάλτο με σκοπό να εντοπίσει τον Crowley και να τον εξοντώσει οριστικά. Ξέρεις από πριν πώς θα τελειώσει αυτό.
• Hatchet III (2013) ★★★☆☆
  Μια ομάδα από αστυνομικούς και νοσοκόμους καταφτάνει στον τόπο των προηγούμενων μακελειών, μόνο και μόνο για να ξεκινήσει ένα νέο μακελειό!
• Victor Crowley (2017) –
  Το τελευταίο σίκουελ συνέπεσε με τη 10η επέτειο της αρχικής ταινίας και αγνοούσα την ύπαρξή του μέχρι τη στιγμή που έγραψα αυτό το άρθρο. Οπότε, θα επανέλθω όταν το παρακολουθήσω και αυτό!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Λίγο χλωμό, αν και ποτέ δεν ξέρει κανείς. Εδώ δεν πήρα καν χαμπάρι το 4ο…

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Βραδινή βαρκάδα. Τι μπορεί να πάει στραβά;

Εμ… Εκτός από αυτό;

Τουλάχιστον έχουν τα νώτα τους καλυμμένα…

Έχει παραμελήσει λίγο τον εαυτό της…

Μύρισε μπέικον!

The Hole: Τι φοβάσαι πιο πολύ;

Σκηνοθεσία: Joe Dante
Σενάριο: Mark L. Smith
Μουσική: Javier Navarrete
Ηθοποιοί: Chris Massoglia, Haley Bennett, Nathan Gamble
Είδος: Fantasy Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★☆☆☆☆
Φρίκη: ★☆☆☆☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★★☆☆

THE HOLE (2009)
Λίγο πιο «παιδικό» το θρίλερ που σου σερβίρω σήμερα. Καλά, μη βιαστείς να καλέσεις το πεντάχρονο ανιψάκι σου να το δείτε παρέα, θα πληρώσεις πολλά λεφτά στον παιδοψυχολόγο! Η σημερινή ταινία είναι θρίλερ μεν, έχει και τις τρομάρες της, αλλά γενικά το ύφος της είναι κάπως πιο ήπιο, οι πρωταγωνιστές είναι έφηβοι και απουσιάζουν πλήρως σκληρή γλώσσα και σκηνές σεξ ή έντονης βίας και φρίκης. Σαν να βλέπεις, δηλαδή, μια κάπως πιο «οικογενειακή» ταινία θρίλερ, γυρισμένη για να την απολαύσει όλη η φαμίλια παρέα στον καναπέ!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ο 17χρονος Dane, ο 10χρονος αδελφός του και η μητέρα τους μετακομίζουν στην ήσυχη και βαρετή πόλη του Bensenville. Τα πράγματα κυλούν ομαλά και βαρετά, μέχρι τη στιγμή που ο μικρός Lucas ανακαλύπτει μια καλά κλειδωμένη καταπακτή στο υπόγειο του νέου σπιτιού τους. Ανοίγοντας την, συνειδητοποιούν ότι σφραγίζει μια μυστηριώδη τρύπα, η οποία μοιάζει να μην έχει καν πάτο. Με τη βοήθεια της Julie, της νεαρής γειτόνισσάς τους, προσπαθούν να λύσουν το μυστήριο της τρύπας, μέχρι που διάφορα περίεργα περιστατικά αρχίζουν να συμβαίνουν στο σπίτι και στους τρεις φίλους. Στην πορεία θα ανακαλύψουν ότι αυτό που κρύβει η τρύπα είναι πολύ πιο βαθύ και τρομακτικό απ’ ό,τι περίμεναν και έχει έρθει ειδικά για εκείνους…

Η ταινία μπορεί να είναι κάπως πιο χαμηλών τόνων από μια συνηθισμένη ταινία τρόμου και να απευθύνεται σε πιο νεανικό κοινό, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι υστερεί σε κάτι. Άλλωστε, υπάρχουν πολλά καλά θρίλερ που δεν βασίζονται ούτε στο αίμα, ούτε στα ξεκοιλιάσματα, ούτε στο γυμνό για να σε καθηλώσουν. Το The Hole είναι μια απλή, κατά βάση, ιστοριούλα με πολύ καλή και καθηλωτική δομή και αρκετά καλή ροή. Ο Joe Dante, άλλωστε (ο οποίος επέστρεψε στον κινηματογράφο μετά από 6ετή απουσία) το έχει απολύτως στην αφήγηση τρομακτικών ιστοριών αυτού του είδους και στο να συνδυάζει τον τρόμο με το χιούμορ, μια κι έχει στο ενεργητικό του ταινίες όπως τα δύο Gremlins, καθώς και κάμποσα επεισόδια από σειρές μυστηρίου, όπως το The Twilight Zone και το Amazing Stories. Το ύφος και η ατμόσφαιρα της ταινίας θυμίζει, ίσως, ανάλογες ταινίες της δεκαετίας του ’80, όπως τα Goonies, που βλέπαμε ως παιδιά οι μεγαλύτεροι –μπορεί αυτή η υποβόσκουσα νοσταλγία να είναι και ο λόγος που, χωρίς το φιλμ να αποτελεί κάτι το τόσο ιδιαίτερο ή ξεχωριστό, δεν το βαρέθηκα καθόλου και κράτησε το ενδιαφέρον μου αμείωτο ως το τέλος.

Στα αρνητικά ίσως είναι η προβλεψιμότητα του σεναρίου (είπαμε: δεν αποτελεί κάτι το τόσο ξεχωριστό) και κάποιοι κλισέ διάλογοι που προκύπτουν από χιλιοχρησιμοποιημένα μοτίβα, όπως η αντιμετώπιση των φόβων μας και, ουσιαστικά, του εαυτού μας ή η αποδοχή του παρελθόντος που έρχεται να μας στοιχειώσει και διάφορα τέτοια ψυχολογικά που γουστάρουν οι χολυγουντιανοί! Πάντως, αυτό δεν θα σε χαλάσει ιδιαιτέρως!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία μπορεί να αφορά απλώς μια τρύπα στο πάτωμα, αλλά ευτυχώς δεν κάνει και μια τρύπα στο νερό! Δες την όταν έχεις όρεξη για κάτι ανάλαφρο!

GEEKY TRIVIA
Ένας από τους νεαρούς πρωταγωνιστές παρουσιάζεται με φοβία προς τους κλόουν. Η συγκεκριμένη φοβία (coulrophobia) είναι πολύ υπαρκτή, αν και σχετικά πρόσφατη (τα πρώτα κρούσματα άρχισαν να καταγράφονται τη δεκαετία του ’80) και έχει χρησιμοποιηθεί σε αρκετές ταινίες και σειρές ως σεναριακό εύρημα.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δέκα χρόνια μετά και δεν έχει ακουστεί ποτέ κάτι για σίκουελ, οπότε είναι μάλλον απίθανο.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ

Μετακόμιση –κλασικό το σκηνικό σε ταινίες θρίλερ!

Τι μπορεί να κρύβει μια μυστηριώδης τρύπα στο πάτωμα;

Καλώς τον creepy κλόουν!

The Collector: Θες να δεις τη συλλογή του;

Σκηνοθεσία: Marcus Dunstan
Σενάριο: Marcus Dunstan, Patrick Melton
Μουσική: Jerome Dillon, Nathaniel Caserta
Ηθοποιοί: Josh Stewart, Michael Reilly Burke, Madeline Zima κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★★

THE COLLECTOR (2009)
Σκοτεινό ταινιάκι για σήμερα, με ολίγον από torture porn, που όλα τα αρρωστάκια λατρεύουμε –ασχέτως αν τις μισές σκηνές τις παρακολουθούμε με τα μάτια κλειστά από την αηδία! Η σημερινή ταινία γι’ αλλού ξεκίνησε και αλλού κατέληξε στην πορεία, καθώς οι δημιουργοί της είχαν πιο μεγαλόπνοα σχέδια για πάρτη της. Αλλά αυτό θα το δούμε παρακάτω, ας περάσουμε στο ψητό!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ο Arkin, ένας πρώην κατάδικος που εργάζεται ως πολυτεχνίτης για την οικογένεια Chase, προσπαθεί να μαζέψει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό που χρωστάει η γυναίκα του σε τοκογλύφους. Συνειδητοποιώντας ότι δεν πρόκειται να τα καταφέρει εγκαίρως, παίρνει την απόφαση να ενδώσει στις πιέσεις ενός εγκληματία και να διαρρήξει για εκείνον το χρηματοκιβώτιο των Chase, όπου φυλάσσεται ένα βαρύτιμο πετράδι. Γνωρίζοντας ότι η οικογένεια θα απουσιάζει, μπαίνει κρυφά στο σπίτι, αλλά αμέσως συνειδητοποιεί ότι δεν είναι μόνος του, καθώς ένας μυστηριώδης μασκοφόρος βρίσκεται ήδη εκεί και έχει γεμίσει το σπίτι με δεκάδες κρυφές παγίδες. Αυτό που δεν γνωρίζει ακόμη είναι ότι πρόκειται για τον Συλλέκτη, έναν παρανοϊκό κατά συρροήν δολοφόνο που βασανίζει και σκοτώνει οικογένειες και πάντα φεύγει παίρνοντας μαζί του ένα από τα μέλη τους…

Σκοτεινή, κλειστοφοβική και γεμάτη αγωνία η σημερινή ταινία. Το ύφος της θα σου θυμίσει πολύ –υπερβολικά πολύ, ίσως- το franchise του SAW και υπάρχει πολύ συγκεκριμένος λόγος γι’ αυτό. Οι σεναριογράφοι, βλέπεις, την προόριζαν για prequel, αλλά οι παραγωγοί εξέφρασαν την αντίθεσή τους κι έτσι έγιναν οι απαραίτητες αλλαγές και παρουσιάστηκε ως stand-alone ταινία. Ευτυχώς, δηλαδή, διότι όλα τα SAW είναι από μόνα τους και prequel και sequel και midquel και interquel και όλα τα –quel γενικώς! Πόσο πιο μπερδεμένο να το έκαναν πια;

Αν είσαι σκληροπυρηνικός φαν των ταινιών αυτών, θα τη λατρέψεις, καθώς περιέχει κάμποσες γραφικές σκηνές, αλλά και αρκετές παγίδες που θα ζήλευε και ο ίδιος ο Jigsaw. Η ιστορία, παράλληλα, καταφέρνει να ξεφύγει κάπως από τα συνηθισμένα και φρεσκάρει κάπως την κινηματογραφική εικόνα των serial killer, αφού παρουσιάζει έναν δολοφόνο αρκετά πιο δραστήριο και ενεργητικό, που δεν επαναπαύεται στο να περπατά αργόσυρτα και να περιμένει το θύμα του να σκοντάψει. Το σκηνικό στο οποίο εκτυλίσσεται η ταινία, επίσης, χαρίζει εγγυημένο σασπένς, αφού σε κάθε γωνία κρύβεται και μια διαφορετική παγίδα, πράγμα που σημαίνει ότι και τα ίδια τα θύματα είναι αναγκασμένα να αντιδράσουν με τρόπο εντελώς διαφορετικό από τα περισσότερα θρίλερ. Ή απλώς να πεθάνουν φριχτά!

Βέβαια, όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι η ταινία δεν έχει τα ελαττώματά της. Σεναριακά κενά και παράδοξα υπάρχουν πάντα –δεν υπάρχει περίπτωση να μην αναρωτηθείς κι εσύ, για παράδειγμα, πότε πρόλαβε ο δολοφόνος σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να μετατρέψει ολόκληρο τρίπατο σπίτι σε παγίδα θανάτου! Από την άλλη, μην περιμένεις κανένα ιδιαίτερο βάθος στο σενάριο ή τίποτε κρυφά μηνύματα και κίνητρα –αυτό που βλέπεις είναι απλώς μια ταινία τρόμου με έναν διαταραγμένο τύπο που βασανίζει φριχτά τα θύματά του, επειδή έτσι! Δεν υπάρχει κάτι περισσότερο να μάθεις γι’ αυτόν και δεν σε πολυνοιάζει κιόλας. Ίσως κι αυτό να είναι ένα αρνητικό, καθώς έχουμε συνηθίσει πια να βλέπουμε ταινίες γεμάτες βία, που μόνο τους σκοπό έχουν απλώς να δείξουν βία. Πόσα λίτρα ψεύτικο αίμα θα χυθούν ακόμη στα πλατό για να ικανοποιήσουμε το βίτσιο μας;

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, δες την! Και την επόμενη φορά που θα χτυπήσεις το δάχτυλό σου σε κάποιο έπιπλο μέσα στο σκοτάδι, θυμήσου ότι θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερα τα πράγματα! Όταν δεις την ταινία, θα καταλάβεις!

GEEKY TRIVIA
Ο σκηνοθέτης ήταν από τους νικητές της 3^ης σεζόν του Project Greenlight, καθώς το σενάριό του για το Feast προχώρησε σε παραγωγή. Από τότε έχει γράψει -πέρα από τα σίκουελ του Feast- και τα σενάρια για τα τέσσερα τελευταία SAW. Παρατηρώ μια μικρή ψύχωση…

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία απέκτησε μια ακόμη συνέχεια, που ολοκλήρωσε το στόρυ. Φαινομενικά, δηλαδή, διότι τίποτα δεν μένει για πολύ «ολοκληρωμένο» στο Hollywood!

