The Strain: Κανένα αντιβιοτικό δεν θα σε σώσει…

Δημιουργός: Guillermo del Toro, Chuck Hogan
Δίκτυο: FX
Διάρκεια: 4 σεζόν (46 επεισόδια 39’-44’)
Ηθοποιοί: Corey Stoll, David Bradley, Mia Maestro κ.α
Είδος: Horror Drama
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★☆☆☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

THE STRAIN (2014-2017)
Χάλασε πάλι ο καιρός, οπότε ευκαιρία να σου προτείνω άλλη μια σειρούλα τρόμου για bingewatching μέχρι να έρθει ξανά η λιακάδα! Και τι καλύτερο από μια παραγωγή του ανθρώπου που έχει αφήσει το ανεξίτηλο στίγμα του στις ταινίες τρόμου και φαντασίας; Η σημερινή σειρά κράτησε τέσσερα χρόνια και είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που οι δημιουργοί είχαν ήδη προαποφασίσει τη διάρκειά της και δεν θέλησαν να την τραβήξουν από το μαλλί με το ζόρι!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Αμέσως μετά την προσγείωση ενός αεροπλάνου στο αεροδρόμιο JFK, κάθε επικοινωνία με το πιλοτήριο διακόπτεται, ενώ οι επιβαίνοντες δεν δίνουν κανένα σημείο ζωής. Αμέσως καλείται μια ερευνητική ομάδα του Κέντρου Ελέγχου Λοιμωδών Νοσημάτων, με επικεφαλής τον Dr. Ephraim Goodweather, η οποία ανακαλύπτει ότι όλοι οι επιβάτες –πλην τεσσάρων ατόμων- είναι νεκροί από κάτι που μοιάζει με παρασιτική ασθένεια. Εν τω μεταξύ, στον αποθηκευτικό χώρο του αεροσκάφους ανακαλύπτεται ένα μυστηριώδες, σκαλιστό κουτί που μοιάζει με φέρετρο. Η υπόθεση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο όταν ένας ηλικιωμένος ενεχυροδανειστής, ο Abraham Setrakian πλησιάζει τον Ephraim και τον πιέζει να καταστρέψει όλα τα πτώματα των θυμάτων και να μην επιτρέψει στο μυστηριώδες κουτί να βγει από τον χώρο του αεροδρομίου. Οι πάντες τον αντιμετωπίζουν με δυσπιστία, χωρίς να γνωρίζουν ότι βρίσκονται στο ξεκίνημα μιας πρωτοφανούς επιδημίας που θα αλλάξει για πάντα την ανθρωπότητα…

Το The Strain είναι βασισμένο στην ομώνυμη τριλογία μυθιστορημάτων των del Toro και Hogan και την παραγωγή ανέλαβε ο Carlton Cuse, γνωστός για τη συμβολή του σε μερικές από τις πιο γνωστές και πετυχημένες σειρές των ΗΠΑ. Ο del Toro σκόπευε να προχωρήσει απευθείας στη δημιουργία τηλεοπτικής σειράς, όμως η συμφωνία με το πρώτο δίκτυο κατέληξε σε φιάσκο όταν του ζήτησαν να κάνει τη σειρά… κωμωδία! Έτσι, αποφασίστηκε να ακολουθήσει πρώτα τη συγγραφική οδό, με τη βοήθεια του Hogan. Το πρώτο βιβλίο, μάλιστα, ήταν τόσο μεγάλη επιτυχία, που αρκετά τηλεοπτικά δίκτυα πλησίασαν τους συγγραφείς για να εξασφαλίσουν τα δικαιώματα. Οι ίδιοι, όμως, αρνήθηκαν να προχωρήσουν σε κάποια συμφωνία πριν την έκδοση και του τρίτου βιβλίου, φοβούμενοι ότι μια πρόωρη τηλεοπτική μεταφορά θα επηρέαζε τον τρόπο που θα έγραφαν τα υπόλοιπα βιβλία (οι φαν του Game of Thrones κουνάνε το κεφάλι απελπισμένοι σε αυτό το σημείο).

Ο πυρήνας της σειράς, ουσιαστικά, δεν αποτελεί τίποτε παραπάνω από μια ιστορία με βρικόλακες. Δεν την αποκαλείς, όμως, ούτε κλασική ούτε συνηθισμένη, αφού οι δημιουργοί έχουν καταφέρει να ανανεώσουν πλήρως τον μύθο των βαμπίρ, παρουσιάζοντας την ιστορία απο τελείως διαφορετική οπτική γωνία και με ενδιαφέρουσες προσθήκες που οδηγούν την πλοκή σε εντελώς απρόσμενα μονοπάτια. Η σειρά έχει την ίδια noir, στυλιζαρισμένη αισθητική με όλες τις παραγωγές του del Toro, ενώ όσο προχωρούν οι σεζόν, τόσο πιο σκοτεινή και έντονη γίνεται η ατμόσφαιρα.

Άπο άποψη παραγωγής, πρόκειται για μια πολύ αξιόλογη δουλειά, με προσεγμένη σκηνοθεσία, αρκετά καλά εφέ και κάποια από τα πιο τρομακτικά και φρικιαστικά πλάσματα που έχουν δημιουργηθεί ποτέ για σειρά.
Από άποψη σεναρίου, θα μπορούσε σίγουρα να γίνει καλύτερη δουλειά. Η αφήγηση μπορεί να είναι σχετικά γρήγορη και χωρίς περιττά πλατιάσματα, όμως υπάρχουν μπόλικα σεναριακά κενά και αρκετά σημεία που δεν έχουν καμία λογική στα πλαίσια της ιστορίας, καθώς και κάποιοι διάλογοι ή σκηνές που θα σε κάνουν να στραβομουτσουνιάσεις, αφού ακολουθείται η πάγια τακτική που θέλει τους κεντρικούς ήρωες μια στο τόσο να κάνουν κάτι τελείως ηλίθιο, μόνο και μόνο για να γίνει πιο δραματική η πλοκή. Έτσι, μπορεί μεν η ιστορία να γίνεται πιο ενδιαφέρουσα όσο προχωρά και να έχεις αγωνία για το πώς θα εξελιχθεί τελικά, αλλά οι ίδιοι οι χαρακτήρες σού το χαλάνε αρκετά.

Σε γενικές γραμμές, το The Strain είναι τρομακτικό, έχει αρκετές δόσεις σασπένς και φρίκης και καταφέρνει να δώσει νέα πνοή σε μια κλασική, τετριμμένη ιδέα. Μόνο που η εκτέλεση θα μπορούσε να είχε γίνει καλύτερα!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, δες την καλύτερα μονοκοπανιά, κατά προτίμηση με τις πόρτες κλειδαμπαρωμένες!

GEEKY TRIVIA
Ένας από τους χαρακτήρες της ταινίας καπνίζει τσιγάρα μάρκας Morley. Η μάρκα δεν υπάρχει στην πραγματικότητα και χρησιμοποιείται κατά κόρον σε κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές από το 1960, όταν ο Hitchcock την πρωτοχρησιμοποίησε στην ταινία Psycho. Η πιο γνωστή της χρήση, όμως, είναι στη σειρά The X Files, αφού είναι η αγαπημένη μάρκα του διαβόητου «Cigarette Smoking Man»!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Η σειρά έληξε χωρίς να αφήνει ενδεχόμενα συνέχειας –και χωρίς να χρειάζεται κάποια, άλλωστε.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Η κάρτα τίτλου.

Η ερευνητική ομάδα.

Ο αινιγματικός μπάρμπας.

Το κατοικίδιό του;

Τι κοιμάται εκεί μέσα;

From Dusk Till Dawn: Τα τσιγάρα, τα βαμπίρ και τα ξενύχτια!

Σκηνοθεσία: Robert Rodriguez
Σενάριο: Quentin Tarantino
Μουσική: Graeme Revell
Ηθοποιοί: George Clooney, Harvey Keitel, Juliette Lewis κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★★

FROM DUSK TILL DAWN (1996)
Καλτίλα η σημερινή ταινία, από το δίδυμο Rodriguez-Tarantino, οι οποίοι είναι γνωστοί για την αγάπη που έχουν σε ταινίες exploitation και κάθε φορά που συνεργάζονται, η παράνοια χτυπάει κόκκινο! Αυτή ήταν και η πρώτη φορά που ένωσαν τις δυνάμεις τους (αν και, θεωρητικά, είχαν συνεργαστεί ξανά στα Desperado και Four Rooms -στο πρώτο ο Tarantino μόνο ως ηθοποιός και στο δεύτερο σκηνοθετώντας ο καθένας άλλο κομμάτι της σπονδυλωτής ταινίας.)

TI MAΣ ΛΕΣ;
Οι αδελφοί -και ληστές τραπεζών- Gecko ταξιδεύουν προς το Μεξικό στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από το FBI, που τους καταδιώκει. Στην πορεία θα απαγάγουν έναν πάστορα που ταξιδεύει με τα δύο του παιδιά και θα τον αναγκάσουν να τους φυγαδεύσει με το τροχόσπιτό του ως τα σύνορα. Όταν ο δρόμος τους οδηγήσει σε ένα απομακρυσμένο, κακόφημο μπαρ μέσα στην έρημο, τα δύο αδέλφια θα αποφασίσουν να περάσουν το βράδυ, περιμένοντας τον συνεργάτη τους, χωρίς να γνωρίζουν ότι διάλεξαν το χειρότερο σημείο να ξενυχτήσουν, καθώς το μπαρ αποτελεί στέκι αιμοδιψών βαμπίρ!

Η ταινία μοιάζει να έχει διχασμένη προσωπικότητα, καθώς ξεκινάει ως ένα απλό crime story, αλλά πολύ γρήγορα καταλήγει σε σωστό αιματοκύλισμα εκεί που δεν το περιμένεις! Είναι σαν να βλέπεις δύο τελείως διαφορετικές ταινίες που έχουν συρραφεί σε μία –όχι ότι αυτό σε ενοχλεί ιδιαίτερα, όμως, καθώς το πάντρεμα ανάμεσα στο σενάριο του Tarantino και τις εξωφρενικές μάχες και σκηνές δράσης του Rodriguez δείχνει ιδανικό. Φυσικά, αν και οι περισσότερες κριτικές ήταν θετικές, υπήρξαν και αρκετοί που θεώρησαν την ταινία αρκετά κακή και τη είδαν σαν μια φτηνή ευκαιρία για σπλατεριά.

Παρόλα αυτά, η ταινία δεν αποσκοπεί στο να πάρει τον εαυτό της στα σοβαρά και οι μελλοντικές συνεργασίες των δύο συντελεστών έδειξαν ακριβώς αυτό: τους αρέσει να δημιουργούν εξωφρενικά αμαγάλματα κινηματογραφών ειδών, με over the top ερμηνείες και εφέ, που μόνος τους σκοπός είναι η ψυχαγωγία του κοινού.Δεν υπάρχει κάποιο κρυμμένο, βαθύτερο νόημα που πρέπει να ανακαλύψεις, ούτε μια ιστορία που πρέπει απαραιτήτως να έχει αρχή, μέση και τέλος -με την κλασική φόρμουλα, τουλάχιστον.
Το From Dusk Till Dawn είναι ένα ακομπλεξάριστο, πρωτότυπο crossover ανάμεσα σε μια τυπική αστυνομική ταινία και ένα φρικαλεό b-movie και όσο πιο γρήγορα το αποδεχτείς, τόσο πιο πολύ θα γουστάρεις!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, είτε τη δεις το χάραμα είτε το σούρουπο, δεν θα σε απογοητεύσει!

GEEKY TRIVIA
Η Salma Hayek πρωτοεμφανίζεται στην ταινία χορεύοντας αγκαλιά με ένα πελώριο φίδι! Η ηθοποιός, όμως, έχει φοβία με τα φίδια και διαβάζοντας τον ρόλο ήξερε ότι θα ήταν αναγκασμένη να τον αρνηθεί. Παρόλα αυτά, ο Rodriguez την ήθελε μάλλον απεγνωσμένα, αφού της είπε ψέματα ότι η Madonna ήταν έτοιμη να δεχτεί τον ρόλο αντί για εκείνην. Προφανώς, αυτό της πάτησε κάποια ευαίσθητη χορδή -διότι ποια νομίζει ότι είναι η σακαφιόρα η Madonna- κι έτσι έκανε δύο μήνες ψυχοθεραπεία, προκειμένου να καταπολεμήσει τη φοβία της! Θα ήθελα να μάθω πώς αντέδρασε όταν έμαθε τελικά την αλήθεια…

ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία έδωσε άλλα δύο σίκουελ και πολύ πρόσφατα μεταπήδησε και στη μικρή οθόνη (όπως απαιτεί η μόδα της τελευταίας πενταετίας!)

• From Dusk Till Dawn 2: Texas Blood Money (1999) ★★☆☆☆
  Ένας δραπέτης κατάδικος αποφασίζει να ενώσει ξανά την παλιά συμμορία του, μόνο που πριν τα καταφέρει, Η ταινία κυκλοφόρησε απευθείας σε DVD (ή, καλύτερα, βιντεοκασέτα!) και πήρε χάλια κριτικές.
• From Dusk Till Dawn 3: The Hangman’s Daughter (2000) ★★☆☆☆
  Prequel της ταινίας, το οποίο διαδραματίζεται στο Μεξικό στις αρχές του 1900 και ακολουθεί λίγο πολύ την πλοκή της αρχικής ταινίας με κάμποσους κακομοίρηδες που κλειδώνονται στην ταβέρνα με τα βαμπίρ.
• From Dusk Till Dawn: The Series (2014-2016) –
  Τηλεοπτική μεταφορά της αρχικής ταινίας, που προσπαθεί να επεκτείνει λίγο το σύμπαν του franchise, καθώς και το backstory των βαμπίρ. Προβλήθηκαν τρεις σεζόν και για την ώρα το project έχει παγώσει. Αν και δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα η ακύρωσή της, είναι το πιο πιθανό, μια και οι ηθοποιοί ελευθερώθηκαν από τα συμβόλαιά τους.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Αν και υπήρξαν πριν χρόνια σχέδια για μια επερχόμενη τέταρτη ταινία, τελικά δεν έχει ακουστεί κάτι νέο από τότε. Ίσως να έβαλε φρένο στην παραγωγή της και η τηλεοπτική σειρά.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Κοινωνιοπαθείς και τους φαίνεται.

Αυτό είναι που λένε «φιδίσιο κορμί»;

Μάλλον όχι! ΑΥΤΟ είναι που λένε «φιδίσιο κορμί»!

5 θρίλερ για να γελάσεις με τον πόνο των άλλων!

ΤΡΑΓΩΔΙΑ-ΚΩΜΩΔΙΑ, ΣΗΜΕΙΩΣΑΤΕ Χ!
Κάτι ανάλαφρο και σπέσιαλ έχω για σήμερα, με πέντε κωμωδίες τρόμου ή μαύρες κωμωδίες που καλύπτουν όλα τα γούστα! Έχουμε βαμπιράκια, αραχνούλες, φιδάκια, ψυχάκηδες και δύσμορφους –όλο και κάτι θα σου κάνει! Οι κωμωδίες τρόμου είναι παρεξηγημένο είδος, κυρίως από τους σκληροπυρηνικούς φαν των θρίλερ που θεωρούν ότι τρόμος και γέλιο δεν κάνουν χωριό. Οι υπόλοιποι -που είμαστε λίγο πιο κοινωνιοπαθείς και δεν έχουμε πρόβλημα να γελάσουμε με θανατικά, τραγωδίες και μακελειά- μια χαρά μπορούμε να τα συνδυάσουμε. Φυσικά, είναι δύσκολο να κρατήσεις μια ισορροπία ανάμεσα στο κωμικό και το τρομακτικό στοιχείο. Πολλά θρίλερ ρίχνουν τόσο βάρος στο πρώτο, που καταλήγουν απλώς παρωδίες (βλέπε κάτι μπαρούφες τύπου Seed of Chucky) ή γίνονται τόσο γελοία που ακόμα και οι σκηνές τρόμου μοιάζουν με σκετσάκια των Monty Python. Οι σημερινές προτάσεις είναι από ελαφρώς περίεργες έως εξωφρενικές, πάντως. Και δεν σου έχω ταινίες ό,τι κι ό,τι! Σε κάθε μία πρωταγωνιστεί τουλάχιστον ένα μεγάλο όνομα (ή, έστω, αρκετά γνωστό) –έτσι για να μη λες ότι συνέχεια τριτοκλασάτες δουλειές σου προτείνω!

---

VAMPIRE IN BROOKLYN (1995)

Σκηνοθεσία: Wes Craven
Σενάριο: Charles Murphy, Michael Lucker
Μουσική: J. Peter Robinson
Ηθοποιοί: Eddie Murphy, Angela Bassett, Allen Payne κ.α.
Είδος: Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Όταν ένα πλοίο γεμάτο πτώματα συγκρούεται στην αποβάθρα του Μπρούκλυν, οι τοπικές δυνάμεις της αστυνομίας προσπαθούν να καταλάβουν ποιος είναι υπεύθυνος για το μακελειό. Αυτό που δεν περνάει καν από το μυαλό τους είναι ότι πρόκειται για ένα βαμπίρ, το οποίο ταξίδεψε από την Καραϊβική με σκοπό να εντοπίσει τη μέλλουσα νύφη του. Στο στόχαστρό του θα βρεθεί από πολύ νωρίς η Rita, που δουλεύει για την αστυνομία και βασανίζεται από τα δικά της οικογενειακά προβλήματα…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, συμπαθητική η ταινιούλα, αλλά θεωρείται (και σίγουρα είναι) μια από τις χειρότερες του Craven και του Murphy. Το κυριότερο πρόβλημα είναι ότι ενώ λανσάρεται ως κωμωδία κι έχει και κάποιες κωμικές σκηνές ή τους απαραίτητους comic relief χαρακτήρες, μοιάζει να χάνει λίγο το στόχο της και να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στο σοβαρό και το αστείο. Γι’ αυτό ευθυνόταν σε μεγάλο βαθμό ο ίδιος ο Murphy, ο οποίος επέμενε να υποδύεται τον χαρακτήρα του τελείως σοβαρά, παρά τις αντίθετες υποδείξεις του Craven. Τα εφέ και το μακιγιάζ είναι συμπαθητικά, το στόρυ λίγο αδιάφορο και συνηθισμένο και η ατμόσφαιρα θα μπορούσε να είναι είτε πιο σκοτεινή είτε πιο ανάλαφρη –αρκεί να αποφάσιζαν κι οι ίδιοι τι ταινία ακριβώς ήθελαν να γυρίσουν!

---

EIGHT LEGGED FREAKS (2002)

Σκηνοθεσία: Ellory Elkaymen
Σενάριο: Ellory Elkaymen, Jesse Alexander
Μουσική: John Ottman
Ηθοποιοί: David Arquette, Kari Wührer, Scott Tera κ.α.
Είδος: Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Σε μια μικρή πόλη κάπου στην Αριζόνα η ζωή κυλά ήσυχα και το μόνο πρόβλημα των κατοίκων είναι το αν θα πουλήσουν τα τοπικά ορυχεία –πράγμα στο οποίο αντιτίθεται ο Chris, που είναι πλέον ο νόμιμος ιδιοκτήτης τους. Τα προβλήματά τους, όμως, πρόκειται σύντομα να μεγαλώσουν. Κυριολεκτικά, αφού ένα βαρέλι με τοξικά θα οδηγήσει σε μια φρικαλέα μετάλλαξη στις αράχνες της περιοχής, οι οποίες θα αποκτήσουν γιγαντιαίες διαστάσεις και μεγάλη όρεξη για ανθρώπινο κρέας!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία είναι τόσο εξωφρενική που θα τη λατρέψεις! Πιστή στο ύφος των παλιών, κλασικών b-movies, συνδυάζει άψογα την κωμωδία με τον τρόμο –αν και, μεταξύ μας, η ταινία δεν είναι και τόσο τρομακτική, αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι αφορά αράχνες στο μέγεθος αυτοκινήτου, φυσικά! Το μοναδικό της πρόβλημα είναι ότι ενώ ξεκινά δυνατά, στο τέλος καταλήγει στις κοινοτοπίες που ακολουθούν όλες οι ταινίες δράσης (που συνήθως καταλήγουν σε μια δυνατή έκρηξη που σκοτώνει τα πάντα). Παρόλα αυτά, η ταινία είναι διασκεδαστική και με γρήγορο ρυθμό. Αν δεν σου αρκούν όλα αυτά, τότε έχει και 18χρονη Scarlett Johansson σε έναν από τους πρώτους ρόλους της!

---

SNAKES ON A PLANE (2006)

Σκηνοθεσία: David R. Ellis
Σενάριο: David J. Taylor, John Hefferman
Μουσική: Trevor Rabin
Ηθοποιοί: Samuel L. Jackson, Julianna Margulies, Nathan Phillips κ.α.
Είδος: Action Thriller
Αξιολόγηση: ★★★★☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Sean γίνεται μάρτυρας της δολοφονίας ενός εισαγγελέα από έναν gangster και το FBI τον θέτει υπό την προστασία του, καθώς ο κακοποιός τον αναζητά για να του κλείσει το στόμα. Δύο πράκτορες αναλαμβάνουν να τον κρατήσουν ασφαλή και να τον μεταφέρουν με αεροπλάνο στο Λος Άντζελες, όπου θα καταθέσει στο δικαστήριο κατά του εγκληματία. Ο αδίστακτος δολοφόνος, όμως, καταφέρνει να γεμίσει το αεροπλάνο με εκατοντάδες επικίνδυνα φίδια, τα οποία θα μετατρέψουν την πτήση σε κόλαση. Διότι οι ρουκέτες και οι βόμβες είναι πολύ mainstream, προφανώς!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για την απόλυτη, ένοχη απόλαυση! Πριν καν προβληθεί στους κινηματογράφους, είχε ήδη αποκτήσει cult status και τρελό φαν κλαμπ. Το σενάριο είναι τελείως εξωφρενικό και γεμάτο τρύπες και γεγονότα που δεν βγάζουν νόημα -όπως η κεντρική ιδέα, που υποδηλώνει ότι ο ευκολότερος και αμεσότερος τρόπος να ξεκάνει ένας γκάνγκστερ κάποιον μάρτυρα κατηγορίας είναι να… γεμίσει ένα αεροπλάνο με μιλιούνια φίδια! Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι η ταινία δεν πολυπαίρνει στα σοβαρά τον εαυτό της –κι αυτό είναι που τη σώζει! Ξέρεις ότι πρόκειται να δεις μια καφρίλα που γυρίστηκε απλώς για να γουστάρεις! Οι σπλάτερ σκηνές δίνουν και παίρνουν, υπάρχουν αρκετοί χαρακτήρες που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, όπως σε κάθε κλασική ταινία καταστροφής, ενώ η παρουσία του Jackson απλώς πολλαπλασιάζει την απόλαυση, καθώς ο τύπος είναι θεός όπου και αν εμφανιστεί!

---

BOTCHED (2007)

Σκηνοθεσία: Kit Ryan
Σενάριο: Raymond Friel, Derek Boyle, Eamon Friel
Μουσική: Tom Green
Ηθοποιοί: Stephen Dorff, Jaime Murray, Sean Pertwee κ.α.
Είδος: Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
O Richie είναι επαγγελματίας κλέφτης και δουλεύει για έναν πλούσιο επιχειρηματία, ώστε να ξεχρεώσει ένα χρέος του προς αυτόν. Η τελευταία δουλειά που αναλαμβάνει τον φέρνει στη Ρωσία, όπου πρέπει να κλέψει έναν ανεκτίμητο σταυρό που βρίσκεται κλειδωμένος στο χρηματοκιβώτιο ενός ρετιρέ στη Μόσχα. Ενώ η δουλειά στέφεται –φαινομενικά- με επιτυχία, το ασανσέρ στο οποίο επιβαίνει ο Richie και οι συνεργοί του σταματά ανεξήγητα στον μισοτελειωμένο, 13^ο όροφο του κτιρίου. Και εκεί αρχίζουν να συμβαίνουν διάφορα τρελά και ανεξήγητα!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για μια πραγματικά αλλόκοτη και περίεργη ταινία, η οποία θα σε κρατήσει σε αγωνία, μόνο και μόνο επειδή θα θες να μάθεις τι στο καλό συμβαίνει και πώς εξηγούνται όλα τα ανεξήγητα που παρακολουθείς! Έχει κάμποσες γραφικές σκηνές και αίμα, έχει αρκετά κωμικά και slapstick στοιχεία και έχει και ένα θέμα με τη συνοχή, καθώς μοιάζει να αλλάζει συνεχώς ύφος όσο εκτυλίσσεται! Τη μία νομίζεις ότι θα παρακολουθήσεις ένα ψυχολογικό θρίλερ, μετά είσαι σίγουρος ότι παίζει κάτι υπερφυσικό και λίγο αργότερα αναρωτιέσαι αν βλέπεις κάτι ανάμεσα σε SAW και Friday the 13^th! Σίγουρα, η θετική πλευρά είναι ότι δεν πρόκειται να βαρεθείς και δύσκολα θα ψυλλιαστείς από πριν τι παίζει. Σε γενικές γραμμές, όμως, το τελικό αποτέλεσμα μοιάζει κάπως ανισοβαρές.

---

THE COTTAGE (2008)

Σκηνοθεσία: Paul Andrew Williams
Σενάριο: Paul Andrew Williams
Μουσική: Laura Rossi
Ηθοποιοί: Andy Serkis, Reece Shearsmith, Steve O’Donnell κ.α.
Είδος: Black Comedy
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Δύο αδελφοί και μικροκακοποιοί απαγάγουν την κόρη ενός μεγαλοεγκληματία και τη μεταφέρουν σε ένα παλιό, απομονωμένο αγρόκτημα, με σκοπό να ζητήσουν λύτρα. Από τη στιγμή που μεταφέρουν την αναίσθητη κοπέλα μέσα, όμως, τα πάντα αρχίζουν να πηγαίνουν τελείως στραβά. Το αποκορύφωμα έρχεται όταν το θύμα τους όχι μόνο ξεφεύγει, αλλά καταφέρνει να κρατήσει όμηρο έναν από τους απαγωγείς και να αναζητήσει καταφύγιο σε μια κοντινή αγροικία. Το τελευταίο πράγμα το οποίο πρόκειται να βρει εκεί, όμως, είναι βοήθεια, καθώς ο ιδιοκτήτης του αγροκτήματος δεν αποδεικνύεται και μεγάλο πρότυπο φιλοξενίας…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για ένα αξιοπρεπές δείγμα βρετανικής ταινίας τρόμου, που συνδυάζει μπόλικη φρίκη και μπόλικη μαύρη κωμωδία! Το μόνο θέμα είναι ο αργός ρυθμός με τον οποίο εκτυλίσσεται η πλοκή –γεγονός που μοιάζει να χωρίζει την ταινία σε δύο ξεχωριστά μέρη, με εντελώς διαφορετικό ύφος και περιεχόμενο το καθένα. Αυτό που στην αρχή μοιάζει περισσότερο με μια κωμωδία με στοιχεία περιπέτειας, εξελίσσεται στη συνέχεια σε άγρια σπλατεριά! Δεν πρόκειται, παρόλα αυτά, να σε ενοχλήσει αυτό καθόλου στο να την παρακολουθήσεις, αφού σου δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσεις καλύτερα τους χαρακτήρες και να προετοιμαστείς γι’ αυτό που θα επακολουθήσει. Οι ερμηνείες είναι, αν μη τι άλλο, απολαυστικές και –χωρίς να αποτελεί κάτι το πρωτότυπο, που να μην έχεις ξαναδεί- πρόκειται για άκρως ψυχαγωγική επιλογή, που θα σε ικανοποιήσει!

Fright Night: Κάτι τρέχει με τον γείτονα…

Σκηνοθεσία: Tom Holland
Σενάριο: Tom Holland
Μουσική: Brad Fiedel
Ηθοποιοί: Chris Sarandon, William Ragsdale, Amanda Bearse, Stephen Geoffreys, Roddy McDowall
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★★★

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

FRIGHT NIGHT (1985)
Δεκαετίες πριν τα βαμπίρ γίνουν μόδα και καούν τελείως από την υπερπροβολή τους σε λογοτεχνία, κινηματογράφο και τηλεόραση, υπήρξε μια ταινία που τα παρουσίασε σε όλη τους τη φρικιαστική δόξα, κάνοντας υπερήφανους τον Christopher Lee και τον Bela Lugosi! Ήταν η πρώτη ταινία τρόμου με βαμπίρ που είδα ποτέ μου και χαίρομαι γι’ αυτό, ειδικά όταν σκέφτομαι ότι υπάρχει μια ολόκληρη γενιά σήμερα, που όταν ακούει «βρικόλακας», το πρώτο πράγμα που της έρχεται στο μυαλό είναι η emo ντισκομπάλα με το ζελεδαρισμένο μαλλί που έπαιξε ο Pattinson στα Twilight!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Όταν ο νεαρός Charley Brewster ανακαλύπτει τυχαία ότι ο νέος γείτονας είναι ένα αιμοδιψές βαμπίρ που δολοφονεί νεαρές γυναίκες, αποφασίζει να ενημερώσει τους φίλους, τη μητέρα του και την αστυνομία. Φυσικά, το μόνο που καταφέρνει είναι να βρει τον μπελά του και να μπει στο στόχαστρο του βαμπίρ, το οποίο καταδιώκει τον ίδιο και την οικογένειά του. Απεγνωσμένος, ζητά τη βοήθεια του Peter Vincent, ενός παρουσιαστή σειράς τρόμου και πρώην κινηματογραφικού κυνηγού βρικολάκων. Εκείνος, αρχικά αντιμετωπίζει τον Charley με την ίδια δυσπιστία, αλλά σύντομα πείθεται ότι κάτι ανίερο έχει έρθει στην πόλη τους…

Αν και το Fright Night λανσάρεται περισσότερο ως ταινία τρόμου, η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως horror comedy, καθώς ισορροπεί το χιούμορ και τα στοιχεία του θρίλερ πολύ καλά, χωρίς να καταντά παρωδία. Είναι από εκείνες τις ταινίες που, χωρίς να αποτελούν κάτι το ιδιαίτερα ξεχωριστό ως ιστορία, καταφέρνουν να σε κερδίσουν από κάθε άποψη. Το σενάριο είναι καλογραμμένο, με γρήγορο ρυθμό, χωρίς ανούσιες κοιλιές και οι ερμηνείες είναι πολύ καλές, ιδιαίτερα αυτή του Sarandon, ο οποίος δίνει ρέστα στον ρόλο του βαμπίρ.

Παράλληλα, τα ειδικά εφέ, τα προσθετικά, αλλά και το μακιγιάζ είναι εξαιρετικά (μιλάμε για ταινία του ’80, μην το ξεχνάς!) και ταιριάζουν γάντι με τη σκοτεινή ατμόσφαιρα της ταινίας. Λογικό κιόλας: από το συνολικό budget της ταινίας, πάνω από ένα εκατομμύριο δολάρια πήγε στα ειδικά εφέ –πράγμα πρωτόγνωρο εκείνη την εποχή, για μια ταινία με βαμπίρ. Παρόλα αυτά, η παραγωγή δεν βγήκε ζημιωμένη, καθώς το Fright Night ήταν η δεύτερη πιο κερδοφόρα ταινία τρόμου για το 1985, με το A Nightmare on Elm Street 2 να παίρνει την πρωτιά.

Τέλος, η σκηνοθεσία είναι πολύ καλή και το σασπένς διατηρείται σε υψηλά επίπεδα μέχρι το τέλος –τι άλλο χρειάζεσαι από μια ταινία τρόμου; Δικαίως το Fright Night αποτελεί ένα από τα πιο πολυαγαπημένα θρίλερ των 80s παγκοσμίως και έχει αποκτήσει τεράστιο φαν κλαμπ. Ακόμη και στις μέρες μας είναι πολύ δύσκολο να γυρίσεις μια ταινία που να μπορεί να ικανοποιήσει σε τόσο μεγάλο βαθμό το κοινό!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν δεν την έχεις δει ακόμη ως τώρα, ποτέ δεν είναι αργά να γίνεις φαν!

GEEKY TRIVIA
Κατά τη διάρκεια της ταινίας, το βαμπίρ εμφανίζεται συχνά στην ανθρώπινη μορφή του τρώγοντας μήλα. Αυτή ήταν μια ιδέα του Sarandon, ο οποίος κάνοντας έρευνα πάνω στους βρικόλακες για τον ρόλο του, βρέθηκε να διαβάζει για τις νυχτερίδες και αποφάσισε ότι ο χαρακτήρας του έχει ίχνη από φρουτοφάγα νυχτερίδα στο DNA του!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η αρχική ταινία είχε ένα σίκουελ και ένα remake, το οποίο με τη σειρά του πήρε κάτι που έμοιαζε με σίκουελ, αλλά δεν ήταν ακριβώς!

• Fright Night Part 2 (1988) ★★★☆☆
  Τρία χρόνια μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας, ο Charley –στο κολέγιο πλέον- έχει πειστεί, μετά από αρκετή ψυχοθεραπεία, ότι το βαμπίρ που αντιμετώπισε ήταν απλώς ένας παρανοϊκός κατά συρροήν δολοφόνος και ότι οι βρικόλακες δεν είναι αληθινοί. Για κακή του τύχη, όμως, ένα νέο βαμπίρ εμφανίζεται στην πόλη και τον βάζει στο στόχαστρό του…
• Fright Night (2011) ★★★☆☆
  Remake, ελαφρώς βασισμένο στην αρχική ταινία, καθώς έχει αρκετές διαφοροποιήσεις. Δυστυχώς, δεν έπεισε τόσο, καθώς έφαγε αρκετό θάψιμο.
• Fright Night 2: New Blood (2013) ★☆☆☆☆
  Ενώ η συγκεκριμένη ταινία λανσάρεται ως σίκουελ, παρόλα αυτά, αποτελεί και αυτή ένα άτυπο, άνευρο και παντελώς αδιάφορο remake, καθώς και μίξη των δύο αρχικών ταινιών. Η ιστορία ξεκινά από την αρχή, αγνοώντας το remake και, φυσικά, κανείς από το προηγούμενο καστ δεν επιστρέφει.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Νομίζω ότι είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι μετά τις δύο τελευταίες ταινίες, το franchise ψόφησε πλέον οριστικά! Καρφώστε του κι ένα παλούκι στην καρδιά, μην έχουμε κι άλλα ανούσια remake!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Ο ματάκιας της γειτονιάς…

Ποτέ μην τα βάζεις με τους υπερφυσικούς γείτονες!

Το λες και ευθανασία…

The Cabin in the Woods: Τώρα εξηγούνται όλα!

Σκηνοθεσία: Drew Goddard
Σενάριο: Joss Whedon, Drew Goddard
Μουσική: David Julyan
Ηθοποιοί: Kristen Connolly, Chris Hemsworth, Fran Kranz, Jesse Williams κ.α.
Είδος: Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★★★★★

ΤΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★☆☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★★

THE CABIN IN THE WOODS (2012)
Ετοιμάζεσαι να πας κάπου για το τριήμερο; Αν όχι, έχω να σου προτείνω μια απόμερη καλύβα στο δάσος! Τη σημερινή ταινία τη λάτρεψα όσο έχω λατρέψει λίγες ταινίες τρόμου. Σε μια εποχή όπου οι φρέσκες ιδέες σπανίζουν και ξέρεις πια τι να περιμένεις πάνω κάτω από ένα θρίλερ, το Cabin in the Woods κατάφερε, όχι μόνο να πρωτοτυπήσει με το καινοτόμο σενάριό του, αλλά και να χρησιμοποιήσει έξυπνα όλα τα κλισέ του είδους, προς όφελός του –κάτι που ως τότε είχε καταφέρει να πετύχει, ως ένα βαθμό, μόνο το Scream.

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Πέντε φοιτητές αποφασίζουν να περάσουν το σαββατοκύριακό τους σε μια απομονωμένη καλύβα στο δάσος, αγνοώντας ότι βρίσκονται υπό συνεχή παρακολούθηση από μια ομάδα επιστημόνων που εργάζονται στις μυστικές εγκαταστάσεις μιας μυστηριώδους οργάνωσης. Η ανυποψίαστη παρέα των φοιτητών δεν γνωρίζει ότι όλες οι κινήσεις και αποφάσεις τους υποκινούνται έμμεσα από τους επιστήμονες και ότι αποτελούν απλώς τα αθώα πιόνια σε ένα πανάρχαιο τελετουργικό που δεν θα αποφασίσει μόνο το δικό τους μέλλον…

Άλλο ένα κλασικό θρίλερ με καλύβες στο δάσος και μανιακούς δολοφόνους, λοιπόν; Και ναι και όχι! Διότι, όπως έλεγε και το trailer: «νομίζεις ότι ξέρεις την ιστορία» και, σίγουρα, ξεκινάει σαν κάτι πολύ γνώριμο, αλλά η εξέλιξή της σε διαψεύδει πλήρως. Το μεγαλύτερο ατού της ταινίας, είναι ότι κρατά καλά κρυμμένα τα χαρτιά της ως το τέλος. Μπορείς άνετα να κάνεις κάμποσες εικασίες για το τι πραγματικά συμβαίνει, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι θα πέσεις τελείως μέσα. Μοιάζει με ένα παζλ που καλείται να λύσει ο θεατής, ενώ έχει και τόσες έμμεσες αναφορές σε άλλες ταινίες τρόμου, που αποτελεί την παιδική χαρά κάθε horror geek!

Πρόκειται, στην ουσία, για ένα meta-thriller που καταφέρνει με πανέξυπνο τρόπο να επαναπροσδιορίσει όλες, σχεδόν, τις μεταφυσικές ταινίες τρόμου –δανειζόμενο, έμμεσα, στοιχεία από αυτές- και ταυτόχρονα να αυτο-οριστεί ξεδιάντροπα ως το origin story όλων τους! (Θα καταλάβεις περισσότερο τι εννοώ όταν δεις την ταινία, δεν μπορώ να γράψω περισσότερα χωρίς να κάνω spoiler!) Ταυτόχρονα, το Cabin in the Woods δεν φοβάται καθόλου τα κλισέ. Αντιθέτως, τα χρησιμοποιεί άφοβα, αλλά μέσα σε ένα διαφορετικό και πρωτότυπο πλαίσιο, το οποίο τα μετατρέπει σε κάτι καινούργιο. Σίγουρα, έχει δυο-τρεις στιγμές που θα σε κάνουν να γυρίσεις τα μάτια σου χαμογελώντας σαρκαστικά και το τέλος είναι λίιιιιγο over the top! Αλλά αυτά δεν θα σε ενοχλήσουν και τόσο –άλλωστε, όλοι μας έχουμε συγχωρήσει πολύ μεγαλύτερα παραπτώματα σε ταινίες!

Η ταινία, φυσικά, χώρισε τους θεατές σε δύο στρατόπεδα (όπως συμβαίνει συχνά με όλα τα αριστουργήματα, άλλωστε –ναι, ναι, ξέρω, δεν είμαι και ο πιο αντικειμενικός κριτής!). Το ένα στρατόπεδο, στο οποίο ανήκουν και οι περισσότεροι κριτικοί, λάτρεψε την ταινία και τη θεωρεί ένα από τα καλύτερα και πιο πρωτότυπα θρίλερ. Το άλλο στρατόπεδο δεν μπορεί να καταλάβει για ποιον λόγο ενθουσιάστηκαν όλοι τόσο μαζί της και τη θεωρεί σκουπίδι. Γι’ αυτό, όμως, ευθύνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό το γεγονός ότι οι περισσότεροι δυσαρεστημένοι θεατές δεν γνώριζαν ότι η ταινία που πήγαν να παρακολουθήσουν δεν αποτελούσε καθαρόαιμη ταινία splatter, αλλά ΚΩΜΩΔΙΑ τρόμου, και ξενέρωσαν.

Αλλά πώς είναι δυνατόν μια ταινία που παρωδεί, ουσιαστικά, το horror genre στην πληρότητά του, να μην διαθέτει και ίχνη χιούμορ ή σάτιρας; Η φρίκη, το δράμα, το μυστήριο, ο τρόμος και το κωμικό στοιχείο ισορροπούν απολύτως μεταξύ τους, σε ένα σενάριο γεμάτο έξυπνους διαλόγους και κάμποσες ανατροπές που διατηρούν το ενδιαφέρον σου ζωντανό μέχρι το τέλος.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, το ρωτάς; ΝΑΙ! Και όταν τη δεις, έλα να μου πεις αν την αγάπησες ή τη μίσησες –ενδιάμεσο στάδιο δεν έχει!

GEEKY TRIVIA
Το ξεκίνημα της ταινίας είναι αρκετά περίεργο, σε σημείο να φαίνεται σαν να βλέπεις κάποια τελείως άσχετη ταινία. Αυτός ήταν και ο σκοπός πίσω από την εναρκτήρια σκηνή, καθώς ο Whedon και ο Goddard ήθελαν να μπερδέψουν τους θεατές και να τους κάνουν να νομίζουν ότι μπήκαν σε λάθος αίθουσα στον κινηματογράφο. Ταιριαστό, μια και τίποτε στην ταινία δεν είναι αυτό που φαίνεται!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δεν υπάρχει περίπτωση (και λόγος) να υπάρξει συνέχεια! Κανένα σίκουελ δεν μπορεί να επαναλάβει αυτή την επιτυχία.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Μοιάζει τετριμμένο, αλλά δεν είναι!

Πάντα υπάρχει ένα creepy ιαπωνικό φάντασμα!

Δεν δείχνουν καλά τα πράγματα…

Penny Dreadful: Βικτωριανός τρόμος…

Δημιουργός: John Logan
Δίκτυο: Showtime
Διάρκεια: 3 σεζόν (27 επεισόδια 47’-60’)
Ηθοποιοί: Timothy Dalton, Eva Green, Josh Hartnett, Rory Kinnear κ.α.
Είδος: Horror Drama
Αξιολόγηση: ★
★
★
★
★


TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

PENNY DREADFUL (2014-2016)
Σήμερα έχω μια από τις πιο εξαιρετικά καλογυρισμένες σειρές τρόμου της τελευταίας πενταετίας. Δυστυχώς, μας άφησε νωρίς, μια και ολοκλήρωσε τον κύκλο της. Ή ευτυχώς, διότι τέλειωσε πάνω στην ακμή της και δεν ακολούθησε την πεπατημένη των αμερικάνικων στούντιο που θέλουν να τραβάνε τις δημοφιλείς σειρές τους από το μαλλί, μέχρι να γεμίσουν 20 σεζόν ή να πεθάνουν οι πρωταγωνιστές από γεράματα on camera!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η σειρά διαδραματίζεται στη Μεγάλη Βρετανία του 19^ου αιώνα και περιστρέφεται γύρω από τις ζωές χαρακτήρων που γνωρίζουμε κυρίως από τη λογοτεχνία τρόμου της εποχής εκείνης, ανάμεσά του ο Dorian Gray, ο Victor Frankenstein και το τέρας του και διάφοροι άλλοι. Κεντρική ηρωίδα είναι η μυστηριώδης Vanessa Ives, η οποία συνεργάζεται με τον εξερευνητή Sir Malcolm, με σκοπό να εντοπίσουν την παιδική της φίλη και κόρη του, Mina, που έχει απαχθεί από επικίνδυνα πλάσματα της νύχτας. Στην αναζήτησή τους αυτή, επιστρατεύουν και τη βοήθεια ενός αμερικάνου πιστολέρο και showman, του Ethan Chandler, ο οποίος έχει τα δικά του μυστικά να κρύψει. Καθώς εξελίσσεται η αποστολή τους, όμως, συνειδητοποιούν ότι το μυστήριο γύρω από την απαγωγή της Mina είναι πολύ πιο πυκνό απ’ ό,τι νόμιζαν και ότι επίκεντρο της ιστορίας είναι η ίδια η Vanessa. Στην πορεία, θα έρθουν όλοι τους σε επαφή με διάφορους άλλους ήρωες –καθένας αντιμέτωπος με τους δικούς του δαίμονες (μερικές φορές, κυριολεκτικά!)- που θα επηρεάσουν και θα διαμορφώσουν την εξέλιξη των γεγονότων με τον δικό τους τρόπο.

“Penny dreadful” ήταν ο ελαφρώς υποτιμητικός όρος με τον οποίο αποκαλούσαν ένα είδος εβδομαδιαίων περιοδικών λογοτεχνίας τρόμου ή μυστηρίου στη Βρετανία του 19^ου αιώνα, τα οποία κόστιζαν μια πέννα (ή σεντ) το τεύχος. Δεν υπάρχει τίποτε το υποτιμητικό, όμως, στην ομότιτλη σειρά. Μπορεί το ύφος της να είναι επηρεασμένο ή βασισμένο στο περιεχομένο των εντύπων εκείνων, αλλά παίρνει κάτι ευτελές και φτηνό και το ανυψώνει με μοναδικό τρόπο!

Πρόκειται για μια σειρά –γοτθικού θα μπορούσε να πει κανείς- τρόμου με γνώριμους χαρακτήρες, που ξεφεύγουν, όμως, από τις αντίστοιχες καρικατούρες τους, όπως παρουσιάζονται στα θρίλερ, και αποδίδονται πιο ρεαλιστικά. Διαθέτει πολύ καλή -εώς εξαιρετική σε κάποια επεισόδια- σκηνοθεσία, καθηλωτική μουσική, αυθεντικά κοστούμια και σκηνικά και ένα άψογο καστ, με την Eva Green να δίνει πιθανότατα την καλύτερη ερμηνεία όλης της καριέρας της ως τώρα, ως Vanessa Ives, και τον Rory Kinnear να συγκλονίζει και να συγκινεί με την ερμηνεία του ως το Τέρας, δίνοντας μια τελείως διαφορετική και ανθρώπινη εκδοχή του χαρακτήρα, που δεν έχουμε ξαναδεί.

Η σειρά ξεκινά με μια ενδιαφέρουσα πρώτη σεζόν, που θέτει τις βάσεις της ιστορίας, συνεχίζει με μια εξαιρετική, δεύτερη σεζόν που εμβαθύνει ακόμη περισσότερο στο σκοτάδι των χαρακτήρων και ολοκληρώνεται με την τρίτη σεζόν, που συνεχίζει με την ίδια ποιότητα και κλείνει την ιστορία, αφήνοντάς σε να θέλεις περισσότερο. Μπορεί το σενάριο να πατάει σε γνώριμα θεματικά μονοπάτια, παρόλα αυτά, το κοινό πλαίσιο με το οποίο δένουν μεταξύ τους όλες οι ιστορίες, το κάνουν να φαίνεται φρέσκο και ξεχωριστό. Το σημαντικό είναι πως όσο αιματηρή, φρικαλέα και τρομακτική αν είναι σε διάφορες περιστάσεις η σειρά, δεν χάνει σε καμία περίπτωση το σημείο εστίασής της: οι χαρακτήρες, το παρελθόν τους, οι μεταξύ τους σχέσεις και πώς οι φιλοσοφικές και υπαρξιακές τους αναζητήσεις, άλλοτε τους οδηγούν σε κοινά μονοπάτια και άλλοτε τους σπρώχνουν σε αντίθετες πορείες.

Πρόκειται για μια από τις καλύτερες σειρές τρόμου –για να μην πω μια από τις καλύτερες σειρές γενικότερα- που έχουν προβληθεί ποτέ στην τηλεόραση. Σαγηνευτική, μυστηριώδης, σκληρή και βαθιά ανθρώπινη ταυτόχρονα, που θα σε βάλει σε πολλές σκέψεις όσον αφορά την πολύπλοκη φύση και τον εύθραυστο ψυχισμό του ζώου που ονομάζεται «άνθρωπος». Ένα οπτικοακουστικό διαμάντι που πολύ δύσκολα θα καταφέρει κάποιος δημιουργός να ξεπεράσει.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, δες την οπωσδήποτε. Αξίζει απείρως περισσότερο από μια πεντάρα!

GEEKY TRIVIA
Έξι από τους ηθοποιούς έχουν εμφανιστεί στην αναβίωση της σειράς Doctor Who, με την Billie Piper να κατέχει το ρεκόρ εμφανίσεων, αφού υποδύθηκε την πρώτη σύντροφο του Doctor σε πάνω από τριάντα επεισόδια.
Επίσης, τέσσερα μέλη του καστ έχουν εμφανιστεί και σε ταινίες του James Bond, με τον Timothy Dalton, φυσικά, να είναι ο πιο αναγνωρίσιμος, αφού υποδύθηκε τον διάσημο κατάσκοπο σε δύο ταινίες.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Κανένα τηλεοπτικό μέλλον, αλλά έχει ανακοινωθεί ήδη μια νέα σειρά graphic novels που θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2017. (Η πρώτη κυκλοφόρησε ήδη από τον Μάιο του 2016.)

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Η κάρτα τίτλου.

Δείχνει λίγο τσαντισμένη…

Το πρωταγωνιστικό δίδυμο.

Ανάποδος σταυρός και ζωύφια. Ανησυχητικός συνδυασμός!

Όλοι ξέρουμε πόσο καλά θα εξελιχθεί αυτό…