Hellraiser: Μην. Aνοίξεις. Tο. Kουτί.

classicsposterΣκηνοθεσία: Clive Barker
Σενάριο: Clive Barker
Μουσική: Christopher Young
Ηθοποιοί: Andrew Robinson, Clare Higgins, Ashley Laurence, Doug Bradley κ.α.
Είδος: Supernatural Horror, Body Horror
Αξιολόγηση: ★★★
☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★
☆☆
Φρίκη: ★★★
★☆
Τρόμος: ★★★
☆☆
Αγωνία: ★★★
☆☆

HELLRAISER (1987)
Μετά την πρόσφατη εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ ως Προέδρου των ΗΠΑ, η σημερινή ταινία ήταν η ιδανική για παρουσιάση, καθώς -ας το παραδεχτούμε- ο πλανήτης πρόκειται να πάει κατά διαόλου πολύ σύντομα! Το σημερινό θρίλερ είναι ένα από τα πιο κλασικά κι έχει γράψει τη δική του ιστορία στον χώρο του τρόμου -κυρίως λόγω του δημιουργού του, Clive Barker, ο οποίος είχε ήδη φανατικό κοινό πριν ασχοληθεί με τον κινηματογράφο, ως συγγραφέας ιστορίων τρόμου και επιστημονικής φαντασίας. Το Hellraiser αποτελεί σήμερα την πιο γνωστή και αναγνωρίσιμη δουλειά του και είναι βασισμένο στη νουβέλα The Hellbound Heart. Αν κι εμένα δεν με ενθουσίασε ποτέ ιδιαιτέρως, οι φαν του πίνουν νερό στ’ όνομά του. Ή αίμα!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ένα μυστηριώδες κουτί έχει τη δύναμη ν’ ανοίξει πύλη σε μια άλλη διάσταση, όπου μπορεί κανείς ν’ αναζητήσει την απόλυτη ηδονή. Μόνο που στη διάσταση αυτή κατοικούν και οι “Κοινοβίτες” (Cenobites) –σαδομαζοχιστικές, δαιμονικές οντότητες που εμφανίζονται κάθε φορά που ανοίγει το κουτί- για τους οποίους η ηδονή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον πόνο και το μαρτύριο. Όταν ο Frank, το τελευταίο θύμα τους, επανέρχεται τυχαία στη ζωή, έχει ανάγκη από ανθρώπινο αίμα για να αναρρώσει πλήρως και να εξαφανιστεί πριν τον εντοπίσουν ξανά οι Cenobites. Για να τα καταφέρει, επιστρατεύει την κουνιάδα και ερωμένη του, η οποία οδηγεί ανυποψίαστα θύματα σε αυτόν…

Όπως ανέφερα και πριν, παρά τη φρίκη και το αίμα που περιέχει, ποτέ δεν με ενθουσίασε ιδιαιτέρως το συγκεκριμένο franchise. Δεν ξέρω γιατί, ίσως φταίει το ότι δεν είχα επαφή με το έργο του Barker πριν πρωτοδώ την ταινία, ίσως φταίνε και κάποια από τα εφέ που μου φαίνονταν τουλάχιστον αστεία, ίσως και το ότι όλα σχεδόν τα σίκουελ είναι αδιάφορα εώς κάκιστα και δεν καταφέρνουν ν’ αναζωπυρώσουν το ενδιαφέρον. Αλλά τα προσωπικά γούστα δεν παίζουν ρόλο εδώ –το Hellraiser έχει αφήσει εδώ και δεκαετίες το στίγμα του, ανήκει στα franchise που δεν πεθαίνουν με τίποτα και ο δαίμονας Pinhead αποτελεί πια κομμάτι της ποπ κουλτούρας και έναν από τους πιο αναγνωρίσιμους «κακούς» ταινιών θρίλερ –ασχέτως αν δεν έχει ιδιαιτέρως μεγάλο ρόλο στις αρχικές ταινίες ή παριστάνει απλώς τη γλάστρα στις μετέπειτα.

Η ταινία έχει σίγουρα την κατάλληλη ατμόσφαιρα μυστηρίου και τρόμου από την αρχή ως το τέλος και περιέχει κάμποσες σκηνές ακατάλληλες για ευαίσθητα νεύρα και στομάχια. Παράλληλα, διαχωρίζει πλήρως τη θέση της από τις υπόλοιπες ταινίες τρόμου της εποχής, που διαθέτουν και αρκετά κωμικά στοιχεία για να μειώσουν κάπως την ένταση. Το Hellraiser παίρνει πιο σοβαρά τον εαυτό του και αποβάλλει κάθε ίχνος ελαφρότητας, ώστε να μην υποβαθμίσει καθόλου το αρχικό υλικό, αλλά και για να διατηρήσει την αίσθηση απειλής που πλανάται στον αέρα από το ξεκίνημα. Οι απολύτως διαταραγμένες φιγούρες των Cenobites, βέβαια, είναι αυτές που κλέβουν την παράσταση, ακόμη κι αν έχουν σχετικά περιορισμένο ρόλο στην ταινία.

Το κυριότερο μειονέκτημα είναι τα εφέ, ειδικά προς το τέλος της ταινίας, που είναι απλώς άθλια –ακόμη και για την εποχή τους! Ο λόγος είναι ότι τα λεφτά τους τέλειωσαν γρήγορα μετά το βασικό γύρισμα, οπότε δεν τους είχε μείνει φράγκο για να αναθέσουν τα εφέ σε κανονική εταιρεία και τα έκαναν με το χέρι ο ίδιος ο Barker και… «ένας Έλληνας» -όπου δουλειά στο πόδι, οι Έλληνες μανούλες! Κατά τ’ άλλα, όμως, τα πρακτικά εφέ -ειδικά τα προσθετικά και το μακιγιάζ- είναι αρκετά επιτυχημένα, καθώς κυμαίνονται από ανατριχιαστικά εώς φρικιαστικά!

