ΜΗ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ!
Το καλοκαίρι έχει μπει για τα καλά (ασχέτως αν παθαίνει διαλείψεις που και που και μας πλακώνει στις χαλαζοπτώσεις) και ήρθε η ώρα να κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα για τον Ιούλιο. Δεν θα σε αφήσω έτσι, όμως, σου έχω μαζεμένες πέντε προτάσεις σήμερα, για να μην ψάχνεις τι να δεις τις ερχόμενες Παρασκευές. Αν ανήκεις στους τυχερούς που θα πάνε διακοπές, μάλλον θα σου τις μαγαρίσω, καθώς και οι πέντε ταινίες αφορούν ταξιδάκια και εξορμήσεις που πήγαν πολύ πολύ στραβά. Αν, από την άλλη, δεν πας πουθενά και μείνεις στην πόλη, τότε μπορείς και πάλι να δεις τις ταινίες και να εύχεσαι κάτι από όλα αυτά να συμβεί σε όσους την κάνουν σε νησιά και βουνά –έτσι, επειδή είσαι κι εσύ το ίδιο μνησίκακος με μένα! Μην ανησυχείς, δεν πρόκειται να σου ρίξω κάνα Hostel στη μάπα και να σε αναγκάσω να μείνεις κλειδωμένος σπίτι σου μέχρι τον μεθεπόμενο χειμώνα –τα σκληρά θρίλερ τα κρατώ για πολύ σπέσιαλ περιπτώσεις! Αυτό δεν σημαίνει ότι το σημερινό μενού δεν έχει όλα τα κλασικά πιάτα: απαγωγές, ψυχάκηδες, ζόμπια, τέρατα και δολοφονικά ζωάκια –όλα περιτριγυρισμένα από χαρούμενους, ανίδεους τουρίστες που ξεκινούν γελώντας και τραβώντας φωτογραφίες και καταλήγουν ουρλιάζοντας και τραβώντας τα μαλλιά τους!
TIMBER FALLS (2007)
Σκηνοθεσία: Tony Giglio
Σενάριο: Daniel Kay
Μουσική: Henning Lohner
Ηθοποιοί: Josh Randall, Brianna Brown,
Nick Searcy κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★
☆☆
ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Χαρούμενο (στην αρχή) ζευγαράκι ξεκινά για ένα εβδομαδιαίο ταξιδάκι πεζοπορίας στο δάσος. Παρά τη συμβουλή του δασοφύλακα να παραμείνουν στο μονοπάτι για τους αρχάριους, αποφασίζουν ν΄ακολουθήσουν ένα πιο γραφικό, αλλά και πιο δύσκολο μονοπάτι – το οποίο στα θρίλερ είναι πάντα κακή ιδέα! Όπως ήταν αναμενόμενο, στη διαδρομή θα έχουν διάφορα κακά συναπαντήματα με μερικούς από τους ντόπιους, μέχρι που το πράγμα θα στραβώσει ακόμη περισσότερο και θα βρεθούν να παλεύουν για τη ζωή τους…
ΟΠΟΤΕ;
Οπότε η ταινία είναι συμπαθητικούλα και έχει το καλό ότι ενώ ξεκινά και εξελίσσεται κάπως προβλέψιμα, τουλάχιστον έχει λίγο πιο πρωτότυπο στόρυ από το κλασικό: «τυχαίος ψυχάκιας σφάζει όποιον βρει μπροστά του, επειδή έτσι». Αυτό σημαίνει μεν ότι δεν θα βρεις με την πρώτη τι πρόκειται να επακολουθήσει, αλλά δεν σημαίνει δε και ότι θα τη γλιτώσεις από τα συνηθισμένα κλισέ του είδους. Πάντως, διαθέτει και μπόλικο αιματάκι και φρίκη και θα σε κάνει να το σκεφτείς δεύτερη φορά πριν βγεις ποτέ για πεζοπορία.
ROGUE (2007)
Σκηνοθεσία: Greg McLean
Σενάριο: Greg McLean
Μουσική: Frank Tetaz
Ηθοποιοί: Michael Vartan, Radha Mitchell, Sam Worthington κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★
☆☆☆
ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Χαρούμενοι (στην αρχή) τουρίστες διασχίζουν με βάρκα έναν ποταμό της Αυστραλίας, όπου έχουν πάει για παρατήρηση κροκοδείλων (διότι το birdwatching είναι πολύ φλώρικο για τους Αυστραλούς). Ανάμεσά τους βρίσκεται και ο Pete, ένας αμερικανός ταξιδιωτικός δημοσιογράφος που μαζεύει υλικό για το επόμενο άρθρο του. Όταν ένας από τους τουρίστες διακρίνει στον ουρανό μια φωτοβολίδα, η υπεύθυνη της κρουαζιέρας αποφασίζει να βγούνε για λίγο εκτός πορείας για να δούνε αν κάποιος χρειάζεται βοήθεια. Και, φυσικά, πολύ σύντομα θα χρειάζονται όλοι βοήθεια, αφού θα βρεθούνε στο στόχαστρο ενός τεράστιου, πεινασμένου κροκόδειλου…
ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, εντάξει, δεν είναι και κάτι το πρωτότυπο. Ταινίες με κροκόδειλους έχουμε ξαναδεί –άλλη μία θα βρεις εδώ– και συνήθως πάσχουν από το ίδιο πρόβλημα: ένα μεγάλο μέρος τους είναι κάπως «στατικό», αφού για να αποτελέσει απειλή της προκοπής ο κροκόδειλος, τα θύματά του θα πρέπει να είναι εγκλωβισμένα γι’ αρκετή ώρα στο ίδιο σημείο, χωρίς δυνατότητα διαφυγής. Εκ των πραγμάτων, η δράση είναι κάπως περιορισμένη. Η συγκεκριμένη ταινία, τουλάχιστον, είναι σχετικά καλογυρισμένη και έχει λίγο σκηνοθετικό νεύρο παραπάνω.
AND SOON THE DARKNESS (2010)
Σκηνοθεσία: Marcos Efron
Σενάριο: Marcos Efron, Jennifer Derwingson
Μουσική: tomandandy
Ηθοποιοί: Amber Heard, Karl Urban,
Odette Annable κ.α.
Είδος: Thriller
Αξιολόγηση: ★★
☆☆☆
ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Χαρούμενες (στην αρχή) αμερικανίδες φίλες κάνουν τις διακοπές τους σε χωριό της Αργεντινής, όπου αποφασίζουν να περάσουν την τελευταία τους νύχτα πίνοντας σαν νεροφίδες σε τοπικό καταγώγιο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να χάσουν το πρωινό λεωφορείο και ν’ αναγκαστούν να μείνουν άλλη μία μέρα εκεί, αράζοντας δίπλα σε ένα ποτάμι για χαλάρωση. Μετά από έναν καυγά, όμως, η μία τους φεύγει με το ποδήλατό της και όταν τελικά επιστρέφει, συνειδητοποιεί ότι η φίλη της έχει εξαφανιστεί. Από εκείνη τη στιγμή, ξεκινά την απεγνωσμένη προσπάθεια να ανακαλύψει τι της συνέβη, ενώ στο πλευρό της θα σταθεί κι ένας συμπατριώτης της, που κι εκείνος αναζητά την αδελφή του που χάθηκε στο ίδιο σημείο μήνες πριν…
ΟΠΟΤΕ;
Οπότε πρόκειται για μια τυπική και μάλλον μέτρια ιστορία εξαφάνισης/απαγωγής/αρπαγής. Τίποτε που να μην έχουμε ξαναδεί σε διάφορες παραλλαγές, πράγμα που σημαίνει ότι στην ταινία δεν υπάρχουν και πολλά στοιχεία που να σου προκαλέσουν κάποια έκπληξη, καθώς οι ανατροπές της θα ήταν ανατροπές αν δεν τις είχες ήδη ξαναδεί προηγουμένως σε εκατό ταινίες. Πέρα από κάποια ωραία τοπία που παρουσιάζει και την ατμόσφαιρα μυστηρίου που την περιβάλλει, όλα τα υπόλοιπα είναι ντεμί. Παραδόξως, η ταινία αποτελεί remake της βρετανικής, ομότιτλης ταινίας του 1970, η οποία επίσης είχε πάρει χλιαρές εώς κακές κριτικές.
CREATURE (2011)
Σκηνοθεσία: Fred M. Andrews
Σενάριο: Fred M. Andrews, Tracy Morse
Μουσική: Kevin Haskins
Ηθοποιοί: Sid Haig, Mehcad Brooks,
Amanda Fuller κ.α.
Είδος: Monster
Αξιολόγηση: ★
☆☆☆☆
ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Χαρούμενη (στην αρχή) παρέα ταξιδεύει κάπου στη Λουιζιάνα, όπου μαθαίνει για έναν τοπικό θρύλο, τον Lockjaw -ένα τέρας που είναι μισό άνθρωπος και μισό αλλιγάτορας. Αποφασίζοντας να εξερευνήσουν περισσότερο την περιοχή, κατασκηνώνουν κοντά σε ένα παλιό σπίτι, το οποίο εικάζεται ότι ανήκε στο τέρας –πριν υποστεί τη μεταμόρφωσή του. Πολύ σύντομα θ’ ανακαλύψουν ότι ο θρύλος του Lockjaw δεν είναι μόνο μια απλή ιστορία τρόμου των ντόπιων…
ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, b-movie της κακιάς ώρας, που σώζεται μόνο επειδή παράλληλα είναι και σπλατεριά, οπότε τουλάχιστον προσφέρει θέαμα και επανορθώνει για το τραγικό σενάριο και τις σχεδόν οδυνηρές ερμηνείες. Η ταινία θα μπορούσε κάλλιστα ν΄αποτελεί κάποιο είδος σάτιρας ή παρωδίας, αλλά δυστυχώς αυτό δεν ισχύει, καθώς η ταινία προσπαθεί να πάρει στα σοβαρά τον εαυτό της, ασχέτως αν όλοι οι υπόλοιποι έχουν καταλάβει ότι είναι σκέτο ανέκδοτο! Δες την αν έχει πολλή ζέστη για να κάνεις ο,τιδήποτε άλλο!
CHERNOBYL DIARIES (2012)
Σκηνοθεσία: Brad Parker
Σενάριο: Oren Peli, Carey Van Dyke,
Shane Van Dyke
Μουσική: Diego Stocco
Ηθοποιοί: Jesse McCartney, Jonathan Sadowski, Devin Kelley κ.α.
Είδος: Disaster Horror
Αξιολόγηση: ★★★
☆☆
ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Χαρούμενοι (στην αρχή) αμερικάνοι φίλοι ταξιδεύουν στην Ευρώπη και καταλήγουν στην Ουκρανία με σκοπό να επισκεφθούν τον αδελφό ενός από αυτούς, πριν συνεχίσουν την τουρνέ τους. Εκείνος τους προτείνει να πάνε για εξερεύνηση στο Pripyat, την ερειπωμένη πόλη δίπλα στο παλιό πυρηνικό εργοστάσιο Τσερνόμπιλ. Καθώς, όμως, η πόλη είναι ακόμη απαγορευμένη ζώνη λόγω της επικινδυνότητάς της, αποφασίζουν να μπούνε κρυφά με τη βοήθεια ενός ντόπιου ξεναγού, αλλά το πράγμα στραβώνει πολύ γρήγορα, καθώς συνειδητοποιούν ότι η περιοχή είναι αποκλεισμένη για πολύ καλό λόγο…
ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία βλέπεται μεν, χωρίς να έχει κάτι νέο να προσθέσει στο genre του found footage δε. Ο Oren Peli, για ακόμη μία φορά, προσπαθεί απλώς να εκμεταλλευτεί το hype που προκάλεσε με το Paranormal Activity και το κάνει μέτρια και συνηθισμένα. Ενώ η ατμόσφαιρα είναι όντως καθηλωτική και σαγηνευτική -καθώς τα γυρίσματα έχουν γίνει σε μεγάλο ποσοστό στην αληθινή περιοχή της καταστροφής- ο καταιγισμός από κλισέ (με αποκορύφωμα την ίδια την κεντρική ιδέα που ξεκινά με καλές προοπτικές και τελικά αποδεικνύεται μια από τα ίδια) χαλάνε το mood. Δες την για τα σκηνικά και μόνο (κι επειδή θυμάσαι κι εσύ με νοσταλγία τη μάνα σου να τρέχει ν’ αγοράσει γάλατα και κωλόχαρτα μετά την καταστροφή του Τσερνόμπιλ!)
Fri(ght)day Nights 