• The Collection (2012) ★★★☆☆
  Με την ύπαρξη του Συλλέκτη να έχει γίνει πια γνωστή στον κόσμο, οι αρχές εξαπολύουν ανθρωποκυνηγητό, με σκοπό να τον σταματήσουν. Στο μεταξύ, το πιο πρόσφατο θύμα του είναι η Elena, η έφηβη κόρη ενός πλούσιου άντρα, ο οποίος αναθέτει σε μια ομάδα μισθοφόρων να εντοπίσουν τον Συλλέκτη και να την απελευθερώσουν με κάθε κόστος. Για να το πετύχουν αυτό, όμως, θα χρειαστούν και τη βοήθεια κάποιου άλλου.
  Το σίκουελ μάς μεταφέρει στο λημέρι του κακού και αρχίζει να θυμίζει ακόμη περισσότερο το SAW, αφού παρουσιάζονται ακόμη πιο περίτεχνες –και θανατηφόρες- παγίδες.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Λίγο χλωμό, καθώς –παρά τις καλούτσικες εισπράξεις- οι ταινίες δεν τα πήγαν πολύ καλά από κριτικές. Βέβαια, αν κρίνουμε από το Friday the 13^th, που όσο το σκυλοθάβουνε, τόσα σίκουελ ξερνάει, οι κριτικές δεν αποτελούν τόσο μεγάλο ζήτημα!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Ο Μπραντ Πιτ θα ρωτούσε: «Τι είναι μέσα στο κουτί;»

Η μπανιέρα δεν προσφέρεται πάντα για χαλάρωση…

Αυτή η πτώση θα πονέσει πάρα πολύ…

The Strangers: Με το δεξί!

Σκηνοθεσία: Bryan Bertino
Σενάριο: Bryan Bertino
Μουσική: tomandandy
Ηθοποιοί: Liv Tyler, Scott Speedman
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★☆☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

THE STRANGERS (2008)
Νέα χρονιά και σου κάνω ποδαρικό με μια απλή ταινιούλα που εκτυλίσσεται σε ένα απλό σπιτάκι, με ένα απλό ζευγάρι και μια απλή οικογένεια μακελάρηδων που προσπαθεί να τους αφαλοκόψει –απλά πράγματα! Μερικές φορές, η απλότητα κάνει την καλύτερη δουλειά. Αν σε τρομάζει η ιδέα αγνώστων μέσα στο σπίτι σου –πολύ περισσότερο όταν είσαι κι εσύ μέσα σε αυτό- τότε η σημερινή πρόταση θα παίξει σίγουρα με τα νεύρα σου περισσότερο κι από γάτα που ακονίζει τα νύχια της σε σχολικό πίνακα!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η Kristen και ο φίλος της, o James, καταφτάνουν στην απομακρυσμένη καλοκαιρινή κατοικία που ανήκει στους γονείς εκείνου. Ο αρχικός σκοπός ήταν να περάσουν μια ρομαντική βραδιά που είχε σχεδιάσει ο James, αλλά τα σχέδιά του ναυαγούν μετά από μια απρόσμενη εξέλιξη. Και ενώ η σχέση τους μοιάζει να έχει υποστεί κλονισμό, η βραδιά γίνεται ακόμη χειρότερη όταν κάποιοι άγνωστοι γυροφέρνουν το σπίτι και προσπαθούν να τρομοκρατήσουν το ζευγάρι με διάφορους τρόπους.

Ο σκηνοθέτης παίρνει έμπνευση (έμπνευση μόνο, δεν «βασίζεται», όπως υποστηρίζουν πολλές ταινίες) από αληθινά περιστατικά που συνέβησαν στη γειτονιά του όταν ήταν μικρός, καθώς και από τις δολοφονίες που διέπραξε ο ψυχοπαθής Charles Manson και η παρέα του, για να μας παρουσιάσει μια ταινία home invasion –θέμα το οποίο έχει αρχίσει να γίνεται πάλι της μόδας τελευταία με ταινίες όπως τα The Purge και You’re Next. Η ιδέα ότι δεν είσαι ασφαλής ούτε μέσα στο ίδιο σου το σπίτι και ότι κάθε ίχνος ιδιωτικότητας και προστασίας μπορεί να παραβιαστεί τόσο εύκολα από έναν διαρρήκτη, αποτελεί από μόνη της αρκετά τρομακτική σκέψη για πολλούς. Αν προσθέσεις σε αυτήν και αρκετές δόσεις παράνοιας και άσκοπης βίας, τότε έχεις τα κατάλληλα υλικά για ένα θρίλερ. Ο Bertino τα διαχειρίζεται ικανοποιητικά για το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας και αφήνει τη σκοτεινή ατμόσφαιρα, τις σκιές και τους δυνατούς, ξαφνικούς ήχους να κάνουν όλη τη δουλειά.

Η ταινία σίγουρα δεν αποτελεί κάτι το ρηξικέλευθο, αλλά έχει ικανές δόσεις αγωνίας, οι οποίες αυξάνονται σε ένταση κάθε φορά. Επιπροσθέτως, όλες οι σκηνές είναι γυρισμένες με κάμερες χειρός, δίνοντάς σου την αίσθηση ότι παρακολουθείς από κοντά τα γεγονότα, κρυμμένος μέσα στις σκιές. Παρόλα αυτά, τα υποβλητικά πλάνα και η σκηνοθεσία δεν αρκούν πάντα για να βγάλουν ασπροπρόσωπη μια ταινία, αλλά μεγάλο βάρος πέφτει και στους χαρακτήρες ή τους ηθοποιούς που τους ενσαρκώνουν.

Με τους ηθοποιούς δεν έχω κάποιο θεματάκι, έκαναν το καλύτερο δυνατό –η καημένη η Tyler έπαθε αμυγδαλίτιδα από τις κραυγές που έριξε στην ταινία, δεν μπορείς να πεις ότι δεν το πήρε στα σοβαρά! Οι χαρακτήρες, όμως, χωλαίνουν σαν μπαλαρίνα μ’ ένα πόδι. Μοιάζουν καταθλιπτικοί, βαρετοί και τελείως μονοδιάστατοι και δεν γίνεται ιδιαίτερη ανάπτυξή τους–σκασίλα μας, θα μου πεις, ένα απλό θρίλερ είναι, όχι κοινωνικό δράμα για το οικονομικό κραχ. Παρόλα αυτά, το βασικό σε μια ταινία θρίλερ είναι να συμπαθήσεις τους ήρωες και να ταυτιστείς μαζί τους, οπότε ένα κάποιο βάθος το χρειάζονται, ώστε σε περίπτωση που τα κακαρώσουν η αντίδρασή σου να είναι κάτι παραπάνω από ένα «meh!»

Και, φυσικά, δεν λείπουν κι εκείνες οι κλασικές στιγμές των εντελώς λανθασμένων εώς υστερικά ανόητων αποφάσεων, που σε κάνει να υποψιάζεσαι ότι πρέπει να υπάρχει ειδική ρήτρα στα συμβόλαια που υπογράφουν οι σεναριογράφοι, που απαιτεί οι ήρωες να κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να μπλέξουν ακόμη χειρότερα, χωρίς προφανή λόγο.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αξίζει την ευκαιρία παρά τα προβλήματά της. Τουλάχιστον θα καταφέρει να σε τρομάξει.

GEEKY TRIVIA
Πριν γυρίσει οποιαδήποτε σκηνή που απαιτούσε ο χαρακτήρας της να είναι τρομοκρατημένος, η Liv Tyler έτρεχε γύρω γύρω ή έκανε σκοινάκι ή διάφορες άλλες δραστηριότητες που της προκαλούσαν λαχάνιασμα, ώστε να μοιάζει αληθινό το αίσθημα πανικού. Αμυγδαλίτιδα και εξάντληση! Αυτό σημαίνει να μπαίνεις στο πετσί του ρόλου!

ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Μετά από μια δεκαετία η ταινία απέκτησε ένα σίκουελ, που ήταν απλώς μια από τα ίδια, αν όχι πολύ κατώτερο.

