The Thing: Η καλύτερη «χειρότερη» ταινία που θα δεις!

Σκηνοθεσία: John Carpenter
Σενάριο: Bill Lancaster
Μουσική: Ennio Morricone
Ηθοποιοί: Kurt Russell, Keith David, A. Wilford Brimley κ.α.
Είδος: Science Fiction Horror, Body Horror
Αξιολόγηση: ★★★★★

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★★
Φρίκη: ★★★★★
Τρόμος: ★★★★★
Αγωνία: ★★★★★

THE THING (1982)
Δεν υπάρχει περίπτωση να μη γνωρίζεις τη σημερινή πρόταση –ακόμη και αν δεν έχεις δει την ταινία, σίγουρα την έχεις ακουστά. Πρόκειται για ένα κομβικό σημείο του κινηματογραφικού τρόμου, μια ταινία-ορόσημο που επηρέασε κάμποσους δημιουργούς και συνέβαλε στη διαμόρφωση των θρίλερ που βλέπουμε σήμερα! Μια ταινία που φιγουράρει σε όλες τις λίστες με τις καλύτερες ταινίες τρόμου όλων των εποχών και –φυσικά- μια ταινία που τη ΣΚΥΛΟΘΑΨΑΝΕ όλοι, σχεδόν πάτωσε στα ταμεία, παραλίγο να καταστρέψει την καριέρα του σκηνοθέτη και προτάθηκε και για ένα Χρυσό Βατόμουρο! «Γουάτ δε φακ;» αναρωτιέσαι. Το ίδιο αναρωτήθηκα κι εγώ!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Μια πολυμελής ομάδα αμερικανών ερευνητών στην Ανταρκτική έρχεται αντιμέτωπη με ένα εξωγήινο, παρασιτικό πλάσμα που έχει τη δυνατότητα να αφομοιώνει και να μεταλλάσσει όποιον ζωντανό οργανισμό έρχεται σε επαφή μαζί του. Μη γνωρίζοντας ποιος είναι ήδη μολυσμένος ανάμεσά τους, τα μέλη της ερευνητικής ομάδας βυθίζονται σιγά σιγά στην παράνοια και στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούν να ανακαλύψουν έναν τρόπο να σκοτώσουν το παράσιτο πριν εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον πλανήτη…

Η ταινία είναι βασισμένη στη νουβέλα Who Goes There? του John W. Campbell, Jr. και δημοσιεύθηκε πρώτη φορά το 1938 στο περιοδικό Astounding Science-Fiction. Το κεντρικό θέμα το έχουμε ξαναδεί σε αρκετά θρίλερ: πόσο εύκολο είναι να χαθεί η εμπιστοσύνη ανάμεσα στα μέλη μιας μικρής κοινότητας και πόσο γρήγορα το αίσθημα της αυτοσυντήρησης θα σε κάνει να στραφείς ενάντια σε φίλους και γνωστούς. Παρόλα αυτά, στο πέρασμα των χρόνων, το The Thing έχει γίνει αντικείμενο φιλοσοφικής μελέτης για πολλούς κριτικούς και δημιουργούς, που προσπαθούν να εντοπίσουν τα κρυφά μηνύματα.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι, καθώς το σενάριο γράφτηκε την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, αποτελεί έναν παραλληλισμό με τον παρανοϊκό φόβο της αμοιβαίας πυρηνικής καταστροφής ή της εξάπλωσης του κομμουνισμού.
Άλλοι θεωρούν ότι η παντελής έλλειψη γυναικείων χαρακτήρων μετατρέπει την ταινία σε μια φοβία για την έλλειψη ανδρισμού ή την ομοφυλοφιλία –σε αυτό συνέβαλαν και κάμποσες σκηνές που περιέχουν πλοκάμια, διεισδύσεις και άλλα τέτοια χαριτωμένα.
Όποια και αν είναι η βαθύτερη ανάλυση, το σημαντικό είναι πως το The Thing είναι μια ταινία τρόμου για γερά νεύρα που θα σε κάνει να πεταχτείς από τη θέση σου κάμποσες φορές –ακόμη και αν την έχεις ξαναδεί- καθώς διαθέτει μερικές από τις πιο σκληρές, ανατριχιαστικές και αηδιαστικές σκηνές τρόμου που έχουν γυριστεί ποτέ για θρίλερ! Τα πρακτικά εφέ είναι απίστευτα για την εποχή τους (και σε ορισμένες σκηνές, ακόμα και για τη σύγχρονη εποχή), ενώ η σκηνοθεσία του Carpenter είναι άρτια και με εμφανείς επιρροές από το έργο του Lovecraft, το έργο του οποίου εκτιμά, κατά παραδοχή, του ο σκηνοθέτης.

Η ταινία πλέον θεωρείται κλασική και φιγουράρει σε όλες τις λίστες με τις καλύτερες ταινίες τρόμου, ενώ αναφορά σε αυτήν έχει γίνει σε δεκάδες άλλες παραγωγές, από τα X-Files και το Futurama, μέχρι το Stranger Things. Κάμποσοι δημιουργοί έχουν παραδεχτεί την επίδραση που είχε στη δουλειά τους, όπως ο del Toro, ο Abrams, o Blomkamp, ο Wright και άλλοι. Με απλά λόγια: πρόκειται για ταινιάρα!

Οπότε το τεράστιο ερώτημα είναι… «Τι διάολο; Για ποιον λόγο όλο αυτό το αρχικό θάψιμο;» Η απάντηση είναι πολύ απλή: λάθος εποχή, που θα έλεγε και ο Γαϊτάνος!
Όταν πρωτοπροβλήθηκε η ταινία, το αμερικανικό κοινό βίωνε οικονομική ύφεση και μια σκοτεινή, καταθλιπτική ταινία τρόμου ήταν το τελευταίο που χρειαζόταν. Πολύ περισσότερο όταν την ίδια περίοδο είχε να επιλέξει ανάμεσα σε αυτό και στο πολύ πιο αισιόδοξο και χαρούμενο E.T. the Extra Terrestrial του Spielberg. Παράλληλα, η γραφική βία προκάλεσε την έντονη αντίδραση του κοινού –το οποίο τότε ήταν πολύ πιο ευαισθητούλι, κιόλας, και δεν πολυσήκωνε αίματα και σπληνάντερα στην οθόνη. Πολλοί χαρακτήρισαν την ταινία ως «τη μεγαλύτερη βλακεία των 80s», «βαρετή», «σαβούρα» και τον Carpenter «πορνογράφο της βίας» και ψιλοανώμαλο μέσες-άκρες! (Την ίδια μοίρα –και μετέπειτα πορεία, βασικά- είχε και το Blade Runner, που άρχισε να προβάλλεται την ίδια εβδομάδα!)

Με λίγα λόγια, ο Carpenter αποδείχθηκε πολύ μπροστά από την εποχή του –και αυτό παραλίγο να του στοιχίσει την καριέρα του, καθώς έχασε αρκετές προτάσεις για δουλειές εξαιτίας του The Thing. Ευτυχώς, τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν όταν η ταινία κυκλοφόρησε στο βίντεο και προβλήθηκε και στην τηλεόραση και τα υπόλοιπα… είναι ιστορία!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, ένα πράγμα (pun intended) είναι σίγουρο: αν η ταινία επιβίωσε από όλες αυτές τις κακουχίες και κατάφερε να ανέλθει στην κορυφή, τότε είναι ένα πραγματικό αριστούργημα!

GEEKY TRIVIA
– Μια από τις ελάχιστες ταινίες που δεν ξεκινούν με το λογότυπο της Universal.
– Στις σκηνές των αυτοψιών χρησιμοποιήθηκαν αληθινά όργανα και εντόσθια ζώων!
– Το 8o επεισόδιο της πρώτης σεζόν των X-Files («Ice») αποτελεί homage στην ταινία και έχει παρόμοιο σενάριο.
– Η μουσική του Morricone προτάθηκε για Χρυσό Βατόμουρο, αλλά από τότε έχει αποκτήσει κι αυτή cult status.

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Αν και η ταινία δεν αποτελεί την πρώτη μεταφορά της νουβέλας στο σινεμά, παρόλα αυτά είναι η πιο πιστή μεταφορά της.

• The Thing From Another World (1951) –
  Το πλήρωμα μιας αμερικανικής αεροπορικής μονάδας ερευνά την πτώση ενός ιπτάμενου δίσκου στην Αλάσκα. Εκεί ανακαλύπτουν το παγωμένο πτώμα ενός εξωγήινου, η γενετική ταυτότητα του οποίου θυμίζει περισσότερο μια εξελιγμένη μορφή φυτού…
• The Thing (2011) ★★★☆☆
  Πρόκειται για ομώνυμο prequel της ταινίας του 1982, το οποίο αφηγείται τα περιστάτικα που συνέβησαν από την ανακάλυψη του εξωγήινου οργανισμού, μέχρι το σημείο που ξεκινά η αρχική ταινία. Παρότι δεν αποτελεί remake, η σύγκριση με το πρωτότυπο οδήγησε σε κακές κριτικές και εισπράξεις.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δεν νομίζω να τολμήσει να το αγγίξει κανείς άλλος, οπότε χλωμό βλέπω το ενδεχόμενο άλλου remake ή sequel. Από την άλλη, ποτέ δεν ξέρεις…

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Τα χάσκι είναι τρομακτικά από μόνα τους, φαντάσου σε συνδυασμό με παράσιτο…

Νόστιμο φαίνεται, τι είναι;

«Ποιον είπες άσχημο;»

Poltergeist: Είναι εδώ! Και δεν έχουν έρθει για καλό…

Σκηνοθεσία: Tobe Hooper
Σενάριο: Steven Spielberg, Michael Grais, Mark Victor
Μουσική: Jerry Goldsmith
Ηθοποιοί: JoBeth Williams, Graig T. Nelson, Beatrice Straight κ.α.
Είδος: Supernatural Horror
Αξιολόγηση: ★★★★★

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★☆☆☆
Φρίκη: ★★★☆☆
Τρόμος: ★★★★★
Αγωνία: ★★★★★

POLTERGEIST (1982)
Επιστροφή στα κλασικά, με ένα πετυχημένο θρίλερ που έγραψε ιστορία, έδωσε -πιθανότατα- έμπνευση σε κάμποσες μελλοντικές ταινίες και απέκτησε πρόσφατα και αυτό το remake του, μια και έχουν στερέψει οι ιδέες κι έχουν βαλθεί να κανιβαλίσουν όλα τα παλιά, εκεί στο Hollywood…

TI MAΣ ΛΕΣ;
Το ζεύγος Freeling και τα τρία παιδιά τους ζούνε μια ήσυχη ζωή στην Cuesta Verde, μια νεόδμητη κοινότητα στα προάστια, όπου ο πατέρας εργάζεται ως εργολάβος. Όταν η μικρότερη κόρη της οικογένειας, η Carol Anne, αρχίζει να μιλάει με την τηλεόραση της οικογένειας, όλοι νομίζουν ότι έχει αποκτήσει απλώς έναν φανταστικό φίλο, μέχρι που διάφορα παραφυσικά φαινόμενα μέσα στο σπίτι τραβούν την προσοχή των υπολοίπων. Όταν, όμως, τα φαινόμενα μετατρέπονται από άκακα περιστατικά σε επικίνδυνες επιθέσεις με αποκορύφωμα την εξαφάνιση της Carol Anne, τότε η οικογένεια θα αναζητήσει τη βοήθεια ειδικών…

Η ταινία από σπόντα δεν είναι του Spielberg, ο οποίος εκτελεί μόνο χρέη παραγωγού-σεναριογράφου, διότι εκείνη την περίοδο γύριζε το E.T. ο Εξωγήινος και ένας από τους όρους του συμβολαίου του ήταν να μη γυρίσει άλλη ταινία στο ενδιάμεσο. Φυσικά, οι κακές γλώσσες λένε ότι ο Hooper είχε μόνο τυπικά τον σκηνοθετικό ρόλο, καθώς ήταν απλώς ένα ανδρείκελο που έκανε, ουσιαστικά, ό,τι του έλεγε ο Spielberg. Σημασία έχει ότι η ταινία είναι μια από τις καλύτερες ταινίες τρόμου που έχουν γυριστεί ποτέ, οπότε σκασίλα μας ποιος τη γύρισε τελικά! Το Poltergeist υλοποιήθηκε σε μια εποχή που το είδος δεν είχε κορεστεί τελείως από πανομοιότυπες ταινίες με στοιχειωμένα σπίτια, αλλά αυτό δεν παίζει ρόλο, αφού καταφέρνει ούτως ή άλλως να διαχωρίσει σεναριακώς τη θέση του, γλιτώνοντας από αρκετά κλισέ.

Δεν έχουμε το τυπικό στόρυ όπου το σπίτι είναι στοιχειωμένο και ο μόνος που το ξέρει είναι το παιδί ή η μάνα, που κανένας δεν πιστεύει, μέχρι το μεγάλο μπαμ στο τέλος, όπου οι τοίχοι αρχίζουν να ματώνουν και τα λοιπά τετριμμένα. Γλιτώνουμε όλο αυτό το δράμα, αφού ολόκληρη η οικογένεια μαθαίνει και αποδέχεται από αρκετά νωρίς στην ταινία την ύπαρξη του μεταφυσικού στοιχείου και έτσι μας μένει χρόνος για να μπούμε στο ψητό. Εντάξει, μερικά κλισεδάκια δεν τα γλιτώνεις ποτέ, αλλά στην ουσία του το Poltergeist είναι μια… οικογενειακή ταινία τρόμου, αφού το κεντρικό μήνυμα που περνά είναι ότι στα δύσκολα οι οικογένειες έρχονται πάντα πιο κοντά και κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να βοηθήσουν ένα μέλος που έχει την ανάγκη τους. Θα δάκρυζα, αν στο ενδιάμεσο δεν μου έκοβαν τη χολή κάμποσες τρομακτικές σκηνές που μετριάζουν το μελόδραμα!

Η ταινία έχει αρκετά καλά εφέ για την εποχή στην οποία γυρίστηκε (εκτός από μια δυο σκηνές που κάνουν μπαμ ότι είναι ψεύτικες, αλλά μιλάμε για τα 80s –αν δεν δεις και λίγη μαριονέτα και ψεύτικο αίμα, δεν λέει!) Έχει αρκετή αγωνία από την αρχή ως το τέλος, καθώς και μπόλικες σκηνές τρόμου που θα σε κάνουν να χώσεις τα νύχια σου στο κάθισμα ή στο μπούτι του άτυχου που κάθεται δίπλα σου, αν τη δεις με παρέα! Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές, η μουσική που επενδύει την ταινία απόκοσμα μαγευτική και η πλοκή σε κρατά καθηλωμένο. Τι άλλο θες; Εκτός από έναν εξορκιστή…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν δεν το έχεις δει, δες το πριν το remake! Δεν είναι τυχαίο ότι η αρχική ταινία εξακολουθεί να μαζεύει επαίνους τόσες δεκαετίες μετά τη διανομή της.

GEEKY TRIVIA
Το Poltergeist είναι ένα από τα ελάχιστα τυχερά franchise που έχουν την ολόδική τους κατάρα, καθώς διάφορα ατυχή γεγονότα έχουν συνδεθεί με αυτό! Έχουμε και λέμε:
α) η Dominique Dunne, που υποδύεται τη μεγάλη αδελφή, στραγγαλίστηκε από τον πρώην της λίγο μετά την κυκλοφορία της ταινίας. Αυτός είναι ο λόγος που ο χαρακτήρας της δεν αναφέρεται καν στα σίκουελ.
β) ο 60χρονος Julian Beck, που υποδυόταν τον κακό στη δεύτερη ταινία, πέθανε από καρκίνο του στομάχου (τον οποίο τον είχε πριν δεχτεί τον ρόλο, φυσικά!)
γ) ο Will Sampson, επίσης από τη δεύτερη ταινία, πέθανε από νεφρική ανεπάρκεια μετά από επέμβαση και
δ) η Heather O’Rourke, που υποδυόταν την Carol Anne πέθανε σε ηλικία 12 ετών, μετά την ολοκλήρωση και της τρίτης ταινίας, κατά τη διάρκεια επέμβασης.
Πολλοί πιστεύουν ότι για την κακοτυχία ευθύνεται η χρήση… αληθινών σκελετών στα γυρίσματα! Ε, γυρεύοντας πήγαιναν!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία έδωσε δύο σίκουελ και πολύ πρόσφατα απέκτησε και ένα αρκετά αξιοπρεπές remake.

• Poltergeist II: The Other Side (1986) ★★★☆☆
  Ένα χρόνο μετά τα περιστατικά της πρώτης ταινίας, η οικογένεια Freeling έρχεται ξανά αντιμέτωπη με μια υπερφυσική απειλή που κυνηγά την Carol Anne. Το σίκουελ έχει άμεση σύνδεση με την ιστορία της αρχικής ταινίας, την οποία εξελίσσει περισσότερο.
• Poltergeist III (1988) ★★☆☆☆
  Τελική ταινία της αρχικής τριλογίας, με την Carol Anne να μένει αυτή τη φορά στο Σικάγο με τη θεία της, σε έναν ουρανοξύστη. Όμως, τα πνεύματα την έχουν ακολουθήσει κι εκεί, διότι αν μη τι άλλο, οι νεκροί είναι επίμονοι και έχουν και αρκετό χρόνο για σκότωμα. Αν έχεις κι εσύ, δες το κι αυτό.
• Poltergeist (2015) ★★★★☆
  Καλογυρισμένο και εξίσου ατμοσφαιρικό remake της αρχικής ταινίας, το οποίο έχει μείνει ως επί το πλείστον πιστό στο πρωτότυπο.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δεν έχει γίνει ακόμη γνωστό αν η Fox θα προχωρήσει και σε σίκουελ, στοχεύοντας σε μια νέα τριλογία. Ίσως ευθύνεται και το γεγονός ότι οι κριτικές του remake ήταν αρκετά χλιαρές. Αλλά μια και τα έβγαλε τα λεφτά του, ποτέ μην λες ποτέ!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Η αθωότητα προσωποποιημένη…

Φάντασμα με αρχιτεκτονικές ανησυχίες…

Εντάξει, τέρμα η κρεατοφαγία για κάνα εξάμηνο…

Basket Case: Θα χάσεις τ’ αυγά και τα καλάθια!

Σκηνοθεσία: Frank Henenlotter
Σενάριο: Frank Henenlotter
Μουσική: Gus Russo
Ηθοποιοί: Kevin Van Hentenryck, Terri Susan Smith, Beverly Bonner
Είδος: Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★
☆☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★☆☆☆

BASKET CASE (1982)
Ταξίδι πίσω στην υπέροχη εποχή της δεκαετίας του 1980 σήμερα, με μια ταινία χαμηλού budget και υψηλής κακογουστιάς! Όμως η σημερινή προσθήκη στα b-movies δεν αποτελεί ταινία που προσπάθησε να πλασαριστεί σαν σοβαρή και απέτυχε οικτρά, αλλά ταινία που γυρίστηκε ακριβώς για να είναι κακόγουστη και τραβηγμένη από το μαλλί και απολαμβάνει αυτή την κακογουστιά της στο έπακρο!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ο Duane φτάνει στη Νέα Υόρκη με σκοπό να εκδικηθεί τους γιατρούς που βρίσκονται πίσω από τον διαχωρισμό του -ενώ ήταν ακόμη παιδί- από τον παραμορφωμένο, σιαμαίο δίδυμό του. Μόνο που δεν έχει έρθει μόνος του. Μαζί του κουβαλάει πάντα ένα καλάθι στο οποίο ζει κρυμμένος ο τερατώδης αδελφός του, Belial, ο οποίος βγαίνει μόνο για να ολοκληρώσει τις βάναυσες, θανατηφόρες επιθέσεις του.

Από πού να ξεκινήσω και τι να γράψω γι’ αυτή την ταινία… Είναι σαφές ότι γυρίστηκε σε μια εποχή διαταραγμένη και αλλόκοτη, καθώς τα 80s είναι διαβόητα για την κακογουστιά τους: βάτες, φουσκωτά μαλλιά, φωσφοριζέ κουστούμια, κακή μουσική και βιντεοταινίες. Οπότε, το παράλογο σενάριο σχεδόν βγάζει νόημα σε αυτά τα πλαίσια!

Το καλό είναι ότι το Basket Case είναι b-movie, επειδή πάντα προοριζόταν να είναι έτσι. Ως «κακή» κωμωδία τρόμου έχει όλα τα στοιχεία που απαιτεί το είδος: υπερβολικές ερμηνείες, χιούμορ (μαύρο, συνήθως), πανάθλια εφέ, ηλίθιο σενάριο γεμάτο τρύπες και απιθανότητες, μπόλικη αηδία και καμιά απολύτως διάθεση να πάρει σοβαρά τον εαυτό της! Άλλωστε και το budget τους ήταν τόσο χαμηλό που δεν επέτρεπε πολλά – τα μισά γυρίσματα έγιναν σε σπίτια φίλων και συγγενών. Γι’ αυτό και η ταινία έγινε σύντομα καλτ (όπως ήταν αναμενόμενο, άλλωστε) και συγκέντρωσε πλήθος ακολούθων, οι οποίοι την εκθειάζουν.

Εγώ, από την άλλη -αν και ένθερμος φαν των b-movies- δεν μπορώ να πω ότι συγκινήθηκα ιδιαιτέρως από τον δύσμορφο και εκνευριστικά φωνακλά Belial και τον αδελφό του –γι’ αυτό και η χαμηλή βαθμολογία. Μου φαίνεται ότι ο σκηνοθέτης έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να σπάσει το κιτσόμετρο –ειδικά στα σίκουελ της ταινίας, τα οποία ξεφεύγουν και μοιάζουν περισσότερο με παρωδίες! Άλλωστε, ο Henelotter είναι γνωστός μόνο για τις ελάχιστες exploitation ταινίες που έχει γυρίσει, ανάμεσά τους το Brain Damage και το… Frankenhooker -το οποίο πρέπει να βρω οπωσδήποτε!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, κράτα και μικρό καλάθι!

---

GEEKY TRIVIA
Το μεγαλύτερο ποσοστό των τίτλων τέλους της ταινίας είναι… μούφα! Το πλήρωμα της ταινίας ήταν πολύ μικρό (μηδαμινό budget είπαμε) και αντί να βάζουν τα ίδια ονόματα να βγαίνουν ξανά και ξανά, αποφάσισαν να το γεμίζουν με ανύπαρκτα πρόσωπα! Φαντάζομαι ότι το να έχουν μικρότερη διάρκεια οι τίτλοι τέλους δεν πέρασε από το μυαλό τους…

---

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία έδωσε δύο σίκουελ, τα οποία πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο:

• Basket Case 2 (1990) ☆☆☆☆☆
  Ο Duane και ο αδελφός του βρίσκουν καταφύγιο στο σπίτι μιας γυναίκας και της εγγονής της, στο οποίο έχουν φυγαδεύσει και αρκετά ακόμα φρικιά, αλλά μια δημοσιογράφος απειλεί να εκθέσει τα πάντα.
• Basket Case 3: The Progeny (1991) ☆☆☆☆☆
  Ο Belial αποκτά παιδιά (μη ρωτήσεις καν…) και για μια ακόμη φορά η μικρή κοινότητα των φρικιών έρχεται αντιμέτωπη με τους «φυσιολογικούς» ανθρώπους.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Παραδόξως, δεν έχει βρεθεί ακόμα κανένας να κάνει remake/reboot και σε αυτό το franchise. Πιθανό το βλέπω, πάντως, με τις ιδέες να έχουν στερέψει εδώ και χρόνια στο Hollywood.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Το καλάθι το έχει για να βάζει την αφάνα του όταν κοιμάται…

Αθάνατες over the top σπλατεριές των 80s!

«Ας κάνουμε μια επέμβαση στα πεταχτά…»