Fright Night: Κάτι τρέχει με τον γείτονα…

Σκηνοθεσία: Tom Holland
Σενάριο: Tom Holland
Μουσική: Brad Fiedel
Ηθοποιοί: Chris Sarandon, William Ragsdale, Amanda Bearse, Stephen Geoffreys, Roddy McDowall
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★★★

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

FRIGHT NIGHT (1985)
Δεκαετίες πριν τα βαμπίρ γίνουν μόδα και καούν τελείως από την υπερπροβολή τους σε λογοτεχνία, κινηματογράφο και τηλεόραση, υπήρξε μια ταινία που τα παρουσίασε σε όλη τους τη φρικιαστική δόξα, κάνοντας υπερήφανους τον Christopher Lee και τον Bela Lugosi! Ήταν η πρώτη ταινία τρόμου με βαμπίρ που είδα ποτέ μου και χαίρομαι γι’ αυτό, ειδικά όταν σκέφτομαι ότι υπάρχει μια ολόκληρη γενιά σήμερα, που όταν ακούει «βρικόλακας», το πρώτο πράγμα που της έρχεται στο μυαλό είναι η emo ντισκομπάλα με το ζελεδαρισμένο μαλλί που έπαιξε ο Pattinson στα Twilight!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Όταν ο νεαρός Charley Brewster ανακαλύπτει τυχαία ότι ο νέος γείτονας είναι ένα αιμοδιψές βαμπίρ που δολοφονεί νεαρές γυναίκες, αποφασίζει να ενημερώσει τους φίλους, τη μητέρα του και την αστυνομία. Φυσικά, το μόνο που καταφέρνει είναι να βρει τον μπελά του και να μπει στο στόχαστρο του βαμπίρ, το οποίο καταδιώκει τον ίδιο και την οικογένειά του. Απεγνωσμένος, ζητά τη βοήθεια του Peter Vincent, ενός παρουσιαστή σειράς τρόμου και πρώην κινηματογραφικού κυνηγού βρικολάκων. Εκείνος, αρχικά αντιμετωπίζει τον Charley με την ίδια δυσπιστία, αλλά σύντομα πείθεται ότι κάτι ανίερο έχει έρθει στην πόλη τους…

Αν και το Fright Night λανσάρεται περισσότερο ως ταινία τρόμου, η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως horror comedy, καθώς ισορροπεί το χιούμορ και τα στοιχεία του θρίλερ πολύ καλά, χωρίς να καταντά παρωδία. Είναι από εκείνες τις ταινίες που, χωρίς να αποτελούν κάτι το ιδιαίτερα ξεχωριστό ως ιστορία, καταφέρνουν να σε κερδίσουν από κάθε άποψη. Το σενάριο είναι καλογραμμένο, με γρήγορο ρυθμό, χωρίς ανούσιες κοιλιές και οι ερμηνείες είναι πολύ καλές, ιδιαίτερα αυτή του Sarandon, ο οποίος δίνει ρέστα στον ρόλο του βαμπίρ.

Παράλληλα, τα ειδικά εφέ, τα προσθετικά, αλλά και το μακιγιάζ είναι εξαιρετικά (μιλάμε για ταινία του ’80, μην το ξεχνάς!) και ταιριάζουν γάντι με τη σκοτεινή ατμόσφαιρα της ταινίας. Λογικό κιόλας: από το συνολικό budget της ταινίας, πάνω από ένα εκατομμύριο δολάρια πήγε στα ειδικά εφέ –πράγμα πρωτόγνωρο εκείνη την εποχή, για μια ταινία με βαμπίρ. Παρόλα αυτά, η παραγωγή δεν βγήκε ζημιωμένη, καθώς το Fright Night ήταν η δεύτερη πιο κερδοφόρα ταινία τρόμου για το 1985, με το A Nightmare on Elm Street 2 να παίρνει την πρωτιά.

Τέλος, η σκηνοθεσία είναι πολύ καλή και το σασπένς διατηρείται σε υψηλά επίπεδα μέχρι το τέλος –τι άλλο χρειάζεσαι από μια ταινία τρόμου; Δικαίως το Fright Night αποτελεί ένα από τα πιο πολυαγαπημένα θρίλερ των 80s παγκοσμίως και έχει αποκτήσει τεράστιο φαν κλαμπ. Ακόμη και στις μέρες μας είναι πολύ δύσκολο να γυρίσεις μια ταινία που να μπορεί να ικανοποιήσει σε τόσο μεγάλο βαθμό το κοινό!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν δεν την έχεις δει ακόμη ως τώρα, ποτέ δεν είναι αργά να γίνεις φαν!

