Σκηνοθεσία: Anthony C. Ferrante
Σενάριο: Anthony C. Ferrante
Μουσική: Alan Howarth, Carey James
Ηθοποιοί: Trish Coren, Rachel Harland, Jilon Ghai
Είδος: Supernatural Horror
Αξιολόγηση: ☆☆☆☆☆
TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
★☆☆☆
Φρίκη: ★
★☆☆☆
Τρόμος: ★
☆☆☆☆
Αγωνία: ★
★☆☆☆
BOO (2005)
Υπάρχουν αριστουργηματικές ταινίες, υπάρχουν απλώς καλές ταινίες, υπάρχουν μέτριες και κακές ταινίες. Και, τέλος, υπάρχουν και πολύ, ΠΟΛΥ κακές ταινίες! Τόσο κακές που σε κάποιο από τα επίπεδα της Κόλασης προβάλλονται ταυτόχρονα και ακατάπαυστα σε γιγαντοοθόνες, σε κολασμένους που έχουν οδοντογλυφίδες στα βλέφαρα. Το Βoo είναι μία από αυτές. Είναι η κλασική περίπτωση ταινίας που δεν σε προϊδεάζει για τη βασανιστική φρίκη που πρόκειται να εκτυλιχθεί στην οθόνη σου και -αφού την ξεκινήσεις- δεν μπορείς να σταματήσεις να τη βλέπεις, μόνο και μόνο επειδή θες να δεις πόσο πιο χάλια θα γίνει! Και μια και σήμερα είναι η γιορτή του Halloween στο Αμέρικα, είναι η κατάλληλη περίοδος γι’ αυτό το review. Παρεμπιπτόντως, το blog έκλεισε έναν χρόνο ζωής, οπότε σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσω τα 6 άτομα που με διαβάζουν εκ περιτροπής!
TI MAΣ ΛΕΣ;
Δύο ζευγάρια αποφασίζουν να περάσουν το Halloween μέσα σε ένα παλιό, ερειπωμένο νοσοκομείο, όπου ένας φίλος τους έχει στήσει τρομακτικές φάρσες και ανάλογο ντεκόρ. Αυτό που δεν γνωρίζουν, όμως, είναι ότι ο τρίτος όροφος του κτιρίου –στον οποίο στεγαζόταν η ψυχιατρική πτέρυγα- είναι στοιχειωμένος και όποιος μπαίνει εκεί παγιδεύεται. Η Jessie, που έχει παραψυχικές ικανότητες, βλέπει οράματα από το παρελθόν, που τη βοηθούν να ανακαλύψει ποιο είναι το σατανικό σχέδιο που έχουν τα πνεύματα. Να μας κάψουν τον εγκέφαλο με αυτή την ταινία –αυτό είναι το σχέδιό τους!
Από πού να ξεκινήσω το θάψιμο; Είπαμε: η ταινία είναι πραγματικά κακή. Από το ξεκίνημα κιόλας, όπου παρακολουθείς μια σεκάνς που μοιάζει να ξεπατικώθηκε από το Scream, καταλαβαίνεις ότι το σενάριο δεν έχει και πολλές δυνατότητες. Εντάξει, δεν βοηθά και το γεγονός ότι η φάση με τα στοιχειωμένα κτίρια είναι πλέον πολύ κλισέ (και το πιο πολυχρησιμοποιημένο μοτίβο σε ταινίες θρίλερ), αλλά και άλλοι κατάφεραν να πατήσουν πάνω σε κλισέ και να φτιάξουν πρωτότυπες και τρομαχτικές ιστορίες.
Το χειρότερο, όμως, δεν είναι το αδύναμο σενάριο, αλλά οι διάλογοι και οι ερμηνείες των ηθοποιών. Οι διάλογοι -όταν δεν είναι βαρετοί, συνηθισμένοι και «άντε-να-βγει-μια-σκηνή-ακόμα»– είναι απλώς ηλίθιοι και εκτός τόπου και χρόνου. Οι ερμηνείες, από την άλλη, είναι τόσο άθλιες και υπερβολικές σε κάποια σημεία, που νιώθεις σαν να παρακολουθείς σκετσάκι σε εκπομπή της Αννίτας Πάνια. Αλλά με χειρότερους ηθοποιούς. Τα εφέ είναι ερασιτεχνικά και κακοφτιαγμένα –με εξαίρεση μια-δυο σκηνές μόνο, που δεν αρκούν για να ξελασπώσουν την ταινία από την υπόλοιπη προχειρότητα. Ενώ το Boo είχε το ιδανικό σκηνικό για να προκαλέσει μπόλικες τρομάρες, δεν χρησιμοποίησε την ατμόσφαιρα προς όφελός του.
Το τέλος, από την άλλη, τραβάει πολύ. Πάρα πολύ. Η καταραμένη η ταινία δεν λέει να λήξει με τίποτα, αφού η μία σκηνή μάχης διαδέχεται την άλλη, την οποία διαδέχεται μια σκηνή με όραμα, την οποία διαδέχεται μια σκηνή με το κακό που νικιέται, την οποία διαδέχεται μια σκηνή με το κακό που επιστρέφει λίγο πριν ξεφύγουν, την οποία διαδέχεται μια σκηνή με το κακό που ξανανικιέται πριν φύγουν, την οποία διαδέχεται μια σκηνή που σχεδόν έχουν φύγει, αλλά το κακό επανέρχεται με άλλη μορφή, την οποία διαδέχεται μια ακόμα σκηνή με όραμα, την οποία ΓΙΑ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ! Αν δυσκολευόσασταν τόσο να το τελειώσετε, ας έπεφτε μια ατομική βόμβα στο τέλος και ας ψοφολογούσαν όλοι! Το αποτέλεσμα είναι 90 βασανιστικά λεπτά κακής ηθοποιίας και αδύναμης σκηνοθεσίας.
Το αποκορύφωμα της γελοιότητας του σεναρίου είναι το flash back που αποκαλύπτει πώς ξεκίνησε η πυρκαγιά που κατέστρεψε τον τρίτο όροφο και σκότωσε τους τροφίμους. Παίζει να είναι η πιο άκυρη, παράλογη και χωρίς νόημα σκηνή που έχω δει ποτέ σε ταινία –και έχω δει πολύ σκουπίδι, λέμε! Μην ανησυχείς για το σπόιλερ, δεν θα σου χαλάσει πολλά (αυτό το κάνει η ίδια η ταινία από μόνη της!)
Η νοσοκόμα μοιράζει τα χάπια στους ασθενείς και ο κακός σηκώνεται από το καροτσάκι του παραπατώντας και ζητάει τα κλειδιά για να βγει έξω. Και για να δείξει πόσο σοβαρολογεί, παίρνει μια εφημερίδα, της ανάβει φωτιά με ένα σπίρτο (όσο η νοσοκόμα απλώς κοιτά) και την πετά πάνω σε ένα τραπέζι που έχει μια άλλη εφημερίδα –wow, hardcore!!! Σε αυτό το σημείο, το μόνο που είχε να κάνει η τύπισσα ήταν να πάει και να σβήσει τη φωτιά με δέκα διαφορετικούς τρόπους. Αλλά όχι! Η νοσοκόμα ανοίγει κουβέντα μαζί του και απλώς τον ρωτάει «γιατί» και διάφορα ανούσια που θυμίζουν διάλογο από τη «Λάμψη» του Φώσκολου. Μετά προσπαθεί να του ξεφύγει–σε αυτό το σημείο να επισημάνω ότι ο τύπος σέρνεται σαν ημιπληγικός και το μόνο που αρκεί για να τον βγάλει εκείνη νοκ άουτ, είναι απλώς να φυσήξει δυνατά! Παράλληλα, το τεράστιο, μαρμάρινο και άδειο από εύφλεκτα υλικά δωμάτιο αρχίζει μυστηριωδώς να καίγεται, καθώς η φωτιά εξαπλώνεται από το τραπέζι (που είναι στο κέντρο του δωματίου)… στον τοίχο! ΟΚ, καταπίνουμε και τη φωτιά-άλτη και τον τοίχο που, προφανώς, έχει περαστεί με βενζίνη αντί για λαδομπογιά! Η νοσοκόμα, αντί απλώς να τραβήξει κλωτσίδι στον παπάρα και να τρέξει στην πόρτα να ξεκλειδώσει, παίρνει τα κλειδιά και… τα πετάει από το παράθυρο, για να μην ξεφύγει ο κακός (ο οποίος, όπως προείπα, κινείται πιο αργά κι από παγετώνα!) Και πεθαίνουν όλοι! Αχαχαχαχα!!! Η πιο μάταιη αυτοθυσία στα χρονικά του κινηματογράφου!
ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, το μόνο τρομαχτικό με το Boo είναι το πόσο εύκολα μπορεί να βγάλει ταινία ο οποιοσδήποτε στις μέρες μας. Δες το μόνο με παρέα, ώστε να γελάτε μαζί και να σχολιάζετε τα άκυρα που θα βλέπετε!
GEEKY TRIVIA
Ο σκηνοθέτης της ταινίας έχει χτίσει καριέρα πάνω στις low budget b-movies του συρμού, με το πιο πρόσφατο πόνημά του να είναι οι τηλεταινίες Sharknado του καναλιού SyFy, οι οποίες έχουν καρχαρίες που παγιδεύονται σε τυφώνα και τρώνε κόσμο. Σε αυτό το σημείο, η Λογική άφησε την τελευταία της πνοή. Θα μας λείψει…
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Σίκουελ σε αυτή την Boo-ρδα; Αυτό κι αν θα ήταν τρομαχτικό (σαν ιδέα και μόνο!)
ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:
Εντάξει, δεν το λες και Banksy, αλλά τρώγεται…
Έχει πολλά στο μυαλό του…
Η ηλιθιότερη σκηνή της ταινίας! Από μόνη της αξίζει Χρυσό Βατόμουρο.
Fri(ght)day Nights 