Σκηνοθεσία: Frank Henenlotter
Σενάριο: Frank Henenlotter
Μουσική: Gus Russo
Ηθοποιοί: Kevin Van Hentenryck, Terri Susan Smith, Beverly Bonner
Είδος: Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★
☆☆☆☆
TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★☆☆☆
BASKET CASE (1982)
Ταξίδι πίσω στην υπέροχη εποχή της δεκαετίας του 1980 σήμερα, με μια ταινία χαμηλού budget και υψηλής κακογουστιάς! Όμως η σημερινή προσθήκη στα b-movies δεν αποτελεί ταινία που προσπάθησε να πλασαριστεί σαν σοβαρή και απέτυχε οικτρά, αλλά ταινία που γυρίστηκε ακριβώς για να είναι κακόγουστη και τραβηγμένη από το μαλλί και απολαμβάνει αυτή την κακογουστιά της στο έπακρο!
TI MAΣ ΛΕΣ;
Ο Duane φτάνει στη Νέα Υόρκη με σκοπό να εκδικηθεί τους γιατρούς που βρίσκονται πίσω από τον διαχωρισμό του -ενώ ήταν ακόμη παιδί- από τον παραμορφωμένο, σιαμαίο δίδυμό του. Μόνο που δεν έχει έρθει μόνος του. Μαζί του κουβαλάει πάντα ένα καλάθι στο οποίο ζει κρυμμένος ο τερατώδης αδελφός του, Belial, ο οποίος βγαίνει μόνο για να ολοκληρώσει τις βάναυσες, θανατηφόρες επιθέσεις του.
Από πού να ξεκινήσω και τι να γράψω γι’ αυτή την ταινία… Είναι σαφές ότι γυρίστηκε σε μια εποχή διαταραγμένη και αλλόκοτη, καθώς τα 80s είναι διαβόητα για την κακογουστιά τους: βάτες, φουσκωτά μαλλιά, φωσφοριζέ κουστούμια, κακή μουσική και βιντεοταινίες. Οπότε, το παράλογο σενάριο σχεδόν βγάζει νόημα σε αυτά τα πλαίσια!
Το καλό είναι ότι το Basket Case είναι b-movie, επειδή πάντα προοριζόταν να είναι έτσι. Ως «κακή» κωμωδία τρόμου έχει όλα τα στοιχεία που απαιτεί το είδος: υπερβολικές ερμηνείες, χιούμορ (μαύρο, συνήθως), πανάθλια εφέ, ηλίθιο σενάριο γεμάτο τρύπες και απιθανότητες, μπόλικη αηδία και καμιά απολύτως διάθεση να πάρει σοβαρά τον εαυτό της! Άλλωστε και το budget τους ήταν τόσο χαμηλό που δεν επέτρεπε πολλά – τα μισά γυρίσματα έγιναν σε σπίτια φίλων και συγγενών. Γι’ αυτό και η ταινία έγινε σύντομα καλτ (όπως ήταν αναμενόμενο, άλλωστε) και συγκέντρωσε πλήθος ακολούθων, οι οποίοι την εκθειάζουν.
Εγώ, από την άλλη -αν και ένθερμος φαν των b-movies- δεν μπορώ να πω ότι συγκινήθηκα ιδιαιτέρως από τον δύσμορφο και εκνευριστικά φωνακλά Belial και τον αδελφό του –γι’ αυτό και η χαμηλή βαθμολογία. Μου φαίνεται ότι ο σκηνοθέτης έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να σπάσει το κιτσόμετρο –ειδικά στα σίκουελ της ταινίας, τα οποία ξεφεύγουν και μοιάζουν περισσότερο με παρωδίες! Άλλωστε, ο Henelotter είναι γνωστός μόνο για τις ελάχιστες exploitation ταινίες που έχει γυρίσει, ανάμεσά τους το Brain Damage και το… Frankenhooker -το οποίο πρέπει να βρω οπωσδήποτε!
ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, κράτα και μικρό καλάθι!
GEEKY TRIVIA
Το μεγαλύτερο ποσοστό των τίτλων τέλους της ταινίας είναι… μούφα! Το πλήρωμα της ταινίας ήταν πολύ μικρό (μηδαμινό budget είπαμε) και αντί να βάζουν τα ίδια ονόματα να βγαίνουν ξανά και ξανά, αποφάσισαν να το γεμίζουν με ανύπαρκτα πρόσωπα! Φαντάζομαι ότι το να έχουν μικρότερη διάρκεια οι τίτλοι τέλους δεν πέρασε από το μυαλό τους…
MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία έδωσε δύο σίκουελ, τα οποία πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο:
- Basket Case 2 (1990) ☆☆☆☆☆
Ο Duane και ο αδελφός του βρίσκουν καταφύγιο στο σπίτι μιας γυναίκας και της εγγονής της, στο οποίο έχουν φυγαδεύσει και αρκετά ακόμα φρικιά, αλλά μια δημοσιογράφος απειλεί να εκθέσει τα πάντα. - Basket Case 3: The Progeny (1991) ☆☆☆☆☆
Ο Belial αποκτά παιδιά (μη ρωτήσεις καν…) και για μια ακόμη φορά η μικρή κοινότητα των φρικιών έρχεται αντιμέτωπη με τους «φυσιολογικούς» ανθρώπους.
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Παραδόξως, δεν έχει βρεθεί ακόμα κανένας να κάνει remake/reboot και σε αυτό το franchise. Πιθανό το βλέπω, πάντως, με τις ιδέες να έχουν στερέψει εδώ και χρόνια στο Hollywood.
ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:
Το καλάθι το έχει για να βάζει την αφάνα του όταν κοιμάται…
Αθάνατες over the top σπλατεριές των 80s!
«Ας κάνουμε μια επέμβαση στα πεταχτά…»
Fri(ght)day Nights 