Gravy: Στο λαιμό να σου κάτσω!

Σκηνοθεσία: James Roday
Σενάριο: James Roday, Todd Harthan
Μουσική: Charlton Pettus
Ηθοποιοί: Michael Weston, Sutton Foster, Lily Cole, Gabourey Sidibe κ.α.
Είδος: Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★★★★☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

GRAVY(2015)
Μετά από μια μικρούλα ανάπαυλα τεσσάρων μηνών και κάτι, επιστροφή στα παλιά λημέρια, για να μη μου μείνεις παραπονεμένος! Την κατάλληλη στιγμή κιόλας, μια και χθες γιόρτασαν το Halloween στο Αμέρικα και η παράδοση θέλει να προτείνω κι εγώ μια σχετική ταινία κάθε χρονιά. Το ότι δεν έχουμε trick or treat εμείς δεν σημαίνει ότι απαγορεύεται να μπούμε στο σχετικό κλίμα! Αν η σημερινή ταινία σε κάνει να πεινάσεις με τη θεματολογία της… καλά θα κάνεις να επισκεφτείς κάποιον ειδικό!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Είναι παραμονή της Ημέρας των Αγίων Πάντων και οι εργαζόμενοι ενός μικρού μεξικάνικου εστιατορίου ετοιμάζεται να κλείσει το μαγαζί για τη βραδιά και να ξεκινήσει το αποχαιρετιστήριο πάρτι της μπαργούμαν, η οποία θα ξεκινήσει τη νέα της καριέρα ως νοσηλεύτρια. Όταν το πάρτι τελειώνει, όμως, συνειδητοποιούν ότι είναι παγιδευμένοι μέσα στο κατάστημα, με τις πόρτες σφραγισμένες και το τηλέφωνο κομμένο. Σύντομα ανακαλύπτουν ότι είναι όλοι όμηροι μιας τριάδας σαδιστών, οι οποίοι δένουν και φιμώνουν το προσωπικό και το αναγκάζουν να συμμετάσχει σε διάφορα αρρωστημένα και τρομακτικά παιχνίδια. Απώτερος σκοπός τους, όμως, είναι να δολοφονήσουν έναν έναν τους υπαλλήλους και να τους φάνε όλους κατά τη διάρκεια της νύχτας, σε διάφορα γκουρμέ πιάτα! 

Ταινίες με κανίβαλους έχουν γυριστεί κάμποσες, αλλά αυτή είναι μακράν η πιο διασκεδαστική που θα δεις. Πράγμα που κάνει την όλη φάση ακόμη πιο αρρωστημένη! Μη χαλαρώσεις, όμως: το γεγονός ότι πρόκειται για μαύρη κωμωδία δεν σημαίνει ότι δεν είναι και υπέρ το δέον φρικιαστική ή γεμάτη σκληρές σκηνές. Είναι από τις παραγωγές εκείνες που διχάζουν το κοινό, οπότε είτε θα τη λατρέψεις είτε θα τη μισήσεις –αναλόγως πόσο είσαι μυημένος στο είδος αυτό.

Το ensemble cast απαρτίζεται από αρκετές γνωστές φάτσες που σίγουρα έχεις δει σε άλλες σειρές και ταινίες. Η χημεία μεταξύ τους είναι η ιδανική και δείχνουν όλοι να το διασκεδάζουν με τον ρόλο, πράγμα που βοηθάει κι εσένα να το διασκεδάσεις ακόμη περισσότερο με τη σειρά σου. Άλλωστε, πρόκειται για μια χαβαλεδοταινία, χωρίς ιδιαίτερο βάθος ή κρυφά νοήματα και το γεγονός ότι δεν παίρνει πολύ στα σοβαρά την πάρτη της είναι προς όφελός της. Είναι απλώς μια ένοχη απόλαυση για να περάσεις καλά την ώρα σου!

Έχει γέλιο, έχει μπόλικο αίμα και αηδία κι έχει και αρκετή αγωνία –κι ας εκτυλίσσεται ως επί το πλείστον σε έναν κλειστό χώρο. Με λίγα λόγια, ανήκει στις περιπτώσεις εκείνες, όπου το low budget δεν σημαίνει οπωσδήποτε και low quality!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, να τη δεις τρώγοντας κρεατάκι με μπόλικη, μπόλικη σαλτσούλα!

GEEKY TRIVIA
Η ταινία αποτελεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο του ηθοποιού James Roday, ο οποίος έγινε ευρέως γνωστός από τον πρωταγωνιστικό ρόλο που είχε στη σειρά Psych! και, μάλιστα, κάνει και ένα cameoμαζί με τον συμπρωταγωνιστή του από τη σειρά!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Θα μπορούσε να έχει, αλλά δεν το βλέπω.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Σεφ εναντίον φύλακα…

Αποχαιρετισμός μετά μασκαρέματος!

Ο εισβολέας!

Το παιχνίδι αρχίζει!

Εμ… ευχαριστώ, είμαι σε δίαιτα!

Ravenous: Τρώγοντας έρχεται η όρεξη!

Σκηνοθεσία: Antonia Bird
Σενάριο: Ted Griffin
Μουσική: Michael Nyman, Damon Albarn
Ηθοποιοί: Guy Pearce, Robert Carlyle, David Arquette κ.α.
Είδος: Black Comedy, Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

RAVENOUS (1999)
Ταινία εποχής σήμερα, ακατάλληλη για χορτοφάγους και για επιλεκτικούς στο φαγητό, γενικώς! Ασχολείται με ένα από τα θέματα-ταμπού με τα οποία λατρεύουν να καταπιάνονται διάφοροι δημιουργοί, για να προκαλούν απανωτά εγκεφαλικά στους πουριτανούς! Όλα βγαλμένα από τη ζωή είναι, όμως, και καλό είναι να είσαι προετοιμασμένοι για τα πάντα, διότι ποτέ δεν ξέρεις πότε θα βρεθείς κι εσύ αποκλεισμένος στις Άνδεις, για παράδειγμα, παρέα με μια πεινασμένη ποδοσφαιρική ομάδα!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η ιστορία εκτυλίσσεται το 1846, κατά τη διάρκεια του Μεξικανο-αμερικανικού πολέμου. Εξαιτίας της δειλίας που επέδειξε σε μια μάχη, ο υπολοχαγός Boyd παίρνει δυσμενή μετάθεση σε ένα απομακρυσμένο οχυρό στη Sierra Nevada, το οποίο φυλάσσεται από μια μικρή ομάδα απροσάρμοστων στρατιωτών. Λίγο καιρό μετά την άφιξή του, στα μέσα ενός βαρύ χειμώνα, ανακαλύπτουν έναν μισοπεθαμένο άντρα, τον Colqhoun, τον οποίο μεταφέρουν στο οχυρό. Όταν συνέρχεται, τους διηγείται πώς τα μέλη της ομάδας του αποκλείστηκαν από το χιόνι σε μια σπηλιά, στην προσπάθειά τους να βρούνε μια σύντομη διαδρομή προς τα παράλια του Ειρηνικού. Όταν τα τρόφιμα τέλειωσαν άρχισαν να σκοτώνουν ο ένας τον άλλον και να καταφεύγουν στον κανιβαλισμό για να επιζήσουν κι εκείνος, φοβούμενος για τη ζωή του, αποφάσισε να το σκάσει. Οι στρατιώτες αποφασίζουν να οργανώσουν μια ομάδα διάσωσης και να πάνε πίσω στη σπηλιά, ελπίζοντας ότι θα προλάβουν κάποιον ζωντανό…

Αν μπερδεύτηκες με την εισαγωγή, όχι, δεν έχει αεροπλάνα η ταινία, ούτε Άνδεις –είναι από άλλο έργο αυτά! Ταινίες με θέμα τον κανιβαλισμό έχουν γυριστεί κάμποσες και κάποιες από αυτές πολύ πιο γραφικές και σκληρές –να σου θυμίσω αυτό το διαμαντάκι; Το Ravenous είναι κάπως πιο light, αφού αποφεύγει τις πολύ ακραίες γραφικότητες, αλλά μη νομίζεις ότι δεν θα δεις κι εκεί κάμποσο αιματάκι να ρέει! Η ταινία είναι εμπνευσμένη από τα αληθινά γεγονότα που συνέβησαν την ίδια χρονολογία (και στην ίδια τοποθεσία) στην ομάδα Donner, περιστατικό στο οποίο έχουν βασιστεί και άλλα θρίλερ κατά καιρούς -διότι μη δούμε τραγωδία και μακελειό στην Παγκόσμια Ιστορία, αμέσως να το κάνουμε σενάριο! Η διαφορά είναι πως το Ravenous έχει και μια πιο υπερφυσική χροιά, έτσι για περισσότερη τσαχπινιά!

Πρόκειται για μια υποτιμημένη ταινία, καθώς όχι μόνο οι κριτικοί ήταν μάλλον χλιαροί εώς αρνητικοί απέναντί της (σε αντίθεση με το κοινό, που τη λάτρεψε), αλλά και επειδή από πολύ νωρίς κόλλησε τη ρετσινιά της μαύρης κωμωδίας, εξαιτίας μερικών κωμικών σκηνών που έχει. Πίστεψέ με, όμως, σίγουρα δεν πρόκειται για κωμωδία! Φυσικά, έχεις μάθει πια ότι οι περισσότερες ταινίες που έφαγαν θάψιμο στο παρελθόν, μερικά χρόνια αργότερα απέκτησαν μεγαλύτερη αξία. Και η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μια αξιοπρεπή ταινία, με αρκετό σασπένς, καλές ερμηνείες και κάμποσες σκηνές που θα σε κρατήσουν τσιτωμένο. Παρά το γεγονός ότι η κεντρική πλοκή είναι κάπως προβλέψιμη και αναμενόμενη, αν έχεις δει πολλές ταινίες, το σενάριο έχει και 2-3 ακόμη ανατροπούλες που το κάνουν πιο ενδιαφέρον.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε τρώγεται, αλλά όχι αν τη βλέπεις τρώγοντας κι εσύ!

GEEKY TRIVIA
Θα περάσουν γύρω στα 25 ολόκληρα λεπτά μέχρι να ακούσεις τον πρωταγωνιστή να λέει την πρώτη του ολοκληρωμένη πρόταση! Όχι, δεν έχει το στόμα του γεμάτο μέχρι τότε. Όχι συνέχεια, τουλάχιστον!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Μπα, δεν θα έχει δεύτερο πιάτο το μενού!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Ζακέτα να πάρετε. Και καραμπίνες.

Όποιος ανέλαβε τη διακόσμηση έχει σοβαρά θέματα να επιλύσει…

Καλή όρεξη!

The Green Inferno: Στο λαιμό να τους κάτσεις!

Σκηνοθεσία: Eli Roth
Σενάριο: Guillermo Amoedo, Eli Roth
Μουσική: Manuel Riveiro
Ηθοποιοί: Lorenza Izzo, Ariel Levy, Daryl Sabara κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★★
☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★★
Φρίκη: ★★★★★
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★★

THE GREEN INFERNO (2013)
Τριήμερο Καθαράς Δευτέρας ξεκινά από σήμερα και, σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση, ξεκινά και η περίοδος της νηστείας. Κρεατάκι τέλος, λοιπόν -και για να σε βοηθήσω να γλιτώσεις από τον πειρασμό, σου έχω μια σπλατεριά από το αρρωστάκι που ακούει στο όνομα Eli Roth, που θα σε κάνει να σιχαθείς το κρέας! Την ταινία την έψαχνα διακαώς επί τρία χρόνια, καθώς γυρίστηκε το 2013, αλλά λόγω οικονομικών δυσχερειών της εταιρείας παραγωγής δεν είχε καταφέρει να διανεμηθεί κανονικά στους κινηματογράφους μέχρι τα τέλη του 2015. Σε τέτοια εξαθλίωση μάς έχει οδηγήσει η οικονομική κρίση: να πρέπει να περιμένουμε τρία χρόνια για ν’ απολαύσουμε έναν κανιβαλισμό της προκοπής…

TI MAΣ ΛΕΣ;
Μια ομάδα ακτιβιστών ταξιδεύει μέχρι τον Αμαζόνιο για να εμποδίσει την αποψίλωση ενός κομματιού του δάσους, η οποία θα οδηγήσει σε αφανισμό τις γύρω φυλές. Ανάμεσά τους είναι και η νεοφερμένη Justine, η οποία δεν γνωρίζει τον πραγματικό λόγο που της επέτρεψαν να συμμετάσχει: ο πατέρας της εργάζεται ως δικηγόρος για τα Ηνωμένα Έθνη, γεγονός που εγγυάται τη σωματική ακεραιότητα και ασφάλεια όλης της ομάδας. Η εξόρμηση στέφεται με επιτυχία, όμως κατά την επιστροφή τους, το αεροπλάνο συντρίβεται μέσα στο τροπικό δάσος (όπως γίνεται και στα περισσότερα ανέκδοτα), όπου οι επιζώντες έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο με τα μέλη μιας φυλής ιθαγενών με… περίεργες ορέξεις!

Αν και το Green Inferno αργεί κάπως να μπει στο ψητό (pun intended!), όταν τελικά το κάνει, σε στέλνει αδιάβαστο! Οι σκηνές φρίκης είναι τόσο έντονες και γραφικές, που γίνονται σχεδόν δυσβάσταχτες –ειδικά μια από αυτές, που διαρκεί ένα δεκάλεπτο που μοιάζει με αιώνα (θα καταλάβεις σε ποια αναφέρομαι, είναι η μόνη κατά τη διάρκεια της οποίας θα ουρλιάζεις!) Όχι ότι μέχρι να φτάσουμε στο μεγάλο αιματοκύλισμα δεν έχει ενδιαφέρον ή αγωνία το σενάριο, δηλαδή. Όσο πιο πολύ περνά η ώρα, τόσο καλύτερα μαθαίνεις τους χαρακτήρες και τόσο περισσότερο αυξάνονται οι παλμοί σου περιμένοντας να δεις πόσο άσχημα θα εξελιχθεί η ιστορία –διότι το ξέρεις ότι θα γίνει χαμός και η αναμονή κάνει τα πράγματα χειρότερα!

Ο Roth πήρε την έμπνευσή του από το διάσημο Cannibal Holocaust του 1980, μια ιταλική ταινία τρόμου με κανιβάλους και από τα αγαπημένα θρίλερ του σκηνοθέτη. Ακόμα και το “The Green Inferno” ήταν ο αρχικός τίτλος εκείνης της ταινίας, πριν τον αλλάξουν σε κάτι πιο σοκαριστικό. Η ταινία, φυσικά, έφαγε μπόλικο θάψιμο από τους κριτικούς, με κάποιους από αυτούς, όμως, να βρίσκουν θετικό το ύφος-φόρο τιμής στον παλιό, ιταλικό κινηματογράφο τρόμου. Μια απρόσμενα θετική κριτική, όμως, ήλθε από τον μετρ του τρόμου, Stephen King, ο οποίος παρομοίασε την ταινία με τα θρίλερ που έβλεπε στους drive-in κινηματογράφους στα νιάτα του. Και όταν ο ίδιος ο King γράφει επαίνους για την ταινία σου, όλες οι υπόλοιπες κριτικές εκμηδενίζονται! Ασφαλώς, οι σκληροπυρηνικοί φαν του Roth και όσοι τη βρίσκουν με splatter (δύο στα δύο για μένα) την λάτρεψαν ούτως ή άλλως! Άλλωστε, έχουμε μάθει πια να μην περιμένουμε κάτι πιο βαθυστόχαστο και φιλοσοφικό από τις ταινίες του τύπου –όχι ότι είναι εντελώς ανεγκέφαλες και χωρίς ίχνος κοινωνικού προβληματισμού, αλλά όπως και να το κάνουμε, το πρώτο του μέλημα είναι να σε αηδιάσει και όχι να σε προβληματίσει! Και σε αυτό το κομμάτι είναι πλέον εξπέρ!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν αποφασίσεις να τη δεις, φρόντισε να το κάνεις με άδειο στομάχι!

GEEKY TRIVIA
Η φυλή ανθρωποφάγων που παρουσιάζεται στην ταινία αποτελείται εξ’ ολοκλήρου από κατοίκους διαφόρων περουβιανών χωριών, οι οποίοι δέχτηκαν να συμμετάσχουν στην ταινία. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι δεν είχαν δει ποτέ τους κινηματογραφική ταινία και δεν μπορούσαν να κατανοήσουν την έννοια. Για να τους βοηθήσει να καταλάβουν, ο Eli Roth έφερε ένα βίντεο και ένα αντίγραφο της ταινίας Cannibal Holocaust. Οι χωρικοί ενθουσιάστηκαν με την ταινία, την οποία, μάλιστα, θεώρησαν κωμωδία!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Από το 2013 κυκλοφορούν φήμες ότι η ταινία θ’ αποκτήσει και σίκουελ με τον τίτλο Beyond the Green Inferno. Αν και η ταινία αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο μια συνέχειας, δεν έχει εξακριβωθεί καμιά πληροφορία από τότε, οπότε παίζει να είναι και ράδιο αρβύλα!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Όχι, δεν είναι το Halloween! Εκείνο μοιάζει φλωριά μπροστά σε αυτή την ταινία!

Δεν μοιάζουν και πολύ ενθουσιασμένες από την υποδοχή!

Σκέψου λίγο τη χοληστερίνη σου!

The Silence of the Lambs: Quid pro quo…

Σκηνοθεσία: Jonathan Demme
Σενάριο: Ted Tally
Μουσική: Howard Shore
Ηθοποιοί: Jodie Foster, Anthony Hopkins, Ted Levine
Είδος: Psychological Horror
Αξιολόγηση: ★★★★★

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★★

THE SILENCE OF THE LAMBS (1991)
Πάσχα μεθαύριο, οπότε οσκαρική ταινία με αρνάκια στον τίτλο είναι ό,τι πρέπει! Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα θρίλερ στην ιστορία του κινηματογράφου και, ίσως, την εξαιρετικότερη ερμηνεία των Hopkins και Foster μέχρι τώρα. Έσπασε τα ταμεία, σάρωσε τα βραβεία και κέρδισε επάξια τη θέση της στην παγκόσμια pop culture –κυρίως με την ανατριχιαστική μάσκα που φοράει ο Hopkins σε κάποιες σκηνές! Τα λόγια περιττεύουν, προχωρώ στο ψητό (pun intended!)

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η πράκτορας Clarice Starling καλείται να εντοπίσει έναν κατά συρροήν δολοφόνο με το ψευδώνυμο Buffalo Bill, ο οποίος σκοτώνει και γδέρνει γυναίκες (γιατί σχεδόν σε κάθε θρίλερ οι γυναίκες την πληρώνουν τη νύφη;) Για να το καταφέρει αυτό πρέπει να ζητήσει τη βοήθεια του πρώην ψυχιάτρου Hannibal Lecter, ενός δολοφόνου με κανιβαλιστικές τάσεις που βρίσκεται ήδη φυλακισμένος σε άσυλο. Οποιαδήποτε βοήθεια από τον Lecter, όμως, έρχεται με κάποιο τίμημα, καθώς η Starling πρέπει για κάθε πληροφορία που της δίνει να μοιράζεται μαζί του κάτι από την προσωπική της ζωή, αγνοώντας πόσο μεγάλη επιρροή θα έχει πάνω της ο μυστηριώδης άντρας με τον οποίο συνομιλεί…

Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Thomas Harris και αν κρίνουμε από τα 5 Oscar που κέρδισε σε όλες τις κεντρικές κατηγορίες, τότε σίγουρα πρόκειται για μια πολύ πετυχημένη μεταφορά! Φυσικά, ο σκηνοθέτης είχε και καλό υλικό για να βασιστεί, μια και το ίδιο το βιβλίο πήρε θερμότατες κριτικές και κέρδισε ακόμη και το βραβείο Bram Stoker.

Η σκηνοθεσία είναι προσεγμένη, τα πλάνα επιμελώς στημένα και τα πάντα είναι στην εντέλεια. Η ταινία συνδυάζει αρμονικά στοιχεία περιπέτειας, δράματος, τρόμου και μαύρου χιούμορ και καταφέρνει να ισορροπήσει τέλεια ανάμεσα στο ψυχολογικό θρίλερ και τον τρόμο –με κάποιες εξάρσεις του δεύτερου στα κατάλληλα σημεία, ώστε να ανέβει λίγο η αδρεναλίνη!

Οι ερμηνείες, από την άλλη, είναι εξαιρετικές -με αυτήν του Anthony Hopkins να καταφέρνει να κλέψει την παράσταση, ακόμη κι αν η παρουσία του στην ταινία είναι πιο περιορισμένη από του υπόλοιπου καστ. Το creepy χαμόγελο και το σχεδόν υπνωτιστικό βλέμμα του Lecter σου προκαλεί απανωτές ανατριχίλες και κάθε σκηνή του με την Jodie Foster είναι τόσο συναισθηματικά φορτισμένη, που απορώ πώς κατάφερε να παίξει απέναντί του η τύπισσα χωρίς ν’ αλλάζει βρακί μετά από κάθε σκηνή!

Φυσικά (όπως ήταν αναμενόμενο), η ταινία αποτέλεσε και αντικείμενο δυσμενούς κριτικής από την LGBTQ κοινότητα και φεμινιστικούς κύκλους, λόγω του τρόπου με τον οποίο παρουσιάζεται ο Buffalo Bill, αλλά και του τρόπου με τον οποίο σκοτώνει τις γυναίκες. Ευτυχώς, τουλάχιστον οι vegan δεν θεώρησαν προσβλητικό το γεγονός ότι ο Lecter τρώει κρέας –μάλλον επειδή προτιμά το ανθρώπινο…

ΟΠΟΤΕ;
Μην το συζητάς καν! Μόνο μην ξεχνάς να παίρνεις ανάσες όταν το βλέπεις!

GEEKY TRIVIA
Η ερμηνεία του Άντονι Χόπκινς του χάρισε (δικαίως) το Oscar Καλύτερου Ανδρικού Ρόλου, ασχέτως αν ο χαρακτήρας του εμφανίζεται στην ταινία συνολικά 24 λεπτά και 52 δευτερόλεπτα! Η ίδια η ταινία, από την άλλη, είναι η μόνη ταινία τρόμου που έχει κερδίσει ποτέ Oscar Καλύτερης Ταινίας. Δύο ακόμη είχαν προταθεί παλιότερα: ο Εξορκιστής και τα Σαγόνια του Καρχαρία.

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Όλες οι ταινίες είναι βασισμένες στα αντίστοιχα, ομώνυμα βιβλία του Harris, με ήρωα τον Hannibal Lecter. Μια και το franchise στηρίζεται ουσιαστικά στον χαρακτήρα αυτό, παραθέτω ο,τιδήποτε τον περιλαμβάνει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αποτελούν όλα κομμάτι του ίδιου continuity.

• Manhunter (1986) –
  Η ταινία είναι βασισμένη στο βιβλίο Red Dragon, το οποίο είναι το πρώτο της σειράς. Επικεντρώνεται στις προσπάθειες του πράκτορα Graham να εντοπίσει έναν κατά συρροήν δολοφόνο με τη βοήθεια του προσφάτως φυλακισμένου Χάνιμπαλ Λέκτερ. Η ταινία δεν έχει κάποια σύνδεση με τις επόμενες.
• Hannibal (2001) ★
★★★☆
  Δέκα χρόνια μετά τα γεγονότα του Silence of the Lambs, η πράκτορας Starling προσπαθεί ακόμη να εντοπίσει τον Χάνιμπαλ Λέκτερ, ο οποίος κρύβεται με νέα ταυτότητα στην Ιταλία. Ταυτόχρονα, όμως, προσπαθεί να τον εντοπίσει και ο Mason Verger, το μοναδικό από τα θύματα του Λέκτερ που επέζησε μεν –τραγικά παραμορφωμένο δε.
• Red Dragon (2002) ★★★☆☆
  Prequel των δύο αρχικών ταινιών, βασισμένο και αυτό στο ομώνυμο βιβλίο, χωρίς όμως να θεωρείται remake του Manhunter.
• Hannibal Rising (2007) ★★★☆☆
  Prequel όλων των ταινιών, το οποίο αφηγείται τα παιδικά και νεανικά χρόνια του Χάνιμπαλ Λέκτερ και τα πρώτα, δειλά του βήματα στον υπέροχο κόσμο του κανιβαλισμού! Η μοναδική ταινία της οποίας το σενάριο έγραψε ο ίδιος ο συγγραφέας.
• Hannibal (2013 -2015) ★★★★☆
  Τηλεοπτική μεταφορά, βασισμένη κυρίως στα πρόσωπα και το timeline του Red Dragon, με κάποιες τροποποιήσεις. Ακόμη πιο σκοτεινό, φρικιαστικό και στυλιζαρισμένο από την ταινία, πήρε επαίνους για το σενάριο και τη σκηνοθεσία, αλλά έπεσε μάλλον πολύ βαρύ στους φαν, αφού τα ratings έπεφταν σταδιακά, μέχρι που αποφασίστηκε να λήξει στην τρίτη σεζόν.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δεν ακούγεται κάτι και μάλλον χλωμό να υπάρξει κάτι νέο στον κινηματογράφο, εκτός αν γράψει πρώτα νέο μυθιστόρημα με τον ήρωα ο Harris.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Απορώ πως δεν κατέληξε σε αληθινό άσυλο μετά από αυτόν τον ρόλο…

Ορισμένοι άνθρωποι τρώνε τα πάντα…

Δεν ξέρω αν τον προτιμώ με ή χωρίς την ανατριχιαστική μάσκα!