Η ταινία, φυσικά, προκάλεσε ντόρο με το γραφικό της περιεχόμενο και έφαγε και ban σε κάνα δυο μέρη, ενώ υπέστη και κάμποση λογοκρισία που οδήγησε στο κόψιμο μερικών (πιο) σκληρών σκηνών. Μα τι χαριτωμένα αθώος που ήταν παλιότερα ο κινηματογράφος! Εννοείται πως απέκτησε φανατικούς ακόλουθους πολύ γρήγορα και η φήμη της οδήγησε σε αρκετές συνέχειες.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, άνοιξε αυτό το κουτί, αλλά παραμύθι δεν θ’ ακουστεί –μόνο κραυγές!

GEEKY TRIVIA
Κατά τη διάρκεια του πάρτυ που οργάνωσε η παραγωγή για τη λήξη των γυρισμάτων, ο Doug Bradley –που υποδύεται τον Pinhead- συνειδητοποίησε προς μεγάλη του θλίψη ότι όλα τα μέλη του συνεργείου τον αγνοοούσαν τελείως, παρά το γεγονός ότι τα πήγαιναν πολύ καλά μεταξύ τους στα γυρίσματα. Λίγο αργότερα κατάλαβε και τον λόγο: δεν τον είχε αναγνωρίσει κανείς τους, μια και μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν τον είχαν δει ποτέ χωρίς το περίτεχνο μακιγιάζ που φορούσε στην ταινία! Ουπς!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Το Hellraiser αριθμεί ήδη κάμποσα σίκουελ, αφου συνέχισαν να βγαίνουν ταινίες μέχρι πρόσφατα. Δυστυχώς, σχεδόν όλα είναι για τα μπάζα!

  • Hellbound: Hellraiser II (1988) ★★★
☆☆
    Η ταινία συνεχίζει από εκεί που τελείωσε η πρώτη, με την πρωταγωνίστρια να βρίσκεται σε μια ψυχιατρική κλινική μετά από τα γεγονότα που έζησε. Ο γιατρός που την εξετάζει, όμως, δείχνει να έχει μια κρυφή εμμονή με το υπερφυσικό στοιχείο… Η ταινία είναι κάπως ανώτερη όσον αφορά τα εφέ και τη φρίκη και ρίχνει και κάποιο φως στο backstory των Cenobites.
  • Hellraiser III: Hell on Earth (1992) ★★
☆☆☆
    Ο νεαρός ιδιοκτήτης ενός πετυχημένου νυχτερινού κέντρου αγοράζει ένα περίεργο γλυπτό, αγνοώντας ότι σε αυτό είναι παγιδευμένη η υπόσταση του Pinhead, μαζί με το μυστηριώδες Κουτί. Λίγες μέρες αργότερα, μια ρεπόρτερ γίνεται μάρτυρας ενός ανεξήγητου θανάτου και αποφασίζει να ερευνήσει την υπόθεση. Σύντομα, τα ίχνη θα την οδηγήσουν στο νυχτερινό κέντρο…
  • Hellraiser: Bloodline (1996) ★★
☆☆☆
    Σε έναν διαστημικό σταθμό στο μέλλον (καθώς όλα τα franchise τρόμου καταλήγουν, αναπόφευκτα, στο διάστημα κάποια στιγμή!), ένας απόγονος του κατασκευαστή του πρώτου Κουτιού, προσπαθεί να παγιδεύσει για πάντα τον Pinhead. Παράλληλα, μαθαίνουμε τα πάντα γύρω από την ιστορία του Κουτιού στο πέρασμα των αιώνων. Που είναι και το μοναδικό ενδιαφέρον στοιχείο στο σίκουελ αυτό.
  • Hellraiser: Inferno (2000) ★★
☆☆☆
    Ένας διεφθαρμένος επιθεωρητής της αστυνομίας, που έχει εμμονή με τους γρίφους, ανακαλύπτει το Κουτί ερευνώντας μια σκηνή φόνου. Αφού καταφέρνει να το ανοίξει, αρχίζει να βιώνει μια σειρά από ψευδαισθήσεις που μπλέκονται με την πραγματικότητα. Η ταινία είναι η πρώτη που κυκλοφόρησε απευθείας σε DVD –και καλά έκανε κιόλας…
  • Hellraiser: Hellseeker (2002) ★★
★☆☆
    Η Kirsty –η πρωταγωνίστρια των δύο πρώτων ταινιών- και ο σύζυγός της, Trevor, ταξιδεύουν με το αυτοκίνητο, όταν μετά από ένα ατύχημα καταλήγουν στον πάτο ενός ποταμού. Ενώ ο άντρας της καταφέρνει να βγει από το όχημα, η Kirstie παγιδεύεται σε αυτό. Ένα μήνα αργότερα, ο Trevor εξακολουθεί να βασανίζεται από έντονους πονοκεφάλους και παραισθήσεις, ενώ η αστυνομία ερευνά ακόμη την υπόθεση, μια και η σορός της γυναίκας του δεν έχει ανακαλυφθεί.
  • Hellraiser: Deader (2005) ★
☆☆☆☆
    Μια ρεπόρτερ ταξιδεύει ως τη Ρουμανία για ν’ αναζητήσει την αλήθεια πίσω από μια βιντεοκασέτα που απεικονίζει τον τελεουργικό φόνο, αλλά και τη μετέπειτα ανάσταση ενός μέλους αποκρυφιστικής σέκτας που αυτοαποκαλείται «The Deaders». Μόνο που η έρευνά της θα την οδηγήσει στο Κουτί και μετά θ’ αρχίσουν ξανά να γίνονται τα ίδια τετριμμένα που γίνονται στις προηγούμενες ταινίες. Αδιάφορο μέχρι υπνηλίας.
  • Hellraiser: Hellworld (2005) ★
☆☆☆☆
    Η πιο meta προσθήκη της σειρά, αφού επικεντρώνεται σε μια παρέα νέων που έχει μανία με το online παιχνίδι Hellworld, το οποίο είναι βασισμένο στις ταινίες Hellraiser. Όταν λαμβάνουν προσκλήσεις για ένα πριβέ πάρτυ που διοργανώνουν οι υπεύθυνοι του παιχνιδιού, δεν φαντάζονται τι τους περιμένει. Εσύ το φαντάζεσαι: βαρεμάρα! Το μόνο ενδιαφέρον κομμάτι της ταινίας είναι ότι συμμετέχει ο Henry Cavill, πολύ πριν γίνει γνωστός.
  • Hellraiser: Revelations (2011) ☆
☆☆☆☆
    Δυο φίλοι πάνε στο Μεξικό για να πιούνε και να βρούνε γκόμενες, αντ’ αυτού βρίσκουν το Κουτί και οι κοινοτοπίες ξαναρχίζουν. Η ταινία γυρίστηκε στο ποδάρι μόνο και μόνο για να μη χάσει τα δικαιώματα της σειράς η Dimension Films και είναι η μοναδική στην οποία δεν εμφανίζεται ο Doug Bradley ως Pinhead –και καλά έκανε ο άνθρωπος, ήδη αρκετές μπαλαφάρες σίκουελ υπέμεινε!

Πέρα από την αρχική νουβέλα και τις εννέα ταινίες, έχουν κυκλοφορήσει και κάμποσα κόμικς βασισμένα στη σειρά, καθώς και ένα ακόμη βιβλίο με 21 ιστορίες.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Ήταν δυνατόν να μην είχε μέλλον; Αφού πέρασε από σαράντα κύματα, αποφασίστηκε ότι το reboot της σειράς θα το γράψει ο ίδιος ο Barker, θα αποτελεί ένα ελαφρό remake της αρχικής ταινίας και τον Pinhead θα υποδύεται ξανά ο Bradley. Εχμ… μια από τα ίδια το βλέπω να γίνεται με τους ίδιους συντελεστές!
Πέρα από το reboot, όμως, στα σκαριά είναι και μια δέκατη ταινία, με τον τίτλο Hellraiser: Judgement, η οποία θα προβληθεί μάλλον μέσα στο 2017, έτσι για να αρμέξουν το αρχικό franchise λίγο ακόμα, όσο προλαβαίνουν!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Ετοιμάσου να μισήσεις περισσότερο τη Γεωμετρία...

Ετοιμάσου να μισήσεις περισσότερο τη Γεωμετρία…

Ο εφιάλτης του μαγνητικού τομογράφου!

Ο εφιάλτης του μαγνητικού τομογράφου!

Το λίφτινγκ δεν έχει πάντα καλά αποτελέσματα...

Το λίφτινγκ δεν έχει πάντα καλά αποτελέσματα…

Species: Ήρθε το νέο κυρίαρχο είδος…

90sspecies_posterΣκηνοθεσία: Roger Donaldson
Σενάριο: Dennis Feldman
Μουσική: Christopher Young
Ηθοποιοί: Ben Kingsley, Michael Madsen, Alfred Molina, Forest Whitaker κ.α.
Είδος: Science Fiction Horror
Αξιολόγηση: ★
★☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★☆☆☆
Φρίκη: ★★★☆☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★★☆☆

SPECIES (1995)
Θρίλερ με εξωγήινους έχω σήμερα, τα οποία σπανίζουν κιόλας, μια και οι περισσότερες ταινίες με εξωγήινους συγκαταλέγονται πιο πολύ στο sci-fi genre, παρά στα θρίλερ. Η σημερινή ταινία ξεκίνησε το δικό της franchise -ασχέτως αν κανείς δεν το πήρε χαμπάρι, μια και ήταν τόσο μέτρια και αδιάφορη που είναι απορίας άξιο το ότι κατάφερε να βγάλει περισσότερα από το budget της. Ξέρω, η μανία μου να παρουσιάζω ταινίες που θεωρώ μπούρδες είναι αξιοσημείωτη, αλλά είμαι της άποψης ότι ακόμη και ο κακός κινηματογράφος είναι αναγκαίος, έστω ως πηγή γέλιου ή παράδειγμα προς αποφυγήν για μελλοντικούς δημιουργούς!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Μια ομάδα επιστημόνων, μετά από επικοινωνία με εξωγήινο πολιτισμό μέσω ραδιοκυμάτων, καταφέρνει να δημιουργήσει ένα υβρίδιο –την Sil- το οποίο έχει ανθρώπινη μορφή, αλλά συνδυάζει ανθρώπινο και εξωγήινο DNA. Όταν οδηγούνται στο συμπέρασμα ότι η Sil συνιστά απειλή για το ανθρώπινο είδος, αποφασίζουν να τερματίσουν το πείραμα. Η Sil, όμως, καταφέρνει να δραπετεύσει. Ο επικεφαλής του προγράμματος δημιουργεί μια ομάδα που αποτελείται από έναν μισθοφόρο, έναν ανθρωπολόγο, μια μοριακή βιολόγο και έναν τύπο με δυνατότητα… ενσυναίσθησης, με σκοπό να εντοπίσουν την Sil. Τα πράγματα δυσκολεύουν, όμως, καθώς η Sil αναπτύσσεται με ραγδαίο ρυθμό και κανείς δεν ξέρει πώς μοιάζει πλέον. Ακόμη χειρότερα, πρέπει να την βρούνε πριν αναπαραχθεί, πράγμα που θα σημάνει την αρχή του τέλους της ανθρωπότητας…

Παρά το σχετικά γνωστό καστ, η ταινία δεν είναι και ό,τι καλύτερο έχει κυκλοφορήσει ποτέ. Το σενάριο είναι σχετικά αδύναμο και γεμάτο τρύπες, για να μην πω βλακώδες! Κατ’ αρχάς, η κεντρική ιδέα είναι βασισμένη στο αρχέγονο μοτίβο: «ένα μάτσο ηλίθιοι κάνουν κάτι απερίσκεπτο –πεθαίνουν όλοι». Ένας μυστηριώδης, εξωγήινος πολιτισμός στέλνει οδηγίες για τη δημιουργία νέου είδους με βάση το DNA του και η πρώτη σκέψη των επιστημόνων είναι: «Τέλεια, ας χρησιμοποιήσουμε το DNA αυτών των εξωγήινων για τους οποίους δεν γνωρίζουμε τίποτε απολύτως! Τι μπορεί να πάει στραβά;» Και όταν όλα πάνε στραβά, η αμέσως επόμενη αντίδραση είναι: «Ουπς, χάσαμε το επικίνδυνο πλάσμα που επιζεί ακόμα και σε επίθεση με βιοχημικά όπλα! Τι να κάνουμε; Το βρήκα! Ας καλέσουμε για βοήθεια ένα… μέντιουμ Το οποίο μέντιουμ παίζει να είναι ο μόνος χαρακτήρας που βοηθά την πλοκή να εξελιχθεί! Αλλά εντάξει, τώρα μιλάμε για τον ίδιο σεναριογράφο που μάς χάρισε τη μέγιστη παπαριά που ακούει στο όνομα: Virus (το οποίο κάποια στιγμή θα σκυλοθάψω κι εδώ), που ήταν και η τελευταία ταινία που έγραψε ποτέ. Διότι μετά από αυτήν, μάλλον του απαγόρευσαν δια νόμου τη σεναριογραφία…

Επίσης, τα εφέ είναι ψιλοάθλια και πρόχειρα στις περισσότερες σκηνές, αποδεικνύοντας ότι η τεχνολογία CGI δεν είναι πάντα η σωστή επιλογή –κυρίως όταν δεν ξέρει κανείς πώς να τη χρησιμοποιήσει σωστά! Αυτό είναι αρκετά απογοητευτικό, καθώς η ταινία είχε τα φόντα και τα πατήματα για να δημιουργήσει κάμποσες ανατριχιαστικές σκηνές στα βήματα του The Thing του Carpenter. Γίνεται ακόμη πιο απογοητευτικό αν σκεφτείς ότι την εξωγήινη μορφή της Sil δημιούργησε ο H. R. Giger, ο ίδιος που δημιούργησε και τα πλάσματα στο Alien!

Πάντως, το Species πήγε καλά από εισπράξεις, αποδεικνύοντας ότι το σενάριο, οι ερμηνείες και τα εφέ έρχονται σε δεύτερη μοίρα, αρκεί να έχεις μια θεογκόμενα που γδύνεται ανά τακτά διαστήματα στην ταινία και κάνει παλαβό σεξ! Ε, θα μπορούσαν να γυρίσουν απλώς μια τσόντα, που δεν θα τους κόστιζε και 35 εκατομμύρια!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, βλέπεται. Απλώς μετά ξεχνιέται γρήγορα!

GEEKY TRIVIA
Κάποια στιγμή, ο χαρακτήρας του Kingsley αναφέρει ότι ο λόγος που έκαναν την Sil θηλυκού γένους ήταν για να είναι περισσότερο… υπάκουη! (Sexist much?) Παρόλα αυτά, αυτό δεν ισχύει σε καμιά περίπτωση στην πραγματικότητα, καθώς σε όλα τα γνωστά αρπακτικά είδη, το θηλυκό είναι πάντα το πιο επιθετικό!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία έδωσε άλλα τρία σίκουελ. Μόνο το πρώτο, όμως, είχε κινηματογραφική προβολή.

  • Species II (1998) ★
☆☆☆☆
    Ένας κλώνος της Sil, η Eve, βρίσκεται υπό μελέτη, ώστε οι επιστήμονες να είναι προετοιμασμένοι σε περίπτωση εισβολής. Παράλληλα, μια ομάδα αστροναυτών επιστρέφει από αποστολή στον Άρη, χωρίς να γνωρίζουν ότι έχουν μολυνθεί από το εξωγήινο DNA που βρισκόταν στα δείγματα πετρωμάτων που συνέλεξαν. Όταν ένας από τους αστροναύτες αρχίζει να δημιουργεί απογόνους, η Eve έρχεται σε τηλεπαθητική επαφή μαζί του και Ω, ΘΕΕ ΜΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΓΕΛΟΙΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ!
  • Species III (2004) ★
☆☆☆☆
    Λίγο πριν πεθάνει, η Eve γεννάει ένα παιδί, το οποίο παίρνει κρυφά ένας επιστήμονας, ο οποίος σκοπεύει να χρησιμοποιήσει τα ωάριά του για να δημιουργήσει το τέλειο δείγμα DNA και να κερδίσει το Nobel. Oscar, πάντως, δεν κέρδιζε που να κοπανιόταν…
  • Species –The Awakening (2007) ★
☆☆☆☆
    Ένας επιστήμονας (λύσσαξαν πια!) ταξιδεύει στο Μεξικό με την ανιψιά του, η οποία έχει δημιουργηθεί με βάση το εξωγήινο DNA, με σκοπό να βρει τρόπο να αντιστρέψει τα αποτελέσματα, αλλά όλα πάνε στραβά με τη θεραπεία. Βασικά, όλα πάνε στραβά με την ταινία…

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Θεέ μου, ελπίζω να μην έχει!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Aww! Πόσο επικίνδυνη μπορεί να είναι μια αθώα κοπελίτσα;

Aww! Πόσο επικίνδυνη μπορεί να είναι μια αθώα κοπελίτσα;

ΟΚ, το παίρνω πίσω...

ΟΚ, το παίρνω πίσω…

Να γιατί δεν πρέπει να κάνεις σεξ με άγνωστες!

Να γιατί δεν πρέπει να κάνεις σεξ με άγνωστες!