• The Strangers: Prey at Night (2018) ★★☆☆☆
  Μια οικογένεια ταξιδεύει μέχρι το κάμπινγκ των ηλικιωμένων θείων τους για να περάσουν λίγες μέρες ξεκούρασης. Τα σχέδιά τους, φυσικά, ανατρέπονται όταν συνειδητοποιούν ότι τους καταδιώκει μια οικογένεια ψυχοπαθών δολοφόνων.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Μετά το κατώτερο των προσδοκιών σίκουελ δεν ακούστηκαν και πολλά πράγματα. Βέβαια, αυτό δεν λέει κάτι, μπορεί μετά από μια δεκαετία ακόμη να σκάσει μύτη και καινούργιο -ή κάνα πρίκουελ, που το απαιτεί και η παράδοση στα θρίλερ!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Κάτι κακό συνέβη εδώ…

Κάθε ζευγάρι έχει τα θέματά του…

Πάει η ταπετσαρία!

Jeepers Creepers: Δεν είναι αυτό που νομίζεις!

Σκηνοθεσία: Victor Salva
Σενάριο: Victor Salva
Μουσική: Bennett Salvay
Ηθοποιοί: Gina Philips, Justin Long, Jonathan Breck
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

JEEPERS CREEPERS (2001)
Μαύρη Παρασκευή σήμερα, ας δούμε καμιά ταινία αντίστοιχης απόχρωσης, να δέσει με την ατμόσφαιρα! Το σημερινό θριλεράκι δεν είναι και από τα πιο γνωστά –τουλάχιστον στη χώρα μας – αλλά είναι σίγουρα ένα από τα αγαπημένα μου και ένα από εκείνα που αποτυπώθηκαν στο μυαλό μου από την πρώτη φορά που τα είδα, κυρίως λόγω του σεναρίου, το οποίο όσο εκτυλίσσεται, τόσο πιο περίεργο και φρικιαστικό γίνεται!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η Trish και ο αδελφός της, ο Darry, επιστρέφουν με το αυτοκίνητο σπίτι για τις ανοιξιάτικες διακοπές του κολεγίου. Η διαδρομή έχει λίγο απ’ όλα: πειράγματα, κουβέντες περί σχέσεων, το ειδυλλιακό τοπίο της αμερικανικής επαρχίας και έναν τρελό με φορτηγάκι, ο οποίος εμφανίζεται από το πουθενά και τους τρομοκρατεί! Όταν λίγο αργότερα βλέπουν το φορτηγάκι σταθμευμένο σε μια παλιά εκκλησία και τον οδηγό του να πετάει σε έναν υπόγειο αγωγό κάτι που μοιάζει με ανθρώπινα σώματα τυλιγμένα σε σεντόνι, τα δυο αδέλφια αποφασίζουν να ερευνήσουν από κοντά περί τίνος πρόκειται. Αλλά τίποτε δεν μπορεί να τους προετοιμάσει για τη φρίκη η οποία πρόκειται να ακολουθήσει!

Έχει λίγο από slasher η σημερινή ταινία, λίγο από υπερφυσικό τρόμο, λίγο από monster movie, λίγο από road trip και μπόλικο από δράση και αγωνία! Δυστυχώς, δεν τα πήγε και πολύ καλά από κριτικές, οι οποίες, ως επί το πλείστον, επικεντρώνονταν στο ίδιο βασικό σημείο: ενώ η ιστορία ξεκινά πολύ καλά και με μεγάλες προοπτικές, σιγά σιγά καταφεύγει στα συνηθισμένα κλισέ. Παρόλα αυτά, το κοινό έδειξε μεγαλύτερη επιείκεια από τους κριτικούς –σημάδι ότι ίσως οι περισσότεροι θεατές μοιράστηκαν τον ίδιο ενθουσιασμό με μένα όταν πρωτοείδαν το θρίλερ. Και γιατί να μην ενθουσιαστούμε; Η ταινία -παρά τα όποια κλισέ μπορεί να χρησιμοποιεί ως δεκανίκι στην πορεία- πατάει σε ένα σχετικά πρωτότυπο σενάριο, που σε εκπλήσσει ευχάριστα.
Ενώ ξεκινά δίνοντάς σου την εντύπωση ότι πρόκειται για ένα τυπικό slasher θρίλερ με κατά συρροήν δολοφόνο, ξαφνικά κάνει στροφή 180 μοιρών και μετατρέπεται σε κάτι τελείως απροσδόκητο και πρωτότυπο!

