Σκηνοθεσία: Adam Green
Σενάριο: Adam Green
Μουσική: Andy Garfield
Ηθοποιοί: Joel Moore, Tamara Feldman, Deon Richmond κ.α.
Είδος: Slasher, Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★★★☆☆
TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★☆
Φρίκη: ★★★★★
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★☆
HATCHET (2006)
Η σημερινή ταινία (και η τετραλογία ολόκληρη) μοιάζει σαν μια απλή αφορμή για αιματοκύλισμα μέχρι τελικής πτώσης, καθώς το σενάριο βασίζεται σε μια απλή και κλασική ιδέα, χωρίς να αναλώνεται σε πολλές αναλύσεις και εμβαθύνσεις. Αλλά ποτέ δεν με χάλασε κάτι τέτοιο. Άλλωστε, έχουν κυκλοφορήσει γύρω στα πενήντα Friday the 13th που βασίζονται στην ίδια ακριβώς λογική και όλα έγιναν εισπρακτικές επιτυχίες, πράγμα που αποδεικνύει ότι οι ανεγκέφαλες σπλατεριές έχουν περίοπτη θέση στο ευρύ σύμπαν των ταινιών τρόμου!
TI MAΣ ΛΕΣ;
Κατά τον εορτασμό του Mardi Gras, ένα γκρουπ τουριστών παίρνει μέρος σε μια βραδινή ξενάγηση στους βάλτους της Νέας Ορλεάνης. Μόνο που ο ξεναγός τους είναι άπειρος και καταλήγουν χαμένοι στη μέση του ελώδους δάσους, με τη βάρκα τους να βουλιάζει. Καθώς προσπαθούν να βρούνε το δρόμο της επιστροφής, φτάνουν σε ένα παλιό, ερειπωμένο σπίτι, το οποίο -σύμφωνα με έναν τοπικό θρύλο- ανήκε στον Victor Crowley, έναν παραμορφωμένο μανιακό που στοιχειώνει τους βάλτους, σκοτώνοντας όποιον βρίσκει στον δρόμο του. Μόνο που πολύ γρήγορα θα ανακαλύψουν ότι δεν πρόκειται καθόλου για θρύλο!
Το Hatchet βαδίζει στα χνάρια των παλιών, καλών slasher ταινιών της δεκαετίας του ‘80, καθώς το αίμα ρέει άφθονο και οι σκηνές βίας είναι αρκετά έντονες, εώς αδυσώπητα ωμές σε κάποιες περιπτώσεις! Αυτό έκανε τους λάτρεις του είδους, να το αγαπήσουν παράφορα, ασχέτως αν οι κριτικοί ήταν κάπως πιο συγκρατημένοι. Αν και η ταινία λειτουργεί κατά κύριο λόγο ως παρωδία των συγκεκριμένων ταινίων – ειδικά του Friday the 13th – μοιάζει παράλληλα και μοναδική, κυρίως χάρη στον γρήγορο ρυθμό, τους σπιρτόζους διαλόγους και το χιούμορ της.
Δεν έχω και πολλά παραπάνω να γράψω για κριτική. Έχει όλα τα κλασικά στοιχεία που απαρτίζουν τις ταινίες του είδους: σκοτεινή ερημιά, ομάδα θυμάτων, απέθαντο δολοφόνο, ευφάνταστους θανάτους, αίμα, λίγο βυζάκι σε κάποια σημεία και κάμποσες απιθανότητες και χαζομάρες που μόνο στα θρίλερ συμβαίνουν! Αν είσαι κι εσύ φαν, θα τη δεις αρκετά ευχάριστα και οι γραφικές σκηνές θα σε ικανοποιήσουν. Αν είσαι από εκείνους που προσπαθούν να εξηγήσουν επιστημονικά και λογικά τα πάντα σε μια ταινία, τότε καλύτερα δες ένα ντοκιμαντέρ για πιγκουίνους!
ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, δεν είναι και για τσεκούρωμα!
GEEKY TRIVIA
Ο σκηνοθέτης είχε έναν κανόνα που απαγόρευε τη χρήση ψηφιακών εφέ στην ταινία -τα πάντα έγιναν με τον πατροπαράδοτο, πρακτικό τρόπο. Αυτός ο κανόνας ίσχυε και για τη χρήση ψεύτικου εμετού, προφανώς, αφού στη σκηνή που ένας από τους χαρακτήρες ξερνάει, ο ηθοποιός το κάνει στ’ αλήθεια! Μάλιστα, το κατάφερε με την πρώτη, αλλά για κακή του τύχη έπρεπε να ξαναγυριστεί η σκηνή και τη δεύτερη φορά, για να τον βοηθήσουν να τα βγάλει πιο εύκολα, τον ανάγκασαν να καταναλώσει ένα περίεργο μίγμα από κρύα σούπα με στρείδια και πορτοκαλάδα –εμένα μου έρχεται να ξεράσω στη σκέψη και μόνο!
MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία απέκτησε πολύ γρήγορα φαν κλαμπ και ήταν λογικό να γυριστούν ακόμη τρία σίκουελ.
- Hatchet II (2010) ★★★☆☆
Ένα απόσπασμα μισθοφόρων πηγαίνει στον βάλτο με σκοπό να εντοπίσει τον Crowley και να τον εξοντώσει οριστικά. Ξέρεις από πριν πώς θα τελειώσει αυτό. - Hatchet III (2013) ★★★☆☆
Μια ομάδα από αστυνομικούς και νοσοκόμους καταφτάνει στον τόπο των προηγούμενων μακελειών, μόνο και μόνο για να ξεκινήσει ένα νέο μακελειό! - Victor Crowley (2017) –
Το τελευταίο σίκουελ συνέπεσε με τη 10η επέτειο της αρχικής ταινίας και αγνοούσα την ύπαρξή του μέχρι τη στιγμή που έγραψα αυτό το άρθρο. Οπότε, θα επανέλθω όταν το παρακολουθήσω και αυτό!
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Λίγο χλωμό, αν και ποτέ δεν ξέρει κανείς. Εδώ δεν πήρα καν χαμπάρι το 4ο…
ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:
Βραδινή βαρκάδα. Τι μπορεί να πάει στραβά;
Εμ… Εκτός από αυτό;
Τουλάχιστον έχουν τα νώτα τους καλυμμένα…
Έχει παραμελήσει λίγο τον εαυτό της…
Μύρισε μπέικον!
Fri(ght)day Nights 