5 θρίλερ βασισμένα σε αληθινά γεγονότα!

vinieta_special

mainΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΥΤΑ!
Μία είναι η φράση που με κάνει πάντα ν’ ανασηκώνω το φρύδι με μπόλικη δυσπιστία, σε μια ταινία: “Based on true events”! Και αυτό, διότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι δημιουργοί έχουν πάρει ένα απλό γεγονός και το έχουν τραβήξει από το μαλλί για να τους βγει το σενάριο, προσπαθώντας να μας πείσουν ότι όσα διαδραματίζονται στην ταινία, συνέβησαν και στην πραγματικότητα! Φυσικά, αυτό είναι και το άλλοθι του εκάστοτε σεναριογράφου: το ότι “βασίζεται” σε κάποιο περιστατικό σημαίνει ότι παίρνει έμπνευση από αυτό και δεν οφείλει να το διηγηθεί σώνει και καλά όπως ακριβώς συνέβη ή δίχως να προσθέσει κάμποσες σάλτσες. Συνεπώς, ενώ το The Conjuring –για παράδειγμα- είναι, θεωρητικά, βασισμένο σε αληθινά πρόσωπα και καταστάσεις, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι η πραγματικότητα αφορούσε περισσότερο ένα ζευγάρι τσαρλατάνων που έπειθε τους αφελείς ότι τα σπίτια τους είναι στοιχειωμένα και πολύ λιγότερο ανήσυχα πνεύματα και δαιμονισμένες κούκλες! Βέβαια, δεν ασχολούνται όλα τα θρίλερ με το υπερφυσικό που, όπως και να το κάνουμε, είναι λίγο δύσκολο να το καταπιούμε. Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις που αφηγούνται, όντως, πραγματικά γεγονότα –πάλι, συνήθως, με κάποια ελευθερία από μέρους των σεναριογράφων- ή που παίρνουν έμπνευση από ένα γεγονός για να διηγηθούν μια παραπλήσια ιστορία. Σήμερα, πάντως, σου έχω πέντε ταινίες από όλες τις προαναφερθείσες περιπτώσεις και για έξτρα μπόνους, θα αναφέρω και τα γεγονότα στα οποία βασίστηκαν!


stepTHE STEPFATHER (2009)

Σκηνοθεσία: Nelson McCormick
Σενάριο: J. S. Cardone
Μουσική: Charlie Clouser
Ηθοποιοί: Penn Badgley, Dylan Walsh, Sela Ward κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★

☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Αφού δολοφονεί την οικογένειά του, ο Grady αλλάζει την εμφάνισή του και εξαφανίζεται από το σπίτι. Κάμποσους μήνες αργότερα, έχει αλλάξει το όνομά του σε David και είναι αρραβωνιασμένος με την Susan, με την οποία γνωρίστηκε σε ένα κατάστημα και η οποία έχει τρία παιδιά από τον προηγούμενο γάμο της. Ο μεγαλύτερος γιος της οικογένειας, όμως, αντιμετωπίζει με δυσπιστία τον μελλοντικό πατριό του και είναι πεπεισμένος ότι κρύβει πολλά σκοτεινά μυστικά…

ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΤΑ ΛΕΣ;
Το σενάριο είναι εμπνευσμένο από πολύ αληθινά γεγονότα και, μάλιστα, η ταινία αποτελεί και remake ταινίας του 1987, που βασίστηκε στην ίδια ιστορία: το 1971, ο John List δολοφόνησε εν ψυχρώ τη σύζυγο, τη μητέρα και τα τρία παιδιά του, άλλαξε ταυτότητα και εξαφανίστηκε για 18 ολόκληρα χρόνια! Όταν πλέον συνελήφθη -χάρη στην εκπομπή America’s Most Wanted– είχε ξαναπαντρευτεί. Στην ομολογία του υποστήριξε ότι δολοφόνησε την οικογένειά του για να σώσει τις ψυχές τους, διότι απομακρύνονταν από τον Θεό (οπότε φρόντισε να πάνε κοντά Του γρηγορότερα…) Καταδικάστηκε πεντάκις σε ισόβια και ψόφησε στη φυλακή το 2008, σε ηλικία 82 ετών.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία είναι καλούλα, αν και όχι κάτι το ιδιαίτερο. Μοιάζει περισσότερο σε ύφος με τηλεταινία και, ενώ έχει τις στιγμές της όσον αφορά το σασπένς και τη φρίκη, σε γενικές γραμμές είναι μάλλον προβλέψιμη και γεμάτη κοινοτοπίες. Βλέπεται ευχάριστα, αλλά το αληθινό συμβάν είναι, σαφέστατα, πολύ πιο ενδιαφέρον!


experimentTHE EXPERIMENT (2010)

Σκηνοθεσία: Paul T. Scheuring
Σενάριο: Paul T. Scheuring
Μουσική: Graeme Revell
Ηθοποιοί: Adrien Brody, Forest Whitaker, Cam Gigandet κ.α.
Είδος: Thriller
Αξιολόγηση: ★
★
★
★
☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Μια ομάδα εθελοντών συμμετέχει σε ένα ψυχολογικό πείραμα, κατά τη διάρκεια του οποίου χωρίζονται σε δύο ομάδες, με τη μία να εκτελεί χρέη κρατουμένων και την άλλη δεσμοφυλάκων, για δύο εβδομάδες. Οι κρατούμενοι οφείλουν να ακολουθούν συγκεκριμένες εντολές και οι δεσμοφύλακες οφείλουν να φροντίζουν να τηρούνται αυτές οι εντολές άμεσα. Αν το πείραμα ολοκληρωθεί επιτυχώς, κάθε συμμετέχων θα λάβει 14.000 δολάρια ως αμοιβή. Μόνο που, καθώς περνούν οι μέρες, οι δεσμοφύλακες αρχίζουν να μπαίνουν όλο και πιο βαθιά στο πετσί του ρόλου, ενώ οι φυλακισμένοι δείχνουν όλο και πιο απρόθυμοι να ακολουθήσουν τις εντολές τους και το πείραμα μετατρέπεται σιγά σιγά σε χάος…

ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΤΑ ΛΕΣ;
Η ταινία αποτελεί remake του γερμανικού Das Experiment, το οποίο βασίστηκε στο βιβλίο Black Box του Mario Giordano, το οποίο –με τη σειρά του- ήταν βασισμένο σε αληθινό πείραμα που έγινε στο Πανεπιστήμιο Stanford το 1971. Το πείραμα αποτελούσε μια μελέτη πάνω στις ψυχολογικές επιπτώσεις του εγκλεισμού, όχι μόνο στους κρατούμενους, αλλά και στους δεσμοφύλακες. Τα πράγματα στράβωσαν πολύ γρήγορα και σε τέτοιο βαθμό, που το πείραμα διακόπηκε μετά από μόλις έξι μέρες! Οι δεσμοφύλακες άρχισαν να επιδεικνύουν σαδιστική συμπεριφορά, πολλοί κρατούμενοι έγιναν απαθείς και πειθήνιοι, ενώ ακόμη και ο υπεύθυνος του πειράματος, ο οποίος είχε το ρόλο του Διευθυντή της «φυλακής», επέτρεπε τα περιστατικά βίας, αντί να τα εμποδίζει. Αν μη τι άλλο, έβγαλαν κάμποσα χρήσιμα συμπεράσματα για την ανθρώπινη φύση!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία είναι για πολύ γερά νεύρα, όπως κάθε θρίλερ που καταπιάνεται με την εύθραυστη, ανθρώπινη ψυχολογία! Το γερμανικό πρωτότυπο θεωρείται καλύτερο, φυσικά, αλλά δεν το έχω δει ποτέ. Οι ερμηνείς είναι πολύ καλές, ειδικά αυτή του Whitaker, ο οποίος κάνει πολύ πειστικά και ομαλά τη μετάβασή του από έναν απλό ανθρωπάκο σε ένα απολυταρχικό κτήνος! Η ένταση κόβεται με το μαχαίρι στις περισσότερες σκηνές, η αδρεναλίνη είναι πάντα σε υψηλά επίπεδα και η ταινία θα σε φέρει πολλές φορές στα όριά σου ή θα σε εξοργίσει. Αν δεν το κάνει, τότε μάλλον θα πρέπει να προβληματιστείς και ν΄αναρωτηθείς ποιον ρόλο θα είχες εσύ σε αυτό το πείραμα!


complianceCOMPLIANCE (2012)

Σκηνοθεσία: Craig Zobel
Σενάριο: Craig Zobel
Μουσική: Heather McIntosh
Ηθοποιοί: Ann Dowd, Dreama Walker, Pat Healy κ.α.
Είδος: Thriller
Αξιολόγηση: ★
★
★
★
★


 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η υπεύθυνη ενός εστιατορίου fast food δέχεται τηλεφώνημα από έναν άντρα που υποστηρίζει ότι είναι αστυνομικός και ερευνά την καταγγελία μιας πελάτισσας. Σύμφωνα με την πελάτισσα, η Becky, μια από τις υπαλλήλους του εστιατορίου, έκλεψε χρήματα από την τσάντα της. Ο αστυνομικός ζητά από την υπεύθυνη να κρατήσει σε απομόνωση την υπάλληλο και να την ψάξει για να βρει τα κλοπιμαία, μέχρι εκείνος να τελειώσει την έρευνά του και να μεταβεί στο εστιατόριο. Όσο περνά η ώρα, όμως, οι τηλεφωνικές εντολές του αστυνομικού γίνονται όλο και πιο ακραίες και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι είναι αναγκασμένοι να τις ακολουθήσουν τυφλά, αδιαφορώντας για τις διαμαρτυρίες της Becky.

ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΤΑ ΛΕΣ;
Η ταινία είναι πλήρως βασισμένη σε αληθινό περιστατικό που συνέβη το 2004 στο Kentucky. Για την ακρίβεια, παρόμοιες φάρσες συνέβαιναν επί μία δεκαετία σε διάφορα καταστήματα, χωρίς να μπορεί η αστυνομία να καταλήξει σε κάποιον ύποπτο. Κάποιος άγνωστος καλούσε παριστάνοντας τον αστυνόμο και ανάγκαζε τους υπευθύνους των καταστημάτων να κάνουν σωματικό έλεγχο σε γυναίκες υπαλλήλους τους, με την πρόφαση της κλοπής. (Η κοινή λογική, προφανώς, δεν ευδοκιμεί πολύ στις ΗΠΑ!) Μετά από έρευνες που έγιναν, οι αρχές οδηγήθηκαν στον David Richard Stewart, ο οποίος συνελήφθη. Το τραγικό της υπόθεσης; Δύο χρόνια αργότερα απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες, μια και δεν βρέθηκαν αδιάσειστα στοιχεία εναντίον του!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, άλλο ένα ψυχολογικό θρίλερ που θα σε εξοργίσει και θα φέρει στα όρια, κυρίως όταν συνειδητοποιήσεις πόση ευπιστία υπάρχει εκεί έξω, τελικά! Ξεχωρίζει η ερμηνεία της Dowd ως υπεύθυνης του εστιατορίου –όχι ότι οι υπόλοιπες ερμηνείες υστερούν- και η ιστορία είναι καθηλωτική μέχρι το τέλος. Και πολύ πολύ εξωφρενική!


DVL00056INTH_DEVIL'S-KNOT.inddDEVIL’S KNOT (2013)

Σκηνοθεσία: Atom Egoyan
Σενάριο: Scott Derrickson
Μουσική: Mychael Danna
Ηθοποιοί: Colin Firth, Reese Witherspoon, Mireille Enos κ.α.
Είδος: Crime Thriller
Αξιολόγηση: ★
★
☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Το 1993, τρία ανήλικα αγόρια εξαφανίζονται στο δυτικό Memphis. Όταν οι έρευνες οδηγούν στα κακοποιημένα, άψυχα σώματά τους, οι υποψίες των έντονα θρησκευόμενων κατοίκων -αλλά και της αστυνομίας- στρέφονται σε κάποια πιθανή σέκτα που λατρεύει τον Σατανά. Σύντομα, τρεις ντόπιοι έφηβοι συλλαμβάνονται ως κεντρικοί ύποπτοι για τους φόνους και ξεκινά μια δικαστική διαμάχη που αρχίζει να μπλέκει όλο και πιο πολύ το κουβάρι του εγκλήματος και να διχάζει την τοπική κοινωνία…

ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΤΑ ΛΕΣ;
Η ταινία είναι βιογραφική και αφηγείται το πραγματικό, τριπλό φονικό που συνέβη στην περιοχή τον Μάιο του 1993. Για να μην σου κάνω σπόιλερ, όμως, δεν πρόκειται να αναφέρω περισσότερες λεπτομέρειες από την υπόθεση –θα αναφέρω απλώς ότι η ιστορία έχει και άλλες, ενδιαφέρουσες πτυχές οι οποίες δεν παρουσιάζονται στην ταινία, οπότε μπορείς να την ψάξεις και μόνος σου, αφού τη δεις!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, ενώ ξεκινά καλά, το τελικό αποτέλεσμα είναι μάλλον κάπως μέτριο και άνευρο. Οι κριτικές ήταν αρνητικές, κυρίως διότι η ταινία αφηγείται περιστατικά τα οποία είχαν ήδη εξαντληθεί προηγουμένως σε τέσσερα ντοκιμαντέρ – τα οποία παρουσίασαν και περισσότερες λεπτομέρειες πάνω στο θέμα. Αν και, σε γενικές γραμμές, οι ερμηνείες είναι ικανοποιητικές, δεν αρκούν για να κρατήσουν το ενδιαφέρον αμείωτο ως το τέλος.


DELIVER US FROM EVIL (2014)deliver

Σκηνοθεσία: Scott Derrickson
Σενάριο: Paul Harris Boardman
Μουσική: Christopher Young
Ηθοποιοί: Eric Bana, Olivia Munn, Édgar Ramírez κ.α.
Είδος: Supernatural Horror
Αξιολόγηση: ★
★
★
☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο αστυνομικός Ralph Sarchie και ο συνεργάτης του ερευνούν μια σειρά από περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, στα οποία οι δράστες μοιάζουν είτε να βρίσκονται σε κατάσταση αμόκ είτε να τελούν υπό πλήρη σύγχυση. Σε ένα από αυτά τα περιστατικά γνωρίζονται με τον Mendoza, έναν Ιησουίτη ιερέα, ο οποίος υποστηρίζει ότι, στην πραγματικότητα, οι δράστες είναι κι εκείνοι θύματα, καθώς έχουν καταληφθεί από δαίμονες…

ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΤΑ ΛΕΣ;
Ε, είναι προφανές ότι τα γεγονότα της ταινίας παίζει να απέχουν κάμποσα έτη φωτός από την πραγματικότητα! Η ταινία, όμως, είναι βασισμένη στο βιβλίο Beware the Night, το οποίο το έχει γράψει ο ίδιος ο Sarchie –που πλέον έχει πάρει σύνταξη από την αστυνομία και δηλώνει… δαιμονολόγος! Σύμφωνα με τον Sarchie, η ταινία είναι εμπνευσμένη από διάφορες πραγματικές υποθέσεις τις οποίες είχε ερευνήσει ως αστυφύλακας. Εχμ… εντάξει! Κατά πάσα πιθανότητα βρήκε έναν πιασάρικο τρόπο να πουλήσει, διότι αν όντως πιστεύει όσα λέει και γράφει, τότε μάλλον χρειάζεται άμεσο εγκλεισμό!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, παρά τις μέτριες κριτικές, η ταινία ήταν εισπρακτική επιτυχία και το άξιζε κιόλας, καθώς -αν αφήσουμε στην άκρη την απιθανότητα του να συνέβη στα αλήθεια ό,τι εκτυλίσσεται σε αυτήν- είναι καλογυρισμένη, ατμοσφαιρική, σκοτεινή και αρκετά μυστηριώδης. Και, αν και πατάει σε κλασική συνταγή, παρόλα αυτά έχει μια φρεσκάδα στον τρόπο που την εκτελεί, οπότε τα όποια κλισέ δεν θα σε χαλάσουν τόσο πολύ.

Urban Legend: Συνέβη στον φίλο ενός φίλου…

90sposterΣκηνοθεσία: Jamie Blanks
Σενάριο: Silvio Horta
Μουσική: Christopher Young
Ηθοποιοί: Jared Leto, Alicia Witt, Joshua Jackson, Michael Rosenbaum κ.α.
Είδος: Slasher
Αξιολόγηση: ★
★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★☆☆☆
Φρίκη: ★★☆☆☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★★☆☆

URBAN LEGEND (1998)
Επιστροφή στα 90s και στο κινηματογραφικό είδος που άνθισε τη δεκαετία εκείνη. Ξέρεις: νέοι, όμορφοι φοιτητές, ψυχάκιας που τους ξεκληρίζει έναν έναν και η τελική αναμέτρηση όπου αποκαλύπτεται ο κακός και το ηλίθιο –συνήθως- κίνητρο το οποίο τον σπρώχνει να σκοτώνει! Η σημερινή ταινία ακολουθεί πιστά και επιτυχημένα τη συνταγή και διαθέτει και μια πλειάδα γνωστών προσώπων, μερικά από τα οποία τότε δεν είχαν γίνει και τόσο γνωστά ακόμη –ανάμεσά τους και ο Jared Leto, αρκετά χρόνια πριν αποκτήσει ένα ωραιότατο Oscar υποδυόμενος την τρανς γυναίκα ή προκαλέσει απανωτούς οργασμούς στους απανταχού nerds ως Joker!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ένα πανεπιστήμιο στις ΗΠΑ γίνεται στόχος ενός κατά συρροήν δολοφόνου, ο οποίος σκοτώνει τα θύματά του με τρόπους εμπνευσμένους από γνωστούς αστικούς μύθους. Καθώς, όμως, όλα τα θύματα προέρχονται από το άμεσο περιβάλλον μιας συγκεκριμένης σπουδάστριας -της Natalie- εκείνη αρχίζει να υποψιάζεται ότι ίσως τα πάντα να σχετίζονται με ένα τραγικό περιστατικό από το παρελθόν της.

