Life: Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κάλβιν…

Σκηνοθεσία: Daniel Espinosa
Σενάριο: Rhett Reese, Paul Wernick
Μουσική: Jon Ekstrand
Ηθοποιοί:  Jake Gyllenhaal, Rebecca Ferguson, Ryan Reynolds κ.α.
Είδος: Science Fiction Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★☆☆☆
Φρίκη: ★★☆☆☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

LIFE (2017)
Άρχισαν οι μεγάλες ζέστες, οπότε ας μεταφερθούμε για λίγη δροσιά στο παγωμένο διάστημα, εκεί όπου ο ήλιος δεν μπορεί να μας ενοχλήσει και το μόνο που μας απασχολεί είναι οι δεκάδες διαφορετικοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να βρούμε φριχτό θάνατο! Σε αυτούς έρχεται να προσθέσει ακόμη έναν και το σενάριο της σημερινής ταινίας!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Κάπου στο κοντινό μέλλον, μια ομάδα έξι αστροναυτών βρίσκεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και πειραματίζεται με τα δείγματα χώματος που περισυνέλεξε από τον Άρη ένα μη επανδρωμένο σκάφος. Σε αυτά ανακαλύπτουν ένα κύτταρο –απόδειξη για την ύπαρξη εξωγήινης ζωής- το οποίο βρίσκεται σε κατάσταση νάρκης. Αφού καταφέρουν να το ξυπνήσουν, ξεκινά να πολλαπλασιάζεται και να μετατρέπεται σε πολυκύτταρο οργανισμό με αρκετά αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά. Ο Calvin –όπως ονομάζουν τον οργανισμό- ξεκινά από πολύ νωρίς να δείχνει την τολμηρή και ερευνητική του φύση. Μαζί με τη νοημοσύνη του, όμως, αρχίζει να μεγαλώνει και κάτι ακόμη: το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Πολύ σύντομα θα ξεκινήσει ένας αγώνας επιβίωσης ανάμεσα στον Calvin και το πλήρωμα του Διαστημικού Σταθμού…

Η ταινία μοιάζει με μια μίξη του Alien (από το οποίο οι δημιουργοί παραδέχτηκαν ότι πήραν έμπνευση) και του Gravity, χωρίς να έχει κάτι το καινούργιο ή τόσο διαφορετικό να προσθέσει στο είδος, βέβαια. Κακά τα ψέματα, έχουν γυριστεί αμέτρητες ταινίες με παρόμοια πλοκή: μερικοί αστροναύτες παγιδευμένοι σε ένα διαστημόπλοιο με έναν εξωγήινο οργανισμό να τους κυνηγά και να τους εξοντώνει έναν-έναν όσο επιπλέουν σε μηδενική βαρύτητα και διάφορα πράγματα ανατινάζονται γύρω τους. Παρόλα αυτά, το Life έχει τα ελαφρυντικά του: οι ερμηνείες είναι αρκετά καλές, έχει ισχυρές δόσεις αγωνίας, γρήγορο ρυθμό και κάμποσες καλογυρισμένες σκηνές δράσης.

Κάτι είναι κι αυτό, ειδικά σε μια εποχή που σχεδόν τα πάντα έχουν γυριστεί ήδη και είναι δύσκολο να υπάρξει κάτι πραγματικά πρωτότυπο στον κινηματογράφο. Μπορεί η ταινία να μαστίζεται από τα συνηθισμένα κλισέ του είδους –με χειρότερο εκείνο που θέλει τους χαρακτήρες να κάνουν συνεχώς τη μια απερίσκεπτη βλακεία μετά την άλλη, αλλά η σκηνοθεσία είναι αρκετά καλή, τα εφέ, ειδικά εκείνα του εξωγήινου οργανισμού, συμπαθητικά και το σενάριο κάπως πιο προσγειωμένο σε σχέση με τις άλλες ταινίες του είδους. Ναι, σίγουρα, πρόκειται για ιστορία με εξωγήινο, αλλά αποφεύγει όλες τις τυπικές sci-fi υπερβολές του είδους και δομείται πάνω σε μια κεντρική ιδέα που έχει μια κάποια επιστημονική βάση και σε ένα οικείο και υπαρκτό περιβάλλον –κάτι που το κάνει πιο πιστευτό και αληθοφανές.

Συνεπώς, το Life είναι όντως παιδί του Alien και του Gravity. Από το πρώτο πήρε τα στοιχεία τρόμου κι από το δεύτερο την επιστήμη και τον ρεαλισμό. Θα έλεγα ότι αυτό είναι ένα καλό μοίρασμα των γονιδίων!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, θα σε αφήσει πλήρως ικανοποιημένο!

GEEKY TRIVIA
Πριν τη διανομή της ταινίας υπήρξαν αρκετές φήμες ότι επρόκειτο για prequel του Venom του 2018. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι, παρόλα αυτά, οι φήμες σύντομα διαψεύστηκαν. Καλύτερα, διότι θα μπερδεύονταν και λίγο παραπάνω τα πράγματα, αφού και ο Reynolds και ο Gyllenhaal έχουν ήδη αναγνωρίσιμους ρόλους σε ταινίες της Marvel!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δεν το βλέπω να έχει συνέχεια -όχι ότι δεν θα μπορούσε!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Ώρα για διαστημικό περίπατο!

Δεν τον λες και ιδιαιτέρως απειλητικό…

…μέχρι να αρχίσει να φυτρώνει μέλη, δηλαδή!

Πόσο γρήγορα μεγαλώνουν!

Πάντα κάτι παραπάνω πρέπει να πηγαίνει στραβά!

Invasion of the Body Snatchers: Ξυπνά ο άλλος μου εαυτός!

Σκηνοθεσία: Don Siegel
Σενάριο: Daniel Mainwaring
Μουσική: Carmen Dragon
Ηθοποιοί: Kevin McCarthy, Dana Wynter, Larry Gates
Είδος: Science Fiction Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ☆☆☆☆☆
Φρίκη: ☆☆☆☆☆
Τρόμος: ★☆☆☆☆
Αγωνία: ★★☆☆☆

INVASION OF THE BODY SNATCHERS (1956)
Κλασική ταινία σου προτείνω απόψε. Η σημερινή πρόταση, μάλιστα, αποτελεί μια από τις πιο γνωστές ταινίες θρίλερ του παλιού, αμερικανικού κινηματογράφου και μια από τις ελάχιστες περιπτώσεις θρίλερ που έχουν αποκτήσει κάμποσα remake στο πέρασμα των ετών ή έχουν αποτελέσει τη βάση για αρκετές ταινίες με παρόμοια πλοκή. Με λίγα λόγια: και ασπρόμαυρη και πρωτοποριακή και χιλιοαντιγραμμένη –πιο κλασική από αυτό δεν γίνεται!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Οι κάτοικοι της κωμόπολης Santa Mira αρχίζουν να πάσχουν ο ένας μετά τον άλλο από μια ψύχωση που τους κάνει να πιστεύουν ότι τα κοντινά τους πρόσωπα δεν είναι πραγματικά, αλλά αποτελούν σωσίες. Ο Miles Bennell, ο τοπικός γιατρός, αντιμετωπίζει διάφορα ανάλογα περιστατικά, μέχρι που ανακαλύπτει από πρώτο χέρι ότι οι κάτοικοι της πόλης έχουν αρχίσει όντως να αντικαθίστανται σιγά σιγά από πανομοιότυπους κλώνους τους χωρίς αισθήματα. Με τη βοήθεια της αγαπημένης του ξεκινά έναν αγώνα δρόμου για να ειδοποιήσει τον υπόλοιπο κόσμο για το κακό που έρχεται, ενώ ολόκληρη η πόλη βρίσκεται στο κατόπι του…

Εντάξει, δεν γίνεται να μην ξέρεις τη σημερινή ταινία! Και αν δεν ξέρεις την πρωτότυπη (η οποία είναι και αρκετά παλιά, μεταξύ μας) τότε σίγουρα έχεις δει ή έχεις ακούσει για κάποιο από τα remake της. Πρόκειται για μεταφορά του βιβλίου The Body Snatchers του 1955. Αν και στην εποχή της έλαβε χλιαρές κριτικές, πλέον συγκαταλέγεται στη λίστα με τα καλύτερα και πιο αγωνιώδη θρίλερ όλων των εποχών (φυσικά, προσπάθησε να μην τη δεις έχοντας στο μυαλό τα σημερινά δεδομένα όσον αφορά το τι θεωρούμε τρομακτικό!)

Όπως γίνεται συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις, η ταινία θεωρήθηκε αλληγορική και υπήρξαν αρκετές εικασίες για το κρυφό μήνυμα που προσπαθούσε να περάσει –οι περισσότερες πολιτικές, μια και προβλήθηκε σε μια περίοδο αρκετά μεταβατική για τον πλανήτη: φόβος για τους κινδύνους του Μακαρθισμού, απώλεια της προσωπικής αυτονομίας στα κομμουνιστικά καθεστώτα, κονφορμισμός στη μεταπολεμική Αμερική και διάφορες άλλες μεταφορές, αναλόγως τι ταίριαζε περισσότερο με την κοσμοθεωρία του κάθε κριτικού!

Ο ίδιος ο συγγραφέας του βιβλίου, πάντως, είχε αρνηθεί οποιαδήποτε, σκόπιμη πολιτική αλληγορία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ταινία παίζει με τον φόβο της απώλειας της προσωπικής ταυτότητας. Τον φόβο ότι μια μέρα μπορεί ο καθένας μας να χάσει όλα τα στοιχεία που τον κάνουν να είναι αυτός που είναι. Τον φόβο ότι μπορεί κάποτε να οδηγηθούμε στην απόλυτη αποκτήνωση. Αυτό συμβολίζουν, άλλωστε, τα ψυχρά και κενά αισθημάτων πλάσματα της ταινίας, τα οποία μοιράζονται μόνο τη μορφή των ανθρώπων που αντικαθιστούν και τίποτε παραπάνω.

Μέσα από την απλότητά του το σενάριο καταφέρνει να προκαλέσει πολλά ενδιαφέροντα και πολύπλοκα ερωτήματα. Τι είναι αυτό που μας κάνει ανθρώπους; Είναι τα αισθήματα μια τροχοπέδη στην ανθρώπινη εξέλιξη; Θα ήταν προτιμότερος ένας κόσμος όπου οι πάντες είναι απαλλαγμένοι από κάθε ίχνος αυτοβουλίας και απλώς συντάσσονται κάτω από μια συλλογική ηθική;

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν δεν ψήνεσαι για ασπρόμαυρο, τότε δες κάποιο από τα remake που έχουν την ίδια φόρμουλα. Και ψάξε καλά το σπίτι σου πριν κοιμηθείς τη νύχτα!

GEEKY TRIVIA
Η ταινία είχε πολύ διαφορετική μορφή πριν την τελική προβολή της, καθώς περιείχε και μπόλικο χιούμορ που έσπαγε λίγο την έντονη μαυρίλα του σεναρίου. Μάλιστα, είχε γίνει και δοκιμαστική προβολή της σε κοινό, ώστε να καταγράψουν τις αντιδράσεις των θεατών. Παρόλα αυτά, ο υπεύθυνος του στούντιο θεώρησε ότι ήταν εντελώς αταίριαστο το κοινό να γελάει σε μια ταινία τρόμου, μια και η τακτική αυτή δεν είχε χρησιμοποιηθεί ποτέ ως τότε σε αντίστοιχες ταινίες. Έτσι, δόθηκε η εντολή να αφαιρεθεί κάθε ίχνος χιούμορ από το σενάριο!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Το συγκεκριμένο στόρι είχε μεγάλη πέραση αν κρίνουμε από την πληθώρα remake.

• Invasion of the Body Snatchers (1978) ★★★★☆
  Η ταινία χρησιμοποιεί τους ίδιους χαρακτήρες, αν και διαφοροποιείται κάπως στην εξέλιξη του σεναρίου. Από αρκετούς κριτικούς θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα remake ταινιών.
• Body Snatchers (1993) ★★★☆☆
  Το συγκεκριμένο remake ξεστρατίζει τελείως από το αρχικό υλικό και μεταφέρει τη δράση σε μια στρατιωτική βάση.
• The Invasion (2007) ★★☆☆☆
  Η πιο πρόσφατη μεταφορά διαφοροποιήθηκε επίσης από το πρωτότυπο, αν και διατήρησε κάποια στοιχεία. Παρά την παρουσία του πρωτοκλασάτου καστ, πάτωσε πανηγυρικώς.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Έχει ακόμα ψωμί το στόρι όπως φαίνεται, μια και βρίσκεται ήδη στα σκαριά και ένα τέταρτο remake από την Warner Bros. Ο σεναριογράφος, μάλιστα, έχει βάλει το χεράκι του στα δύο τελευταία Conjuring, στο επερχόμενο Aquaman, καθώς και σε 2-3 σεζόν του The Walking Dead!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Κάτι ξέρει το μικρό…

Ένα ασυνήθιστο πτώμα…

Kill it with fire!

Killer Klowns from Outer Space: Όλοι επιπλέουν κι εκεί πάνω!

Σκηνοθεσία: Stephen Chiodo
Σενάριο: Charles Chiodo, Stephen Chiodo
Μουσική: John Massari
Ηθοποιοί: Grant Cramer, Suzanne Snyder, John Allen Nelson κ.α.
Είδος: Horror Comedy, Science Fiction Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★☆☆☆☆
Φρίκη: ★★☆☆☆
Τρόμος: ★☆☆☆☆
Αγωνία: ★★☆☆☆

KILLER KLOWNS FROM OUTER SPACE (1988)
Νομίζω πως η σημερινή πρέπει να είναι μια από τις πιο καμμένες ταινίες τρόμου της δεκαετίας του ’80 –μπορεί και όλων των εποχών! Μεγάλο κατόρθωμα αυτό, αν αναλογιστούμε πόσες εξωφρενικές παραγωγές σκάνε μύτη τα τελευταία χρόνια! Ακόμη μεγαλύτερο κατόρθωμα είναι το ότι, παρά το εξωφρενικό σενάριο, κατάφερε να αποσπάσει καλές κριτικές και να γίνει καλτ σε σύντομο διάστημα! Μη δούνε κουλαμάρα οι αμερικάνοι, αμέσως να την ανεβάσουν σε βάθρο!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η φιλήσυχη κωμόπολη του Crescent Cove γίνεται στόχος εξωγήινης εισβολής, μόνο που οι συγκεκριμένοι εξωγήινοι δεν είναι ούτε πράσινοι ούτε γκρι, αλλά… πολύχρωμοι! Οι εξωγήινοι έχουν τη μορφή κλόουν και αρχίζουν να σκοτώνουν τους κατοίκους της πόλης, παγιδεύοντάς τους μέσα σε κουκούλια από μαλλί της γριάς. Ο Mike και η Debbie είναι οι μόνοι που γνωρίζουν τι συμβαίνει και προσπαθούν να πείσουν τον σερίφη της πόλης, πριν να είναι πολύ αργά. Επίσης, υπάρχει και ποπ κορν που είναι ζωντανό -και αυτό δεν είναι καν το μεγαλύτερο κουλό που πρόκειται να δεις στην ταινία αυτή!

Το σενάριο της ταινίας πρέπει να γράφτηκε μέσα σε ένα βράδυ και μετά από τρελό ξεφάντωμα με μπάφους και μπύρες, διότι είναι τόσο παρανοϊκό που μοιάζει με παραίσθηση! Πώς αλλιώς να περιγράψεις, άλλωστε, ένα θρίλερ με εξωγήινους κλόουν, διαστημόπλοιο-σκηνή τσίρκο, μπαλονοζωάκια που ζωντανεύουν και όπλα που εκτοξεύουν σαρκοφάγο ποπ κορν; Από τον τίτλο και μόνο καταλαβαίνεις ότι θα παρακολουθήσεις κάτι που προέκυψε μετά από συνδυασμό αλκοόλ και οπιούχων! Παρόλα αυτά, όλη η μούρλα του σεναρίου δένει μια χαρά με το ύφος των b-movies, κάνοντας την ταινία άξιο εκπρόσωπο του είδους. Η ταινία είναι καλογυρισμένη και με καλοφτιαγμένα (για την εποχή τους, πάντα) σκηνικά και εφέ, ενώ παράλληλα καταφέρνει να είναι άκρως διασκεδαστική και ολίγον τι φρικαλέα σε ορισμένες σκηνές.

Είναι από τα καθαρόαιμα b-movies που αγκαλιάζουν πλήρως την κακογουστιά τους, χωρίς να προσπαθούν να σε πείσουν ότι είναι κάτι παραπάνω από μια ομάδα τύπων που αποφάσισαν να πάρουν μια κάμερα και να κάνουν χαβαλέ! Οι διάλογοι είναι χαζοί, το σενάριο εξωφρενικό, οι ερμηνείες υπερβολικές και όλα δένουν περίφημα! Παράλληλα, το σενάριο έχει κάποιες ομοιότητες με άλλες ταινίες εισβολής της εποχής – κυρίως το The Blob, από τις οποίες δανείζεται (ή και παρωδεί καλοπροαίρετα) στοιχεία. Δικαίως απέκτησε τόσο φανατικό κοινό!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, είναι για γέλια, αλλά καλύτερο από το να είναι για κλάματα!

GEEKY TRIVIA
Οι αδελφοί Chiodo, που βρίσκονται πίσω από την παραγωγή, το σενάριο και τη σκηνοθεσία της ταινίας, είναι τρία αδέλφια που εργάζονται κυρίως στον τομέα των πρακτικών εφέ και ειδικεύονται στη δημιουργία τεράτων, αλλά και στο claymation (animation με πηλό). Αυτή είναι η μοναδική ταινία στο ενεργητικό τους, αλλά έχουν δημιουργήσει πολλές κούκλες και εφέ για ταινίες όπως το Critters και το Team America, ενώ στο κομμάτι του claymation έχουν συνεργαστεί αρκετές φορές με το team των Simpsons.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Εδώ και χρόνια έχει ανακοινωθεί η πρόθεση του σκηνοθέτη να γυρίσει κι ένα σίκουελ, το οποίο μάλιστα ήταν να προβληθεί αρχικά το 2012, αλλά μετά από κάμποσες αναβολές, τα σχέδια άλλαξαν οριστικά. Πλέον, υπάρχει η πρόθεση για μια ολόκληρη τριλογία, ενώ ταυτόχρονα ακούγονται και φήμες για τηλεοπτική σειρά. Η νέα μόδα θέλει franchise βασισμένα σε ταινίες τριακονταετίας, προφανώς!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Εντάξει, δεν τους καλείς και σε παιδικό πάρτι…

Έχει και από τα γοητευτικά εφέ της περιόδου!

Κλόουν είναι, να μην παίξουν και λίγο;

 

The Thing: Η καλύτερη «χειρότερη» ταινία που θα δεις!

Σκηνοθεσία: John Carpenter
Σενάριο: Bill Lancaster
Μουσική: Ennio Morricone
Ηθοποιοί: Kurt Russell, Keith David, A. Wilford Brimley κ.α.
Είδος: Science Fiction Horror, Body Horror
Αξιολόγηση: ★★★★★

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★★
Φρίκη: ★★★★★
Τρόμος: ★★★★★
Αγωνία: ★★★★★

THE THING (1982)
Δεν υπάρχει περίπτωση να μη γνωρίζεις τη σημερινή πρόταση –ακόμη και αν δεν έχεις δει την ταινία, σίγουρα την έχεις ακουστά. Πρόκειται για ένα κομβικό σημείο του κινηματογραφικού τρόμου, μια ταινία-ορόσημο που επηρέασε κάμποσους δημιουργούς και συνέβαλε στη διαμόρφωση των θρίλερ που βλέπουμε σήμερα! Μια ταινία που φιγουράρει σε όλες τις λίστες με τις καλύτερες ταινίες τρόμου όλων των εποχών και –φυσικά- μια ταινία που τη ΣΚΥΛΟΘΑΨΑΝΕ όλοι, σχεδόν πάτωσε στα ταμεία, παραλίγο να καταστρέψει την καριέρα του σκηνοθέτη και προτάθηκε και για ένα Χρυσό Βατόμουρο! «Γουάτ δε φακ;» αναρωτιέσαι. Το ίδιο αναρωτήθηκα κι εγώ!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Μια πολυμελής ομάδα αμερικανών ερευνητών στην Ανταρκτική έρχεται αντιμέτωπη με ένα εξωγήινο, παρασιτικό πλάσμα που έχει τη δυνατότητα να αφομοιώνει και να μεταλλάσσει όποιον ζωντανό οργανισμό έρχεται σε επαφή μαζί του. Μη γνωρίζοντας ποιος είναι ήδη μολυσμένος ανάμεσά τους, τα μέλη της ερευνητικής ομάδας βυθίζονται σιγά σιγά στην παράνοια και στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούν να ανακαλύψουν έναν τρόπο να σκοτώσουν το παράσιτο πριν εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον πλανήτη…

Η ταινία είναι βασισμένη στη νουβέλα Who Goes There? του John W. Campbell, Jr. και δημοσιεύθηκε πρώτη φορά το 1938 στο περιοδικό Astounding Science-Fiction. Το κεντρικό θέμα το έχουμε ξαναδεί σε αρκετά θρίλερ: πόσο εύκολο είναι να χαθεί η εμπιστοσύνη ανάμεσα στα μέλη μιας μικρής κοινότητας και πόσο γρήγορα το αίσθημα της αυτοσυντήρησης θα σε κάνει να στραφείς ενάντια σε φίλους και γνωστούς. Παρόλα αυτά, στο πέρασμα των χρόνων, το The Thing έχει γίνει αντικείμενο φιλοσοφικής μελέτης για πολλούς κριτικούς και δημιουργούς, που προσπαθούν να εντοπίσουν τα κρυφά μηνύματα.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι, καθώς το σενάριο γράφτηκε την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, αποτελεί έναν παραλληλισμό με τον παρανοϊκό φόβο της αμοιβαίας πυρηνικής καταστροφής ή της εξάπλωσης του κομμουνισμού.
Άλλοι θεωρούν ότι η παντελής έλλειψη γυναικείων χαρακτήρων μετατρέπει την ταινία σε μια φοβία για την έλλειψη ανδρισμού ή την ομοφυλοφιλία –σε αυτό συνέβαλαν και κάμποσες σκηνές που περιέχουν πλοκάμια, διεισδύσεις και άλλα τέτοια χαριτωμένα.
Όποια και αν είναι η βαθύτερη ανάλυση, το σημαντικό είναι πως το The Thing είναι μια ταινία τρόμου για γερά νεύρα που θα σε κάνει να πεταχτείς από τη θέση σου κάμποσες φορές –ακόμη και αν την έχεις ξαναδεί- καθώς διαθέτει μερικές από τις πιο σκληρές, ανατριχιαστικές και αηδιαστικές σκηνές τρόμου που έχουν γυριστεί ποτέ για θρίλερ! Τα πρακτικά εφέ είναι απίστευτα για την εποχή τους (και σε ορισμένες σκηνές, ακόμα και για τη σύγχρονη εποχή), ενώ η σκηνοθεσία του Carpenter είναι άρτια και με εμφανείς επιρροές από το έργο του Lovecraft, το έργο του οποίου εκτιμά, κατά παραδοχή, του ο σκηνοθέτης.

Η ταινία πλέον θεωρείται κλασική και φιγουράρει σε όλες τις λίστες με τις καλύτερες ταινίες τρόμου, ενώ αναφορά σε αυτήν έχει γίνει σε δεκάδες άλλες παραγωγές, από τα X-Files και το Futurama, μέχρι το Stranger Things. Κάμποσοι δημιουργοί έχουν παραδεχτεί την επίδραση που είχε στη δουλειά τους, όπως ο del Toro, ο Abrams, o Blomkamp, ο Wright και άλλοι. Με απλά λόγια: πρόκειται για ταινιάρα!

Οπότε το τεράστιο ερώτημα είναι… «Τι διάολο; Για ποιον λόγο όλο αυτό το αρχικό θάψιμο;» Η απάντηση είναι πολύ απλή: λάθος εποχή, που θα έλεγε και ο Γαϊτάνος!
Όταν πρωτοπροβλήθηκε η ταινία, το αμερικανικό κοινό βίωνε οικονομική ύφεση και μια σκοτεινή, καταθλιπτική ταινία τρόμου ήταν το τελευταίο που χρειαζόταν. Πολύ περισσότερο όταν την ίδια περίοδο είχε να επιλέξει ανάμεσα σε αυτό και στο πολύ πιο αισιόδοξο και χαρούμενο E.T. the Extra Terrestrial του Spielberg. Παράλληλα, η γραφική βία προκάλεσε την έντονη αντίδραση του κοινού –το οποίο τότε ήταν πολύ πιο ευαισθητούλι, κιόλας, και δεν πολυσήκωνε αίματα και σπληνάντερα στην οθόνη. Πολλοί χαρακτήρισαν την ταινία ως «τη μεγαλύτερη βλακεία των 80s», «βαρετή», «σαβούρα» και τον Carpenter «πορνογράφο της βίας» και ψιλοανώμαλο μέσες-άκρες! (Την ίδια μοίρα –και μετέπειτα πορεία, βασικά- είχε και το Blade Runner, που άρχισε να προβάλλεται την ίδια εβδομάδα!)

Με λίγα λόγια, ο Carpenter αποδείχθηκε πολύ μπροστά από την εποχή του –και αυτό παραλίγο να του στοιχίσει την καριέρα του, καθώς έχασε αρκετές προτάσεις για δουλειές εξαιτίας του The Thing. Ευτυχώς, τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν όταν η ταινία κυκλοφόρησε στο βίντεο και προβλήθηκε και στην τηλεόραση και τα υπόλοιπα… είναι ιστορία!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, ένα πράγμα (pun intended) είναι σίγουρο: αν η ταινία επιβίωσε από όλες αυτές τις κακουχίες και κατάφερε να ανέλθει στην κορυφή, τότε είναι ένα πραγματικό αριστούργημα!

GEEKY TRIVIA
– Μια από τις ελάχιστες ταινίες που δεν ξεκινούν με το λογότυπο της Universal.
– Στις σκηνές των αυτοψιών χρησιμοποιήθηκαν αληθινά όργανα και εντόσθια ζώων!
– Το 8o επεισόδιο της πρώτης σεζόν των X-Files («Ice») αποτελεί homage στην ταινία και έχει παρόμοιο σενάριο.
– Η μουσική του Morricone προτάθηκε για Χρυσό Βατόμουρο, αλλά από τότε έχει αποκτήσει κι αυτή cult status.

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Αν και η ταινία δεν αποτελεί την πρώτη μεταφορά της νουβέλας στο σινεμά, παρόλα αυτά είναι η πιο πιστή μεταφορά της.

• The Thing From Another World (1951) –
  Το πλήρωμα μιας αμερικανικής αεροπορικής μονάδας ερευνά την πτώση ενός ιπτάμενου δίσκου στην Αλάσκα. Εκεί ανακαλύπτουν το παγωμένο πτώμα ενός εξωγήινου, η γενετική ταυτότητα του οποίου θυμίζει περισσότερο μια εξελιγμένη μορφή φυτού…
• The Thing (2011) ★★★☆☆
  Πρόκειται για ομώνυμο prequel της ταινίας του 1982, το οποίο αφηγείται τα περιστάτικα που συνέβησαν από την ανακάλυψη του εξωγήινου οργανισμού, μέχρι το σημείο που ξεκινά η αρχική ταινία. Παρότι δεν αποτελεί remake, η σύγκριση με το πρωτότυπο οδήγησε σε κακές κριτικές και εισπράξεις.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δεν νομίζω να τολμήσει να το αγγίξει κανείς άλλος, οπότε χλωμό βλέπω το ενδεχόμενο άλλου remake ή sequel. Από την άλλη, ποτέ δεν ξέρεις…

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Τα χάσκι είναι τρομακτικά από μόνα τους, φαντάσου σε συνδυασμό με παράσιτο…

Νόστιμο φαίνεται, τι είναι;

«Ποιον είπες άσχημο;»

Cloverfield: Κάτι ήρθε για επίσκεψη…

Σκηνοθεσία: Matt Reeves
Σενάριο: Drew Goddard
Μουσική: –
Ηθοποιοί: Lizzy Caplan, Jessica Lucas, Michael Stahl-David κ.α.
Είδος: Monster, Found Footage
Αξιολόγηση: ★★★★☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★☆☆☆☆
Φρίκη: ★☆☆☆☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★★

CLOVERFIELD (2008)
Καλή χρονιά είπαμε; Ας πούμε με μια ταινία που μπορεί να χαρακτηριστεί και επετειακή, καθώς η σημερινή πρόταση προβλήθηκε ακριβώς μια δεκαετία πριν (εντάξει, όχι ακριβώς, σε 6 μέρες θα την κλείσει!) Μη σε πιάνουν τα υπαρξιακά σου και τα «πώς πέρασαν έτσι δέκα χρόνια, πού πήγαν τα νιάτα μου, τι έκανα στη ζωή μου», διότι θα με αναγκάσεις να σου θυμίσω ότι υπάρχουν και χειρότερα: το Jurassic Park, για παράδειγμα, προβλήθηκε 25 χρόνια πριν -και αυτή τη στιγμή ψάχνεις σκοινί και πολύφωτο που να αντέχει το βάρος σου! Ας μπούμε στο ψητό, λοιπόν.

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ο Rob πηγαίνει στο αποχαιρετιστήριο πάρτι προς τιμήν του, καθώς πρόκειται να μετακομίσει στην Ιαπωνία για μια νέα δουλειά. Η βραδιά κυλάει όλο κέφι, μέχρι που εμφανίζεται η Beth, η πρώην του, με την οποία τα πράγματα δεν έληξαν πολύ καλά. Ένας καυγάς μεταξύ τους αναγκάζει την Beth να φύγει και ξύνει στον Rob παλιές πληγές. Αλλά το αισθηματικό δράμα σταματά εκεί, ευτυχώς, αφού ένας ισχυρός σεισμός και μια σειρά από εκρήξεις θα στείλει τους πάντες αλλόφρονες στον δρόμο, να αναρωτιούνται τι συμβαίνει. Πολύ σύντομα, ολόκληρη η πόλη θα ανακαλύψει ότι αιτία των καταστροφών είναι ένα γιγαντιαίο πλάσμα σε κατάσταση αμόκ, το οποίο σπέρνει παντού τον τρόμο…

Η ταινία παρουσιάζεται ως καταγεγραμμένο υλικό που βρέθηκε σε κάμερα (found footage) και αναζωογόνησε το είδος, καθώς η τελευταία ταινία που κατάφερε να σπάσει τα ταμεία με αυτή τη φόρμουλα ήταν το Blair Witch Project του 1999. Παράλληλα, έδωσε νέα πνοή και στα monster movies, μια και ακολούθησαν αρκετές αντίστοιχες ταινίες μέσα στην επόμενη δεκαετία, με κάμποσες ακόμη να ετοιμάζονται. Ο ίδιος ο J. J. Abrams -η εταιρεία του οποίου ανέλαβε την παραγωγή- δήλωσε ότι ήθελε να δημιουργήσει ένα «αμερικάνικο» τέρας (πέρα από τον King Kong) που θα έμενε στην ιστορία, με τον ίδιο τρόπο που έκανε ο ιαπωνικός Godzilla.

Η παραγωγή φρόντισε να κρατήσει τις λεπτομέρειες της ταινίας απολύτως μυστικές από τους πάντες. Τα γυρίσματα έγιναν με διάφορους ψεύτικους τίτλους, τα πρώτα trailer δεν αποκάλυπταν καν τον τίτλο, κοινό και κριτικοί δεν είχαν ιδέα για τη θεματολογία του σεναρίου κι ακόμη και οι ίδιοι οι ηθοποιοί δεν είχαν την παραμικρή ιδέα σε τι ταινία θα έπαιζαν, αφού οι audition τους έγιναν με κείμενα από σειρές του Abrams και το αληθινό σενάριο πήγε στα χέρια τους μόνο αφού υπέγραψαν συμβόλαιο! Χμ… αναρωτιέμαι τι θα έκαναν αν τους προέκυπτε πορνό!

Το Cloverfield σάρωσε στα ταμεία και πήρε πολύ καλές κριτικές, με αρκετούς κριτικούς να εξαίρουν την πρωτοτυπία του τέρατος, τη σκηνοθεσία, αλλά και τον έμμεσο παραλληλισμό με την τρομοφοβία και την παράνοια που μάστιζε την αμερικανική κοινωνία μετά την πτώση των Δίδυμων Πύργων. Ο τρόπος που βλέπουμε τα πάντα να εκτυλίσσονται μέσα από μια κάμερα χειρός κάνει την ιστορία πιο αληθοφανή –και σε αυτό βοηθάνε και τα σχετικά απλά εφέ που δένουν αρμονικά με την εικόνα.

Παρόλα αυτά, το μεγαλύτερο αρνητικό της ταινίας είναι ακριβώς αυτή η χρήση του handicam, που δίχασε αρκετά το κοινό, το οποίο θεώρησε ότι το συνεχές κούνημα κάνει πολύ δύσκολη τη θέαση, αλλά και την κατανόηση όσων βλέπεις. Όχι μόνο αυτό, αλλά πολλοί θεατές άρχισαν να παρουσιάζουν συμπτώματα ναυτίας και ημικρανίες (πόσο φλώροι πια;) και άρχισαν να πέφτουν σαν τις μύγες, σε σημείο ορισμένοι κινηματογράφοι να προειδοποιούν το κοινό είτε με αφίσες είτε με ανακοινώσεις στο γκισέ! Έτσι, να αραιώνουμε λιγάκι!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πάρε μια δραμαμίνη αν ζαλίζεσαι εύκολα, και δες την οπωσδήποτε!

GEEKY TRIVIA
Η ταινία είναι γεμάτη από easter eggs, αλλά το πιο καλά κρυμμένο είναι η ύπαρξη τριών καρέ από κλασικά monster movies, τα οποία είναι ορατά για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου μόνο κατά τη διάρκειά της. Μια εικόνα από το King Kong του 1933 εμφανίζεται στο 1.06.55, μια εικόνα από το The Beast from 20.000 Fathoms του 1953 στο 00.45.27 και μια από το Them! του 1954 στο 00.24.06. Δες αν μπορείς να παγώσεις την ταινία στα συγκεκριμένα στιγμιότυπα!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία ανήκει στο δικό της… ιδιόρρυθμο σύμπαν!

• 10 Cloverfield Lane (2016) ★★★★☆
  Η Michelle έχει ένα ατύχημα με το αυτοκίνητό της και συνέρχεται αλυσοδεμένη σε ένα τσιμεντένιο δωμάτιο. Ο απαγωγέας της είναι ο Howard, ένας περίεργος και οξύθυμος άντρας που επιμένει ότι της έσωσε τη ζωή μεταφέροντάς την στο υπόγειο καταφύγιό του, καθώς ο κόσμος καταστράφηκε από κάποια πυρηνική έκρηξη. Σύντομα ανακαλύπτει ότι δεν είναι η μόνη κρατούμενη στο καταφύγιο και αποφασίζει να πάει με τα νερά του απαγωγέα της, μέχρι να καταστρώσει ένα σχέδιο απόδρασης…
  Η ταινία κράτησε επίσης κρυφά τα χαρτιά της μέχρι λίγες εβδομάδες πριν την προβολή της, όπου έγινε γνωστός ο τίτλος, καθώς και το γεγονός ότι αποτελεί «αδελφή ταινία» του Cloverfield. Φυσικά, σάρωσε και αυτή σε κριτικές και εισπράξεις!
• The Cloverfield Paradox (2018) ★★★★☆
  Ομάδα αστροναυτών βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη και εκτελεί μια σειρά πειραμάτων με έναν επιταχυντή σωματιδίων, προσπαθώντας να λύσει το ενεργειακό πρόβλημα του πλανήτη. Μόνο που το πείραμά τους θα οδηγήσει σε μια σειρά από αλλόκοτα, ανεξήγητα περιστατικά.
  Η ταινία ήταν προορισμένη να προβληθεί στον κινηματογράφο με το όνομα God Particle. Τελικά το στούντιο επέλεξε να την πουλήσει στο Netflix, αφού υπήρχε φόβος ότι δεν θα κατάφερνε να καλύψει το φουσκωμένο budget της με τις εισπράξεις.

Επίσης, μια και μίλησα για ιδιορρυθμία, το Cloverfield δείχνει να εκτυλίσσεται στο ίδιο σύμπαν με… τις σειρές Lost και Alias, καθώς και τις νέες ταινίες Star Trek! Όλες, φυσικά, έχουν κοινό παρανομαστή τον Abrams. Τα easter eggs που κάνουν αυτές τις συνδέσεις θα σε αφήσω να τα αναζητήσεις μόνος σου στο ίντερνετ –μην τα θες κι όλα στο πιάτο, πια!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Η επόμενη προσθήκη στο franchise έχει ήδη αρχίσει να γυρίζεται, έχει (για την ώρα) το όνομα Overlord, προορίζεται να προβληθεί  (για την ώρα) τον Οκτώβριο του 2018 και θα διαδραματίζεται (για την ώρα) στο 1944, όπου μια ομάδα στρατιωτών θα έρθει αντιμέτωπη με Ναζί που πειραματίζονται με το υπερφυσικό… Από την περιγραφή αυτή καταλαβαίνουμε για ποιον λόγο ο Abrams δήλωσε ότι θα είναι η πιο παλαβή ταινία της σειράς!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Μήπως είναι τρομοκρατική επίθεση;

Μήπως είναι εισβολή ξένου στρατού;

Μήπως είν ΤΙ ΔΙΑΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΤΟ;;;

Bad Taste: Δεν τρώγεται με τίποτα!

Σκηνοθεσία: Peter Jackson
Σενάριο: Ken Hammon, Tony Hiles, Peter Jackson
Μουσική: Michelle Scullion
Ηθοποιοί: Terry Potter, Peter Jackson, Pete O’Herne κ.α.
Είδος: Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★☆☆☆☆
Αγωνία: ★☆☆☆☆

BAD TASTE (1987)
Το σημερινό B-movie είναι γεμάτο εξωφρενικές και σχεδόν ξεκαρδιστικές σκηνές φρίκης, ψεύτικο αίμα, άθλια εφέ και κοστούμια και ερμηνείες που ραγίζουν τζάμια! Με λίγα λόγια: είναι επάξιος εκπρόσωπος του είδους! Και όχι μόνο αυτό, αλλά αποτελεί και την παρθενική σκηνοθετική δουλειά ενός δημιουργού που έχει σπάσει ταμεία και μας έχει χαρίσει ταινίες που έγραψαν ιστορία στον κινηματογράφο, προκαλώντας αλεπάλληλους οργασμούς σε nerds ανά την υφήλιο: του Peter Jackson!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Τα μέλη μιας μυστικής κυβερνητικής οργάνωσης ερευνούν τη μυστηριώδη εξαφάνιση των κατοίκων μιας ολόκληρης κωμόπολης της Νέας Ζηλανδίας. Όταν ανακαλύπτουν ότι για την εξαφάνιση ευθύνεται μια ομάδα ανθρωπόμορφων εξωγήινων που έχει εισβάλει στην περιοχή, αποφασίζουν να καλέσουν ενισχύσεις, με σκοπό να εισχωρήσουν στο κρησφύγετο των εξωγήινων και να ανακαλύψουν τι συνέβη στα θύματά τους. Εκεί θα μάθουν την ανατριχιαστική αλήθεια πίσω από αυτή την εισβολή. Και μετά θα γίνει, απλώς, της μουρλής!

Όπως ανέφερα προηγουμένως, το Bad Taste αποτελεί την πρώτη ταινία του Jackson, τότε που περνούσε ακόμη την splatter φάση του! (Όσοι έχουν ακολουθήσει την πορεία του, θα γνωρίζουν ήδη την πιο γνωστή του ταινία, από την περίοδο εκείνη: το Braindead -το οποίο, προσωπικά, με είχε ενθουσιάσει πολύ περισσότερο από τη σημερινή πρόταση.) Πρόκειται για μια low budget ταινία Β’ διαλογής (πιο low δεν πάει, βρίσκεις πετρέλαιο!), στα χνάρια αντίστοιχων ταινιών τρόμου των 50s και 60s, γεμάτη με τραβηγμένες –στα όρια του κιτς- σκηνές φρίκης, ερμηνείες που σε κάνουν να αναπολείς τις χρυσές μέρες των ελληνικών βιντεοταινιών και μια πλοκή τελείως χαζή!

Φυσικά, το Bad Taste αποτελεί τελείως ξεχωριστή περίπτωση, οπότε δεν μπορεί να κριθεί τόσο αυστηρά μια και -όσο κακό και αν είναι- οφείλω να του αναγνωρίσω δυο μεγάλα ελαφρυντικά: α) την απειρία του δημιουργού κατά την περίοδο εκείνη και β) τα πενιχρά μέσα τα οποία είχε στη διάθεσή του για τα γυρίσματα, μια και ουσιαστικά επρόκειτο για παραγωγή που ξεκίνησε περισσότερο στα πλαίσια του χαβαλέ! Κάτι σαν τα κωμικά βιντεάκια με νίντζα και σαμουράι που βλέπουμε στις μέρες μας στο YouTube από έλληνες δημιουργούς.

O Jackson ξεκίνησε να γυρίζει την ταινία στην γενέτειρά του, με μια παρέα φίλων και δικά του, κυρίως, έξοδα. Τα γυρίσματα διήρκεσαν τέσσερα χρόνια, αφού είχαν χρόνο να τη δουλέψουν μόνο τα σαββατοκύριακα και δεν υπήρχε καν σενάριο, απλώς γύριζαν τις νέες ιδέες που έρχονταν στο μυαλό του μέσα στην εβδομάδα. Οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες (και ο ίδιος ο Jackson) παίζουν δύο ρόλους, οι μάσκες, τα όπλα και διάφορα άλλα αντικείμενα κατασκευάστηκαν από τους ίδιους, ενώ ακόμη και ο ήχος προστέθηκε στο τέλος, αφού η κάμερα του Jackson δεν είχε δυνατότητα ηχογράφησης! Όταν η Επιτροπή Κινηματογράφου της Νέας Ζηλανδίας είδε τα αποτελέσματα που είχε καταφέρει ως τότε ο Jackson με τα δικά του μέσα μόνο, αποφάσισε να τον χρηματοδοτήσει, ώστε να μπορέσει να ολοκληρώσει την ταινία και να προσθέσει τα πρακτικά εφέ που ήθελε.

Έτσι, ένα φιλμ που προοριζόταν να είναι χαβαλεδιάρικη ταινία μικρού μήκους, έφτασε στο σημείο να προβληθεί στην Αγορά του Φεστιβάλ των Καννών (όπου βρήκε αγοραστές απ’ όλο τον κόσμο), να συμμετάσχει σε διαγωνισμούς και να γίνει καλτ μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα! Από το ξεκίνημά του φαινόταν ότι θα πήγαινε μπροστά αυτός ο τύπος!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία είναι τόσο κακόγουστη που καταλήγει αριστούργημα!

GEEKY TRIVIA
Το εξώφυλλο της βιντεοκασέτας είναι ίδιο με το πόστερ της ταινίας: ο εξωγήινος που υψώνει το μεσαίο δάχτυλο. Όταν η ταινία, όμως, διανεμήθη στην (ευαίσθητη) αμερικανική αγορά, στους ιδιοκτήτες των βίντεο κλαμπ δόθηκε και ένα έξτρα δάχτυλο, το οποίο μπορούσαν να κολλήσουν στο εξώφυλλο, ώστε να φαίνεται σαν να κάνει το σύμβολο της νίκης!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Σιγά μην τολμήσει κανείς να κάνει remake σε αυτή την ταινία –θα πέσουν να τον κατασπαράξουν οι φαν!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Τα εφέ τότε είχαν άλλη χάρη! Και μπόλικο τοματοχυμό!

Κι όμως! Αυτός ο τύπος γύρισε κάτι δεκαετίες αργότερα τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών!

Ξαφνικά μου ήρθε όρεξη για πεϊνιρλί!