Dexter: Ο αγαπημένος σου serial killer!

Δημιουργός: James Manos. Jr.
Δίκτυο: Showtime
Διάρκεια: 8 σεζόν (96 επεισόδια 45’-60’)
Ηθοποιοί: Michael C. Hall, Jennifer Carpenter, Julie Benz, James Remar κ.α.
Είδος: Crime Thriller, Psychological Thriller
Αξιολόγηση: ★★
★
★

☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
★
★☆☆

Φρίκη: ★
★
★
☆☆
Τρόμος: ★
★
★
☆☆
Αγωνία: ★
★
★
★
★


DEXTER (2006-2013)
Ήταν ανέκαθεν κανόνας σε μια σειρά ότι ο serial killer είναι πάντα ο κακός και στο τέλος θα βρει την τιμωρία που του αξίζει. Λέω «ήταν», διότι όλα αυτά άλλαξαν όταν εμφανίστηκε στη μικρή οθόνη ο Dexter, ένας πραγματικός αντιήρωας που τάραξε τα τηλεοπτικά δεδομένα. Αντιήρωες έχουν υπάρξει πολλοί κατά καιρούς σε τηλεοπτικές σειρές, αλλά πόσοι απο αυτούς έσφαζαν, τεμάχιζαν και πέταγαν τα θύματά τους στον πάτο του ωκεανού; Και όλα αυτά, έχοντας την πλήρη υποστήριξη των τηλεθεατών κιόλας; Η σημερινή σειρά ήταν μία από τις αγαπημένες μου και μου χάρισε κάμποσες στιγμές αγωνίας (και ένα από τα πιο συνταρακτικά και απρόσμενα cliffhanger που έχω δει ποτέ σε season finale σειράς, αλλά δεν θα σου κάνω σπόιλερ!)

TI MAΣ ΛΕΣ;
Σε ηλικία τριών ετών, ο Dexter έγινε μάρτυρας της άγριας δολοφονίας της μητέρας του και υιοθετήθηκε από τον αστυνομικό που ανέλαβε την υπόθεση. Λίγες δεκαετίες αργότερα, ο ίδιος και η θετή αδελφή του εργάζονται επίσης για την Αστυνομία του Μαϊάμι –εκείνη ως αστυνομικός του Τμήματος Ηθών και αυτός ως αναλυτής διασποράς αίματος στο Εγκληματολογικό. Ο Dexter, όμως, έχει και μια πιο ιδιαίτερη ημιαπασχόληση: είναι κατά συρροήν δολοφόνος! Ο μόνος που γνώριζε αυτή την πτυχή του χαρακτήρα του ήταν ο θετός πατέρας του, Harry, ο οποίος τον δίδαξε τρόπους να τιθασεύει τα ένστικτά του και έναν Ηθικό Κώδικα που του επιτρέπει να δολοφονεί μόνο στυγερούς και αμετανόητους εγκληματίες που ξεφεύγουν από τη Δικαιοσύνη. Παλεύοντας να βρει μια ισορροπία ανάμεσα στις δύο ζωές του και πασχίζοντας να βρει τρόπους να γίνει πιο «φυσιολογικός» και να ταιριάξει με τους υπόλοιπους ανθρώπους γύρω του, θα βρεθεί πολλές φορές αντιμέτωπος, όχι μόνο με επικίνδυνους κακοποιούς, αλλά και με το κοντινό του περιβάλλον που κινδυνεύει να ανακαλύψει το μυστικό του…

Η πρώτη σεζόν είναι βασισμένη στο βιβλίο Darkly Dreaming Dexter του Jeff Lindsay, το οποίο αποτελεί και το πρώτο της σειράς βιβλίων με ήρωα τον χαρακτήρα (μέσα στο 2015 κυκλοφόρησε το όγδοο και τελευταίο βιβλίο). Οι επόμενες σεζόν, παρόλα αυτά, δεν βασίζονται στα μυθιστορήματα, αλλά ακολουθούν το δικό τους δρόμο. Όπως και να έχει, είναι η πρώτη φορά που αγαπήθηκε τόσο πολύ ένας serial killer από το τηλεοπτικό κοινό! Ίσως φταίει το γεγονός ότι ο Dexter δεν αποτελεί έναν συνηθισμένο φονιά. Από τη μία, χάρη στον κώδικα τιμής του, στρέφεται μόνο εναντίον των πραγματικών ενόχων και προστατεύει τους αθώους (σίγουρα πολλοί ταυτίστηκαν με την άποψη ότι ουσιαστικά «καθαρίζει» τον τόπο από τους κακούς, οπότε κάνει έμμεσα καλό). Από την άλλη παρουσιάζεται ως ένας βασανισμένος άνθρωπος που παλεύει κάθε μέρα με τη σκοτεινή του φύση και κάνει τα πάντα για να ζήσει μια πιο φυσιολογική ζωή, κάτι που τον κάνει περισσότερο συμπαθή και προσιτό στον κόσμο. Ποιος δεν έχει τους εσωτερικούς του δαίμονες ν’ αντιμετωπίσει; Μόνο που στην περίπτωση του Dexter, οι δαίμονες αυτοί παρουσιάζονται ως μια καταχθόνια, σχεδόν αυτόνομη οντότητα που κατοικεί μέσα του (πράγμα το οποίο γίνεται πιο ξεκάθαρο και, ορισμένες φορές, πιο κυριολεκτικό στα βιβλία), την οποία ο ήρωας αποκαλεί τον «Σκοτεινό Επιβάτη» του.

Η ερμηνεία του Michael C. Hall είναι σαφώς αυτή που κλέβει την παράσταση, καθώς υποδύεται τον Dexter με απόλυτη –και ανατριχιαστική ενίοτε- πειστικότητα και αληθοφάνεια. Οι χαρακτήρες που τον πλαισιώνουν, από την άλλη, δεν αποτελούν απλά υποστηρικτικές παρουσίες που γεμίζουν τον χρόνο, αλλά ο καθένας έχει τη δική του ιστορία που παρουσιάζεται και διαμορφώνεται παράλληλα με αυτή του ήρωα –ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις την επηρεάζει κιόλας. Όσο εξελίσσεται η σειρά τόσο εξελίσσεται ο χαρακτήρας του Dexter, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο μαθαίνει να προσαρμόζεται στο περιβάλλον και να αλληλεπιδρά με τους ανθρώπους γύρω του. Και μαζί εξελίσσεται και η σχέση του με τον θεατή, ο οποίος αρχίζει να βλέπει την –πολύ καλά κρυμμένη μεν, υπαρκτή δε- ανθρώπινη πλευρά του ήρωα.

Φυσικά, σειρά με τέτοια θεματολογία και κεντρικό ήρωα έναν συμπαθητικό, κοινωνιοπαθή δολοφόνο δεν ήταν δυνατόν να μη γίνει μήλον της έριδος για γονείς, εκπαιδευτικούς και λοιπούς υποκριτές που θεωρούν ότι η τηλεοπτική βία είναι η μεγαλύτερη απειλή για τους νέους. Δεν βοήθησε και το γεγονός ότι σε ΗΠΑ, Βρετανία, Σουηδία και Νορβηγία έσκασαν και περιστατικά αληθινών δολοφονιών «εμπνευσμένα» από τη σειρά. Παρόλα αυτά, η σειρά κατάφερε να φτάσει τις οχτώ σεζόν, ν’ αποσπάσει θερμότατες κριτικές από παντού –με λίγα σκαμπανεβάσματα ανά σεζόν- και να σπάσει όλα τα ρεκόρ τηλεθέασης του Showtime.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, σκοτώσου να το δεις!

GEEKY TRIVIA
Η Jennifer Carpenter υποδύεται την Debra Morgan, θετή αδελφή του Dexter, η οποία είναι αρκετά αθυρόστομη. Σύμφωνα με φαν που έκαναν την καταμέτρηση, κατά τη διάρκεια των 8 σεζόν της σειράς, ο χαρακτήρας της χρησιμοποιεί τη λέξη «fuck» 996 φορές! 4 ακόμη ήθελε για να χτυπήσει χιλιάδα!

ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ

• Το 2009 η σειρά απέκτησε και ένα online “αδελφάκι”, το Dexter: Early Cuts. Πρόκειται, ουσιαστικά, για μια animated web σειρά που εξελίσσεται πριν την τηλεοπτική και αφηγείται κάποιους από τους αρχικούς φόνους του Dexter. Διήρκησε δύο σεζόν και τη φωνή του δανείζει ο Michael C. Hall.
• Το 2013 εκδόθηκε και μια περιορισμένη σειρά κόμικ (5 τεύχη) με ήρωα τον Dexter, βασισμένη στα μυθιστορήματα.
• Επίσης, το 2011 κυκλοφόρησε ένα βιντεοπαιχνίδι βασισμένο στη σειρά, καθώς και ένα mobile game, τον Αύγουστο του 2015.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Από τη στιγμή που ολοκληρώθηκε η σειρά υπήρχαν κάμποσες φήμες για ένα spin-off. Τον Ιανουάριο του 2014 επιβεβαιώθηκε ότι το κανάλι συζητούσε για μια νέα σειρά -στην οποία ήθελαν να πρωταγωνιστεί ξανά ο Michael C. Hall- η οποία δεν θ’ αποτελούσε τόσο συνέχεια της αρχικής, όσο ένα νέο concept. Ο ίδιος ο Hall δήλωσε ότι θα ενδιαφερόταν να υποδυθεί ξανά τον ήρωα, αλλά ως τώρα δεν έχει ακουστεί κάτι καινούργιο.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Η κάρτα τίτλου.

Άλλοι συλλέγουν γραμματόσημα. Αυτός συλλέγει αίμα!

Κάποιος έχει ψύχωση με τα 3D παζλ…

5 ανεξάρτητα θρίλερ που τα σπάνε!

LESS IS MORE!
Έχω ξαναγράψει τη γνώμη μου για τις ανεξάρτητες παραγωγές. Θεωρώ ότι ακόμη και χωρίς τις πλάτες ενός μεγάλου στούντιο, μιας δικτυωμένης εταιρείας διανομής, μερικών επενδυτών με βαθιές τσέπες και κάμποσων ηχηρών ονομάτων στο καστ, μπορεί κάλλιστα κάποιος να μεγαλουργήσει -και έχω παρουσιάσει αρκετές φορές indie ταινίες που το αποδεικνύουν αυτό. Σήμερα, λοιπόν, σου έχω μαζεμένες πέντε από τις καλύτερες (όσον αφορά την πρωτοτυπία του σεναρίου και τις ερμηνείες, τουλάχιστον) ανεξάρτητες ταινίες της τελευταίας πενταετίας -φρέσκο πράμα, σπαρταράει! Να υπενθυμίσω, φυσικά, για ακόμη μία φορά ότι το γούστο είναι υποκειμενική υπόθεση και το ότι ενθουσιάστηκα εγώ με αυτές δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι θα ενθουσιαστείς κι εσύ το ίδιο. Αλλά αυτό είναι το υπέροχο πράγμα με τον πλανήτη μας: είναι γεμάτος από τόσο διαφορετικούς ανθρώπους -με άλλες προτιμήσεις και αρέσκειες ο καθένας- που όλοι μαζί συνθέτουν ένα όμορφο, πολύχρωμο παζλ και ΑΝ ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΩ ΣΗΜΕΡΑ, ΤΟΤΕ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΚΟΓΟΥΣΤΟΣ ΚΑΡΑΒΛΑΧΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΙΔΕΑ ΑΠΟ ΣΙΝΕΜΑ!

---

YOU’RE NEXT (2011)

Σκηνοθεσία: Adam Wingard
Σενάριο: Simon Barrett
Μουσική: Jasper Justice Lee, Kyle McKinnon
Ηθοποιοί: Sharni Vinson, Nicholas Tucci, Wendy Glenn κ.α.
Είδος: Slasher
Αξιολόγηση: ★★★★★

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η Erin συνοδεύει τον φίλο της σε ένα οικογενειακό δείπνο στο εξοχικό σπίτι των γονιών του στο Μιζούρι, όπου είναι μαζεμένο και το υπόλοιπο σόι. Όπως είναι αναμενόμενο, το δείπνο εξελίσσεται ακριβώς όπως όλες οι οικογενειακές εκδηλώσεις όπου είναι μαζεμένοι κάμποσοι συγγενείς που δεν χωνεύουν ο ένας τον άλλο: όλοι αρχίζουν να σκοτώνονται μεταξύ τους. Η κυριότερη διαφορά αυτή τη φορά, όμως, είναι ότι κάποια μέλη της οικογένειας αρχίζουν να σκοτώνονται και στην κυριολεξία, αφού μια ομάδα αγνώστων με μάσκες ζώων τους επιτίθενται. Κανείς δεν γνωρίζει το κίνητρο των μανιακών, αλλά οι προθέσεις τους γίνονται αρκετά ξεκάθαρες από την αρχή: σκοπεύουν να τους ξεκάνουν όλους έναν-έναν, με τη σειρά!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία τα σπάει! Συνδυάζοντας άψογα στοιχεία από home invasion, slasher, μαύρη κωμωδία και ολίγον τι από torture porn, το δίδυμο σεναριογράφου-σκηνοθέτη δημιουργεί μια ταινία που σε κρατάει σε εγρήγορση από την αρχή ως το τέλος, καταφέρνοντας όχι μόνο να αποφύγει (όσο μπορεί) τα κλισέ, αλλά και να δώσει μια λογική –και σχετικά ικανοποιητική- εξήγηση για όσα συμβαίνουν, αντί να καταφύγει στο κλασικό: «ε, διάφοροι τρελοί σκοτώνουν επειδή έτσι». Το You’re Next έχει δράση, αγωνία, μπόλικες δόσεις μαύρου χιούμορ και αρκετές αιματηρές σκηνές για να ικανοποιήσουν όλα τα γούστα!

---

BANSHEE CHAPTER (2013)

Σκηνοθεσία: Blair Erickson
Σενάριο: Blair Erickson
Μουσική: Andreas Weidinger
Ηθοποιοί: Ted Levine, Katia Winter, Michael McMillian
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Μια ρεπόρτερ αναζητεί έναν παλιό συμφοιτητή της, ο οποίος εξαφανίστηκε μυστηριωδώς κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ενός ντοκιμαντέρ γύρω από το Project MKUltra -το μυστικό πείραμα ελέγχου του μυαλού που διεξήγαγε η CIA κατά τον Ψυχρό Πόλεμο. Τα ίχνη της θα την οδηγήσουν σε έναν εκκεντρικό συγγραφέα που δείχνει να ξέρει αρκετά για το πείραμα, αλλά και για το φαρμακευτικό σκεύασμα που χρησιμοποιούσαν οι επιστήμονες της CIA στους εθελοντές πάνω στους οποίους πειραματίζονταν. Μόνο που στο κατόπι της βρίσκεται κάτι τρομακτικό, το οποίο δείχνει αποφασισμένο να κρατήσει όλη την ιστορία καλά καλυμμένη…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία (ξανά) τα σπάει! Πραγματικά, πρόκειται για μια από τις πιο περίεργες, αλλόκοτες και σκιαχτικές ταινίες που έχω δει, σε σημείο να με διακατέχει μια έντονη αίσθηση ανατριχίλας καθ’ όλη τη διάρκεια της προβολής. Ενώ η ιστορία πραγματεύεται θέματα που έχουμε ξαναδεί λίγο ή πολύ σε άλλα θρίλερ, ο τρόπος που τα συνδυάζει και τα αναπτύσσει είναι τόσο πρωτότυπος και φρέσκος, που δεν υπάρχει περίπτωση να μαντέψεις από μόνος σου πού θα καταλήξει το σενάριο –αυτό, μαζί με τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών, είναι και τα μεγαλύτερα ατού της ταινίας.

