Body Parts: Οι δύο εις σάρκαν μίαν…

Σκηνοθεσία: Eric Red
Σενάριο: Eric Red, Norman Snider
Μουσική: Loek Dikker
Ηθοποιοί: Jeff Fahey, Kim Delaney, Brad Dourif κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★★☆☆

BODY PARTS (1991)
Πάμε πάλι πίσω στα 90s, τότε που τα θρίλερ ήταν απλά και απέριττα, χωρίς εφέ και υπολογιστές και με μπόλικο ψεύτικο αιματάκι να πετάγεται από κομμένα μέλη από λάτεξ και πλαστικό! Η σημερινή ταινία δεν είναι κι από τις πολύ γνωστές, αλλά έχει κάτι από Φρανκενστάιν μέσα, οπότε έναν αέρα κλασικού τον αναδίδει! Αν έχεις πιάσει ποτέ τον εαυτό σου να συμπεριφέρεται σαν να είναι κάποιος άλλος ή θεωρείς ότι τα μέλη σου δρουν ανεξέλεγκτα και αυτόνομα, τότε η ταινία είναι ό,τι πρέπει για σένα. (Αλλά κάνε έναν κόπο, αφού τη δεις, να πας να δεις και κάποιον ειδικό μετά!)

TI MAΣ ΛΕΣ;
Μετά από ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο, ο Bill χάνει το δεξί του χέρι, αλλά χάρη στην πειραματική επέμβαση μεταμόσχευσης της γιατρού Agatha Webb, καταφέρνει να αποκτήσει νέο χέρι από έναν άγνωστο δότη. Καθώς ο καιρός περνά, ο Bill προσπαθεί να αποκτήσει πλήρη χρήση του νέου του μέλους και να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες, όμως η καθημερινότητά του αρχίζει να μαστίζεται από μια σειρά ανεξήγητων, βίαιων οραμάτων. Όταν ξεκινά να χάνει και τον έλεγχο του χεριού του –το οποίο μοιάζει σαν να δρα ανεξάρτητα από εκείνον- αποφασίζει πως ήρθε η ώρα να αναζητήσει την αλήθεια πίσω από τον μυστηριώδη δότη…

Η ταινία είναι βασισμένη στο βιβλίο Et Mon Tout Est Un Homme (ή Choice Cuts, όπως είναι ο αγγλικός τίτλος) του συγγραφικού διδύμου Boileau-Narcejac. Αφήνοντας κατά μέρους το γεγονός ότι, από ιατρικής πλευράς, είναι απολύτως εξωφρενική ακόμη και με τα σημερινά δεδομένα (ναι, μεταμοσχεύσεις μελών είναι πλέον δυνατές, αλλά οι ασθενείς δεν αρχίζουν να κάνουν πιρουέτες και να παίζουν μπάσκετ μετά από κάνα μήνα φυσικοθεραπείας, σαν να μη συνέβη τίποτε!) η κεντρική ιδέα είναι αρκετά ενδιαφέρουσα και είχε τις δυνατότητες να εξελιχθεί σε πολύ καλό σενάριο!

Λέω «είχε» διότι, δυστυχώς, η ταινία αρχίζει με πολλά υποσχόμενο τρόπο, αλλά γίνεται γρήγορα προβλέψιμη, ενώ λίγο μετά τη μέση κι έπειτα αρχίζει να καταρρέει, ειδικά όταν έρχεται η μεγάλη ανατροπή -η οποία δεν βγάζει και πολύ νόημα, μεταξύ μας, αφού δεν ταιριάζει με τα “hints” που μας δίνει η ταινία σε όλη τη διάρκειά της. Δεν ξέρω αν το τέλος είναι ίδιο με του βιβλίου ή έβαλε το στούντιο το χεράκι του και του άλλαξε τα φώτα, αλλά μοιάζει σαν να προοριζόταν για διαφορετικό θρίλερ!

Ο πρωταγωνιστής, από την άλλη, είναι η κλασική, γουρλομάτικη φάτσα που όλοι έχουμε δει σε κάμποσες ταινίες της εποχής, αλλά που κανείς ποτέ δεν κατάφερε να μάθει το όνομά του διότι, ας το παραδεχτούμε, οι υποκριτικές του ικανότητες δεν παίρνουν και χρυσό και τον ξεχνάς μετά από λίγο! Σε γενικές γραμμές, πάντως, η ταινία δεν είναι τόσο κακή όσο ακούγεται. Έχει κάποιες καλογυρισμένες σκηνές δράσης που επανορθώνουν για τον αργόσυρτο ρυθμό της σε κάποια σημεία και αρκετή φρίκη για τους λάτρεις του είδους, ειδικά προς το τέλος.