GEEKY TRIVIA
Κατά τη διάρκεια της ταινίας, το βαμπίρ εμφανίζεται συχνά στην ανθρώπινη μορφή του τρώγοντας μήλα. Αυτή ήταν μια ιδέα του Sarandon, ο οποίος κάνοντας έρευνα πάνω στους βρικόλακες για τον ρόλο του, βρέθηκε να διαβάζει για τις νυχτερίδες και αποφάσισε ότι ο χαρακτήρας του έχει ίχνη από φρουτοφάγα νυχτερίδα στο DNA του!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η αρχική ταινία είχε ένα σίκουελ και ένα remake, το οποίο με τη σειρά του πήρε κάτι που έμοιαζε με σίκουελ, αλλά δεν ήταν ακριβώς!

• Fright Night Part 2 (1988) ★★★☆☆
  Τρία χρόνια μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας, ο Charley –στο κολέγιο πλέον- έχει πειστεί, μετά από αρκετή ψυχοθεραπεία, ότι το βαμπίρ που αντιμετώπισε ήταν απλώς ένας παρανοϊκός κατά συρροήν δολοφόνος και ότι οι βρικόλακες δεν είναι αληθινοί. Για κακή του τύχη, όμως, ένα νέο βαμπίρ εμφανίζεται στην πόλη και τον βάζει στο στόχαστρό του…
• Fright Night (2011) ★★★☆☆
  Remake, ελαφρώς βασισμένο στην αρχική ταινία, καθώς έχει αρκετές διαφοροποιήσεις. Δυστυχώς, δεν έπεισε τόσο, καθώς έφαγε αρκετό θάψιμο.
• Fright Night 2: New Blood (2013) ★☆☆☆☆
  Ενώ η συγκεκριμένη ταινία λανσάρεται ως σίκουελ, παρόλα αυτά, αποτελεί και αυτή ένα άτυπο, άνευρο και παντελώς αδιάφορο remake, καθώς και μίξη των δύο αρχικών ταινιών. Η ιστορία ξεκινά από την αρχή, αγνοώντας το remake και, φυσικά, κανείς από το προηγούμενο καστ δεν επιστρέφει.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Νομίζω ότι είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι μετά τις δύο τελευταίες ταινίες, το franchise ψόφησε πλέον οριστικά! Καρφώστε του κι ένα παλούκι στην καρδιά, μην έχουμε κι άλλα ανούσια remake!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Ο ματάκιας της γειτονιάς…

Ποτέ μην τα βάζεις με τους υπερφυσικούς γείτονες!

Το λες και ευθανασία…

The Stuff: Νοστιμιά που σου παίρνει τα μυαλά!

Σκηνοθεσία: Larry Cohen
Σενάριο: Larry Cohen
Μουσική: Anthony Guefen
Ηθοποιοί: Michael Moriarty, Andrea Marcovicci, Garrett Morris κ.α.
Είδος: Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★★

☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
☆☆☆☆
Φρίκη: ★
★
☆☆☆
Τρόμος: ★
☆☆☆☆
Αγωνία: ★
★
☆☆☆

THE STUFF (1985)
Προς τιμήν της Black Friday, ας δούμε κάτι με υπερκαταναλωτικά ζόμπι, για να μπούμε πλήρως στο κλίμα! Η σημερινή ταινία αποτελεί ένα παιδικό μου απωθημένο. Θυμάμαι ότι είχα δει το trailer στο δορυφορικό MTV και είχα ενθουσιαστεί (διότι τότε ήμουν μικρός κι ενθουσιαζόμουν με την παραμικρή κουλαμάρα). Φυσικά, το νεαρό της ηλικίας σήμαινε ότι δεν έπαιζε καν να τη δω και αμφιβάλλω αν προβλήθηκε ποτέ κιόλας στην Ελλάδα, μια και πίσω στα 80s δεν είχαμε multiplex, εμπορικά κέντρα (και την παραμικρή αίσθηση μόδας) και στις υπόλοιπες αίθουσες παίζονταν μόνο οι πολύ mainstream ταινίες. Πριν κάμποσους μήνες μού ήρθε ξαφνικά φλασιά της ταινίας (ίσως φταίει το ότι έτρωγα κρέμα εκείνη τη στιγμή) και αποφάσισα να ψάξω να τη βρω και να ικανοποιήσω, επιτέλους, το απωθημένο μου. Αποδείχθηκε ότι είχα δίκιο: όταν είσαι μικρός, η πιο μεγάλη βλακεία μπορεί να φαντάζει στα μάτια σου ως αριστούργημα…

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ένας εργάτης στην Αλάσκα ανακαλύπτει μια μυστηριώδη, λευκή ουσία να αναβλύζει από το έδαφος και αφού τη δοκιμάζει (διότι, προφανώς, το πιο λογικό όταν δεις κάτι πηχτό και κρεμώδες να βγαίνει από το χώμα είναι να το χώσεις στο στόμα σου…) συνειδητοποιεί ότι είναι πολύ εύγευστη και γλυκιά. Λίγο καιρό αργότερα, η ουσία πωλείται ως επιδόρπιο σε όλα τα καταστήματα, κάνοντας τρελά κέρδη και προκαλώντας εθισμό σε όποιον την καταναλώνει. Αυτό προκαλεί πονοκέφαλο στις παγωτοβιομηχανίες που βλέπουν τα έσοδά τους να πέφτουν, οπότε αποφασίζουν να αναθέσουν σε έναν βιομηχανικό κατάσκοπο και σαμποτέρ να ανακαλύψει τη μυστική συνταγή του “Stuff” –όπως έχει λανσαριστεί στην αγορά η λευκή ουσία. Μόνο που στην πορεία θ’ ανακαλύψει πολύ περισσότερα…

Καθαρόαιμο b-movie το σημερινό, από εκείνα που φροντίζουν από την πρώτη, κιόλας, σκηνή να σε προετοιμάσουν για όλα τα κουλά που πρόκειται να παρελάσουν στην οθόνη σου! Και αν τη δεις έτσι ακριβώς, τότε θα διασκεδάσεις στα σίγουρα. Αν προσπαθήσεις, όμως, να την πάρεις πιο πολύ στα σοβαρά, τότε δες καλύτερα κάτι άλλο, διότι θα καταλήξεις στο πάτωμα με σπασμούς! Οι χαρακτήρες μοιάζουν να έχουν κατέβει από άλλο πλανήτη, οι διάλογοι και οι ερμηνείες είναι επιπέδου σχολικής εορτής Ε’ Δημοτικού, η πλοκή έχει τόσες τρύπες που μοιάζει με απόχη και τα εφέ είναι τα κλασικά, εξωφρενικά, χειροποίητα εφέ της εποχής –τα οποία, όμως, όλοι λατρεύουμε να μισούμε, διότι τουλάχιστον έδειχναν το μεράκι των δημιουργών!

Σίγουρα, το The Stuff περνάει με τον δικό του, σατιρικό ύφος κάμποσα μηνύματα περί ελέγχου από τα ΜΜΕ, αμερικανικού καταναλωτισμού και τυφλής υπακοής στη μόδα και τα trends κάθε εποχής, αλλά ο τρόπος που το κάνει είναι εξόφθαλμος και ολίγον τι βάρβαρος. Για b-movie μιλάμε άλλωστε, όχι για οσκαρικό φιλμ νουάρ –η διακριτικότητα δεν είναι το φόρτε αυτού του είδους ταινιών! Η ταινία μοιάζει περισσότερο με έναν φόρο τιμής στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας των 50s, αλλά με μια περισσότερο κωμική ματιά. Οι περισσότεροι από όσους την είδαν την έχουν λατρέψει και την εκθειάζουν. Εγώ μάλλον έχω παραμεγαλώσει πλέον, διότι μου φάνηκε από αδιάφορη εώς τραγική –ακόμα και για b-movie!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, ίσα που τρώγεται η ταινία!

GEEKY TRIVIA
Σε μία από τις σκηνές, το «πράγμα» επιτίθεται σε κάποιον άντρα και τον σηκώνει σε έναν τοίχο. Για το γύρισμά της χρησιμοποιήθηκε ένα ειδικό, περιστρεφόμενο δωμάτιο. Είναι το ίδιο δωμάτιο που χρησιμοποιήθηκε και στον Εφιάλτη στο Δρόμο με τις Λεύκες, στη σκηνή που τα κακαρώνει ο Johnny Depp και εκτοξεύεται μια θάλασσα αίμα από το κρεβάτι στο ταβάνι!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Ευτυχώς, δεν έχει. Αν θέλουμε να δούμε θρίλερ με πλαδαρή μάζα που καταπίνει κόσμο, υπάρχει το πολύ καλύτερο Blob! Και το remake του. Και το remake του remake, που ετοιμάζεται ακόμη!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

«Θα το φας και θα πεις κι ένα τραγούδι!»

Απόθεμα για ένα χρόνο…

Κάτι δεν πήγε καθόλου καλά εδώ!

 

Re-Animator: Ο θάνατος είναι μόνο η αρχή…

Σκηνοθεσία: Stuart Gordon
Σενάριο: Stuart Gordon, William J. Norris, Dennis Paoli
Μουσική: Richard Band
Ηθοποιοί: Jeffrey Combs, Bruce Abbott, Barbara Crampton, David Gale
Είδος: Science Fiction Horror, Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★
★
★
☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
★
★
★
☆
Φρίκη: ★
★
★
★
★

Τρόμος: ★
★
★
☆☆
Αγωνία: ★
★
★
★
☆

RE-ANIMATOR (1985)
Η σημερινή ταινία είναι ελαφρώς βασισμένη σε μια ιστορία του Η. P. Lovecraft –χωρίς να την έχω διαβάσει, θα υποθέσω ότι το «ελαφρώς» σημαίνει ότι της άλλαξαν τα φώτα και κράτησαν μόνο την κεντρική ιδέα! Χωρίς να είναι κάτι εξαιρετικό από άποψη σεναρίου και υποκριτικής, κατάφερε να κερδίσει κριτικούς και κοινό και να χαρίσει cult status στον πρωταγωνιστή της, ο οποίος από εκείνη τη στιγμή έμεινε αποτυπωμένος στη μνήμη των φαν για τον εικονικό του αυτό ρόλο, με τον ίδιο τρόπο που όποτε ακούει κάποιος “Robert Englund”, το πρώτο πράγμα που σκέφτεται είναι ο Freddy Krueger.

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ο Herbert West είναι ένας φοιτητής Ιατρικής που δεν μπορεί να κρύψει την ιδιαίτερη γοητεία που ασκούν πάνω του έννοιες όπως ο θάνατος και η αθανασία. Ερχόμενος στις ΗΠΑ για να συνεχίσει τις σπουδές του από τη Ζυρίχη, αποφασίζει να συγκατοικήσει με έναν συμφοιτητή του, τον Dan. Παράλληλα, μετατρέπει το υπόγειο του Dan σε προσωπικό του εργαστήριο και συνεχίζει εκεί τα ανατριχιαστικά πειράματά του πάνω σε ένα σκεύασμα που έχει την ικανότητα να επαναφέρει τους νεκρούς. Το πρόβλημα είναι ότι το σκεύασμα αυτό, παρότι λειτουργεί, έχει πολύ δυσάρεστες παρενέργειες -πράγμα το οποίο θ’ ανακαλύψει και ο περίγυρος του West με τον άσχημο τρόπο…

Κλασική σπλατεριά της εποχής εκείνης το Re-Animator, έμεινε στην ιστορία για τις φρικιαστικά γραφικές σκηνές του. Παρότι φλερτάρει ουκ ολίγες φορές με τη μαύρη κωμωδία, δεν αποτυγχάνει στο να δημιουργήσει από το ξεκίνημά της μια ατμόσφαιρα τρόμου και αβεβαιότητας. Πάντα με τον υπερβολικό, ωμό και σχεδόν ακραίο που συνήθιζαν να επιλέγουν οι ταινίες τρόμου της περιόδου εκείνης, φυσικά.

Το ενδιαφέρον είναι ότι η ταινία πέρασε από σαράντα κύματα μέχρι να γίνει ταινία. Στην αρχή προοριζόταν για θεατρική παράσταση, αλλά μετά ο Gordon και οι συνεργάτες του κατέληξαν ότι θα ήταν καλύτερο να στοχεύσουν προς μια τηλεοπτική σειρά, οπότε έγραψαν, όχι μόνο τον πιλότο, αλλά και 12 επιπλέον επεισόδια. Τέλος, κάποιος έπεισε τον Gordon ότι το μέλλον του τρόμου βρισκόταν στον κινηματογράφο και αφού γνωρίστηκε με τον παραγωγό Brian Yuzna, στον οποίο έδειξε και τα 13 επεισόδια που είχε γράψει, το κερασάκι προσγειώθηκε στην τούρτα και η παραγωγή μετακόμισε για Χόλυγουντ!

Η ανατριχιαστική ερμηνεία του Combs ως κοινωνιοπαθούς West έμεινε στην ιστορία και απέσπασε επαίνους από πολλούς, ενώ συγκρίθηκε ακόμη και με αυτή του Perkins στο Psycho (αν και οι δύο ταινίες απέχουν έτη φωτός σε ύφος μεταξύ τους). Τα εφέ είναι πολύ προσεγμένα και καλοδουλεμένα –όλο το βάρος έπεσε εκεί, όπως ήταν αναμενόμενο, ενώ το γεγονός ότι είναι -αναγκαστικά, λόγω εποχής- βασισμένα στο μακιγιάζ και την προσθετική τα κάνει ακόμη πιο ρεαλιστικά. Από εκεί και πέρα, σίγουρα η ταινία διαθέτει και κάμποσες υπερβολές (εντάξει, για νεκρούς που επιστρέφουν στη ζωή μιλάμε, άλλωστε!) ή κάποιες μικρές ασυνέχειες στην ιστορία, οι οποίες όμως δεν αφαιρούν κάτι από τη συνολική προσπάθεια.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, ποιος μπορεί να πει όχι σε μια θαυμάσια σπλατεριά από το παρελθόν;

GEEKY TRIVIA
Το πρώτο πτώμα που επαναφέρεται στη ζωή το υποδύεται ο Peter Kent, ο οποίος ήταν ο σωσίας που ντούμπλαρε τον Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ σε 14 ταινίες του, από το πρώτο Terminator, μέχρι το Jingle All the Way του 1996. Αν αναρωτιέσαι σε ποια σκηνή αναφέρομαι, μην ανησυχείς, θα τον καταλάβεις μόλις δεις το σώμα του!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία έδωσε δύο σίκουελ, αμφότερα με παρόμοιο σενάριο και το ίδιο ύφος.

• Bride of Re-Animator (1990) ★
☆☆☆☆
  Το δίδυμο της πρώτης ταινίας συνεχίζει τα πειράματά του με το υγρό αναβίωσης. Η ίδια η ταινία μοιάζει απλώς με ένα κακέκτυπο της πρώτης, αφού είναι σαν να βλέπεις το ίδιο σενάριο με μικρές παραλλαγές.
• Beyond Re-Animator (2003) ★
★
☆☆☆
  13 χρόνια μετά τη δεύτερη ταινία, ο Dr. West εκτίει την ποινή του στη φυλακή όπου βρέθηκε λόγω ενός φόνου που διέπραξε ένα από τα αναζωογονημένα πτώματά του. Δεν έχει σταματήσει, όμως, τα πειράματά του και αυτή τη φορά έχει βρει μια νέα μέθοδο για να βελτιώσει τη φόρμουλά του.
• Επίσης, το 2006 κυκλοφόρησε το Army of Darkness Vs Re-Animator, ένα κόμικ crossover ανάμεσα στον ήρωα της ταινίας και τον κεντρικό ήρωα από το Evil Dead.
• Τέλος, το 2011, η ταινία μεταφέρθηκε τελικά και σε σκηνή του Broadway ως… Re-Animator: The Musical!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Ο Yuzna είχε στο μυαλό του και μια τέταρτη ταινία με τίτλο The Isle of Re-Animator, αλλά τελικά δεν προχώρησε στην παραγωγή της. Αν και δεν έχει ακουστεί κάτι εδώ και καιρό, δεν μου φαίνεται απίθανο να δοκιμάσουν κι άλλο ένα σίκουελ ή κάνα remake κάποια στιγμή. Ειδικά, μια και τα τελευταία χρόνια η μόδα θέλει όλα τα παλιά, πετυχημένα θρίλερ να διασκευάζονται.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Το φωσφορίζον υγρό που θα στοιχειώσει τους εφιάλτες σου!

Ήρθε κιόλας ώρα για μεσημεριανό;

Θα έχει έναν απίστευτο πονοκέφαλο όταν ξυπνήσει…