The Crazies: Η τρέλα δεν πάει στα βουνά!

Σκηνοθεσία: Breck Eisner
Σενάριο: Scott Kosar, Ray Wright
Μουσική: Mark Isham
Ηθοποιοί: Timothy Olyphant, Radha Mitchell, Joe Anderson κ.α.
Είδος: Science Fiction Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆

ΤΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα ★★☆☆☆
Φρίκη: ★★☆☆☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

THE CRAZIES (2010)
Το μενού σήμερα έχει ξαναζεσταμένο φαγητό. Με απλά λόγια: remake. Συνήθως κάνω review στις αρχικές ταινίες, εκτός από τις περιπτώσεις που θεωρώ ότι το remake είναι καλύτερο -όπως συμβαίνει και τώρα. Διότι υπάρχουν και περιπτώσεις που το φαγητό είναι καλύτερο όταν το ξαναζεστάνεις. (Βασικά όχι. Το φαγητό είναι πάντα καλύτερο φρέσκο, αλλά έπρεπε κάπως να μου βγει η παρομοίωση!)

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Οι κάτοικοι της κωμόπολης Ogden Marsh αρχίζουν να επιδεικνύουν αλλόκοτη και δολοφονική συμπεριφορά, πράγμα που θέτει σε επιφυλακή τον τοπικό σερίφη, David Dutten. Στην προσπάθειά του ν’ ανακαλύψει τι μπορεί να ευθύνεται γι’ αυτή την ξαφνική επιδημία, θα συνειδητοποιήσει ότι η πτώση ενός στρατιωτικού αεροπλάνου στην ευρύτερη περιοχή ίσως συνδέεται άμεσα με τα γεγονότα. Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο, όμως, όταν κάνει την εμφάνισή της μια στρατιωτική μονάδα που βάζει σε καραντίνα ολόκληρη την πόλη…

Η ταινία του 1973 ήταν πόνημα του πατέρα των ζόμπι, George A. Romero, αλλά δεν είχε την ίδια επιτυχία με τους νεκροζώντανούς του. Το remake, από την άλλη, είχε καλύτερη τύχη και συγκαταλέγεται από πολλούς στις σπάνιες περιπτώσεις που ένα remake ξεπερνά κατά πολύ το πρωτότυπο σε ποιότητα. Εντάξει, όχι και τόσο δίκαιη σύγκριση θα μου πεις, διότι με τα μέσα που είχαν το ’73, εννοείται ότι η αρχική ταινία θα έμοιαζε με παρωδία. Παρόλα αυτά, η ταινία του 2010 δεν υπερτερεί μόνο όσον αφορά τα εφέ και τα σκηνικά. Είναι ανώτερη και από άποψη σκηνοθεσίας, ερμηνειών και σεναρίου (και για να είμαι ειλικρινής, υπερτερεί και στους διαλόγους, σε ποσοστό περίπου 90%…)

Καταρχάς, ενώ το original μοίραζε τον χρόνο του ανάμεσα στους κατοίκους της πόλης και το στρατιωτικό προσωπικό που αναζητούσε το εμβόλιο, ο Eisner αποφάσισε να ρίξει όλο το βάρος κυρίως στους κατοίκους και στην πάλη τους να επιβιώσουν μέσα σε ένα περιβάλλον που καταρρέει σταδιακά γύρω τους, αφήνοντας τους καραβανάδες να παίζουν τον ρόλο του κακού -όπως τους αρμόζει, άλλωστε! Αυτό από μόνο του ήταν υπεραρκετό για να γίνει πιο απλή η ιστορία και η δράση πιο ομαλή και χωρίς βαρετές διακοπές.

Επιπροσθέτως, ενώ η κεντρική πλοκή παρέμεινε ουσιαστικά ίδια, οι σκηνές βίας έγιναν λίγο πιο έντονες και προστέθηκαν και κάμποσες παραπάνω, γεγονός που ανέβασε τα ποσοστά αγωνίας και τρόμου, διότι horror ταινία χωρίς έστω λίγη φρίκη και καρδιοχτύπι δεν γίνεται! Το The Crazies, λοιπόν, μπορεί να μην πατάει σε μια ιστορία που να μην έχουμε ξαναδεί, αλλά είναι καλογυρισμένο, έντονο, έξυπνο και πολύ πιο βλοσυρό και σκληρό από τον προκάτοχό του!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, θα σε αφήσει σίγουρα ικανοποιημένο –αν δεν τρελαθείς για πάρτη της!

GEEKY TRIVIA
Το τραγούδι που ακούγεται στην έναρξη της ταινίας είναι το “We’ll meet again”, του Johnny Cash. Είναι το τελευταίο track από το άλμπουμ “American IV”. Το πρώτο τραγούδι του ίδιου άλμπουμ χρησιμοποιήθηκε στην έναρξη ενός άλλου remake ταινίας του Romero: του Dawn of the Dead του 2004.

ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Σε περίπτωση που σου διέφυγε τις προηγούμενες 3-4 φορές που το ανέφερα, η ταινία αποτελεί remake.

• The Crazies (1973) ★★☆☆☆
  Μετά από μια σειρά βίαιων περιστατικών που σημειώθηκαν ανάμεσα στους κατοίκους του Evans City, ο στρατός καταφθάνει και θέτει ολόκληρη την πόλη σε καραντίνα, καθώς ένα βιολογικό όπλο έχει μολύνει όλη την περιοχή και τρελαίνει όποιον έρθει σε επαφή με αυτό. Οι επιστήμονες του στρατού δίνουν μάχη με τον χρόνο, προκειμένου να βρούνε ένα αντίδοτο, ενώ οι ελάχιστοι κάτοικοι που δεν έχουν ακόμη προσβληθεί προσπαθούν να βρούνε ασφαλή διέξοδο από την πόλη…

Παράλληλα με την ταινία κυκλοφόρησε το Beware the Infected, μια εφαρμογή για το iPhone και ένα παιχνίδι στο Facebook βασισμένο σε αυτή.
Επίσης, λίγο πριν την προβολή της κυκλοφόρησε και η μεταφορά της σε graphic novel, καθώς και ένα κόμικ-prequel τεσσάρων τευχών.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Σίγουρα έχει τα φόντα να αποκτήσει σίκουελ, αλλά δεν έχει ακουστεί κάτι από τότε.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Καραμπίνα σε αγωνιστικό χώρο. Ο Ιβάν έχει δει αυτή την ταινία…

Δεν θα καθόμουν μπροστά του στη θέση σου!

Δεν ετοιμάζεται για τον αχυρώνα, πάντως…

The Mist: Ο τρόμος έρχεται από πολύ μακριά…

Σκηνοθεσία: Frank Darabont
Σενάριο: Frank Darabont
Μουσική: Mark Isham
Ηθοποιοί: Thomas Jane, Marcia Gay Harden, Laurie Holden κ.α.
Είδος: Science Fiction Horror
Αξιολόγηση: ★
★
★
★
★

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★
★

☆☆
Φρίκη: ★
★
★
★
☆
Τρόμος: ★
★
★
★
☆
Αγωνία: ★
★
★
★
★


THE MIST (2007)
Σήμερα βγάζω τα βαριά όπλα: έχω ταινία βασισμένη σε διήγημα του Stephen King! Κατά γενική ομολογία, ο King αποτελεί τον άρχοντα του λογοτεχνικού τρόμου και πηγή έμπνευσης για αρκετούς σκηνοθέτες, καθώς δεκάδες από τα διηγήματα και τα βιβλία του έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, άλλα σημειώνοντας τεράστια επιτυχία (The Shining, Carrie, Christine, Misery, It, Stand by Me, The Shawshank Redemption) και άλλα… εμ… ας μην τα συζητήσουμε καν. Η σημερινή είναι, κατά την άποψή μου, μια από τις πιο επιτυχημένες μεταφορές!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Μετά από μια άγρια καταιγίδα που προκάλεσε αρκετές ζημιές στην πόλη τους, κάποιοι από τους κατοίκους του Bridgton καταφεύγουν στο τοπικό σούπερ μάρκετ για προμήθειες. Όταν, όμως, μια αλλόκοτη ομίχλη καλύπτει αστραπιαία ολόκληρη την πόλη, ταμπουρώνονται φοβισμένοι μέσα στο κατάστημα. Σύντομα ανακαλύπτουν ότι οι φόβοι τους είναι βάσιμοι, καθώς αυτή η ομίχλη δεν μοιάζει να είναι ένα απλό φυσικό φαινόμενο και κρύβει κάτω από το πέπλο της πλάσματα ανείπωτου τρόμου. Παγιδευμένοι και ανήμποροι να εξηγήσουν τι συμβαίνει και ποιος ευθύνεται, προσπαθούν να βρούνε τρόπους να αντιδράσουν και να επιζήσουν, χωρίς να μπορούν να φανταστούν ότι η μεγαλύτερη απειλή δεν έρχεται από τα τέρατα που κρύβονται στην ομίχλη…

Λίγα πράγματα έχω να γράψω σήμερα, μια και η όποια περιγραφή μου θα ωχριά μπροστά στην εμπειρία του να παρακολουθήσεις ο ίδιος την ταινία. Από την πρώτη σκηνή μέχρι το συνταρακτικό τέλος της, η Ομίχλη σε ρουφάει στη σκοτεινή και γεμάτη μυστήριο ατμόσφαιρά της. Είναι έντονη η αίσθηση ότι κακό πλανάται στον αέρα και ότι ο κίνδυνος παραμονεύει παντού και το καλό είναι ότι αυτό το ανακαλύπτεις κι εσύ σταδιακά, μαζί με τους πρωταγωνιστές. Αν υπάρχει κάτι που φοβούνται οι περισσότεροι άνθρωποι, αυτό είναι το άγνωστο και η συγκεκριμένη ταινία πατάει γερά στον φόβο αυτό και παίζει με τα νεύρα σου. O Darabont, συν τοι άλλοις, το έχει με τις μεταφορές ιστοριών του King, αφού έχει ήδη σκηνοθετήσει στο παρελθόν και τα The Shawshank Redemption και The Green Mile.

Το βασικότερο χαρακτηριστικό του The Mist, όμως, είναι ότι δεν πρόκειται για μια απλή ταινία με τέρατα. Τουλάχιστον, όχι μόνο τα αναμενόμενα τέρατα. Διότι, σίγουρα, υπάρχουν τα εξώκοσμα πλάσματα που κρύβονται μέσα στην ομίχλη και κάνουν αρκετά αισθητή την απειλητική παρουσία τους –ασχέτως αν δεν αποκαλύπτονται όλα στην πληρότητά τους, αλλά υπάρχουν και τα «τέρατα» που φοράνε ανθρώπινο προσωπείο και κρύβονται ανάμεσα στους επιζώντες. Και εκεί παίζεται το παιχνίδι: την κρίσιμη ώρα, θα σταθείς στο ύψος σου ή θ’ αφήσεις το τέρας που κρύβεται μέσα σου να σε κυριεύσει, οδηγώντας σε στα άκρα; Οι ήρωες δεν έχουν ν’ αντιμετωπίσουν μόνο το μυστήριο που κρύβει η ομίχλη, αλλά και τους συντοπίτες τους, που οδηγούνται σε ακραίες συμπεριφορές από τις περιστάσεις. Πρόκειται, σαφέστατα, για μια αλληγορία της σύγχρονης κοινωνίας, αλλά δοσμένη με μέτρο και απόλυτη αρμονία με το σενάριο. Το υποβλητικό score της ταινίας ανήκει στον Mark Isham, ο οποίος αυτή την περίοδο έχει αναλάβει το μουσικό “ντύσιμο” της σειράς φαντασίας Once Upon A Time.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν τη δεις για πρώτη φορά, σε ζηλεύω!

GEEKY TRIVIA
Τρεις από τους ηθοποιούς που συμμετείχαν στην ταινία, η Laurie Holden, η Melissa McBride και ο Jeffrey DeMunn ξανασυναντήθηκαν τρία χρόνια αργότερα και στο cast της τηλεοπτικής μεταφοράς του The Walking Dead (ως Andrea, Carol και Dale αντιστοίχως), την επιμέλεια του οποίου είχε αναλάβει ο ίδιος ο Darabont!

ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία μπορεί να μην απέκτησε σίκουελ, αλλά απέκτησε την (βραχύβια) τηλεοπτική της μεταφορά.

• The Mist (2017) ★★★☆☆
  Το Bridgeville καλύπτεται από μια μυστηριώδη ομίχλη που καλύπτει τελείως την ορατότητα, παγιδεύοντας τους κατοίκους σε διάφορα σημεία της πόλης. Η ομίχλη, όμως, κρύβει και θανάσιμους κινδύνους, καθώς όποιος παγιδευτεί σε αυτήν βρίσκει φριχτό θάνατο με ανεξήγητους τρόπους…

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Πρέπει να είναι μια από τις σπάνιες περιπτώσεις που οι φαν ζητάνε sequel και ο σκηνοθέτης το αρνείται. Πριν ακόμα βγει καλά καλά στους κινηματογράφους η ταινία, ο Darabont (που δεν είναι μεγάλος φαν των σίκουελ) ξεκαθάρισε ότι όσο καλά και αν πήγαινε, δεν θα είχε συνέχεια. Και καλά έκανε, δεν υπήρχε περίπτωση να ξεπεράσουν το πρωτότυπο σε ποιότητα.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Δεν θες να παγιδευτείς σε αυτή την ομίχλη…

Ποιος από τους δύο είναι πιο φοβισμένος;

Αυτό που δεν βλέπεις σε τρομάζει περισσότερο.