Hatchet: Ζει μόνο για να πετσοκόβει!

Σκηνοθεσία: Adam Green
Σενάριο: Adam Green
Μουσική: Andy Garfield
Ηθοποιοί: Joel Moore, Tamara Feldman, Deon Richmond κ.α.
Είδος: Slasher, Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★☆
Φρίκη: ★★★★★
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

HATCHET (2006)
Η σημερινή ταινία (και η τετραλογία ολόκληρη) μοιάζει σαν μια απλή αφορμή για αιματοκύλισμα μέχρι τελικής πτώσης, καθώς το σενάριο βασίζεται σε μια απλή και κλασική ιδέα, χωρίς να αναλώνεται σε πολλές αναλύσεις και εμβαθύνσεις. Αλλά ποτέ δεν με χάλασε κάτι τέτοιο. Άλλωστε, έχουν κυκλοφορήσει γύρω στα πενήντα Friday the 13^th που βασίζονται στην ίδια ακριβώς λογική και όλα έγιναν εισπρακτικές επιτυχίες, πράγμα που αποδεικνύει ότι οι ανεγκέφαλες σπλατεριές έχουν περίοπτη θέση στο ευρύ σύμπαν των ταινιών τρόμου!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Κατά τον εορτασμό του Mardi Gras, ένα γκρουπ τουριστών παίρνει μέρος σε μια βραδινή ξενάγηση στους βάλτους της Νέας Ορλεάνης. Μόνο που ο ξεναγός τους είναι άπειρος και καταλήγουν χαμένοι στη μέση του ελώδους δάσους, με τη βάρκα τους να βουλιάζει. Καθώς προσπαθούν να βρούνε το δρόμο της επιστροφής, φτάνουν σε ένα παλιό, ερειπωμένο σπίτι, το οποίο -σύμφωνα με έναν τοπικό θρύλο- ανήκε στον Victor Crowley, έναν παραμορφωμένο μανιακό που στοιχειώνει τους βάλτους, σκοτώνοντας όποιον βρίσκει στον δρόμο του. Μόνο που πολύ γρήγορα θα ανακαλύψουν ότι δεν πρόκειται καθόλου για θρύλο!

Το Hatchet βαδίζει στα χνάρια των παλιών, καλών slasher ταινιών της δεκαετίας του ‘80, καθώς το αίμα ρέει άφθονο και οι σκηνές βίας είναι αρκετά έντονες, εώς αδυσώπητα ωμές σε κάποιες περιπτώσεις! Αυτό έκανε τους λάτρεις του είδους, να το αγαπήσουν παράφορα, ασχέτως αν οι κριτικοί ήταν κάπως πιο συγκρατημένοι. Αν και η ταινία λειτουργεί κατά κύριο λόγο ως παρωδία των συγκεκριμένων ταινίων – ειδικά του Friday the 13^th – μοιάζει παράλληλα και μοναδική, κυρίως χάρη στον γρήγορο ρυθμό, τους σπιρτόζους διαλόγους και το χιούμορ της.

Δεν έχω και πολλά παραπάνω να γράψω για κριτική. Έχει όλα τα κλασικά στοιχεία που απαρτίζουν τις ταινίες του είδους: σκοτεινή ερημιά, ομάδα θυμάτων, απέθαντο δολοφόνο, ευφάνταστους θανάτους, αίμα, λίγο βυζάκι σε κάποια σημεία και κάμποσες απιθανότητες και χαζομάρες που μόνο στα θρίλερ συμβαίνουν! Αν είσαι κι εσύ φαν, θα τη δεις αρκετά ευχάριστα και οι γραφικές σκηνές θα σε ικανοποιήσουν. Αν είσαι από εκείνους που προσπαθούν να εξηγήσουν επιστημονικά και λογικά τα πάντα σε μια ταινία, τότε καλύτερα δες ένα ντοκιμαντέρ για πιγκουίνους!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, δεν είναι και για τσεκούρωμα!

GEEKY TRIVIA
Ο σκηνοθέτης είχε έναν κανόνα που απαγόρευε τη χρήση ψηφιακών εφέ στην ταινία -τα πάντα έγιναν με τον πατροπαράδοτο, πρακτικό τρόπο. Αυτός ο κανόνας ίσχυε και για τη χρήση ψεύτικου εμετού, προφανώς, αφού στη σκηνή που ένας από τους χαρακτήρες ξερνάει, ο ηθοποιός το κάνει στ’ αλήθεια! Μάλιστα, το κατάφερε με την πρώτη, αλλά για κακή του τύχη έπρεπε να ξαναγυριστεί η σκηνή και τη δεύτερη φορά, για να τον βοηθήσουν να τα βγάλει πιο εύκολα, τον ανάγκασαν να καταναλώσει ένα περίεργο μίγμα από κρύα σούπα με στρείδια και πορτοκαλάδα –εμένα μου έρχεται να ξεράσω στη σκέψη και μόνο!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία απέκτησε πολύ γρήγορα φαν κλαμπ και ήταν λογικό να γυριστούν ακόμη τρία σίκουελ.

• Hatchet II (2010) ★★★☆☆
  Ένα απόσπασμα μισθοφόρων πηγαίνει στον βάλτο με σκοπό να εντοπίσει τον Crowley και να τον εξοντώσει οριστικά. Ξέρεις από πριν πώς θα τελειώσει αυτό.
• Hatchet III (2013) ★★★☆☆
  Μια ομάδα από αστυνομικούς και νοσοκόμους καταφτάνει στον τόπο των προηγούμενων μακελειών, μόνο και μόνο για να ξεκινήσει ένα νέο μακελειό!
• Victor Crowley (2017) –
  Το τελευταίο σίκουελ συνέπεσε με τη 10η επέτειο της αρχικής ταινίας και αγνοούσα την ύπαρξή του μέχρι τη στιγμή που έγραψα αυτό το άρθρο. Οπότε, θα επανέλθω όταν το παρακολουθήσω και αυτό!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Λίγο χλωμό, αν και ποτέ δεν ξέρει κανείς. Εδώ δεν πήρα καν χαμπάρι το 4ο…

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Βραδινή βαρκάδα. Τι μπορεί να πάει στραβά;

Εμ… Εκτός από αυτό;

Τουλάχιστον έχουν τα νώτα τους καλυμμένα…

Έχει παραμελήσει λίγο τον εαυτό της…

Μύρισε μπέικον!

4/20 Massacre: Πες όχι στα ναρκωτικά!

