Silent Night, Deadly Night: Άγριος Βασίλης έρχεται…

Σκηνοθεσία: Charles E. Sellier Jr.
Σενάριο: Michael Hickey
Μουσική: Perry Botkin
Ηθοποιοί: Robert Brian Wilson, Lilyan Chauvin κ.α.
Είδος: Slasher
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★☆☆☆
Φρίκη: ★★★☆☆
Τρόμος: ★☆☆☆☆
Αγωνία: ★★☆☆☆

SILENT NIGHT, DEADLY NIGHT (1984)
Συνεχίζω τις εορταστικές εκδηλώσεις με ένα ακόμη επίκαιρο θρίλερ, το οποίο στις μέρες του προκάλεσε τεράστιες αντιδράσεις με τη θεματολογία του και θεωρείται ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα θρίλερ των 80s. Φυσικά, για το ότι πάτωσε δεν ευθύνονται τόσο οι αντιδράσεις, όσο το γεγονός ότι η ταινία ήταν και ολίγον τι πατάτα! Παρόλα αυτά, οι κακές κριτικές δεν εμπόδισαν τη δημιουργία κάμποσων σίκουελ –δεν ήταν κι η πρώτη φορά άλλωστε που λαομίσητη ταινία δημιούργησε ολόκληρο franchise!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ο μικρός Billy γίνεται μάρτυρας της άγριας δολοφονίας των γονιών του από έναν κακοποιό ντυμένο με αγιοβασιλιάτικη στολή, γεγονός που του προκαλεί φοβία προς τη μορφή του Άη Βασίλη. Τα πράγματα χειροτερεύουν κατά τη διαμονή του σε ένα ορφανοτροφείο που διοικείται από μια αυστηρή ηγουμένη, η οποία τιμωρεί συνεχώς τον Billy με κάθε ευκαιρία, θεωρώντας ότι η κακή συμπεριφορά του είναι απλώς θέμα καπρίτσιου. Όταν πλέον ενηλικιώνεται και είναι ελεύθερος να ζήσει μόνος του, βρίσκει δουλειά σε ένα κατάστημα παιχνιδιών και η ζωή του μοιάζει να μπαίνει σε έναν φυσιολογικό ρυθμό. Μέχρι μια Παραμονή Χριστουγέννων, που το αφεντικό του θα του ζητήσει να ντυθεί Άγιος Βασίλης…

Όπως ανέφερα προηγουμένως, η ταινία εξόργισε πολύ κοσμάκη, όχι μόνο επειδή παρουσίαζε τον Άη Βασίλη ως κατά συρροήν δολοφόνο (όλοι ξέρουμε πόσο ευαίσθητοι είναι οι αμερικάνοι με τα πατριωτικοθρησκευτικά τους σύμβολα), αλλά κυρίως επειδή διαφημίστηκε κάμποσο στην τηλεόραση σε ώρες που έβλεπαν παιδιά, τα οποία απέκτησαν ψυχικά τραύματα ανάλογα με του πρωταγωνιστή, βλέποντας τον Santa να αφαλοκόβει κόσμο με ένα τσεκούρι.
Έγιναν κάμποσες διαμαρτυρίες, πλήθη εξαγριωμένων οικογενειαρχών συγκεντρώθηκαν σε σινεμά κι εμπορικά κέντρα, κριτικοί διάβαζαν τα ονόματα των συντελεστών στην τηλεόραση και τους έκραζαν –μόνο γυμνούς δεν τους έβγαλαν στους δρόμους βαρώντας καμπανάκια και φωνάζοντας «shame»! Με λίγα λόγια: ο κακός χαμός!

Το αποτέλεσμα ήταν να αποσυρθούν όλες οι διαφημίσεις, ενώ και η ίδια η ταινία δεν έμεινε για πολύ στους κινηματογράφους. Όχι ότι θα τα κατάφερνε να μείνει παραπάνω και χωρίς τη φασαρία, δηλαδή, καθώς δεν ήταν και κάνα αριστούργημα της έβδομης τέχνης! Σε γενικές γραμμές, η ταινία αποτελεί απλώς ακόμη μια προσπάθεια εκμετάλλευσης της μόδας των slasher films που μεσουράνησαν την περίοδο εκείνη. Σε πιο ειδικές γραμμές, αν και προσπαθεί σκληρά να σε τρομάξει, δεν τα καταφέρνει και τόσο –εκτός αν είσαι 5χρονο που φοβάται ήδη τον Άη Βασίλη. Το σενάριο είναι τελείως χαζό και γεμάτο τρύπες και ο κακός έχει παντελώς ηλίθιο κίνητρο –ή, για την ακρίβεια, δεν έχει: απλώς φοράει μια στολή και αποφασίζει ότι πρέπει πλέον να σκοτώνει στα καλά καθούμενα. Τέλος, οι πιο πολλές ερμηνείες είναι για τα μπάζα (ως συνήθως) με τους περισσότερους ηθοποιούς να έχουν κάνει το overracting λάστιχο –ειδικά ο πρωταγωνιστής, ο οποίος δεν έχει καν λήμμα στη Wikipedia, καθώς μετά από αυτή την ταινία παίζει να παράτησε τελείως την ηθοποιία και να άνοιξε μανάβικο.

Με απλά λόγια, αν το Silent Night ήταν χριστουγεννιάτικο δώρο, θα ήταν πουλόβερ! Το πιο εξοργιστικό απ’ όλα, όμως, είναι ότι με το πέρασμα του χρόνου απέκτησε κι αυτή η μπαλαφάρα φανατικό κοινό! Προσφέρεται περισσότερο για να τη δεις με παρέα κολλητών και κάμποση χαβαλεδιάρικη διάθεση –και γι’ αυτό στην προτείνω κιόλας! Για ακόμα μεγαλύτερη διασκέδαση, μπορείτε να τη μετατρέψετε σε drinking game και να πίνετε πχ ένα σφηνάκι κάθε φορά που ακούγεται η λέξη: «punishment» ή «naughty», ή όποτε εμφανίζονται… βυζιά στην ταινία! (Πίστεψέ με, θα χρειαστείτε πολλά ποτά…)

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, στείλε μήνυμα στην παρέα κι ετοιμαστείτε για αξέχαστο χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν!

GEEKY TRIVIA
Η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους το ίδιο Σαββατοκύριακο με το A Nightmare on Elm Street και για κάποιο διάστημα, μάλιστα, κατάφερε να την ξεπεράσει σε εισπράξεις. Φυσικά, έπαιξε καθοριστικό ρόλο και το γεγονός ότι το Silent Night προβαλλόταν σε πάνω από διπλάσιες αίθουσες. Παρόλα αυτά, τη δεύτερη μόλις εβδομάδα, οι εισπράξεις της έπεσαν κατά 45% κι έφαγε τη σκόνη του Εφιάλτη…

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Παρά τις αρνητικές κριτικές και τον χαμό που προκάλεσε, η ταινία κατάφερε ν΄αποκτήσει κάμποσες συνέχειες (η μία χειρότερη από την άλλη). Ευτυχώς, δεν τις είδα όλες!

• Silent Night, Deadly Night Part 2 (1987) ★☆☆☆☆
  Πρωταγωνιστής της ταινίας είναι ο μικρός αδερφός του Billy, ο οποίος βλέποντας τον θάνατο του αδελφού του, αποκτά κι εκείνος μετατραυματικό στρες, το οποίο τον οδηγεί σε αμόκ. Η μισή ταινία ακριβώς είναι, ουσιαστικά, flash back της αρχικής, οπότε το κακό είναι διπλό!
• Silent Night, Deadly Night 3: Better Watch Out! (1989) –
  Ο δολοφόνος της προηγούμενης ταινίας ξυπνά από κώμα και αρχίζει πάλι να πετσοκόβει, ενώ παράλληλα καταδιώκει και μια τυφλή κοπέλα με παραψυχικές δυνάμ ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΕΤΕ, ΕΤΣΙ;;;
• Silent Night, Deadly Night 4: Initiation (1990) –
  Μπορεί να περνιέται για σίκουελ, αλλά η συγκεκριμένη προσθήκη δεν έχει καμιά σχέση με τις αρχικές ταινίας και αφορά μια δημοσιογράφο που ερευνά κάτι μάγισσες –μπέρδεψαν τις γιορτές μάλλον…
• Silent Night, Deadly Night 5: The Toy Maker (1991) –
  Δεύτερη ταινία που δεν έχει καμιά σχέση με τις αρχικές και έχει να κάνει με διάφορα παιχνίδια που σκοτώνουν κόσμο –ΜΑ ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΒΓΑΖΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΕΣ;;;
• Silent Night (2012) ★★★☆☆
  Remake της αρχικής ταινίας με πολύ πιο σκοτεινό ύφος και αρκετά διαφοροποιημένο σενάριο, αλλά ίδιο κεντρικό κορμό. Πιθανότατα η μόνη προσθήκη που βλέπεται κάπως πιο ευχάριστα σε ολόκληρο το franchise!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Αχ, όχι, σας παρακαλώ!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Εγώ, πάντως, δεν θα σταματούσα!

Σιγά, κι εγώ μικρός μόνο θανατικά ζωγράφιζα και τώρα είμαι μια χαρά!

Αυτό είναι που λένε «και δεν μας καταδέχεται»;

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!

Gremlins: Είναι τόσο χαριτωμένα, που θα πεθάνεις!

Σκηνοθεσία: Joe Dante
Σενάριο: Chris Columbus
Μουσική: Jerry Goldsmith
Ηθοποιοί: Zach Galligan, Phoebe Cates, Hoyt Axton, Polly Holliday κ.α.
Είδος: Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★
★★★☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
☆☆☆☆
Φρίκη: ★
★
★
☆☆
Τρόμος: ★
★
☆☆☆
Αγωνία: ★
★
★
☆☆

GREMLINS (1984)
Ααα, πλησιάζουν Χριστούγεννα! Η πιο όμορφη, αισιόδοξη, χαρούμενη γιορτή του έτους! Και η κατάλληλη εποχή για να δούμε (ή ξαναδούμε) μια κλασική, Χριστουγεννιάτικη ταινία που όλοι έχουν αγαπήσει. Μια ιστορία με χιόνι, δώρα, κάλαντα και αδηφάγα τέρατα που καταστρέφουν και καταβροχθίζουν τα πάντα στο πέρασμά τους! Σίγουρα, το Gremlins δεν είναι αυτό που θα αποκαλούσες τυπική εορταστική ταινία, αλλά σαφέστατα είναι πολύ καλύτερο από τις κλασικές, κοινότοπες μπαλαφάρες με τον στερεοτυπικό στριμμένο που δεν πιστεύει στον Άη Βασίλη, μέχρι που εκείνος ζητά τη βοήθειά του για να μοιράσει τα δώρα και στο τέλος κάθονται όλοι στη μέση του δρόμου και αγκαλιάζονται βλέποντας το έκλκηθρο να πετά μπροστά από το φεγγάρι. Εμετός!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ο Billy εργάζεται στην τράπεζα του Kingston Falls -μιας μικρής, μάλλον βαρετής κωμόπολης. Η καθημερινότητά του, όμως, αποκτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον όταν ο πατέρας του του φέρνει ως χριστουγεννιάτικο δώρο ένα Mogwai -ένα περίεργο, χνουδωτό πλάσμα -το οποίο ονομάζουν Gizmo. Υπάρχουν μόνο τρεις κανόνες που πρέπει να τηρήσει ο Billy όσον αφορά τη φροντίδα του Gizmo: να το προφυλάσσει από δυνατό φως, να μην το ταΐζει μετά τα μεσάνυχτα και να το κρατάει μακριά από νερό. Το γιατί πρόκειται να το μάθει και αυτός και ολόκληρη η πόλη, όταν ένα ασήμαντο ατύχημα θα προκαλέσει μια αλυσίδα γεγονότων που θα σκορπίσει το χάος…

Τα Gremlins αγαπήθηκαν με την πρώτη από τους πάντες, παρά την κακομουτσουνιά και τη σατανική φύση τους! Ως ορολογία, πρωτοεμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου διάφορες μηχανικές βλάβες των αεροσκαφών αποδίδονταν για πλάκα σε δολιοφθορές από μικρά τέρατα –και πάνω σε αυτήν ακριβώς τη λογική βασίστηκαν και τα πλάσματα της ταινίας.

Η ταινία προοριζόταν να είχε πολύ πιο σκοτεινό τόνο στην αρχή, με φρικιαστικές σκηνές και μπόλικους γραφικούς θανάτους, αλλά αποφασίστηκε να επιλέξουν την πιο ανάλαφρη οδό της κωμωδίας τρόμου –που ήταν στο ξεκίνημά της ως είδος την εποχή εκείνη. Άλλωστε προβλήθηκε την περίοδο των Χριστουγέννων, οπότε ήταν ευκαιρία να τραβήξουν τις οικογένειες που θα είχαν χρόνο για κινηματογράφο και το τελευταίο που ήθελαν να δούνε ήταν κομμένα κεφάλια να κατρακυλάνε σε σκάλες! Φυσικά, αυτό δημιούργησε κάποια θεματάκια, καθώς η ταινία περιέχει και κάποιες σκηνές κάπως σκληρές για παιδιά, με αποτέλεσμα αρκετοί γονείς ν’ αποχωρήσουν δυσαρεστημένοι πριν το τέλος. Σε αυτό έφταιξε κυρίως το τότε σύστημα αξιολόγησης ταινιών: ενώ οι σκηνές ήταν βίαιες, δεν ήταν τόσο βίαιες που η ταινία να αξίζει να χαρακτηριστεί ως τελείως ακατάλληλη για ανηλίκους. Το ίδιο πρόβλημα είχε παρουσιαστεί το ίδιο έτος και με το δεύτερο Indiana Jones, οπότε αποφασίστηκε να διαμορφωθεί το σύστημα αξιολόγησης και να προστεθεί και κατηγορία καταλληλότητας “13 ετών και πάνω”.

Πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι το Gremlins δεν είναι μια απλή ταινία, αλλά μια σάτιρα πάνω στην απληστία και την καταναλωτική μανία του Δυτικού Πολιτισμού, καθώς και μια αρνητική ματιά πάνω στην τεχνολογία και την ολοένα αυξανόμενη εξάρτηση του ανθρώπου από αυτήν. Ότι και αν ισχύει, είναι γεγονός ότι πήρε κυρίως θετικές κριτικές, έβγαλε έναν σκασμό λεφτά, αγαπήθηκε από το κοινό και με το πέρασμα του χρόνου συνέχισε να έχει όλο και πιο θετική απήχηση.

Η μεγαλύτερη μαγεία της ταινίας, όμως, είναι τα εφέ. Σε μια εποχή που το CGI και η χρήση υπολογιστών ήταν απλώς επιστημονική φαντασία και τα πάντα γίνονταν με το χέρι, η χρήση μαριονετών και μηχανικών κουκλών ήταν επιτακτική. Μόνο για τον Gizmo δημιουργήθηκαν κάμποσες διαφορετικές κούκλες και μηχανικά πρόσωπα για τα κοντινά πλάνα. Αυτά ακριβώς τα χειροποίητα εφέ, όμως, είναι που κάνουν πιο αληθοφανή, ζωντανά και απτά τα τέρατα της ταινίας και η αλήθεια είναι έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια μια μεγάλη διαμάχη γύρω από το αν τα εντυπωσιακά CGI τελικά βοηθούν μια ταινία ή την κάνουν να φαίνεται πιο ψεύτικη και εκτός πραγματικότητας. Αλλά δεν θα το λύσουμε εδώ αυτό!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν δεν της έχεις ήδη δει, τότε δες την οπωσδήποτε! Κατά προτίμηση μετά τα μεσάνυχτα, με μπόλικα σνακ και νερό!

GEEKY TRIVIA
Παραγωγός της ταινίας ήταν ο Steven Spielberg, ο οποίος στην αρχή σκεφτόταν να αναθέσει τη σκηνοθεσία της στον άσημο και πρωτάρη, τότε, Tim Burton. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι ο Burton είχε σκηνοθετήσει μόνο ταινίες μικρού μήκους ως τότε και ο Spielberg είχε ενδοιασμούς αν θα τα κατάφερνε με μια τόσο απαιτητική παραγωγή. Ένα χρόνο αργότερα ο Burton σκηνοθέτησε το Pee Wee’s Big Adventure, αλλά το σερί τρελών επιτυχιών θα ξεκινούσε τέσσερα χρόνια αργότερα με τα Beetlejuice, Batman, Edward Scissohands κ.ο.κ. Αναρωτιέσαι κι εσύ τώρα πόσο διαφορετικό θα ήταν το Gremlins αν είχε περάσει από τα χέρια του, ε;

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία απέκτησε ένα σίκουελ μόνο, το οποίο κινήθηκε σε τελείως διαφορετικά μονοπάτια. Η ταινία ήταν σαφέστατα πιο αναρχική, κωμική –σχεδόν καρτουνίστικη και τελείως meta σε κάποιες σκηνές! Αποτέλεσε περισσότερα μια παρωδία των σίκουελ τρόμου και της ίδια της αρχικής ταινίας. Αλλά αυτή η αλλαγή πλεύσης δεν άρεσε πολύ στον κόσμο και οι πωλήσεις δεν ήταν καθόλου ικανοποιητικές.

• Gremlins 2 : The New Batch (1990) ★★★☆☆
  Χρόνια μετά την εισβολή των Gremlins στο Κingston Falls, ο Billy και η Katie έχουν αφήσει το παρελθόν και τη μικρή κωμόπολη πίσω τους και ζούνε στη Νέα Υόρκη. Εργάζονται και οι δύο στο Clamp Enterprises, ένα φουτουριστικό και αυτοματοποιημένο κτίριο που ανήκει σε έναν εκκεντρικό μεγιστάνα. Μια σειρά γεγονότων και συμπτώσεων, όμως, φέρνει ξανά τον Gizmo στη ζωή του Billy -και μαζί με αυτόν και τα υπόλοιπα τέρατα, τα οποία αυτή τη φορά έχουν μεγαλύτερα κέφια…

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Από το 2013 ακουγόταν ότι η Warner ετοιμάζεται για ένα reboot των Gremlins. Ο ίδιος ο Chris Columbus δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξη ότι η τρίτη ταινία είναι γεγονός και καθησύχασε τους φαν ότι δεν θα πρόκειται για remake της αρχικής, αλλά για μια νέα ιστορία όπου θα ισχύουν απλώς οι ίδιοι κανόνες. Αν και τίποτε δεν είναι σίγουρο ακόμη, ο μεγαλύτερος φόβος των φαν είναι ότι αυτή τη φορά τα τέρατα θα είναι σε CGI μορφή, πράγμα που θα καταστρέψει οριστικά τη μαγεία!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Ωωωω! Τι γλυκούλι!

Ααααργκ! Πώς έγινε έτσι;;

Ποτέ δεν είναι καλό σημάδι μια άδεια πόλη…

A Nightmare on Elm Street: Μην ξανακοιμηθείς ποτέ…

Σκηνοθεσία: Wes Craven
Σενάριο: Wes Craven
Μουσική: Charles Bernstein
Ηθοποιοί: Robert Englund, Heather Langenkamp, Amanda Wyss, Johnny Depp
Είδος: Slasher, Horror
Αξιολόγηση: ★
★
★
★
★


TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
★
★
★
☆
Φρίκη: ★★
★
★

☆
Τρόμος: ★
★
★
★
☆
Αγωνία: ★★
★
★
★


A NIGHTMARE ON ELM STREET (1984)
Σήμερα, τρομολάγνε μου, θα σου μιλήσω για την ταινία που σημάδεψε τα παιδικά μου χρόνια. Την είδα πρώτη φορά γύρω στην πέμπτη με έκτη δημοτικού (δεν θυμάμαι ακριβώς, καθώς έχουν περάσει και οχτώ αιώνες από τότε…) Ήμουν στο σπίτι ενός φίλου και μια και έλειπαν οι γονείς του, αποφασίσαμε να νοικιάσουμε βιντεοκασέτα. Και ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτονται να νοικιάσουν δυο ανήλικα αγόρια που είναι μόνα στο σπίτι; Ακριβώς: τσόντα! Αλλά επειδή τα βίντεο κλαμπ είχαν ένα θεματάκι με το να νοικιάζουν πορνό σε ανήλικα, περάσαμε στη δεύτερη εναλλακτική: θρίλερ (τα οποία δεν είχαν, παραδόξως, κανένα πρόβλημα να νοικιάσουν σε ανήλικα!) Ο «Εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες» ήταν η ομόφωνη επιλογή, καθώς ήταν το πιο πολυσυζητημένο θρίλερ τα χρόνια εκείνα –είχαν ήδη κυκλοφορήσει 4 ταινίες, άλλωστε.

TI MAΣ ΛΕΣ;
Μια παρέα εφήβων βασανίζεται κάθε βράδυ από τον ίδιο εφιάλτη: ένας μανιακός με καμμένο πρόσωπο, ο οποίος φοράει γάντι με λεπίδες, τους καταδιώκει με σκοπό να τους δολοφονήσει. Σύντομα, όμως, θα διαπιστώσουν ότι δεν πρόκειται απλώς για συνηθισμένο εφιάλτη, καθώς αν κάποιο θύμα πεθάνει μέσα σε αυτόν, πεθαίνει και στην πραγματική ζωή! Η νεαρή Nancy ανακαλύπτει ότι ο δολοφόνος είναι ο Freddy Krueger –ένας παλιός κάτοικος της περιοχής- και ότι ο λόγος που καταδιώκει τα παιδιά της γειτονιάς έχει να κάνει με ένα τεράστιο μυστικό που κρύβουν οι γονείς τους. Το μόνο που έχει να κάνει τώρα είναι να βρει έναν τρόπο να τον σταματήσει, προσπαθώντας παράλληλα να παραμείνει άγρυπνη…

Λίγες είναι οι ταινίες που καταφέρνουν να ξεχωρίσουν και να γράψουν ιστορία στον κινηματογράφο και θεωρώ ότι ο «Εφιάλτης» είναι σίγουρα μία από αυτές. Οι φαν του είδους μπορούν να σου τραγουδήσουν ολόκληρο το ανατριχιαστικό τραγουδάκι που αποτελεί trademark του κακού, ενώ το κοκκινοπράσινο πουλόβερ του, το καπέλο και το γάντι πέρασαν στην ιστορία ως το πιο αναγνωρίσιμο outfit ψυχάκια σε ταινία! Είναι σαφέστατα η καλύτερη ταινία του Wes Craven έως τώρα, με το Scream να ακολουθεί αμέσως μετά (ασχέτως αν το Scream είναι η κορυφαία του από άποψη εισπράξεων). Ήταν τέτοια η επιτυχία της, που κατάφερε να σώσει τη New Line Cinema από σίγουρη χρεωκοπία, μια και η πρώτη ταινία της εταιρείας παραγωγής ήταν μια πατάτα τεραστίων διαστάσεων που τους άφησε χωρίς ρευστό. Και το παράδοξο είναι πως το σενάριο της ταινίας βολόδερνε επί τρία χρόνια, αφού σε όποια εταιρεία και αν το πήγε ο Craven, δεν ήθελαν να το χρησιμοποιήσουν! Suckers!

Αν και η ταινία δανείζεται πολλά από τα στοιχεία που εδραιώθηκαν στο Halloween, κατάφερε κι έγινε διάσημη για τη μοναδική της ικανότητα να παίξει πειστικά με τα όρια ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό. Πολλές φορές ο θεατής θα αναρωτηθεί αν αυτό που βλέπει στην ταινία είναι αυτό που πραγματικά ζει ο ήρωας, ή θα αποδειχθεί ότι είναι ακόμη ένα θανατηφόρο όνειρο. Άλλωστε, πολλοί από εμάς έχουμε βιώσει εκείνο το περίεργο συναίσθημα όπου αναρωτιόμαστε αν κάποιο γεγονός το ζήσαμε αληθινά ή απλώς το είδαμε σε όνειρο. Ή ίσως έχουμε βρεθεί σε εκείνη την περίεργη κατάσταση μεταξύ ύπνου και διαύγειας όπου, με μισοκοιμισμένο εγκέφαλο, δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε αν κοιμόμαστε ακόμα ή αυτός ο κίτρινος ελέφαντας με το μονόκλ όντως μας έφερε μια τάρτα φράουλα. Ο «Εφιάλτης» πατάει αρκετά πάνω σε αυτά τα ενοχλητικά και πολύ αληθινά συναισθήματα.

Η ταινία έχει πολύ καλό καστ. Πέρα από τον Robert Englund, που απλώς τα σπάει ως Freddy, η ερμηνεία της Heather Langenkamp είναι αξιόλογη και τη βοήθησε –αν και ήταν τελείως άπειρη και άγνωστη- να κερδίσει τον ρόλο, για τον οποίο έκαναν οντισιόν πάνω από 200 ηθοποιούς, ανάμεσά τους η Demi Moore και η Courteney Cox! (Καλά, και την Cox έτσι κι αλλιώς δεν την ήξερε η μάνα της τότε, οπότε δεν ήταν και δύσκολη η αναμέτρηση!) Επίσης, η ταινία είναι η πρώτη του μετέπειτα superstar και μούσας του Burton, Johnny Depp, ο οποίος δεν πήγε καν με σκοπό να περάσει οντισιόν. Απλώς συνόδευε τον φίλο του, που ήθελε να πάρει τον ίδιο ρόλο και δεν τα κατάφερε. Ποιος ήταν ο φίλος του; Ο Jackie Earle Haley. Ποιος είναι αυτός; Ο τύπος που ενσάρκωσε τον Freddy στο remake του 2010! Mindfuck!

Αλλά το μεγαλύτερο ατού της ταινίας, είναι σαφέστατα ο κακός της, ο οποίος σήμερα φιγουράρει στο Νο 40 της λίστας με τους καλύτερους villains όλων των εποχών. Εμπνευσμένος από αληθινό πρόσωπο –τον νταή Fred Krueger που έκανε δύσκολη τη ζωή του Wes Craven στο σχολείο- με τρομακτική και αποκρουστική εμφάνιση, με ένα πρωτότυπο και ανατριχιαστικό όπλο, αλλά και με τον πνευματώδη χαρακτήρα του, κατάφερε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να μετατραπεί σε pop icon. Καλό αυτό και για τις ταινίες και για τον Englund, του οποίου η φήμη εκτοξεύθηκε, αλλά όχι για τον ίδιο τον Freddy, καθώς όσο εξελίσσεται ο χαρακτήρας του, αρχίζει να αγγίζει περισσότερο τα όρια του κωμικού, παρά του τρομακτικού –πράγμα το οποίο άρχισε να γίνεται πολύ έντονο στις τελευταίες ταινίες και να ενοχλεί τους κριτικούς.
Παρόλα αυτά, στην παρθενική του εμφάνιση είναι εξαιρετικός και κάνει μια χαρά τη δουλειά του, που δεν είναι άλλη από το να ξεκοιλιάζει βίαια και να τρομοκρατεί ηθοποιούς και κοινό!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, ο «Εφιάλτης» καταφέρνει σίγουρα να στοιχειώσει τα όνειρά σου και να σε κάνει στενό φίλο της καφεΐνης!

---

GEEKY TRIVIA
Το πρώτο studio που έδειξε ενδιαφέρον για την ταινία ήταν αυτό της Disney, της οποίας οι υπεύθυνοι ζήτησαν απλώς από τον Craven να ρίξει λίγο τους τόνους, ώστε η ταινία να γίνει πιο… φιλική προς παιδιά και εφήβους! Δόξα τω Θεώ, ο Craven τους κούνησε μαντήλι! Φαντάζεσαι τον Freddy Krueger με κανονική φάτσα, γάντι baseball αντί για αυτό με τα ξυράφια κι ένα σκιουράκι με το όνομα «Πιπ» να τον ακολουθεί παντού;

---

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η τρελή επιτυχία της αρχικής ταινίας έδωσε, φυσικά, μπόλικα σίκουελ –κάποια καλά και κάποια άθλιας ποιότητας:

• A Nightmare on Elm Street 2: Freddy’s Revenge (1985) ★
☆☆☆☆
  Πέντε χρόνια μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας, ο Freddy επιστρέφει και αυτή τη φορά τρομοκρατεί τον Jesse, η οικογένεια του οποίου έχει μετακομίσει στο σπίτι που παλιά έμενε η Nancy. Πλέον, ο Freddy δεν περιορίζεται στα όνειρα, αλλά προσπαθεί να καταλάβει το σώμα του Jesse, με σκοπό να συνεχίσει τη δολοφονική του μανία στον αληθινό κόσμο.
  Η ταινία πήρε πούλο, κυρίως επειδή άλλαξε τα φώτα στην αρχική ιδέα και έβαλε τον Freddy να δολοφονεί χωρίς λόγο εκτός του ονειρικού κόσμου.
• A Nightmare on Elm Street 3: Dream Warriors (1987) ★★★★★
  Ο Wes Craven επιστρέφει στο σενάριο και τη σκηνοθεσία μετά την προηγούμενη πατάτα και το αποτέλεσμα είναι η καλύτερη, πανθομολογουμένως, προσθήκη του franchise! Το νέο θύμα του Freddy αυτή τη φορά είναι η Kristen, η οποία λόγω των εφιαλτών της καταλήγει στην ψυχιατρική πτέρυγα του νοσοκομείου, μαζί με μερικούς ακόμη προβληματικούς εφήβους – όλοι με παρόμοιους εφιάλτες. Στην κλινική, όμως, δουλεύει ως σύμβουλος και η Nancy (από το πρώτο φιλμ) που αναλαμβάνει να «εκπαιδεύσει» την ομάδα των εφήβων στη χρήση των «ονειρικών» δυνάμεών τους, ώστε να μπορέσουν να κατατροπώσουν τον Freddy οριστικά…
• A Nightmare on Elm Street 4: The Dream Master (1988) ★★★☆☆
  Ο Freddy επιστρέφει ακόμη μια φορά και η νεαρή Alice προσπαθεί να τον καταστρέψει αφότου μεταφέρονται σε αυτήν οι ονειρικές δυνάμεις της Kristen. Θεωρείται και αυτή μία από τις καλύτερες ταινίες της σειράς και είναι η πρώτη σε εισπράξεις (πέραν του crossover και του remake).
• A Nightmare on Elm Street 5: The Dream Child (1989) ★★☆☆☆
  Ο Freddy δεν έχει ψόφο, ως είθισται, οπότε επιστρέφει και αυτή τη φορά χρησιμοποιεί το αγέννητο μωρό της Alice για να σκοτώσει τους φίλους της. Ή κάτι τέτοιο -δεν έχει σημασία, άλλωστε, τον Freddy να πετσοκόβει κόσμο θέλουμε να δούμε.
• Freddy’s Dead: The Final Nightmare (1991) ★☆☆☆☆
  Τελική, ουσιαστικά, προσθήκη στην κανονική ροή των ταινιών, με τον Freddy να προσπαθεί να εντοπίσει το χαμένο του παιδί και με τη βοήθειά του να εξαπλωθεί μέσω εφιαλτών και σε άλλες πόλεις. Ο χαρακτήρας ήδη έχει μετατραπεί σε κωμικό κακέκτυπο των προηγούμενων ενσαρκώσεών του…
• Wes Craven’s New Nightmare (1994) ★★★★☆
  Λίγο περίεργη προσθήκη, καθώς είναι εκτός του κανονικού continuity της σειράς και αποτελεί, ουσιαστικά, ένα metafilm! Η Heather Langenkamp, ο Wes Craven και αρκετά μέλη από το cast και το crew της αρχικής ταινίας ενσαρκώνουν τους ίδιους τους εαυτούς τους στην ταινία που περιστρέφεται γύρω από την παραγωγή μιας νέας ταινίας Nightmare. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, όμως, ο κινηματογραφικός Freddy αποκτά ζωή και αρχίζει να καταδιώκει την ηθοποιό και την οικογένειά της. Η ταινία δεν κατάφερε να εδραιωθεί, παρά τις πολύ καλές κριτικές της και την ανανεωμένη και πιο απειλητική εμφάνιση του Freddy (για την οποία τον προόριζε εξ’αρχής ο δημιουργός του).
• Freddy vs Jason (2003) ★★★★☆
  Ταινία crossover ανάμεσα στα δύο πασίγνωστα franchise. Ο Freddy είναι παγιδευμένος και αδύναμος στην κόλαση, αφού έχει ξεχαστεί από τους πάντες. Στην προσπάθειά του να κάνει τους νέους να ξαναθυμηθούν το όνομά του και να αρχίσουν πάλι να τον φοβούνται –πράγμα που θα επαναφέρει τις δυνάμεις του- χειραγωγεί τον μανιακό δολοφόνο Jason και τον στέλνει στο Springwood. Σύντομα, οι μνήμες του Freddy θα αρχίσουν να ζωντανεύουν και πάλι, δίνοντάς του τη δυνατότητα να στοιχειώσει ξανά τους εφιάλτες των νέων. Όμως, όταν ο Jason αρχίσει να διεκδικεί τα θύματα του Freddy, θα ξεκινήσει μια τιτανομαχία ανάμεσά τους.
• A Nightmare on Elm Street (2010) ★★★☆☆
  Αποτελεί διασκευή της πρωτότυπης ταινίας, με πρωταγωνιστικό χαρακτήρα πάλι τη Nancy, αλλά με αρκετές διαφορές όσον αφορά τους χαρακτήρες και το background story του Freddy. Τα εφέ είναι σαφώς πιο εξελιγμένα, ενώ οι επιστημονικές μελέτες των τελευταίων δεκαετιών, πάνω στη στέρηση ύπνου και την επίδρασή της στον εγκέφαλο, βοήθησαν αρκετά στη διαμόρφωση του σεναρίου. Παρόλα αυτά, η ταινία δεν κατάφερε να αγγίξει την ατμόσφαιρα του πρωτότυπου.
• Freddy’s Nightmares (1988-1990)
  O Freddy δεν περιορίστηκε στον κινηματογράφο, αλλά η χάρη του έφτασε μέχρι και τη μικρή οθόνη, σε μια σειρά τρόμου που όλες οι ιστορίες της εκτυλίσσονται στην Elm Street. Οι περισσότερες ιστορίες δεν αφορούσαν τον ίδιο (τουλάχιστον όχι άμεσα), αλλά κρατούσε κυρίως τον ρόλο του παρουσιαστή –κάτι παρόμοιο με τον Φύλακα της Κρύπτης στο Tales from the Crypt.
• Never Sleep Again: The Elm Street Legacy (2010)
  Ένα τετράωρο ντοκιμαντέρ που κυκλοφόρησε απευθείας σε DVD και περιέχει τα χρονικά της σειράς ταινιών, την άνοδο της New Line Cinema και συνεντεύξεις από τους συντελεστές και το καστ των ταινιών.
• Τέλος, έχουν κυκλοφορήσει πολλά βιβλία με ήρωα τον Freddy (ανάμεσά τους και οι λογοτεχνικές μεταφορές των ταινιών), μερικές σειρές κόμικς βασισμένες στην ταινία και κάνα δυο videogames!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Το remake του 2010 ήταν μια προσπάθεια αναβίωσης της σειράς, αλλά οι πολύ χλιαρές εώς αρνητικές κριτικές του πιθανότατα πάγωσαν τα όποια μελλοντικά σχέδια –ασχέτως αν ήταν μια από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες του είδους (είναι, αυτή τη στιγμή, η 8^η σε εισπράξεις ταινία slasher).

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ: