Winchester: Το σπίτι που έχτισαν τα φαντάσματα…

Σκηνοθεσία: The Spierig Brothers
Σενάριο: Tom Vaughan
Μουσική: Peter Spierig
Ηθοποιοί: Helen Mirren, Jason Clarke, Sarah Snook
Είδος: Supernatural Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

ΤΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα ☆☆☆☆☆
Φρίκη: ★☆☆☆☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★★☆☆

WINCHESTER (2018)
Σου έχω φρεσκαδούρα και πράμα που σαλεύει σήμερα! Έκανα μεγάλη χαρά όταν έμαθα ότι θα γυριζόταν ταινία με θέμα το σπίτι της Sarah Winchester, μια και είναι ένα από τα μέρη που θα ήθελα να επισκεφτώ κάποια στιγμή στη ζωή μου (ασχέτως αν θα κατάφερνα να βρω τραγικό θάνατο μέσα σε μισή ώρα το πολύ, πέφτοντας σε κάνα κρυφό φρεάτιο). Η χαρά μου διπλασιάστηκε όταν έμαθα ότι η Mirren θα είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο, διότι η τύπισσα τα σπάει. Μετά είδα την ταινία, ύψωσα τις γροθιές μου θυμωμένος στον αέρα και ούρλιαξα: «Γιατί, Θεέ; Γιατί;;;»

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η εταιρεία κατασκευής όπλων Winchester προσλαμβάνει τον ψυχίατρο Eric Price για να παραμείνει για λίγες μέρες στο σπίτι της κληρονόμου και ιδιοκτήτριας της επιχείρησης και να αποφανθεί αν είναι ψυχικά υγιής ώστε να παραμείνει στην ηγεσία. Όταν καταφτάνει στην έπαυλη μένει έκπληκτος από το κολοσσιαίο μέγεθός της και τον αλλόκοτο σχεδιασμό της. Όταν μαθαίνει ότι η Sarah Winchester θεωρεί πως την έχουν καταραστεί τα πνεύματα όσων σκοτώθηκαν από τα όπλα του συζύγου της και ότι ο μόνος τρόπος για να σπάσει την κατάρα είναι να συνεχίσει να χτίζει και να επεκτείνει την έπαυλη, είναι πεπεισμένος ότι η οικοδέσποινά του τρέφει αυταπάτες. Όμως, όσο παραμένει μέσα στο μυστηριώδες σπίτι, τόσο γίνεται μάρτυρας ανεξήγητων γεγονότων που όλο και ταρακουνούν τις πεποιθήσεις του…

Η ταινία είναι εν μέρει βασισμένη στην πραγματική ιστορία και τα περισσότερα στοιχεία που παρουσιάζονται είναι ιστορικά ακριβή. Η Sarah Lockwood Pardee ήταν η σύζυγος του William Wirt Winchester, ο οποίος απέκτησε την τεράστια περιουσία του χάρη στις ομώνυμες επαναληπτικές καραμπίνες που κατασκεύαζε η εταιρεία του. Απέκτησε μαζί του μια κόρη, η οποία όμως πέθανε μέσα σε λίγες μέρες. Όταν πέθανε και ο άντρας της από φυματίωση, η Sarah κληρονόμησε 20 εκατομμύρια δολάρια (στις μέρες μας θα ισοδυναμούσαν με μισό δισεκατομμύριο), το 50% της εταιρείας και ημερήσιο εισόδημα 1000 δολαρίων. Σύμφωνα με φήμες της εποχής, ένα μέντιουμ της είπε πως ήταν καταραμένη και ότι τα πνεύματα όσων σκοτώθηκαν από τις καραμπίνες του άντρα της ζητούσαν εκδίκηση. Ο μόνος τρόπος να σωθεί ήταν να μετακομίσει σε νέο σπίτι, το οποίο έπρεπε να συνεχίσει να χτίζει για το υπόλοιπο της ζωής της, ώστε να στεγάσει και να καθησυχάσει τα φαντάσματα. Αυτό και έκανε για τα επόμενα 36 χρόνια της ζωής της, αφού είχε συνεργεία που δούλευαν ασταμάτητα όλο το 24ωρο, χτίζοντας νέα δωμάτια!

Η ιστορία της Sarah Winchester είναι μια από τις πιο σαγηνευτικές και αλλόκοτες της αμερικανικής Ιστορίας και το παράξενο και δαιδαλώδες σπίτι της –το οποίο έχει διατηρηθεί ως τις μέρες μας και αποτελεί πόλο έλξης για χιλιάδες τουρίστες- θεωρείται το πιο στοιχειωμένο σπίτι της Αμερικής. Γι’ αυτό και είναι κρίμα μεγάλο που η ταινία αποτελεί απλώς ένα αναμάσημα όλων των ταινιών με στοιχειωμένα σπίτια. Όταν έχεις στα χέρια σου τέτοια ιστορία και τόσο πλούσιο υλικό και καταλήγεις να γυρίζεις ακόμη μια κλισεδιάρικη ταινία με φαντάσματα και jump scares που βλέπεις από χιλιόμετρα μακριά, τότε είσαι άξιος της μοίρας σου.

Το εντυπωσιακό και γεμάτο μυστικά οικοδόμημα, που θα έπρεπε να έχει την τιμητική του στην ταινία, καταλήγει απλώς ένα τυπικό ντεκόρ για μια μονότονη ιστορία φαντασμάτων. Η όποια προσπάθεια να πάρει μια πρωτότυπη τροπή το σενάριο –και στην αρχή, ομολογουμένως, έγινε μια έντιμη προσπάθεια γι’ αυτό- τελικά καταλήγει σε τετριμμένα μονοπάτια, κλισέ αποκαλύψεις και ανατροπές και την κλασική, τελική αναμέτρηση στην οποία καταλήγουν οι ταινίες του είδους. Οι αξιόλογες ερμηνείες δεν σώζουν την κατάσταση και σε καμιά περίπτωση δεν καταφέρνεις να δεθείς με τους χαρακτήρες –ίσα ίσα που εύχεσαι να ψοφήσουν μερικοί από αυτούς, μπας και δεις κάνα πνεύμα παραπάνω.

Η όλη εκτέλεση ήταν απογοητευτικότατη και δεν απορώ που η ταινία έφαγε θάψιμο, αφού υπόσχεται πολλά, αλλά σε αφήνει, τελικά, με τη γλύκα. Παρόλα αυτά, ως ταινία εποχής παίρνει άριστα όσον αφορά την ενδυματολογία και τα σκηνικά, τα οποία καταφέρνουν να κλέψουν την παράσταση -ασχέτως αν μόνο ένα μικρό μέρος των γυρισμάτων έγινε στο αυθεντικό σπίτι, λόγω περιορισμένου χώρου.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πιες έναν καφέ και κάνε μια προσπάθεια να τη δεις, αλλιώς κλείσε εισιτήρια για Καλιφόρνια και πήγαινε να επισκεφτείς το original!

GEEKY TRIVIA
Η έπαυλη είναι ένα τεράστιο, τετραώροφο οικοδόμημα (πριν το σεισμό του Σαν Φρανσίσκο το 1906, ήταν επταώροφο!), έχει πάνω από 160 δωμάτια και καλύπτει συνολική έκταση 24.000 τετραγωνικών μέτρων! (Δεν τολμώ να φανταστώ καν τι ΕΝΦΙΑ θα πλήρωνε!) Είναι, μάλιστα, τόσο δαιδαλώδες και αχανές, που μόλις πρόσφατα –το 2016- ανακαλύφθηκε και ένα νέο δωμάτιο κρυμμένο σε κάποια σοφίτα!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Έτσι που τα κατάφεραν, τι μέλλον να έχει;

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Αν χαθείς εκεί μέσα παίζει να σε βρούνε και μετά από κάνα χρόνο!

Βλέμμα που κόβει κώλους!

Τόσα δωμάτια, όλο και κάποιος ανεπιθύμητος γείτονας θα σου τύχει…