Σκηνοθεσία: Dylan Reynolds
Σενάριο: Dylan Reynolds
Μουσική: Angela Winter Defoe
Ηθοποιοί: Jamie Bernadette, Vanessa Rose Parker, Stacey Danger κ.α.
Είδος: Slasher
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★★☆☆

4/20 MASSACRE (2018)
Τι κοινό έχουν τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου, η Πρωταπριλιά, το Χάλοουιν και κάμποσες ακόμα γιορτές, εθνικές ημέρες, αργίες και επέτειοι; Όλες έχουν αποκτήσει τις δικές τους ταινίες τρόμου με ανάλογη θεματολογία! Υπήρχε, όμως, μια πολύ ειδική Παγκόσμια Ημέρα που δεν είχε αυτή την τιμή –μέχρι πέρσι, τουλάχιστον: η 20^η Απριλίου! Τι ακριβώς γιορτάζει ο πλανήτης την αυριανή μέρα, θα αναρωτιέσαι! Η απάντηση είναι ότι δεν γιορτάζει ολόκληρος ο πλανήτης ακριβώς, αλλά… κάποιοι πιο μυημένοι!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Πέντε φίλες οργανώνουν μια πεζοπορία στο δάσος –ως είθισται στα θρίλερ- για να γιορτάσουν τα γενέθλια μίας από αυτές, τα οποία συμπίπτουν με το διήμερο της 20^ης Απριλίου. Χωρίς να το γνωρίζουν, όμως, το σημείο που επιλέγουν να κατασκηνώσουν βρίσκεται πολύ κοντά σε μια παράνομη φυτεία κάνναβης. Ενώ εκείνες είναι προετοιμασμένες για ένα διήμερο γεμάτο ποτό, τσιγαριλίκια και διασκέδαση, ο μυστηριώδης και αιμοδιψής φύλακας της φυτείας είναι αποφασισμένος να εξαλείψει κάθε απειλή που μπαίνει στην περιοχή του με κάθε μέσο…

Τι είναι αυτό το 420, λοιπόν, στο οποίο βασίζεται η ταινία; Ξεκίνησε ως μια κωδική λέξη πίσω στο 1971, όταν μια ομάδα φοιτητών αποφάσισε να ανακαλύψει την τοποθεσία μια εγκαταλειμμένης φυτείας κάνναβης και ως ώρα συνάντησης επέλεξε τις 4.20 το πρωί. Από τότε, εξελίχθηκε σε αργκό για τη χρήση μαριχουάνας και πλέον αποτελεί ένα ολόκληρο κίνημα της κουλτούρας της κάνναβης και έχει γεννήσει ολόκληρα φεστιβάλ και εορτασμούς ως «αντι-γιορτή» των ενθουσιαστών αυτής. Η 20^η Απριλίου (για ευνόητους λόγους) έχει οριστεί ως εθνική ημέρα, κατά την οποία οι φαν ανά τον πλανήτη μαζεύονται και οργανώνουν διάφορα happening, από ομαδικό κάπνισμα στις 4.20 το πρωί ή το απόγευμα μέχρι ειρηνικές διαδηλώσεις υπέρ της αποποινικοποίησης.

Ήταν θέμα χρόνου, λοιπόν, να γυριστεί ένα φιλμ που να στοχεύει και σε αυτό το κοινό! Η ταινία ισορροπεί ανάμεσα στο σοβαρό και το αστείο, προσπαθώντας απεγνωσμένα να μας πείσει ότι δεν είναι Β’ διαλογής. Δεν τα καταφέρνει και πολύ καλά, όμως. Αν και από άποψη production value είναι αρκετά προσεγμένη και καλοδουλεμένη, η σοβαροφάνεια που δείχνει έχει το αντίθετο αποτέλεσμα και καταλήγει να δείχνει πιο γελοία, αφού οι σοβαροί διάλογοι που προσπαθούν να δώσουν βάθος στους χαρακτήρες είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι με τα όσα εξωφρενικά διαδραματίζονται, καθώς και με την ίδια την παρουσία του δολοφόνου, ο οποίος μοιάζει να πετάχτηκε από καρτούν!

Οι ερμηνείες δεν είναι τόσο κακές όσο θα περίμενε κανείς σε μια ανάλογη ταινία, αλλά δεν μπορώ να πω το ίδιο και για ορισμένους από τους διαλόγους, οι οποίοι είναι είτε απελπιστικοί κακοί είτε βαρετοί και αδιάφοροι (ειδικά οι σοβαροί!) και κάνουν περιττή κοιλιά. Αν είσαι φαν των slasher, παρόλα αυτά, θα περάσεις ευχάριστα την ώρα σου (όσο ευχάριστα μπορείς να την περάσεις βλέποντας αποκεφαλισμούς και ξεκοιλιάσματα!) μια και τα επίπεδα φρίκης είναι υψηλά για low budget παραγωγή –αν εξαιρέσουμε μερικά εφέ που βγάζουν μάτι ότι είναι ψεύτικα (συμπτωματικά, ένα από αυτά είναι σε σκηνή που όντως βγαίνουν μάτια!)

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν τη δεις κι εσύ μαστουρωμένος θα σου αρέσει περισσότερο!

GEEKY TRIVIA
Στους τίτλους τέλους, ο δολοφόνος αποκαλείται «The Shape». Αυτό αποτελεί άμεση αναφορά στον εικονικό χαρακτήρα του Michael Myers στο Halloween, ο οποίος είχε την ίδια ονομασία στους τίτλους της αρχικής ταινίας.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Σοβαρά τώρα;

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Δεν δείχνουν χαρούμενες, επειδή δεν έχουν καπνίσει ακόμα…

Stealth mode…

Το αίμα ρέει άφθονο!

The Collector: Θες να δεις τη συλλογή του;

Σκηνοθεσία: Marcus Dunstan
Σενάριο: Marcus Dunstan, Patrick Melton
Μουσική: Jerome Dillon, Nathaniel Caserta
Ηθοποιοί: Josh Stewart, Michael Reilly Burke, Madeline Zima κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★★

THE COLLECTOR (2009)
Σκοτεινό ταινιάκι για σήμερα, με ολίγον από torture porn, που όλα τα αρρωστάκια λατρεύουμε –ασχέτως αν τις μισές σκηνές τις παρακολουθούμε με τα μάτια κλειστά από την αηδία! Η σημερινή ταινία γι’ αλλού ξεκίνησε και αλλού κατέληξε στην πορεία, καθώς οι δημιουργοί της είχαν πιο μεγαλόπνοα σχέδια για πάρτη της. Αλλά αυτό θα το δούμε παρακάτω, ας περάσουμε στο ψητό!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ο Arkin, ένας πρώην κατάδικος που εργάζεται ως πολυτεχνίτης για την οικογένεια Chase, προσπαθεί να μαζέψει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό που χρωστάει η γυναίκα του σε τοκογλύφους. Συνειδητοποιώντας ότι δεν πρόκειται να τα καταφέρει εγκαίρως, παίρνει την απόφαση να ενδώσει στις πιέσεις ενός εγκληματία και να διαρρήξει για εκείνον το χρηματοκιβώτιο των Chase, όπου φυλάσσεται ένα βαρύτιμο πετράδι. Γνωρίζοντας ότι η οικογένεια θα απουσιάζει, μπαίνει κρυφά στο σπίτι, αλλά αμέσως συνειδητοποιεί ότι δεν είναι μόνος του, καθώς ένας μυστηριώδης μασκοφόρος βρίσκεται ήδη εκεί και έχει γεμίσει το σπίτι με δεκάδες κρυφές παγίδες. Αυτό που δεν γνωρίζει ακόμη είναι ότι πρόκειται για τον Συλλέκτη, έναν παρανοϊκό κατά συρροήν δολοφόνο που βασανίζει και σκοτώνει οικογένειες και πάντα φεύγει παίρνοντας μαζί του ένα από τα μέλη τους…

Σκοτεινή, κλειστοφοβική και γεμάτη αγωνία η σημερινή ταινία. Το ύφος της θα σου θυμίσει πολύ –υπερβολικά πολύ, ίσως- το franchise του SAW και υπάρχει πολύ συγκεκριμένος λόγος γι’ αυτό. Οι σεναριογράφοι, βλέπεις, την προόριζαν για prequel, αλλά οι παραγωγοί εξέφρασαν την αντίθεσή τους κι έτσι έγιναν οι απαραίτητες αλλαγές και παρουσιάστηκε ως stand-alone ταινία. Ευτυχώς, δηλαδή, διότι όλα τα SAW είναι από μόνα τους και prequel και sequel και midquel και interquel και όλα τα –quel γενικώς! Πόσο πιο μπερδεμένο να το έκαναν πια;

Αν είσαι σκληροπυρηνικός φαν των ταινιών αυτών, θα τη λατρέψεις, καθώς περιέχει κάμποσες γραφικές σκηνές, αλλά και αρκετές παγίδες που θα ζήλευε και ο ίδιος ο Jigsaw. Η ιστορία, παράλληλα, καταφέρνει να ξεφύγει κάπως από τα συνηθισμένα και φρεσκάρει κάπως την κινηματογραφική εικόνα των serial killer, αφού παρουσιάζει έναν δολοφόνο αρκετά πιο δραστήριο και ενεργητικό, που δεν επαναπαύεται στο να περπατά αργόσυρτα και να περιμένει το θύμα του να σκοντάψει. Το σκηνικό στο οποίο εκτυλίσσεται η ταινία, επίσης, χαρίζει εγγυημένο σασπένς, αφού σε κάθε γωνία κρύβεται και μια διαφορετική παγίδα, πράγμα που σημαίνει ότι και τα ίδια τα θύματα είναι αναγκασμένα να αντιδράσουν με τρόπο εντελώς διαφορετικό από τα περισσότερα θρίλερ. Ή απλώς να πεθάνουν φριχτά!

Βέβαια, όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι η ταινία δεν έχει τα ελαττώματά της. Σεναριακά κενά και παράδοξα υπάρχουν πάντα –δεν υπάρχει περίπτωση να μην αναρωτηθείς κι εσύ, για παράδειγμα, πότε πρόλαβε ο δολοφόνος σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να μετατρέψει ολόκληρο τρίπατο σπίτι σε παγίδα θανάτου! Από την άλλη, μην περιμένεις κανένα ιδιαίτερο βάθος στο σενάριο ή τίποτε κρυφά μηνύματα και κίνητρα –αυτό που βλέπεις είναι απλώς μια ταινία τρόμου με έναν διαταραγμένο τύπο που βασανίζει φριχτά τα θύματά του, επειδή έτσι! Δεν υπάρχει κάτι περισσότερο να μάθεις γι’ αυτόν και δεν σε πολυνοιάζει κιόλας. Ίσως κι αυτό να είναι ένα αρνητικό, καθώς έχουμε συνηθίσει πια να βλέπουμε ταινίες γεμάτες βία, που μόνο τους σκοπό έχουν απλώς να δείξουν βία. Πόσα λίτρα ψεύτικο αίμα θα χυθούν ακόμη στα πλατό για να ικανοποιήσουμε το βίτσιο μας;

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, δες την! Και την επόμενη φορά που θα χτυπήσεις το δάχτυλό σου σε κάποιο έπιπλο μέσα στο σκοτάδι, θυμήσου ότι θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερα τα πράγματα! Όταν δεις την ταινία, θα καταλάβεις!

GEEKY TRIVIA
Ο σκηνοθέτης ήταν από τους νικητές της 3^ης σεζόν του Project Greenlight, καθώς το σενάριό του για το Feast προχώρησε σε παραγωγή. Από τότε έχει γράψει -πέρα από τα σίκουελ του Feast- και τα σενάρια για τα τέσσερα τελευταία SAW. Παρατηρώ μια μικρή ψύχωση…

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία απέκτησε μια ακόμη συνέχεια, που ολοκλήρωσε το στόρυ. Φαινομενικά, δηλαδή, διότι τίποτα δεν μένει για πολύ «ολοκληρωμένο» στο Hollywood!

• The Collection (2012) ★★★☆☆
  Με την ύπαρξη του Συλλέκτη να έχει γίνει πια γνωστή στον κόσμο, οι αρχές εξαπολύουν ανθρωποκυνηγητό, με σκοπό να τον σταματήσουν. Στο μεταξύ, το πιο πρόσφατο θύμα του είναι η Elena, η έφηβη κόρη ενός πλούσιου άντρα, ο οποίος αναθέτει σε μια ομάδα μισθοφόρων να εντοπίσουν τον Συλλέκτη και να την απελευθερώσουν με κάθε κόστος. Για να το πετύχουν αυτό, όμως, θα χρειαστούν και τη βοήθεια κάποιου άλλου.
  Το σίκουελ μάς μεταφέρει στο λημέρι του κακού και αρχίζει να θυμίζει ακόμη περισσότερο το SAW, αφού παρουσιάζονται ακόμη πιο περίτεχνες –και θανατηφόρες- παγίδες.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Λίγο χλωμό, καθώς –παρά τις καλούτσικες εισπράξεις- οι ταινίες δεν τα πήγαν πολύ καλά από κριτικές. Βέβαια, αν κρίνουμε από το Friday the 13^th, που όσο το σκυλοθάβουνε, τόσα σίκουελ ξερνάει, οι κριτικές δεν αποτελούν τόσο μεγάλο ζήτημα!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Ο Μπραντ Πιτ θα ρωτούσε: «Τι είναι μέσα στο κουτί;»

Η μπανιέρα δεν προσφέρεται πάντα για χαλάρωση…

Αυτή η πτώση θα πονέσει πάρα πολύ…

Hannibal: Κάτι ψήνεται…

Δημιουργός: Bryan Fuller
Δίκτυο: NBC
Διάρκεια: 3 σεζόν (39 επεισόδια 43’)
Ηθοποιοί: Hugh Dancy, Mads Mikkelsen, Laurence Fishburne κ.α.
Είδος: Psychological Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★★
Φρίκη: ★★★★★
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★★

HANNIBAL (2013-2015)
Σήμερα θα σου προτείνω μια από τις πιο καλογυρισμένες και φρικιαστικές, ταυτόχρονα, σειρές που προβλήθηκαν ποτέ στην τηλεόραση. Πήρε εξαιρετικές κριτικές σε όλους σχεδόν τους τομείς, ανέβασε στα ύψη τον πήχυ στα τηλεοπτικά θρίλερ και στο τέλος -με την υπερβολική σιγουριά ενός φαβορί- πέταξε πολύ κοντά στον ήλιο, έκαψε τα φτερά της και σαν άλλος Ίκαρος καταποντίστηκε στα απύθμενα βάθη της τηλεθέασης, αφήνοντας τους φαν περίλυπους!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ο Will Graham είναι ένας profiler του FBI με τη μοναδική ικανότητα να μπαίνει στο μυαλό του εκάστοτε ψυχοπαθούς και να ανακαλύπτει τα κίνητρα αλλά και τις μεθόδους που χρησιμοποιεί. Όταν ζητείται η βοήθειά του στις έρευνες για έναν κατά συρροήν δολοφόνο που σκοτώνει τα θύματά του με φρικαλέους τρόπους, η δύσκολη υπόθεση αρχίζει να τον επηρεάζει ψυχολογικά. Έτσι, αποφασίζεται να τεθεί παράλληλα υπό την επίβλεψη του ψυχιάτρου Hannibal Lecter, ο οποίος θα αναλάβει χρέη συμβούλου, αλλά και μέντορα. Κανείς δεν υποψιάζεται, όμως, ότι και ο ίδιος ο Lecter έχει μια φρικιαστική έξη: την κατανάλωση ανθρώπινου κρέατος! Εντυπωσιασμένος από την εμπαθική ικανότητα του Will, ο Hannibal θα αποκτήσει έναν ιδιαίτερο δεσμό μαζί του, τον οποίο, όμως, θα εκμεταλλευτεί στο έπακρο, προσπαθώντας να μετατρέψει τον προστατευόμενό του σε κάτι διαφορετικό…

Σίγουρα δεν χρειάζεται να επεκταθώ περισσότερο στην πλοκή, όλοι γνωρίζουμε τη διάσημη ταινία που έφερε τον χαρακτήρα του Lecter στο προσκήνιο. Η σειρά ξεκινά, ουσιαστικά, πριν το αρχικό βιβλίο και εξερευνά τα πρώτα βήματα στην περίεργη φιλία ανάμεσα στους δύο ήρωες. Κατά τη διάρκειά της δανείζεται χαρακτήρες (κάποιοι εμφανίζονται αρκετά διαφοροποιημένοι) και ιστορίες από τα βιβλία Red Dragon, Hannibal και Hannibal Rising. Κάθε αναφορά σε πρόσωπα από τη Σιωπή των Αμνών, όμως, απουσιάζει, καθώς ο Fuller δεν κατάφερε να εξασφαλίσει τα πνευματικά δικαιώματα από την MGM.

Δεν έχει και μεγάλη σημασία αυτό, όμως. Η σειρά κατάφερε μια χαρά να σταθεί και να χτίσει τον μύθο από την αρχή, ενώ το γεγονός ότι είχαμε την ευκαιρία να δούμε την περίεργη φιλία του Γουίλ και του Χάνιμπαλ από τα θεμέλιά της, βοήθησε στο να εμβαθύνουμε περισσότερο στους δυο ήρωες και τα κίνητρά τους. Στο σύνολό της πρόκειται για μια ποιοτική, κομψή και αρκετά σοφιστικέ παραγωγή –από αυτές που έχουν αρχίσει να εμφανίζονται τα τελευταία χρόνια στην τηλεόραση, αποδεικνύοντας ότι οι παραγωγές υψηλής αισθητικής δεν είναι πλέον μονοπώλιο του κινηματογράφου.
Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές από το σύνολο, σχεδόν, του καστ και όσον αφορά το εικαστικό κομμάτι, η σειρά είναι απλώς αριστουργηματική και πολλές σκηνές σου κόβουν την ανάσα. Δικαίως χαρακτηρίστηκε ως ένα από τα πιο καλόγουστα δράματα που έχουν προβληθεί ποτέ στη μικρή οθόνη. Με πολύ απλά λόγια: τα σπάει!

Τι μπορεί να πήγε στραβά, λοιπόν, με μια σειρά που είχε αγγίξει το τηλεοπτικό μεγαλείο; Προφανώς, οι δημιουργοί ξέχασαν ότι η σειρά τους δεν απευθύνεται μόνο σε κατόχους διπλωμάτων Ψυχολογίας. Η τρίτη (και τελευταία) σεζόν ήταν και η πιο βαριά και ακατανόητη της σειράς. Το βάρος είχε πέσει υπερβολικά στις αλληγορίες, τα απανωτά ψυχολογικά παιχνίδια και τις ατέλειωτες φιλοσοφικές και κοινωνιολογικές συζητήσεις, ενώ η δράση είχε έρθει σε δεύτερη μοίρα. Έτσι, ενώ η σειρά ξεκίνησε έχοντας ως βασικό σκελετό το φορμάτ μιας αστυνομικής σειράς, στο τέλος μεταμορφώθηκε σε μια βαριά μελέτη χαρακτήρα που κούρασε το κοινό. Είναι ωραίο να έχει βάθος και υπόσταση μια τηλεοπτική σειρά, αλλά μην ξεχνάμε ότι ο πρωταρχικός της σκοπός είναι να σε ψυχαγωγήσει και όχι να σου προκαλέσει πονοκέφαλο.

Έτσι, παρά το γεγονός ότι οι κριτικοί είχαν δώσει τις καλύτερες βαθμολογίες τους στην τρίτη σεζόν, οι θεατές είχαν ήδη αρχίσει να την κάνουν με ελαφρά βήματα σε εξίσου πιο ελαφρά θεάματα, οδηγώντας σε ένα άδοξο φινάλε, το οποίο ολοκλήρωσε, μεν, τη σειρά, αλλά ήταν εμφανές πως το έκανε βιαστικά και άτσαλα, αφού ο ίδιος ο Fuller είχε δηλώσει πως είχε σχέδια και πλάνα για εφτά σεζόν.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αξίζει σίγουρα τον κόπο. Δες το με τη συνοδεία συκωτιού με φάβα και ενός καλού κρασιού Chianti!

GEEKY TRIVIA
Το τέταρτο επεισόδιο της πρώτης σεζόν δεν προβλήθηκε ποτέ στην αμερικανική τηλεόραση, μετά από απόφαση του ίδιου του Fuller. Το επεισόδιο πραγματευόταν παιδιά που είχαν πέσει θύματα απαγωγής από μικρά και είχαν υποστεί πλύση εγκεφάλου για να δολοφονήσουν τις πραγματικές οικογένειές τους. Πολύ πρόσφατα είχε προηγηθεί στο Κονέκτικατ το μακελειό στο Δημοτικό Σχολείο Sandy Hook, όπου ένας εικοσάχρονος είχε πυροβολήσει θανάσιμα 20 παιδιά και 6 ενήλικες και ο δημιουργός θεώρησε ότι η ιστορία θα δημιουργούσε άσχημους συνειρμούς. Το επεισόδιο χωρίστηκε σε webisodes και προβλήθηκε online, ενώ στη συνέχεια εμφανίστηκε κανονικά στο DVD της σειράς.

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Πριν τη σειρά προηγήθηκαν κάμποσες ταινίες, βασισμένες καθεμιά στα αντίστοιχα, ομώνυμα βιβλία του Harris, με ήρωα τον Hannibal Lecter. Μια και το franchise στηρίζεται ουσιαστικά στον χαρακτήρα αυτό, παραθέτω ο,τιδήποτε τον περιλαμβάνει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αποτελούν όλα κομμάτι του ίδιου continuity.

• • Manhunter (1986) –
    Η ταινία είναι βασισμένη στο βιβλίο Red Dragon, το οποίο είναι το πρώτο της σειράς. Επικεντρώνεται στις προσπάθειες του πράκτορα Graham να εντοπίσει έναν κατά συρροήν δολοφόνο με τη βοήθεια του προσφάτως φυλακισμένου Χάνιμπαλ Λέκτερ.
  • The Silence of the Lambs (1991) ★★★★★
    Η πράκτορας Clarice Starling καλείται να εντοπίσει έναν κατά συρροήν δολοφόνο με το ψευδώνυμο Buffalo Bill, ο οποίος σκοτώνει και γδέρνει γυναίκες (γιατί σχεδόν σε κάθε θρίλερ οι γυναίκες την πληρώνουν τη νύφη;) Για να το καταφέρει αυτό πρέπει να ζητήσει τη βοήθεια του πρώην ψυχιάτρου Hannibal Lecter, ενός δολοφόνου με κανιβαλιστικές τάσεις που βρίσκεται ήδη φυλακισμένος σε άσυλο. Οποιαδήποτε βοήθεια από τον Lecter, όμως, έρχεται με κάποιο τίμημα, καθώς η Starling πρέπει για κάθε πληροφορία που της δίνει να μοιράζεται μαζί του κάτι από την προσωπική της ζωή, αγνοώντας πόσο μεγάλη επιρροή θα έχει πάνω της ο μυστηριώδης άντρας με τον οποίο συνομιλεί…
  • Hannibal (2001) ★★★★☆
    Δέκα χρόνια μετά τα γεγονότα του Silence of the Lambs, η πράκτορας Starling προσπαθεί ακόμη να εντοπίσει τον Χάνιμπαλ Λέκτερ, ο οποίος κρύβεται με νέα ταυτότητα στην Ιταλία. Ταυτόχρονα, όμως, προσπαθεί να τον εντοπίσει και ο Mason Verger, το μοναδικό από τα θύματα του Λέκτερ που επέζησε μεν –τραγικά παραμορφωμένο δε.
  • Red Dragon (2002) ★★★☆☆
    Prequel των δύο αρχικών ταινιών, βασισμένο και αυτό στο ομώνυμο βιβλίο, χωρίς όμως να θεωρείται remake του Manhunter.
  • Hannibal Rising (2007) ★★★☆☆
    Prequel όλων των ταινιών, το οποίο αφηγείται τα παιδικά και νεανικά χρόνια του Χάνιμπαλ Λέκτερ και τα πρώτα, δειλά του βήματα στον υπέροχο κόσμο του κανιβαλισμού! Η μοναδική ταινία της οποίας το σενάριο έγραψε ο ίδιος ο συγγραφέας.

  ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
  Μετά την ακύρωση της σειράς έγιναν συζητήσεις για τη μεταφορά της στην Amazon ή το Netflix, οι οποίες τελικά ναυάγησαν. Το 2016, o Fuller ανακοίνωσε ότι σχεδιάζει μια μίνι σειρά βασισμένη στη Σιωπή των Αμνών, πιθανότατα με το ίδιο καστ, ενώ το 2017 ξεκίνησαν και επίσημες συζητήσεις για την αναβιώση. Για να δούμε…

  ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:
  

  

  Η κάρτα τίτλου.

  

  Έχει το ταλέντο να μπαίνει στο μυαλό του δολοφόνου.

  

  Έχει το ταλέντο να μπαίνει στο μυαλό σου.

  

  Είναι το αφεντικό.

  

  Είναι, μάλλον, νεκρή!

5 θρίλερ με αριθμούς στον τίτλο!

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΒΕΒΑΙΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ!
Για σήμερα σου έχω πέντε ταινιούλες που δεν έχουν και πολλά κοινά μεταξύ τους, πέρα από το ότι όλες τους έχουν ένα νούμερο στον τίτλο τους. (Κάποιες έχουν και νούμερα για πρωταγωνιστές, αλλά αυτή είναι διαφορετική ιστορία!) Μην αρχίσεις τις πράξεις και τις εξισώσεις, ψάχνοντας για κάποια μαθηματική σχέση μεταξύ τους, ούτε να το ρίξεις στην αριθμολογία μπας και εντοπίσεις κάποια κρυφή σύνδεση -τα μαθηματικά δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου και το μόνο που γνωρίζω από αριθμολογία είναι ότι υπάρχουν πολλοί βλαμμένοι εκεί έξω που πιστεύουν σε αυτή. Ο μόνος λόγος που επέλεξα τις συγκεκριμένες ταινίες είναι όντως επειδή έχουν έναν αριθμό στον τίτλο τους και είναι αρκετά διαφορετικές μεταξύ τους, ώστε να σου χαρίσω ένα ωραίο μπουκετάκι από θρίλερ για να περάσεις την εβδομάδα σου. Μερικές φορές έχει πλάκα να κάνεις πράγματα που δεν βγάζουν κανένα νόημα!

---

HOUSE OF 1000 CORPSES (2003)

Σκηνοθεσία: Rob Zombie
Σενάριο: Rob Zombie
Μουσική: Rob Zombie, Scott Humphrey
Ηθοποιοί: Sid Haig, Bill Moseley, Karen Black κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

 

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Δύο ζευγάρια περιοδεύουν στην αμερικανική επαρχία μαζεύοντας υλικό για ένα βιβλίο που ετοιμάζουν, με θέμα τις διάφορες τουριστικές ατραξιόν που βρίσκονται στις μικρές πόλεις των ΗΠΑ. Σε ένα βενζινάδικο γνωρίζονται με τον Captain Spaulding, τον γραφικό ιδιοκτήτη του καταστήματος, που παράλληλα διευθύνει και ένα Μουσείο Τεράτων και Ψυχασθενών. Όταν τους ενημερώνει για ένα τοπικό μύθο που ονομάζεται Dr. Satan αποφασίζουν να ερευνήσουν την ιστορία για το βιβλίο τους. Στην διαδρομή, όμως, θα έρθουν σε επαφή με μια πολύ περίεργη οικογένεια –και όλοι ξέρουμε πώς καταλήγουν αυτές οι συναντήσεις στα θρίλερ!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν έχεις δει άλλες ταινίες του Rob Zombie ξέρεις πολύ καλά τι να περιμένεις. Ο τύπος παίζει να γράφει και να σκηνοθετεί μόνο μαστουρωμένος, καθώς οι περισσότερες ταινίες του είναι ένας χαοτικός αχταρμάς από μπλεγμένα πλάνα και βαβούρα. Αν και η ταινία αποτελεί, ουσιαστικά, exploitation παραγωγή και δανείζεται αρκετά στοιχεία από το ύφος του είδους, παρόλα αυτά καταλήγει ένα φασαριόζικο, δυσνόητο, κλισεδιάρικο κακέκτυπο. Παρά το θάψιμο, κατάφερε να βγάλει λεφτά και να οδηγήσει και σε ένα σίκουελ, το The Devil’s Rejects του 2005.

---

APARTMENT 1303 (2007)

Σκηνοθεσία: Ataru Oikawa
Σενάριο: Ataru Oikawa, Kei Oishi, Takamasa Sato
Μουσική: John Lissauer, Masako Miyoshi
Ηθοποιοί: Noriko Nakagoshi, Arata Furuta, Yuka Itaya κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Μια νεαρή γυναίκα αυτοκτονεί πηδώντας από το μπαλκόνι του νέου της διαμερίσματος, κατά τη διάρκεια ενός πάρτι. Η αδελφή της, η Mariko, επισκέπτεται το διαμέρισμα προσπαθώντας να βρει απαντήσεις γύρω από την ανεξήγητη αυτοκτονία, ενώ παράλληλα αναλαμβάνει και τη φροντίδα της μητέρας τους, η οποία δείχνει να έχει πληγεί από το θλιβερό αυτό γεγονός. Σύντομα, όμως, μαθαίνει ότι το διαμέρισμα έχει πολύ άσχημο και βίαιο παρελθόν και ότι η αυτοκτονία της αδελφής της είναι απλώς ένα κομμάτι στο παζλ…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν και η ταινία είναι ιαπωνική –και ξέρουμε ότι οι Ιάπωνες το έχουν με τον τρόμο- δεν κατορθώνει παρόλα αυτά να περάσει τη μετριότητα, καθώς μοιάζει περισσότερο με μια πιο low budget εκδοχή του The Grudge. Η ιστορία είναι συνηθισμένη, το σενάριο χλιαρό από άποψη αγωνίας και τρόμου και τα εφέ δεν αποτελούν κάτι το αξιοσημείωτο. Έχει σίγουρα 2-3 δυνατές σκηνές που θα κάνουν την καρδιά σου να χτυπήσει δυνατά, αλλά το συνολικό αποτέλεσμα είναι αδύναμο. Η ταινία απέκτησε και αγγλόφωνο remake το 2012, το οποίο (ως συνήθως) πάτωσε και έφαγε θάψιμο.

---

1408 (2007)

Σκηνοθεσία: Mikael Håfström
Σενάριο: Matt Greenberg, Scott Alexander
Μουσική: Gabriel Yared
Ηθοποιοί: John Cusack, Samuel L. Jackson, Mary McCormack κ.α.
Είδος: Psychological Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Mike Enslin είναι ένας σκεπτικιστής συγγραφέας τρόμου, ο οποίος επισκέπτεται τοποθεσίες που εικάζεται ότι είναι στοιχειωμένες, με κύριο σκοπό να τις απομυθοποιήσει. Όταν λαμβάνει μια ανώνυμη καρτ ποστάλ του ξενοδοχείου Dolphin της Νέας Υόρκης, η οποία τον προειδοποιεί να αποφύγει το δωμάτιο 1408, το θεωρεί ως κάποιο είδος πρόκλησης και αποφασίζει να ερευνήσει τον θρύλο που λέει ότι κανείς δεν αντέχει να μείνει στο 1408 πάνω από μία ώρα. Ο υπεύθυνος του ξενοδοχείου τον ενημερώνει για το άσχημο παρελθόν του κλειστού, πλέον, δωματίου και τους δεκάδες θανάτους που έχουν σημειωθεί σε αυτό και προσπαθεί να τον πείσει να μείνει κάπου αλλού. Ο Mike, όμως, είναι σίγουρος ότι όλα αποτελούν κάποιο διαφημιστικό κόλπο ή φάρσα και δεν κρύβεται τίποτε το παραφυσικό πίσω από την ιστορία. Μόνο που θα διαπιστώσει ότι κάθε θρύλος έχει μια δόση αλήθειας…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν σου αρέσει ο King, τότε η ταινία θα σε ενθουσιάσει, καθώς είναι βασισμένη σε μια μικρή ιστορία του. Και όχι από τις μέτριες, κακές ή χαζές ιστορίες του, προφανώς, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι η ταινία έσπασε τα ταμεία και σάρωσε στις κριτικές. Ο Cusack, εξαιρετικός στην ερμηνεία του, σηκώνει όλη την ταινία στους ώμους του –αφού την περισσότερη ώρα είναι ο μόνος που εμφανίζεται. Το σενάριο είναι τρομακτικό, γεμάτο μυστήριο, αγωνία και ανατροπές και η ένταση κλιμακώνεται σταδιακά μέχρι που πιάνεις τον εαυτό σου να παρακολουθεί με κομμένη ανάσα. Η ταινία γυρίστηκε με τέσσερα διαφορετικά τέλη (και όλα διαφορετικά από αυτό της αρχικής ιστορίας) –άλλα πιο αισιόδοξα και άλλα τελείως σκοτεινά- ώστε να επιλεχθεί αυτό που αντιπροσώπευε περισσότερο το κοινό.

