The Strangers: Με το δεξί!

Σκηνοθεσία: Bryan Bertino
Σενάριο: Bryan Bertino
Μουσική: tomandandy
Ηθοποιοί: Liv Tyler, Scott Speedman
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★☆☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

THE STRANGERS (2008)
Νέα χρονιά και σου κάνω ποδαρικό με μια απλή ταινιούλα που εκτυλίσσεται σε ένα απλό σπιτάκι, με ένα απλό ζευγάρι και μια απλή οικογένεια μακελάρηδων που προσπαθεί να τους αφαλοκόψει –απλά πράγματα! Μερικές φορές, η απλότητα κάνει την καλύτερη δουλειά. Αν σε τρομάζει η ιδέα αγνώστων μέσα στο σπίτι σου –πολύ περισσότερο όταν είσαι κι εσύ μέσα σε αυτό- τότε η σημερινή πρόταση θα παίξει σίγουρα με τα νεύρα σου περισσότερο κι από γάτα που ακονίζει τα νύχια της σε σχολικό πίνακα!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η Kristen και ο φίλος της, o James, καταφτάνουν στην απομακρυσμένη καλοκαιρινή κατοικία που ανήκει στους γονείς εκείνου. Ο αρχικός σκοπός ήταν να περάσουν μια ρομαντική βραδιά που είχε σχεδιάσει ο James, αλλά τα σχέδιά του ναυαγούν μετά από μια απρόσμενη εξέλιξη. Και ενώ η σχέση τους μοιάζει να έχει υποστεί κλονισμό, η βραδιά γίνεται ακόμη χειρότερη όταν κάποιοι άγνωστοι γυροφέρνουν το σπίτι και προσπαθούν να τρομοκρατήσουν το ζευγάρι με διάφορους τρόπους.

Ο σκηνοθέτης παίρνει έμπνευση (έμπνευση μόνο, δεν «βασίζεται», όπως υποστηρίζουν πολλές ταινίες) από αληθινά περιστατικά που συνέβησαν στη γειτονιά του όταν ήταν μικρός, καθώς και από τις δολοφονίες που διέπραξε ο ψυχοπαθής Charles Manson και η παρέα του, για να μας παρουσιάσει μια ταινία home invasion –θέμα το οποίο έχει αρχίσει να γίνεται πάλι της μόδας τελευταία με ταινίες όπως τα The Purge και You’re Next. Η ιδέα ότι δεν είσαι ασφαλής ούτε μέσα στο ίδιο σου το σπίτι και ότι κάθε ίχνος ιδιωτικότητας και προστασίας μπορεί να παραβιαστεί τόσο εύκολα από έναν διαρρήκτη, αποτελεί από μόνη της αρκετά τρομακτική σκέψη για πολλούς. Αν προσθέσεις σε αυτήν και αρκετές δόσεις παράνοιας και άσκοπης βίας, τότε έχεις τα κατάλληλα υλικά για ένα θρίλερ. Ο Bertino τα διαχειρίζεται ικανοποιητικά για το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας και αφήνει τη σκοτεινή ατμόσφαιρα, τις σκιές και τους δυνατούς, ξαφνικούς ήχους να κάνουν όλη τη δουλειά.

Η ταινία σίγουρα δεν αποτελεί κάτι το ρηξικέλευθο, αλλά έχει ικανές δόσεις αγωνίας, οι οποίες αυξάνονται σε ένταση κάθε φορά. Επιπροσθέτως, όλες οι σκηνές είναι γυρισμένες με κάμερες χειρός, δίνοντάς σου την αίσθηση ότι παρακολουθείς από κοντά τα γεγονότα, κρυμμένος μέσα στις σκιές. Παρόλα αυτά, τα υποβλητικά πλάνα και η σκηνοθεσία δεν αρκούν πάντα για να βγάλουν ασπροπρόσωπη μια ταινία, αλλά μεγάλο βάρος πέφτει και στους χαρακτήρες ή τους ηθοποιούς που τους ενσαρκώνουν.

Με τους ηθοποιούς δεν έχω κάποιο θεματάκι, έκαναν το καλύτερο δυνατό –η καημένη η Tyler έπαθε αμυγδαλίτιδα από τις κραυγές που έριξε στην ταινία, δεν μπορείς να πεις ότι δεν το πήρε στα σοβαρά! Οι χαρακτήρες, όμως, χωλαίνουν σαν μπαλαρίνα μ’ ένα πόδι. Μοιάζουν καταθλιπτικοί, βαρετοί και τελείως μονοδιάστατοι και δεν γίνεται ιδιαίτερη ανάπτυξή τους–σκασίλα μας, θα μου πεις, ένα απλό θρίλερ είναι, όχι κοινωνικό δράμα για το οικονομικό κραχ. Παρόλα αυτά, το βασικό σε μια ταινία θρίλερ είναι να συμπαθήσεις τους ήρωες και να ταυτιστείς μαζί τους, οπότε ένα κάποιο βάθος το χρειάζονται, ώστε σε περίπτωση που τα κακαρώσουν η αντίδρασή σου να είναι κάτι παραπάνω από ένα «meh!»

Και, φυσικά, δεν λείπουν κι εκείνες οι κλασικές στιγμές των εντελώς λανθασμένων εώς υστερικά ανόητων αποφάσεων, που σε κάνει να υποψιάζεσαι ότι πρέπει να υπάρχει ειδική ρήτρα στα συμβόλαια που υπογράφουν οι σεναριογράφοι, που απαιτεί οι ήρωες να κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να μπλέξουν ακόμη χειρότερα, χωρίς προφανή λόγο.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αξίζει την ευκαιρία παρά τα προβλήματά της. Τουλάχιστον θα καταφέρει να σε τρομάξει.

GEEKY TRIVIA
Πριν γυρίσει οποιαδήποτε σκηνή που απαιτούσε ο χαρακτήρας της να είναι τρομοκρατημένος, η Liv Tyler έτρεχε γύρω γύρω ή έκανε σκοινάκι ή διάφορες άλλες δραστηριότητες που της προκαλούσαν λαχάνιασμα, ώστε να μοιάζει αληθινό το αίσθημα πανικού. Αμυγδαλίτιδα και εξάντληση! Αυτό σημαίνει να μπαίνεις στο πετσί του ρόλου!

ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Μετά από μια δεκαετία η ταινία απέκτησε ένα σίκουελ, που ήταν απλώς μια από τα ίδια, αν όχι πολύ κατώτερο.

  • The Strangers: Prey at Night (2018) ★★☆☆☆
    Μια οικογένεια ταξιδεύει μέχρι το κάμπινγκ των ηλικιωμένων θείων τους για να περάσουν λίγες μέρες ξεκούρασης. Τα σχέδιά τους, φυσικά, ανατρέπονται όταν συνειδητοποιούν ότι τους καταδιώκει μια οικογένεια ψυχοπαθών δολοφόνων.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Μετά το κατώτερο των προσδοκιών σίκουελ δεν ακούστηκαν και πολλά πράγματα. Βέβαια, αυτό δεν λέει κάτι, μπορεί μετά από μια δεκαετία ακόμη να σκάσει μύτη και καινούργιο -ή κάνα πρίκουελ, που το απαιτεί και η παράδοση στα θρίλερ!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Κάτι κακό συνέβη εδώ…

Κάθε ζευγάρι έχει τα θέματά του…

Πάει η ταπετσαρία!

Cloverfield: Κάτι ήρθε για επίσκεψη…

Σκηνοθεσία: Matt Reeves
Σενάριο: Drew Goddard
Μουσική: –
Ηθοποιοί: Lizzy Caplan, Jessica Lucas, Michael Stahl-David κ.α.
Είδος: Monster, Found Footage
Αξιολόγηση: ★★★★☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★☆☆☆☆
Φρίκη: ★☆☆☆☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★★

CLOVERFIELD (2008)
Καλή χρονιά είπαμε; Ας πούμε με μια ταινία που μπορεί να χαρακτηριστεί και επετειακή, καθώς η σημερινή πρόταση προβλήθηκε ακριβώς μια δεκαετία πριν (εντάξει, όχι ακριβώς, σε 6 μέρες θα την κλείσει!) Μη σε πιάνουν τα υπαρξιακά σου και τα «πώς πέρασαν έτσι δέκα χρόνια, πού πήγαν τα νιάτα μου, τι έκανα στη ζωή μου», διότι θα με αναγκάσεις να σου θυμίσω ότι υπάρχουν και χειρότερα: το Jurassic Park, για παράδειγμα, προβλήθηκε 25 χρόνια πριν -και αυτή τη στιγμή ψάχνεις σκοινί και πολύφωτο που να αντέχει το βάρος σου! Ας μπούμε στο ψητό, λοιπόν.

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ο Rob πηγαίνει στο αποχαιρετιστήριο πάρτι προς τιμήν του, καθώς πρόκειται να μετακομίσει στην Ιαπωνία για μια νέα δουλειά. Η βραδιά κυλάει όλο κέφι, μέχρι που εμφανίζεται η Beth, η πρώην του, με την οποία τα πράγματα δεν έληξαν πολύ καλά. Ένας καυγάς μεταξύ τους αναγκάζει την Beth να φύγει και ξύνει στον Rob παλιές πληγές. Αλλά το αισθηματικό δράμα σταματά εκεί, ευτυχώς, αφού ένας ισχυρός σεισμός και μια σειρά από εκρήξεις θα στείλει τους πάντες αλλόφρονες στον δρόμο, να αναρωτιούνται τι συμβαίνει. Πολύ σύντομα, ολόκληρη η πόλη θα ανακαλύψει ότι αιτία των καταστροφών είναι ένα γιγαντιαίο πλάσμα σε κατάσταση αμόκ, το οποίο σπέρνει παντού τον τρόμο…

Η ταινία παρουσιάζεται ως καταγεγραμμένο υλικό που βρέθηκε σε κάμερα (found footage) και αναζωογόνησε το είδος, καθώς η τελευταία ταινία που κατάφερε να σπάσει τα ταμεία με αυτή τη φόρμουλα ήταν το Blair Witch Project του 1999. Παράλληλα, έδωσε νέα πνοή και στα monster movies, μια και ακολούθησαν αρκετές αντίστοιχες ταινίες μέσα στην επόμενη δεκαετία, με κάμποσες ακόμη να ετοιμάζονται. Ο ίδιος ο J. J. Abrams -η εταιρεία του οποίου ανέλαβε την παραγωγή- δήλωσε ότι ήθελε να δημιουργήσει ένα «αμερικάνικο» τέρας (πέρα από τον King Kong) που θα έμενε στην ιστορία, με τον ίδιο τρόπο που έκανε ο ιαπωνικός Godzilla.

Η παραγωγή φρόντισε να κρατήσει τις λεπτομέρειες της ταινίας απολύτως μυστικές από τους πάντες. Τα γυρίσματα έγιναν με διάφορους ψεύτικους τίτλους, τα πρώτα trailer δεν αποκάλυπταν καν τον τίτλο, κοινό και κριτικοί δεν είχαν ιδέα για τη θεματολογία του σεναρίου κι ακόμη και οι ίδιοι οι ηθοποιοί δεν είχαν την παραμικρή ιδέα σε τι ταινία θα έπαιζαν, αφού οι audition τους έγιναν με κείμενα από σειρές του Abrams και το αληθινό σενάριο πήγε στα χέρια τους μόνο αφού υπέγραψαν συμβόλαιο! Χμ… αναρωτιέμαι τι θα έκαναν αν τους προέκυπτε πορνό!

Το Cloverfield σάρωσε στα ταμεία και πήρε πολύ καλές κριτικές, με αρκετούς κριτικούς να εξαίρουν την πρωτοτυπία του τέρατος, τη σκηνοθεσία, αλλά και τον έμμεσο παραλληλισμό με την τρομοφοβία και την παράνοια που μάστιζε την αμερικανική κοινωνία μετά την πτώση των Δίδυμων Πύργων. Ο τρόπος που βλέπουμε τα πάντα να εκτυλίσσονται μέσα από μια κάμερα χειρός κάνει την ιστορία πιο αληθοφανή –και σε αυτό βοηθάνε και τα σχετικά απλά εφέ που δένουν αρμονικά με την εικόνα.

Παρόλα αυτά, το μεγαλύτερο αρνητικό της ταινίας είναι ακριβώς αυτή η χρήση του handicam, που δίχασε αρκετά το κοινό, το οποίο θεώρησε ότι το συνεχές κούνημα κάνει πολύ δύσκολη τη θέαση, αλλά και την κατανόηση όσων βλέπεις. Όχι μόνο αυτό, αλλά πολλοί θεατές άρχισαν να παρουσιάζουν συμπτώματα ναυτίας και ημικρανίες (πόσο φλώροι πια;) και άρχισαν να πέφτουν σαν τις μύγες, σε σημείο ορισμένοι κινηματογράφοι να προειδοποιούν το κοινό είτε με αφίσες είτε με ανακοινώσεις στο γκισέ! Έτσι, να αραιώνουμε λιγάκι!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πάρε μια δραμαμίνη αν ζαλίζεσαι εύκολα, και δες την οπωσδήποτε!

GEEKY TRIVIA
Η ταινία είναι γεμάτη από easter eggs, αλλά το πιο καλά κρυμμένο είναι η ύπαρξη τριών καρέ από κλασικά monster movies, τα οποία είναι ορατά για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου μόνο κατά τη διάρκειά της. Μια εικόνα από το King Kong του 1933 εμφανίζεται στο 1.06.55, μια εικόνα από το The Beast from 20.000 Fathoms του 1953 στο 00.45.27 και μια από το Them! του 1954 στο 00.24.06. Δες αν μπορείς να παγώσεις την ταινία στα συγκεκριμένα στιγμιότυπα!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία ανήκει στο δικό της… ιδιόρρυθμο σύμπαν!

  • 10 Cloverfield Lane (2016) ★★★★☆
    Η Michelle έχει ένα ατύχημα με το αυτοκίνητό της και συνέρχεται αλυσοδεμένη σε ένα τσιμεντένιο δωμάτιο. Ο απαγωγέας της είναι ο Howard, ένας περίεργος και οξύθυμος άντρας που επιμένει ότι της έσωσε τη ζωή μεταφέροντάς την στο υπόγειο καταφύγιό του, καθώς ο κόσμος καταστράφηκε από κάποια πυρηνική έκρηξη. Σύντομα ανακαλύπτει ότι δεν είναι η μόνη κρατούμενη στο καταφύγιο και αποφασίζει να πάει με τα νερά του απαγωγέα της, μέχρι να καταστρώσει ένα σχέδιο απόδρασης…
    Η ταινία κράτησε επίσης κρυφά τα χαρτιά της μέχρι λίγες εβδομάδες πριν την προβολή της, όπου έγινε γνωστός ο τίτλος, καθώς και το γεγονός ότι αποτελεί «αδελφή ταινία» του Cloverfield. Φυσικά, σάρωσε και αυτή σε κριτικές και εισπράξεις!
  • The Cloverfield Paradox (2018) ★★★★☆
    Ομάδα αστροναυτών βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη και εκτελεί μια σειρά πειραμάτων με έναν επιταχυντή σωματιδίων, προσπαθώντας να λύσει το ενεργειακό πρόβλημα του πλανήτη. Μόνο που το πείραμά τους θα οδηγήσει σε μια σειρά από αλλόκοτα, ανεξήγητα περιστατικά.
    Η ταινία ήταν προορισμένη να προβληθεί στον κινηματογράφο με το όνομα God Particle. Τελικά το στούντιο επέλεξε να την πουλήσει στο Netflix, αφού υπήρχε φόβος ότι δεν θα κατάφερνε να καλύψει το φουσκωμένο budget της με τις εισπράξεις.

Επίσης, μια και μίλησα για ιδιορρυθμία, το Cloverfield δείχνει να εκτυλίσσεται στο ίδιο σύμπαν με… τις σειρές Lost και Alias, καθώς και τις νέες ταινίες Star Trek! Όλες, φυσικά, έχουν κοινό παρανομαστή τον Abrams. Τα easter eggs που κάνουν αυτές τις συνδέσεις θα σε αφήσω να τα αναζητήσεις μόνος σου στο ίντερνετ –μην τα θες κι όλα στο πιάτο, πια!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Η επόμενη προσθήκη στο franchise έχει ήδη αρχίσει να γυρίζεται, έχει (για την ώρα) το όνομα Overlord, προορίζεται να προβληθεί  (για την ώρα) τον Οκτώβριο του 2018 και θα διαδραματίζεται (για την ώρα) στο 1944, όπου μια ομάδα στρατιωτών θα έρθει αντιμέτωπη με Ναζί που πειραματίζονται με το υπερφυσικό… Από την περιγραφή αυτή καταλαβαίνουμε για ποιον λόγο ο Abrams δήλωσε ότι θα είναι η πιο παλαβή ταινία της σειράς!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Μήπως είναι τρομοκρατική επίθεση;

Μήπως είναι εισβολή ξένου στρατού;

Μήπως είν ΤΙ ΔΙΑΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΤΟ;;;

5 θρίλερ για να γελάσεις με τον πόνο των άλλων!

ΤΡΑΓΩΔΙΑ-ΚΩΜΩΔΙΑ, ΣΗΜΕΙΩΣΑΤΕ Χ!
Κάτι ανάλαφρο και σπέσιαλ έχω για σήμερα, με πέντε κωμωδίες τρόμου ή μαύρες κωμωδίες που καλύπτουν όλα τα γούστα! Έχουμε βαμπιράκια, αραχνούλες, φιδάκια, ψυχάκηδες και δύσμορφους –όλο και κάτι θα σου κάνει! Οι κωμωδίες τρόμου είναι παρεξηγημένο είδος, κυρίως από τους σκληροπυρηνικούς φαν των θρίλερ που θεωρούν ότι τρόμος και γέλιο δεν κάνουν χωριό. Οι υπόλοιποι -που είμαστε λίγο πιο κοινωνιοπαθείς και δεν έχουμε πρόβλημα να γελάσουμε με θανατικά, τραγωδίες και μακελειά- μια χαρά μπορούμε να τα συνδυάσουμε. Φυσικά, είναι δύσκολο να κρατήσεις μια ισορροπία ανάμεσα στο κωμικό και το τρομακτικό στοιχείο. Πολλά θρίλερ ρίχνουν τόσο βάρος στο πρώτο, που καταλήγουν απλώς παρωδίες (βλέπε κάτι μπαρούφες τύπου Seed of Chucky) ή γίνονται τόσο γελοία που ακόμα και οι σκηνές τρόμου μοιάζουν με σκετσάκια των Monty Python. Οι σημερινές προτάσεις είναι από ελαφρώς περίεργες έως εξωφρενικές, πάντως. Και δεν σου έχω ταινίες ό,τι κι ό,τι! Σε κάθε μία πρωταγωνιστεί τουλάχιστον ένα μεγάλο όνομα (ή, έστω, αρκετά γνωστό) –έτσι για να μη λες ότι συνέχεια τριτοκλασάτες δουλειές σου προτείνω!


VAMPIRE IN BROOKLYN (1995)

Σκηνοθεσία: Wes Craven
Σενάριο: Charles Murphy, Michael Lucker
Μουσική: J. Peter Robinson
Ηθοποιοί: Eddie Murphy, Angela Bassett, Allen Payne κ.α.
Είδος: Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Όταν ένα πλοίο γεμάτο πτώματα συγκρούεται στην αποβάθρα του Μπρούκλυν, οι τοπικές δυνάμεις της αστυνομίας προσπαθούν να καταλάβουν ποιος είναι υπεύθυνος για το μακελειό. Αυτό που δεν περνάει καν από το μυαλό τους είναι ότι πρόκειται για ένα βαμπίρ, το οποίο ταξίδεψε από την Καραϊβική με σκοπό να εντοπίσει τη μέλλουσα νύφη του. Στο στόχαστρό του θα βρεθεί από πολύ νωρίς η Rita, που δουλεύει για την αστυνομία και βασανίζεται από τα δικά της οικογενειακά προβλήματα…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, συμπαθητική η ταινιούλα, αλλά θεωρείται (και σίγουρα είναι) μια από τις χειρότερες του Craven και του Murphy. Το κυριότερο πρόβλημα είναι ότι ενώ λανσάρεται ως κωμωδία κι έχει και κάποιες κωμικές σκηνές ή τους απαραίτητους comic relief χαρακτήρες, μοιάζει να χάνει λίγο το στόχο της και να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στο σοβαρό και το αστείο. Γι’ αυτό ευθυνόταν σε μεγάλο βαθμό ο ίδιος ο Murphy, ο οποίος επέμενε να υποδύεται τον χαρακτήρα του τελείως σοβαρά, παρά τις αντίθετες υποδείξεις του Craven. Τα εφέ και το μακιγιάζ είναι συμπαθητικά, το στόρυ λίγο αδιάφορο και συνηθισμένο και η ατμόσφαιρα θα μπορούσε να είναι είτε πιο σκοτεινή είτε πιο ανάλαφρη –αρκεί να αποφάσιζαν κι οι ίδιοι τι ταινία ακριβώς ήθελαν να γυρίσουν!


EIGHT LEGGED FREAKS (2002)

Σκηνοθεσία: Ellory Elkaymen
Σενάριο: Ellory Elkaymen, Jesse Alexander
Μουσική: John Ottman
Ηθοποιοί: David Arquette, Kari Wührer, Scott Tera κ.α.
Είδος: Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Σε μια μικρή πόλη κάπου στην Αριζόνα η ζωή κυλά ήσυχα και το μόνο πρόβλημα των κατοίκων είναι το αν θα πουλήσουν τα τοπικά ορυχεία –πράγμα στο οποίο αντιτίθεται ο Chris, που είναι πλέον ο νόμιμος ιδιοκτήτης τους. Τα προβλήματά τους, όμως, πρόκειται σύντομα να μεγαλώσουν. Κυριολεκτικά, αφού ένα βαρέλι με τοξικά θα οδηγήσει σε μια φρικαλέα μετάλλαξη στις αράχνες της περιοχής, οι οποίες θα αποκτήσουν γιγαντιαίες διαστάσεις και μεγάλη όρεξη για ανθρώπινο κρέας!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία είναι τόσο εξωφρενική που θα τη λατρέψεις! Πιστή στο ύφος των παλιών, κλασικών b-movies, συνδυάζει άψογα την κωμωδία με τον τρόμο –αν και, μεταξύ μας, η ταινία δεν είναι και τόσο τρομακτική, αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι αφορά αράχνες στο μέγεθος αυτοκινήτου, φυσικά! Το μοναδικό της πρόβλημα είναι ότι ενώ ξεκινά δυνατά, στο τέλος καταλήγει στις κοινοτοπίες που ακολουθούν όλες οι ταινίες δράσης (που συνήθως καταλήγουν σε μια δυνατή έκρηξη που σκοτώνει τα πάντα). Παρόλα αυτά, η ταινία είναι διασκεδαστική και με γρήγορο ρυθμό. Αν δεν σου αρκούν όλα αυτά, τότε έχει και 18χρονη Scarlett Johansson σε έναν από τους πρώτους ρόλους της!


SNAKES ON A PLANE (2006)

Σκηνοθεσία: David R. Ellis
Σενάριο: David J. Taylor, John Hefferman
Μουσική: Trevor Rabin
Ηθοποιοί: Samuel L. Jackson, Julianna Margulies, Nathan Phillips κ.α.
Είδος: Action Thriller
Αξιολόγηση: ★★★★☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Sean γίνεται μάρτυρας της δολοφονίας ενός εισαγγελέα από έναν gangster και το FBI τον θέτει υπό την προστασία του, καθώς ο κακοποιός τον αναζητά για να του κλείσει το στόμα. Δύο πράκτορες αναλαμβάνουν να τον κρατήσουν ασφαλή και να τον μεταφέρουν με αεροπλάνο στο Λος Άντζελες, όπου θα καταθέσει στο δικαστήριο κατά του εγκληματία. Ο αδίστακτος δολοφόνος, όμως, καταφέρνει να γεμίσει το αεροπλάνο με εκατοντάδες επικίνδυνα φίδια, τα οποία θα μετατρέψουν την πτήση σε κόλαση. Διότι οι ρουκέτες και οι βόμβες είναι πολύ mainstream, προφανώς!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για την απόλυτη, ένοχη απόλαυση! Πριν καν προβληθεί στους κινηματογράφους, είχε ήδη αποκτήσει cult status και τρελό φαν κλαμπ. Το σενάριο είναι τελείως εξωφρενικό και γεμάτο τρύπες και γεγονότα που δεν βγάζουν νόημα -όπως η κεντρική ιδέα, που υποδηλώνει ότι ο ευκολότερος και αμεσότερος τρόπος να ξεκάνει ένας γκάνγκστερ κάποιον μάρτυρα κατηγορίας είναι να… γεμίσει ένα αεροπλάνο με μιλιούνια φίδια! Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι η ταινία δεν πολυπαίρνει στα σοβαρά τον εαυτό της –κι αυτό είναι που τη σώζει! Ξέρεις ότι πρόκειται να δεις μια καφρίλα που γυρίστηκε απλώς για να γουστάρεις! Οι σπλάτερ σκηνές δίνουν και παίρνουν, υπάρχουν αρκετοί χαρακτήρες που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, όπως σε κάθε κλασική ταινία καταστροφής, ενώ η παρουσία του Jackson απλώς πολλαπλασιάζει την απόλαυση, καθώς ο τύπος είναι θεός όπου και αν εμφανιστεί!


BOTCHED (2007)

Σκηνοθεσία: Kit Ryan
Σενάριο: Raymond Friel, Derek Boyle, Eamon Friel
Μουσική: Tom Green
Ηθοποιοί: Stephen Dorff, Jaime Murray, Sean Pertwee κ.α.
Είδος: Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
O Richie είναι επαγγελματίας κλέφτης και δουλεύει για έναν πλούσιο επιχειρηματία, ώστε να ξεχρεώσει ένα χρέος του προς αυτόν. Η τελευταία δουλειά που αναλαμβάνει τον φέρνει στη Ρωσία, όπου πρέπει να κλέψει έναν ανεκτίμητο σταυρό που βρίσκεται κλειδωμένος στο χρηματοκιβώτιο ενός ρετιρέ στη Μόσχα. Ενώ η δουλειά στέφεται –φαινομενικά- με επιτυχία, το ασανσέρ στο οποίο επιβαίνει ο Richie και οι συνεργοί του σταματά ανεξήγητα στον μισοτελειωμένο, 13ο όροφο του κτιρίου. Και εκεί αρχίζουν να συμβαίνουν διάφορα τρελά και ανεξήγητα!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για μια πραγματικά αλλόκοτη και περίεργη ταινία, η οποία θα σε κρατήσει σε αγωνία, μόνο και μόνο επειδή θα θες να μάθεις τι στο καλό συμβαίνει και πώς εξηγούνται όλα τα ανεξήγητα που παρακολουθείς! Έχει κάμποσες γραφικές σκηνές και αίμα, έχει αρκετά κωμικά και slapstick στοιχεία και έχει και ένα θέμα με τη συνοχή, καθώς μοιάζει να αλλάζει συνεχώς ύφος όσο εκτυλίσσεται! Τη μία νομίζεις ότι θα παρακολουθήσεις ένα ψυχολογικό θρίλερ, μετά είσαι σίγουρος ότι παίζει κάτι υπερφυσικό και λίγο αργότερα αναρωτιέσαι αν βλέπεις κάτι ανάμεσα σε SAW και Friday the 13th! Σίγουρα, η θετική πλευρά είναι ότι δεν πρόκειται να βαρεθείς και δύσκολα θα ψυλλιαστείς από πριν τι παίζει. Σε γενικές γραμμές, όμως, το τελικό αποτέλεσμα μοιάζει κάπως ανισοβαρές.


THE COTTAGE (2008)

Σκηνοθεσία: Paul Andrew Williams
Σενάριο: Paul Andrew Williams
Μουσική: Laura Rossi
Ηθοποιοί: Andy Serkis, Reece Shearsmith, Steve O’Donnell κ.α.
Είδος: Black Comedy
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Δύο αδελφοί και μικροκακοποιοί απαγάγουν την κόρη ενός μεγαλοεγκληματία και τη μεταφέρουν σε ένα παλιό, απομονωμένο αγρόκτημα, με σκοπό να ζητήσουν λύτρα. Από τη στιγμή που μεταφέρουν την αναίσθητη κοπέλα μέσα, όμως, τα πάντα αρχίζουν να πηγαίνουν τελείως στραβά. Το αποκορύφωμα έρχεται όταν το θύμα τους όχι μόνο ξεφεύγει, αλλά καταφέρνει να κρατήσει όμηρο έναν από τους απαγωγείς και να αναζητήσει καταφύγιο σε μια κοντινή αγροικία. Το τελευταίο πράγμα το οποίο πρόκειται να βρει εκεί, όμως, είναι βοήθεια, καθώς ο ιδιοκτήτης του αγροκτήματος δεν αποδεικνύεται και μεγάλο πρότυπο φιλοξενίας…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για ένα αξιοπρεπές δείγμα βρετανικής ταινίας τρόμου, που συνδυάζει μπόλικη φρίκη και μπόλικη μαύρη κωμωδία! Το μόνο θέμα είναι ο αργός ρυθμός με τον οποίο εκτυλίσσεται η πλοκή –γεγονός που μοιάζει να χωρίζει την ταινία σε δύο ξεχωριστά μέρη, με εντελώς διαφορετικό ύφος και περιεχόμενο το καθένα. Αυτό που στην αρχή μοιάζει περισσότερο με μια κωμωδία με στοιχεία περιπέτειας, εξελίσσεται στη συνέχεια σε άγρια σπλατεριά! Δεν πρόκειται, παρόλα αυτά, να σε ενοχλήσει αυτό καθόλου στο να την παρακολουθήσεις, αφού σου δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσεις καλύτερα τους χαρακτήρες και να προετοιμαστείς γι’ αυτό που θα επακολουθήσει. Οι ερμηνείες είναι, αν μη τι άλλο, απολαυστικές και –χωρίς να αποτελεί κάτι το πρωτότυπο, που να μην έχεις ξαναδεί- πρόκειται για άκρως ψυχαγωγική επιλογή, που θα σε ικανοποιήσει!

The Midnight Meat Train: Τερματικός σταθμός…

Σκηνοθεσία: Ryuhei Kitamura
Σενάριο: Jeff Buhler
Μουσική: Johannes Kobilke, Robb Williamson
Ηθοποιοί: Bradley Cooper, Vinnie Jones, Leslie Bibb
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★★★

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★★
Φρίκη: ★★★★★
Τρόμος: ★★★★★
Αγωνία: ★★★★★

THE MIDNIGHT MEAT TRAIN (2008)
Mατοβαμμένο διαμαντάκι σου έχω σήμερα –όχι από αυτά της Αφρικής! Και πώς να μην είναι διαμαντάκι η σημερινή ταινία, αφού είναι βασισμένη σε μικρή ιστορία του μετρ του τρόμου, Clive Barker, δημιουργού του Hellraiser, του Candyman και διάφορων άλλων φρικαλεοτήτων που έχουν στοιχειώσει τα παιδικά μας χρόνια! All aboard, λοιπόν, και ξεκινάμε το ταξίδι μας. Επόμενος σταθμός: οι εφιάλτες που θα σε στοιχειώνουν κάθε φορά που θα προλαβαίνεις τον τελευταίο συρμό του μετρό!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ο Leon είναι ένας Νεοϋορκέζος φωτογράφος που προσπαθεί να αποτυπώσει τη σκληρή και επικίνδυνη πλευρά της πόλης στις φωτογραφίες του, ελπίζοντας να παρουσιάσει τα έργα του σε μια γκαλερί. Ένα βράδυ, σώζει στην αποβάθρα του μετρό μια νεαρή κοπέλα από μια συμμορία. Όταν την επόμενη μέρα ανακαλύπτει ότι η κοπέλα αγνοείται, αποφασίζει να ερευνήσει το μυστήριο περισσότερο και η έρευνά του τον οδηγεί σε παρόμοιες υποθέσεις εξαφάνισης. Αυτό που δεν γνωρίζει ακόμη, είναι οι φρικαλεότητες που συμβαίνουν κάθε νύχτα στο τελευταίο τρένο της γραμμής…

Δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη ιστορία τρόμου με έναν συνηθισμένο serial killer –πώς θα μπορούσε, άλλωστε, να είναι κάτι τέτοιο, αφού μιλάμε για σενάριο βασισμένο σε ιστορία του Barker; Η πραγματικότητα είναι ακόμη πιο σκοτεινή απ’ ό,τι μπορείς να φανταστείς, αλλά δεν θα σου κάνω σπόιλερ, για να μη σου χαλάσω το τέλος! Άλλωστε, καθώς εκτυλίσσεται η ιστορία, όλο και περισσότερες πτυχές της αρχίζουν να ξεδιπλώνονται μπροστά στα μάτια σου, προετοιμάζοντάς σε για την παράνοια που περιμένει να σε υποδεχτεί στον τερματικό σταθμό!

Η ταινία έχει σαφέστατα την κατάλληλη ατμόσφαιρα για μια τέτοια ιστορία: ανατριχιαστική, σκοτεινή -σχεδόν καταθλιπτική σε διάφορα σημεία, ενώ ακόμα και οι σκηνές φρίκης και ωμής βίας (μιλάμε για τόσο αίμα, που καταντά γελοίο!) μοιάζουν προσεκτικά στυλιζαρισμένες, λες και πρόκειται για κάποιο μακάβριο έργο τέχνης. Λογικό, μιλάμε για Ιάπωνα σκηνοθέτη, οι άνθρωποι τα έχουν στα γονίδιά τους τα θρίλερ!

Σε κάποια σημεία, ίσως, η αφήγηση γίνεται λίγο πιο αργόσυρτη, αλλά αυτό είναι λογικό, μια και μιλάμε για ένα σενάριο που δεν προοριζόταν εξ’ αρχής για ταινία μεγάλου μήκους – αλλά οι εναλλαγές με τις σκηνές δράσης βοηθάνε να διατηρηθεί κάπως ένας σταθερός ρυθμός, ενώ το τελευταίο τέταρτο της ταινίας είναι γεμάτο δράση κι ένταση και σε αποζημιώνει στο έπακρο. Εκτός αυτού, η ταινία έχει και τη Brooke Shields, σε μικρό ρόλο μεν, αλλά αγαπάμε Brooke Shields δε –κι αν δεν την αγαπάς, φύγε τώρα από αυτή τη σελίδα και μην ξαναπατήσεις το ποδάρι σου μέχρι να μάθεις απ’ έξω όλους τους διαλόγους στη Γαλάζια Λίμνη!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, ανέβα στο τρένο, κρατήσου από τη χειρολαβή κι απόλαυσε το ταξίδι!

GEEKY TRIVIA
Στις σκηνές που εκτυλίσσονται στην γκαλερί παρουσιάζονται και μερικοί αυθεντικοί πίνακες του ίδιου του Clive Barker. Δεν είναι και δύσκολο να τους ξεχωρίσεις –στάζουν παράνοια!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δεν έχει, ήδη τράβηξαν αρκετά τη μικρή ιστορία για να γίνει ταινία, πόσο παραπάνω να την τραβήξουν πια, ώστε να δώσει και σίκουελ; Ήδη έχουμε φάει στη μάπα 9 περισσότερα Haillraiser απ’ όσα έπρεπε να είχαν βγει, μην κάνουμε λάστιχο ό,τι γράφει ο Barker!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Γι’ αυτό δεν τρέχουμε να μπούμε όταν κλείνουν οι πόρτες του συρμού!

Δεν θες να τον πετύχεις απέναντί σου στο μετρό…

Θα χώσει τη μύτη του…

5 θρίλερ με σατανικά παιδιά!

 

vinieta_special
mainΚΑΝΕ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΚΑΚΟ!

Αυτή την Κυριακή είναι η Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού – ευκαιρία, λοιπόν, να σου προτείνω πέντε ταινίες με κορυφαία κωλοπαίδια, που θα σε κάνουν να προγραμματίσεις εκτάκτως αγγειεκτομή!
Τα παιδιά έχουν πολύ συχνά την τιμητική τους στις ταινίες τρόμου –ειδικά όταν πρόκειται για ιστορίες που περιλαμβάνουν στοιχειώματα, δαίμονες και άλλες υπερφυσικές απειλές. Είναι τα πιο εύκολα θύματα και ο πιο σίγουρος τρόπος να συγκινήσουν τους θεατές, διότι ποιος θέλει να δει ένα αθώο, τροφαντό πλάσμα με ροδαλά μάγουλα να υποφέρει ή να καταλήγει δαιμονισμένο και να περπατά στα ταβάνια, περιστρέφοντας το κεφάλι του σαν κουκουβάγια; Υπάρχουν και κάποιες άλλες περιπτώσεις ταινιών, όμως, όπου τα παιδιά λανσάρονται –αντί για αθώα θύματα- ως οι κεντρικοί κακοί, είτε επειδή αποτελούν ενσάρκωση του Οξαποδώ, είτε επειδή είναι κοινωνιοπαθή από την κούνια τους, είτε απλώς επειδή κάτι τα μεταβάλλει. Αν δεν είσαι ήδη γονιός θα το σκεφτείς καλά πριν πετάξεις τα προφυλακτικά και αν είσαι ήδη… τότε φρόντισε να τα έχεις πάντα καλά με τα παιδιά σου, διότι ποτέ δεν ξέρεις ποιο από αυτά περνάει τον ελεύθερο χρόνο του σκάβοντας τον τάφο σου στο γειτονικό δασάκι!


THE GOOD SON (1993)good-son

Σκηνοθεσία: Joseph Ruben
Σενάριο: Ian McEwan
Μουσική: Elmer Bernstein
Ηθοποιοί: Macaulay Culkin, Elijah Wood, Wendy Crewson κ.α.
Είδος: Psychological Thriller
Αξιολόγηση: ★★
★

☆☆


 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Μετά το θάνατο της μητέρας του, ο μικρός Mark πηγαίνει να μείνει προσωρινά με την οικογένεια των θείων του, καθώς ο πατέρας του πρέπει να λείψει σε επαγγελματικό ταξίδι. Εκεί θα γνωριστεί με τα δυο ξαδέλφια του, την Connie και τον σχεδόν συνομήλικό του, Henry. Στην αρχή όλα δείχνουν φυσιολογικά, καθώς όμως οι μέρες περνούν, ο Mark συνειδητοποιεί ότι κάτι δεν πάει και τόσο καλά με τον ξάδελφό του, ο οποίος δείχνει να έχει μια αφύσικη εμμονή με την έννοια του θανάτου και επιδεικνύει όλο και πιο αντικοινωνική συμπεριφορά…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν ήσουν από εκείνους που ανέκαθεν αντιπαθούσαν τον Macaulay Culkin, με αυτή την ταινία θα τον μισήσεις! Αλλά αυτό θα συμβεί μόνο επειδή είναι αρκετά πειστικός στον ρόλο του ανήλικου κοινωνιοπαθή. Η ταινία έχει αρκετές στιγμές έντασης και αγωνίας και -αν και έφαγε θάψιμο από τους κριτικούς, οι οποίοι την έκριναν ακατάλληλη για παιδιά (duh! Θρίλερ είναι!)- τα πήγε καλά στο box office. Μεταξύ μας, πέρα από το τέλος, το οποίο μου φαινόταν πάντα υπερβολικό για λόγους που δεν μπορώ να γράψω χωρίς να κάνω σπόιλερ, η ταινία είναι αξιοπρεπέστατη.


untitledJOSHUA aka THE DEVIL’S CHILD (2007)

Σκηνοθεσία: George Ratliff
Σενάριο: George Ratliff, David Gilbert
Μουσική: Nico Muhly
Ηθοποιοί: Sam Rockwell, Vera Farmiga, Jacob Kogan κ.α.
Είδος: Psychological Thriller
Αξιολόγηση: ★
★
★
☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Brad και η Abby μένουν στη Νέα Υόρκη με τα δύο παιδιά τους, τον 9χρονο Joshua και τη νεογέννητη αδελφή του. Ο Joshua είναι ένα παιδί-θαύμα, με μεγάλη ευφυία και κλίση στο πιάνο, που δείχνει πάντα αποτραβηγμένος από το περιβάλλον του, κυρίως μετά τη γέννηση της αδελφής του. Καθώς οι μέρες μετά τον ερχομό του νεογέννητου στο σπίτι περνούν, το κλίμα αρχίζει να γίνεται όλο και πιο βαρύ, καθώς από τη μία η Abby δείχνει συνεχώς εξουθενωμένη και βρίσκεται στα όρια της νευρικής κατάρρευσης, ενώ από την άλλη η συμπεριφορά του Joshua αρχίζει να γίνεται όλο και πιο περίεργη, σχεδόν στα όρια της κοινωνιοπάθειας…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία είναι για γερά νεύρα, κυρίως από ψυχολογικής πλευράς, καθώς βασίζεται περισσότερο στο σασπένς. Αν και πρόκειται για ένα απλό, σχεδόν μηχανικό σενάριο που ακολουθεί τους κανόνες του είδους, η παρουσία του Kogan στον κεντρικό ρόλο κάνει την ταινία να ξεχωρίζει, καθώς ο μικρός προκαλεί μπόλικες ανατριχίλες με το βλέμμα του και μόνο. Για την ακρίβεια, αν οι creepy παιδικοί χαρακτήρες του κινηματογράφου είχαν εκλογές, ο Joshua παίζει να έβγαινε και Πρόεδρος του σωματείου τους! Έτσι, αν και ξέρεις τι να περιμένεις πάνω-κάτω, τουλάχιστον δεν πρόκειται να βαρεθείς ή να μείνεις ανικανοποίητος.


THE CHILDREN (2008)children

Σκηνοθεσία: Tom Shankland
Σενάριο: Tom Shankland, Paul Andrew Williams
Μουσική: Stephen Hilton
Ηθοποιοί: Eva Birthistle, Hannah Tointon κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★
★
★
☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η Casey -μια τυπική έφηβη με ξινισμένη μούρη, που μισεί τον κόσμο- ταξιδεύει με την μητέρα της, τον πατριό της και τα δύο μικρότερα, ετεροθαλή αδέλφια της, με προορισμό το απονωμένο σπίτι των θείων τους, ώστε να περάσουν μαζί τις διακοπές της Πρωτοχρονιάς. Εκεί, στην παρέα των παιδιών θα προστεθούν και τα δύο ανήλικα ξαδέλφια τους. Με το που φτάνουν, ο Paulie, ο μικρός αδελφός της Casey, κάνει εμετό και παρουσιάζει αλλόκοτη συμπεριφορά, αλλά όλοι θεωρούν πως έχει ζαλιστεί από το ταξίδι. Σταδιακά, όμως, και τα υπόλοιπα παιδιά αρχίζουν να παρουσιάζουν παρόμοια συμπτώματα με εκείνον, πράγμα που φαίνεται να μην παρατηρεί κανείς άλλος, εκτός από την Casey. Καθώς, η κατάστασή τους χειροτερεύει σταδιακά, θα αποδειχθεί ότι δεν πρόκειται για μια τυπική ίωση…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε η ταινία θα σε κάνει υπέρμαχο της αντισύλληψης! Πρόκειται για βρετανική παραγωγή που, αν κι έχει τα θεματάκια της -κυρίως όσον αφορά τις αντιδράσεις και την ανάπτυξη των χαρακτήρων- παρόλα αυτά ξεφεύγει από τα συνηθισμένα. Οι σκηνές βίας είναι αρκετές, αν και σε αρκετά σημεία είναι πιο στυλιζαρισμένες ή «καμουφλαρισμένες». Φαίνονται, όμως, ακόμη πιο σκληρές, αφού ως επίκεντρο κάθε μακελειού έχουμε πάντα παιδιά, είτε ως θύτες είτε ως θύματα –κάτι που δεν βλέπουμε τόσο συχνά σε ταινίες τρόμου. Σίγουρα καθηλωτική και ακόμη και αν δεν εξηγείται τόσο για ποιο λόγο συμβαίνει ό,τι συμβαίνει, αυτό δεν θα σε ενοχλήσει ιδιαίτερα, αφού μπορείς άνετα να ενώσεις τα κομμάτια και να το υποθέσεις μόνος σου (ειδικά αν έχεις δει αρκετές παρόμοιες ταινίες).


orphanORPHAN (2009)

Σκηνοθεσία: Jaume Collet-Serra
Σενάριο: David Leslie Johnson
Μουσική: John Ottman
Ηθοποιοί: Vera Farmiga, Peter Sarsgaard, Isabelle Fuhrman κ.α.
Είδος: Psychological Thriller
Αξιολόγηση: ★
★
★
☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο γάμος της Kate και του John περνά κρίση και φτάνει στα όρια της κατάρρευσης όταν το τρίτο τους παιδί γεννιέται νεκρό. Στην προσπάθειά τους να ορθοποδήσουν παίρνουν την απόφαση να υιοθετήσουν ένα παιδί από το τοπικό ορφανοτροφείο. Την καρδιά τους κλέβει από την πρώτη στιγμή η 9χρονη Esther, ένα κοριτσάκι με καταγωγή από τη Ρωσία, που δείχνει απομονωμένο από τα υπόλοιπα παιδιά. Το ζευγάρι δέχεται την Esther στην οικογένειά του, η οποία περιλαμβάνει τη μικρή Max -η οποία αποδέχεται αμέσως τη νέα της αδελφή- και τον Daniel, ο οποίος δείχνει πιο καχύποπτος απέναντί της. Όσο περνά ο καιρός, όμως, η Kate αρχίζει να ανησυχεί πως κάτι δεν πάει καλά με τη μικρή Esther, αλλά κανείς δεν μπορεί να υποψιαστεί το μυστικό που κρύβει…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε η ταινία είναι αρκετά σκοτεινή, ανατριχιαστική και αναπάντεχα ανατρεπτική. Παρόλα αυτά, παρά τις σκηνές τρόμου και τις ανατροπές, δεν καταφέρνει κι αυτή να ξεστρατίσει τόσο από το μονοπάτι που έχουν βαδίσει παρόμοιες ταινίες, αφού η ανάπτυξη της πλοκής ακολουθεί κατά γράμμα τους κανόνες του είδους. Για ακόμα μια φορά, όμως, ο κεντρικός χαρακτήρας έχει αποδοθεί άψογα, αφού η μικρή Fuhrman κάνει πολύ καλή δουλειά, για την οποία απέσπασε επαίνους από τους πάντες –ακόμη και τους κριτικούς που θάψανε την ταινία.


CASE 39 (2009)case39

Σκηνοθεσία: Christian Alvart
Σενάριο: Ray Wright
Μουσική: Michl Britsch
Ηθοποιοί: Renée Zellweger, Jodelle Ferland, Ian McShane κ.α.
Είδος: Psychological Horror
Αξιολόγηση: ★
★
☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η Emily είναι κοινωνική λειτουργός, στην οποία ανατίθεται να ερευνήσει την οικογενειακή κατάσταση της 10χρονης Lillith. Η Emily υποψιάζεται ότι οι γονείς της Lillith την κακομεταχειρίζονται και οι υποψίες της επιβεβαιώνονται όταν προσπαθούν να δολοφονήσουν την κόρη τους, την οποία γλιτώνουν την τελευταία στιγμή η Emily και ένας επιθεωρητής της αστυνομίας. Όταν η Lillith παρακαλεί την Emily να μην την αφήσει σε ίδρυμα για κακοποιημένα παιδιά, εκείνη αποφασίζει να την πάρει στο σπίτι της και να τη φροντίσει η ίδια μέχρι να βρεθεί η κατάλληλη ανάδοχη οικογένεια. Με το που θα μετακομίσει μαζί της, όμως, διάφορα περίεργα γεγονότα αρχίζουν να συμβαίνουν γύρω από την Emily, η οποία θα συνειδητοποιήσει τελικά ότι τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς όπως φαίνονταν εξ’ αρχής…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, καλό για να περάσεις την ώρα σου, αλλά δυστυχώς πάσχει κι αυτό από μια οξεία κρίση κλισεδίτιδας. Αν κι έχει φροντισμένη σκηνοθεσία, παρόλα αυτά δεν κάνει έστω μια προσπάθεια να ξεφύγει από τον συρμό. Ξέρεις από την αρχή τι θα δεις, προβλέπεις σε κάθε σκηνή τι πρόκειται να συμβεί και καταλήγει απλώς μια διασκεδαστική ταινία για να περάσεις την ώρα σου, την πλοκή της οποία θα έχεις ξεχάσει σίγουρα μια βδομάδα αργότερα (όπως συνέβη με μένα, που χρειάστηκε να την ξαναδιαβάσω στο ίντερνετ για να φρεσκάρω τη μνήμη μου!)

Amusement: Δεν θα ξεχάσεις το γέλιο του ποτέ…

00samus-posterΣκηνοθεσία: John Simpson
Σενάριο: Jake Wade Wall
Μουσική: Marco Beltrami
Ηθοποιοί: Keir O’Donnell, Katheryn Winnick, Jessica Lucas κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★
☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

AMUSEMENT (2008)
Η σημερινή ταινία είναι από τις περιπτώσεις που κάτι ξεκινάει αρκετά καλά και στην πορεία στραβώνει. Σαν εκείνο το πάρτι γενεθλίων, που όλα ήταν τέλεια στην αρχή και οι πάντες περνούσαν περίφημα, ώσπου ήρθε ακάλεστος εκείνος ο εκνευριστικός τύπος που όλοι αντιπαθούν και κατέστρεψε για πάντα το κλίμα. Στην περίπτωση της ταινίας, λοιπόν, ο εκνευριστικός τύπος είναι σίγουρα ο σεναριογράφος, διότι το σενάριό του είναι τόσο αδύναμο που ισοπέδωσε οριστικά κάθε πιθανότητα να βγει κάτι καλό από αυτό. Παρά τρίχα γλίτωσε το θάψιμο και την εξορία με τις υπόλοιπες μπαλαφάρες που απαρτίζουν τη στήλη b-movies, επειδή βλεπόταν σχετικά ανώδυνα.

TI MAΣ ΛΕΣ;
Τρεις νεαρές γυναίκες πέφτουν θύματα απαγωγής -η κάθε μία με διαφορετικό τρόπο- ενός παρανοϊκού, ο οποίος ξεχωρίζει για το χαρακτηριστικό, ανατριχιαστικό του γέλιο. Και αυτή είναι η κεντρική ιδέα σε γενικές γραμμές, μια και η ταινία είναι φαινομενικά «σπασμένη» σε τρεις μικρότερες ιστορίες, κάθε μία με τη δική της, ξεχωριστή υποπλοκή.

Προσωπικά, μου φάνηκε ενδιαφέρουσα στην αρχή, μια κι έχει ένα σχετικά δυνατό και αγωνιώδες ξεκίνημα. Και η ιστορία εξελίσσεται με τέτοιο τόπο που σου δίνει την εντύπωση ότι παρακολουθείς μια σπονδυλωτή ταινία, με ανεξάρτητες ιστορίες τρόμου, σε διαφορετικό ύφος η κάθε μία. Παρόλα αυτά, όλες οι ιστορίες συνδέονται μεταξύ τους και συγκλίνουν σε ένα κοινό τέλος. Αυτό είναι ένα καλό τέχνασμα και οι εναλλαγές από σκηνικό σε σκηνικό, αναλόγως με την ιστορία που εκτυλίσσεται, σπάνε τη μονοτονία. Δυστυχώς, όμως, πηγαίνει στον βρόντο, καθώς η ταινία στο σύνολό της αναλώνεται σε μερικά από τα πιο συνηθισμένα κλισέ του είδους –και αυτό ακριβώς είναι και το μεγάλο της πρόβλημα: είναι τελείως προβλέψιμη.

Όποια ιστορία διαδραματίζεται, την έχεις ξαναδεί λίγο-πολύ σε διάφορες παραλλαγές και μπορείς να μαντέψεις από πριν, με μαθηματική ακρίβεια, τι θα συμβεί, πώς θα εξελιχθεί κάθε σκηνή, ποιος είναι ο κακός, από πού θα πεταχτεί και σε ποιο σημείο θα συμβεί κάτι που υποτίθεται ότι θα σε τρομάξει! Εκτός αν δεν έχεις ξαναδεί θρίλερ ποτέ ξανά στη ζωή σου! Αλλά στην περίπτωση αυτή θα σου πρότεινα να ξεκινήσεις με κάτι πιο αξιοπρεπές, για να μη χάσεις πάσα ιδέα για το genre!

Το σενάριο έχει πιο πολλές τρύπες κι από γήπεδο γκολφ, δεκάδες λογικά κενά και κάμποσες ανεξήγητες συμπεριφορές. Παράλληλα, η ιδέα πίσω από τα κίνητρα του κακού, ο οποίος σε όλη τη διάρκεια της ταινίας φτύνει αίμα για να ετοιμάσει μια εκδίκηση-υπερπαραγωγή, είναι τουλάχιστον για υστερικά γέλια και μοιάζει σαν να την σκαρφίστηκε πεντάχρονο: «Η Μαιρούλα έφαγε την σοκοφρέτα μου. Είκοσι χρόνια αργότερα θα σχεδιάσω τη δολοφονία της, για να μάθει η κάργια!» Γενικά, λοιπόν, η ταινία υπάρχει απλώς και μόνο για να περάσεις συμπαθητικά την ώρα σου και -αν εξαιρέσεις το déjà vu συναίσθημα σε κάθε γνώριμη σκηνή- είναι αρκετά προσεγμένη και αξιοπρεπής και γι’ αυτό γλιτώνει και τη ρετσινιά της b-movie από μέρους μου.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, είναι απλώς αυτό που υποδηλώνει ο τίτλος της: διασκεδαστική και τίποτε παραπάνω.

GEEKY TRIVIA
Η ταινία προοριζόταν αρχικά για κανονική θεατρική προβολή, όμως συνέβη αυτό που κάθε δημιουργός τρέμει και φοβάται: τα πρώτα reviews από όσους κριτικούς την είδαν νωρίτερα ήταν ισοπεδωτικά. Γνωστό site το οποίο είναι αφιερωμένο στις ταινίες τρόμου δε, την περιέγραψε ως «καταστροφή». Το αποτέλεσμα ήταν να αλλάξει 2-3 φορές η ημερομηνία προβολής της (μήπως στο ενδιάμεσο η ταινία μεταμορφωθεί σε αριστούργημα ως δια μαγείας, υποθέτω!), μέχρι που στο τέλος απλώς αποφασίστηκε να κυκλοφορήσει απευθείας σε DVD και να κάνουν όλοι τις πάπιες…

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Εμ, ναι… Δεν το πολυβλέπω!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Κούκλα κλόουν στο μέγεθος ανθρώπου. Καθόλου creepy...

Κούκλα κλόουν στο μέγεθος ανθρώπου. Καθόλου creepy…

Η τεράστια, ανατριχιαστική πανσιόν...

Η τεράστια, ανατριχιαστική πανσιόν…

Ποιος ξέρει τι ήταν τόσο διασκεδαστικό...

Ποιος ξέρει τι ήταν τόσο διασκεδαστικό…