Σκηνοθεσία: Jack Heller
Σενάριο: Shawn Christensen, Jason Dolan
Μουσική: Darren Morze
Ηθοποιοί: Scott Eastwood, Katherine Waterston, Sara Paxton
Είδος: Psychological Thriller
Αξιολόγηση: ★★★☆☆
ΤΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα ☆☆☆☆☆
Φρίκη: ☆☆☆☆☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★★★☆
ENTER NOWHERE (2011)
Έχω περίεργο ταινιάκι για σήμερα και, σίγουρα, λίγο πιο διαφορετικό και «ασυνήθιστο» από αυτά που σου σερβίρω κάθε Παρασκευή, τρομολάγνε μου. Μην περιμένεις κομμένες αρτηρίες και δύσμορφους ψυχάκηδες με πριόνια και υπερφυσικά όντα που ρουφάνε ψυχές. Εντάξει, χορτάσαμε από δαύτα, νομίζω ότι που και που μια δίαιτα επιβάλλεται και στα θρίλερ. Σήμερα, λοιπόν, έχει ελαφρύ γεύμα –τουλάχιστον όσον αφορά το εφετζίδικο κομμάτι, διότι θέλω να πιστεύω ότι τις βιταμίνες σου θα τις πάρεις και με το παραπάνω!
Είναι από εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις που μια low budget ταινία καταφέρνει να συναγωνιστεί (και να νικήσει κατά κράτος) πιο «κραυγαλέους» και καλοπληρωμένους τίτλους του είδους! Πάρε την πυξίδα σου και πάμε!
ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Τρεις άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι καταλήγουν ένας-ένας σε μια παλιά, ξύλινη καλύβα στη μέση ενός ερημικού δάσους. Στην προσπάθειά τους να βρούνε έναν δρόμο διαφυγής από το δάσος, θα συνειδητοποιήσουν ότι όποια διαδρομή και να επιλέξουν, καταλήγουν πάντα στην ίδια καλύβα –σαν κάτι να τους κρατά φυλακισμένους στο σημείο εκείνο. Σύντομα θα συνειδητοποιήσουν ότι, αν και άγνωστοι, τους ενώνουν πολύ περισσότερα πράγματα απ΄όσα νόμιζαν και ότι αν θέλουν να σωθούν πριν πεθάνουν από το κρύο ή την πείνα, θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τον ίδιο τους τον εαυτό. (Μον ντιε -τι κοινότοπες γενικούρες αναγκάζομαι να γράψω όταν δεν θέλω να κάνω σπόιλερ!)
Ένα κλασικό, ίσως, μοτίβο κι εδώ. Άγνωστοι άνθρωποι προσπαθούν να καταλάβουν πού βρίσκονται, γιατί βρίσκονται εκεί και πώς θα ξεφύγουν. Και πάλι, όμως, παίζει ρόλο ο τρόπος αφήγησης και η σκηνοθεσία –τα μόνα που μπορούν να σε βοηθήσουν να διαφοροποιηθείς όταν έχεις να παίξεις με μια ιδέα που έχει ήδη παρουσιαστεί σε διάφορες παραλλαγές. Και σε αυτό το κομμάτι, το Enter Nowhere καταφέρνει να σηκώσει κεφάλι και να ξεχωρίσει από το σωρό.
Η ταινία με άφησε με πολύ καλή εντύπωση –και αν κρίνω από διάφορες κριτικές θεατών που έχω πετύχει στο ίντερνετ, σίγουρα δεν ήμουν ο μόνος! Εντάξει, είπαμε και στην αρχή: δεν συγκαταλέγεται στο horror genre και είναι λογικό. Δεν έχει αίματα και σκηνές φρίκης. Δεν έχει περίεργους θανάτους και serial killers. Δεν έχει τέρατα και ξαφνικές τρομάρες και φαντάσματα και κυνηγητά. Δεν έχει καν αυτό το κάτι που θέλει η Καίτη Γαρμπή! Ε, τι διάολο έχει τότε;
Έχει το ύφος και την ατμόσφαιρα κλασικών σειρών όπως το The Twilight Zone και το The Outer Limits. Έχει μια διάχυτη αίσθηση αβεβαιότητας, φόβου, μυστηρίου και αγωνίας που σε κρατά από το χέρι και σε τραβολογά μέσα στο δάσος, παρέα με τους χαρακτήρες. Έχει αυτό το αδιευκρίνιστο στοιχείο που κάνει ταινίες δίχως ιδιαίτερα εφέ, ξεκοιλιάσματα ή τρανταχτά ονόματα να σου αφήνουν μια γεύση από cult στο στόμα! Κι έχει ένα πολύ καλά δομημένο σενάριο που, ενώ κρύβει μεγάλες εκπλήξεις και ανατροπές, δεν στις σερβίρει ξαφνικά στο τέλος, μέσα σε μια συγκλονιστική σκηνή γεμάτη από flashblack –όπως συνηθίζεται. Η ταινία σε αφήνει να ψυλλιαστείς από μόνος σου τι ακριβώς “παίζει” –ίσως και σχετικά νωρίς. Αυτό δεν αποτελεί αδυναμία του σεναρίου, αλλά ένα πολύ καλό τέχνασμα για να έρθουν όλα ομαλά και φυσιολογικά στους χαρακτήρες, χωρίς να γκαστρωθείς εσύ περιμένοντας να δεις τι στο καλό γίνεται. Σου δίνει τις πληροφορίες που χρειάζεσαι όταν τις χρειάζεσαι και αφήνει τους ήρωες να συνειδητοποιήσουν τι συμβαίνει με το πάσο τους.
ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν είσαι φαν σειρών και ταινιών που παίζουν με το μυστήριο και το παραφυσικό, δες την! Και να μην είσαι, δες την πάλι! ΔΕΣ ΤΗΝ, ΕΙΠΑ!
GEEKY TRIVIA
Αν σας θυμίζει κάτι το επώνυμο του πρωταγωνιστή, είναι επειδή είναι εκτός γάμου γιος του ηθοποιού Clint Eastwood –ο οποίος έχει σπείρει παιδιά στη μισή υφήλιο (κι εμείς εδώ κάναμε ολόκληρο θέμα για το ένα εξώγαμο του Πασχάλη!) Μάλιστα, έχει συμμετάσχει σε πολλές ταινίες που σκηνοθέτησε ο πατέρας του, αλλά χρησιμοποιώντας το επώνυμο της μητέρας του (Reeves).
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Κανένα, είναι ταινία της μιας φοράς, μια και το σενάριο δεν αφήνει περιθώρια για συνέχεια.
ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:
Fri(ght)day Nights 