As Above So Below: Θα έρθουν τα πάνω κάτω…

Σκηνοθεσία: John Erick Dowdle
Σενάριο: Drew Dowdle, John Erick Dowdle
Μουσική: Max Richter
Ηθοποιοί: Perdita Weeks, Ben Feldman, Edwin Hodge κ.α.
Είδος: Horror, Found Footage
Αξιολόγηση: ★
★
★
☆☆

ΤΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
★
☆
☆☆
Φρίκη: ★
★
★
☆☆
Τρόμος: ★
★
★
☆☆
Αγωνία: ★
★
★
★
☆

AS ABOVE SO BELOW (2014)
Αν δεν σου αρέσουν οι στενοί χώροι, το σκοτάδι, η υγρασία και η στενή επαφή με κόκαλα και αρουραίους, τότε η σημερινή ταινία θα δοκιμάσει τις αντοχές σου! Πάρε βαθιά ανάσα, πάρε και τον φακό σου αγκαλιά κι ετοιμάσου για κάθοδο στα έγκατα της Γης. Στα πολύ έγκατα, όμως! Το ταινιάκι που θα σου σερβίρω είναι φρεσκότατο, αλλά δεν ενδείκνυται για κλειστοφοβικούς –και κότες γενικότερα!

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η Scarlett συνεχίζει την έρευνα του πατέρα της για τη μυθική φιλοσοφική λίθο του αλχημιστή Nicolas Flamel. Τα στοιχεία την οδηγούν στις κατακόμβες του Παρισιού, αλλά – για να καταφέρει να ερευνήσει τις δαιδαλώδεις στοές κάτω από τη γαλλική πρωτεύουσα – θα χρειαστεί να επιστρατεύσει τη βοήθεια δύο φίλων της και μιας ομάδας περιθωριακών σπηλαιολόγων που κάνουν παράνομες ξεναγήσεις στις κατακόμβες, έναντι αμοιβής. Η περιπλάνησή τους, όμως, θα τους οδηγήσει σε μια απαγορευμένη στοά που κανείς δεν έχει τολμήσει ποτέ να εξερευνήσει και από κει και πέρα τα πράγματα θ’ αρχίσουν να γίνονται όλο και πιο αλλόκοτα…

Η κλειστοφοβική, σχεδόν αποπνικτική ατμόσφαιρα της ταινίας είναι το μεγάλο ατού της και ο λόγος που είναι τόσο ρεαλιστική είναι επειδή τα γυρίσματα έγιναν όντως μέσα στις πραγματικές κατακόμβες του Παρισιού και όχι σε κάποιο στούντιο. Για την ακρίβεια, το As Above So Below είναι η πρώτη ταινία που κατάφερε να πάρει άδεια από τη γαλλική κυβέρνηση και να κάνει γυρίσματα μέσα σε αυτές. Βέβαια, αυτό έκανε τη δουλειά της παραγωγής ακόμη πιο δύσκολη, καθώς δεν υπήρχε ούτε ηλεκτρισμός ούτε σήμα στα κινητά εκεί κάτω. Αυτό που υπήρχε, από την άλλη, ήταν μπόλικοι αληθινοί σκελετοί!

Δυστυχώς, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες ηθοποιών και τεχνικών, η ταινία δεν κατάφερε να εντυπωσιάσει και πήρε άσχημες κριτικές. Κρίμα, διότι η ιστορία είναι σχετικά πρωτότυπη και συνδυάζει στοιχεία μυστηρίου και τρόμου, με γρίφους που αναζητούν επίλυση κι έναν θησαυρό που περιμένει κάποιον να τον ανακαλύψει –κάτι σαν ένα Indiana Jones, αλλά στο πιο τρομακτικό του. Η εκτέλεση, όμως, τα χάλασε όλα.

Ενώ το ξεκίνημα της ταινίας είναι δυναμικό και σε ιντριγκάρει γι’ αυτό που πρόκειται ν’ ακολουθήσει, στην πορεία δεν καταφέρνει τελικά να ξεχωρίσει τόσο πολύ από τις υπόλοιπες found footage ταινίες και καταφεύγει στα ίδια κλισέ. Από την άλλη, κάπου χάνεται και η μπάλα στο ίδιο το σενάριο, το οποίο όσο εξελίσσεται η ιστορία, τόσο περιπλέκεται. Σίγουρα έχει μπόλικες τρομάρες στη διάρκειά της, αλλά ενώ είχε τα φόντα να ξεχωρίσει, κατέληξε να είναι απλώς μέτρια. Σιγά μην ξαναδώσει άδεια η γαλλική κυβέρνηση για γύρισμα σε κατακόμβες μετά από αυτό! Επίσης: αν ξαναδώ σε ταινία να μεταφράζουν αρχαίο γρίφο από τα αραμαϊκά/λατινικά/ιερογλυφικά/κλίνγκον στα αγγλικά και η μετάφραση να βγαίνει με… ομοιοκαταληξία, θα ψάξω να βρω τον σεναριογράφο και θα τον κοπανήσω μέχρι θανάτου με τα άπαντα του Ρίτσου!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, καλή η προσπάθεια, αλλά το μόνο που έχει βάθος στην ταινία, είναι οι κατακόμβες!

GEEKY TRIVIA
Ο John Erick Dowdle έχει στο ενεργητικό του κι άλλες ταινίες τρόμου, μεταξύ τους το Quarantine (το οποίο αποτελεί κάκιστο remake του ισπανικού REC), αλλά και το Devil, το οποίο είναι βασισμένο σε μικρή ιστορία του M. Night Shyamalan. (Αμφότερα θα τα αναλύσουμε στο μέλλον!)

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Χλωμό, ειδικά μετά τις κριτικές…

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Μην αγγίζετε τα εκθέματα, ρε αγροίκοι!

Ο οδηγός δεν δείχνει και τόσο αξιόπιστος…

Αρχίσανε οι πρώτες απώλειες…

The Tall Man: Φυλάξτε τα παιδιά σας…

Σκηνοθεσία: Pascal Laugier
Σενάριο: Pascal Laugier
Μουσική: Todd Bryanton
Ηθοποιοί: Jessica Biel, Jodelle Ferland, Stephen McHattie
Είδος: Mystery Thriller
Αξιολόγηση: ★★★
☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
☆☆☆☆
Φρίκη: ★
☆☆☆☆
Τρόμος: ★★
☆☆☆
Αγωνία: ★★★
★☆

THE TALL MAN (2012)
Καναδο-γαλλική παραγωγή για τον τρομολάγνο μου σήμερα, αλλά μην ανησυχείς -δεν θα χρειαστεί να φρεσκάρεις τα γαλλικά σου, η ταινία είναι αγγλόφωνη! Και το κεντρικό της θέμα είναι τα παιδιά –το σιγουράκι που παίζει στις περισσότερες ταινίες θρίλερ, διότι όποιος δεν συγκινείται όταν υπάρχουν παιδιά που κινδυνεύουν στο σενάριο, είναι νεκρός μέσα του και πρέπει να πάει να μείνει για πάντα μόνος του σε μια καλύβα στο βουνό. Το οποίο, επίσης, θα ήταν καλή ιδέα για θρίλερ!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η Julia είναι νοσοκόμα στο Cold Rock, μια μικρή πόλη που έχει βυθιστεί στη φτώχεια και την εγκατάλειψη κι αργοπεθαίνει από τότε που έκλεισαν τα ορυχεία της. Σαν να μην έφτανε αυτό, αρκετά από τα παιδιά της πόλης έχουν εξαφανιστεί χωρίς να αφήσουν κανένα ίχνος. Οι ντόπιοι κατηγορούν γι’ αυτό μια μυστηριώδη οντότητα, τον «Ψηλό Άντρα», που απαγάγει παιδιά τα οποία δεν ξαναβλέπει ποτέ κανείς. Παρόλα αυτά, οι περισσότεροι τον αντιμετωπίζουν ως τοπικό θρύλο –ανάμεσά τους και το FBI που έχει στείλει στην περιοχή έναν πράκτορα με σκοπό να ανακαλύψει τον πραγματικό απαγωγέα. Όταν ο γιος της Julia γίνει το επόμενο θύμα κι εκείνη έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον Tall Man, το μυστήριο θ’ αρχίσει σιγά σιγά να ξεδιαλύνεται…

Η ταινία ξεκινάει ως μια κλασική ιστορία αναζήτησης χαμένου προσώπου, αλλά εξελίσσεται με πολύ διαφορετικό και απροσδόκητο τρόπο! Τη στιγμή που είσαι σίγουρος ότι κατάλαβες τι συμβαίνει και αρχίζεις να θριαμβολογείς στους άλλους ξεκινώντας τη φράση με το κλασικό: «Να δείτε που τελικά…», το σενάριο σου ρίχνει στα μούτρα μερικές απανωτές ανατροπές και το κεφάλι σου αρχίζει να περιστρέφεται σαν της Linda Blair στον Εξορκιστή! Δεν θα γράψω περισσότερα για να μην κάνω spoiler και σας πω κατά λάθος για το μυστικό, εξωγήινο σκάφ… εχμ, ουπς!

Αν και η κεντρική ιδέα πίσω από το σενάριο είναι πρωτότυπη, θεωρώ ότι η ταινία χάνει τον ρυθμό της προς το τέλος και ότι η δράση δεν είναι ίσα κατανεμημένη. Ίσως φταίει το ότι η μεγάλη ανατροπή γίνεται κάπου στη μέση της ταινίας και μετά η πλοκή μοιάζει λίγο πιο υποτονική, καθώς ξεδιπλώνονται όλες οι λεπτομέρειες. Παρόλα αυτά, η φωτογραφία και η αισθητική, γενικότερα, της ταινίας είναι υπέροχες και η όλη ατμόσφαιρα είναι σαγηνευτικά μελαγχολική και καταθλιπτική, δίνοντάς σου την εντύπωση ότι όντως βρίσκεσαι σε μια ξεχασμένη πόλη που αργοπεθαίνει μαζί με τους κατοίκους της. Η ερμηνεία της Biel είναι πολύ καλή και επανορθώνει για τις έξι σεζόν που συμμετείχε στην άθλια προπαγανδιστική και εμετικά γλυκανάλατη σειρά 7^th Heaven…

Μπορεί να πήρε χλιαρές κριτικές, οι περισσότεροι θεατές, όμως, τη λάτρεψαν, κυρίως λόγω των ανατροπών της και της πρωτότυπης κεντρικής ιδέας, η οποία σε βάζει σε ένα τεράστιο δίλημμα και παίζει με τους ηθικούς φραγμούς σου, καθώς θα προσπαθήσεις να καταλήξεις αν, τελικά, συμφωνείς ή όχι με όσα διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια σου. Ναι, είναι πολύ αόριστα όλα αυτά που γράφω, αλλά είπαμε: δεν θέλω να σου κάνω σπόιλερ, καθώς υπάρχουν πράγματα που δεν πρέπει να μάθεις, όπως για τη μυστική σέκτα που κρύβεται στο ορυχ… ουπς!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, άσε τον Ψηλό Άντρα να σε πάρει τρυφερά στην αγκαλιά του και να… εμ, εντάξει, λάθος επιλογή λέξεων. Δες την!

---

GEEKY TRIVIA
Ο σκηνοθέτης (και σεναριογράφος) έγινε γνωστός στους κόλπους των horror fans για μία από τις πιο αιματηρές και φρικιαστικές ταινίες splatter που έχουν γυριστεί ποτέ, το “Martyrs”. Επίσης, ήταν στα άμεσα σχέδιά του να σκηνοθετήσει το remake του “Hellraiser”, αλλά αποχώρησε από το project για άγνωστους λόγους.

---

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δεν έχει.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Enter Nowhere: Πώς να ξεφύγεις όταν δεν ξέρεις από τι προσπαθείς να ξεφύγεις;

Σκηνοθεσία: Jack Heller
Σενάριο: Shawn Christensen, Jason Dolan
Μουσική: Darren Morze
Ηθοποιοί: Scott Eastwood, Katherine Waterston, Sara Paxton
Είδος: Psychological Thriller
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

ΤΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα ☆☆☆☆☆
Φρίκη: ☆☆☆☆☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

ENTER NOWHERE (2011)
Έχω περίεργο ταινιάκι για σήμερα και, σίγουρα, λίγο πιο διαφορετικό και «ασυνήθιστο» από αυτά που σου σερβίρω κάθε Παρασκευή, τρομολάγνε μου. Μην περιμένεις κομμένες αρτηρίες και δύσμορφους ψυχάκηδες με πριόνια και υπερφυσικά όντα που ρουφάνε ψυχές. Εντάξει, χορτάσαμε από δαύτα, νομίζω ότι που και που μια δίαιτα επιβάλλεται και στα θρίλερ. Σήμερα, λοιπόν, έχει ελαφρύ γεύμα –τουλάχιστον όσον αφορά το εφετζίδικο κομμάτι, διότι θέλω να πιστεύω ότι τις βιταμίνες σου θα τις πάρεις και με το παραπάνω!
Είναι από εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις που μια low budget ταινία καταφέρνει να συναγωνιστεί (και να νικήσει κατά κράτος) πιο «κραυγαλέους» και καλοπληρωμένους τίτλους του είδους! Πάρε την πυξίδα σου και πάμε!

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Τρεις άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι καταλήγουν ένας-ένας σε μια παλιά, ξύλινη καλύβα στη μέση ενός ερημικού δάσους. Στην προσπάθειά τους να βρούνε έναν δρόμο διαφυγής από το δάσος, θα συνειδητοποιήσουν ότι όποια διαδρομή και να επιλέξουν, καταλήγουν πάντα στην ίδια καλύβα –σαν κάτι να τους κρατά φυλακισμένους στο σημείο εκείνο. Σύντομα θα συνειδητοποιήσουν ότι, αν και άγνωστοι, τους ενώνουν πολύ περισσότερα πράγματα απ΄όσα νόμιζαν και ότι αν θέλουν να σωθούν πριν πεθάνουν από το κρύο ή την πείνα, θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τον ίδιο τους τον εαυτό. (Μον ντιε -τι κοινότοπες γενικούρες αναγκάζομαι να γράψω όταν δεν θέλω να κάνω σπόιλερ!)

Ένα κλασικό, ίσως, μοτίβο κι εδώ. Άγνωστοι άνθρωποι προσπαθούν να καταλάβουν πού βρίσκονται, γιατί βρίσκονται εκεί και πώς θα ξεφύγουν. Και πάλι, όμως, παίζει ρόλο ο τρόπος αφήγησης και η σκηνοθεσία –τα μόνα που μπορούν να σε βοηθήσουν να διαφοροποιηθείς όταν έχεις να παίξεις με μια ιδέα που έχει ήδη παρουσιαστεί σε διάφορες παραλλαγές. Και σε αυτό το κομμάτι, το Enter Nowhere καταφέρνει να σηκώσει κεφάλι και να ξεχωρίσει από το σωρό.

Η ταινία με άφησε με πολύ καλή εντύπωση –και αν κρίνω από διάφορες κριτικές θεατών που έχω πετύχει στο ίντερνετ, σίγουρα δεν ήμουν ο μόνος! Εντάξει, είπαμε και στην αρχή: δεν συγκαταλέγεται στο horror genre και είναι λογικό. Δεν έχει αίματα και σκηνές φρίκης. Δεν έχει περίεργους θανάτους και serial killers. Δεν έχει τέρατα και ξαφνικές τρομάρες και φαντάσματα και κυνηγητά. Δεν έχει καν αυτό το κάτι που θέλει η Καίτη Γαρμπή! Ε, τι διάολο έχει τότε;

Έχει το ύφος και την ατμόσφαιρα κλασικών σειρών όπως το The Twilight Zone και το The Outer Limits. Έχει μια διάχυτη αίσθηση αβεβαιότητας, φόβου, μυστηρίου και αγωνίας που σε κρατά από το χέρι και σε τραβολογά μέσα στο δάσος, παρέα με τους χαρακτήρες. Έχει αυτό το αδιευκρίνιστο στοιχείο που κάνει ταινίες δίχως ιδιαίτερα εφέ, ξεκοιλιάσματα ή τρανταχτά ονόματα να σου αφήνουν μια γεύση από cult στο στόμα! Κι έχει ένα πολύ καλά δομημένο σενάριο που, ενώ κρύβει μεγάλες εκπλήξεις και ανατροπές, δεν στις σερβίρει ξαφνικά στο τέλος, μέσα σε μια συγκλονιστική σκηνή γεμάτη από flashblack –όπως συνηθίζεται. Η ταινία σε αφήνει να ψυλλιαστείς από μόνος σου τι ακριβώς “παίζει” –ίσως και σχετικά νωρίς. Αυτό δεν αποτελεί αδυναμία του σεναρίου, αλλά ένα πολύ καλό τέχνασμα για να έρθουν όλα ομαλά και φυσιολογικά στους χαρακτήρες, χωρίς να γκαστρωθείς εσύ περιμένοντας να δεις τι στο καλό γίνεται. Σου δίνει τις πληροφορίες που χρειάζεσαι όταν τις χρειάζεσαι και αφήνει τους ήρωες να συνειδητοποιήσουν τι συμβαίνει με το πάσο τους.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν είσαι φαν σειρών και ταινιών που παίζουν με το μυστήριο και το παραφυσικό, δες την! Και να μην είσαι, δες την πάλι! ΔΕΣ ΤΗΝ, ΕΙΠΑ!

---

GEEKY TRIVIA
Αν σας θυμίζει κάτι το επώνυμο του πρωταγωνιστή, είναι επειδή είναι εκτός γάμου γιος του ηθοποιού Clint Eastwood –ο οποίος έχει σπείρει παιδιά στη μισή υφήλιο (κι εμείς εδώ κάναμε ολόκληρο θέμα για το ένα εξώγαμο του Πασχάλη!) Μάλιστα, έχει συμμετάσχει σε πολλές ταινίες που σκηνοθέτησε ο πατέρας του, αλλά χρησιμοποιώντας το επώνυμο της μητέρας του (Reeves).

---

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Κανένα, είναι ταινία της μιας φοράς, μια και το σενάριο δεν αφήνει περιθώρια για συνέχεια.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Harper’s Island: Θα έρθει και η σειρά σου!

Δημιουργός: Ari Schlossberg
Δίκτυο: CBS
Διάρκεια: 1 σεζόν, 42-45’
Ηθοποιοί: Elaine Cassidy, Christopher Gorham, Katie Cassidy, Cameron Richardson κ.α.
Είδος: Horror, Mystery Crime
Αξιολόγηση: ★
★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
★★☆☆
Φρίκη: ★
★★☆☆
Τρόμος: ★
★★★☆
Αγωνία: ★
★★★☆

HARPER’S ISLAND (2009)

Αφήνουμε για λίγο στην άκρη τη μεγάλη οθόνη σήμερα και περνάμε στη μικρή αδελφούλα της! Ο τρόμος δεν είναι προνόμιο μόνο του σινεμά, τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους όλο και περισσότερα σήριαλ τρόμου ή θρίλερ στην τηλεόραση –σημάδι ότι υπάρχει αυξανόμενη ζήτηση (και πολλοί ψυχάκηδες σαν εμένα!) Ασφαλώς, μια και η τηλεόραση υπόκειται σε κάποιους περιορισμούς παραπάνω από ό,τι ο κινηματογράφος (στα συμβατικά κανάλια, τουλάχιστον, διότι στην καλωδιακή γίνεται της μουρλής!), πολύ σπάνια βλέπεις τραβηγμένες ή υπερβολικά σκληρές εικόνες, αλλά παρόλα αυτά, την εβδομαδιαία δόση σου από αιματάκι την παίρνεις μια χαρά, τρομολάγνε μου!

Η πρώτη σειρά –ή μίνι σειρά, για την ακρίβεια- που θα απασχολήσει τη στήλη, ολοκληρώθηκε σε μια σεζόν 13 επεισοδίων και η πλοκή θα σου κινήσει, σίγουρα, το ενδιαφέρον!

TI MAΣ ΛΕΣ;

Εφτά χρόνια μετά από μια σειρά δολοφονιών που συνέβησαν στο νησί Harper’s, οι οικογένειες και οι φίλοι του Henry και της Trish επισκέπτονται το νησί για να παραστούν στον επικείμενο γάμο του ζευγαριού. Ανάμεσά τους είναι και η Abby, η καλύτερη φίλη του γαμπρού, που επιστρέφει για πρώτη φορά στο νησί μετά το χαμό της μητέρας της, που ήταν ένα από τα θύματα των δολοφονιών. Μένουν όλοι μαζί στο πανδοχείο Candlewick, αλλά αυτό που δεν γνωρίζουν είναι ότι ανάμεσά τους βρίσκεται ένας ψυχοπαθής δολοφόνος, καθώς ένας ένας οι καλεσμένοι αρχίζουν να σκοτώνονται με βίαιους τρόπους ή να εξαφανίζονται. Όταν η ύπαρξη του δολοφόνου γίνει γνωστή και η Abby ανακαλύψει ότι οι τωρινοί φόνοι συνδέονται με τους παλιότερους, το κλίμα καχυποψίας και η έλλειψη εμπιστοσύνης του ενός προς τον άλλο θα κάνουν τα πράγματα χειρότερα…

Η ιδέα είναι έξυπνη και δεν είχε ξαναγίνει σε σήριαλ ως τότε: ένα πολυπληθές σύνολο ηθοποιών, από το οποίο κάποιοι “αποχωρούν” ανά επεισόδιο –σαν να βλέπεις ένα τηλεριάλιτι, αλλά χωρίς την ψηφοφορία! Κάθε φορά ξέρεις ότι θα συμβεί κάποιο κακό σε έναν από τους ήρωες, αλλά δεν ξέρεις σε ποιον, οπότε κάθε επεισόδιο είναι σαν ένας περίπατος σε τεντωμένο σκοινί! Η όλη πλοκή έχει και κάτι από ταινία βασισμένη σε μυθιστόρημα της Άγκαθα Κρίστι: κάμποσοι άγνωστοι παγιδευμένοι σε ένα τεράστιο πανδοχείο και ανάμεσά τους ένας δολοφόνος, τον οποίο καλούνται να εντοπίσουν! Με τη διαφορά ότι στη συγκεκριμένη σειρά δεν έχουμε ένα μόνο θύμα, αλλά σε κάθε επεισόδιο προστίθεται κι άλλο ένα (ή και περισσότερα ορισμένες φορές!) Αρκετοί από τους ήρωες της σειράς κρύβουν τα δικά τους μυστικά ή δεν είναι αυτό που δείχνουν εξ’ αρχής, πράγμα που αυξάνει και το μυστήριο, ενώ οι ατμοσφαιρικές τοποθεσίες του νησιού προσθέτουν στο όλο κλίμα ανατριχίλας και αβεβαιότητας.

Όσο προχωρά η σειρά (και ελαττώνεται και το καστ), αρχίζει να γίνεται και πιο έντονο το παιχνίδι «μάντεψε ποιος είναι ο δολοφόνος» -αλλά η αλήθεια είναι ότι θα δυσκολευτείς να τον εντοπίσεις μια και το σενάριο έχει μερικές καλές ανατροπές! Το πιο διασκεδαστικό της υπόθεσης είναι ότι ούτε οι ίδιοι οι ηθοποιοί γνώριζαν ποιος είναι ο δολοφόνος! Για την ακρίβεια, κανείς τους (εκτός από δύο) δεν γνώριζε αν και πότε θα σκοτωθεί ο χαρακτήρας του και το μάθαιναν τη μέρα που τους παραδιδόταν το σενάριο του συγκεκριμένου επεισοδίου!

Βασική αδυναμία του Harper’s Island; Οι ίδιοι οι χαρακτήρες! Όχι, μια χαρά παίζουν οι ηθοποιοί, αλλά οι πράξεις τους πολλές φορές δεν βγάζουν κανένα νόημα. Αρκετές φορές θα δεις κάποιον από τους ήρωες (ή και πολλούς μαζεμένους) να κάνουν κάτι τελείως ηλίθιο ή παράλογο, που θα σε σπρώξει να φωνάξεις: «Καλά, είστε σοβαροί;» και το οποίο –τις περισσότερες φορές- θα οδηγήσει σε κάποιον τραγικό θάνατο. Αυτό, ασφαλώς, αποτελεί πρόβλημα του σεναρίου, καθώς προσπαθεί να «σπρώξει» τις εξελίξεις προς το σημείο που θέλει, αδιαφορώντας αν μετατρέπει τους χαρακτήρες του σε ένα μάτσο κρετίνους με IQ φρυγανιάς και κολλημένους στόχους στην πλάτη! Μα, ειλικρινά, όταν σας την πέφτει ένας τύπος που κρατάει καμάκι κι εσείς είστε 5-6 άτομα με δύο καραμπίνες, ΠΩΣ ΔΙΑΟΛΟ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΤΕ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΤΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ;;;

Αυτό, φυσικά, είχε και τις ανάλογες δυσμενείς επιπτώσεις στα ratings της σειράς, τα οποία έπεφταν σταθερά ανά επεισόδιο κι ευτυχώς που ήταν προγραμματισμένη να λήξει στα 13 επεισόδια, διότι δεν την έκοβα να πηγαίνει παρακάτω (άλλωστε, πόσο παρακάτω να πήγαινε; Μόνο τα δέντρα θα έμεναν ζωντανά στο τέλος!)

ΟΠΟΤΕ;

Οπότε, παρά τις όποιες αδυναμίες ή ευκολίες του σεναρίου, η σειρά θα καταφέρει να κρατήσει… ζωντανό το ενδιαφέρον σου μέχρι τέλους!

---

 GEEKY TRIVIA

Ο τίτλος κάθε επεισοδίου αποτελεί ονοματοποιία, βασισμένη στον ήχο που κάνει ο τρόπος θανάτου του εκάστοτε θύματος! Για παράδειγμα, στο επεισόδιο “Ka-blam”, κάποιος χαρακτήρας πυροβολείται με καραμπίνα, στο “Thwack” κάποιος καρφώνεται στο κεφάλι και στο “Snap” κάποιος απαγχονίζεται και σπάει το λαιμό του! Παιχνιδιάρικα ανατριχιαστικό! Μην κάνεις το λάθος να μπεις στη Wikipedia να τους τσεκάρεις πριν δεις όλη τη σειρά, πάντως, διότι θα σε υποδεχθεί φάτσα φόρα ένας πίνακας με τη σειρά και τον τρόπο που πεθαίνουν οι χαρακτήρες και το όνομα του δολοφόνου και θα φας ξενέρωμα!

---

ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ

Λίγο πριν από το Harper’s Island ξεκίνησε να προβάλλεται το web series «Harper’s Globe», το οποίο «συμπλήρωνε» απλώς την κεντρική σειρά, χωρίς να επηρεάζει τα γεγονότα, και στην οποία έκαναν την εμφάνισή τους ελάχιστοι από τους χαρακτήρες της.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Taking Lives: Ποιος θα γίνεις σήμερα;

Σκηνοθεσία: D. J. Caruso
Σενάριο: Jon Bokenkamp
Μουσική: Philip Glass
Ηθοποιοί: Angelina Jolie, Ethan Hawke, Olivier Martinez, Kiefer Sutherland
Είδος: Psychological Thriller
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

TAKING LIVES (2004)
Ψυχολογικός ο φόβος σήμερα, τρομολάγνε μου! Αυτό δεν σημαίνει ότι η σημερινή ταινία δεν έχει το αιματάκι της ή μπόλικες σκηνές φρίκης, αλλά τα κύρια συστατικά τα οποία θα χρησιμοποιήσει για να ταλανίσει τα ευαίσθητα νεύρα σου είναι η αμφιβολία και η αγωνία! Και το αδύναμο σενάριό της, αλλά αυτό θα το δούμε παρακάτω!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η ταινία επικεντρώνεται στις προσπάθειες της Illeana Scott -μιας επιτυχημένης profiler του FBI- να βοηθήσει την αστυνομία του Μόντρεαλ να εντοπίσει έναν κατά συρροήν δολοφόνο, που σκοτώνει και παραμορφώνει τα θύματά του και στη συνέχεια «κλέβει» τις ζωές τους. Όταν ο James Costa, ένας έμπορος έργων τέχνης, γίνεται αυτόπτης μάρτυρας ενός εγκλήματος του δολοφόνου και μπαίνει στο στόχαστρό του, η Scott θα αναλάβει την προστασία του. Παράλληλα, θα προσπαθήσει να πολεμήσει τα αισθήματα που αρχίζει να νιώθει γι’ αυτόν…

… με τον ίδιο τρόπο που εσύ θα προσπαθήσεις να πολεμήσεις τα αρνητικά αισθήματα που θα σε κατακλύσουν, καθώς η ταινία θα ξεκινήσει υπέροχα, θα εξελιχθεί καλά και μετά θα κάνει κάθετη πτώση σε βάραθρο, με τσιμεντένια παπούτσια στα πόδια…
Το σενάριο είναι ελαφρώς βασισμένο (=άλλαξε τα φώτα) στο ομότιτλο βιβλίο του Michael Pye. Η πλοκή του οποίου ακούγεται καλύτερη και μάλλον θα έπρεπε να την ακολουθήσουν πιο πιστά διότι, κάποια στιγμή, κάτι απροσδιόριστο συμβαίνει στην ταινία! Δεν ξέρω, άλλαξε ο σκηνοθέτης; Βαριόντουσαν οι ηθοποιοί να παίξουν; Χάσανε το σενάριο κι άρχισαν να αυτοσχεδιάζουν; Πάντως, το γεγονός είναι ότι από εκεί που η ταινία ξεκινά με έναν ωραίο ρυθμό και έχεις αγωνία και τα πράγματα τακτοποιούνται ήσυχα ήσυχα στη θέση τους, κάτι γίνεται και το ρολόι ξεκουρδίζεται τελείως!
Κατ’ αρχάς, το σενάριο είναι αρκετά προβλέψιμο ως ένα βαθμό και όσο και αν προσπαθεί να σου ρίξει στάχτη στα μάτια, δεν τα καταφέρνει. Στη συνέχεια, το love story ανάμεσα στους κεντρικούς ήρωες είναι τραβηγμένο από το μαλλί κι εμφανίζεται από το πουθενά, μόνο και μόνο επειδή έπρεπε να υπάρξει ένα love story. Σοβαρά, κυρά μου, αν ερωτεύεσαι τόσο εύκολα πια, τότε καλύτερα άσε το πρακτοριλίκι και πούλα λουλούδια!
Τέλος, ο χαρακτήρας της Τζολί γίνεται απότομα τελείως αλλοπρόσαλλος και ξένος από αυτό που μας έχει δείξει στην αρχή! Από δυναμική, οξυδερκής γυναίκα που παρατηρεί κάθε λεπτομέρεια, μετατρέπεται σε ένα χαμένο κοριτσάκι που κλαψουρίζει και αποπροσανατολίζεται σε τέτοιο βαθμό, που αρχίζεις να νομίζεις ότι η ταινία τελικά είναι sci-fi και στο τέλος θα αποδειχθεί ότι εξωγήινος έχει καταλάβει το σώμα της!
Τουλάχιστον, το τέλος είναι κάπως ικανοποιητικό και ανατρεπτικό, αν και λίγο υποτονικό, αλλά τι να κάνουμε; Στο σημείο εκείνο, ακόμη και οι ηθοποιοί πρέπει να σκέφτονταν: «άντε, να τελειώνουμε με το γύρισμα της πατάτας, μπας και πάμε σπίτι μας…»

Όπως ήταν αναμενόμενο, το πρωτοκλασάτο καστ της ταινίας δεν ήταν αρκετό για να «καμουφλάρει» τα δεκάδες προβλήματά της. Οι κριτικές ήταν απογοητευτικές, οι εισπράξεις χαμηλές (αν και κατάφερε να υπερκαλύψει το budget της) και η καημένη η Αντζελίνα κέρδισε μια ωραιότατη υποψηφιότητα για Χρυσό Βατόμουρο –και μάλιστα, τη δεύτερή της εκείνη τη χρονιά, αφού τσίμπησε κι άλλη μία για την ερμηνεία της στο Alexander! Διπλό χτύπημα, δηλαδή! Για καλή της τύχη, το ίδιο έτος είχε βγει στους κινηματογράφους και η ανεκδιήγητη μπαλαφάρα που ακούει στο όνομα “Catwoman”, οπότε το razzie award το κέρδισε μετά βαΐων και κλάδων η Halle Berry! Ακόμη και ο Ethan Hawke αποκήρυξε αργότερα την ταινία, λέγοντας ότι μετάνιωσε που έπαιξε σε αυτήν (Ε, φυσικά, κατόπιν εορτής όλοι μετανιώνουμε για τις βλακείες μας!)

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, ‘ντάξει… δεν θα χάσεις και τίποτε αν δεν την δεις! Αλλά μια και έχει αρκετές σκηνές φρικούλας και αγωνίας και το πρώτο μισό είναι αξιοπρεπές, αν έχεις λίγη… ζωή για κλέψιμο, σήκωσε τα χέρια ψηλά και δες την!

---

GEEKY TRIVIA
Ο Ethan Hawke παραδέχθηκε σε συνέντευξή του ότι το καλύτερο κινηματογραφικό φιλί που έχει δώσει ποτέ στην καριέρα του ήταν με την Angelina Jolie. Τουλάχιστον βγήκε και κάτι καλό από την ταινία…

---

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Έχουν ήδη ανακοινωθεί δύο σίκουελ της ταινίας. Όχι, εντάξει, πλάκα κάνω! Και που βγήκε η πρώτη, πολύ της ήταν!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Cube: Ένας ακόμη λόγος να μισήσεις τη Γεωμετρία!

Σκηνοθεσία: Vincenzo Natali
Σενάριο: André Bijelic, Graeme Manson
Μουσική: Mark Korven
Ηθοποιοί: Nicole de Boer, Nicky Guadagni, David Hewlett, Andrew Miller
Είδος: Science Fiction / Psychological Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★☆
Φρίκη: ★★★★★
Τρόμος: ★★★★☆
Αγωνία: ★★★★★

CUBE (1997)
Σήμερα, τρομολάγνε μου, σου έχω περίεργο μενού. Πολύ γεωμετρικό, πολύ μυστικοπαθές και πολύ αιμοβόρικο! Μη σε τρομάζει ο τίτλος, δεν θα φας στη μάπα γεωμετρικά θεωρήματα, υποτείνουσες, εμβαδά και τρίγωνα σκαληνά –αν και τα μαθηματικά έχουν την τιμητική τους στην ταινία που θα δούμε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να είσαι ο Ευκλείδης για να καταλάβεις τι παίζει! Ετοιμάσου για παρανοϊκή, κλειστοφοβική, πρωτότυπη και απολύτως καλτ ταινία τρόμου!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Μια ομάδα αγνώστων βρίσκεται παγιδευμένη μέσα στα κυβικά δωμάτια ενός περίεργου, μηχανικού οικοδομήματος, καθένα από τα οποία είναι φωτισμένο με διαφορετικό χρώμα και διαθέτει έξι εξόδους προς παρόμοια δωμάτια. Κανείς δεν θυμάται πώς και γιατί βρέθηκε εκεί και κανείς τους δεν γνωρίζει τον άλλο. Στην κοινή προσπάθειά τους να βρούνε την έξοδο, σύντομα θα ανακαλύψουν ότι πολλά από τα δωμάτια κρύβουν θανάσιμες, αυτόματες παγίδες που σε σκοτώνουν με φριχτούς τρόπους. Οπότε θα πρέπει, όχι μόνο να ανακαλύψουν πού βρίσκονται και πώς θα φύγουν σώοι από εκεί, αλλά και ποια είναι τα δωμάτια εκείνα που κρύβουν το θάνατο…

Όσο και αν σου φαίνεται τετριμμένο το στόρυ «άγνωστοι ξυπνούν σε δωμάτιο και δεν ξέρουν γιατί βρίσκονται εκεί», το Cube καταφέρνει με έξυπνο τρόπο να εμπλουτίσει την ιδέα και σε κρατάει καθηλωμένο ως το τέλος. Κυρίως με τη μεγάλη μυστικοπάθειά του, αφού θες να δεις πού το πάει! Να σου κάνω ένα μικρό σπόιλερ; Δεν θα μάθεις και τόσο πολλά! Ένα πυκνό μυστήριο καλύπτει τον Κύβο, την προέλευσή του και τον λόγο κατασκευής του. Ειδικά στην πρώτη ταινία δεν μαθαίνουμε σχεδόν τίποτε ούτε για την κατασκευή, ούτε για τον λόγο που βρίσκονται μέσα της παγιδευμένοι οι χαρακτήρες. Και η μυστικοπάθεια αυτή εκτείνεται περισσότερο, ακόμα και στο πού διαδραματίζεται η ιστορία και σε ποιο χρονικό πλαίσιο. Αυτό, όμως, σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να σε ενοχλήσει τόσο, ίσα-ίσα που το όλο μυστήριο προσθέτει πόντους στην κλειστοφοβική ατμόσφαιρα της ταινίας και την κατέταξε στο πάνθεον των καλτ ταινιών τρόμου πολύ γρήγορα, με τους φαν να κάνουν τις δικές τους εικασίες -ψοφάνε για τέτοια τα geekια, όπως όταν παιζόταν το Lost, που πάθαιναν όλα παράκρουση και διατύπωναν φιλοσοφικές θεωρίες με τις ώρες!

Φυσικά, στις επόμενες ταινίες το μυστήριο αρχίζει να ξεδιαλύνεται κάπως. Ποτέ στην πληρότητά του, όμως! Ο ίδιος ο σκηνοθέτης γύρισε αργότερα μια ταινία μικρού μήκους που έδειχνε τι ακριβώς βρίσκεται στο εξωτερικό του Κύβου, την οποία όμως κατέστρεψε, διότι πήρε όρκο να μην το αποκαλύψει ποτέ! Σπασίκλας!

Οι παγίδες του –αλλά και το όλο concept- θα μπορούσαν να θεωρηθούν πρόδρομος του αρκετά μεταγενέστερου SAW και σε κρατάνε σε εγρήγορση. Ήδη, από την πρώτη σκηνή σε υποδέχεται μια ωραιότατη σπλατεριά, που σε προϊδεάζει για το τι πρόκειται να επακολουθήσει! Η αγωνία χτυπάει κόκκινο, καθώς δεν ξέρεις τι θα σου πεταχτεί και από πού και νιώθεις σαν να βρίσκεσαι μαζί με τους ήρωες μέσα στο μικροσκοπικό δωμάτιο, με τη βασική διαφορά ότι εσύ δεν πρόκειται να καείς ζωντανός, να πολτοποιηθείς ή να γίνεις κομματάκια!
Μόνο που όσο εξελίσσεται η ιστορία, συνειδητοποιείς ότι ο πραγματικός τρόμος δεν προέρχεται από τον ίδιο τον Κύβο, αλλά από τους ανθρώπους που βρίσκονται παγιδευμένοι μέσα του. Καθώς η ώρα προχωρά και η απόγνωσή τους κορυφώνεται, οι μάσκες πέφτουν και ο καθένας τους αρχίζει να δείχνει το πραγματικό πρόσωπό του. Θα έλεγε κανείς ότι ο Κύβος, τελικά, δεν είναι τίποτε άλλο από ένα σκληρό πείραμα πάνω στην ανθρώπινη συμπεριφορά, μια μελέτη για το πόσο γρήγορα μπορείς να βυθιστείς στην παράνοια και να κάνεις το παν για την επιβίωσή σου.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, μπες στον Κύβο και περιπλανήσου άφοβα -εσύ δεν κινδυνεύεις!

---

GEEKY TRIVIA
Οι παγιδευμένοι στην πρώτη ταινία έχουν όλοι ονόματα εμπνευσμένα από γνωστές φυλακές! Παράλληλα, ακόμη και ο χαρακτήρας ή οι ιδιότητές τους, αντικατοπτρίζουν την φυλακή που αντιπροσωπεύει έκαστος!

---

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Γυρίστηκαν δύο σίκουελ της ταινίας, τα οποία έριξαν λίγο φως παραπάνω στο μυστήριο του Κύβου και των ανθρώπων που κρύβονται πίσω από αυτόν. Ή απλώς μπέρδεψαν πιο πολύ τα πράγματα -όπως το πάρει κανείς!

• Cube 2: Hypercube (2002) ★★☆☆☆
  Τα πράγματα αλλάζουν πολύ στο πρώτο σίκουελ της ταινίας. Ενώ η κεντρική ιδέα παραμένει ίδια: μια ομάδα αγνώστων που προσπαθεί να βρει ασφαλή έξοδο από τον Κύβο, ο ίδιος ο Κύβος είναι τελείως αναβαθμισμένος. Τα δωμάτια είναι πλέον φωτισμένα και high-tech και αυτή τη φορά η βαρύτητα, ο χώρος και ο χρόνος στρεβλώνονται δημιουργώντας πιο επικίνδυνες και πρωτότυπες παγίδες. Οι ίδιοι οι κρατούμενοι δε, συνειδητοποιούν ότι καθένας τους σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με το μυστηριώδες δημιούργημα στον οποίο είναι παγιδευμένοι.
• Cube Zero (2004) ★★★★☆
  Η ταινία είναι prequel της αρχικής. Ο Κύβος θυμίζει περισσότερο αυτόν την πρώτης ταινίας, αλλά αυτή τη φορά η πλοκή διαφοροποιείται κυρίως στο ότι δεν παρακολουθούμε τι συμβαίνει μόνο από τη σκοπιά των παγιδευμένων, αλλά και από αυτήν δύο μυστηριωδών «χειριστών» που βρίσκονται στο κέντρο ελέγχου του Κύβου και επιτηρούν τους φυλακισμένους. Η ταινία δίνει ακόμη περισσότερα στοιχεία πάνω στο μυστήριο του Κύβου, αλλά πάλι τίποτε δεν αποκαλύπτεται στην πληρότητά του!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Η Lionsgate ανακοίνωσε το 2011 ότι σκέφτεται μια ακόμη προσθήκη στη σειρά ταινιών, με το (αναμενόμενο) όνομα Cube 3D… Αναμένουμε κι ελπίζουμε σε περισσότερες απαντήσεις!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ: