Crimson Peak: Τα φαντάσματα είναι αληθινά…

Σκηνοθεσία: Guillermo del Toro
Σενάριο: Guillermo del Toro, Matthew Robbins
Μουσική: Fernando Velázquez
Ηθοποιοί: Mia Wasikowska, Tom Hiddleston, Jessica Chastain κ.α.
Είδος: Gothic Romance
Αξιολόγηση: ★
★
★
★
★

ΤΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα ★
★
☆☆☆
Φρίκη: ★
★
★
☆☆
Τρόμος: ★
★
★
★
☆
Αγωνία: ★
★
★
★
☆

CRIMSON PEAK (2015)
Την αγάπη μου για τον del Toro την έχω ομολογήσει αρκετές φορές στο παρελθόν και με τη σημερινή ταινία, η αγάπη αυτή μετατράπηκε σε λατρεία μεγέθους «στήνω βωμό στο δωμάτιό μου και θυσιάζω στο όνομά σου μικρά ζώα κάθε βράδυ»! Το στυλ του ξεχωρίζει πάντα, ειδικά σε ταινίες εποχής, όπου δίνει ρέστα (βλέπε Pan’s Labyrinth). Και αν σε τρομάζει το γεγονός ότι η ταινία λανσάρεται ως «gothic romance», μη φοβάσαι! Δεν πρόκειται για κάποιο κλαουνορομάντσο τύπου Twilight, όπου δέκα μορφονιοί περιφέρουν τις καταθλιπτικές μουτσούνες τους σε όλη την ταινία ψάχνοντας την αληθινή αγάπη και τζελ με δυνατό κράτημα για τα μαλλιά τους!

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η ιστορία διαδραματίζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες του 1900, όπου ο βρετανός βαρονέτος Sir Thomas αναζητεί επενδυτές για μια εφεύρεση που θα κάνει την εξόρυξη πηλού στην πατρίδα του πιο γρήγορη και εύκολη. Απευθύνεται στον επιχειρηματία Carter Cushing, ο οποίος, όμως, αντιμετωπίζει με μεγάλη δυσπιστία τον βαρονέτο –σε αντίθεση με την κόρη του, την Edith, η οποία του δείχνει ιδιαίτερη συμπάθεια. Καθώς με το πέρασμα του χρόνου αρχίζει να αναπτύσσεται ένα ειδύλλιο μεταξύ τους, η Edith αγνοεί ότι τα πραγματικά κίνητρα του Sir Thomas –αλλά και της εκκεντρικής αδελφής του- είναι κάθε άλλο παρά αγνά. Όταν, όμως, ο πατέρας της ερευνήσει το παρελθόν τους, θα θέσει σε κίνηση μια σειρά από γεγονότα που θα φέρουν την Edith αντιμέτωπη με την αλήθεια, αλλά και με –κυριολεκτικά- φαντάσματα του παρελθόντος…

Το Crimson Peak είναι μια οπτικοακουστική πανδαισία. Ο del Toro βγάζει πάντα τον καλύτερο εαυτό του στις ταινίες που έχουν να κάνουν με τη φαντασία και το υπερφυσικό, ειδικά όταν πλαισιώνεται από συνεργάτες που έχουν δουλέψει πολλές φορές μαζί του και ξέρουν πια πώς να κάνουν το όραμά του πραγματικότητα. Τα γοτθικά σκηνικά (ειδικά αυτό του παλιού σπιτιού) είναι εντυπωσιακά και υποβλητικά και σε μαγνητίζουν, τα βικτωριανά κουστούμια είναι σχεδόν παραμυθένια και συμπληρώνουν τον κάθε χαρακτήρα, ενώ η εξαιρετική μουσική επένδυση του Velázquez είναι ό,τι πιο όμορφο και καθηλωτικό έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια σε ταινία τρόμου.

Το ίδιο το σενάριο δεν αποτελεί κάτι το εξαιρετικά πρωτότυπο. Πολλά πράγματα θα τα μαντέψεις από την αρχή μόνος σου, κάποια άλλα δεν κάνουν καν τον κόπο να τα κρατήσουν μυστικά από την αρχή κιόλας, ενώ υπάρχουν και ορισμένες ανατροπούλες που τονώνουν το ενδιαφέρον. Άλλωστε, πρόκειται πρωτίστως για μια ιστορία αγάπης, που διαδραματίζεται μέσα σε ένα σκηνικό τρόμου και μυστηρίου. Ακόμη κι έτσι, όμως, οι δυνατές ερμηνείες των πρωταγωνιστών –ειδικά της Jessica Chastain, η οποία είχε συνεργαστεί ξανά (έμμεσα) με τον del Toro στο Mama– καλύπτουν στο έπακρο τις όποιες αδυναμίες του σεναρίου.

Σε γενικές γραμμές, λοιπόν, πρόκειται για μια πολύ καλοδουλεμένη και φινετσάτη παραγωγή, που θα σε καθηλώσει με την ατμόσφαιρα που αποπνέει. Παρά τις πολύ καλές κριτικές, βέβαια, η ταινία δείχνει να δίχασε τους θεατές, με πολλούς να τη θεωρούν βαρετή, αδιάφορη ή κατώτερη των προσδοκιών τους –ίσως επειδή κανείς τους δεν έκανε τον κόπο να διαβάσει την υπόθεση της ταινίας και νόμιζαν ότι πρόκειται για καμιά σπλατεριά ή κλασική ιστορία με εκδικητικά πνεύματα που καρυδώνουν κοσμάκη!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, απόλαυσέ την με την ησυχία σου! Εγώ την έχω ήδη δει δύο φορές!

GEEKY TRIVIA
Τα πάντα μέσα στο σπίτι του Κόκκινου Λόφου κατασκευάστηκαν για το σπίτι της ταινίας, δεν υπάρχει ούτε ένα αντικείμενο που να επαναχρησιμοποιήθηκε από παλιότερες παραγωγές. Το ίδιο το σπίτι δε, χτίστηκε ολόκληρο μέσα στο στούντιο, αλλά μετά το τέλος των γυρισμάτων αναγκάστηκαν να το γκρεμίσουν για να εξοικονομήσουν χώρο. Κρίμα, θα ήταν ό,τι έπρεπε για στοιχειωμένο σπίτι σε πάρκο ψυχαγωγίας!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Ε, όχι, δεν υπάρχει ούτε υλικό ούτε λόγος για σίκουελ!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Φιλοσοφική συζήτηση και πεταλούδες. Το κλασικό κόλλημα του del Toro με τα ζωύφια!

Φάε κάτι, πετσί και κόκκαλο έμεινες…

Ψιλοφλώρος, αλλά εκείνη την εποχή οι φλώροι ήταν η μόδα!