The Mist: Ο τρόμος (ξανα)έρχεται από πολύ μακριά…

Δημιουργός: Christian Torpe
Δίκτυο: Spike
Διάρκεια: 1 σεζόν (10 επεισόδια 47’)
Ηθοποιοί: Morgan Spector, Alyssa Sutherland, Frances Conroy κ.α.
Είδος: Science Fiction Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★☆☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

THE MIST (2017)
Η σημερινή πρόταση αποτελεί τηλεοπτική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Stephen King, το οποίο είχε ήδη μεταφερθεί και στον κινηματογράφο παλιότερα. Πλέον έχουμε μάθει όλοι ότι οι μεταφορές του King σε οποιαδήποτε οθόνη είναι λίγο ρίσκο: είτε θα σπάσουν ταμεία είτε θα τις φάει το μαύρο σκοτάδι. Δεν ξέρω για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό, πάντως το τηλεοπτικό Mist είχε όλα τα φόντα να διαπρέψει, καθώς το κινηματογραφικό του αδελφάκι τα είχε πάει πολύ καλά. Μόνο που οι δημιουργοί καταπάτησαν έναν από τους βασικούς κανόνες του θεάματος: όταν μια συνταγή δουλεύει, ΜΗΝ ΤΗΣ ΑΛΛΑΖΕΙΣ ΤΑ ΦΩΤΑ!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η ζωή κυλά φυσιολογικά στη μικρή κωμόπολη Bridgeville –φαινομενικά, τουλάχιστον, καθώς πολλοί από τους κατοίκους της κρύβουν μυστικά και οικογενειακές τραγωδίες που τους κατατρώνε. Μόνο που αυτά τα μυστικά αρχίζουν να έρχονται απότομα στο φως όταν μια μυστηριώδης, πυκνή ομίχλη καλύπτει ολόκληρη την πόλη, καθώς όποιος παγιδευτεί μέσα της βιώνει φριχτές παραισθήσεις από τους πιο ενδόμυχους φόβους του και θανάσιμα οράματα από το παρελθόν του. Όσοι γλιτώσουν βρίσκουν καταφύγιο σε διάφορα σημεία της πόλης, όπως στην εκκλησία, το νοσοκομείο και το εμπορικό κέντρο. Στο επίκεντρο αυτού του φαινομένου βρίσκονται τα μέλη της οικογένειας Copeland, τα οποία είναι εγκλωβισμένα σε διαφορετικές τοποθεσίες. Στην προσπάθειά τους να βρούνε ξανά ο ένας τον άλλο θα έρθουν αντιμέτωποι, όχι μόνο με τα τέρατα που καραδοκούν μέσα στην ομίχλη, αλλά και με τη μεγαλύτερη απειλή: τους συντοπίτες τους…

Το ύφος της σειράς είναι παρόμοιο με αυτό της ταινίας και αυτό είναι ένα από τα ατού της: σκοτεινή και απειλητική ατμόσφαιρα, κλειστοφοβικά πλάνα και μια απροσδιόριστη απειλή που κρύβεται σε ένα πυκνό πέπλο ομίχλης. Φυσικά, και εδώ, ο μεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται από το ανθρώπινο στοιχείο, καθώς οι χαρακτήρες καλούνται για ακόμη μία φορά να επιλέξουν αν θα επιζήσουν όλοι μαζί ή αν ο καθένας θα κοιτάξει να σώσει το τομάρι του, πατώντας επί πτωμάτων. Θέματα όπως το αίσθημα αυτοσυντήρησης, ο θρησκευτικός φανατισμός, η εκμετάλλευση και η επικράτηση του ισχυρότερου κάνουν κι εδώ την εμφάνισή τους και αποκτούν σε πολλές περιπτώσεις σαδιστικούς τόνους.

Αυτό είναι και ένα από τα αρνητικά στοιχεία της σειράς, καθώς συναντάμε πάλι τις αναπόφευκτες, κλισέ καρικατούρες που μαστίζουν τέτοιες ιστορίες. Από την άλλη, η προσθήκη κάμποσου αχρείαστου δράματος ακόμη, οδήγησε σε διενέξεις που έμοιαζαν τόσο γελοίες μπροστά στην πραγματική απειλή την οποία είχαν να αντιμετωπίσουν οι ήρωες. Το μεγαλύτερο φάουλ, όμως -και αυτό που μάλλον οδήγησε στις κακές κριτικές- ήταν το γεγονός ότι ο σεναριογράφος αποφάσισε να κάνει μια βασική διαφοροποίηση στην ιστορία: η ομίχλη, πλέον, δεν κρύβει κυριολεκτικά τέρατα από άλλη διάσταση, που παραμονεύουν για αθώα θύματα. Αντιθέτως, αποκτά μια καθαρά ψυχολογική χροιά, καθώς οι απειλές που εμφανίζονται από τα έγκατά της έχουν να κάνουν με τους βαθύτερους φόβους και τα μυστικά αυτών που θα παγιδευτούν μέσα της, οδηγώντας τους στην παράνοια και την αυτοκαταστροφή. Αυτό έκανε τα πράγματα πιο ενδιαφέροντα από μια άποψη, καθώς ανοίγονταν πολλές προοπτικές για το κακό που είχε να αντιμετωπίσει ο κάθε χαρακτήρας. Από την άλλη, όμως, οι σκληροπυρηνικοί φαν ήθελαν να δούνε εφετζίδικα βδελύγματα που σκοτώνουν ανθρώπους με πρωτότυπους τρόπους (ποιος μπορεί να ξεχάσει τα πελώρια έντομα της ταινίας ή τις αράχνες που εκτόξευαν ιστό από οξύ;)

Αν κρίνουμε από τις περισσότερες κριτικές θεατών, ίσως είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που το κοινό μισεί μια σειρά, την οποία ήθελε πολύ να αγαπήσει.
Αναπόφευκτα, η σειρά δεν πήρε έγκριση για επόμενη σεζόν και τέλειωσε με ένα ελαφρύ cliffhanger. Λέω ελαφρύ, διότι αν έχεις δει ήδη την ταινία ή έχεις διαβάσει το βιβλίο, τότε το cliffhanger δεν σε ενοχλεί ιδαίτερα, καθώς ξέρεις την πλήρη εξήγηση για όσα διαδραματίζονται. Ακόμη και αν δεν έχεις ιδέα για το στόρι, βέβαια, το τέλος δεν αφήνει κάποια τεράστια ερωτήματα όσον αφορά τους κεντρικούς χαρακτήρες, συνεπώς δεν θα ξενερώσεις τελείως.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, καλή είναι για ένα χουζούρικο σαββατοκύριακο!

GEEKY TRIVIA
Η ομίχλη αποτελείται από μικροσκοπικά σταγονίδια νερού, τα οποία αιωρούνται σε ένα χαμηλό σύννεφο, σε ποσοστό μέχρι 0,5ml ανά κυβικό μέτρο. Με απλά λόγια, αν γεμίζαμε μια πισίνα Ολυμπιακών διαστάσεων με ομίχλη και την συμπυκνώναμε, θα είχαμε περίπου 1,25 λίτρα νερού. Παρότι στα ελληνικά χρησιμοποιούμε συνήθως τον όρο «ομίχλη» για όλη την έκταση του φαινομένου, η αγγλική ορολογία εξαρτάται από την ορατότητα. Έτσι, αν υπάρχει ορατότητα μέχρι 1 χιλιόμετρο, χρησιμοποιείται ο όρος «fog», για ορατότητα μέχρι 2 χιλιόμετρα ο όρος «mist» (υγρά αχλύς) και για πάνω από δύο χιλιόμετρα, ο όρος «haze» (ξηρά αχλύς).

ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Έχει προηγηθεί ήδη η ταινία. Αν δεν την έχεις δει, τότε καλύτερα να ξεκινήσεις με εκείνη!

• The Mist (2007) ★★★★★
  Μετά από μια άγρια καταιγίδα που προκάλεσε αρκετές ζημιές στην πόλη τους, κάποιοι από τους κατοίκους του Bridgton καταφεύγουν στο τοπικό σούπερ μάρκετ για προμήθειες. Όταν, όμως, μια αλλόκοτη ομίχλη καλύπτει αστραπιαία ολόκληρη την πόλη, ταμπουρώνονται φοβισμένοι μέσα στο κατάστημα…

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Ε, νομίζω πως είναι πολύ χλωμό πια!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Η κάρτα τίτλου.

Ε-ε-έρχεται!

Πάρτι σαν να μην υπάρχει αύριο…

Όχι η κατάλληλη στιγμή για να κάθεσαι έξω!

Αυτό πρέπει να πόνεσε!