---

7 NIGHTS OF DARKNESS (2007)

Σκηνοθεσία: Allen Kellogg
Σενάριο: Allen Kellogg
Μουσική: –
Ηθοποιοί: Jennifer Hoffman, Allen Kellogg, Meredith Kochan κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Έξι παίκτες ενός ριάλιτι σώου πρέπει να περάσουν εφτά βραδιές μέσα σε ένα παλιό, εγκαταλελειμένο άσυλο που εικάζεται ότι είναι στοιχειωμένο. Το βραβείο για όσους καταφέρουν να φέρουν σε πέρας την αποστολή και δεν εγκαταλείψουν το οίκημα θα είναι ένα εκατομμύριο δολάρια. Φυσικά, μια και η ταινία είναι βασισμένη -και καλά- σε found footage, ξέρουμε από πριν ότι διάφορα φρικαλέα πράγματα θα συμβούν και κανείς δεν θα τη βγάλει ζωντανός!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε δεν είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί σε κάμποσες παραλλαγές. Για την ακρίβεια, η ταινία παίζει να πάτησε ακριβώς στην τρέλα της περιόδου εκείνης με ανάλογες ταινίες με «στοιχειωμένα κτίρια» και ντοκιμαντερίστικο found footage, αφού ακολουθεί την ίδια συνταγή κατά γράμμα. Σίγουρα αποτελεί μια αξιόλογη προσπάθεια -αν εξαιρέσουμε το πρώτο μισάωρο, κατά το οποίο κάνεις απλώς υπομονή περιμένοντας να μπει η ταινία στο ψητό. Για low budget παραγωγή, είναι καλή η προσπάθεια. Αλλά δεν αρκεί για να ξεχωρίσει από τον σωρό!

---

11-11-11 (2011)

Σκηνοθεσία: Darren Lynn Bousman
Σενάριο: Darren Lynn Bousman
Μουσική: Joseph Bishara
Ηθοποιοί: Timothy Gibbs, Michael Landes, Wendy Glenn κ.α.
Είδος: Supernatural Horror
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Joseph, ένας επιτυχημένος και διάσημος συγγραφέας που βασανίζεται συχνά από εφιάλτες μετά τον φριχτό θάνατο της οικογένειάς του, έχει χάσει πλήρως την πίστη του στον Θεό και θεωρεί ότι δεν έχει πλέον κανέναν σκοπό στη ζωή. Όταν αναγκαστεί να ταξιδέψει στην Ισπανία για να επισκεφτεί τον ετοιμοθάνατο πατέρα του, με τον οποίο έχει διακόψει κάθε επαφή, αλλά και τον πάστορα αδελφό του, θα ξυπνήσουν ξανά μέσα του άσχημες μνήμες από το παρελθόν. Μόλις, όμως, ο αδελφός του του δείξει κάποιες ανεξήγητες εικόνες που καταγράφονται στις κάμερες του σπιτιού κάθε βράδυ στις 11.11, ο Joseph θα συνειδητοποιήσει ότι ο ίδιος αριθμός σχετίζεται με κάποιο τρόπο με όλα τα άσχημα γεγονότα στη ζωή του…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, μέτριο το αποτέλεσμα και ολίγον τι μπερδεμένο αφού το σενάριο μπλέκει διάφορα στοιχεία μεταξύ τους και από τη μία στιγμή στην άλλη αλλάζει πορεία και κατεύθυνση, μέχρι την ανατροπή -την οποία έχεις δει να έρχεται χτυπώντας την κόρνα, από τη μέση της ταινίας περίπου! Αυτό είναι και το μεγαλύτερο ελάττωμα της: αδυνατεί να σε πιάσει απροετοίμαστο ή να σε ξαφνιάσει. Μια δυο σκηνές τρόμου δεν αρκούν για να σώσουν την κατάσταση, ειδικά αν βασίζονται στα κλασικά τεχνάσματα που χρησιμοποιούν όλα τα θρίλερ από το 1970 κι έπειτα. Σε γενικές γραμμές είναι αδύναμη, συνηθισμένη και απογοητευτική.

Silent Night, Deadly Night: Άγριος Βασίλης έρχεται…

Σκηνοθεσία: Charles E. Sellier Jr.
Σενάριο: Michael Hickey
Μουσική: Perry Botkin
Ηθοποιοί: Robert Brian Wilson, Lilyan Chauvin κ.α.
Είδος: Slasher
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★☆☆☆
Φρίκη: ★★★☆☆
Τρόμος: ★☆☆☆☆
Αγωνία: ★★☆☆☆

SILENT NIGHT, DEADLY NIGHT (1984)
Συνεχίζω τις εορταστικές εκδηλώσεις με ένα ακόμη επίκαιρο θρίλερ, το οποίο στις μέρες του προκάλεσε τεράστιες αντιδράσεις με τη θεματολογία του και θεωρείται ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα θρίλερ των 80s. Φυσικά, για το ότι πάτωσε δεν ευθύνονται τόσο οι αντιδράσεις, όσο το γεγονός ότι η ταινία ήταν και ολίγον τι πατάτα! Παρόλα αυτά, οι κακές κριτικές δεν εμπόδισαν τη δημιουργία κάμποσων σίκουελ –δεν ήταν κι η πρώτη φορά άλλωστε που λαομίσητη ταινία δημιούργησε ολόκληρο franchise!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ο μικρός Billy γίνεται μάρτυρας της άγριας δολοφονίας των γονιών του από έναν κακοποιό ντυμένο με αγιοβασιλιάτικη στολή, γεγονός που του προκαλεί φοβία προς τη μορφή του Άη Βασίλη. Τα πράγματα χειροτερεύουν κατά τη διαμονή του σε ένα ορφανοτροφείο που διοικείται από μια αυστηρή ηγουμένη, η οποία τιμωρεί συνεχώς τον Billy με κάθε ευκαιρία, θεωρώντας ότι η κακή συμπεριφορά του είναι απλώς θέμα καπρίτσιου. Όταν πλέον ενηλικιώνεται και είναι ελεύθερος να ζήσει μόνος του, βρίσκει δουλειά σε ένα κατάστημα παιχνιδιών και η ζωή του μοιάζει να μπαίνει σε έναν φυσιολογικό ρυθμό. Μέχρι μια Παραμονή Χριστουγέννων, που το αφεντικό του θα του ζητήσει να ντυθεί Άγιος Βασίλης…

Όπως ανέφερα προηγουμένως, η ταινία εξόργισε πολύ κοσμάκη, όχι μόνο επειδή παρουσίαζε τον Άη Βασίλη ως κατά συρροήν δολοφόνο (όλοι ξέρουμε πόσο ευαίσθητοι είναι οι αμερικάνοι με τα πατριωτικοθρησκευτικά τους σύμβολα), αλλά κυρίως επειδή διαφημίστηκε κάμποσο στην τηλεόραση σε ώρες που έβλεπαν παιδιά, τα οποία απέκτησαν ψυχικά τραύματα ανάλογα με του πρωταγωνιστή, βλέποντας τον Santa να αφαλοκόβει κόσμο με ένα τσεκούρι.
Έγιναν κάμποσες διαμαρτυρίες, πλήθη εξαγριωμένων οικογενειαρχών συγκεντρώθηκαν σε σινεμά κι εμπορικά κέντρα, κριτικοί διάβαζαν τα ονόματα των συντελεστών στην τηλεόραση και τους έκραζαν –μόνο γυμνούς δεν τους έβγαλαν στους δρόμους βαρώντας καμπανάκια και φωνάζοντας «shame»! Με λίγα λόγια: ο κακός χαμός!

Το αποτέλεσμα ήταν να αποσυρθούν όλες οι διαφημίσεις, ενώ και η ίδια η ταινία δεν έμεινε για πολύ στους κινηματογράφους. Όχι ότι θα τα κατάφερνε να μείνει παραπάνω και χωρίς τη φασαρία, δηλαδή, καθώς δεν ήταν και κάνα αριστούργημα της έβδομης τέχνης! Σε γενικές γραμμές, η ταινία αποτελεί απλώς ακόμη μια προσπάθεια εκμετάλλευσης της μόδας των slasher films που μεσουράνησαν την περίοδο εκείνη. Σε πιο ειδικές γραμμές, αν και προσπαθεί σκληρά να σε τρομάξει, δεν τα καταφέρνει και τόσο –εκτός αν είσαι 5χρονο που φοβάται ήδη τον Άη Βασίλη. Το σενάριο είναι τελείως χαζό και γεμάτο τρύπες και ο κακός έχει παντελώς ηλίθιο κίνητρο –ή, για την ακρίβεια, δεν έχει: απλώς φοράει μια στολή και αποφασίζει ότι πρέπει πλέον να σκοτώνει στα καλά καθούμενα. Τέλος, οι πιο πολλές ερμηνείες είναι για τα μπάζα (ως συνήθως) με τους περισσότερους ηθοποιούς να έχουν κάνει το overracting λάστιχο –ειδικά ο πρωταγωνιστής, ο οποίος δεν έχει καν λήμμα στη Wikipedia, καθώς μετά από αυτή την ταινία παίζει να παράτησε τελείως την ηθοποιία και να άνοιξε μανάβικο.

Με απλά λόγια, αν το Silent Night ήταν χριστουγεννιάτικο δώρο, θα ήταν πουλόβερ! Το πιο εξοργιστικό απ’ όλα, όμως, είναι ότι με το πέρασμα του χρόνου απέκτησε κι αυτή η μπαλαφάρα φανατικό κοινό! Προσφέρεται περισσότερο για να τη δεις με παρέα κολλητών και κάμποση χαβαλεδιάρικη διάθεση –και γι’ αυτό στην προτείνω κιόλας! Για ακόμα μεγαλύτερη διασκέδαση, μπορείτε να τη μετατρέψετε σε drinking game και να πίνετε πχ ένα σφηνάκι κάθε φορά που ακούγεται η λέξη: «punishment» ή «naughty», ή όποτε εμφανίζονται… βυζιά στην ταινία! (Πίστεψέ με, θα χρειαστείτε πολλά ποτά…)

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, στείλε μήνυμα στην παρέα κι ετοιμαστείτε για αξέχαστο χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν!

GEEKY TRIVIA
Η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους το ίδιο Σαββατοκύριακο με το A Nightmare on Elm Street και για κάποιο διάστημα, μάλιστα, κατάφερε να την ξεπεράσει σε εισπράξεις. Φυσικά, έπαιξε καθοριστικό ρόλο και το γεγονός ότι το Silent Night προβαλλόταν σε πάνω από διπλάσιες αίθουσες. Παρόλα αυτά, τη δεύτερη μόλις εβδομάδα, οι εισπράξεις της έπεσαν κατά 45% κι έφαγε τη σκόνη του Εφιάλτη…

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Παρά τις αρνητικές κριτικές και τον χαμό που προκάλεσε, η ταινία κατάφερε ν΄αποκτήσει κάμποσες συνέχειες (η μία χειρότερη από την άλλη). Ευτυχώς, δεν τις είδα όλες!

• Silent Night, Deadly Night Part 2 (1987) ★☆☆☆☆
  Πρωταγωνιστής της ταινίας είναι ο μικρός αδερφός του Billy, ο οποίος βλέποντας τον θάνατο του αδελφού του, αποκτά κι εκείνος μετατραυματικό στρες, το οποίο τον οδηγεί σε αμόκ. Η μισή ταινία ακριβώς είναι, ουσιαστικά, flash back της αρχικής, οπότε το κακό είναι διπλό!
• Silent Night, Deadly Night 3: Better Watch Out! (1989) –
  Ο δολοφόνος της προηγούμενης ταινίας ξυπνά από κώμα και αρχίζει πάλι να πετσοκόβει, ενώ παράλληλα καταδιώκει και μια τυφλή κοπέλα με παραψυχικές δυνάμ ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΕΤΕ, ΕΤΣΙ;;;
• Silent Night, Deadly Night 4: Initiation (1990) –
  Μπορεί να περνιέται για σίκουελ, αλλά η συγκεκριμένη προσθήκη δεν έχει καμιά σχέση με τις αρχικές ταινίας και αφορά μια δημοσιογράφο που ερευνά κάτι μάγισσες –μπέρδεψαν τις γιορτές μάλλον…
• Silent Night, Deadly Night 5: The Toy Maker (1991) –
  Δεύτερη ταινία που δεν έχει καμιά σχέση με τις αρχικές και έχει να κάνει με διάφορα παιχνίδια που σκοτώνουν κόσμο –ΜΑ ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΒΓΑΖΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΕΣ;;;
• Silent Night (2012) ★★★☆☆
  Remake της αρχικής ταινίας με πολύ πιο σκοτεινό ύφος και αρκετά διαφοροποιημένο σενάριο, αλλά ίδιο κεντρικό κορμό. Πιθανότατα η μόνη προσθήκη που βλέπεται κάπως πιο ευχάριστα σε ολόκληρο το franchise!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Αχ, όχι, σας παρακαλώ!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Εγώ, πάντως, δεν θα σταματούσα!

Σιγά, κι εγώ μικρός μόνο θανατικά ζωγράφιζα και τώρα είμαι μια χαρά!

Αυτό είναι που λένε «και δεν μας καταδέχεται»;

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!