Όσον αφορά τα κλισέ και τις σεναριακές ευκολίες, ναι, υπάρχουν! Όμως προσωπικά δεν με ενόχλησαν σε τόσο βαθμό, ώστε να αφαιρέσουν κάτι από την ανατριχιαστική και απειλητική ατμόσφαιρα της ταινίας. Υπάρχει πληθώρα από σκηνές φρίκης, αρκετό αίμα, ένα συνεχές παιχνίδι «ποντικού και γάτας» που κρατά την αγωνία σε υψηλά επίπεδα και ένας από τους πιο πρωτότυπους, μυστηριώδεις και ανατριχιαστικούς κακούς που έχουμε συναντήσει ποτέ σε θρίλερ!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, είναι η ιδανική ταινία για να ξεκουραστείς μετά τη φρίκη που θα ζήσεις στα μαγαζιά σήμερα!

GEEKY TRIVIA
Ο τίτλος της ταινίας είναι εμπνευσμένος από το δημόφιλες, ομώνυμο τραγούδι που ακούγεται στην ταινία, το οποίο γράφτηκε για την ταινία Going Places του 1938 και, μάλιστα, ήταν και υποψήφιο για βραβείο Όσκαρ. Η φράση «jeepers creepers», από την άλλη, προϋπήρχε του τραγουδιού και είναι ένας ευφημισμός της φράσης: «Jesus Christ» -κάτι σαν «παραθυράκι» ώστε να μπορείς να χρησιμοποιείς το όνομα του Κυρίου επί ματαίω, χωρίς να το χρησιμοποιείς ουσιαστικά!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία απέκτησε ένα σίκουελ, σχετικά κοντά στην αρχική ταινία, και ένα μίντκουελ με μια μικρή καθυστέρηση 14 χρόνων.

• Jeepers Creepers 2 (2003) ★★★☆☆
  Η ταινία διαδραματίζεται λίγο μετά το τέλος της πρώτης. Το σχολικό που μεταφέρει μια σχολική ομάδα μπάσκετ πίσω στην πόλη μετά από έναν αγώνα ξεμένει στην άκρη του δρόμου όταν το ένα λάστιχο σκάει μετά από παρέμβαση του Creeper, ο οποίος έχει βάλει στο μάτι κάποιους από τους μαθητές…
• Jeepers Creepers 3 (2017) ★★★☆☆
  Λίγο μετά τα γεγονότα της αρχικής ταινίας, μια ομάδα μισθοφόρων καταδιώκει τον Creeper, με τον οποίο έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς από την προηγούμενη συνάντησή τους.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Παρά τις πολύ κακές κριτικές της πιο πρόσφατης ταινίας, ο σκηνοθέτης δεν το βάζει κάτω, αφού δήλωσε ότι έχει ήδη αρκετές ιδέες για το πώς μπορεί να εξελιχθεί η επόμενη προσθήκη στη σειρά.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Αδέλφια οι ήρωες, έτσι για να γλιτώσουμε τα ερωτικά, τουλάχιστον!

Ποιος είναι αυτός ο αψηλός, ποιος είναι αυτός ο τύπος;

Το λες και γλωσσόφιλο!

Jennifer’s Body: She’s a maneater!

Σκηνοθεσία: Karyn Kusama
Σενάριο: Diablo Cody
Μουσική: Stephen Barton, Theodore Shapiro
Ηθοποιοί: Megan Fox, Amanda Seyfried, Adam Brody κ.α.
Είδος: Supernatural Horror, Black Comedy
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★☆☆☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

JENNIFER’S BODY (2009)
Ανοίγουν τα σχολεία, ευκαιρία για θρίλερ με φόντο τις σχολικές αίθουσες. Τη σημερινή πρόταση νομίζω ότι την είδα στον κινηματογράφο, αλλά δεν είμαι και τελείως σίγουρος –η ανάμνησή της είναι λίγο θολή στο μυαλό μου. Μπορεί να φταίει το ότι πρωταγωνιστεί η Megan Fox, η οποία δεν φημίζεται για την υποκριτική της δεινότητα. Από την άλλη, έχω δει και μεγαλύτερες μπούρδες στο σινεμά κατά καιρούς, οπότε το θεωρώ πολύ πιθανό!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η Anita και η Jennifer είναι κολλητές από μικρές, αν και ουσιαστικά δεν έχουν τίποτε κοινό μεταξύ τους. Κάποιο βράδυ πηγαίνουν σε ένα τοπικό μπαρ για να παρακολουθήσουν τη συναυλία ενός indie συγκροτήματος. Όταν ξεσπά μια καταστροφική πυρκαγιά στο μαγαζί, οι δυο φίλες χωρίζονται και η Jennifer φεύγει με το βανάκι του συγκροτήματος, παρά τις αντιρρήσεις της Anita. Το ίδιο βράδυ, η Jennifer εμφανίζεται στο σπίτι της φίλης της καλυμμένη με αίματα και συμπεριφέρεται αλλόκοτα. Από εκείνη τη στιγμή, η Anita αρχίζει να υποψιάζεται όλο και περισσότερο ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά με την κολλητή της και ότι ίσως η Jennifer που άφησε εκείνη τη νύχτα δεν είναι ακριβώς η ίδια με εκείνη που επέστρεψε…

Η ταινία, σε γενικές γραμμές, είναι ψυχαγωγική και διατηρεί το ενδιαφέρον σου ως το τέλος. Οι διάλογοι είναι έξυπνοι και καυστικοί και έχουν κάμποσες αναφορές στη σύγχρονη ποπ κουλτούρα, ενώ το σενάριο θεωρήθηκε από αρκετούς κριτικούς ως μια μεταφορά για τη γυναικεία σεξουαλικότητα, καθώς και μια πιο διερευνητική ματιά στις φιλίες και τους δεσμούς μεταξύ γυναικών. Αν και πολλοί επέκριναν κάποιες «καυτές» σκηνές μεταξύ των δύο πρωταγωνιστριών (και ακόμη και την ίδια την επιλογή της Fox) ως μια ξεδιάντροπη προσπάθεια να προσελκύσουν το αντρικό κοινό, η Cody αρνήθηκε κάθε σκοπιμότητα. Παραδόξως, η ταινία δεν τα πήγε και τόσο καλά στο κοινό αυτό και προσέλκυσε περισσότερες γυναίκες –πράγμα το οποίο ήλπιζε και η ίδια η Cody.

Το κοινό διχάστηκε πλήρως, πάντως, καθώς οι μισοί τη λάτρεψαν και τη θεώρησαν παρεξηγημένο διαμάντι και οι άλλοι μισοί την διέγραψαν κατευθείαν από τη μνήμη τους. Η αλήθεια είναι ότι εμένα δεν με ενθουσίασε ιδιαιτέρως. Ούτε την αγάπησα, ούτε τη μίσησα –και ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που δεν μου έμεινε και τόσο στο μυαλό. Παρά το έντονο στοιχείο φρίκης και τις, ομολογουμένως, καλές ερμηνείες (ναι, ακόμα και της Fox!), η ταινία χάνει λίγο, καθώς πασχίζει μάταια να βρει την ταυτότητά της. Ενώ λανσαρίστηκε κυρίως ως μαύρη κωμωδία, το κωμικό στοιχείο είναι ελάχιστο και δεν αρκεί για να δικαιολογήσει την κατηγοριοποίηση αυτή. Συν τοις άλλοις, ούτε οι τρομακτικές σκηνές είναι τόσο τρομακτικές, αν εξαιρέσουμε μερικά κλασικά jump scares.

Λίγο κωμωδία, λίγο δράμα, λίγο love story, λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι μου! Γενικά, «λίγη» η ταινία, με λίγα λόγια! (Οι ελπίδες μου για Πούλιτζερ όλο και εξανεμίζονται…) Παρόλα αυτά, η σεναριογράφος – η οποία έγινε γνωστή χάρη στην επιτυχία της πρώτης της ταινίας, του Juno– προτάθηκε για βραβείο από την Ένωση Σεναριογράφων και για το Jennifer’s Body. Γούστα είναι αυτά!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, το χάσαμε το κορμί, πατριώτη…

GEEKY TRIVIA
Η ταινία διαδραματίζεται στην φανταστική πόλη Devil’s Kettle (Τσαγιέρα του Διαβόλου), η οποία βρίσκεται σε έναν ομώνυμο καταρράκτη, τα νερά του οποίου εξαφανίζονται σε μια καταβόθρα, η οποία κανείς δεν γνωρίζει που οδηγεί. Ο συγκεκριμένος καταρράκτης, όμως, είναι απολύτως αληθινός (αν και στην ταινία παρουσιάζεται αρκετά διαφοροποιημένος), βρίσκεται σε εθνικό πάρκο της Μινεσότα και, πράγματι, οι επιστήμονες δεν έχουν καταλάβει ακόμη πού καταλήγει ό,τι πέφτει στην καταβόθρα. Μήπως εκεί πού πάνε και όλες οι χαμένες κάλτσες;

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Ε, όχι…

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Κούκου!

Φωτιά στα Σαββατόβραδα…

Μη σε ξεγελά η αθωότητά τους! Τα ελάφια είναι ύπουλα!