Πρόκειται, ουσιαστικά, για ένα λίγο πιο καλογυρισμένο b-movie που απλώς παίρνει τον εαυτό του πολύ στα σοβαρά!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, κομμάτια να γίνει –δες το!

GEEKY TRIVIA
Το Body Parts είχε την ατυχία (ή τύχη, όπως το δει κανείς) να προβληθεί την ίδια ακριβώς περίοδο που συνελήφθη ο διαβόητος κανίβαλος Jeffrey Dahmer και ανακαλύφθηκαν τα διαμελισμένα πτώματα στο σπίτι του. Εκ των πραγμάτων, η εταιρεία παραγωγής αναγκάστηκε να αποσύρει κάμποσες διαφημίσεις της ταινίας, αφού το πόστερ απεικονίζει σκίτσα από κομμένα μέλη.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Τίποτε στον ορίζοντα!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Ευτυχώς που η Ιατρική στις ταινίες είναι πάντα προχωρημένη!

Έχει όρεξη για χαδάκια!

Όλοι ξέρουμε πώς θα καταλήξει αυτή η σκηνή…

Child’s Play: Τον λένε Chucky και ΔΕΝ θες να παίξετε μαζί!

Σκηνοθεσία: Tom Holland
Σενάριο: Don Mancini, John Lafia, Tom Holland
Μουσική: Joe Renzetti
Ηθοποιοί: Catherine Hicks, Chris Sarandon, Alex Vincent, Brad Dourif
Είδος: Slasher / Psychological Horror
Αξιολόγηση: ★
★
★
☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
★
☆☆☆
Φρίκη: ★
★
☆☆☆
Τρόμος: ★
★
★
☆☆
Αγωνία: ★
★
★
☆☆

CHILD’S PLAY (1988)
Γρήγορα, πες την πρώτη τρομακτική κούκλα που σου έρχεται στο μυαλό! Ποια Bratz, ρε άθλιε; Εντάξει, σίγουρα έχουν τρομακτικά τεράστιο κεφάλι, χείλη και πέλματα, αλλά οι Bratz δεν υπάρχει περίπτωση να σηκωθούν κρυφά το βράδυ και να σε κοπανήσουν με ένα σφυρί στο κεφάλι! Ο Chucky, η πιο διαβόητη κούκλα-δολοφόνος του κινηματογράφου άλλαξε για πάντα τον τρόπο που βλέπουν τα παιχνίδια τους τα μικρά παιδιά και έγραψε ιστορία με την παρουσία του. Ιστορία που ανανεώνεται με νέες προσθήκες μέχρι τις μέρες μας –αυτό σημαίνει να έχεις γίνει πια κλασικός!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ένας κατά συρροήν δολοφόνος με το παρατσούκλι «ο Στραγγαλιστής του Lakeshore» πέφτει νεκρός μέσα σε ένα κατάστημα παιχνιδιών, από τις σφαίρες του αστυνομικού που τον καταδιώκει. Πριν πεθάνει, όμως, χρησιμοποιεί ένα τελετουργικό βουντού για να μεταφέρει την ψυχή του μέσα σε μια κούκλα «Good Guy». Λίγες μέρες αργότερα, η κούκλα –που συστήνεται με το όνομα «Chucky»- καταλήγει στο σπίτι της οικογένειας Barclay, ως δώρο για τα γενέθλια του εξάχρονου Andy. Ο Chucky θα ξεκινήσει αμέσως τη δολοφονική του μανία, παίρνοντας εκδίκηση για τον θάνατό του και στρέφοντας, παράλληλα, τις υποψίες της αστυνομίας στον μικρό Andy. Όταν η μητέρα του έρχεται αντιμέτωπη με την αλήθεια, ξεκινάει ένας αγώνας με τον χρόνο, καθώς ο Chucky διεκδικεί το σώμα του Andy, ώστε να επανέλθει στη ζωή…

Ακόμη μια ταινία που γρήγορα απέκτησε φανατικούς ακόλουθους, κυρίως χάρη στην εξαιρετική και πολύ ανατριχιαστική φωνητική ερμηνεία του Brad Dourif. Στη συνέχεια, φυσικά, κι αφού έγινε κι αυτή σούπα από τα πολλά σίκουελ, πολλοί ήταν αυτοί που δυσανασχέτησαν από τη στροφή 180 μοιρών που έκανε προς το horror comedy. Η αρχική προσθήκη της σειράς, πάντως, έχει αρκετά σκοτεινό τόνο.

Αν κάνεις τα στραβά μάτια στο ολίγον τι γελοίο του θέματος (δολοφόνος χρησιμοποιεί ξόρκι βουντού και μπαίνει στο σώμα κούκλας 40 εκατοστών που, για κάποιον περίεργο λόγο, κανείς δεν μπορεί να στείλει στα τσακίδια!), το σκοτεινό ύφος της ταινίας θα σε αποζημιώσει. Στο κάτω κάτω, έχουν υπάρξει και γελοιωδέστεροι «κακοί» σε θρίλερ, από ιπτάμενα πιράνχας μέχρι… δαιμονισμένα ψυγεία που τρώνε κόσμο! Ο μικρός Andy, αν και μιλάει λίγο σαν χαλασμένο κασετόφωνο σε μερικές σκηνές, πείθει μια χαρά στον ρόλο του τρομαγμένου παιδιού που καταδιώκεται από δαιμονισμένη κούκλα (ποιος ξέρει, μπορεί ο σκηνοθέτης να τον είχε πείσει ότι είναι αληθινή, για πιο αληθοφανή ερμηνεία!) Οι υπόλοιπες ερμηνείες είναι λίγο πιο χλιαρές και υπερβολικές σε κάποια σημεία, αλλά η μόνη ερμηνεία που σε ενδιαφέρει είναι αυτή της… κούκλας, η οποία είναι περίφημη!

Η ταινία προοριζόταν αρχικά να έχει πιο διφορούμενο και ανοιχτό σε ερμηνείες σενάριο, καθώς δεν θα ήταν απολύτως ξεκάθαρο αν ο δολοφόνος είναι όντως η δαιμονισμένη κούκλα ή ο ίδιος ο Andy, παίζοντας με την αντίληψη του κοινού. Τελικά, αποφασίστηκε να ακολουθηθεί η μεταφυσική οδός –καλύτερα, κατά τη γνώμη μου, διότι μια κούκλα που ξεστομίζει μπινελίκια και κραδαίνει μαχαίρι είναι σαφώς πιο τρομακτική από ένα ανάνταφλο εξάχρονο σε ημικατατονική κατάσταση!

Φυσικά, όπως ήταν αναμενόμενο, το Child’s Play ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, κυρίως από ανήσυχους γονείς (ω, τι πρωτότυπο!) που απαιτούσαν την απαγόρευση της ταινίας, φοβούμενοι ότι θα ξυπνούσε βίαια και δολοφονικά ένστικτα στα βλαστάρια τους. Λες και η ταινία απευθυνόταν σε ανήλικο κοινό… Όλα τέλειωσαν αισιώς, η ταινία προβλήθηκε, πήρε καλές κριτικές και έβγαλε πολύ καλό κομπόδεμα. Αλλά, ο χαμός επανήλθε, κυρίως όταν το δεύτερο σίκουελ της σειράς «ενέπνευσε» δύο φόνους ανηλίκων στη Μεγάλη Βρετανία. Από την άλλη, για να φτάσεις στο σημείο να διαπράξεις εν ψυχρώ φόνο, την πετριά την έχεις ήδη στο σαλεμένο μυαλουδάκι σου και ακόμα κι ένα παγωτό φράουλα μπορεί να σου δώσει έμπνευση για φόνο –κινηματογράφος και ροκ εντ ρολ: οι εύκολοι αποδιοπομπαίοι τράγοι για κάθε βλαμένο με τάσεις ανθρωποκτονίας!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, ο Chucky θα γίνει σίγουρα «φίλος σου ως το τέλος! Hi-de-ho! Ha! Ha! Ha!»

---

GEEKY TRIVIA
Το πλήρες ονοματεπώνυμο του Chucky είναι Charles Lee Ray και αποτελεί συνδυασμό των ονομάτων τριών διαβόητων δολοφόνων: του Charles Manson, του Lee Ηarvey Oswald και του James Earl Ray (δολοφόνου του Martin Luther King).

---

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Ακολούθησαν κάμποσα σίκουελ στο franchise, το οποίο πολύ γρήγορα άρχισε να φθίνει ποιοτικά, κυρίως όταν στράφηκε πλήρως στη μαύρη κωμωδία. Ή μπορεί να φταίει και το ότι το σενάριο πήγε τελείως περίπατο όταν άρχισαν να προστίθενται κούκλες-νύφες και κούκλες-έμβρυα σε αυτό:

• Child’s Play 2 (1990) ★
★
★
☆☆
  Δύο χρόνια μετά τα αρχικά γεγονότα, η εταιρεία που κατασκευάζει τις κούκλες “Good Guys” προσπαθεί να ξεπεράσει την κακή δημοσιότητα που προκλήθηκε από τις φήμες και επαναφέρει τις κούκλες στην αγορά. Παράλληλα, τα απομεινάρια του Chucky χρησιμοποιούνται για την κατασκευή μιας νέας κούκλας –στην οποία, όμως, μεταφέρεται εκ νέου το πνεύμα του ψυχωτικού δολοφόνου. Με νέο σώμα, ο Chucky ξεκινά πάλι τη δολοφονική του μανία, προσπαθώντας να εντοπίσει τον Andy για να ολοκληρώσει το σατανικό του σχέδιο.
• Child’s Play 3 (1991) ★
★☆☆☆
  Το πνεύμα του δολοφόνου επανέρχεται με νέο σώμα, καθώς η εταιρεία παιχνιδιών ανακυκλώνει ό,τι απέμεινε από την προηγούμενη κούκλα και το χρησιμοποιεί για να λανσάρει νέα σειρά από κούκλες (Μα τι διάολο; Λεφτά για νέα υλικά δεν έχουν οι τσίπηδες;) Ο Chucky καταλήγει στα χέρια του μικρού Tyler, ο οποίος φοιτά σε στρατιωτική σχολή, και αποφασίζει να καταλάβει το δικό του σώμα…
• Bride of Chucky (1998) ★
★☆☆☆
  Η σειρά ταινιών αλλάζει οριστικά ονομασία και ύφος και περνά στο horror comedy. Μια πρώην φιλενάδα του δολοφόνου Charles Lee Ray ανακτά τα απομεινάρια του τελευταίου Chucky και χρησιμοποιεί το ίδιο τελετουργικό βουντού για να τον επαναφέρει στη ζωή. Στο τέλος, καταλήγει και αυτή… κούκλα και η ταινία αρχίζει να γίνεται όλο και πιο κουλή!
• Seed of Chucky (2004) ★
☆☆☆☆
  Συνεχίζοντας την παράνοια της προηγούμενης ταινίας, ο Chucky… αποκτά παιδί! Ναι, ένα παιδί-κούκλα! Τι να περιγράψεις από αυτό τώρα;
• Chucky’s Curse (2013) ★
★
★
☆☆
  Πρώτη (και αρκετά καλοφτιαγμένη) προσθήκη απευθείας σε DVD, αλλά και επιστροφή στο ύφος της αρχικής ταινίας, καθώς τα κωμικά στοιχεία (και το κουκλομάνι των προηγούμενων ταινιών) εξαλείφονται.
• Chucky’s Cult (2017) ★
★
★
☆☆
  Η ταινία συνεχίζει από εκεί που είχε τελειώσει η προηγούμενη, μόνο που αυτή τη φορά οι κανόνες αλλάζουν και ο Chucky γίνεται πιο απειλητικός από ποτέ…
• Chucky’s Play (2019) ★
★
★
★☆
  Remake της αρχικής ταινίας, το οποίο παραλείπει το υπερφυσικό storyline και φέρνει το σενάριο πιο κοντά στη σημερινή εποχή. Μια πολυεθνική εταιρεία παιχνιδιών λανσάρει το Buddi, μια σειρά από υπερσύγχρονες κούκλες με τη δυνατότητα να μαθαίνουν από το περιβάλλον τους. Όταν ένας δυσαρεστημένος υπάλληλος σαμποτάρει μια από αυτές, αφαιρώντας κάθε πρωτόκολλο ασφαλείας, το ελαττωματικό μοντέλο καταλήγει σε μια οικογένεια στις ΗΠΑ.
• Επίσης, έχουν κυκλοφορήσει και αρκετά κόμικς βασισμένα στην ταινία, καθώς και ένα videogame.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δείχνει ευοίωνο, μια και το remake είχε κέρδος. Παρά τις αρχικές, κακές αντιδράσεις των φαν, οι οποίοι ένιωσαν προδομένοι (ως συνήθως) από τη δραματική αλλαγή στο ύφος του σεναρίου και στον σχεδιασμό της κούκλας, οι κριτικοί ήταν αρκετά πιο ελαστικοί. Υπάρχουν ήδη ιδέες και πλάνα για σίκουελ. Παράλληλα, είναι πολύ πιθανή μια τηλεοπτική σειρά, η οποία θα συνεχίζει το storyline από το Seed of Chucky (εχμ… γιατί;) και ακόμη πιο πιθανό ένα crossover με το A Nightmare on Elm Street! Βλέπω να μπερδεύονται κι εδώ παλιά και νέα timelines σε έναν ωραιότατο αχταρμά!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

«Λίγο κοντός είναι, αλλά θα την κάνει τη δουλειά του…»

Ο μικρός Andy πληρώνει τη νύφη…

Πάντως, αυτό το αξεσουάρ δεν υπήρχε στο κουτί…

 

Chain Letter: Δεν είναι ταινία, είναι junk mail…

Σκηνοθεσία: Deon Taylor
Σενάριο: Diana Erwin, Michael J. Pagin, Deon Taylor
Μουσική: Vincent Gillioz
Ηθοποιοί: Nikki Reed, Keith David, Brad Dourif, Betsy Russell κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★
☆☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★☆☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★☆☆☆

CHAIN LETTER (2010)
Κάθε φορά που κάποιος μου κάνει στα τυφλά forward ένα mail τύπου: «Αν δεν το προωθήσεις σε έξι άτομα, θα σου πέσουν οι βλεφαρίδες», θέλω να τον στραγγαλίσω με το καλώδιο ethernet του υπολογιστή του. Αλλά, για σκέψου, τρομολάγνε αναγνώστη μου, τι θα γινόταν αν αυτά τα μηνύματα είχαν κάποια δόση αλήθειας; Τι θα συνέβαινε αν ΟΝΤΩΣ σου έπεφταν οι βλεφαρίδες όποτε αμελούσες να προωθήσεις το mail σε έξι φίλους σου; Ακόμη χειρότερα, τι θα συνέβαινε αν αντί να σου πέσουν οι βλεφαρίδες, εμφανιζόταν ένας νταβραντισμένος ψυχάκιας και σε έκοβε κομματάκια; Την απάντηση στο βασανιστικό, αυτό, ερώτημα έρχεται να δώσει η σημερινή ταινία. Δυστυχώς, με εξίσου βασανιστικό τρόπο…

TI MAΣ ΛΕΣ;
Μια παρέα εφήβων συμμαθητών (που τους υποδύονται, ως συνήθως, 25ρηδες) λαμβάνει ένα μυστηριώδες chain letter, το οποίο τους προειδοποιεί ότι αν δεν το προωθήσουν, θα χάσουν τη ζωή τους μέσα σε εικοσιτέσσερις ώρες. Δεν το προωθούν, οπότε ένας γιγαντόσωμος, παραμορφωμένος δολοφόνος τους εντοπίζει και τους σκοτώνει έναν-έναν χρησιμοποιώντας αλυσίδες. Στο ενδιάμεσο, ένας επιθεωρητής της αστυνομίας προσπαθεί να ρίξει φως στους φόνους, ενώ οι επιζώντες φίλοι προσπαθούν απλώς να… εμ… δεν έχω ιδέα τι προσπαθούν να κάνουν, βασικά όλοι απλώς περιφέρονται στην ταινία και πεθαίνουν κατά διαστήματα!

Το σενάριο είναι ένα χάος! Μερικές φορές διαβάζεις το στόρι μιας ταινίας και σκέφτεσαι: «Φοβερό θέμα, γιατί δεν είχε σκεφτεί κανείς να ασχοληθεί με αυτό στο παρελθόν;» Και μετά βλέπεις και την ταινία και καταλαβαίνεις το γιατί: διότι δεν ήταν, προφανώς, εύκολο να σκεφτεί κανείς σενάριο της προκοπής! Αυτό συνέβη και με το Chain Letter. Η ιδέα είναι κορυφαία και με πολλές προοπτικές. Πήραν ένα από τα πιο διαδεδομένα (και ενοχλητικά) στοιχεία της διαδικτυακής κουλτούρας και πάτησαν πάνω στο κλασικό μοτίβο «what if…». Αλλά η εκτέλεση ήταν άθλια. Τόσο άθλια που ολόκληρη η ταινία -που είναι μια πολύ κακή μείξη του SAW, του The Ring και δύο κιλών κοκαΐνης- μοιάζει με ένα ακατάσχετο, ασύνδετο παραλήρημα τεχνοφοβίας και τυχαίων αιματοκυλισμάτων.

Γιατί συνέβη αυτό; Κατά τη γνώμη μου, το πρόβλημα ξεκίνησε από την αρχική ιδέα. Ο πιο σίγουρος τρόπος να φέρεις σε πέρας μια τέτοια ταινία είναι να στραφείς στο υπερφυσικό στοιχείο, το οποίο σου δίνει πολύ μεγαλύτερο εύρος κινήσεων. Αντί αυτού, οι δημιουργοί διάλεξαν το πατροπαράδοτο: «θνητός δολοφόνος σκοτώνει για τιμωρία», δημιουργώντας ταυτόχρονα τόσα κενά και τρύπες στο σενάριο, που η ταινία θα μπορούσε να είναι ο Μπομπ Σφουγγαράκης! Φαντάσου να είχαν επιλέξει την ίδια δίοδο και στο The Ring! Αντί να βγαίνει το πνεύμα της Sadako από την τηλεόραση και να σκοτώνει όποιον είδε τη βιντεοκασέτα, θα ερχόταν απλώς σπίτι του με ένα ταξί, θα του χτυπούσε το κουδούνι και όταν της άνοιγε θα τον κοπάναγε μέχρι θανάτου με ένα βίντεο!

Κατ’ αρχάς, οι σεναριογράφοι της ταινίας παίζει να είναι μέλη των Amish, καθώς το σενάριό τους είναι ξεδιάντροπη προπαγάνδα εναντίον της τεχνολογίας. Κάθε λίγο και λιγάκι, διάφοροι χαρακτήρες μπλέκονται στα καλά καθούμενα σε φιλοσοφικές συζητήσεις περί της τεχνολογίας και των κακών που έχει και του πόσο έχει αποξενώσει τους ανθρώπους και μετά ψοφάει κάποιος και ξαναρχίζει η συζήτηση! Υπάρχουν πιο διακριτικοί τρόποι να περάσεις το μήνυμά σου, πάλι καλά που δεν έβαλαν τα θύματα, πριν τα κακαρώσουν, να γράφουν με το αίμα τους στον τοίχο: «Πέθανα επειδή χρησιμοποίησα τον ηλεκτρισμό…»

Στη συνέχεια, έρχονται οι προαναφερθείσες τρύπες του σεναρίου. Ανάθεμα κι αν καταλαβαίνουμε ποτέ ποιος κάνει ό,τι κάνει και γιατί το κάνει, αν και στο τέλος υποτίθεται ότι λύνεται το μυστήριο και ενώνονται όλα τα κομμάτια του παζλ. Μπαρούφες! Αυτή η ταινία έχει τόσα κομμάτια, που δεν είναι παζλ, αλλά άμμος! Ειλικρινά, αν δεν διάβαζα μετά την πλοκή και στη Wikipedia, δεν θα είχα καν καταλάβει ποιος είναι ο δολοφόνος! Όσο σκέφτομαι ότι χρειάστηκαν τρία άτομα για να γραφτεί αυτό το αίσχος, μου έρχεται να βάλω τα κλάματα… Ουσιαστικά, το μόνο καλό που έχει το συγκεκριμένο θρίλερ και άξιζε το 1 αστεράκι που του έβαλα, είναι οι σκηνές θανάτου, μερικές από τις οποίες είναι αρκετά γραφικές και σου δίνουν ιδέες για το τι να κάνεις στους σεναριογράφους αν ποτέ πέσουν στα χέρια σου.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, κάνε αυτό το άρθρο forward σε 10 άτομα που αντιπαθείς! Αν δούνε την ταινία, θα πέσουν νεκροί από εγκεφαλική αιμορραγία μέσα στο επόμενο δίωρο!

---

GEEKY TRIVIA
Οχτώ από τους ηθοποιούς του cast είχαν ήδη εμφανιστεί σε άλλες ταινίες τρόμου στο παρελθόν, μερικές από αρκετά γνωστά κι επιτυχημένα franchise: SAW, A Nightmare on Elm Street, Child’s Play, The Hills Have Eyes, Boogeyman, The Thing, Cabin Fever, See No Evil.

---

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Η ταινία κόστισε τρία εκατομμύρια δολάρια και έβγαλε με το ζόρι 580 χιλιάρικα! Το μόνο μέλλον που θα μπορούσε να έχει, είναι να τη διδάσκουν στο σεμινάριο: «Πώς να κάνετε την ταινία σας να πατώσει»!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ: