Σκηνοθεσία: Francis Ford Coppola
Σενάριο: Francis Ford Coppola
Μουσική: Ronald Stein
Ηθοποιοί: William Campbell, Luana Anders, Patrick Magee κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★
☆
☆☆
TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
☆
☆☆☆
Φρίκη: ★
☆
☆☆☆
Τρόμος: ★☆
☆
☆☆
Αγωνία: ★★
☆
☆
☆
DEMENTIA 13 (1963)
Πάμε πάλι ένα ταξιδάκι πίσω στον χρόνο και στην εποχή εκείνη που τα θρίλερ έκαναν τα πρώτα, δειλά βήματά τους στον κινηματογράφο. Αχ, τι αθώα χρόνια εκείνα! Το κοινό δεν ήταν ακόμη υποψιασμένο και τρόμαζε με απλά πράγματα, όπως γάτες που πετάγονταν από ντουλάπες και μαχαίρια που ανεβοκατέβαιναν στον αέρα, ενώ όλα τα κλισέ που έχουμε σιχαθεί να βλέπουμε στις μέρες μας, τότε έκαναν τους θεατές να μένουν με το στόμα ανοιχτό από έκπληξη κι ενθουσιασμό. Μια τέτοια ταινιούλα θα δούμε σήμερα, η οποία μάλιστα αποτελεί και το ντεμπούτο ενός σκηνοθέτη που έμελλε να μας συγκλονίσει αρκετές φορές στην πορεία του. Όχι στη συγκεκριμένη περίπτωση, δυστυχώς!
TI MAΣ ΛΕΣ;
Τα μέλη της οικογένειας Haloran συγκεντρώνονται στο οικογενειακό κάστρο στην Ιρλανδία (σαν να λέμε εξοχικό στη Λούτσα!), με σκοπό να τελέσουν τo καθιερωμένo μνημόσυνο της μικρής Kathleen, η οποία πνίγηκε πριν από χρόνια στη λιμνούλα του κάστρου. Ανάμεσά τους είναι και ο John με την καιροσκόπο και δολοπλόκο σύζυγό του, Louise. Όταν ο John παθαίνει ανακοπή μέρες πριν την τελετή, η Louise αποκρύπτει τον θάνατό του και σκηνοθετεί ένα ψεύτικο επαγγελματικό ταξίδι, γνωρίζοντας ότι χωρίς εκείνον δεν έχει την παραμικρή ελπίδα στην κληρονομιά της Λαίδης Haloran, μητέρας της οικογένειας. Βασιζόμενη στις προλήψεις της Λαίδης και την πεποίθησή της ότι το φάντασμα της Kathleen περιφέρεται ακόμη στο χώρο του κάστρου, καταστρώνει ένα σχέδιο για να κερδίσει την εύνοιά της και να την αποτρέψει από το να αφήσει την κληρονομιά σε φιλανθρωπίες. Απ’ ό,τι φαίνεται, όμως, δεν είναι η μόνη που κρύβει μυστικά μέσα στο κάστρο…
Η ταινία υπόσχεται πολλά, αλλά τελικά προσφέρει πολύ λίγα. Η κεντρική ιστορία ήταν αρκετά καλή και είχε δυνατότητες για κάμποσες τρομάρες, ώσπου στην πορεία μπλέχτηκε κι ένας ψυχωτικός δολοφόνος με τσεκούρι και έγινε ένα μικρό χάος, σαν να ενώθηκαν δύο ταινίες μαζί στο μοντάζ! Έτσι, ενώ έχει μερικές ανατριχιαστικές και αγωνιώδεις σκηνές, ένα αυθεντικό, τρομαχτικό κάστρο ως σκηνικό και την απαραίτητη creepy μουσική να τα συνοδεύει, όλα πάνε περίπατο και πνίγονται στη λιμνούλα, παρέα με το κοριτσάκι! Η ατμόσφαιρα και η φωτογραφία δεν αρκούν για να καλύψουν τις αδυναμίες του σεναρίου, το οποίο μοιάζει κάπως μπερδεμένο σε κάποια σημεία και αρκετά ηλίθιο σε άλλα.
Στο σύνολό της, η ταινία είναι αρκετά προβλέψιμη και χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις, ενώ η αποκάλυψη του δολοφόνου έρχεται πραγματικά από το πουθενά. Βέβαια, δεν σε ενοχλεί τόσο, μια και το ποιος είναι ο ένοχος το καταλαβαίνεις με την πρώτη, αφού ο Coppola δεν κάνει και καμιά ιδιαιτέρως καλή προσπάθεια να σε μπερδέψει. Βέβαια, αν την έβλεπες κι εσύ για πρώτη φορά το 1963, ίσως σε έπειθε μια και -όπως έγραψα στην αρχή- το κοινό δεν ήταν ακόμη τόσο υποψιασμένο όσον αφορά τα θρίλερ. Το κερασάκι στην τούρτα είναι το αντικλιμακτικό και ανέμπνευστο τέλος, το οποίο σου προκαλεί ένα αυθόρμητο χασμουρητό…
Για να λέμε του στραβού το δίκιο, ίσως να μην ευθύνεται για όλα τα προβλήματα ο Coppola, μια και μετά την ολοκλήρωση της ταινίας τα τσούγκρισε με τον παραγωγό. Βλέπετε, ο δεύτερος θεωρούσε ότι η ταινία δεν ήταν έτοιμη για προβολή, μια και την ήθελε λίγο μεγαλύτερη και με περισσότερα θανατικά. Ώσπου στο τέλος έφερε έναν άλλο σκηνοθέτη και γύρισε πρόσθετες σκηνές, καθώς και έναν γελοίο πρόλογο με έναν μούφα ψυχίατρο που ενημέρωνε το κοινό για το πόσο τρομακτική είναι η ταινία και διάφορα τέτοια εξεζητημένα. Πφ… αυτοί οι παραγωγοί, πια! Πότε θα καταλάβουν ότι ο μοναδικός τους ρόλος είναι να ρίχνουν το παραδάκι;
ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία ξεκινά καλά και τα χάνει στην πορεία, τιμώντας στο έπακρο τον τίτλο της (Dementia = Άνοια)! Βλέπεται, όμως -έστω απλώς για ιστορικούς λόγους!
GEEKY TRIVIA
Πρόκειται για την πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Coppola. Εμ, σχεδόν, δηλαδή… Διότι πριν από αυτήν, είχε ήδη σκηνοθετήσει και δύο softcore πορνό ταινιούλες! Εντάξει, αναφερόμαστε στη δεκαετία του ’60, φυσικά, οπότε όταν λέμε «πορνό» εννοούμε ταινίες όπου φαίνονται γυμνά γυναικεία στήθη και μπούτια –Ω! Τι σκάνδαλο! Γρήγορα, σημάνετε τις καμπάνες!
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Εντάξει, για low budget ταινία του 1963 μιλάμε. Λες να τη θυμηθούν τώρα για remake;
ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:
Η βραδινή κωπηλασία δεν κάνει καλό στην καρδιά!
Ένα απλό φτωχικό για να περνάς τα καλοκαίρια σου!
Τα κάστρα ήταν ανέκαθεν ιδανικές τοποθεσίες για θρίλερ!
Fri(ght)day Nights 