5 (ακόμη) θρίλερ με αριθμούς στον τίτλο!

ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΠΟΥ ΜΕΤΡΑΕΙ!
Ο εγκλεισμός συνεχίζεται και για τρίτη Παρασκευή στη σειρά είμαι εδώ να σου προτείνω πέντε ταινιούλες ακόμη, για να γίνουν πιο ανεκτές οι νύχτες της καραντίνας σου! Αν τις δεις όλες μαζεμένες και σου τελειώσουν γρήγορα, υπάρχουν πάνω από 200 ακόμη προτάσεις στο ιστολόγιο αυτό –όλο και κάποια θα σου έχει ξεφύγει. Και μιας και μετράμε μέρες εδώ και ένα μήνα σχεδόν, περιμένοντας να σιγάσει ο εφιάλτης που περνά ο πλανήτης, σήμερα έχω ξανά μερικές ταινιούλες που μετράνε κι εκείνες. Στους τίτλους, τουλάχιστον, μια και το μόνο κοινό που έχουν μεταξύ τους είναι ό,τι περιέχουν ένα νούμερο σε αυτούς. Υπομονή και ας ελπίσουμε ότι βρισκόμαστε πλέον σε αντίστροφη μέτρηση μέχρι να αρχίσουν όλα να γίνονται πάλι φυσιολογικά…

---

POPULATION 436 (2006)

Σκηνοθεσία: Michelle MacLaren
Σενάριο: Michael Kingston
Μουσική: Glenn Buhr
Ηθοποιοί: Jeremy Sisto, Fred Durst,
Charlotte Sullivan κ.α.
Είδος: Mystery, Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ένας υπάλληλος της Υπηρεσίας Απογραφής των ΗΠΑ επισκέπτεται μια απομονωμένη και ειδυλλιακή κωμόπολη της Βόρειας Ντακότα, με σκοπό να ερευνήσει κάτι που στην αρχή θεωρεί ότι αποτελεί σφάλμα: για πάνω από έναν αιώνα, ο πληθυσμός της πόλης μοιάζει να έχει παραμείνει σταθερός στους 436 κατοίκους. Αυτό που αγνοεί είναι πως πίσω από αυτό κρύβεται μια υπερφυσική δύναμη που φροντίζει να διατηρεί την ισορροπία στην πόλη. Με κάθε νέα προσθήκη, ένας άλλος κάτοικος πρέπει να πεθαίνει…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία έχει αρκετό μυστήριο για να διατηρήσει το ενδιαφέρον σου και σε αυτό συμβάλλει η πρωτότυπη ιδέα του σεναρίου. Το βασικό μειονέκτημα είναι πως γίνεται αρκετά προβλέψιμη από ένα σημείο κι έπειτα, ειδικά αφού ανοίγει τα χαρτιά της από το ξεκίνημά της, σχεδόν. Μοιάζει περισσότερο με ένα εκτεταμένο επεισόδιο των X-Files ή του Twilight Zone, καθώς μοιράζεται την ίδια ατμόσφαιρα. Άλλωστε, πρόκειται για μια παραγωγή low budget που κυκλοφόρησε απευθείας σε DVD. Παρόλα αυτά, είναι αξιοπρεπής παραγωγή.

---

VANISHING ON 7th STREET (2010)

Σκηνοθεσία: Brad Anderson
Σενάριο: Anthony Jaswinski
Μουσική: Lucas Vidal
Ηθοποιοί: Hayden Christensen, John Leguizamo, Thandie Newton κ.α.
Είδος: Post-Apocalyptic Horror
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Μετά από ένα μυστηριώδες μπλακ άουτ, οι περισσότεροι κάτοικοι του Detroit εξαφανίζονται, αφήνοντας πίσω τους μόνο τα ρούχα που φορούσαν. Οι λιγοστοί επιζώντες προσπαθούν να βρούνε κάποια εξήγηση για το τρομακτικό φαινόμενο. Σύντομα φτάνουν στο συμπέρασμα πως όσοι έμειναν πίσω σώθηκαν επειδή τη στιγμή που απλώθηκε το σκότος, βρίσκονταν κοντά σε κάποια πηγή φωτός. Γνωρίζοντας πως κάτι καραδοκεί στο σκοτάδι και περιμένει να τους αρπάξει, κάνουν το παν για να διατηρήσουν το ελάχιστο φως γύρω τους αναμμένο. Κάτι που γίνεται εξαιρετικά πιο δύσκολο από το γεγονός ότι ακόμη και ο ίδιος ο ήλιος φωτίζει πλέον για ελάχιστες ώρες κάθε μέρα…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για μια ακόμη ταινία με σχετικά έξυπνο σενάριο, το οποίο -δυστυχώς- δεν αξιοποιείται στο έπακρο. Ενώ η ιστορία ξεκινά καλά και δείχνει πολλά υποσχόμενη, δεν καταφέρνει να αναπτύξει πολύ καλά την κεντρική ιδέα και να σπρώξει την πλόκη σε κάτι παραπάνω από αναμενόμενα, επαναλαμβανόμενα κλισέ. Εκ των πραγμάτων, αφήνει πολλά ερωτήματα αναπάντητα, σε σημείο να μοιάζει σχεδόν ανολοκλήρωτη ή σαν να άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο για κάποιο σίκουελ.

---

13 SINS (2014)

Σκηνοθεσία: Daniel Stamm
Σενάριο: David Birke, Daniel Stamm
Μουσική: Michael Wandmacher
Ηθοποιοί: Mark Webber, Devon Graye,
Ron Perlman κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Elliot είναι βυθισμένος στα χρέη, καθώς συντηρεί τον διανοητικά ανάπηρο αδελφό του, την έγκυο αρραβωνιαστικιά του και τον πατέρα του. Η ζωή του πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, με αποκορύφωμα την απόλυσή του. Μετά από μια περίεργη κλήση που δέχεται, αποφασίζει να λάβει μέρος σε κάτι που μοιάζει με παιχνίδι. Πρέπει να ολοκληρώσει δεκατρείς προκλήσεις για να κερδίσει ένα τεράστιο χρηματικό ποσό. Οι μόνοι κανόνες είναι να μην αποτύχει σε κάποια από αυτές, να μην αποκαλύψει σε κανέναν το παιχνίδι και να μην παρεμβληθεί σε αυτό με κανέναν τρόπο. Όσο, όμως, προχωρούν οι προκλήσεις, τόσο πιο τραβηγμένες, επικίνδυνες και φρικιαστικές γίνονται. Θα αντέξει ως το τέλος;