Πιστό στη φόρμουλα του είδους του, το Urban Legend δεν έχει κάτι το καινούργιο να προσφέρει στο είδος. Το μόνο φρέσκο και έξυπνο στοιχείο, ίσως, είναι η χρήση των αστικών μύθων, οι οποίοι χρησιμοποιούνται από τον δολοφόνο ως σκηνικά των φόνων του. Μύθοι γνωστοί ως επί το πλείστον -με ορισμένους από αυτούς να έχουν αρχίσει να διαδίδονται και στη χώρα μας- που αποκτούν μια πιο meta υπόσταση, αφού από μύθοι μετατρέπονται σε πραγματικότητα –η οποία με τη σειρά της θ’ αποτελέσει νέα πηγή μύθων.

Όλα τα υπόλοιπα στοιχεία, όμως, είναι απλώς μια από τα ίδια, από το σκηνικό, τους χαρακτήρες και τις μεταξύ τους σχέσεις, μέχρι τον τρόπο που ξεδιπλώνεται σταδιακά η πλοκή και το μεγάλο φινάλε στο οποίο γίνεται η αποκάλυψη του δολοφόνου. Στο ενδιάμεσο έχουμε για γαρνιτούρα τις τυπικές σκηνές αγωνίας που ξέρουμε από πριν πού θα οδηγήσουν και πώς θα εξελιχθούν, το κλασικό κυνήγι γάτας και ποντικού ανάμεσα στον δολοφόνο και τα θύματα, καθώς και τα εξόφθαλμα, πια, παραπλανητικά στοιχεία που προσπαθούν να σε πείσουν ότι ο δολοφόνος είναι κάποιος άλλος. Με λίγα λόγια, γι’ ακόμη μια φορά βλέπουμε όσα είχαμε ήδη δει στο Scream -το οποίο μοιάζει ν’ αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για όλα τα slasher films που το ακολούθησαν.

Προσωπικά, πάντως, τη θεωρώ πολύ πιο διασκεδαστική και σαφώς καλύτερη από πολλές του είδους (βλ. I Know What You Did Last Summer) και τη βλέπω πάντα ευχάριστα (διότι είμαι και κολλημένος και έχω δει τα μισά θρίλερ πάνω από έξι φορές το καθένα!) Σίγουρα σε κρατάει μέχρι το τέλος, παρά την όποια προβλεψιμότητά της.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε δες την, διότι άκουσα για εκείνον τον τύπο που αποφάσισε τελευταία στιγμή να μην τη δει και τον βρήκαν σφαγμένο στο κρεβάτι του. Αλήθεια συνέβη, μου το είπε η αδελφή μου, που της το είπε μια φίλη που ήταν γνωστή με την ξαδέλφη της κομμώτριας εκείνου του τύπου!

GEEKY TRIVIA
Ο Robert Englund (που όλοι γνωρίζουμε -και θα γνωρίζουμε μέχρι να πεθάνει κι ακόμα παραπέρα- ως Freddy Krueger) υποδύεται έναν από τους καθηγητές του πανεπιστημίου. Στη σκηνή που οι δύο πρωταγωνιστές ψαχουλεύουν το κρυφό δωμάτιο στο γραφείο του, ανάμεσα στα υπόλοιπα αντικείμενα διακρίνεται για λίγες στιγμές και μια μαριονέτα ντυμένη σαν τον Freddy!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία έδωσε δύο σίκουελ, το πρώτο επανέλαβε χλιαρά τη συνταγή και το δεύτερο… ξέφυγε τελείως!

  • Urban legends: Final Cut (2000) ★★
☆☆☆
    Οι σπουδαστές μια σχολής κινηματογράφου πρέπει να ετοιμάσουν μια ταινία για την πτυχιακή τους. Η Amy αποφασίζει να γυρίσει μια ταινία με θέμα έναν δολοφόνο που χρησιμοποιεί αστικούς μύθους για να σκοτώσει τα θύματά του. Αγνοεί, όμως, ότι αυτό συμβαίνει γύρω της και στην πραγματικότητα, καθώς κάποιος έχει αρχίσει και ξεκάνει τους συμφοιτητές της..
  • Urban Legends: Bloody Mary (2005) ★
☆☆☆☆
    Η τρίτη ταινία σταματά κάθε προσπάθεια, αφού από slasher το γυρίζει σε… supernatural και αφορά το φάντασμα μιας δολοφονημένης κοπέλας που στοιχειώνει μια παρέα φίλων και σκοτώνει κοσμάκη χρησιμοποιώντας –ναι, το μάντεψες: αστικούς μύθους! Meh πια!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δεν ακούγεται κάτι (για την ώρα, αλλά πόσο να τη γλιτώσει κι αυτό από τη λαίλαπα των remake;) Η Sony ετοιμαζόταν να βγάλει και ένα τρίτο σίκουελ, αλλά τελικά χρησιμοποίησε το σενάριο σε μια standalone ταινία με τον τίτλο Ghosts of Goldfield.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Κοινωνικά πειράματα στην αίθουσα διδασκαλίας...

Κοινωνικά πειράματα στην αίθουσα διδασκαλίας…

Να κάτι που δεν θες να δεις στον τοίχο σου το πρωί...

Να κάτι που δεν θες να δεις στον τοίχο σου το πρωί…

Θα πέσει τσεκούρι!

Θα πέσει τσεκούρι!