The Amityville Horror: Ήρθε η ώρα για μετακόμιση…

Σκηνοθεσία: Stuart Rosenberg
Σενάριο: Sandor Stern
Μουσική: Lalo Schifrin
Ηθοποιοί: James Brolin, Margot Kidder, Rod Steiger
Είδος: Supernatural Horror
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
☆☆☆☆
Φρίκη: ★★☆☆☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★★☆☆

THE AMITYVILLE HORROR (1979)
Σήμερα θ’ ασχοληθώ με ένα από τα πιο επίμονα franchise. Και, πλέον, αυτό που βρίσκεται στην κορυφή με τα περισσότερα σίκουελ, αφού αριθμεί 18 ταινίες, ενώ η δέκατη ένατη προορίζεται για προβολή το καλοκαίρι! Φυσικά, οι περισσότερες από τις ταινίες είναι για κάψιμο σε πυρά όσον αφορά σενάριο και ποιότητα, ενώ κάποιες από αυτές δεν έχουν καν την παραμικρή σχέση με την αρχική ταινία και τα γεγονότα που την ενέπνευσαν –απλώς κοτσάρουν εντελώς αυθαίρετα τη λέξη “Amityville” στον τίτλο!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ένα χρόνο μετά την άγρια δολοφονία μιας ολόκληρης οικογένειας από ένα από τα μέλη της, ένα νιόπαντρο ζευγάρι αγοράζει το σπίτι. Αγνοώντας το παρελθόν της νέας τους ιδιοκτησίας, προσπαθούν να προσαρμοστούν στο νέο τους περιβάλλον, αλλά μια σειρά από ανεξήγητα περισταστικά, μυστηριώδεις ασθένειες και μικροατυχήματα θα τους βάλει πολύ σύντομα σε υποψίες. Παράλληλα, ο ιερέας της ενορίας θα προσπαθήσει να τους προειδοποιήσει για το κακό που αντιμετωπίζουν, αλλά το ίδιο το σπίτι θα τον εμποδίσει με όποιον τρόπο μπορεί…

Το Amityville είναι ιδιάζουσα περίπτωση ταινίας, καθώς είναι βασισμένη στο ομότιτλο best seller του Jay Anson, το οποίο με τη σειρά του είναι βασισμένο στους αληθινούς φόνους που συνέβησαν στο σπίτι και στην ιστορία της οικογένειας Lutz που μετακόμισε σε αυτό έναν χρόνο αργότερα. Οπότε, όχι μόνο υπάρχει στην πραγματικότητα το σπίτι, αλλά έχει και μεγάλο σουξέ, καθώς στην ιστορία του έχουν βασιστεί πάμπολλες ταινίες, εξίσου πάμπολλα μυθιστορήματα, ενώ την υπόθεση είχε ερευνήσει και το ζεύγος Warren –στους οποίους βασίστηκε μετέπειτα η ταινία The Conjuring! Παραφυσικός χαμός!

Πέρα από τα όποια αληθινά περιστατικά στα οποία βασίστηκε το Amityville Horror, η ίδια η ταινία ακολουθεί την κλασική συνταγή που ακολουθούν όλες οι ταινίες με στοιχειωμένα σπίτια. Ή καλύτερα, ήταν μία από τις ταινίες που έγραψαν τη συγκεκριμένη συνταγή, αφού θεωρείται μια από τις πρώτες πηγές έμπνευσης για όλο το genre. Όχι η πρώτη, όμως, μια και το είχε προλάβει κατά τρία χρόνια το Burnt Offerings, για το οποίο σου μίλησα παλιότερα.

Η ταινία βασίζεται αρκετά στη σκοτεινή ατμόσφαιρα που δημιουργεί, στους ξαφνικούς ήχους και στις κλασικές, απότομες «τρομάρες» του είδους για να σου προκαλέσει μια αίσθηση ανησυχίας και ανατριχίλας. Οι ερμηνείες είναι έτσι κι έτσι, αλλά ούτως ή άλλως, ο αληθινός σταρ της ταινίας είναι το ίδιο το σπίτι, το οποίο κλέβει την παράσταση και έχει μείνει στην Ιστορία ως ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα σκηνικά ταινίας τρόμου (μαζί με το σπίτι από το Psycho, ίσως!)

Δυστυχώς, δεν έπεισε καθόλου τους κριτικούς, οι οποίοι δεν το είδαν και με πολύ καλό μάτι. Παρά τις αρνητικές κριτικές, φυσικά, ήταν εμπορική επιτυχία. Αυτό εξηγεί και την πληθώρα σίκουελ –δεν είναι δα και το πρώτο franchise που έχει δώσει αμέτρητες συνέχειες παρά το θάψιμο!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, δες το, αλλά αν αποφασίσεις να δεις και τα υπόλοιπα, θα χρειαστείς χάπια και αλκοόλ…

GEEKY TRIVIA
Λόγω της τεράστιας φήμης που απέκτησε το σπίτι μετά το βιβλίο και την ταινία, πλήθη τουριστών άρχισαν να συρρέουν στη διεύθυνση της αληθινής κατοικίας, αναγκάζοντας τους τότε ιδιοκτήτες –ανάμεσα σε όλες τις αλλαγές που έκαναν- ν’ αντικαταστήσουν και τα δύο παράθυρα-σήμα κατατεθέν του σπιτιο,  με κανονικά, ορθογώνια παράθυρα. Από τότε το σπίτι έχει αλλάξει διάφορους ιδικοτήτες. Κανείς δεν έφυγε επειδή προσπάθησε να τον σκοτώσει το ίδιο το σπίτι, φυσικά!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Και πολύτεκνη οικογένεια, κιόλας, αφού οι ταινίες κυκλοφορούν κατά ριπάς! Αρκετές από τις τελευταίες δεν τις έχω δει (εδώ δεν είχα πάρει χαμπάρι ότι βγήκαν καν!) Βαθιά ανάσα και πάμε να γνωρίσουμε τα μέλη:

• Amityville II: The Possession (1982) ★
☆☆☆☆
  Η ταινία είναι prequel και αφηγείται (και καλά!) τα τραγικά γεγονότα που συνέβησαν στο σπίτι του Amityville, τα οποία ενέπνευσαν ολόκληρο το franchise. Επίσης, είναι τελείως φόλα.
• Amityville 3-D (1983) ★
☆☆☆☆
  Ένας δημοσιογράφος που ειδικεύεται στο να ξεσκεπάζει μέντιουμ και άλλους τσαρλατάνους, πείθεται να αγοράσει το σπίτι του Amityville, παρά το υποτιθέμενο παρελθόν του. Το μόνο ενδιαφέρον στην ταινία είναι ότι εμφανίζεται η Meg Ryan, στον δεύτερο κινηματογραφικό της ρόλο.
• Amityville 4: The Evil Escapes (1989) ★☆☆☆☆
  Μια κτηματομεσίτρια αποφασίζει να οργανώσει παζάρι για να πουλήσει όλα τα αντικείμενα που βρίσκονται στο σπίτι, στο οποίο έχει προηγηθεί εξορκισμός από μια ομάδα ιερέων. Αυτό που δεν γνωρίζει είναι ότι τα σατανικά πνεύματα έχουν κρυφτεί μέσα σε μια… λάμπα, η οποία καταλήγει ως δώρο σε άλλο σπίτι!
• The Amityville Curse (1990) ★☆☆☆☆
  Στοιχειωμένο σπίτι, ζευγάρι το αγοράζει, πνεύματα, φόνοι μπλα μπλα μπλα… Ίδιο στόρυ, μόνο που αυτή η ταινία δεν δεν διαδραματίζεται καν στο ίδιο σπίτι, ούτε καν συνδέεται η πλοκή της με την αρχική ταινία. Μάλλον ήταν το σημείο που είχαν πλέον σταματήσει όλοι οι συντελεστές την προσπάθεια…
• Amityville 1992: It’s About Time (1992) ★☆☆☆☆
  Ένας αρχιτέκτονας επιστρέφει στο σπίτι του από επαγγελματικό ταξίδι στο Amityville, απ’ όπου φέρνει μαζί του και ένα επιτραπέζιο ρολόι που βρήκε εκεί, στα ερείπια ενός παλιού σπιτιού. Μόνο που το ρολόι δεν είναι τόσο συνηθισμένο όσο νομίζουν. Μάλλον είναι ξάδελφος της καταραμένης λάμπας που σκαρφίστηκαν δυο ταινίες πιο πριν…
• Amityville: A New Generation (1993) ★☆☆☆☆
  Ένας φωτογράφος λαμβάνει ως δώρο έναν καθρέφτη, χωρίς να γνωρίζει ότι –ναι, το μάντεψες!- είναι καταραμένος, διότι προέρχεται από το αρχικό σπίτι στο Amityville και πνεύματα, φόνοι, οράματα, μπλα μπλα… Πρώτα λάμπα, μετά ρολόι, στη συνέχεια καθρέφτης, μόνο για τη μπανιέρα και τα σοβατεπί του σπιτιού δεν έβγαλαν σίκουελ!
• Amityville Dollhouse (1996) ★☆☆☆☆
  Μια οικογένεια μετακομίζει στο νέο της σπίτι, στην αποθήκη του οποίου ανακαλύπτουν ένα κουκλόσπιτο, το οποίο αποτελεί μοντέλο του καταραμένου σπίτιού του Amityville. Και όπως ήταν αναμενόμενο, το κουκλόσπιτο είναι επίσης καταραμένο, σχεδόν όσο και ολόκληρο το franchise, που πάει από το κακό στο χειρότερο…
• The Amityville Horror (2005) ★★☆☆☆
  Remake της αρχικής ταινίας, με κάποιες μικρές αλλαγές, σε μια προσπάθεια να δώσουν νέα πνοή στο franchise. Δυστυχώς, η ταινία ήταν αποτυχία και το franchise συνέχισε να μυρίζει σαν υπόνομος…
• The Amityville Haunting (2011) ☆☆☆☆☆
  Άλλη μια ανέμπνευστη προσθήκη που αναμασάει τα ίδια και τα ίδια, αυτή τη φορά με ακόμα χειρότερα εφέ και πιο άθλιες ερμηνείες.
• The Amityville Asylum (2013) ☆☆☆☆☆
  Εδώ οι παραγωγοί σήκωσαν τα χέρια ψηλά, αφού αυτή η ταινία δεν έχει καν σχέση με το σπίτι, αλλά εκτυλίσσεται σε ένα ψυχιατρικό ίδρυμα στην ομώνυμη πόλη. Την είδα σε fast forward και πολύ της ήταν!
• Amityville Death House (2015) –
  Δεν την έχω δει καν, αλλά έχει σχέση με το πνεύμα μιας μάγισσας που έχει καταλάβει το παλιό σπίτι και σκοτώνει τους απόγονους αυτών που την καταδίκασαν σε θάνατο πριν 300 χρόνια. Το γεγονός και μόνο ότι παίζει ο Eric Roberts σημαίνει ότι μάλλον δεν θα κάνω καν τον κόπο να τη δω ποτέ!
• The Amityville Playhouse (2015) –
  Αυτή τη φορά αφορά ένα στοιχειωμένο θέατρο στο Amytiville. Αυτή η πόλη, προφανώς, δεν έχει καν νεκροταφείο κι όσοι πεθαίνουν διαλέγουν ένα κτίριο να στοιχειώσουν για την αιωνιότητα! Ας της ρίξουν μια ατομική βόμβα να ησυχάσουμε, επιτέλους!
• Amityville: Vanishing Point (2016) –
  Δεν έχω ιδέα για την πλοκή, καθώς η Wikipedia δεν την αναφέρει καν, αλλά με χίλια δολάρια budget, την κόβω και αυτή να είναι οδυνηρά τραγική!
• The Amityville Legacy (2016) –
  Η ταινία εκτυλίσσεται 40 χρόνια μετά τους αρχικούς φόνους και ακολουθεί τη λογική κάποιων από τα αρχικά σίκουελ, αφού επικεντρώνεται γύρω από ένα στοιχειωμένο παιχνίδι που προήλθε από το δαιμονικό σπίτι.
• The Amityville Terror (2016) –
  Οικογένεια μετακομίζει στο σπίτι, δαίμονες, φαντάσματα μπλα μπλα μπλα, ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ!!!
• Amityville: No Escape (2016) –
  Καμιά απόδραση δεν έχουμε από το franchise αυτό, μέχρι και τα τρισέγγονά μας θα βλέπουν νέα σίκουελ! Το γεγονός ότι είναι η ΤΕΤΑΡΤΗ ταινία που κυκλοφόρησε μέσα στο 2016, με κάνει να πιστεύω ότι πλέον κάνουν ειδικές προσφορές στους σεναριογράφους που επιλέγουν το Amityville για θέμα!
• Amityville: The Awakening (2017) ★★☆☆☆
  Στο σημείο αυτό, έγινε μια προσπάθεια το franchise να βρει ξανά την παλιά του αίγλη, με πιο προσεγμένη παραγωγή, γνωστούς συντελεστές και καστ και τελείως meta σενάριο, αφού η ταινία αναγνωρίζει την ύπαρξη της αρχικής ταινίας, αλλά και του remake της! Αλλά, όπως ήταν αναμενόμενο, έφαγε σκυλοθάψιμο και αυτή, μια και η σειρά έχει καταντήσει πια φεστιβάλ προβλέψιμων κλισέ.

Εκτός από τις ταινίες, πάνω στο θέμα έχουν κυκλοφορήσει συνολικά και 11 βιβλία. Νομίζω, δηλαδή, διότι έχω χάσει κι εκεί το μέτρημα!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Ψόφο δεν έχει η σειρά, φυσικά! Παρά το ότι και το The Awakening πάτωσε, βρίσκεται ήδη στα σκαριά το επόμενο σίκουελ, το οποίο προορίζεται για το 2020. Αν και πιστεύω ότι μέχρι τότε είναι αρκετά πιθανό να έχουν γυριστεί γύρω στα εξηντατρία σίκουελ ενδιάμεσα!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Σπίτι με προσωπικότητα!

Άνοιξε το παράθυρο να μπει, δροσιά να μπει του Μάη!

Το σπίτι δεν τα έχει καλά με τους παπάδες!

Krampus: Γιορτινές κραυγές ηχούνε…

Σκηνοθεσία: Michael Dougherty
Σενάριο: Todd Casey, Michael Dougherty, Zach Shields
Μουσική: Douglas Pipes
Ηθοποιοί: Adam Scott, Toni Collette, David Koechner
Είδος: Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★★★
☆☆

ΤΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★☆☆☆☆
Φρίκη: ★★☆☆☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★★☆☆

KRAMPUS (2015)
…φα λα λα λα λα, λα λα λα λα! Σε δύο μέρες φτάνει, επιτέλους, η γιορτή για την οποία τα Jumbo έχουν αρχίσει την αντίστροφη μέτρηση από τον Οκτώβριο! Τα Χριστούγεννα είναι η πιο αγαπημένη γιορτή του πλανήτη -ασχέτως αν οι μισοί από όσους τα γιορτάζουν δηλώνουν άθεοι- και είναι γεμάτη από ποικίλα έθιμα και λαϊκές παραδόσεις. Σε μία από αυτές βασίζεται και το θρίλερ που παρουσιάζω σήμερα –μια και έχω κι εγώ το έθιμο τέτοιες μέρες να σου προτείνω πάντα κι ένα χριστουγεννιάτικο θρίλερ για ν΄απολαύσεις με την οικογένεια!

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, η οικογένεια Engel υποδέχεται στο σπίτι της τους υπόλοιπους συγγενείς, για να περάσουν όλοι μαζί τις γιορτινές μέρες. Όπως ήταν αναμενόμενο, το κλίμα χαλάει γρήγορα λόγω των έριδων και των αντιζηλιών τους και η οικογένεια χάνει αμέσως το χριστουγεννιάτικο πνεύμα. Ο Max, ο νεότερος γιος της οικογένειας, βαθιά απογοητευμένος από την κατάσταση σκίζει και πετάει το γράμμα του, που απευθυνόταν στον Άη Βασίλη. Με την πράξη του αυτή, όμως, θα καλέσει άθελά του ένα πανάρχαιο κακό, το οποίο θα καταφτάσει μέσα σε μια βαριά χιονοθύελλα που θα αποκλείσει όλη την πόλη…

Η ταινία δεν αποτελεί σκληροπυρηνικό θρίλερ, όπως άλλα που έχουν κυκλοφορήσει παλιότερα την περίοδο των εορτών, μια και στοχεύει περισσότερο στο να γίνει πιο «οικογενειακή». Άλλωστε, και το ίδιο το στούντιο έδωσε έγκριση για τα γυρίσματα, μόνο όταν έλαβε διαβεβαίωση ότι η ταινία θα είναι κατάλληλη για ανήλικους 13 και άνω, οπότε αυτομάτως κάθε ελπίδα για φρίκη και αίμα εξανεμίστηκε! Παρόλα αυτά, αν και προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην κωμωδία και τον τρόμο, μερικές φορές η ζυγαριά γέρνει λίγο παραπάνω προς την πλευρά του δεύτερου, αν κρίνω από ορισμένες σκηνές που θα έκαναν πολλά παιδάκια να περάσουν τη νύχτα των Χριστουγέννων κάτω από το κρεβάτι τους! Σίγουρα, διαθέτει κάμποσα κωμικά στοιχεία που ελαφραίνουν το κλίμα, αλλά η ταινία είναι πολύ πιο σκοτεινή απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς σε μια ανάλογη παραγωγή (το οποίο, προσωπικά, το θεωρώ καλό!)

Η τελική αίσθηση που σου αφήνει, πάντως, δεν είναι ούτε κρύο ούτε ζέστη –μια χλιαρή μετριότητα στην καλύτερη. Έχει μερικές σκηνές που ίσως σε τρομάξουν, έχει αρκετή δράση και συμπαθητικά εφέ. Στον αντίποδα, το σενάριο έχει κάμποσες τρύπες σε ορισμένα σημεία, ενώ οι χαρακτήρες αποτελούν τους κλασικούς ηλίθιους που κάνουν συνεχώς βλακείες που δεν βγάζουν νόημα –σταθερή αξία στα θρίλερ! Σε γενικές γραμμές, αν και βλέπεται σχετικά ευχάριστα, δεν αποτελεί και κάτι το τόσο πρωτότυπο ούτε πρόκειται να σου μείνει ιδιαιτέρως αξέχαστη. Προσωπικά, απογοητεύτηκα κάπως, διότι την περίμενα πιο τρομακτική και «σοβαρή», αλλά αυτοί οι αμερικάνοι έχουν μια αρρωστημένη λατρεία με τα Χριστούγεννα και τους έχει φοβηθεί το μάτι των κινηματογραφικών στούντιο!

Το γεγονός ότι απευθύνεται κυρίως σε όλη την οικογένεια, σημαίνει ότι θα φας στη μάπα κάμποσα ηθικοπλαστικά μηνύματα, περί νοήματος των εορτών, οικογενειακών σχέσεων, πίστης, αγάπης, ελπίδας και λοιπών γλυκανάλατων εννοιών που ξενερώνουν όλους τους μισάνθρωπους σαν εμένα.
Ίσως το πιο θετικό στοιχείο της ταινίας είναι ότι πατάει σε έναν μύθο, ο οποίος από μόνος του είναι ήδη αρκετά τρομακτικός εώς φρικιαστικός και διαθετεί πολλά στοιχεία τα οποία το σενάριο χρησιμοποιεί με επιτυχία.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, εντάξει, δεν είναι τόσο κακή. Αν έχεις και μελομακάρονα βλέπεται πιο ευχάριστα!

GEEKY TRIVIA
Σύμφωνα με την Αυστριακή και Γερμανική λαογραφία, ο Krampus είναι μια ανθρωπόμορφη φιγούρα –μισός δαίμονας και μισός κατσίκα- που κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων τιμωρεί τα κακά παιδιά. Ο μύθος διαφέρει κατά περιοχές και περιόδους, αλλά συνήθως απεικονίζεται με ένα σακί, το οποίο χρησιμοποιεί για να μεταφέρει τα άτακτα παιδιά στην Κόλαση ή για να τα αποθηκεύει μέχρι να τα φάει. Με λίγα λόγια, είναι το αντίθετο του δικού μας Άη Βασίλη (και Άη Νικόλα των ξένων), ο οποίος επιβραβεύει τα καλά παιδιά και το πολύ να φάει κάνα μπισκότο όταν πεινάσει…

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Παγωμένο για την ώρα. Όχι ότι αποκλείεται στο μέλλον να ξεπηδήσει κανένα σίκουελ από το πουθενά –εδώ θυμήθηκαν το Bad Santa 13 χρόνια μετά…

Καλά Χριστούγεννα!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Είναι καλύτερος από τον Frosty, πάντως!

Βραδινές λιγούρες…

Κάποιος χρειάζεται μανικιούρ!

Hellraiser: Μην. Aνοίξεις. Tο. Kουτί.

Σκηνοθεσία: Clive Barker
Σενάριο: Clive Barker
Μουσική: Christopher Young
Ηθοποιοί: Andrew Robinson, Clare Higgins, Ashley Laurence, Doug Bradley κ.α.
Είδος: Supernatural Horror, Body Horror
Αξιολόγηση: ★★★
☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★
☆☆
Φρίκη: ★★★
★☆
Τρόμος: ★★★
☆☆
Αγωνία: ★★★
☆☆

HELLRAISER (1987)
Μετά την πρόσφατη εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ ως Προέδρου των ΗΠΑ, η σημερινή ταινία ήταν η ιδανική για παρουσιάση, καθώς -ας το παραδεχτούμε- ο πλανήτης πρόκειται να πάει κατά διαόλου πολύ σύντομα! Το σημερινό θρίλερ είναι ένα από τα πιο κλασικά κι έχει γράψει τη δική του ιστορία στον χώρο του τρόμου -κυρίως λόγω του δημιουργού του, Clive Barker, ο οποίος είχε ήδη φανατικό κοινό πριν ασχοληθεί με τον κινηματογράφο, ως συγγραφέας ιστορίων τρόμου και επιστημονικής φαντασίας. Το Hellraiser αποτελεί σήμερα την πιο γνωστή και αναγνωρίσιμη δουλειά του και είναι βασισμένο στη νουβέλα The Hellbound Heart. Αν κι εμένα δεν με ενθουσίασε ποτέ ιδιαιτέρως, οι φαν του πίνουν νερό στ’ όνομά του. Ή αίμα!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ένα μυστηριώδες κουτί έχει τη δύναμη ν’ ανοίξει πύλη σε μια άλλη διάσταση, όπου μπορεί κανείς ν’ αναζητήσει την απόλυτη ηδονή. Μόνο που στη διάσταση αυτή κατοικούν και οι “Κοινοβίτες” (Cenobites) –σαδομαζοχιστικές, δαιμονικές οντότητες που εμφανίζονται κάθε φορά που ανοίγει το κουτί- για τους οποίους η ηδονή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον πόνο και το μαρτύριο. Όταν ο Frank, το τελευταίο θύμα τους, επανέρχεται τυχαία στη ζωή, έχει ανάγκη από ανθρώπινο αίμα για να αναρρώσει πλήρως και να εξαφανιστεί πριν τον εντοπίσουν ξανά οι Cenobites. Για να τα καταφέρει, επιστρατεύει την κουνιάδα και ερωμένη του, η οποία οδηγεί ανυποψίαστα θύματα σε αυτόν…

Όπως ανέφερα και πριν, παρά τη φρίκη και το αίμα που περιέχει, ποτέ δεν με ενθουσίασε ιδιαιτέρως το συγκεκριμένο franchise. Δεν ξέρω γιατί, ίσως φταίει το ότι δεν είχα επαφή με το έργο του Barker πριν πρωτοδώ την ταινία, ίσως φταίνε και κάποια από τα εφέ που μου φαίνονταν τουλάχιστον αστεία, ίσως και το ότι όλα σχεδόν τα σίκουελ είναι αδιάφορα εώς κάκιστα και δεν καταφέρνουν ν’ αναζωπυρώσουν το ενδιαφέρον. Αλλά τα προσωπικά γούστα δεν παίζουν ρόλο εδώ –το Hellraiser έχει αφήσει εδώ και δεκαετίες το στίγμα του, ανήκει στα franchise που δεν πεθαίνουν με τίποτα και ο δαίμονας Pinhead αποτελεί πια κομμάτι της ποπ κουλτούρας και έναν από τους πιο αναγνωρίσιμους «κακούς» ταινιών θρίλερ –ασχέτως αν δεν έχει ιδιαιτέρως μεγάλο ρόλο στις αρχικές ταινίες ή παριστάνει απλώς τη γλάστρα στις μετέπειτα.