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη που πέρασε σχετικά απαρατήρητη. Αποτελεί remake του Ταϊλανδέζικου 13: Game of Death, αν και με αρκετές διαφοροποιήσεις από την αρχική ταινία. Το σενάριο είναι σχετικά φρέσκο, οι ερμηνείες καλές και το σασπένς μεγαλώνει όλο και περισσότερο όσο προχωρά η ταινία. Έχει αρκετές σκηνές φρίκης για τους φαν του είδους, αλλά καταφέρνει να είναι κάτι παραπάνω από απλό torture porn, ρίχνοντας βάρος στους χαρακτήρες και την απόγνωσή τους, η οποία είναι αυτή που τους καθοδηγεί σε όλη τη διάρκειά της. Δες την οπωσδήποτε.

---

31 (2016)

Σκηνοθεσία: Rob Zombie
Σενάριο: Rob Zombie
Μουσική: Rob Zombie, John 5
Ηθοποιοί: Sheri Moon Zombie, Jeff Daniel Phillips, Meg Foster κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η ταινία διαδραματίζεται το 1976. Τα μέλη ενός θιάσου δέχονται επίθεση κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας τους και μεταφέρονται σε ένα περίεργο κτίριο. Εκεί ενημερώνονται από τους απαγωγείς τους ότι για τις επόμενες δώδεκα ώρες θα πρέπει να συμμετάσχουν σε ένα παιχνίδι το οποίο ονομάζεται «31». Κατά τη διάρκειά του, θα κυκλοφορούν μέσα στο δαιδαλώδες κτίριο προσπαθώντας να επιβιώσουν όσο μια ομάδα από παρανοϊκούς κλόουν προσπαθεί να τους δολοφονήσει…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για μια κλασική ταινία του Zombie: θορυβώδης, νευρώδης και με αισθητική βίντεο κλιπ heavy metal συγκροτήματος! Παρότι έχει κάποιες σκηνές φρίκης που θα ικανοποιήσουν τους φαν, είναι αρκετά ανέμπνευστη και μονοδιάστατη όσον αφορά την πλοκή, ενώ για ακόμη μια φορά ο Zombie μάς παρουσιάζει μια σειρά από χαρακτήρες τόσο φασαριόζους και υπερβολικούς, που καταφέρνουν να γίνουν αντιπαθητικοί πολύ γρήγορα. Δες την μόνο αν δεν έχεις κάτι καλύτερο να δεις!

---

12 FEET DEEP aka THE DEEP END (2017)

Σκηνοθεσία: Matt Eskandari
Σενάριο: Matt Eskandari
Μουσική: Todd Haberman
Ηθοποιοί: Alexandra Park, Nora-Jane Noone,
Tobin Bell, Diane Farr
Είδος: Psychological Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η Bree και η Jonna, δυο αδελφές, πηγαίνουν για κολύμβηση στο δημοτικό κολυμβητήριο, όμως κάτι πηγαίνει στραβά και καταλήγουν παγιδευμένες μέσα στην πισίνα, κάτω από το σκέπασμα. Για ακόμη χειρότερή τους τύχη, το κολυμβητήριο πρόκειται να παραμείνει αρκετές μέρες κλειστό λόγω κάποιας γιορτής. Εγκλωβισμένες μέσα στο νερό, το οποίο γίνεται όλο και πιο κρύο, πρέπει να βρούνε έναν τρόπο να δραπετεύσουν. Η μοναδική τους ελπίδα είναι η καθαρίστρια του χώρου, η οποία, όμως, δεν δείχνει τόσο πρόθυμη να βοηθήσει χωρίς αντίτιμο…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα ταινία, με αρκετή αγωνία, παρά το γεγονός ότι εκτυλίσσεται, ουσιαστικά, σε μια μόνο τοποθεσία. Πρόκειται περισσότερο για δράμα με αρκετές πινελιές ψυχολογικού τρόμου (ειδικά αν είσαι κλειστοφοβικός), το οποίο όμως είναι τόσο καλογυρισμένο που καταφέρνει να ξεπεράσει τους όποιους περιορισμούς και να σε κρατήσει σε αγωνία ως το τέλος. Η ιδέα δεν είναι και τόσο πρωτότυπη: δυο χαρακτήρες με διαφορές, οι οποίοι βρίσκονται εγκλωβισμένοι στο ίδιο σημείο και αναγκάζονται να τα βρούνε για να επιβιώσουν. Παρόλα αυτά, οι ερμηνείες είναι καλές και το σασπένς χτίζεται σταδιακά, οπότε συγχωρείς κάθε έλλειψη καινοτομίας!

5 (ακόμη) θρίλερ για να δεις στην καραντίνα!

ΜΑΚΡΙΑ ΚΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ
PART TWO!
Η πρώτη εβδομάδα του επίσημου lockdown πλησιάζει στο τέλος της και δεν ξέρουμε πόσο ακόμη θα τραβήξει η απομόνωση. Βρίσκουμε, παρόλα αυτά, μια κάποια παρηγοριά στο γεγονός ότι ολόκληρος ο πλανήτης βιώνει αυτή την πρωτοφανή ιστορία και δεν είμαστε μόνοι μας –διότι είμαστε και κακοί άνθρωποι και θέλουμε να υποφέρουν κι άλλοι μαζί μας! Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα, σαφώς. Καταρχάς, σκέψου πόσο πιο άθλια θα ήταν η καραντίνα αν ζούσες έναν αιώνα πριν, χωρίς κινητό, Netflix, Facebook, Viber, Skype και βίντεο με γάτες στο YouTube! Και χωρίς εμένα, να σου προτείνω κάθε Παρασκευή και μερικές ταινιούλες ακόμη, ώστε να γίνουν τα βράδια της απομόνωσης λίγο πιο υποφερτά. Νέα πεντάδα και σήμερα, λοιπόν. Όχι πάλι ταινίες με πανδημίες –τις φάγαμε στη μάπα– αλλά ένα ποτ πουρί από διάφορα είδη, έτσι για ποικιλία. Αυτή τη φορά, μάλιστα, έβαλα από το καλό πράμα -όχι τίποτε κακοφτιαγμένα b-movies. Διότι οι καιροί απαιτούν ποιοτικό αιματοκύλισμα!

