Hannibal: Κάτι ψήνεται…

Δημιουργός: Bryan Fuller
Δίκτυο: NBC
Διάρκεια: 3 σεζόν (39 επεισόδια 43’)
Ηθοποιοί: Hugh Dancy, Mads Mikkelsen, Laurence Fishburne κ.α.
Είδος: Psychological Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★★
Φρίκη: ★★★★★
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★★

HANNIBAL (2013-2015)
Σήμερα θα σου προτείνω μια από τις πιο καλογυρισμένες και φρικιαστικές, ταυτόχρονα, σειρές που προβλήθηκαν ποτέ στην τηλεόραση. Πήρε εξαιρετικές κριτικές σε όλους σχεδόν τους τομείς, ανέβασε στα ύψη τον πήχυ στα τηλεοπτικά θρίλερ και στο τέλος -με την υπερβολική σιγουριά ενός φαβορί- πέταξε πολύ κοντά στον ήλιο, έκαψε τα φτερά της και σαν άλλος Ίκαρος καταποντίστηκε στα απύθμενα βάθη της τηλεθέασης, αφήνοντας τους φαν περίλυπους!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ο Will Graham είναι ένας profiler του FBI με τη μοναδική ικανότητα να μπαίνει στο μυαλό του εκάστοτε ψυχοπαθούς και να ανακαλύπτει τα κίνητρα αλλά και τις μεθόδους που χρησιμοποιεί. Όταν ζητείται η βοήθειά του στις έρευνες για έναν κατά συρροήν δολοφόνο που σκοτώνει τα θύματά του με φρικαλέους τρόπους, η δύσκολη υπόθεση αρχίζει να τον επηρεάζει ψυχολογικά. Έτσι, αποφασίζεται να τεθεί παράλληλα υπό την επίβλεψη του ψυχιάτρου Hannibal Lecter, ο οποίος θα αναλάβει χρέη συμβούλου, αλλά και μέντορα. Κανείς δεν υποψιάζεται, όμως, ότι και ο ίδιος ο Lecter έχει μια φρικιαστική έξη: την κατανάλωση ανθρώπινου κρέατος! Εντυπωσιασμένος από την εμπαθική ικανότητα του Will, ο Hannibal θα αποκτήσει έναν ιδιαίτερο δεσμό μαζί του, τον οποίο, όμως, θα εκμεταλλευτεί στο έπακρο, προσπαθώντας να μετατρέψει τον προστατευόμενό του σε κάτι διαφορετικό…

Σίγουρα δεν χρειάζεται να επεκταθώ περισσότερο στην πλοκή, όλοι γνωρίζουμε τη διάσημη ταινία που έφερε τον χαρακτήρα του Lecter στο προσκήνιο. Η σειρά ξεκινά, ουσιαστικά, πριν το αρχικό βιβλίο και εξερευνά τα πρώτα βήματα στην περίεργη φιλία ανάμεσα στους δύο ήρωες. Κατά τη διάρκειά της δανείζεται χαρακτήρες (κάποιοι εμφανίζονται αρκετά διαφοροποιημένοι) και ιστορίες από τα βιβλία Red Dragon, Hannibal και Hannibal Rising. Κάθε αναφορά σε πρόσωπα από τη Σιωπή των Αμνών, όμως, απουσιάζει, καθώς ο Fuller δεν κατάφερε να εξασφαλίσει τα πνευματικά δικαιώματα από την MGM.

Δεν έχει και μεγάλη σημασία αυτό, όμως. Η σειρά κατάφερε μια χαρά να σταθεί και να χτίσει τον μύθο από την αρχή, ενώ το γεγονός ότι είχαμε την ευκαιρία να δούμε την περίεργη φιλία του Γουίλ και του Χάνιμπαλ από τα θεμέλιά της, βοήθησε στο να εμβαθύνουμε περισσότερο στους δυο ήρωες και τα κίνητρά τους. Στο σύνολό της πρόκειται για μια ποιοτική, κομψή και αρκετά σοφιστικέ παραγωγή –από αυτές που έχουν αρχίσει να εμφανίζονται τα τελευταία χρόνια στην τηλεόραση, αποδεικνύοντας ότι οι παραγωγές υψηλής αισθητικής δεν είναι πλέον μονοπώλιο του κινηματογράφου.
Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές από το σύνολο, σχεδόν, του καστ και όσον αφορά το εικαστικό κομμάτι, η σειρά είναι απλώς αριστουργηματική και πολλές σκηνές σου κόβουν την ανάσα. Δικαίως χαρακτηρίστηκε ως ένα από τα πιο καλόγουστα δράματα που έχουν προβληθεί ποτέ στη μικρή οθόνη. Με πολύ απλά λόγια: τα σπάει!

Τι μπορεί να πήγε στραβά, λοιπόν, με μια σειρά που είχε αγγίξει το τηλεοπτικό μεγαλείο; Προφανώς, οι δημιουργοί ξέχασαν ότι η σειρά τους δεν απευθύνεται μόνο σε κατόχους διπλωμάτων Ψυχολογίας. Η τρίτη (και τελευταία) σεζόν ήταν και η πιο βαριά και ακατανόητη της σειράς. Το βάρος είχε πέσει υπερβολικά στις αλληγορίες, τα απανωτά ψυχολογικά παιχνίδια και τις ατέλειωτες φιλοσοφικές και κοινωνιολογικές συζητήσεις, ενώ η δράση είχε έρθει σε δεύτερη μοίρα. Έτσι, ενώ η σειρά ξεκίνησε έχοντας ως βασικό σκελετό το φορμάτ μιας αστυνομικής σειράς, στο τέλος μεταμορφώθηκε σε μια βαριά μελέτη χαρακτήρα που κούρασε το κοινό. Είναι ωραίο να έχει βάθος και υπόσταση μια τηλεοπτική σειρά, αλλά μην ξεχνάμε ότι ο πρωταρχικός της σκοπός είναι να σε ψυχαγωγήσει και όχι να σου προκαλέσει πονοκέφαλο.

Έτσι, παρά το γεγονός ότι οι κριτικοί είχαν δώσει τις καλύτερες βαθμολογίες τους στην τρίτη σεζόν, οι θεατές είχαν ήδη αρχίσει να την κάνουν με ελαφρά βήματα σε εξίσου πιο ελαφρά θεάματα, οδηγώντας σε ένα άδοξο φινάλε, το οποίο ολοκλήρωσε, μεν, τη σειρά, αλλά ήταν εμφανές πως το έκανε βιαστικά και άτσαλα, αφού ο ίδιος ο Fuller είχε δηλώσει πως είχε σχέδια και πλάνα για εφτά σεζόν.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αξίζει σίγουρα τον κόπο. Δες το με τη συνοδεία συκωτιού με φάβα και ενός καλού κρασιού Chianti!

GEEKY TRIVIA
Το τέταρτο επεισόδιο της πρώτης σεζόν δεν προβλήθηκε ποτέ στην αμερικανική τηλεόραση, μετά από απόφαση του ίδιου του Fuller. Το επεισόδιο πραγματευόταν παιδιά που είχαν πέσει θύματα απαγωγής από μικρά και είχαν υποστεί πλύση εγκεφάλου για να δολοφονήσουν τις πραγματικές οικογένειές τους. Πολύ πρόσφατα είχε προηγηθεί στο Κονέκτικατ το μακελειό στο Δημοτικό Σχολείο Sandy Hook, όπου ένας εικοσάχρονος είχε πυροβολήσει θανάσιμα 20 παιδιά και 6 ενήλικες και ο δημιουργός θεώρησε ότι η ιστορία θα δημιουργούσε άσχημους συνειρμούς. Το επεισόδιο χωρίστηκε σε webisodes και προβλήθηκε online, ενώ στη συνέχεια εμφανίστηκε κανονικά στο DVD της σειράς.

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Πριν τη σειρά προηγήθηκαν κάμποσες ταινίες, βασισμένες καθεμιά στα αντίστοιχα, ομώνυμα βιβλία του Harris, με ήρωα τον Hannibal Lecter. Μια και το franchise στηρίζεται ουσιαστικά στον χαρακτήρα αυτό, παραθέτω ο,τιδήποτε τον περιλαμβάνει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αποτελούν όλα κομμάτι του ίδιου continuity.

• • Manhunter (1986) –
    Η ταινία είναι βασισμένη στο βιβλίο Red Dragon, το οποίο είναι το πρώτο της σειράς. Επικεντρώνεται στις προσπάθειες του πράκτορα Graham να εντοπίσει έναν κατά συρροήν δολοφόνο με τη βοήθεια του προσφάτως φυλακισμένου Χάνιμπαλ Λέκτερ.
  • The Silence of the Lambs (1991) ★★★★★
    Η πράκτορας Clarice Starling καλείται να εντοπίσει έναν κατά συρροήν δολοφόνο με το ψευδώνυμο Buffalo Bill, ο οποίος σκοτώνει και γδέρνει γυναίκες (γιατί σχεδόν σε κάθε θρίλερ οι γυναίκες την πληρώνουν τη νύφη;) Για να το καταφέρει αυτό πρέπει να ζητήσει τη βοήθεια του πρώην ψυχιάτρου Hannibal Lecter, ενός δολοφόνου με κανιβαλιστικές τάσεις που βρίσκεται ήδη φυλακισμένος σε άσυλο. Οποιαδήποτε βοήθεια από τον Lecter, όμως, έρχεται με κάποιο τίμημα, καθώς η Starling πρέπει για κάθε πληροφορία που της δίνει να μοιράζεται μαζί του κάτι από την προσωπική της ζωή, αγνοώντας πόσο μεγάλη επιρροή θα έχει πάνω της ο μυστηριώδης άντρας με τον οποίο συνομιλεί…
  • Hannibal (2001) ★★★★☆
    Δέκα χρόνια μετά τα γεγονότα του Silence of the Lambs, η πράκτορας Starling προσπαθεί ακόμη να εντοπίσει τον Χάνιμπαλ Λέκτερ, ο οποίος κρύβεται με νέα ταυτότητα στην Ιταλία. Ταυτόχρονα, όμως, προσπαθεί να τον εντοπίσει και ο Mason Verger, το μοναδικό από τα θύματα του Λέκτερ που επέζησε μεν –τραγικά παραμορφωμένο δε.
  • Red Dragon (2002) ★★★☆☆
    Prequel των δύο αρχικών ταινιών, βασισμένο και αυτό στο ομώνυμο βιβλίο, χωρίς όμως να θεωρείται remake του Manhunter.
  • Hannibal Rising (2007) ★★★☆☆
    Prequel όλων των ταινιών, το οποίο αφηγείται τα παιδικά και νεανικά χρόνια του Χάνιμπαλ Λέκτερ και τα πρώτα, δειλά του βήματα στον υπέροχο κόσμο του κανιβαλισμού! Η μοναδική ταινία της οποίας το σενάριο έγραψε ο ίδιος ο συγγραφέας.

  ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
  Μετά την ακύρωση της σειράς έγιναν συζητήσεις για τη μεταφορά της στην Amazon ή το Netflix, οι οποίες τελικά ναυάγησαν. Το 2016, o Fuller ανακοίνωσε ότι σχεδιάζει μια μίνι σειρά βασισμένη στη Σιωπή των Αμνών, πιθανότατα με το ίδιο καστ, ενώ το 2017 ξεκίνησαν και επίσημες συζητήσεις για την αναβιώση. Για να δούμε…

  ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:
  

  

  Η κάρτα τίτλου.

  

  Έχει το ταλέντο να μπαίνει στο μυαλό του δολοφόνου.

  

  Έχει το ταλέντο να μπαίνει στο μυαλό σου.

  

  Είναι το αφεντικό.

  

  Είναι, μάλλον, νεκρή!

Grimm: Μια φορά κι έναν καιρό…

Δημιουργός: Stephen Carpenter, Jim Kouf
Δίκτυο: NBC
Διάρκεια: 6 σεζόν (123 επεισόδια 43’)
Ηθοποιοί: David Giuntoli, Bitsie Tulloch, Russell Hornsby κ.α.
Είδος: Supernatural Drama, Dark Fantasy
Αξιολόγηση: ★★★★☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★☆☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

GRIMM (2011-2017)
Η σημερινή σειρά ολοκληρώθηκε πολύ πρόσφατα και ήταν μια από τις μεγάλες μου αγάπες τα τελευταία 5 χρόνια. Ο πόνος του χωρισμού έγινε ακόμη πιο δυσβάσταχτος από το γεγονός ότι κόπηκε άδοξα κι ενώ είχε πολλά να δώσει ακόμη, αλλά έτσι είναι η ζωή στο Χόλιγουντ: άλλες σειρές τελειώνουν πριν την ώρα τους κι άλλες κοντεύουν να κλείσουν είκοσι χρόνια κι έχουν γίνει τόσο σούπα που όσο τις παρακολουθείς, χύνεται ρύζι καρολίνα από την οθόνη –ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΜΙΛΑΩ, ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ SUPERNATURAL, ΠΟΤΕ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ;;;

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ο Nick Burkhardt δουλεύει στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών του αστυνομικού τμήματος του Portland και μαζί με τον συνεργάτη του αναλαμβάνουν τις πιο περίεργες και επικίνδυνες υποθέσεις. Μόνο που η ζωή του θα αλλάξει ριζικά όταν ανακαλύψει το μεγάλο μυστικό που κρύβει το γενεαλογικό του δέντρο: ο Nick είναι ένας Grimm -απόγονος αρχαίων κυνηγών που αποστολή τους ήταν να καταδιώκουν και να εξοντώνουν τα τερατώδη πλάσματα, στα οποία έχουν βασιστεί όλα τα παραμύθια και οι θρύλοι. Ως Grimm, θα συνειδητοποιήσει ότι ο κόσμος γύρω του είναι πολύ πιο διαφορετικός απ’ ό,τι νόμιζε, καθώς είναι ο μοναδικός που μπορεί να δει την αληθινή μορφή των Wesen, των μυθικών πλασμάτων, τα οποία ζούνε φυσιολογικές ζωές, κρυμμένα ανάμεσα στους ανθρώπους. Προσπαθώντας απεγνωσμένα να διατηρήσει τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην καριέρα του, την ερωτική του ζωή και την κρυφή του ιδιότητα ως Grimm, θα αποκτήσει θανάσιμους εχθρούς αλλά και πολύτιμους συμμάχους και θα βυθιστεί σε έναν κόσμο γεμάτο μαγεία, μυστικισμό και παγκόσμιες συνομωσίες πέρα από κάθε φαντασία…

Το Grimm έσκασε μύτη την ίδια περίοδο που εμφανίστηκε και το Once Upon A Time -το οποίο, επίσης, έχει ως κεντρικό θέμα του ήρωες παραμυθιών- αλλά ξεχώρισε από την αρχή με τον πολύ πιο σκοτεινό τόνο του. Και μπορεί οι δύο σειρές να μην κονταροχτυπήθηκαν ποτέ τηλεοπτικά η μία απέναντι στην άλλη, αλλά το Grimm σίγουρα ανέβαζε σταδιακά τον πήχυ όσον αφορά την ποιότητα, την πλοκή και το ενδιαφέρον, σε αντίθεση με το Once που -όσο περνούσε ο καιρός- τόσο πιο μαύρο χάλι γινόταν, με αποκορύφωμα το φετινό του… reboot, αφού δεν τραβούσε άλλο!

Η κεντρική ιδέα πίσω από την πλοκή είναι σχετικά απλή -αλλά με κάμποσα έξυπνα τουίστ που την κάνουν αρκετά ενδιαφέρουσα- και συνδυάζει όλα τα στοιχεία: δράμα, μυστήριο, φαντασία, χιούμορ, δράση και τρόμο, καταφέρνοντας να διατηρήσει άψογα τις ισορροπίες, χωρίς να καταντά ανυπόφορη. Είναι, στον πυρήνα της, μια αστυνομική σειρά, αλλά με διάφορες υποϊστορίες να τρέχουν παράλληλα, οι οποίες θέτουν τις βάσεις για τις σεζόν που πρόκειται να ακολουθήσουν. Και, πραγματικά, όσο προχωρούν οι σεζόν, τόσο πιο ενδιαφέρουσα γίνεται και η εξέλιξη, καθώς αποκαλύπτονται όλο και περισσότερα για τον μυστηριώδη, κρυφό κόσμο των Wesen, τα έθιμα και την ιεραρχία τους.

Το μεγαλύτερο ατού του Grimm, όμως, είναι οι ίδιοι οι ήρωες, καθώς η σειρά ανήκει στις σπανιότατες περιπτώσεις που όλοι οι κεντρικοί χαρακτήρες είναι εξαιρετικά συμπαθείς και έχουν απίστευτη χημεία μεταξύ τους (οι καλοί, τουλάχιστον, διότι μερικούς από τους υπόλοιπους, μια χαρά θα τους στραγγάλιζα με τα γυμνά μου χέρια!) Αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι διαθέτει ένα έξυπνα γραμμένο και καλά δομημένο σενάριο με πολλές προοπτικές, βοήθησε τη σειρά να γίνει αρκετά δημοφιλής σχετικά γρήγορα, παρά τις αρχικές, μέτριες κριτικές. Το μόνο αρνητικό στοιχείο της σειράς είναι ότι σε αρκετά επεισόδια ακολουθεί την λεγόμενη «procedural» μορφή που ακολουθούν οι αστυνομικές σειρές, πράγμα που την κάνει κάπως προβλέψιμη κατά καιρούς, αφού εντοπίζεις εύκολα τους ενόχους και τις διάφορες ανατροπές. Αλλά και πάλι, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν διασκεδάζεις το ίδιο!

Και φτάνουμε στο απογοητευτικό, άδοξο τέλος… Μετά από μια εξαιρετική 4^η σεζόν, με το καλύτερο season finale όλης της σειράς, η τηλεθέαση άρχισε να πέφτει απότομα. Ίσως συνέβαλε σε αυτό και το προαναφερθέν φινάλε, το οποίο προκάλεσε σοκ σε όλους τους φαν (δεν θα πω περισσότερα, μην ανησυχείς!) Μετά από μια φουλ 5^η σεζόν, λοιπόν, οι παραγωγοί αποφάσισαν να λήξουν τη σειρά με μια ακόμα, κουτσουρεμένη αυτή τη φορά: μόνο 13 επεισόδια. Ενώ, λοιπόν, ήταν προφανές ότι οι δημιουργοί είχαν εισαγάγει στην πλοκή κάμποσα story arcs με σκοπό να εξερευνηθούν παραπάνω σε μελλοντικές σεζόν και τα οποία θα ανέπτυσσαν κι άλλο το μύθο του Grimm, η απότομη ακύρωση οδήγησε στο βιαστικό κλείσιμο –σχεδόν ξεπέταγμα- όλων των ιστοριών κι εμάς στο απόλυτο ξενέρωμα…

Μείναμε, όμως, με τις ευχάριστες αναμνήσεις μιας πολύ καλής σειράς -κι αυτές δεν μπορεί να μας τις στερήσει κανείς. Εκτός, ίσως, από καμιά άνοια…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, θα τη δεις και θα σου αρέσει τόσο που θα την ξεπετάξεις σε κάνα μήνα!

GEEKY TRIVIA
Ο τίτλος της σειράς, φυσικά, είναι παραπομπή στους πασίγνωστους αδελφούς Γκριμ του 18^ου αιώνα, οι οποίοι ήταν ακαδημαϊκοί, φιλόλογοι και συγγραφείς και υπεύθυνοι για τη συγγραφή, συλλογή και διάσωση δεκάδων παραμυθιών και θρύλων από διάφορες χώρες. Πολλές από τις ιστορίες αυτές, μάλιστα, ήταν πολύ πιο βίαιες και φρικιαστικές στην αρχική τους μορφή και με το πέρασμα του χρόνου εξομαλύνθηκαν από τους ίδιους τους αδελφούς.

ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Δεν είχαμε κάνα περίεργο spinoff, αλλά εκδόθηκε μια μηνιαία σειρά κόμικ 12 τευχών που έδενε με τη σειρά, καθώς και τρία μυθιστορήματα βασισμένα σε αυτήν.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Κανένα, αλλά ελπίζω σε κάνα mini series event σε δέκα χρόνια, μια που είναι η τελευταία μόδα στην τηλεόραση πια!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Η κάρτα τίτλου.

Ο Γκριμ…

Το Βέσεν…

Χρήσιμα αξεσουάρ για κάθε Γκριμ!

Δεν κερδίζει και βραβείο ομορφιάς…

Masters of Horror / Fear Itself: Όταν οι μετρ ενώνουν τις δυνάμεις τους…

Δημιουργός: Mick Garris
Δίκτυο: Showtime / NBC
Διάρκεια: 26 επεισόδια 60’ / 13 επεισόδια 42’
Ηθοποιοί: Διάφοροι
Είδος: Anthology Horror
Αξιολόγηση: ★
★☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★☆☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★★☆☆

MASTERS OF HORROR / FEAR ITSELF (2005-2008)
Μικρή οθόνη έχω για σήμερα, αλλά με μια κάπως περίεργη πρόταση, καθώς δεν σου έχω μια τηλεοπτική σειρά, αλλά δύο μαζί, ασχέτως αν και οι δύο σειρές είναι στην τελική η ίδια σειρά, αλλά με δύο διαφορετικά ονόματα –τύπου «άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα αλλιώς»! Μυστήριαι αι βουλαί των τηλεοπτικών δικτύων, αλλά είμαστε πλέον συνηθισμένοι στις αλχημείες που κάνουν εκεί στο Αμέρικα!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Κάθε επεισόδιο της σειράς παρουσιάζει και μια ξεχωριστή, αυτοτελή ιστορία τρόμου, φρίκης ή αγωνίας, κάθε φορά από διαφορετικό σκηνοθέτη και καστ. Εκ των πραγμάτων, κάθε επεισόδιο διαφέρει σε περιεχόμενο και ύφος, αναλόγως του σεναρίου και του σκηνοθέτη. Υπάρχουν, παρόλα αυτά, ιστορίες για όλα τα γούστα: με ζόμπι, τέρατα, βαμπίρ, πνεύματα, serial killers κ.ο.κ.

Το Masters of Horror προέκυψε από ένα… ανεπίσημο δείπνο! Ο δημιουργός της σειράς, Mick Garris, οργάνωσε ένα δείπνο για εκείνον και εννέα συναδέλφους του, στο οποίο μπόρεσαν να βρεθούν για να τα πούνε μεταξύ τους και να μιλήσουν ο ένας για τη δουλειά του άλλου. Ανάμεσα στους σκηνοθέτες βρίσκονταν και μεγαθήρια όπως ο John Carpenter, ο Guillermo del Toro, ο John Landis και άλλοι. Στο δείπνο αυτό έπεσε και η ιδέα για τη συνεργασία όλων αυτών σε μια σειρά ανθολογίας, ενώ στη συνέχεια ο Garris οργάνωσε και άλλα παρόμοια δείπνα για πληθώρα σκηνοθετών.

Οι ανθολογίες τρόμου μου αρέσουν γενικά, διότι το φορμάτ τους σου δίνει τη δυνατότητα να δεις ιστορίες με διαφορετικό ύφος μεταξύ τους. Φυσικά, το μεγάλο κακό με τις ανθολογίες είναι ότι κάθε επεισόδιο έχει και διαφορετική δυναμική, μια και η σκηνοθετική ματιά και το σενάριο αλλάζουν. Συνεπώς, έχεις επεισόδια που είναι πιο ενδιαφέροντα και κυλούν ομαλά και άλλα που είναι πιο μονότονα ή αδιάφορα. Κάτι τέτοιο συνέβη και με το Masters, το οποίο, προσωπικά, δεν με ενθουσίασε καθόλου -πέρα από κάποια ελάχιστα επεισόδια που είχαν καλή ιστορία και γρήγορη σκηνοθεσία. Ως επί το πλείστον, πρόκειται για ιστορίες που είτε έχουν ήδη παρουσιαστεί με χίλιους δύο τρόπους στον κινηματογράφο, οπότε δεν παρουσιάζουν κάποια πρωτοτυπία, είτε είναι άνευρες και αδιάφορες και απλώς τις τραβάνε από το μαλλί για να γεμίσουν τη μία ώρα του επεισοδίου.

Τα περισσότερα επεισόδια είναι γεμάτα κλισέ ή προβλέψιμες ανατροπές, που μερικές φορές τις μυρίζεσαι από την αρχή του επεισοδίου. Παρόλα αυτά, αρκετά από αυτά είναι γεμάτα από γραφικές σκηνές και αίμα, ενώ σχεδόν όλα έχουν στριμωγμένη κάπου με το ζόρι και μια σκηνή σεξ (ή παραπάνω ενίοτε), μόνο και μόνο για να δείξουν και λίγο βυζί, μπας και κρατήσουν το ενδιαφέρον ζωντανό. Σε γενικές γραμμές, οι… masters του τρόμου δεν δείχνουν και καμιά ιδιαίτερη μαεστρία στη συγκεκριμένη σειρά, όπου μάλλον διεκπεραιωτικά βλέπουν τον ρόλο τους.

Όταν ολοκληρώθηκαν οι δύο σεζόν, το Showtime αποφάσισε να μην ανανεώσει τη σειρά, αλλά ο Garris βρήκε χρηματοδότηση από τη Lionsgate και υπέγραψε για μια τρίτη σεζόν με το NBC. Στην πορεία, φυσικά, η τρίτη σεζόν μεταμορφώθηκε σε νέα σειρά -με τον τίτλο Fear Itself– αλλά ακριβώς ίδιο φορμάτ με την προηγούμενη. Και μετά από μία σεζόν την έφαγε κι αυτή το μαύρο σκοτάδι της ακύρωσης και το πήραν, επιτέλους, απόφαση ότι δεν τους θέλει και πολύ το project, οπότε τράβηξε ο καθένας τον δρόμο του!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, εντάξει, για εκείνα τα βράδια που βαριέσαι και θες να δεις κάτι να περάσει η ώρα, καλή είναι!

GEEKY TRIVIA
Κάποιοι από τους κανόνες που έθεσε το Showtime στους σκηνοθέτες ήταν ότι απαγορευόταν να υπάρξει σκηνή που αν δείχνει γυμνό άντρα από μπροστά, καθώς και οποιαδήποτε σκηνή που να δείχνει παιδί να ασκεί σωματική βία σε άλλο παιδί! Εννοείται πως το γυναικείο γυμνό δεν τους χάλαγε καθόλου, ούτε είχαν κανένα πρόβλημα να δείξουν ενήλικα να σακατεύει παιδί. Ε, εντάξει, είπαμε να είμαστε ευαίσθητοι, μην το παρακάνουμε κιόλας!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δυο φορές κόπηκε, δεν νομίζω να ξανασχοληθεί κανείς.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

«Περιμένετε κι εσείς το λεωφορείο;»

Εμ… Miss Piggy;;;

Τα έχεις δει όλα σε μια σειρά όταν εμφανίζεται και ελάφι-απαγωγέας…