---

OPEN WINDOWS (2014)

Σκηνοθεσία: Nacho Vigalondo
Σενάριο: Nacho Vigalondo
Μουσική: Jorge Magaz
Ηθοποιοί: Elijah Wood, Sasha Grey, Neil Maskell
Είδος: Techno-thriller
Αξιολόγηση: ★★★★☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Nick κερδίζει έναν online διαγωνισμό και το βραβείο του είναι η ευκαιρία να γνωρίσει από κοντά την Jill Goddard, την αγαπημένη του ηθοποιό. Απογοητεύεται, όμως, όταν ο μάνατζερ της ηθοποιού τον ενημερώνει ότι ο διαγωνισμός έχει ακυρωθεί από την ίδια. Για να επανορθώσει, ο μάνατζερ στέλνει στον Nick έναν σύνδεσμο που του επιτρέπει να παρακολουθήσει ζωντανά την Jill μέσω του κινητού της, εν αγνοία της. Εκείνος συμφωνεί απρόθυμα, αλλά καθώς εξελίσσεται η βραδιά, τα πράγματα παίρνουν τελείως διαφορετική τροπή και σύντομα βρίσκεται μπλεγμένος σε μια περίτεχνη πλεκτάνη.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία (πάλι) τα σπάει! Ο Wood έχει αρχίσει να εμφανίζεται σε διάφορα περίεργα θριλεράκια τα τελευταία χρόνια και αυτό είναι, σαφέστατα, το πιο πρωτότυπο απ’ όλα. Η σκηνοθεσία πρέπει να ήταν ένας άθλος, καθώς όλη η ταινία παρουσιάζεται μέσα από αναρίθμητα παράθυρα υπολογιστή, οθόνες, κινητά και κάμερες ασφαλείας. Σε αντίθεση με άλλες ταινίες με παρόμοιο στυλ, όμως, το Open Windows δεν είναι καθόλου στατικό. Διαθέτει αρκετές σκηνές δράσης, ενώ το σενάριο είναι γεμάτο απανωτές ανατροπές και σχεδόν αγγίζει τα όρια της παράνοιας. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα βαρεθείς! Ενώ η ταινία κριτικάρει με έξυπνο τρόπο τη σύγχρονη κουλτούρα του ίντερνετ, το μεγαλύτερο αρνητικό σημείο είναι ότι η πλοκή γίνεται κάπως δύσκολη να την ακολουθήσεις σε ορισμένα σημεία, ειδικά όταν αρχίζει το τεχνολογικό μπλα-μπλα και δεν έχεις ιδέα τι συμβαίνει!

---

DIGGING UP THE MARROW (2014)

Σκηνοθεσία: Adam Green
Σενάριο: Adam Green
Μουσική: Bear McCreary
Ηθοποιοί: Ray Wise, Adam Green
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο σκηνοθέτης Adam Green ξεκινά να δουλεύει πάνω σε ένα ντοκιμαντέρ με θέμα τα τέρατα, με αφορμή μια σειρά από σκίτσα που πέφτει στα χέρια του. Όταν έρχεται σε επαφή μαζί του ο William Decker, ένας πρώην αστυνομικός που ισχυρίζεται ότι αυτά τα τέρατα είναι αληθινά και γνωρίζει πού κρύβονται, ο Green αποφασίζει να διαμορφώσει το ντοκιμαντέρ του, ώστε να περιστρέφεται γύρω από αυτόν. Παρά τις αντιρρήσεις και τον σκεπτικισμό των συνεργατών του, ο σκηνοθέτης ακολουθεί τον Decker σε ένα δάσος, όπου υποτίθεται ότι κάνουν την εμφάνισή τους τα πλάσματα αυτά. Το αν πρόκειται απλώς για το παραλήρημα ενός φαντασιόπληκτου ή όχι θα το διαπιστώσουν μόνοι τους…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία (ακόμη μία φορά) τα σπάει! Διαθέτει έξυπνο σενάριο και είναι σκηνοθετημένη ως ντοκιμαντέρ με κάμποσα meta στοιχεία, όπως την παρουσία του ίδιου του σκηνοθέτη και των συνεργατών του ως fictionalized εκδόσεις των εαυτών τους, κάμποσες αναφορές στα προηγούμενο έργα τους, αλλά και μπόλικα cameos από γνωστούς δημιουργούς τρόμου. Παρότι αργεί λίγο να μπει στο ψητό και δεν δείχνει τόσα τέρατα όσα θα ήθελα εγώ να δω για να χορτάσω, πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα και ανατριχιαστική, ενίοτε, παραλλαγή στο είδος του found footage. Πάσχει λίγο όσον αφορά τον ρυθμό, αλλά οι ερμηνείες είναι αρκετά καλές και πειστικές και έχει και αρκετές δόσεις χιούμορ –ακολουθώντας τα ίχνη των προηγούμενων φιλμ του Green.

---

CIRCLE (2015)

Σκηνοθεσία: Aaron Hann, Mario Miscione
Σενάριο: Aaron Hann, Mario Miscione
Μουσική: Justin Marshall Elias
Ηθοποιοί: Carter Jenkins, Lawrence Kao, Julie Benz, Allegra Masters κ.α.
Είδος: Psychological Thriller
Αξιολόγηση: ★★★★★

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Πενήντα άγνωστοι ξυπνούν μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, παραταγμένοι σε δύο ομόκεντρους κύκλους, γύρω από μια μυστηριώδη συσκευή. Κανείς τους δεν θυμάται πώς βρέθηκε εκεί, ούτε γνωρίζει τον λόγο για τον οποίο απήχθη και όποιος προσπαθήσει να φύγει από τον κύκλο ή να έρθει σε επαφή με κάποιον από τους υπόλοιπους συγκρατούμενούς του, βρίσκει ακαριαίο θάνατο από την περίεργη συσκευή. Το εφιαλτικότερο, όμως, είναι ότι ανά τακτά χρονικά διαστήματα, η συσκευή σκοτώνει τυχαία και άλλο ένα άτομο και κανείς δεν μπορεί να τη σταματήσει. Πολύ σύντομα, όμως, θα ανακαλύψουν κάτι που θα αλλάξει τα δεδομένα: ότι μπορούν να αποφασίσουν όλοι μαζί ποιος θα είναι ο επόμενος που θα πεθάνει!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πάμε όλοι μαζί: η ταινία τα σπάει! Το Circle είναι ένα καθαρά ψυχολογικό θρίλερ, εμπνευσμένο από το 12 Angry Men του 1957, που θυμίζει λίγο σε ύφος το Twilight Zone (και πολύ το παιχνίδι καρτών «Πέφτει η Νύχτα στο Παλέρμο»!) Παρότι πρόκειται μια μια τελείως στατική ταινία, ο τρόπος που χτίζεται και διατηρείται το σασπένς από την αρχή μέχρι το ανατρεπτικό τέλος είναι πραγματικά αριστουργηματικός! Παράλληλα, θα σε βάλει σε πολλές σκέψεις, καθώς το σενάριο ξεγυμνώνει με συνοπτικές διαδικασίες, μέσα σε μιάμιση ώρα, την ανθρώπινη φύση. Αγγίζει με εξαιρετικό τρόπο πολιτικά, κοινωνικά, ανθρωπολογικά και ψυχολογικά θέματα μέσα από τους χαρακτήρες του, οι οποίοι έχουν ως επίκεντρο ένα και μόνο στόχο: την επιβίωση. Θα πιάσεις πολλές φορές τον εαυτό σου να συμπάσχει με κάποιους χαρακτήρες, να μισεί ή να συμπαθεί κάποιους και να διαφωνεί ή να συμφωνεί με τα επιχειρήματα που θα χρησιμοποιήσουν στον αγώνα τους να επιζήσουν. Και, φυσικά, θα δεις και τον εαυτό σου σε κάποιον από αυτούς. Σε ποιον από όλους, εξαρτάται από το πόσο ειλικρινής είσαι με τον εαυτό σου και τις ιδεολογίες σου!