---

TRIANGLE (2009)

Σκηνοθεσία: Christopher Smith
Σενάριο: Christopher Smith
Μουσική: Christian Henson
Ηθοποιοί: Melissa George, Michael Dorman,
Rachael Carpani κ.α.
Είδος: Psychological Thriller
Αξιολόγηση: ★★★★★

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η Jess, μια μόνη μητέρα που προσπαθεί με κόπο να μεγαλώσει τον αυτιστικό γιο της, αποφασίζει να πάει σε μια εκδρομή με το σκάφος ενός φίλου, μαζί με την παρέα του. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, όμως, το σκάφος πέφτει σε ξαφνική καταιγίδα και αναποδογυρίζει. Για καλή τους τύχη βρίσκονται στην πορεία ενός υπερωκεάνιου, στο οποίο ανεβαίνουν για να σωθούν. Με μια πρόχειρη εξερεύνηση συνειδητοποιούν ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος πάνω στο πλοίο, όμως πολύ σύντομα τα πράγματα αρχίζουν να εξελίσσονται όπως σε μια συνηθισμένη ταινία slasher…. ή μήπως όχι;

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε,πρόκειται για μια από τις πιο mindfuck ταινίες που θα δεις στη ζωή σου! Ενώ νομίζεις πως θα δεις κάτι συνηθισμένο, οι απανωτές ανατροπές και ο απροσδόκητος τρόπος με τον οποίο εξελίσσεται το σενάριο, κάνουν το σαγόνι σου να πέφτει σταδιακά! Αυτό συνέβη σε μένα, τουλάχιστον, καθώς ο παραπλανητικός  τίτλος με προϊδέασε για κάποια φτηνή χαζοταινιούλα με το τρίγωνο των Βερμούδων ή κάτι ανάλογο. Όμως όχι! Το σενάριο είναι καλογραμμένο και πανέξυπνο, οι ερμηνείες πολύ καλές και το production value ανεβασμένο. Να την δεις οπωσδήποτε!

---

THE SACRAMENT (2013)

Σκηνοθεσία: Ti West
Σενάριο:Ti West
Μουσική: Tyler Bates
Ηθοποιοί: AJ Bowen, Joe Swanberg,
Amy Seimetz κ.α.
Είδος: Found Footage, Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Patrick λαμβάνει γράμμα από την τοξικομανή αδελφή του που τον ενημερώνει πως έχει γίνει μέλος της ουτοπικής κοινότητας του Eden Parish, όπου προσπαθεί να ξεπεράσει τον εθισμό της. Θέλοντας να μάθει περισσότερα, αποφασίζει να δεχτεί την πρόσκλησή της και να επισκεφτεί το καταφύγιο, μαζί με έναν δημοσιογράφο του Vice και έναν κάμεραμαν, με σκοπό να γυρίσουν ένα αφιέρωμα. Εκεί ανακαλύπτουν πως η κοινότητα έχει ιδρυθεί από έναν μυστηριώδη άντρα, τον οποίο τα μέλη αποκαλούν Πατέρα και πως τα έσοδα έχουν προέλθει όλα από δωρεές των μελών. Αποφασισμένοι να ανακαλύψουν αν όλα είναι τόσο ρόδινα όσο δείχνουν, αρχίζουν να καταγράφουν διάφορες μαρτυρίες, με απώτερο σκοπό να μιλήσουν με τον ίδιο τον Πατέρα. Σιγά σιγά, η ανατριχιαστική πραγματικότητα αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια τους…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για ένα ατμοσφαιρικό, ψυχολογικό θρίλερ, γυρισμένο σαν ντοκιμαντέρ. Η ιστορία, η οποία είναι βασισμένη στα πραγματικά γεγονότα της σφαγής του Jonestown, εκτυλίσσεται αργά –αλλά όχι βαρετά. Με αυτόν τον τρόπο, σου δίνει την ευκαιρία να βυθιστείς κι εσύ σιγά σιγά στην ατμόσφαιρα και να νιώσεις την ολοένα αυξανόμενη αίσθηση κινδύνου και απειλής που πλανάται στον αέρα. Θετικό είναι και το γεγονός ότι, ενώ ανήκει στο genre του found footage, δεν υιοθετεί, ευτυχώς, την τεχνική των ανάλογων ταινιών, με τα κουνημένα, θολά πλάνα. Η ταινία είναι καλογυρισμένη και όσο πιο σωστά καδραρισμένη γίνεται, ώστε να θυμίζει αληθινό ρεπορτάζ.

---

CLOWN (2014)

Σκηνοθεσία: Jon Watts
Σενάριο: Christopher Ford, Jon Watts
Μουσική: Matt Veligdan
Ηθοποιοί: Laura Allen, Christian Distefano,
Andy Powers κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Kent διοργανώνει ένα πάρτι γενεθλίων για τον γιο του, αλλά ο κλόουν που είχε κανονίσει να εμφανιστεί, ακυρώνει την τελευταία στιγμή. Για καλή του τύχη, ανακαλύπτει μια παλιά στολή κλόουν στο υπόγειο ενός σπιτιού που πουλάει και αποφασίζει να υποδυθεί εκείνος τον ρόλο. Μετά το πάρτι, κοιμάται χωρίς να βγάλει τη στολή και το επόμενο πρωί ανακαλύπτει με φρίκη ότι είναι αδύνατο να τη βγάλει. Τα χειρότερα δεν έχουν αρχίσει καν, όμως, αφού σιγά σιγά ο Kent αρχίζει να μεταλλάσσεται και να νιώθει μια ακατανίκητη πείνα. Τρομοκρατημένος, αναζητά τον προηγούμενο ιδιοκτήτη της στολής, ελπίζοντας να δώσει κάποια λύση στον εφιάλτη…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε,δεν είναι και ο Pennywise από το It, αλλά και ο κλόουν της συγκεκριμένης ταινίας μια χαρά τα πηγαίνει στον τομέα της φρίκης. Η κεντρική ιδέα είναι κάπως πρωτότυπη και ξεχωρίζει, ακόμη και αν πλαισιώνεται από αρκετά κλισέ του είδους. Θα μπορούσε, ίσως, να έχει και πιο γρήγορο ρυθμό, αλλά σε γενικές γραμμές θα κρατήσει το ενδιαφέρον σου.

---

RAW (2016)

Σκηνοθεσία: Julia Ducournau
Σενάριο: Julia Ducournau
Μουσική: Jim Williams
Ηθοποιοί: Garance Marillier, Ella Rumpf,
Laurent Lucas
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★★★

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η Justine ξεκινά το πρώτο της εξάμηνο στην κτηνιατρική σχολή στην οποία φοιτά και η αδελφή της. Πριν από τα μαθήματα αναγκάζεται να συμμετάσχει στην τελετή μύησης, την οποία περνούν όλοι οι νέοι σπουδαστές. Όταν συνειδητοποιεί πως αυτή περιλαμβάνει μια σειρά από καψόνια, με αποκορύφωμα την κατανάλωση ωμών νεφρών κουνελιού, αρνείται κατηγορηματικά, μια και είναι χορτοφάγος. Η αδελφή της την εξαναγκάζει να φάει ένα και το ίδιο βράδυ η Justine ανακαλύπτει ένα περίεργο εξάνθημα στο πόδι της, το οποίο ο γιατρός αποδίδει σε τροφική δηλητηρίαση. Η κατάστασή της χειροτερεύει, όμως, φτάνοντας στο σημείο να έχει περίεργες ορέξεις… 

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για μια προσεγμένη, καλοδουλεμένη παραγωγή που απέσπασε επαίνους παντού και, επίσης, οδήγησε κάμποσους θεατές στην έξοδο, από την αηδία! Το ότι είναι γεμάτη σκηνές φρίκης, δεν σημαίνει πως πρόκειται για ένα ακόμη άμυαλο splatter. Αντιθέτως, η ταινία είναι ατμοσφαιρική, διεστραμμένη κατά διαστήματα και γεμάτη συμβολισμούς, κυρίως για το πόσο απρόβλεπτη είναι η ανθρώπινη φύση. Απλώς φρόντισε να μην τη δεις τρώγοντας!

---

CRAWL (2019)

Σκηνοθεσία: Alexandre Aja
Σενάριο: Michael Rasmussen
Μουσική: Max Aruj, Steffen Thum
Ηθοποιοί: Kaya Scodelario, Barry Pepper
Είδος: Disaster Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Όταν ένας τυφώνας Κατηγορίας 5 χτυπάει τη Φλόριδα, οι αρχές διατάζουν την εκκένωση των περιοχών που πρόκειται να πληγούν περισσότερο. Η Haley, όμως, αποφασίζει να παραβλέψει τις οδηγίες και να αναζητήσει τον πατέρα της, ο οποίος δεν έχει δώσει σημεία ζωής. Όταν καταφέρνει να τον εντοπίσει είναι ήδη αργά, καθώς οι δρόμοι έχουν αρχίσει να πλημμυρίζουν και οι δυο τους καταλήγουν εγκλωβισμένοι στο υπόγειο του πατρικού τους. Το χειρότερο είναι πως δεν είναι μόνοι τους. Όσο η πόλη γεμίζει νερό, όλο και περισσότεροι αλιγάτορες κάνουν την εμφάνισή τους και ένας από αυτούς βρίσκεται στο υπόγειο μαζί τους. Η Haley πρέπει τώρα να παλέψει με ένα αδηφάγο κτήνος αν θέλει να σώσει τον εαυτό της, αλλά και τον τραυματισμένο πατέρα της, από βέβαιο πνιγμό…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία ήταν μια από τις μεγαλύτερες και πιο απροσδόκητες επιτυχίες της χρονιάς που πέρασε, σε σημείο να την ανακηρύσσει και ο Quentin Tarantino ως αγαπημένη του για το 2019. Παρότι, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται σαν «μια ακόμη ταινία με αρπακτικό ζώο», καταφέρνει να είναι κάτι παραπάνω. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ερμηνεία της Scodelario, αλλά και στο γεγονός ότι το Crawl συνδυάζει στοιχεία τρόμου και ταινίας καταστροφής, σε ένα μίγμα γεμάτο δράση και συνεχή αγωνία. Μοιάζει σαν τον ιδανικό φόρο τιμής σε ταινίες με ζώα-κυνηγούς, όπως το Lake Placid, αλλά με πιο προσγειωμένη και ρεαλιστική προσέγγιση. Να το δεις, ειδικά με βροχερό καιρό!

The Collector: Θες να δεις τη συλλογή του;

Σκηνοθεσία: Marcus Dunstan
Σενάριο: Marcus Dunstan, Patrick Melton
Μουσική: Jerome Dillon, Nathaniel Caserta
Ηθοποιοί: Josh Stewart, Michael Reilly Burke, Madeline Zima κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★★

THE COLLECTOR (2009)
Σκοτεινό ταινιάκι για σήμερα, με ολίγον από torture porn, που όλα τα αρρωστάκια λατρεύουμε –ασχέτως αν τις μισές σκηνές τις παρακολουθούμε με τα μάτια κλειστά από την αηδία! Η σημερινή ταινία γι’ αλλού ξεκίνησε και αλλού κατέληξε στην πορεία, καθώς οι δημιουργοί της είχαν πιο μεγαλόπνοα σχέδια για πάρτη της. Αλλά αυτό θα το δούμε παρακάτω, ας περάσουμε στο ψητό!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ο Arkin, ένας πρώην κατάδικος που εργάζεται ως πολυτεχνίτης για την οικογένεια Chase, προσπαθεί να μαζέψει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό που χρωστάει η γυναίκα του σε τοκογλύφους. Συνειδητοποιώντας ότι δεν πρόκειται να τα καταφέρει εγκαίρως, παίρνει την απόφαση να ενδώσει στις πιέσεις ενός εγκληματία και να διαρρήξει για εκείνον το χρηματοκιβώτιο των Chase, όπου φυλάσσεται ένα βαρύτιμο πετράδι. Γνωρίζοντας ότι η οικογένεια θα απουσιάζει, μπαίνει κρυφά στο σπίτι, αλλά αμέσως συνειδητοποιεί ότι δεν είναι μόνος του, καθώς ένας μυστηριώδης μασκοφόρος βρίσκεται ήδη εκεί και έχει γεμίσει το σπίτι με δεκάδες κρυφές παγίδες. Αυτό που δεν γνωρίζει ακόμη είναι ότι πρόκειται για τον Συλλέκτη, έναν παρανοϊκό κατά συρροήν δολοφόνο που βασανίζει και σκοτώνει οικογένειες και πάντα φεύγει παίρνοντας μαζί του ένα από τα μέλη τους…

Σκοτεινή, κλειστοφοβική και γεμάτη αγωνία η σημερινή ταινία. Το ύφος της θα σου θυμίσει πολύ –υπερβολικά πολύ, ίσως- το franchise του SAW και υπάρχει πολύ συγκεκριμένος λόγος γι’ αυτό. Οι σεναριογράφοι, βλέπεις, την προόριζαν για prequel, αλλά οι παραγωγοί εξέφρασαν την αντίθεσή τους κι έτσι έγιναν οι απαραίτητες αλλαγές και παρουσιάστηκε ως stand-alone ταινία. Ευτυχώς, δηλαδή, διότι όλα τα SAW είναι από μόνα τους και prequel και sequel και midquel και interquel και όλα τα –quel γενικώς! Πόσο πιο μπερδεμένο να το έκαναν πια;

Αν είσαι σκληροπυρηνικός φαν των ταινιών αυτών, θα τη λατρέψεις, καθώς περιέχει κάμποσες γραφικές σκηνές, αλλά και αρκετές παγίδες που θα ζήλευε και ο ίδιος ο Jigsaw. Η ιστορία, παράλληλα, καταφέρνει να ξεφύγει κάπως από τα συνηθισμένα και φρεσκάρει κάπως την κινηματογραφική εικόνα των serial killer, αφού παρουσιάζει έναν δολοφόνο αρκετά πιο δραστήριο και ενεργητικό, που δεν επαναπαύεται στο να περπατά αργόσυρτα και να περιμένει το θύμα του να σκοντάψει. Το σκηνικό στο οποίο εκτυλίσσεται η ταινία, επίσης, χαρίζει εγγυημένο σασπένς, αφού σε κάθε γωνία κρύβεται και μια διαφορετική παγίδα, πράγμα που σημαίνει ότι και τα ίδια τα θύματα είναι αναγκασμένα να αντιδράσουν με τρόπο εντελώς διαφορετικό από τα περισσότερα θρίλερ. Ή απλώς να πεθάνουν φριχτά!

Βέβαια, όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι η ταινία δεν έχει τα ελαττώματά της. Σεναριακά κενά και παράδοξα υπάρχουν πάντα –δεν υπάρχει περίπτωση να μην αναρωτηθείς κι εσύ, για παράδειγμα, πότε πρόλαβε ο δολοφόνος σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να μετατρέψει ολόκληρο τρίπατο σπίτι σε παγίδα θανάτου! Από την άλλη, μην περιμένεις κανένα ιδιαίτερο βάθος στο σενάριο ή τίποτε κρυφά μηνύματα και κίνητρα –αυτό που βλέπεις είναι απλώς μια ταινία τρόμου με έναν διαταραγμένο τύπο που βασανίζει φριχτά τα θύματά του, επειδή έτσι! Δεν υπάρχει κάτι περισσότερο να μάθεις γι’ αυτόν και δεν σε πολυνοιάζει κιόλας. Ίσως κι αυτό να είναι ένα αρνητικό, καθώς έχουμε συνηθίσει πια να βλέπουμε ταινίες γεμάτες βία, που μόνο τους σκοπό έχουν απλώς να δείξουν βία. Πόσα λίτρα ψεύτικο αίμα θα χυθούν ακόμη στα πλατό για να ικανοποιήσουμε το βίτσιο μας;

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, δες την! Και την επόμενη φορά που θα χτυπήσεις το δάχτυλό σου σε κάποιο έπιπλο μέσα στο σκοτάδι, θυμήσου ότι θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερα τα πράγματα! Όταν δεις την ταινία, θα καταλάβεις!

GEEKY TRIVIA
Ο σκηνοθέτης ήταν από τους νικητές της 3^ης σεζόν του Project Greenlight, καθώς το σενάριό του για το Feast προχώρησε σε παραγωγή. Από τότε έχει γράψει -πέρα από τα σίκουελ του Feast- και τα σενάρια για τα τέσσερα τελευταία SAW. Παρατηρώ μια μικρή ψύχωση…

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία απέκτησε μια ακόμη συνέχεια, που ολοκλήρωσε το στόρυ. Φαινομενικά, δηλαδή, διότι τίποτα δεν μένει για πολύ «ολοκληρωμένο» στο Hollywood!

• The Collection (2012) ★★★☆☆
  Με την ύπαρξη του Συλλέκτη να έχει γίνει πια γνωστή στον κόσμο, οι αρχές εξαπολύουν ανθρωποκυνηγητό, με σκοπό να τον σταματήσουν. Στο μεταξύ, το πιο πρόσφατο θύμα του είναι η Elena, η έφηβη κόρη ενός πλούσιου άντρα, ο οποίος αναθέτει σε μια ομάδα μισθοφόρων να εντοπίσουν τον Συλλέκτη και να την απελευθερώσουν με κάθε κόστος. Για να το πετύχουν αυτό, όμως, θα χρειαστούν και τη βοήθεια κάποιου άλλου.
  Το σίκουελ μάς μεταφέρει στο λημέρι του κακού και αρχίζει να θυμίζει ακόμη περισσότερο το SAW, αφού παρουσιάζονται ακόμη πιο περίτεχνες –και θανατηφόρες- παγίδες.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Λίγο χλωμό, καθώς –παρά τις καλούτσικες εισπράξεις- οι ταινίες δεν τα πήγαν πολύ καλά από κριτικές. Βέβαια, αν κρίνουμε από το Friday the 13^th, που όσο το σκυλοθάβουνε, τόσα σίκουελ ξερνάει, οι κριτικές δεν αποτελούν τόσο μεγάλο ζήτημα!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Ο Μπραντ Πιτ θα ρωτούσε: «Τι είναι μέσα στο κουτί;»

Η μπανιέρα δεν προσφέρεται πάντα για χαλάρωση…

Αυτή η πτώση θα πονέσει πάρα πολύ…

Lake Placid: Η λίμνη των στεναγμών!

Σκηνοθεσία: Steve Miner
Σενάριο: David E. Kelley
Μουσική: John Ottman
Ηθοποιοί: Bill Pullman, Bridget Fonda, Oliver Platt κα.
Είδος: Monster, Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★☆☆☆
Φρίκη: ★★★☆☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

LAKE PLACID (1999)
Είχα καιρό να σου προτείνω ταινία με συμπαθητικό ζωάκι που μπορεί να σε καταπιεί αμάσητο –από εκείνα τα χολιγουντιανά, μάλιστα, που ενώ έχουν το μέγεθος νταλίκας, καταφέρνουν πάντα να πετάγονται από το πουθενά χωρίς να τα πάρει είδηση κανείς! Κροκόδειλο στη λίμνη έχει το σημερινό μενού, λοιπόν –στη γάστρα δεν χωρούσε!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Μετά από μια φαινομενική επίθεση κροκόδειλου στη λίμνη Black Lake του Maine, μια ομάδα ειδικών συστήνεται με σκοπό να ερευνήσουν αν υπάρχει, όντως, ένα επικίνδυνο ερπετό μέσα στη λίμνη. Η ομάδα αποτελείται από τον τοπικό σερίφη, έναν θηροφύλακα και μια παλαιοντολόγο από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν αποφασίζει να συμμετάσχει στις έρευνες και ένας καθηγητής Μυθολογίας, ο οποίος έχει εμμονή με τους κροκόδειλους και την ιστορία τους και επιμένει ότι το ζώο πρέπει να παραμείνει ζωντανό για μελέτη.

Σε γενικές γραμμές, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ταινία είναι απλώς μια αντιγραφή του Anaconda, με τη διαφορά ότι αντί για φίδι έχουμε κροκόδειλο και ότι αυτή τη ταινία, τουλάχιστον, βλέπεται χωρίς τη βοήθεια αλκοόλ! Εντάξει, ίσως, να σου χρειαστεί λίγο, αλλά όχι ολόκληρο βαρέλι όπως στην περίπτωση του Anaconda! Παρότι το Lake Placid πλασάρεται ως ταινία τρόμου (και έχει τις στιγμές της), θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε περισσότερο ως κωμωδία τρόμου, μια και έχει αρκετές σκηνές όπου το κωμικό στοιχείο είναι έντονο. Ή, τουλάχιστον, προσπαθεί να είναι, μια και το χιούμορ είναι σχετικά κρύο, αν εξαιρέσουμε μερικές ατάκες που τα σπάνε, καθώς και την παρουσία της Betty White σε έναν μικρό ρόλο που της ταιριάζει γάντι!

Αν σου άρεσε το Tremors, τότε μπορεί και αυτή η ταινία να είναι του γούστου σου, καθώς ακολουθεί παρόμοια φόρμουλα, χωρίς όμως να πιάνει τον ίδιο ρυθμό. Στην ουσία, πρόκειται για μια κάπως δυσανάλογη μίξη monster movie, μαύρης κωμωδίας και b-movie, που πασχίζει να καταλήξει σε κάποια ταυτότητα. Δυστυχώς, μέχρι να το κάνει έχεις ήδη πάρει το μέρος του κροκόδειλου και ελπίζεις ότι θα τους κατασπαράξει όλους, ξεκινώντας από τον χαρακτήρα της Fonda, που παίζει να είναι ένας από τους πιο εκνευριστικούς γυναικείους χαρακτήρες που έχουν δημιουργηθεί ποτέ για ταινία!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, δύσκολη στη χώνεψη η ταινία, να έχεις πρόχειρα και αντιόξινα!

GEEKY TRIVIA
Σύμφωνα με το Βιβλίο Ρεκόρ Γκίνες του 2015, ο μεγαλύτερος σε μήκος κροκόδειλος σε αιχμαλωσία που έχει καταγραφεί ποτέ, φτάνει τα 5,48 μέτρα. Υπάρχουν ανεπιβεβαίωτες φήμες για μεγαλύτερους, αλλά καμία δεν έχει εξακριβωθεί -μάλλον επειδή οι κροκόδειλοι έχουν την τάση να προτιμούν να παραμένουν ελεύθεροι και τρώνε όποιον τους πλησίαζει πολύ! Φυσικά, ο κροκόδειλος της ταινίας είναι διπλάσιος από αυτόν που κατέχει το ρεκόρ, διότι στις ταινίες όλα είναι πάντα μεγαλύτερα!

ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία είχε όλα τα προσόντα για ν’ αποκτήσει μια σειρά από αδιάφορα σίκουελ. Και έτσι έγινε!

• Lake Placid 2 (2007) ★★☆☆☆
  Τι πρωτότυπο! Υπάρχουν κι άλλοι κροκόδειλοι στη λίμνη και σκορπάνε πάλι τον πανικό!
• Lake Placid 3 (2010) ★★☆☆☆
  Τι πρωτότυπο! Υπάρχουν κι άλλοι κροκόδειλοι στη λίμνη και σκορπάνε πάλι τον πανικό! Για τρίτη φορά!
• Lake Placid: The Final Chapter (2012) ★☆☆☆☆
  Έλα τώρα, όσες φορές έχεις δει θρίλερ να αποκαλείται «τελευταίο κεφάλαιο», το έχεις πιστέψει ποτέ;
• Lake Placid vs. Anaconda (2015) ☆☆☆☆☆
  Crossover τηλεοπτική ταινία με άλλο καμμένο franchise, όπου το γιγάντιο ανακόντα πλακώνεται με γιγάντιο κροκόδειλο. Έχω σηκώσει πλέον τα χέρια ψηλά…

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Ε, όχι, ας το αφήσουν στην ησυχία τους, επιτέλους! Χορτάσαμε κροκόδειλους!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Δεν δείχνει πολύ ακμαίος…

Ποιος εύχεσαι να ψοφήσει πρώτος;

Νομίζω πρέπει να κόψουμε λίγο τα αναβολικά…

Of Unknown Origin: Ακούς κάτι;

Σκηνοθεσία: George P. Cosmatos
Σενάριο: Brian Taggert
Μουσική: Kenneth Wannberg
Ηθοποιοί: Peter Weller, Jennifer Dale, Lawrence Dane
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★☆☆☆☆
Φρίκη: ★★☆☆☆
Τρόμος: ★☆☆☆☆
Αγωνία: ★★☆☆☆

OF UNKNOWN ORIGIN (1983)
Ταξίδι πίσω στον χρόνο σήμερα με ένα απλό θριλεράκι, χωρίς πολλά εφέ και φρικιαστικές σκηνές τρόμου και αίματα. Εκτός αν έχεις πρόβλημα με τα ποντίκια και παρόμοια τριχωτά τρωκτικά, οπότε ετοιμάσου να περάσεις πολλές νύχτες ξάγρυπνος, κάθιδρος και προσπαθώντας να καταλάβεις αν το ξύσιμο που ακούς μέσα από τους τοίχους είναι πραγματικό ή αποκύημα της φαντασίας σου!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ο Bart Hughes τα έχει όλα: ένα όμορφο σπίτι στη Νέα Υόρκη, μια χαρούμενη σύζυγο κι ένα γλυκύτατο παιδί και μια πολλά υποσχόμενη καριέρα στη Wall Street. Αλλά έχει κι ένα πρόβλημα: αρουραίους. Όταν ανακαλύπτει ότι κάπου στο σπίτι του υπάρχει ένα τρωκτικό το οποίο δημιουργεί συνεχώς ζημιές, ζητά τη βοήθεια ενός ειδικού για να το ξεπαστρέψει. Όσο η οικογένειά του λείπει σε ταξίδι, εκείνος μένει πίσω για να ασχοληθεί με ένα σημαντικό project που μπορεί να οδηγήσει στην προαγωγή του. Καθώς περνά ο καιρός, όμως, η εμμονή του με το επίμονο και φαινομενικά ανίκητο τρωκτικό αρχίζει να του τρώει όλο και περισσότερο από τον χρόνο του…

Η ταινία είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα The Visitor, του Chauncey G. Parker III και αποτελεί τον πρώτο πρωταγωνιστικό ρόλο του Weller (πριν μείνει για πάντα γνωστός ως Robocop), για τον οποίο, μάλιστα, εισέπραξε και αρκετούς επαίνους. Λογικό, καθώς η ερμηνεία του είναι αυτό που ξεχωρίζει περισσότερο σε όλο το εγχείρημα και του χάρισε και το πρώτο βραβείο στο φεστιβάλ του Παρισίου. Όχι ότι η ταινία είναι ιδιαιτέρως κακή, απλώς για ένα φιλμ που αυτοχαρακτηρίζεται ως «τρόμου», δεν μπορώ να πω ότι είχε και πάρα πολύ τρόμο –εκτός αν έχεις κάποια φοβία με τα ποντίκια και τους αρουραίους!

Για την ακρίβεια, μια και δεν γνώριζα την ταινία πριν την πρωτοδώ πρόσφατα, ο τίτλος της με παρέπεμψε σε κάτι πιο εξωπραγματικό ή υπερφυσικό, οπότε ο ενθουσιασμός μου ξεφούσκωσε πολύ γρήγορα. Ίσως, όμως, φταίει το ότι είχα προετοιμαστεί για κάτι πιο εξωφρενικό –υποθέτω ότι αν παρακολουθήσεις την ταινία γνωρίζοντας από πριν την υπόθεση, τότε δεν σε χαλάει καθόλου. Άλλωστε, ο ίδιος ο Stephen King έχει δηλώσει ότι αποτελεί την αγαπημένη του ταινία, οπότε κάτι παραπάνω ξέρει ο Δάσκαλος!

Από τεχνικής πλευράς, η ταινία δεν υστερεί πουθενά. Άρτια σκηνοθεσία και κινηματογράφηση, με αρκετά καλογυρισμένα πλάνα, 2-3 σκηνές αγωνίας που θα σε πιάσουν απροετοίμαστο και κάποιες απροσδόκητα έντονες σκηνές δράσης –ασχέτως αν το μεγαλύτερο ποσοστό της ταινίας είναι γυρισμένο μέσα σε ένα σπίτι. Το Of Unknown Origin θα μπορούσε να χαρακτηριστεί περισσότερο ως ψυχολογικό θρίλερ, αφού αυτό που πραγματεύεται, ουσιαστικά, είναι η αργή κάθοδος ενός ανθρώπου στην παράνοια, εξαιτίας της προσκόλλησής του σε μια εμμονή. Και αυτή η σταδιακή κατάρρευση του ήρωα είναι που προκαλεί και όλο το σασπένς –η ύπαρξη του τρωκτικού είναι απλώς το κερασάκι στην τούρτα.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, θα το δεις ευχάριστα, ειδικά αν είσαι περιτριγυρισμένος από φάκες!

GEEKY TRIVIA
Ο δικός μας (κατά το ήμισυ) George P. Cosmatos αποτελεί σίγουρα κάποιο όνομα που έχεις ξανακούσει. Και δεν θυμάσαι από πού, επίτρεψέ μου να σου φρεσκάρω τη μνήμη: Rambo: First Blood Part II, Cobra, Leviathan, Tombstone και The Cassandra Crossing είναι οι πιο γνωστές από τις ταινίες του. Είχε μόλις δέκα φιλμ στο ενεργητικό του πριν πεθάνει από καρκίνο του πνεύμονα το 2005, αλλά δεν τη λες και άσχημη λίστα.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Ταινίες με ποντίκια έχουν βγει αρκετές, οπότε δεν νομίζω να υπάρχει λόγος για κάποιο remake. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Δεν θες να μάθεις πού βρισκόταν αυτή η τρίχα…

Αρχίζει να γυρίζει το μάτι του ανάποδα…

Όχι και πολύ διακριτική αντιμετώπιση!

The Strangers: Με το δεξί!

Σκηνοθεσία: Bryan Bertino
Σενάριο: Bryan Bertino
Μουσική: tomandandy
Ηθοποιοί: Liv Tyler, Scott Speedman
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★☆☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

THE STRANGERS (2008)
Νέα χρονιά και σου κάνω ποδαρικό με μια απλή ταινιούλα που εκτυλίσσεται σε ένα απλό σπιτάκι, με ένα απλό ζευγάρι και μια απλή οικογένεια μακελάρηδων που προσπαθεί να τους αφαλοκόψει –απλά πράγματα! Μερικές φορές, η απλότητα κάνει την καλύτερη δουλειά. Αν σε τρομάζει η ιδέα αγνώστων μέσα στο σπίτι σου –πολύ περισσότερο όταν είσαι κι εσύ μέσα σε αυτό- τότε η σημερινή πρόταση θα παίξει σίγουρα με τα νεύρα σου περισσότερο κι από γάτα που ακονίζει τα νύχια της σε σχολικό πίνακα!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η Kristen και ο φίλος της, o James, καταφτάνουν στην απομακρυσμένη καλοκαιρινή κατοικία που ανήκει στους γονείς εκείνου. Ο αρχικός σκοπός ήταν να περάσουν μια ρομαντική βραδιά που είχε σχεδιάσει ο James, αλλά τα σχέδιά του ναυαγούν μετά από μια απρόσμενη εξέλιξη. Και ενώ η σχέση τους μοιάζει να έχει υποστεί κλονισμό, η βραδιά γίνεται ακόμη χειρότερη όταν κάποιοι άγνωστοι γυροφέρνουν το σπίτι και προσπαθούν να τρομοκρατήσουν το ζευγάρι με διάφορους τρόπους.

Ο σκηνοθέτης παίρνει έμπνευση (έμπνευση μόνο, δεν «βασίζεται», όπως υποστηρίζουν πολλές ταινίες) από αληθινά περιστατικά που συνέβησαν στη γειτονιά του όταν ήταν μικρός, καθώς και από τις δολοφονίες που διέπραξε ο ψυχοπαθής Charles Manson και η παρέα του, για να μας παρουσιάσει μια ταινία home invasion –θέμα το οποίο έχει αρχίσει να γίνεται πάλι της μόδας τελευταία με ταινίες όπως τα The Purge και You’re Next. Η ιδέα ότι δεν είσαι ασφαλής ούτε μέσα στο ίδιο σου το σπίτι και ότι κάθε ίχνος ιδιωτικότητας και προστασίας μπορεί να παραβιαστεί τόσο εύκολα από έναν διαρρήκτη, αποτελεί από μόνη της αρκετά τρομακτική σκέψη για πολλούς. Αν προσθέσεις σε αυτήν και αρκετές δόσεις παράνοιας και άσκοπης βίας, τότε έχεις τα κατάλληλα υλικά για ένα θρίλερ. Ο Bertino τα διαχειρίζεται ικανοποιητικά για το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας και αφήνει τη σκοτεινή ατμόσφαιρα, τις σκιές και τους δυνατούς, ξαφνικούς ήχους να κάνουν όλη τη δουλειά.

Η ταινία σίγουρα δεν αποτελεί κάτι το ρηξικέλευθο, αλλά έχει ικανές δόσεις αγωνίας, οι οποίες αυξάνονται σε ένταση κάθε φορά. Επιπροσθέτως, όλες οι σκηνές είναι γυρισμένες με κάμερες χειρός, δίνοντάς σου την αίσθηση ότι παρακολουθείς από κοντά τα γεγονότα, κρυμμένος μέσα στις σκιές. Παρόλα αυτά, τα υποβλητικά πλάνα και η σκηνοθεσία δεν αρκούν πάντα για να βγάλουν ασπροπρόσωπη μια ταινία, αλλά μεγάλο βάρος πέφτει και στους χαρακτήρες ή τους ηθοποιούς που τους ενσαρκώνουν.

Με τους ηθοποιούς δεν έχω κάποιο θεματάκι, έκαναν το καλύτερο δυνατό –η καημένη η Tyler έπαθε αμυγδαλίτιδα από τις κραυγές που έριξε στην ταινία, δεν μπορείς να πεις ότι δεν το πήρε στα σοβαρά! Οι χαρακτήρες, όμως, χωλαίνουν σαν μπαλαρίνα μ’ ένα πόδι. Μοιάζουν καταθλιπτικοί, βαρετοί και τελείως μονοδιάστατοι και δεν γίνεται ιδιαίτερη ανάπτυξή τους–σκασίλα μας, θα μου πεις, ένα απλό θρίλερ είναι, όχι κοινωνικό δράμα για το οικονομικό κραχ. Παρόλα αυτά, το βασικό σε μια ταινία θρίλερ είναι να συμπαθήσεις τους ήρωες και να ταυτιστείς μαζί τους, οπότε ένα κάποιο βάθος το χρειάζονται, ώστε σε περίπτωση που τα κακαρώσουν η αντίδρασή σου να είναι κάτι παραπάνω από ένα «meh!»

Και, φυσικά, δεν λείπουν κι εκείνες οι κλασικές στιγμές των εντελώς λανθασμένων εώς υστερικά ανόητων αποφάσεων, που σε κάνει να υποψιάζεσαι ότι πρέπει να υπάρχει ειδική ρήτρα στα συμβόλαια που υπογράφουν οι σεναριογράφοι, που απαιτεί οι ήρωες να κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να μπλέξουν ακόμη χειρότερα, χωρίς προφανή λόγο.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αξίζει την ευκαιρία παρά τα προβλήματά της. Τουλάχιστον θα καταφέρει να σε τρομάξει.

GEEKY TRIVIA
Πριν γυρίσει οποιαδήποτε σκηνή που απαιτούσε ο χαρακτήρας της να είναι τρομοκρατημένος, η Liv Tyler έτρεχε γύρω γύρω ή έκανε σκοινάκι ή διάφορες άλλες δραστηριότητες που της προκαλούσαν λαχάνιασμα, ώστε να μοιάζει αληθινό το αίσθημα πανικού. Αμυγδαλίτιδα και εξάντληση! Αυτό σημαίνει να μπαίνεις στο πετσί του ρόλου!

ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Μετά από μια δεκαετία η ταινία απέκτησε ένα σίκουελ, που ήταν απλώς μια από τα ίδια, αν όχι πολύ κατώτερο.

• The Strangers: Prey at Night (2018) ★★☆☆☆
  Μια οικογένεια ταξιδεύει μέχρι το κάμπινγκ των ηλικιωμένων θείων τους για να περάσουν λίγες μέρες ξεκούρασης. Τα σχέδιά τους, φυσικά, ανατρέπονται όταν συνειδητοποιούν ότι τους καταδιώκει μια οικογένεια ψυχοπαθών δολοφόνων.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Μετά το κατώτερο των προσδοκιών σίκουελ δεν ακούστηκαν και πολλά πράγματα. Βέβαια, αυτό δεν λέει κάτι, μπορεί μετά από μια δεκαετία ακόμη να σκάσει μύτη και καινούργιο -ή κάνα πρίκουελ, που το απαιτεί και η παράδοση στα θρίλερ!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Κάτι κακό συνέβη εδώ…

Κάθε ζευγάρι έχει τα θέματά του…

Πάει η ταπετσαρία!