Masters of Horror / Fear Itself: Όταν οι μετρ ενώνουν τις δυνάμεις τους…

Δημιουργός: Mick Garris
Δίκτυο: Showtime / NBC
Διάρκεια: 26 επεισόδια 60’ / 13 επεισόδια 42’
Ηθοποιοί: Διάφοροι
Είδος: Anthology Horror
Αξιολόγηση: ★
★☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★☆☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★★☆☆

MASTERS OF HORROR / FEAR ITSELF (2005-2008)
Μικρή οθόνη έχω για σήμερα, αλλά με μια κάπως περίεργη πρόταση, καθώς δεν σου έχω μια τηλεοπτική σειρά, αλλά δύο μαζί, ασχέτως αν και οι δύο σειρές είναι στην τελική η ίδια σειρά, αλλά με δύο διαφορετικά ονόματα –τύπου «άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα αλλιώς»! Μυστήριαι αι βουλαί των τηλεοπτικών δικτύων, αλλά είμαστε πλέον συνηθισμένοι στις αλχημείες που κάνουν εκεί στο Αμέρικα!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Κάθε επεισόδιο της σειράς παρουσιάζει και μια ξεχωριστή, αυτοτελή ιστορία τρόμου, φρίκης ή αγωνίας, κάθε φορά από διαφορετικό σκηνοθέτη και καστ. Εκ των πραγμάτων, κάθε επεισόδιο διαφέρει σε περιεχόμενο και ύφος, αναλόγως του σεναρίου και του σκηνοθέτη. Υπάρχουν, παρόλα αυτά, ιστορίες για όλα τα γούστα: με ζόμπι, τέρατα, βαμπίρ, πνεύματα, serial killers κ.ο.κ.

Το Masters of Horror προέκυψε από ένα… ανεπίσημο δείπνο! Ο δημιουργός της σειράς, Mick Garris, οργάνωσε ένα δείπνο για εκείνον και εννέα συναδέλφους του, στο οποίο μπόρεσαν να βρεθούν για να τα πούνε μεταξύ τους και να μιλήσουν ο ένας για τη δουλειά του άλλου. Ανάμεσα στους σκηνοθέτες βρίσκονταν και μεγαθήρια όπως ο John Carpenter, ο Guillermo del Toro, ο John Landis και άλλοι. Στο δείπνο αυτό έπεσε και η ιδέα για τη συνεργασία όλων αυτών σε μια σειρά ανθολογίας, ενώ στη συνέχεια ο Garris οργάνωσε και άλλα παρόμοια δείπνα για πληθώρα σκηνοθετών.

Οι ανθολογίες τρόμου μου αρέσουν γενικά, διότι το φορμάτ τους σου δίνει τη δυνατότητα να δεις ιστορίες με διαφορετικό ύφος μεταξύ τους. Φυσικά, το μεγάλο κακό με τις ανθολογίες είναι ότι κάθε επεισόδιο έχει και διαφορετική δυναμική, μια και η σκηνοθετική ματιά και το σενάριο αλλάζουν. Συνεπώς, έχεις επεισόδια που είναι πιο ενδιαφέροντα και κυλούν ομαλά και άλλα που είναι πιο μονότονα ή αδιάφορα. Κάτι τέτοιο συνέβη και με το Masters, το οποίο, προσωπικά, δεν με ενθουσίασε καθόλου -πέρα από κάποια ελάχιστα επεισόδια που είχαν καλή ιστορία και γρήγορη σκηνοθεσία. Ως επί το πλείστον, πρόκειται για ιστορίες που είτε έχουν ήδη παρουσιαστεί με χίλιους δύο τρόπους στον κινηματογράφο, οπότε δεν παρουσιάζουν κάποια πρωτοτυπία, είτε είναι άνευρες και αδιάφορες και απλώς τις τραβάνε από το μαλλί για να γεμίσουν τη μία ώρα του επεισοδίου.

Τα περισσότερα επεισόδια είναι γεμάτα κλισέ ή προβλέψιμες ανατροπές, που μερικές φορές τις μυρίζεσαι από την αρχή του επεισοδίου. Παρόλα αυτά, αρκετά από αυτά είναι γεμάτα από γραφικές σκηνές και αίμα, ενώ σχεδόν όλα έχουν στριμωγμένη κάπου με το ζόρι και μια σκηνή σεξ (ή παραπάνω ενίοτε), μόνο και μόνο για να δείξουν και λίγο βυζί, μπας και κρατήσουν το ενδιαφέρον ζωντανό. Σε γενικές γραμμές, οι… masters του τρόμου δεν δείχνουν και καμιά ιδιαίτερη μαεστρία στη συγκεκριμένη σειρά, όπου μάλλον διεκπεραιωτικά βλέπουν τον ρόλο τους.

Όταν ολοκληρώθηκαν οι δύο σεζόν, το Showtime αποφάσισε να μην ανανεώσει τη σειρά, αλλά ο Garris βρήκε χρηματοδότηση από τη Lionsgate και υπέγραψε για μια τρίτη σεζόν με το NBC. Στην πορεία, φυσικά, η τρίτη σεζόν μεταμορφώθηκε σε νέα σειρά -με τον τίτλο Fear Itself– αλλά ακριβώς ίδιο φορμάτ με την προηγούμενη. Και μετά από μία σεζόν την έφαγε κι αυτή το μαύρο σκοτάδι της ακύρωσης και το πήραν, επιτέλους, απόφαση ότι δεν τους θέλει και πολύ το project, οπότε τράβηξε ο καθένας τον δρόμο του!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, εντάξει, για εκείνα τα βράδια που βαριέσαι και θες να δεις κάτι να περάσει η ώρα, καλή είναι!

GEEKY TRIVIA
Κάποιοι από τους κανόνες που έθεσε το Showtime στους σκηνοθέτες ήταν ότι απαγορευόταν να υπάρξει σκηνή που αν δείχνει γυμνό άντρα από μπροστά, καθώς και οποιαδήποτε σκηνή που να δείχνει παιδί να ασκεί σωματική βία σε άλλο παιδί! Εννοείται πως το γυναικείο γυμνό δεν τους χάλαγε καθόλου, ούτε είχαν κανένα πρόβλημα να δείξουν ενήλικα να σακατεύει παιδί. Ε, εντάξει, είπαμε να είμαστε ευαίσθητοι, μην το παρακάνουμε κιόλας!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δυο φορές κόπηκε, δεν νομίζω να ξανασχοληθεί κανείς.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

«Περιμένετε κι εσείς το λεωφορείο;»

Εμ… Miss Piggy;;;

Τα έχεις δει όλα σε μια σειρά όταν εμφανίζεται και ελάφι-απαγωγέας…

Dead Set: Ο Μεγάλος Αδελφός σε τρώει!

Δημιουργός: Charlie Brooker
Δίκτυο: E4
Διάρκεια: 1 σεζόν, 24’ (45’ το 1^ο επ.)
Ηθοποιοί: Jamie Winstone, Andy Nyman, Kevin Eldon, Adam Deacon κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★
★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★★
Φρίκη: ★★★★★
Τρόμος: ★★★★☆
Αγωνία: ★★★★☆

DEAD SET (2008)
Πριν τη μεταφορά του The Walking Dead στην τηλεόραση –ημερομηνία που έχω σημειώσει στο ημερολόγιό μου, ώστε να την γιορτάζω ευλαβικά κάθε χρόνο- υπήρξε μια άλλη σειρούλα που έφερε τα ζόμπια στη μικρή οθόνη. Μίνι σειρούλα, για την ακρίβεια, και από Αγγλία μεριά. Μόλις 5 επεισοδιάκια μετρά το Dead Set, τα οποία προβλήθηκαν σε διάστημα μιας εβδομάδας. Όχι κάτι το ιδιαίτερο από άποψη σεναρίου, τα κλασικά: τρελαμένα ζόμπια τρώνε κοσμάκη, ο κοσμάκης γίνεται τρελαμένο ζόμπι και τρώει άλλο κοσμάκη, παγιδευμένοι τύποι προσπαθούν να ξεφύγουν από τα τρελαμένα ζόμπι πριν γίνουν κι αυτοί τρελαμένα ζόμπι κ.ο.κ. Το πρωτότυπο σε αυτή τη σειρά, είναι ο τόπος στον οποίο εκτυλίσσεται το κεντρικό στόρυ, ο οποίος… μετρά ήδη αρκετά εκατομμύρια ζόμπι-φαν. Αλλά ζόμπι-τηλεθεατές αυτή τη φορά!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η σειρά μάς μεταφέρει στα πλατό του ριάλιτι Big Brother, στην Αγγλία, κατά τη διάρκεια της βραδινής ζωντανής εκπομπής. Ένας ακόμη από τους συμμετέχοντες πρόκειται να διωχθεί από το σπίτι του Μεγάλου Αδελφού και ένα τεράστιο πλήθος από φαν έχει συγκεντρωθεί ήδη έξω από το στούντιο. Οι υπεύθυνοι παραγωγής ανησυχούν, διότι την ίδια μέρα έχουν ξεσπάσει αρκετές αναταραχές σε διάφορες πόλεις της Μεγάλης Βρετανίας και η επικαιρότητα επισκιάζει την εκπομπή. Αυτό, όμως, θα είναι το μικρότερο πρόβλημά τους όταν οι αναταραχές φτάσουν και στο πλατό και αποκαλυφθεί ότι δεν πρόκειται για τους τυπικούς διαδηλωτές, αλλά για αιμοσταγή ζόμπι που σκοτώνουν τους πάντες στο πέρασμά τους. Οι λιγοστοί επιζώντες κλειδώνονται μέσα στα δωμάτια του στούντιο, ενώ οι υπόλοιποι παίκτες –αποκομμένοι από την πραγματικότητα- δεν έχουν την παραμικρή ιδέα τι συμβαίνει έξω από τους τοίχους του σπιτιού…

Θα ήθελα να πιστεύω ότι το σενάριο αποτελεί μια αλληγορία πάνω στη σύγχρονη τηλεοπτική πραγματικότητα και σατιρίζει τον τρόπο που οι τηλεθεατές έχουν μετατραπεί σε άβουλα πλάσματα που τρώνε ό,τι τους σερβίρει το χαζοκούτι, μια και όλη η ιστορία διαδραματίζεται στο σπίτι του ριάλιτι που άλλαξε για πάντα (προς το χειρότερο) την τηλεόραση παγκοσμίως. Και θα μπορούσε να είναι, αν πίσω από την παραγωγή δεν κρυβόταν μια θυγατρική της ίδιας της Endemol –του τηλεοπτικού κολοσσού που δημιούργησε το Big Brother. Η σκηνή της έξωσης από το σπίτι-πλατό, μάλιστα, έχει γυριστεί σε αληθινό live του τηλεριάλιτι, στην κανονική τοποθεσία και με την αληθινή του παρουσιάστρια! Λίγο χλωμό να μπήκε η Endemol σε όλον αυτόν τον κόπο και τα έξοδα, απλώς για να προσβάλει τους φαν της, αποκαλώντας τους άμυαλους σκουπιδοφάγους (όχι ότι θα το καταλάβαιναν κιόλας!) Οπότε, αν ο δημιουργός της σειράς είχε κάποιο βαθύτερο, κρυφό μήνυμα να περάσει από αυτήν, το κράτησε πιθανότατα για τον εαυτό του και δεν εμβάθυνε περισσότερο!

Τα ζόμπι, φυσικά, δεν είναι τα πατροπαράδοτα που έχουμε συνηθίσει από τις ταινίες του Romero, αλλά φέρνουν περισσότερο σε εκείνα τα άγρια, οργισμένα και πολύ, πολύ αναθεματισμένα γρήγορα που εισήγαγε το 28 Days Later. Αυτό προσθέτει αρκετά στην όλη ατμόσφαιρα φρίκης και αγωνίας, διότι το να σε κυνηγάει ο ζόμπης που σέρνει το ένα ποδάρι μετά το άλλο και του ξεφεύγεις και με κουτσό, διαφέρει κατά πολύ από το να σε κυνηγάει ο ζόμπης-Κεντέρης! Το σενάριο είναι σχετικά απλό και οι ερμηνείες έτσι κι έτσι, μην περιμένετε και σπαρακτικούς, σαιξπηρικούς μονολόγους! Παρόλα αυτά, άρεσε αρκετά και στο κοινό και στους κριτικούς και παραλίγο να τσιμπήσει κι ένα βραβείο BAFTA –καθόλου άσχημα για σειρά με εκτοξευόμενα ανθρώπινα εντόσθια και κανίβαλους!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, βρες την και οργάνωσε βραδιά «Αγγλόφωνων ζόμπι» με τους φίλους σου!

---

GEEKY TRIVIA
Ο 42χρονος Charlie Brooker είναι πολυάσχολος τυπάς, αφού εκτός από σεναριογράφος, είναι και σατιρικός αρθρογράφος, κριτικός βιντεοπαιχνιδιών, δημοσιογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός, τηλεοπτικός παραγωγός, παρουσιαστής -και πιθανότατα, στον ελεύθερο χρόνο του, προσπαθεί να ανακαλύψει και το εμβόλιο κατά του AIDS…

---

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Κανένα, μίνι σειρά είπαμε!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Harper’s Island: Θα έρθει και η σειρά σου!

Δημιουργός: Ari Schlossberg
Δίκτυο: CBS
Διάρκεια: 1 σεζόν, 42-45’
Ηθοποιοί: Elaine Cassidy, Christopher Gorham, Katie Cassidy, Cameron Richardson κ.α.
Είδος: Horror, Mystery Crime
Αξιολόγηση: ★
★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
★★☆☆
Φρίκη: ★
★★☆☆
Τρόμος: ★
★★★☆
Αγωνία: ★
★★★☆

HARPER’S ISLAND (2009)

Αφήνουμε για λίγο στην άκρη τη μεγάλη οθόνη σήμερα και περνάμε στη μικρή αδελφούλα της! Ο τρόμος δεν είναι προνόμιο μόνο του σινεμά, τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους όλο και περισσότερα σήριαλ τρόμου ή θρίλερ στην τηλεόραση –σημάδι ότι υπάρχει αυξανόμενη ζήτηση (και πολλοί ψυχάκηδες σαν εμένα!) Ασφαλώς, μια και η τηλεόραση υπόκειται σε κάποιους περιορισμούς παραπάνω από ό,τι ο κινηματογράφος (στα συμβατικά κανάλια, τουλάχιστον, διότι στην καλωδιακή γίνεται της μουρλής!), πολύ σπάνια βλέπεις τραβηγμένες ή υπερβολικά σκληρές εικόνες, αλλά παρόλα αυτά, την εβδομαδιαία δόση σου από αιματάκι την παίρνεις μια χαρά, τρομολάγνε μου!

Η πρώτη σειρά –ή μίνι σειρά, για την ακρίβεια- που θα απασχολήσει τη στήλη, ολοκληρώθηκε σε μια σεζόν 13 επεισοδίων και η πλοκή θα σου κινήσει, σίγουρα, το ενδιαφέρον!

TI MAΣ ΛΕΣ;

Εφτά χρόνια μετά από μια σειρά δολοφονιών που συνέβησαν στο νησί Harper’s, οι οικογένειες και οι φίλοι του Henry και της Trish επισκέπτονται το νησί για να παραστούν στον επικείμενο γάμο του ζευγαριού. Ανάμεσά τους είναι και η Abby, η καλύτερη φίλη του γαμπρού, που επιστρέφει για πρώτη φορά στο νησί μετά το χαμό της μητέρας της, που ήταν ένα από τα θύματα των δολοφονιών. Μένουν όλοι μαζί στο πανδοχείο Candlewick, αλλά αυτό που δεν γνωρίζουν είναι ότι ανάμεσά τους βρίσκεται ένας ψυχοπαθής δολοφόνος, καθώς ένας ένας οι καλεσμένοι αρχίζουν να σκοτώνονται με βίαιους τρόπους ή να εξαφανίζονται. Όταν η ύπαρξη του δολοφόνου γίνει γνωστή και η Abby ανακαλύψει ότι οι τωρινοί φόνοι συνδέονται με τους παλιότερους, το κλίμα καχυποψίας και η έλλειψη εμπιστοσύνης του ενός προς τον άλλο θα κάνουν τα πράγματα χειρότερα…

Η ιδέα είναι έξυπνη και δεν είχε ξαναγίνει σε σήριαλ ως τότε: ένα πολυπληθές σύνολο ηθοποιών, από το οποίο κάποιοι “αποχωρούν” ανά επεισόδιο –σαν να βλέπεις ένα τηλεριάλιτι, αλλά χωρίς την ψηφοφορία! Κάθε φορά ξέρεις ότι θα συμβεί κάποιο κακό σε έναν από τους ήρωες, αλλά δεν ξέρεις σε ποιον, οπότε κάθε επεισόδιο είναι σαν ένας περίπατος σε τεντωμένο σκοινί! Η όλη πλοκή έχει και κάτι από ταινία βασισμένη σε μυθιστόρημα της Άγκαθα Κρίστι: κάμποσοι άγνωστοι παγιδευμένοι σε ένα τεράστιο πανδοχείο και ανάμεσά τους ένας δολοφόνος, τον οποίο καλούνται να εντοπίσουν! Με τη διαφορά ότι στη συγκεκριμένη σειρά δεν έχουμε ένα μόνο θύμα, αλλά σε κάθε επεισόδιο προστίθεται κι άλλο ένα (ή και περισσότερα ορισμένες φορές!) Αρκετοί από τους ήρωες της σειράς κρύβουν τα δικά τους μυστικά ή δεν είναι αυτό που δείχνουν εξ’ αρχής, πράγμα που αυξάνει και το μυστήριο, ενώ οι ατμοσφαιρικές τοποθεσίες του νησιού προσθέτουν στο όλο κλίμα ανατριχίλας και αβεβαιότητας.

Όσο προχωρά η σειρά (και ελαττώνεται και το καστ), αρχίζει να γίνεται και πιο έντονο το παιχνίδι «μάντεψε ποιος είναι ο δολοφόνος» -αλλά η αλήθεια είναι ότι θα δυσκολευτείς να τον εντοπίσεις μια και το σενάριο έχει μερικές καλές ανατροπές! Το πιο διασκεδαστικό της υπόθεσης είναι ότι ούτε οι ίδιοι οι ηθοποιοί γνώριζαν ποιος είναι ο δολοφόνος! Για την ακρίβεια, κανείς τους (εκτός από δύο) δεν γνώριζε αν και πότε θα σκοτωθεί ο χαρακτήρας του και το μάθαιναν τη μέρα που τους παραδιδόταν το σενάριο του συγκεκριμένου επεισοδίου!

Βασική αδυναμία του Harper’s Island; Οι ίδιοι οι χαρακτήρες! Όχι, μια χαρά παίζουν οι ηθοποιοί, αλλά οι πράξεις τους πολλές φορές δεν βγάζουν κανένα νόημα. Αρκετές φορές θα δεις κάποιον από τους ήρωες (ή και πολλούς μαζεμένους) να κάνουν κάτι τελείως ηλίθιο ή παράλογο, που θα σε σπρώξει να φωνάξεις: «Καλά, είστε σοβαροί;» και το οποίο –τις περισσότερες φορές- θα οδηγήσει σε κάποιον τραγικό θάνατο. Αυτό, ασφαλώς, αποτελεί πρόβλημα του σεναρίου, καθώς προσπαθεί να «σπρώξει» τις εξελίξεις προς το σημείο που θέλει, αδιαφορώντας αν μετατρέπει τους χαρακτήρες του σε ένα μάτσο κρετίνους με IQ φρυγανιάς και κολλημένους στόχους στην πλάτη! Μα, ειλικρινά, όταν σας την πέφτει ένας τύπος που κρατάει καμάκι κι εσείς είστε 5-6 άτομα με δύο καραμπίνες, ΠΩΣ ΔΙΑΟΛΟ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΤΕ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΤΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ;;;

Αυτό, φυσικά, είχε και τις ανάλογες δυσμενείς επιπτώσεις στα ratings της σειράς, τα οποία έπεφταν σταθερά ανά επεισόδιο κι ευτυχώς που ήταν προγραμματισμένη να λήξει στα 13 επεισόδια, διότι δεν την έκοβα να πηγαίνει παρακάτω (άλλωστε, πόσο παρακάτω να πήγαινε; Μόνο τα δέντρα θα έμεναν ζωντανά στο τέλος!)

ΟΠΟΤΕ;

Οπότε, παρά τις όποιες αδυναμίες ή ευκολίες του σεναρίου, η σειρά θα καταφέρει να κρατήσει… ζωντανό το ενδιαφέρον σου μέχρι τέλους!

---

 GEEKY TRIVIA

Ο τίτλος κάθε επεισοδίου αποτελεί ονοματοποιία, βασισμένη στον ήχο που κάνει ο τρόπος θανάτου του εκάστοτε θύματος! Για παράδειγμα, στο επεισόδιο “Ka-blam”, κάποιος χαρακτήρας πυροβολείται με καραμπίνα, στο “Thwack” κάποιος καρφώνεται στο κεφάλι και στο “Snap” κάποιος απαγχονίζεται και σπάει το λαιμό του! Παιχνιδιάρικα ανατριχιαστικό! Μην κάνεις το λάθος να μπεις στη Wikipedia να τους τσεκάρεις πριν δεις όλη τη σειρά, πάντως, διότι θα σε υποδεχθεί φάτσα φόρα ένας πίνακας με τη σειρά και τον τρόπο που πεθαίνουν οι χαρακτήρες και το όνομα του δολοφόνου και θα φας ξενέρωμα!

---

ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ

Λίγο πριν από το Harper’s Island ξεκίνησε να προβάλλεται το web series «Harper’s Globe», το οποίο «συμπλήρωνε» απλώς την κεντρική σειρά, χωρίς να επηρεάζει τα γεγονότα, και στην οποία έκαναν την εμφάνισή τους ελάχιστοι από τους χαρακτήρες της.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ: