5 θρίλερ ακατάλληλα για κλειστοφοβικούς!

ΞΕΧΝΑ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ!
Οι ταινίες τρόμου, εξ’ ορισμού, δεν είναι για τους φοβικούς ανθρώπους. Αν σκιάζεσαι εύκολα ή απλώς είσαι κότα και δεν ντρέπεσαι να το παραδεχτείς, τότε οι αντοχές σου το πολύ να φτάνουν μέχρι αστυνομικά θρίλερ –κι εκεί με το ζόρι, διότι αν το στόρυ έχει να κάνει με ψυχάκια που σφάζει ποικιλοτρόπως, τότε πάλι με κλειστά μάτια θα δεις τη μισή ταινία. Οι δημιουργοί ταινιών τρόμου, από την άλλη, παίζει να είναι στην πλειοψηφία τους αρρωστάκια πρώτης τάξεως, αφού δεν χάνουν ευκαιρία να αξιοποιήσουν κάθε διαταραχή προς όφελός τους. Έτσι, έχουν κυκλοφορήσει ταινίες για όλα τα γούστα και για όλες τις φοβίες! Φοβάσαι τα ύψη, τον πολύ κόσμο, τα φίδια, τον οδοντογιατρό, τις αράχνες, τα σκυλιά, τις κρέπες με σοκολάτα; Κάπου εκεί έξω παίζει να υπάρχει μια ταινία που να παίζει με αυτόν τον φόβο σου, με μόνο σκοπό να σε οδηγήσει στα χάπια. (Εντάξει, μόνο γι’ αυτή με την κρέπα σοκολάτα δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά, αλλά ποτέ δεν ξέρεις.) Σήμερα, λοιπόν, ο κλήρος πέφτει στους κλειστοφοβικούς, αφού θα δούμε πέντε ταινίες γυρισμένες σε στενούς, κλειστούς, σκοτεινούς και στριμόκωλους χώρους. Υψοφοβικοί, αγοραφοβικοί και λοιπή κομπανία, τη γλιτώσατε για την ώρα!

---

BURIED (2010)

Σκηνοθεσία: Rodrigo Cortés
Σενάριο: Chris Sparling
Μουσική: Victor Reyes
Ηθοποιοί: Ryan Reynolds
Είδος: Thriller
Αξιολόγηση: ★★★★★

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Paul, ένας οδηγός φορτηγού που δουλεύει στο Ιράκ, ξυπνάει δεμένος και φιμωμένος μέσα σε ένα ξύλινο φέρετρο, θαμμένο στη γη. Μαζί του έχει έναν αναπτήρα, ένα κινητό τηλέφωνο και διάφορα άλλα μικροαντικείμενα, τα οποία έχουν τοποθετήσει εκεί οι απαγωγείς του. Προσπαθώντας να διατηρήσει την ψυχραιμία του και να θυμηθεί τι ακριβώς συνέβη πριν βρεθεί στην κατάσταση αυτή, θα δεχτεί μια κλήση που θα κάνει τον εφιάλτη του ακόμη πιο τρομακτικό…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε πρόκειται για τη μητέρα των κλειστοφοβικών ταινιών. Κλεισμένος σε ένα φέρετρο ΚΑΙ θαμμένος στο χώμα; Πολλοί κλειστοφοβικοί παίζει να έβαλαν τα κλάματα μόνο βλέποντας το πόστερ της! Η ταινία ήταν μεγάλο ρίσκο, καθώς μιλάμε για 95 λεπτά μέσα σε ένα στενό, σκοτεινό χώρο, με έναν μόνο πρωταγωνιστή. Παρόλα αυτά, ο Reynolds σήκωσε όλη την ταινία στους ώμους του, δίνοντας ρεσιτάλ ερμηνείας, ενώ η γρήγορη πλοκή κρατάει την αγωνία στα ύψη και δεν αφήνει ούτε στιγμή να πάει χαμένη. Και επαναλαμβάνω: μιλάμε για ταινία γυρισμένη σε φέρετρο! Ως εκ τούτου, το Buried απέσπασε θερμότατες κριτικές και είναι, πιθανότατα, ο λόγος που η καριέρα του Reynolds πήρε ξαφνικά τα πάνω της.

---

CLAUSTROFOBIA (2011)

Σκηνοθεσία: Bobby Boermans
Σενάριο: Robert Arthur Jansen
Μουσική: Herman Witkam
Ηθοποιοί: Carolien Spoor, Dragan Bakema, Thijs Römer κ.α.
Είδος: Thriller
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η Eva είναι φοιτήτρια κτηνιατρικής και μόλις μετακόμισε στο νέο της διαμέρισμα. Μετά από μια βραδινή έξοδο αποκοιμιέται στον καναπέ της, για να ξυπνήσει το επόμενο πρωί κλεισμένη σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και δεμένη σε ένα κρεβάτι, χωρίς να θυμάται πώς βρέθηκε εκεί και με ποιον σκοπό την κρατάνε αιχμάλωτη.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε δεν είναι και ό,τι πιο πρωτότυπο έχεις δει, αλλά είναι αξιοπρεπές φιλμ και με καλό ρυθμό. Πρόκειται για ολλανδική (ή κατωχωρική, εξαρτάται ποια ονομασία χρησιμοποιείς) παραγωγή, η οποία έχει τα ψεγάδια της, κυρίως όσον αφορά τα κλισέ, τις ερμηνείες και κάποιες σεναριακές τρύπες, αλλά μου αρέσει να δίνω ευκαιρία σε κάθε τι ευρωπαϊκό, όσον αφορά τη βιομηχανία του τρόμου! Επιπροσθέτως, η ταινία έχει και έναν πραγματικά πρωτότυπο και ευφάνταστο τρόπο θανάτου, ο οποίος θα σε κάνει να δεις την τεχνολογία με άλλο μάτι!

---

BRAKE (2012)

Σκηνοθεσία: Gabe Torres
Σενάριο: Timothy Mannion
Μουσική: Brian Tyler
Ηθοποιοί: Stephen Dorff, Chyler Leigh,
JR Bourne κ.α.
Είδος: Thriller
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Jeremy, ένας πράκτορας της Μυστικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ, που ανήκει στην ομάδα ασφαλείας του Προέδρου, ξυπνά εγκλωβισμένος μέσα σε ένα περίεργο, γυάλινο κουτί, το οποίο, με τη σειρά του, βρίσκεται κλεισμένο στο πορτ μπαγκάζ ενός αυτοκινήτου. (Κάτι σαν Kinder έκπληξη, δηλαδή!) Σύντομα συνειδητοποιεί ότι έχει πέσει θύμα απαγωγής από τρομοκράτες που προσπαθούν να του αποσπάσουν σημαντικές πληροφορίες, για τις οποίες δεν θα διστάσουν να τον βασανίσουν…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν και πρόκειται για ξεδιάντροπη, εξόφθαλμη, πασιφανή προσπάθεια να αντιγράψει το προαναφερθέν Buried και το hype που προκάλεσε, παρόλα αυτά η ταινία βλέπεται, έχει αγωνία και διαθέτει και κάμποσες ενδιαφέρουσες ανατροπές που ρίχνουν αλατάκι στην πλοκή. Ο Dorff –αν και τα τελευταία χρόνια τον συναντάμε κυρίως σε παραγωγές β΄ διαλογής- κάνει αρκετά καλή δουλειά και τα βγάζει σε πέρας με τις προκλήσεις του ρόλου.

---

ATM (2012)

Σκηνοθεσία: David Brooks
Σενάριο: Chris Sparling
Μουσική: David Buckley
Ηθοποιοί: Brian Geraghty, Alice Eve, Josh Peck
Είδος: Thriller
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο David, η Emily και ο Corey βρίσκονται στο χριστουγεννιάτικο πάρτι της εταιρείας τους και αποφασίζουν να επιστρέψουν στο σπίτι τους με το αυτοκίνητο του David. Στην πορεία, κάνουν μια σύντομη στάση σε ένα μηχάνημα τραπεζικών συναλλαγών. Όταν ετοιμάζονται να βγούνε, όμως, συνειδητοποιούν ότι ένας μυστηριώδης τύπος, ντυμένος με γούνινο παλτό, καραδοκεί απ’ έξω. Φοβούμενοι ότι πρόκειται για ληστή, αποφασίζουν να παραμείνουν κλεισμένοι στον θάλαμο του ΑΤΜ. Σύντομα, όμως, θ’ ανακαλύψουν ότι ο άγνωστος έχει πολύ χειρότερες προθέσεις…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, παρά το γεγονός ότι το σενάριο είναι τραβηγμένο από το μαλλί και η πλοκή έχει κάμποσες τρύπες να χάσκουν, η ταινία έχει αγωνία και ενδιαφέρον. Λογικό, διότι θυμίζει αρκετά εκείνα τα online παιχνίδια απόδρασης, όπου κάποιος είναι κλεισμένος σε ένα δωμάτιο και προσπαθεί να αποδράσει με διάφορους τρόπους. Με τη διαφορά ότι εδώ υπάρχει κι ένας ψυχάκιας έξω από το δωμάτιο, ο οποίος προσπαθεί να βεβαιωθεί ότι ΔΕΝ θα ξεμυτίσεις! Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι σκυλόθαψαν την ταινία κυρίως για τις απιθανότητες του σεναρίου, αλλά έχουν υπάρξει και πολύ χειρότερες ταινίες, οι οποίες εν καιρώ κατέληξαν να θεωρούνται cult. Οπότε σε είκοσι χρόνια από τώρα, δεν αποκλείεται το ΑΤΜ να έχει το δικό του fan club!

---

THE PYRAMID (2014)

Σκηνοθεσία: Grégory Levasseur
Σενάριο: Daniel Meersand, Nick Simon
Μουσική: Nima Fakhrara
Ηθοποιοί: Ashley Hinshlaw, Denis O’Hare, James Buckley κ.α.
Είδος: Supernatural Horror
Αξιολόγηση: ★★★

☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Μια ομάδα αρχαιολόγων ανακαλύπτει μια μυστηριώδη πυραμίδα με τρεις πλευρές, θαμμένη στην έρημο της Αιγύπτου. Καθώς, όμως, η ανακάλυψή τους έχει συμπέσει με τις μεγάλες αναταραχές του 2013 στην περιοχή, τους δίνεται εντολή να εγκαταλείψουν τον τόπο της ανασκαφής. Μη γνωρίζοντας πότε θα μπορέσουν να επιστρέψουν στο σημείο, αποφασίζουν να μπούνε κρυφά στην πυραμίδα και να κάνουν μια γρήγορη εξερεύνηση. Όπως ήταν αναμενόμενο, μέσα σε τρία περίπου δευτερόλεπτα, έχουν ήδη χαθεί και προσπαθούν να βρούνε την έξοδο, ενώ παράλληλα προσπαθούν να γλιτώσουν από τους κινδύνους που παραμονεύουν σε κάθε γωνία..

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, έχουμε ακόμη μια περίπτωση ταινίας που έφαγε σκυλοθάψιμο από κριτικούς και κοινό, η οποία –προσωπικά- δεν με χάλασε τόσο. Αλλά εγώ δεν πιάνομαι, καθώς έχω δει πολλές σαβούρες που τις θεώρησα αριστουργήματα! Αυτή τη φορά, οι ήρωες δεν είναι παγιδευμένοι σε ένα στενό, μικροσκοπικό χώρο, αλλά έχουν μεγαλύτερη άνεση κινήσεων. Παρόλα αυτά, εξακολουθούν να βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε έναν αποπνικτικό λαβύρινθο, οπότε η κλειστοφοβία καλά κρατεί κι εδώ! Η ταινία εξελίσσεται κάπως προβλέψιμα και αναμενόμενα, μέχρι που ξαφνικά γίνεται τελείως απρόβλεπτη και εξωφρενική, οπότε εκεί καταφέρνει να κάνει τη διαφορά, τουλάχιστον!

Elevator: Καλύτερα πήγαινε από τις σκάλες…

Σκηνοθεσία: Stig Svendsen
Σενάριο: Marc Rosenberg
Μουσική: Herman Christoffersen, Bjørnar Johnsen
Ηθοποιοί: Christopher Backus, Anita Briem, John Getz, Shirley Knight κ.α.
Είδος: Thriller
Αξιολόγηση: ★
★☆☆☆

ΤΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα ★
★☆☆☆
Φρίκη: ★
★☆☆☆
Τρόμος: ★☆☆☆☆
Αγωνία: ★
★★☆☆

ELEVATOR (2011)
Αν δεν σου αρέσουν τα ασανσέρ ή οι κλειστοί χώροι γενικότερα, τότε αυτή η ταινία δεν είναι για σένα. Ή μάλλον, μπορεί και να είναι ακριβώς ό,τι χρειάζεσαι –άλλωστε τα θρίλερ τα βλέπουμε για να μας τρομάξουν, έτσι δεν είναι; Η σημερινή επιλογή ξεκινάει καλά, εξελίσσεται σχετικά χλιαρά και τελειώνει… meh, αλλά δεν πειράζει, καθώς βλέπεται σχετικά ευχάριστα, αν δεν έχεις κάτι καλύτερο να δεις. Το όλο κόνσεπτ, ασφαλώς, φέρνει αρκετά στο επιτυχημένο Devil που βασίστηκε σε ιστορία του M. Night Shyamalan και το οποίο επίσης διαδραματίζεται σε ανελκυστήρα, αν κι εκείνο είχε υπερφυσική χροιά. Γνωρίζοντας, πάντως, τη μανία που έχουν στο Hollywood να αντιγράφουν έως αηδίας ο,τιδήποτε κάνει επιτυχία, απορώ που δεν ξεφύτρωσαν καμιά δεκαριά ταινίες ακόμα γυρισμένες μέσα σε ασανσέρ, περιστρεφόμενες πόρτες και προθαλάμους τραπεζών!

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Εννέα άτομα παγιδεύονται μέσα στο ασανσέρ, στον 49^ο όροφο ενός ουρανοξύστη της Νέας Υόρκης, την ώρα που κατευθύνονται στο εταιρικό πάρτυ της Barton Investments. Η ομάδα ανθρώπων αποτελείται από τον ίδιο τον Πρόεδρο της εταιρείας και την εγγονή του, τρεις υπαλλήλους του, μια δημοσιογράφο, έναν υπάλληλο της ασφάλειας, μια επενδύτρια και έναν κλειστοφοβικό κωμικό. Η κατάσταση γίνεται πιο τρομακτική όταν αποκαλύπτεται ότι ένας από τους εγκλωβισμένους κουβαλάει μια μικροσκοπική βόμβα που θα εκραγεί σε δύο ώρες ακριβώς και με το φόβο ότι τα σωστικά συνεργεία δεν θα φτάσουν εγκαίρως, οι παγιδευμένοι κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να βρουν οι ίδιοι έναν τρόπο διαφυγής…

Η ταινιούλα δείχνει, όπως ανέφερα πριν, να έχει ενδιαφέρουσες προοπτικές στο ξεκίνημά της. Άλλωστε, μερικά από τα πιο πετυχημένα θρίλερ (βλ. Cube, SAW κ.α.) έχουν βασιστεί στο τέχνασμα: «κάμποσοι άγνωστοι παγιδευμένοι σε κλειστό χώρο, παλεύουν για τη ζωή τους». Ένα τέτοιο σενάριο είναι ό,τι πρέπει για να παίξεις με τον ανθρώπινο χαρακτήρα, τα όριά του και τις διαπροσωπικές σχέσεις κάτω από μεγάλη πίεση. Δυστυχώς, όμως, το μεγαλύτερο ατού αυτής της ταινίας, το οποίο αποτελεί και πρώτης τάξεως ευκαιρία για μπόλικη αγωνία και ανατροπές -δηλαδή το ερώτημα «ποιος απ’ όλους κρύβει τη βόμβα»– χαραμίζεται τελείως άδοξα, καθώς ο ένοχος και το κίνητρό του αποκαλύπτονται με συνοπτικές διαδικασίες και μόλις στο πρώτο μισάωρο! Από εκεί και πέρα, λοιπόν, η ταινία μετατρέπεται σε ένα συνηθισμένο, κλασικό θριλεράκι χωρίς καμιά πρωτοτυπία, όπου διάφοροι τύποι προσπαθούν να ξεφύγουν για να σώσουν τη ζωή τους και στο ενδιάμεσο τρώγονται μεταξύ τους σαν τα κοκόρια για ψύλλου πήδημα. Πράγματα που έχουμε ξαναδεί πολλάκις, δηλαδή –και καλύτερα δοσμένα. Όποια δυνατότητα είχε το σενάριο να ξεχωρίσει από τον σωρό και να παίξει με τα νεύρα και την αντίληψη του θεατή χάθηκε οριστικά.
Από την άλλη, βέβαια, αν ο δράστης και η ύπαρξη της βόμβας παρέμεναν κρυφά ως το τέλος, τότε ολόκληρη η ταινία θα αφορούσε πιθανότατα εννιά τύπους που απλώς πατάνε το κουμπί κινδύνου όλη την ώρα και αναρωτιούνται ποιος την αμόλησε πάλι -οπότε ας είμαι λίγο επιεικής!

Σαφώς, αναγνωρίζω το γεγονός ότι είναι πολύ δύσκολο να πετύχεις μια ταινία εξ’ ολοκλήρου γυρισμένη μέσα σε έναν στενό, μικροσκοπικό χώρο και είναι πολύ λίγες οι επιτυχημένες εξαιρέσεις –ανάμεσά τους και το πρόσφατο Buried του Rodrigo Cortés (θα το δούμε σύντομα σε αφιέρωμα). Ακόμη και το προαναφερθέν Devil φροντίζει να σπάει την «κλεισούρα» με αρκετές σκηνές που διαδραματίζονται εκτός του ασανσέρ. Αλλά, αν δεν είσαι σίγουρος ότι το έχεις και αν δεν μπορείς να σκαρφιστείς ένα επαρκές και λειτουργικό σενάριο, τότε γιατί να το προσπαθήσεις καν;

Οι πιο πολλοί χαρακτήρες είναι σχετικά αδιάφοροι, κλισέ και μερικές φορές σπαστικοί -με αποκορύφωμα το κοριτσάκι, που παίζει να είναι το πιο εκνευριστικό κωλόπαιδο που έχει περάσει από ταινία, από την εποχή του Macaulay Culkin στο The Good Son (κι αυτό θα το δούμε σύντομα σε αφιέρωμα!) Παράλληλα, οι όποιες κόντρες τους ή το κοινό παρελθόν που ενώνει κάποιους από αυτούς είναι τόσο προβλέψιμα και ανούσια που νομίζεις ότι βλέπεις καθημερινή σαπουνόπερα, από εκείνες που παίζονται εξήντα χρόνια σερί και οι μισοί πρωταγωνιστές φοράνε πλέον μασέλες και πάνες ακράτειας και η μόνη τους έγνοια είναι αν θα βγάλουν ακόμα μια μέρα γύρισμα ή θα τα κακαρώσουν στο πλατό.
Το τέλος της ταινίας μοιάζει βιαστικό, γρήγορο και απλώς διεκπεραιωτικό, λες και τελευταία στιγμή συνειδητοποίησαν ότι τους τελείωνε το φιλμ (ή το σενάριο) κι έπρεπε να κλείσουν την ταινία τάκα-τάκα.

Πάντως, παρά τα προβλήματα και τις όποιες συμβάσεις και τα κλισέ της, βλέπεται, παραδόξως, κάπως ανώδυνα κι έχει και 2-3 καλές σκηνές αγωνίας. Εντάξει, αριστούργημα δεν τη λες σε καμιά περίπτωση, αλλά τη δουλειά της την κάνει.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία έχει κάμποσα σκαμπανεβάσματα –κάπως σαν το ασανσέρ που παρουσιάζει.

GEEKY TRIVIA
Η πιο συνηθισμένη σκηνή σε ταινίες όπου οι ήρωες παγιδεύονται μέσα σε ανελκυστήρα είναι αυτή που κάποιος ανοίγει την καταπακτή εκτάκτου ανάγκης που βρίσκεται στην οροφή του θαλαμού (αν και στη συγκεκριμένη ταινία, αυτό το κλισέ τουλάχιστον αποφεύγεται!) Παρόλα αυτά, αυτό αποτελεί ακόμη έναν μύθο του Hollywood μια και οι συγκεκριμένες καταπακτές είναι κατασκευασμένες με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην ανοίγουν σχεδόν ποτέ από μέσα, αλλά μόνο απ’ έξω, από τα σωστικά συνεργεία!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Κανένα και λογικό είναι.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

«Ουπς! Μείναμε!»

Εμ… είσαι σίγουρος ότι θες να το κάνεις αυτό;

Σταμάτα να πατάς κουμπιά, κωλοπαίδι!!!

As Above So Below: Θα έρθουν τα πάνω κάτω…

Σκηνοθεσία: John Erick Dowdle
Σενάριο: Drew Dowdle, John Erick Dowdle
Μουσική: Max Richter
Ηθοποιοί: Perdita Weeks, Ben Feldman, Edwin Hodge κ.α.
Είδος: Horror, Found Footage
Αξιολόγηση: ★
★
★
☆☆

ΤΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
★
☆
☆☆
Φρίκη: ★
★
★
☆☆
Τρόμος: ★
★
★
☆☆
Αγωνία: ★
★
★
★
☆

AS ABOVE SO BELOW (2014)
Αν δεν σου αρέσουν οι στενοί χώροι, το σκοτάδι, η υγρασία και η στενή επαφή με κόκαλα και αρουραίους, τότε η σημερινή ταινία θα δοκιμάσει τις αντοχές σου! Πάρε βαθιά ανάσα, πάρε και τον φακό σου αγκαλιά κι ετοιμάσου για κάθοδο στα έγκατα της Γης. Στα πολύ έγκατα, όμως! Το ταινιάκι που θα σου σερβίρω είναι φρεσκότατο, αλλά δεν ενδείκνυται για κλειστοφοβικούς –και κότες γενικότερα!

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η Scarlett συνεχίζει την έρευνα του πατέρα της για τη μυθική φιλοσοφική λίθο του αλχημιστή Nicolas Flamel. Τα στοιχεία την οδηγούν στις κατακόμβες του Παρισιού, αλλά – για να καταφέρει να ερευνήσει τις δαιδαλώδεις στοές κάτω από τη γαλλική πρωτεύουσα – θα χρειαστεί να επιστρατεύσει τη βοήθεια δύο φίλων της και μιας ομάδας περιθωριακών σπηλαιολόγων που κάνουν παράνομες ξεναγήσεις στις κατακόμβες, έναντι αμοιβής. Η περιπλάνησή τους, όμως, θα τους οδηγήσει σε μια απαγορευμένη στοά που κανείς δεν έχει τολμήσει ποτέ να εξερευνήσει και από κει και πέρα τα πράγματα θ’ αρχίσουν να γίνονται όλο και πιο αλλόκοτα…

Η κλειστοφοβική, σχεδόν αποπνικτική ατμόσφαιρα της ταινίας είναι το μεγάλο ατού της και ο λόγος που είναι τόσο ρεαλιστική είναι επειδή τα γυρίσματα έγιναν όντως μέσα στις πραγματικές κατακόμβες του Παρισιού και όχι σε κάποιο στούντιο. Για την ακρίβεια, το As Above So Below είναι η πρώτη ταινία που κατάφερε να πάρει άδεια από τη γαλλική κυβέρνηση και να κάνει γυρίσματα μέσα σε αυτές. Βέβαια, αυτό έκανε τη δουλειά της παραγωγής ακόμη πιο δύσκολη, καθώς δεν υπήρχε ούτε ηλεκτρισμός ούτε σήμα στα κινητά εκεί κάτω. Αυτό που υπήρχε, από την άλλη, ήταν μπόλικοι αληθινοί σκελετοί!

Δυστυχώς, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες ηθοποιών και τεχνικών, η ταινία δεν κατάφερε να εντυπωσιάσει και πήρε άσχημες κριτικές. Κρίμα, διότι η ιστορία είναι σχετικά πρωτότυπη και συνδυάζει στοιχεία μυστηρίου και τρόμου, με γρίφους που αναζητούν επίλυση κι έναν θησαυρό που περιμένει κάποιον να τον ανακαλύψει –κάτι σαν ένα Indiana Jones, αλλά στο πιο τρομακτικό του. Η εκτέλεση, όμως, τα χάλασε όλα.

Ενώ το ξεκίνημα της ταινίας είναι δυναμικό και σε ιντριγκάρει γι’ αυτό που πρόκειται ν’ ακολουθήσει, στην πορεία δεν καταφέρνει τελικά να ξεχωρίσει τόσο πολύ από τις υπόλοιπες found footage ταινίες και καταφεύγει στα ίδια κλισέ. Από την άλλη, κάπου χάνεται και η μπάλα στο ίδιο το σενάριο, το οποίο όσο εξελίσσεται η ιστορία, τόσο περιπλέκεται. Σίγουρα έχει μπόλικες τρομάρες στη διάρκειά της, αλλά ενώ είχε τα φόντα να ξεχωρίσει, κατέληξε να είναι απλώς μέτρια. Σιγά μην ξαναδώσει άδεια η γαλλική κυβέρνηση για γύρισμα σε κατακόμβες μετά από αυτό! Επίσης: αν ξαναδώ σε ταινία να μεταφράζουν αρχαίο γρίφο από τα αραμαϊκά/λατινικά/ιερογλυφικά/κλίνγκον στα αγγλικά και η μετάφραση να βγαίνει με… ομοιοκαταληξία, θα ψάξω να βρω τον σεναριογράφο και θα τον κοπανήσω μέχρι θανάτου με τα άπαντα του Ρίτσου!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, καλή η προσπάθεια, αλλά το μόνο που έχει βάθος στην ταινία, είναι οι κατακόμβες!

GEEKY TRIVIA
Ο John Erick Dowdle έχει στο ενεργητικό του κι άλλες ταινίες τρόμου, μεταξύ τους το Quarantine (το οποίο αποτελεί κάκιστο remake του ισπανικού REC), αλλά και το Devil, το οποίο είναι βασισμένο σε μικρή ιστορία του M. Night Shyamalan. (Αμφότερα θα τα αναλύσουμε στο μέλλον!)

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Χλωμό, ειδικά μετά τις κριτικές…

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Μην αγγίζετε τα εκθέματα, ρε αγροίκοι!

Ο οδηγός δεν δείχνει και τόσο αξιόπιστος…

Αρχίσανε οι πρώτες απώλειες…

The Descent: Κάτι σε παρακολουθεί στο σκοτάδι…

Σκηνοθεσία: Neil Marshall
Σενάριο: Neil Marshall
Μουσική: David Julyan
Ηθοποιοί: Shauna Macdonald, Natalie Mendoza, Alex Reid κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★
★
★
★
★


TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
★
★
★
☆
Φρίκη: ★
★
★
★
☆
Τρόμος: ★
★
★
★
☆
Αγωνία: ★
★
★
★
★

THE DESCENT (2005)
Βρετανική ταινιούλα για σήμερα -και μάλιστα μία από τις καλύτερες της τελευταίας δεκαετίας! Σκοτεινή, απολύτως τρομακτική και εφιαλτική για όσους πάσχουν από κλειστοφοβία! Η «Κάθοδος» έκανε μεγάλη θραύση όπου προβλήθηκε και απέσπασε θερμότατες κριτικές, με κάποιους από τους κριτικούς να τη χαρακτηρίζουν ως «την καλύτερη ιστορία τρόμου μετά το Alien» ή «μια από τις τρομακτικότερες ιστορίες όλων των εποχών», ενώ φιγουράρει και στις πρώτες δέκα θέσεις σε αρκετές Top Ten λίστες με τα καλύτερα θρίλερ. Ε, αν δεν την έχεις δει ακόμη, σίγουρα σου κίνησα το ενδιαφέρον!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Μια παρέα από φίλες –όλες τους λάτρεις των extreme sports και της σπηλαιολογίας- ταξιδεύουν μέχρι τα Απαλάχια Όρη, με σκοπό να κατέβουν και να εξερευνήσουν ένα σπήλαιο της περιοχής. Κατά τη διάρκεια της εξερεύνησης, όμως, ένα κομμάτι του σπηλαίου καταρρέει, παγιδεύοντας τις γυναίκες. Όταν η διοργανώτρια της εξόρμησης ομολογεί ότι τις έχει μεταφέρει σε ένα άγνωστο και ανεξερεύνητο, ακόμη, σύστημα σπηλαίων και κανείς δεν γνωρίζει πού πραγματικά βρίσκονται, συνειδητοποιούν ότι η μόνη τους ελπίδα είναι να καταφέρουν να βρουν άλλη διέξοδο. Τα πράγματα, όμως, θα γίνουν ακόμη εφιαλτικότερα όταν ανακαλύψουν ότι δεν είναι μόνες τους μέσα στο σπήλαιο…

Το μεγαλύτερο ατού της ταινίας είναι ότι η ένταση αυξάνεται σταδιακά και το αίσθημα τρόμου και αβεβαιότητας χτίζεται αργά αργά -σε αντίθεση με τα περισσότερα θρίλερ, που κάπου στο τέταρτο σου πετάνε στη μάπα τον ψυχάκια με το κλαδευτήρι και αρχίζουν να παρελαύνουν κομμένα άκρα στην οθόνη! Εδώ όλα πάνε με το πάσο τους, χωρίς να υπάρχει καμιά βιασύνη! Χαρακτηριστικό είναι, άλλωστε, ότι τα ίδια τα τέρατα κάνουν τη θριαμβευτική είσοδό τους κάπου πάνω στο εξηντάλεπτο –αυτό δεν σημαίνει ότι η παρουσία τους δεν γίνεται αισθητή σε όλη τη διάρκεια της ταινίας! Ως τότε, όμως, υπάρχει αρκετός χρόνος ώστε να εξερευνήσεις -μαζί με το σπήλαιο- και τους χαρακτήρες των ηρωίδων, αλλά και να ψυχοπλακωθείς από τους υπόλοιπους κινδύνους που έχουν να αντιμετωπίσουν μέσα στα στενά, σκοτεινά περάσματα που διασχίζουν. Από την αρχή ως το τέλος της ταινίας είσαι παγιδευμένος μέσα σε έναν εφιάλτη χωρίς διέξοδο. Τα τέρατα έρχονται απλώς για να ανεβάσουν στο ζενίθ την ατμόσφαιρα τρόμου και να κάνουν ακόμη πιο οριστικά τα αισθήματα απόγνωσης και επιβίωσης που κατακλύζουν τις ηρωίδες.

Οι ερμηνείες του all-girl cast είναι πολύ καλές, αποδεικνύοντας ότι η τεστοστερόνη δεν είναι και τόσο βασικό υλικό στη συνταγή ενός επιτυχημένου θρίλερ. Δεν υπάρχει κανένας άντρας στην ταινία –πέρα από την ελάχιστη εμφάνιση ενός συζύγου- και οι ηρωίδες δεν βασίζονται στον «ιππότη με την αστραφτερή πανοπλία» που θα αναλάβει να τις βγάλει στο τέλος από τη δύσκολη θέση. Είναι μόνες τους και έχουν την κατάσταση στα χέρια τους. Μαζί με τα τσεκούρια που κρατάνε! Τέλος, η σκηνογραφία είναι εξαιρετικότατη, ειδικά αν λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι πουθενά –μα πουθενά, λέμε!- στην ταινία δεν εμφανίζονται αληθινά σπήλαια. Όλες οι σπηλιές που χρησιμοποιήθηκαν στα γυρίσματα αποτελούν σκηνικά κατασκευασμένα από τα Pinewood Studios –για την ακρίβεια, χτίστηκαν έξι διαφορετικά σκηνικά. Επίσης, η ταινία είναι εξ’ ολοκλήρου γυρισμένη στη Μεγάλη Βρετανία, ενώ οι σκηνές από τα “Απαλάχια” (τα οποία βρίσκονται στη Βόρεια Καρολίνα, σε περίπτωση που είσαι το ίδιο αγεωγράφητος με μένα) είναι γυρισμένες στη Σκωτία (η οποία είναι, επίσης στη Μεγάλη Βρετανία –εντάξει, είπαμε: αγεωγράφητος, αλλά εσύ το τερμάτισες!)

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, κουκούλωμα στο κρεβάτι, σβηστά φώτα και ετοιμάσου για την πιο βασανιστική κάθοδο της ζωής σου!

---

GEEKY TRIVIA
Καμία από τις ηθοποιούς δεν είχε δει τα «τέρατα» της ταινίας πριν τη σκηνή της πρώτης επίθεσης, μια και ο σκηνοθέτης ήθελε οι αντιδράσεις τους να είναι όσο το δυνατόν πιο αληθοφανείς. Τα κατάφερε μια χαρά, αφού με το που τους πετάχτηκε στη μούρη το πρώτο τέρας, έφυγαν από το πλατό ουρλιάζοντας και γελώντας υστερικά!

---

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία τα πήγε πολύ καλά, οπότε έδωσε και σίκουελ –αν και γενικά οι Βρετανοί δεν μας έχουν συνηθίσει στην τακτική αυτή! Παρόλα αυτά, ήταν κι εκείνο αξιοπρεπέστατο και τρομακτικό, αν και σαφώς κατώτερο από το αρχικό…

• The Descent: Part 2 (2009) ★
★
★
☆☆
  Η ταινία διαδραματίζεται λίγες μέρες μετά την αρχική και αφορά ένα συνεργείο διάσωσης που κάνει έρευνα για τις αγνοούμενες γυναίκες και καταλήγει στο ίδιο σύστημα σπηλαίων. Παραπάνω δεν γράφω, για να μην κάνω spoiler!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δεν έχει ακουστεί ποτέ κάτι για Νο3, αν και από εκείνο το σημείο κι έπειτα, θα ήταν απλώς άρμεγμα της αγελάδας, όπως συμβαίνει με τα περισσότερα σίκουελ σε franchise τρόμου. Εντάξει, δύο ταινίες ήταν υπεραρκετές και μάλλον το ξέρουν και οι φίλοι μας οι Βρετανοί αυτό!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Cube: Ένας ακόμη λόγος να μισήσεις τη Γεωμετρία!

Σκηνοθεσία: Vincenzo Natali
Σενάριο: André Bijelic, Graeme Manson
Μουσική: Mark Korven
Ηθοποιοί: Nicole de Boer, Nicky Guadagni, David Hewlett, Andrew Miller
Είδος: Science Fiction / Psychological Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★☆
Φρίκη: ★★★★★
Τρόμος: ★★★★☆
Αγωνία: ★★★★★

CUBE (1997)
Σήμερα, τρομολάγνε μου, σου έχω περίεργο μενού. Πολύ γεωμετρικό, πολύ μυστικοπαθές και πολύ αιμοβόρικο! Μη σε τρομάζει ο τίτλος, δεν θα φας στη μάπα γεωμετρικά θεωρήματα, υποτείνουσες, εμβαδά και τρίγωνα σκαληνά –αν και τα μαθηματικά έχουν την τιμητική τους στην ταινία που θα δούμε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να είσαι ο Ευκλείδης για να καταλάβεις τι παίζει! Ετοιμάσου για παρανοϊκή, κλειστοφοβική, πρωτότυπη και απολύτως καλτ ταινία τρόμου!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Μια ομάδα αγνώστων βρίσκεται παγιδευμένη μέσα στα κυβικά δωμάτια ενός περίεργου, μηχανικού οικοδομήματος, καθένα από τα οποία είναι φωτισμένο με διαφορετικό χρώμα και διαθέτει έξι εξόδους προς παρόμοια δωμάτια. Κανείς δεν θυμάται πώς και γιατί βρέθηκε εκεί και κανείς τους δεν γνωρίζει τον άλλο. Στην κοινή προσπάθειά τους να βρούνε την έξοδο, σύντομα θα ανακαλύψουν ότι πολλά από τα δωμάτια κρύβουν θανάσιμες, αυτόματες παγίδες που σε σκοτώνουν με φριχτούς τρόπους. Οπότε θα πρέπει, όχι μόνο να ανακαλύψουν πού βρίσκονται και πώς θα φύγουν σώοι από εκεί, αλλά και ποια είναι τα δωμάτια εκείνα που κρύβουν το θάνατο…

Όσο και αν σου φαίνεται τετριμμένο το στόρυ «άγνωστοι ξυπνούν σε δωμάτιο και δεν ξέρουν γιατί βρίσκονται εκεί», το Cube καταφέρνει με έξυπνο τρόπο να εμπλουτίσει την ιδέα και σε κρατάει καθηλωμένο ως το τέλος. Κυρίως με τη μεγάλη μυστικοπάθειά του, αφού θες να δεις πού το πάει! Να σου κάνω ένα μικρό σπόιλερ; Δεν θα μάθεις και τόσο πολλά! Ένα πυκνό μυστήριο καλύπτει τον Κύβο, την προέλευσή του και τον λόγο κατασκευής του. Ειδικά στην πρώτη ταινία δεν μαθαίνουμε σχεδόν τίποτε ούτε για την κατασκευή, ούτε για τον λόγο που βρίσκονται μέσα της παγιδευμένοι οι χαρακτήρες. Και η μυστικοπάθεια αυτή εκτείνεται περισσότερο, ακόμα και στο πού διαδραματίζεται η ιστορία και σε ποιο χρονικό πλαίσιο. Αυτό, όμως, σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να σε ενοχλήσει τόσο, ίσα-ίσα που το όλο μυστήριο προσθέτει πόντους στην κλειστοφοβική ατμόσφαιρα της ταινίας και την κατέταξε στο πάνθεον των καλτ ταινιών τρόμου πολύ γρήγορα, με τους φαν να κάνουν τις δικές τους εικασίες -ψοφάνε για τέτοια τα geekια, όπως όταν παιζόταν το Lost, που πάθαιναν όλα παράκρουση και διατύπωναν φιλοσοφικές θεωρίες με τις ώρες!

Φυσικά, στις επόμενες ταινίες το μυστήριο αρχίζει να ξεδιαλύνεται κάπως. Ποτέ στην πληρότητά του, όμως! Ο ίδιος ο σκηνοθέτης γύρισε αργότερα μια ταινία μικρού μήκους που έδειχνε τι ακριβώς βρίσκεται στο εξωτερικό του Κύβου, την οποία όμως κατέστρεψε, διότι πήρε όρκο να μην το αποκαλύψει ποτέ! Σπασίκλας!

Οι παγίδες του –αλλά και το όλο concept- θα μπορούσαν να θεωρηθούν πρόδρομος του αρκετά μεταγενέστερου SAW και σε κρατάνε σε εγρήγορση. Ήδη, από την πρώτη σκηνή σε υποδέχεται μια ωραιότατη σπλατεριά, που σε προϊδεάζει για το τι πρόκειται να επακολουθήσει! Η αγωνία χτυπάει κόκκινο, καθώς δεν ξέρεις τι θα σου πεταχτεί και από πού και νιώθεις σαν να βρίσκεσαι μαζί με τους ήρωες μέσα στο μικροσκοπικό δωμάτιο, με τη βασική διαφορά ότι εσύ δεν πρόκειται να καείς ζωντανός, να πολτοποιηθείς ή να γίνεις κομματάκια!
Μόνο που όσο εξελίσσεται η ιστορία, συνειδητοποιείς ότι ο πραγματικός τρόμος δεν προέρχεται από τον ίδιο τον Κύβο, αλλά από τους ανθρώπους που βρίσκονται παγιδευμένοι μέσα του. Καθώς η ώρα προχωρά και η απόγνωσή τους κορυφώνεται, οι μάσκες πέφτουν και ο καθένας τους αρχίζει να δείχνει το πραγματικό πρόσωπό του. Θα έλεγε κανείς ότι ο Κύβος, τελικά, δεν είναι τίποτε άλλο από ένα σκληρό πείραμα πάνω στην ανθρώπινη συμπεριφορά, μια μελέτη για το πόσο γρήγορα μπορείς να βυθιστείς στην παράνοια και να κάνεις το παν για την επιβίωσή σου.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, μπες στον Κύβο και περιπλανήσου άφοβα -εσύ δεν κινδυνεύεις!

---

GEEKY TRIVIA
Οι παγιδευμένοι στην πρώτη ταινία έχουν όλοι ονόματα εμπνευσμένα από γνωστές φυλακές! Παράλληλα, ακόμη και ο χαρακτήρας ή οι ιδιότητές τους, αντικατοπτρίζουν την φυλακή που αντιπροσωπεύει έκαστος!

---

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Γυρίστηκαν δύο σίκουελ της ταινίας, τα οποία έριξαν λίγο φως παραπάνω στο μυστήριο του Κύβου και των ανθρώπων που κρύβονται πίσω από αυτόν. Ή απλώς μπέρδεψαν πιο πολύ τα πράγματα -όπως το πάρει κανείς!

• Cube 2: Hypercube (2002) ★★☆☆☆
  Τα πράγματα αλλάζουν πολύ στο πρώτο σίκουελ της ταινίας. Ενώ η κεντρική ιδέα παραμένει ίδια: μια ομάδα αγνώστων που προσπαθεί να βρει ασφαλή έξοδο από τον Κύβο, ο ίδιος ο Κύβος είναι τελείως αναβαθμισμένος. Τα δωμάτια είναι πλέον φωτισμένα και high-tech και αυτή τη φορά η βαρύτητα, ο χώρος και ο χρόνος στρεβλώνονται δημιουργώντας πιο επικίνδυνες και πρωτότυπες παγίδες. Οι ίδιοι οι κρατούμενοι δε, συνειδητοποιούν ότι καθένας τους σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με το μυστηριώδες δημιούργημα στον οποίο είναι παγιδευμένοι.
• Cube Zero (2004) ★★★★☆
  Η ταινία είναι prequel της αρχικής. Ο Κύβος θυμίζει περισσότερο αυτόν την πρώτης ταινίας, αλλά αυτή τη φορά η πλοκή διαφοροποιείται κυρίως στο ότι δεν παρακολουθούμε τι συμβαίνει μόνο από τη σκοπιά των παγιδευμένων, αλλά και από αυτήν δύο μυστηριωδών «χειριστών» που βρίσκονται στο κέντρο ελέγχου του Κύβου και επιτηρούν τους φυλακισμένους. Η ταινία δίνει ακόμη περισσότερα στοιχεία πάνω στο μυστήριο του Κύβου, αλλά πάλι τίποτε δεν αποκαλύπτεται στην πληρότητά του!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Η Lionsgate ανακοίνωσε το 2011 ότι σκέφτεται μια ακόμη προσθήκη στη σειρά ταινιών, με το (αναμενόμενο) όνομα Cube 3D… Αναμένουμε κι ελπίζουμε σε περισσότερες απαντήσεις!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ: