Hocus Pocus: Ξόρκια, φίλτρα και κατάρες!

Σκηνοθεσία: Kenny Ortega
Σενάριο: Mick Garris, Neil Cuthbert
Μουσική: John Debney
Ηθοποιοί: Bette Midler, Sarah Jessica Parker, Kathy Najimy κ.α.
Είδος: Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★★

☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ☆☆☆☆☆
Φρίκη: ★

☆☆☆☆
Τρόμος: ★

☆☆☆☆
Αγωνία: ★★

☆☆☆

HOCUS POCUS (1993)
Αύριο είναι Halloween ξανά (στο Αμέρικα, εδώ είναι απλώς Σάββατο), οπότε ας μπούμε στο κλίμα με κάτι ανάλαφρο και οικογενειακό, για να κάνουμε αποτοξίνωση από τα αιματοκυλίσματα και τα αιμοβόρικα πνεύματα. Βέβαια, αμφιταλαντεύτηκα αρκετά για το αν είχε θέση στον χώρο αυτό η σημερινή ταινία, μια και φλερτάρει περισσότερο με την κωμωδία, παρά τον τρόμο, αλλά δεν πειράζει –να έχω που και που και καμιά πρόταση για τους λιγότερο γενναίους, που δεν τα πάνε καλά με τις τρομάρες και τα αίματα!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Οι μάγισσες αδελφές Sanderson καταδικάζονται σε θάνατο μετά τη δολοφονία ενός κοριτσιού, στο Σάλεμ του 1693. Τριακόσια χρόνια αργότερα, όμως, τη νύχτα του Halloween, επιστρέφουν στη ζωή χάρη σε μια κατάρα που ενεργοποιεί ο νεαρός Max. Σκοπός τους είναι να φτιάξουν ένα μαγικό φίλτρο με το οποίο θα κλέψουν τη ζωτική ενέργεια όλων των παιδιών του Σάλεμ, ώστε ν’ αποκτήσουν αθανασία, αλλά έχουν μόνο μια νύχτα στη διάθεσή τους για να ολοκληρώσουν το σχέδιό τους και για να το καταφέρουν αυτό, πρέπει να πάρουν πίσω από τον Max το βιβλίο με τα ξόρκια τους.

Η αλήθεια είναι ότι, όσο κι αν λανσάρεται ως κωμωδία τρόμου, το μόνο τρομακτικό πράγμα στην ταινία είναι τα φρύδια της Sarah Jessica Parker! Λογικό, αφού μιλάμε για παραγωγή της Disney που απευθύνεται σε όλη την οικογένεια, οπότε ήταν αναμενόμενο να είναι κατεβασμένοι οι τόνοι, ενώ ακόμη και τα ελάχιστα στοιχεία τρόμου έχουν αποδοθεί κυρίως με κωμικό τρόπο, θυμίζοντας περισσότερο κάτι στο στυλ της Οικογένειας Άνταμς.

Άλλωστε, πριν τραβήξει την προσοχή του στούντιο της Disney, το σενάριο προοριζόταν για τηλεταινία στο Disney Channel. Και καλύτερα θα ήταν αν παρέμενε εκεί, μάλλον, μια και οι κριτικές ήταν πλήρως απογοητευτικές, καθώς πολλοί κριτικοί θεώρησαν ότι η ταινία απευθύνεται κυρίως σε παιδιά. Φυσικά, όπως γίνεται συνήθως στις περιπτώσεις αυτές, η ταινία απέκτησε φανατικό κοινό αργότερα, κυρίως μέσω της τηλεόρασης ή των DVD. Από κει και πέρα, αν ψάχνεις κάτι πιο εύθυμο και ελαφρύ να δεις με την οικογένεια και αν είσαι φαν της Midler κι εσύ (αλλιώς σιγά μην το κατέβαζα καν), τότε θα ικανοποιηθείς πλήρως. (Πολύ λακωνικός είμαι τώρα τελευταία!)

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, μόνο για να περάσεις την ώρα σου με την οικογένεια και τίποτε παραπάνω…

GEEKY TRIVIA
Η Sarah Jessica Parker, που υποδύεται μια από τις μάγισσες στην ταινία, ανακάλυψε πριν από 10 χρόνια ότι μια από τις μακρινές προγόνους της είχε όντως συλληφθεί στο Σάλεμ για «πράξεις μαγείας», την ίδια ακριβώς περίοδο κατά την οποία διαδραματίζεται το ξεκίνημα της ταινίας, αλλά είχε καταφέρει να τη σκαπουλάρει χωρίς δίκη! Συναρπαστικό, αν και είμαι σίγουρος ότι πολλοί από τους haters της, οι οποίοι την αποκαλούν «αλογομούρα», θα ορκίζονταν ότι κάποια από τις προγόνους της ήταν φοράδα!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Τώρα πρόσφατα έχουν αρχίσει ν’ ακούγονται φήμες για σίκουελ της ταινίας (η νέα μόδα θέλει σίκουελ σε ταινίες που γυρίστηκαν πριν 30 χρόνια, με το αρχικό καστ να είναι με το ένα πόδι στον τάφο), αλλά δεν έχει επιβεβαιωθεί τίποτε απολύτως από την Disney.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Δεν φτιάχνουν κοτόσουπα…

Κοίτα ενθουσιασμός που θα τα κακαρώσουν!

Αυτό το χρώμα τονίζει πολύ το μάτι σου!

Masters of Horror / Fear Itself: Όταν οι μετρ ενώνουν τις δυνάμεις τους…

Δημιουργός: Mick Garris
Δίκτυο: Showtime / NBC
Διάρκεια: 26 επεισόδια 60’ / 13 επεισόδια 42’
Ηθοποιοί: Διάφοροι
Είδος: Anthology Horror
Αξιολόγηση: ★
★☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★☆☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★★☆☆

MASTERS OF HORROR / FEAR ITSELF (2005-2008)
Μικρή οθόνη έχω για σήμερα, αλλά με μια κάπως περίεργη πρόταση, καθώς δεν σου έχω μια τηλεοπτική σειρά, αλλά δύο μαζί, ασχέτως αν και οι δύο σειρές είναι στην τελική η ίδια σειρά, αλλά με δύο διαφορετικά ονόματα –τύπου «άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα αλλιώς»! Μυστήριαι αι βουλαί των τηλεοπτικών δικτύων, αλλά είμαστε πλέον συνηθισμένοι στις αλχημείες που κάνουν εκεί στο Αμέρικα!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Κάθε επεισόδιο της σειράς παρουσιάζει και μια ξεχωριστή, αυτοτελή ιστορία τρόμου, φρίκης ή αγωνίας, κάθε φορά από διαφορετικό σκηνοθέτη και καστ. Εκ των πραγμάτων, κάθε επεισόδιο διαφέρει σε περιεχόμενο και ύφος, αναλόγως του σεναρίου και του σκηνοθέτη. Υπάρχουν, παρόλα αυτά, ιστορίες για όλα τα γούστα: με ζόμπι, τέρατα, βαμπίρ, πνεύματα, serial killers κ.ο.κ.

Το Masters of Horror προέκυψε από ένα… ανεπίσημο δείπνο! Ο δημιουργός της σειράς, Mick Garris, οργάνωσε ένα δείπνο για εκείνον και εννέα συναδέλφους του, στο οποίο μπόρεσαν να βρεθούν για να τα πούνε μεταξύ τους και να μιλήσουν ο ένας για τη δουλειά του άλλου. Ανάμεσα στους σκηνοθέτες βρίσκονταν και μεγαθήρια όπως ο John Carpenter, ο Guillermo del Toro, ο John Landis και άλλοι. Στο δείπνο αυτό έπεσε και η ιδέα για τη συνεργασία όλων αυτών σε μια σειρά ανθολογίας, ενώ στη συνέχεια ο Garris οργάνωσε και άλλα παρόμοια δείπνα για πληθώρα σκηνοθετών.

Οι ανθολογίες τρόμου μου αρέσουν γενικά, διότι το φορμάτ τους σου δίνει τη δυνατότητα να δεις ιστορίες με διαφορετικό ύφος μεταξύ τους. Φυσικά, το μεγάλο κακό με τις ανθολογίες είναι ότι κάθε επεισόδιο έχει και διαφορετική δυναμική, μια και η σκηνοθετική ματιά και το σενάριο αλλάζουν. Συνεπώς, έχεις επεισόδια που είναι πιο ενδιαφέροντα και κυλούν ομαλά και άλλα που είναι πιο μονότονα ή αδιάφορα. Κάτι τέτοιο συνέβη και με το Masters, το οποίο, προσωπικά, δεν με ενθουσίασε καθόλου -πέρα από κάποια ελάχιστα επεισόδια που είχαν καλή ιστορία και γρήγορη σκηνοθεσία. Ως επί το πλείστον, πρόκειται για ιστορίες που είτε έχουν ήδη παρουσιαστεί με χίλιους δύο τρόπους στον κινηματογράφο, οπότε δεν παρουσιάζουν κάποια πρωτοτυπία, είτε είναι άνευρες και αδιάφορες και απλώς τις τραβάνε από το μαλλί για να γεμίσουν τη μία ώρα του επεισοδίου.

Τα περισσότερα επεισόδια είναι γεμάτα κλισέ ή προβλέψιμες ανατροπές, που μερικές φορές τις μυρίζεσαι από την αρχή του επεισοδίου. Παρόλα αυτά, αρκετά από αυτά είναι γεμάτα από γραφικές σκηνές και αίμα, ενώ σχεδόν όλα έχουν στριμωγμένη κάπου με το ζόρι και μια σκηνή σεξ (ή παραπάνω ενίοτε), μόνο και μόνο για να δείξουν και λίγο βυζί, μπας και κρατήσουν το ενδιαφέρον ζωντανό. Σε γενικές γραμμές, οι… masters του τρόμου δεν δείχνουν και καμιά ιδιαίτερη μαεστρία στη συγκεκριμένη σειρά, όπου μάλλον διεκπεραιωτικά βλέπουν τον ρόλο τους.

Όταν ολοκληρώθηκαν οι δύο σεζόν, το Showtime αποφάσισε να μην ανανεώσει τη σειρά, αλλά ο Garris βρήκε χρηματοδότηση από τη Lionsgate και υπέγραψε για μια τρίτη σεζόν με το NBC. Στην πορεία, φυσικά, η τρίτη σεζόν μεταμορφώθηκε σε νέα σειρά -με τον τίτλο Fear Itself– αλλά ακριβώς ίδιο φορμάτ με την προηγούμενη. Και μετά από μία σεζόν την έφαγε κι αυτή το μαύρο σκοτάδι της ακύρωσης και το πήραν, επιτέλους, απόφαση ότι δεν τους θέλει και πολύ το project, οπότε τράβηξε ο καθένας τον δρόμο του!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, εντάξει, για εκείνα τα βράδια που βαριέσαι και θες να δεις κάτι να περάσει η ώρα, καλή είναι!

GEEKY TRIVIA
Κάποιοι από τους κανόνες που έθεσε το Showtime στους σκηνοθέτες ήταν ότι απαγορευόταν να υπάρξει σκηνή που αν δείχνει γυμνό άντρα από μπροστά, καθώς και οποιαδήποτε σκηνή που να δείχνει παιδί να ασκεί σωματική βία σε άλλο παιδί! Εννοείται πως το γυναικείο γυμνό δεν τους χάλαγε καθόλου, ούτε είχαν κανένα πρόβλημα να δείξουν ενήλικα να σακατεύει παιδί. Ε, εντάξει, είπαμε να είμαστε ευαίσθητοι, μην το παρακάνουμε κιόλας!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δυο φορές κόπηκε, δεν νομίζω να ξανασχοληθεί κανείς.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

«Περιμένετε κι εσείς το λεωφορείο;»

Εμ… Miss Piggy;;;

Τα έχεις δει όλα σε μια σειρά όταν εμφανίζεται και ελάφι-απαγωγέας…