Η ταινία έχει σίγουρα την κατάλληλη ατμόσφαιρα μυστηρίου και τρόμου από την αρχή ως το τέλος και περιέχει κάμποσες σκηνές ακατάλληλες για ευαίσθητα νεύρα και στομάχια. Παράλληλα, διαχωρίζει πλήρως τη θέση της από τις υπόλοιπες ταινίες τρόμου της εποχής, που διαθέτουν και αρκετά κωμικά στοιχεία για να μειώσουν κάπως την ένταση. Το Hellraiser παίρνει πιο σοβαρά τον εαυτό του και αποβάλλει κάθε ίχνος ελαφρότητας, ώστε να μην υποβαθμίσει καθόλου το αρχικό υλικό, αλλά και για να διατηρήσει την αίσθηση απειλής που πλανάται στον αέρα από το ξεκίνημα. Οι απολύτως διαταραγμένες φιγούρες των Cenobites, βέβαια, είναι αυτές που κλέβουν την παράσταση, ακόμη κι αν έχουν σχετικά περιορισμένο ρόλο στην ταινία.

Το κυριότερο μειονέκτημα είναι τα εφέ, ειδικά προς το τέλος της ταινίας, που είναι απλώς άθλια –ακόμη και για την εποχή τους! Ο λόγος είναι ότι τα λεφτά τους τέλειωσαν γρήγορα μετά το βασικό γύρισμα, οπότε δεν τους είχε μείνει φράγκο για να αναθέσουν τα εφέ σε κανονική εταιρεία και τα έκαναν με το χέρι ο ίδιος ο Barker και… «ένας Έλληνας» -όπου δουλειά στο πόδι, οι Έλληνες μανούλες! Κατά τ’ άλλα, όμως, τα πρακτικά εφέ -ειδικά τα προσθετικά και το μακιγιάζ- είναι αρκετά επιτυχημένα, καθώς κυμαίνονται από ανατριχιαστικά εώς φρικιαστικά!

Η ταινία, φυσικά, προκάλεσε ντόρο με το γραφικό της περιεχόμενο και έφαγε και ban σε κάνα δυο μέρη, ενώ υπέστη και κάμποση λογοκρισία που οδήγησε στο κόψιμο μερικών (πιο) σκληρών σκηνών. Μα τι χαριτωμένα αθώος που ήταν παλιότερα ο κινηματογράφος! Εννοείται πως απέκτησε φανατικούς ακόλουθους πολύ γρήγορα και η φήμη της οδήγησε σε αρκετές συνέχειες.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, άνοιξε αυτό το κουτί, αλλά παραμύθι δεν θ’ ακουστεί –μόνο κραυγές!

GEEKY TRIVIA
Κατά τη διάρκεια του πάρτυ που οργάνωσε η παραγωγή για τη λήξη των γυρισμάτων, ο Doug Bradley –που υποδύεται τον Pinhead- συνειδητοποίησε προς μεγάλη του θλίψη ότι όλα τα μέλη του συνεργείου τον αγνοοούσαν τελείως, παρά το γεγονός ότι τα πήγαιναν πολύ καλά μεταξύ τους στα γυρίσματα. Λίγο αργότερα κατάλαβε και τον λόγο: δεν τον είχε αναγνωρίσει κανείς τους, μια και μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν τον είχαν δει ποτέ χωρίς το περίτεχνο μακιγιάζ που φορούσε στην ταινία! Ουπς!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Το Hellraiser αριθμεί ήδη κάμποσα σίκουελ, αφου συνέχισαν να βγαίνουν ταινίες μέχρι πρόσφατα. Δυστυχώς, σχεδόν όλα είναι για τα μπάζα!

• Hellbound: Hellraiser II (1988) ★★★
☆☆
  Η ταινία συνεχίζει από εκεί που τελείωσε η πρώτη, με την πρωταγωνίστρια να βρίσκεται σε μια ψυχιατρική κλινική μετά από τα γεγονότα που έζησε. Ο γιατρός που την εξετάζει, όμως, δείχνει να έχει μια κρυφή εμμονή με το υπερφυσικό στοιχείο… Η ταινία είναι κάπως ανώτερη όσον αφορά τα εφέ και τη φρίκη και ρίχνει και κάποιο φως στο backstory των Cenobites.
• Hellraiser III: Hell on Earth (1992) ★★
☆☆☆
  Ο νεαρός ιδιοκτήτης ενός πετυχημένου νυχτερινού κέντρου αγοράζει ένα περίεργο γλυπτό, αγνοώντας ότι σε αυτό είναι παγιδευμένη η υπόσταση του Pinhead, μαζί με το μυστηριώδες Κουτί. Λίγες μέρες αργότερα, μια ρεπόρτερ γίνεται μάρτυρας ενός ανεξήγητου θανάτου και αποφασίζει να ερευνήσει την υπόθεση. Σύντομα, τα ίχνη θα την οδηγήσουν στο νυχτερινό κέντρο…
• Hellraiser: Bloodline (1996) ★★
☆☆☆
  Σε έναν διαστημικό σταθμό στο μέλλον (καθώς όλα τα franchise τρόμου καταλήγουν, αναπόφευκτα, στο διάστημα κάποια στιγμή!), ένας απόγονος του κατασκευαστή του πρώτου Κουτιού, προσπαθεί να παγιδεύσει για πάντα τον Pinhead. Παράλληλα, μαθαίνουμε τα πάντα γύρω από την ιστορία του Κουτιού στο πέρασμα των αιώνων. Που είναι και το μοναδικό ενδιαφέρον στοιχείο στο σίκουελ αυτό.
• Hellraiser: Inferno (2000) ★★
☆☆☆
  Ένας διεφθαρμένος επιθεωρητής της αστυνομίας, που έχει εμμονή με τους γρίφους, ανακαλύπτει το Κουτί ερευνώντας μια σκηνή φόνου. Αφού καταφέρνει να το ανοίξει, αρχίζει να βιώνει μια σειρά από ψευδαισθήσεις που μπλέκονται με την πραγματικότητα. Η ταινία είναι η πρώτη που κυκλοφόρησε απευθείας σε DVD –και καλά έκανε κιόλας…
• Hellraiser: Hellseeker (2002) ★★
★☆☆
  Η Kirsty –η πρωταγωνίστρια των δύο πρώτων ταινιών- και ο σύζυγός της, Trevor, ταξιδεύουν με το αυτοκίνητο, όταν μετά από ένα ατύχημα καταλήγουν στον πάτο ενός ποταμού. Ενώ ο άντρας της καταφέρνει να βγει από το όχημα, η Kirstie παγιδεύεται σε αυτό. Ένα μήνα αργότερα, ο Trevor εξακολουθεί να βασανίζεται από έντονους πονοκεφάλους και παραισθήσεις, ενώ η αστυνομία ερευνά ακόμη την υπόθεση, μια και η σορός της γυναίκας του δεν έχει ανακαλυφθεί.
• Hellraiser: Deader (2005) ★
☆☆☆☆
  Μια ρεπόρτερ ταξιδεύει ως τη Ρουμανία για ν’ αναζητήσει την αλήθεια πίσω από μια βιντεοκασέτα που απεικονίζει τον τελεουργικό φόνο, αλλά και τη μετέπειτα ανάσταση ενός μέλους αποκρυφιστικής σέκτας που αυτοαποκαλείται «The Deaders». Μόνο που η έρευνά της θα την οδηγήσει στο Κουτί και μετά θ’ αρχίσουν ξανά να γίνονται τα ίδια τετριμμένα που γίνονται στις προηγούμενες ταινίες. Αδιάφορο μέχρι υπνηλίας.
• Hellraiser: Hellworld (2005) ★
☆☆☆☆
  Η πιο meta προσθήκη της σειρά, αφού επικεντρώνεται σε μια παρέα νέων που έχει μανία με το online παιχνίδι Hellworld, το οποίο είναι βασισμένο στις ταινίες Hellraiser. Όταν λαμβάνουν προσκλήσεις για ένα πριβέ πάρτυ που διοργανώνουν οι υπεύθυνοι του παιχνιδιού, δεν φαντάζονται τι τους περιμένει. Εσύ το φαντάζεσαι: βαρεμάρα! Το μόνο ενδιαφέρον κομμάτι της ταινίας είναι ότι συμμετέχει ο Henry Cavill, πολύ πριν γίνει γνωστός.
• Hellraiser: Revelations (2011) ☆
☆☆☆☆
  Δυο φίλοι πάνε στο Μεξικό για να πιούνε και να βρούνε γκόμενες, αντ’ αυτού βρίσκουν το Κουτί και οι κοινοτοπίες ξαναρχίζουν. Η ταινία γυρίστηκε στο ποδάρι μόνο και μόνο για να μη χάσει τα δικαιώματα της σειράς η Dimension Films και είναι η μοναδική στην οποία δεν εμφανίζεται ο Doug Bradley ως Pinhead –και καλά έκανε ο άνθρωπος, ήδη αρκετές μπαλαφάρες σίκουελ υπέμεινε!

Πέρα από την αρχική νουβέλα και τις εννέα ταινίες, έχουν κυκλοφορήσει και κάμποσα κόμικς βασισμένα στη σειρά, καθώς και ένα ακόμη βιβλίο με 21 ιστορίες.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Ήταν δυνατόν να μην είχε μέλλον; Αφού πέρασε από σαράντα κύματα, αποφασίστηκε ότι το reboot της σειράς θα το γράψει ο ίδιος ο Barker, θα αποτελεί ένα ελαφρό remake της αρχικής ταινίας και τον Pinhead θα υποδύεται ξανά ο Bradley. Εχμ… μια από τα ίδια το βλέπω να γίνεται με τους ίδιους συντελεστές!
Πέρα από το reboot, όμως, στα σκαριά είναι και μια δέκατη ταινία, με τον τίτλο Hellraiser: Judgement, η οποία θα προβληθεί μάλλον μέσα στο 2017, έτσι για να αρμέξουν το αρχικό franchise λίγο ακόμα, όσο προλαβαίνουν!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Ετοιμάσου να μισήσεις περισσότερο τη Γεωμετρία…

Ο εφιάλτης του μαγνητικού τομογράφου!

Το λίφτινγκ δεν έχει πάντα καλά αποτελέσματα…

Wishmaster: Πρόσεχε τι εύχεσαι!

Σκηνοθεσία: Robert Kurtzman
Σενάριο: Peter Atkins
Μουσική: Harry Manfredini
Ηθοποιοί: Tammy Lauren, Andrew Divoff, Wendy Benson κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★
★

☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
★
★
☆☆
Φρίκη: ★
★
★
☆☆
Τρόμος: ★
★
☆☆☆
Αγωνία: ★
★
★
☆☆

WISHMASTER (1997)
Αν είσαι 30 και πάνω, αποκλείεται να μην είχες πετύχει στην τηλεόραση τη σειρά I Dream of Jeannie, με την Barbara Eden και τον Larry Hagman -την οποία έβλεπα μικρός φανατικά και δεν ντρέπομαι να το ομολογήσω. Η σημερινή ταινία βασίζεται κι εκείνη στον κλασικό μύθο των Djin, μόνο που το τζίνι που θα δεις σε αυτήν δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με τη συμπαθητική, ξανθή, γαλανομάτικη version που υποδύθηκε η Eden. Με λίγα λόγια, το σημερινό θρίλερ θα κακοποιήσει βάναυσα τα παιδικά σου χρόνια και θα σε κάνει να το σκεφτείς δεύτερη φορά πριν ξαναχρησιμοποιήσεις το ρήμα “εύχομαι”!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ένα εργατικό ατύχημα οδηγεί στην καταστροφή ενός αρχαίου, ζωροαστρικού αγάλματος, στα συντρίμμια του οποίου αποκαλύπτεται ένα πετράδι. Το κόσμημα καταλήγει στα χέρια της Alex, μιας εκτιμήτριας έργων τέχνης, η οποία εν αγνοία της ελευθερώνει ένα δαιμονικό τζίνι, που βρισκόταν παγιδευμένο σε αυτό. Το τζίνι αρχίζει να εκπληρώνει τις ευχές αγνώστων με αντάλλαγμα τις ψυχές τους. Το πρόβλημα είναι ότι διαστρεβλώνει και παρερμηνεύει κάθε επιθυμία, προκαλώντας συνήθως τον φριχτό χαμό του θύματός του. Απώτερος σκοπός του δαίμονα είναι να βρει το πρόσωπο που τον ξύπνησε και να το πείσει να κάνει τρεις ευχές, καθώς σύμφωνα με την προφητεία, τότε θα ανοίξει μια πύλη που θα επιτρέψει σε όλα τα τζίνι να εισβάλουν στη Γη.

Το Wishmaster παίρνει έναν κλασικό μύθο και του προσθέτει λίγο αλατοπίπερο ακόμα! Σίγουρα, το όλο κόνσεπτ «ευχές που πάνε τελείως στραβά και προκαλείται χάος» δεν είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί –κυρίως στο προαναφερθέν I Dream of Jeannie, ή σε σειρές τύπου Twilight Zone– αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση, το «τελείως στραβά» μεταφράζεται σε «αιματοκύλισμα και σπλατεριά μέχρι αηδίας!» Η ταινία, επομένως, έχει αρκετές σκηνές θανάτου, πολλές από τις οποίες είναι όχι μόνο φρικαλέες, αλλά και σχετικά πρωτότυπες. Άλλωστε, το σενάριο βοηθάει αρκετά σε αυτό, καθώς ένα παντοδύναμο τζίνι δεν γίνεται να σκοτώνει με συμβατικούς, κλισέ τρόπους!

Οι ερμηνείες θα μπορούσαν να είναι και καλύτερες –πολύ καλύτερες σε ορισμένες περιπτώσεις- αλλά σε μια τέτοια ταινία δεν ψάχνεις και για σαιξπηρικές αποδόσεις! Παρόλα αυτά, ο χαρακτήρας του Djin ξεφεύγει από τα κλασικά και συνηθισμένα και το περίεργο είναι πως είναι ακόμη πιο creepy στην ανθρώπινη μορφή του, την οποία υποδύεται απολύτως ανατριχιαστικά ο Divoff, ο οποίος έχει μονίμως ένα βλέμμα σαδιστικής απόλαυσης που σε πείθει ότι το ζούσε!

Είναι η μοναδική ταινία της σειράς στην οποία έβαλε το χεράκι του και ο Wes Craven ως παραγωγός και στην οποία συμμετέχουν αρκετά ονόματα τα οποία έγιναν γνωστά κυρίως χάρη σε ταινίες τρόμου, όπως ο Robert Englund (που αν δεν έχει μάθει ακόμα ποιος είναι, ξεκουμπίσου από δω και μην ξανάρθεις!), ο Kane Hodder (που έπαιζε τον Jason σε αρκετές ταινίες του γνωστού franchise), ο Tony Todd (από το Candyman) και κάμποσοι ακόμα.

Η ταινία, φυσικά, έφαγε σκυλοθάψιμο από τους κριτικούς, αλλά τα πήγε καλά από πωλήσεις και άρεσε σε ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό του κοινού -διότι ποιος παίρνει στα σοβαρά τους κριτικούς, άλλωστε; Το θάψιμο έπεσε κυρίως για τις ερμηνείες, αλλά και τα εφέ, τα οποία ακόμα και για την εποχή τους θεωρήθηκαν αρκετά κακοφτιαγμένα. Φυσικά, αν την δεις ως μια απόπειρα για ένα πιο επιτηδευμένο b-movie, τότε όλα τα συστατικά δένουν μια χαρά μεταξύ τους και ο σκοπός της επιτελείται.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, δες την. Δεν είναι αριστούργημα, αλλά δεν θα εύχεσαι να μην την είχες δει κιόλας!

GEEKY TRIVIA
Η ταινία έχει κάμποσες άμεσες ή έμμεσες αναφορές σε άλλες ταινίες ή σειρές –ειδικά σχετικές με τζίνι. Στη σκηνή όπου ο χαρακτήρας του Englund παρουσιάζει στην πρωταγωνίστρια τη συλλογή του από αγάλματα, ένα από αυτά είναι του δαίμονα Pazuzu, το οποίο εμφανίζεται στον Εξορκιστή.

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία απέκτησε τρία σίκουελ, από τα οποία μόνο το πρώτο άξιζε κάπως.

• Wishmaster 2: Evil Never Dies (1999) ★★★
☆
☆
  Κατά τη διάρκεια μιας αποτυχημένης ληστείας σε μουσείο, το πετράδι που περιέχει το τζίνι καταλήγει στα χέρια μιας από τους διαρρήκτες. Ο δαίμονας απελευθερώνεται για ακόμα μία φορά, αλλά καταλήγει στη φυλακή, όπου ξεκινά να συλλέγει ψυχές εκπληρώνοντας επιθυμίες, με τον κλασικό, διαταραγμένο τρόπο του. Παράλληλα, καταστρώνει το σχέδιό του για να βρει την κάτοχο του πετραδιού και να την πείσει να κάνει τις ευχές της.
• Wishmaster 3: Beyond the Gates of Hell (2001) ★★
☆
☆
☆
  Το δαιμονικό τζίνι απελευθερώνεται τρίτη φορά και κυνηγά τη φοιτήτρια που το απελευθέρωσε –διότι ποτέ δεν τυχαίνει να βρει το πετράδι άντρας σε αυτό το franchise, προφανώς. Το σενάριο πάει από το κακό στο χειρότερο όταν σκάει μύτη και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ…
• Wishmaster 4: The Prophecy Fulfilled (2007) ★
☆
☆
☆
☆
  Μια από τα ίδια: τζίνι απελευθερώνεται, τζίνι κυνηγά την ηρωίδα για να κάνει τις ευχές της και να έρθει το τέλος του κόσμου κι εμείς ευχόμαστε να μην έχει άλλο σίκουελ η σειρά…

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Έχει καιρό ν’ ακουστεί κάτι, αλλά ποτέ δεν ξέρεις…

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Φαίνεται λίγο πεσμένος…

Αγαπησιάρικη φάτσα!

Θα σε πείραξε κάτι που έφαγες…

Paranormal Activity: Ξέρεις τι συμβαίνει την ώρα που κοιμάσαι;

Σκηνοθεσία: Oren Peli
Σενάριο: Oren Peli
Μουσική: –
Ηθοποιοί: Katie Featherston, Micah Sloat
Είδος: Supernatural Horror
Αξιολόγηση: ★
★
★
★
★

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ☆☆☆☆☆
Φρίκη: ☆☆☆☆☆
Τρόμος: ★★★★☆
Αγωνία: ★★★★★

PARANORMAL ACTIVITY (2007)
Καλή χρονιά! Ποδαρικό για το 2016 θα μας κάνει μια ταινία-φαινόμενο. Διότι μόνο ως φαινόμενο μπορεί να αντιμετωπιστεί ένα φιλμ που γυρίστηκε με κάμερα χειρός μέσα σε 10 μέρες, με ένα πενιχρό budget 15.000 δολαρίων, προβλήθηκε μόνο σε φεστιβάλ και επιλεγμένες αίθουσες και κατάφερε τελικά ν’ αγοραστεί από μεγάλο στούντιο και να φτάσει στο σημείο να δώσει έσοδα 193 εκατομμυρίων δολαρίων παγκοσμίως! Το Paranormal Activity θεωρείται, μάλιστα, η πιο επικερδής ταινία που γυρίστηκε ποτέ, όσον αφορά την απόδοση επένδυσης, καθώς ο δείκτης άγγιξε το 434%!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η Katie και ο Micah αποφασίζουν να συζήσουν σε ένα νέο σπίτι στο San Diego, όμως διάφορα περίεργα περιστατικά φέρνουν στην επιφάνεια το μυστικό που κρύβει η Katie: μια σατανική οντότητα μοιάζει να την ακολουθεί και να την βασανίζει από τότε που ήταν παιδί. Ο Micah αγοράζει μια κάμερα, με την οποία καταγράφει όσα συμβαίνουν μέσα στο σπίτι τους κατά τη διάρκεια της νύχτας, αλλά καθώς τα περιστατικά αρχίζουν να γίνονται πιο συχνά και έντονα, το ζευγάρι συνειδητοποιεί ότι η κατάσταση είναι πιο τρομακτική απ’ ό,τι νόμιζαν…

Και το ίδιο συνειδητοποιούμε κι εμείς βλέποντας την ταινία, καθώς για κάποιον περίεργο λόγο μοιάζουμε ακινητοποιημένοι στο κάθισμά μας! Το Paranormal Activity είναι από τις σπάνιες ταινίες που όχι μόνο καταφέρνουν να σε τρομάξουν, αλλά σε κρατάνε τρομαγμένο ακόμα και μετά το τέλος τους! Θα σε βάλει σε μια κατάσταση εγρήγορσης, κατά την οποία κάθε ήχος ή σκιά θα σε κάνει να πετάγεσαι. Ή να χώνεσαι πιο βαθιά στην κουβέρτα σου –εξαρτάται πώς προτιμάς να αντιμετωπίζεις πιθανές απειλές!

Το εντυπωσιακό είναι ότι η ταινία το καταφέρνει αυτό με πενιχρά μέσα: μια βιντεοκάμερα και ένα σπίτι αρκούν –και το σπίτι είναι του ίδιου του σκηνοθέτη στην περίπτωση αυτή, μια και τα λεφτά δεν αρκούσαν για πολλά σκηνικά. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία, μια και η ιστορία του Peli κατάφερε να τρομάξει τόσο πολύ τον κόσμο, ώστε η Paramount αποφάσισε να την κρατήσει ως έχει –με μερικές μετατροπές- αντί να προχωρήσει σε κανονικό remake με πιο γνωστό καστ, όπως ήταν το αρχικό σχέδιο! Απόδειξη ότι, μερικές φορές, η απλότητα και ο μινιμαλισμός είναι αρκετά για να οδηγήσουν στην επιτυχία.

Αλλά γιατί είναι τόσο τρομακτικό το Paranormal, χωρίς να αποτελεί ταυτόχρονα κάτι το ιδιαίτερα εντυπωσιακό; Ίσως ευθύνεται ο τρόπος που έχει γυριστεί, καθώς όπως έχω ξαναγράψει στο παρελθόν, η τεχνική του found footage δίνει έναν πολύ αυθεντικό και ρεαλιστικό τόνο στην ταινία. Είναι σαν να βλέπεις κάτι που έχει συμβεί στ’ αλήθεια και αυτό που σε φρικάρει περισσότερο είναι ότι αυτό που βλέπεις διαδραματίζεται σε ένα απλό σπίτι μιας απλής οικογένειας (των ΗΠΑ, έστω, διότι εδώ οι διώροφες βίλες σπανίζουν λιγάκι εδώ!) Αυτή η αίσθηση καθημερινότητας και οικειότητας είναι που σε ανατριχιάζει: το ζευγάρι τρομοκρατείται μέσα στο ίδιο του το σπίτι, στην κρεβατοκάμαρά του!

Από την άλλη, βοηθά και ο τρόπος που εξιστορείται το σενάριο. Κάθε φορά που η κάμερα στήνεται και οι πρωταγωνιστές λείπουν ή κοιμούνται μακαριώς, αρχίζει το καρδιοχτύπι. Δεν χρειάζεται να πιστεύεις σε δαίμονες και φαντάσματα για να τρομάξεις –και μόνο η σιγουριά ότι κάτι πρόκειται να συμβεί, μόνο η αναμονή για το κακό που πρόκειται να χτυπήσει, χωρίς να ξέρεις πού θα χτυπήσει είναι αρκετά. Θα πιάσεις τον εαυτό σου να κοιτάζει με γουρλωμένα μάτια, εξετάζοντας κάθε σημείο στο πλάνο, για να σιγουρευτείς ότι δεν θα περάσει κάτι απαρατήρητο. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ο Roger Ebert, o πιο στριμμένος αυστηρός κριτικός κινηματογράφου ever, έδωσε 3,5 αστέρια στην ταινία, δηλώνοντας ότι η σιωπή και η αναμονή μερικές φορές μπορεί να είναι πιο ψυχαγωγικές από ένα γρήγορο μοντάζ ή τρελά ψηφιακά εφέ!

Όλα αυτά έκαναν την ταινία ανάρπαστη, ενώ η διαφημιστική εκστρατεία μεγάλωσε ακόμη περισσότερο το μυστήριο. Η ταινία προβλήθηκε σε επιλεγμένες πόλεις και στη συνέχεια οι χρήστες του ίντερνετ κλήθηκαν να «απαιτήσουν» μέσω ψηφοφορίας σε ποια πόλη θα προβαλλόταν στη συνέχεια, ενώ αντί για κανονικό trailer, κυκλοφόρησε ένα που έδειχνε τις αντιδράσεις του κοινού κατά τη διάρκεια προβολής. Εννοείται πως όλοι έπαθαν φρενίτιδα και η ταινία ξεπούλησε σχεδόν όπου πήγε, πριν αποκτήσει κανονική, πια, προβολή!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν είσαι γενναίος, δες το μόνος σου νύχτα! Αλλά, αν δεν το δεις στο κρεβάτι, φρόντισε να έχεις κουβέρτα και μαξιλάρι μαζί σου, διότι σου εγγυώμαι ότι μετά το τέλος της ταινίας θα κάτσεις να κοιμηθείς εκεί που είσαι!

GEEKY TRIVIA
Η ταινία προβλήθηκε με διαφορετικό –και καλύτερο, ομολογουμένως- τέλος στους κινηματογράφους. Η αλλαγή αυτή έγινε μετά από προτροπή του Steven Spielberg, ο οποίος μάλιστα δεν άντεξε να δει ολόκληρη την ταινία νύχτα και αναγκάστηκε να τη διακόψει και να δει τη μισή κατά τη διάρκεια της μέρας. Τι φλώρος!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η Paramount βρήκε την κότα με τα χρυσά αυγά και δεν υπήρχε καμία απολύτως περίπτωση να μην κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να μην σταματήσει να ρέει το παραδάκι! Έτσι, βγήκαν μπόλικα σίκουελ, κάποια από τα οποία προβλήθηκαν με διαφορά ενός έτους μεταξύ τους.

• Paranormal Activity 2 (2010) ★
★
★
★
☆
  Πρόκειται ουσιαστικά για για μια μίξη prequel και παράλληλου sequel, καθώς βλέπουμε όσα διαδραματίζονται στο σπίτι της Kristi –αδελφής της Katie- λίγες εβδομάδες πριν τα γεγονότα της πρώτης ταινίας.
• Paranormal Activity 3 (2011) ★
★
★
★
☆
  Κανονικό prequel αυτή τη φορά, καθώς μεταφερόμαστε στο 1988 και βλέπουμε πώς ξεκίνησαν όλα, στο πατρικό της Katie και της αδελφής της.
• Paranormal Activity 4 (2012) ★
★
☆☆☆
  Επιστροφή στο παρόν, καθώς η ταινία διαδραματίζεται μετά τα γεγονότα της 2^ης ταινίας και επικεντρώνεται σε μια καινούργια οικογένεια.
• Paranormal Activity: The Marked Ones (2014) ★
★
☆☆☆
  Ουσιαστικά, πρόκειται για λατινοαμερικάνικο spin-off με νέους χαρακτήρες και (φαινομενικά) διαφορετική ιστορία. Παρόλα αυτά, η ταινία συνδέεται άμεσα με το franchise –με ποιους τρόπους, θα το ανακαλύψεις όταν τη δεις.
• Paranormal Activity: The Ghost Dimension (2015) ★
★
☆☆☆
  Η τελική προσθήκη στη σειρά ταινιών περιστρέφεται γύρω από την οικογένεια Fleege, η ανήλικη κόρη της οποίας αποτελεί το νέο στόχο της αόρατης οντότητας που γνωρίσαμε στις προηγούμενες ταινίες. Η ταινία λύνει όλα τα αναπάντητα ερωτήματα που έχουν δημιουργηθεί από τις προηγούμενες, αν και στο σημείο αυτό είτε έχεις ξεχάσει πλέον τι έχει γίνει στα προηγούμενα είτε δεν σε νοιάζει πια και τόσο…
• Paranormal Activity 2: Tokyo Night (2010) –
  Πρόκειται για ιαπωνικό, ανεπίσημο σίκουελ της αρχικής ταινίας, στην οποία απλώς βασίστηκε (και δανείστηκε και κάποια στοιχεία). Εννοείται ότι είναι εκτός continuity του κανονικού franchise. Τόσα θρίλερ τους έχουν βουτήξει οι Αμερικάνοι, ας πάρουν λίγο πίσω το αίμα τους οι Ιάπωνες!

Το 2009 κυκλοφόρησε και το Paranormal Activity: The Search for Katie, ένα μικρό, digital comic που κυκλοφόρησε αποκλειστικά για το iPhone μετά την πρώτη ταινία.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Λίγο πριν ολοκληρωθεί η έκτη ταινία, ο Oren Peli είχε δηλώσει ότι, ενώ είχε ήδη προαποφασιστεί το τέλος της σειράς, θα χρειάζονταν μερικές ακόμη ταινίες για να φτάσουμε σε αυτό! Αν κρίνουμε από το γεγονός ότι το Ghost Dimension λανσάρεται ως η τελική ταινία, τότε μάλλον το στούντιο πήρε στα σοβαρά τις αρνητικές κριτικές των τελευταίων ετών και αποφάσισε ότι δεν άντεχε άλλο άρμεγμα αυτή η αγελάδα…

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Αυτό το μοτίβο χρησιμοποιείται σε όλες τις ταινίες, θα το συνηθίσεις!

«Ανάβεις φωτιές, ανάβεις κι όλα τα καις!»

Ο ύπνος θα γίνει πολυτέλεια…

The Exorcist: Πιστεύεις;

Σκηνοθεσία: William Friedkin
Σενάριο: William Peter Blatty
Μουσική: Jack Nitzsche
Ηθοποιοί: Ellen Burstyn, Max von Sydow, Jason Miller, Linda Blair κ.α.
Είδος: Supernatural Horror
Αξιολόγηση: ★★★★★

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★
☆☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★★★☆
Αγωνία: ★★★★★

THE EXORCIST (1973)
Καλή χρονιά! Πέρασε (απ)αισίως άλλο ένα έτος και ποδαρικό θα μας κάνει μια από τις κλασικότερες και τρομακτικότερες ταινίες, η οποία έγραψε ιστορία στον κινηματογράφο. Για πολλούς θεωρείται η τρομακτικότερη ταινία όλων των εποχών, ενώ η προβολή της προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις: απέσπασε διθυράμβους και χλευασμούς, έγινε αντικείμενο σκληρής κριτικής, ξεσήκωσε κόσμο, οδήγησε σε απαγορεύσεις, έστειλε θεατές στο νοσοκομείο και κατάφερε για κερασάκι να τσιμπήσει και μια υποψηφιότητα για Oscar καλύτερης ταινίας –γεγονός πρωτόγνωρο, τότε, για ταινία τρόμου! Και ξεκίνησε μια μόδα στο σινεμά, που σαράντα χρόνια αργότερα, ακόμα να ξεφτίσει!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η Regan, κόρη της διάσημης ηθοποιού Chris MacNeil, δείχνει να βασανίζεται από μια περίεργη ψυχική πάθηση, την οποία κανένας γιατρός δεν μπορεί να διαγνώσει ή να θεραπεύσει. Όταν τα συμπτώματα χειροτερεύουν και αρχίζουν να συνοδεύονται από ανεξήγητα συμβάντα, η Chris αναγκάζεται να στραφεί στην εκκλησία, καθώς όλα τα σημάδια οδηγούν σε πιθανή περίπτωση δαιμονισμού. Δύο ιερείς –ένας παλαίμαχος εξορκιστής και ένας κληρικός με πτυχίο ψυχιατρικής που αρχίζει να αμφιταλαντεύεται όσον αφορά την πίστη του- αναλαμβάνουν να εξιχνιάσουν την υπόθεση και να ανακαλύψουν αν κάποιο ακάθαρτο πνεύμα ταλαιπωρεί όντως το ανήλικο κορίτσι και τι ακριβώς ζητάει…

Όπως ανέφερα και προηγουμένως, ο Εξορκιστής είναι μια ταινία που έχει γράψει ιστορία κι έχει εδραιωθεί στον χώρο του κινηματογραφικού τρόμου. Είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Blatty, ο οποίος ανέλαβε και την προσαρμογή σε σενάριο. Σίγουρα, το αρχικό υλικό ήταν εξαιρετικό, αλλά και η μεταφορά στον κινηματογράφο ήταν αριστουργηματική, καθώς η ταινία προτάθηκε για 10 Oscar, κερδίζοντας τα δύο από αυτά. Επίσης, είναι μία από τις ταινίες που είχαν την τιμή να διαφυλαχθούν στο Εθνικό Κινηματογραφικό Αρχείο του Κογκρέσου. Όχι άσχημα για ένα βιβλίο που γράφτηκε όσο ο συγγραφέας του ήταν άνεργος και ψωμολυσσούσε!

Η ταινία φροντίζει από τα πρώτα της πλάνα κιόλας να σε βάλει στο σκοτεινό, ανησυχητικό κλίμα της. Παίρνει το πάσο της και δεν βιάζεται, αλλά φροντίζει πρώτα να αναπτύξει όσο μπορεί τους χαρακτήρες της. Είναι σαν να παρακολουθείς τρεις μικρότερες υποπλοκές, οι οποίες συναντιούνται στο τέλος σε μια ενιαία, τρομακτική και αρκετά σοκαριστική ιστορία, που κεντρικό της άξονα έχει το θέμα της πίστης. Πίστη στο άγνωστο, το αδύνατο και το υπερφυσικό –χαρακτήρες που δεν πιστεύουν αναγκάζονται να το κάνουν και χαρακτήρες που πίστευαν, πλέον δεν είναι τόσο σίγουροι για την πίστη τους.

Περιέχει αρκετές σκηνές που θα δοκιμάσουν τα νεύρα σου, καθώς τα εφέ, αλλά και το καλοδουλεμένο μακιγιάζ κάνουν τα πάντα να δείχνουν πιο ρεαλιστικά (για να πειστείς για την αρτιότητα του μακιγιάζ αρκεί μόνο να λάβεις υπόψη ότι τον 70χρονο ιερέα της ταινίας τον υποδύεται ο μόλις 44 ετών, τότε, Max von Sydow!) Αλλά αυτό που σίγουρα προκαλεί όλες τις ανατριχίλες και τη φρίκη είναι η αξεπέραστη ερμηνεία της Linda Blair, η οποία κάνει όλους τους υπόλοιπους κινηματογραφικούς δαιμονισμένους να μοιάζουν με τα στρουμφάκια. Πολλούς πόντους σε αυτό προσθέτει και η φρικιαστική φωνή της Regan. Παρόλα αυτά, η δαιμονική φωνή δεν ανήκει στην Blair, αλλά στην Mercedes McCambridge, η οποία μάλιστα δεν αναφερόταν αρχικά στα credits της ταινίας –πράγμα το οποίο δημιούργησε μπλέξιμο, καθώς η Blair προτάθηκε για Oscar χωρίς να γνωρίζουν από την Ακαδημία ότι τη μισή δουλειά την είχε κάνει άλλη ηθοποιός.

Το παράδοξο είναι ότι ενώ οι κριτικές ήταν αρχικά διχασμένες, το The Exorcist έγινε μια από τις πιο προσοδοφόρες ταινίες τρόμου που γυρίστηκαν ποτέ. Έχουν γραφτεί άπειρες σελίδες για την ταινία, έχουν κυκλοφορήσει εκατοντάδες φήμες και trivia, έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις και διαμάχες, αλλά η αλήθεια παραμένει μία: είναι μια ταινία-σταθμός που μένει αλησμόνητη.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε δες την! Αν αντέχεις! Και έχε και καμιά Βίβλο πρόχειρη!

---

GEEKY TRIVIA
Πολλοί ισχυρίζονται ότι η ταινία ήταν καταραμένη, καθώς διάφορα περίεργα συμβάντα έτυχαν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ή αργότερα. Κατ’ αρχάς, όλο το σκηνικό του σπιτιού –εκτός από το δωμάτιο της Regan- καταστράφηκε ολοσχερώς σε μια πυρκαγιά κι έπρεπε να χτιστεί από την αρχή. Η Blair και η Burstyn τραυματίστηκαν αμφότερες, σε διαφορετικές σκηνές, ενώ δύο ηθοποιοί πέθαναν λίγο πριν προβληθεί η ταινία – ο ένας από επιπλοκές λόγω γρίπης! Παράλληλα, η (ανήλικη τότε, υπενθυμίζω) Blair έπρεπε να κυκλοφορεί επί έξι μήνες με σωματοφύλακες, λόγω απειλών που δεχόταν από διάφορους φανατικούς θρησκόληπτους -αλλά η μόνη κατάρα εκεί είναι αυτή της ηλιθιότητας που δέρνει τους πάσης φύσεως φανατισμένους.

---

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Αυτό με την κατάρα ίσως να ισχύει, τελικά, αν σκεφτεί κανείς ότι όλα τα σίκουελ της ταινίας απέτυχαν παταγωδώς από θέμα κριτικών και πωλήσεων! Επίσης, ο Εξορκιστής έχει γράψει ιστορία και ως η μοναδική ταινία που απέκτησε δύο σχεδόν ίδια prequel –περισσότερες λεπτομέρειες παρακάτω!

• Exorcist II: The Heretic (1977) ★
☆☆☆☆
  Ένας ιερέας που νιώθει πως –σωστά το μάντεψες το κλισέ!- χάνει την πίστη του, ερευνά τα γεγονότα της νύχτας του εξορκισμού της Regan, με τη βοήθεια της ίδιας, της ψυχολόγου της, αλλά και μίας συσκευής που του επιτρέπει να συγχρονίσει τα εγκεφαλικά του κύματα με αυτά της Reg – ε; Πώς είπατε; Εννοείται ότι το κατάπτυστο σενάριο έφαγε σκυλοθάψιμο και η ταινία στέκεται στον αντίποδα της αρχικής, ως μια από τις χειρότερες ταινίες στην ιστορία του παγκόσμιου, διαγαλαξιακού κινηματογράφου!
• The Exorcist III (1990) ★★

☆☆☆
  Δεκαπέντε χρόνια μετά τα αρχικά γεγονότα (αγνοώντας –και πολύ καλά έκαναν- πλήρως τη δεύτερη ταινία), μια σειρά από περίεργους φόνους με σατανιστική χροιά κινητοποιεί τον υπαστυνόμο Kinderman, ο οποίος ήταν εκείνος που ερεύνησε και την υπόθεση της Regan. Η ταινία είναι κι αυτή βασισμένη σε επόμενο μυθιστόρημα του Blatty, το Legeon.
• Exorcist: The Beginning (2004) ★★★

☆☆
  
• Dominion: Prequel to the Exorcist (2005) ★★★

☆☆
  Και φτάνουμε στα περίεργα! Η εταιρεία παραγωγής παρήγγειλε ένα prequel στον Εξορκιστή, το Dominion, το οποίο αφορούσε την ανακάλυψη μιας θαμμένης χριστιανικής εκκλησίας στην Αφρική, την οποία κλήθηκε να διερευνήσει ο πατέρας Merrin. Όταν η ταινία ολοκληρώθηκε, όμως, φοβήθηκαν πως θα ήταν αποτυχία, οπότε απέλυσαν τον σκηνοθέτη, έβαλαν άλλον στη θέση του, έκαναν κάποιες μετατροπές στο σενάριο και το καστ και εγένετο The Beginning! Η ειρωνεία ήταν ότι η ταινία πάτωσε, έφαγε κράξιμο και προτάθηκε και για δυο Χρυσά Βατόμουρα! (Η κατάρα φταίει!) Η μεγαλύτερη ειρωνεία; Έναν χρόνο αργότερα αποφασίστηκε να προβληθεί σε επιλεγμένες αίθουσες και το αρχικό prequel, το οποίο πήρε καλύτερες κριτικές (και πάτωσε κι αυτό, λόγω της κατάρας…)

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Γίνονται συζητήσεις για μεταφορά του μυθιστορήματος στην τηλεόραση, σε μια μίνι-σειρά. Προφανώς δεν βάζουν μυαλό από όλες τις αποτυχημένες προσπάθειες αναβίωσης -πρέπει μάλλον να εμφανιστεί ο Βελζεβούλ καβάλα σε δράκο με τρία κεφάλια για να πειστούν ότι πρέπει να σταματήσουν πια να ασχολούνται με αυτό το franchise!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Τετ α τετ…

Αν τα βλέμματα μπορούσαν να σκοτώσουν…

Έχεις σκεφτεί να χρησιμοποιήσεις ποτέ καμιά κρέμα απολέπισης;