Bad Taste: Δεν τρώγεται με τίποτα!

Σκηνοθεσία: Peter Jackson
Σενάριο: Ken Hammon, Tony Hiles, Peter Jackson
Μουσική: Michelle Scullion
Ηθοποιοί: Terry Potter, Peter Jackson, Pete O’Herne κ.α.
Είδος: Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★☆☆☆☆
Αγωνία: ★☆☆☆☆

BAD TASTE (1987)
Το σημερινό B-movie είναι γεμάτο εξωφρενικές και σχεδόν ξεκαρδιστικές σκηνές φρίκης, ψεύτικο αίμα, άθλια εφέ και κοστούμια και ερμηνείες που ραγίζουν τζάμια! Με λίγα λόγια: είναι επάξιος εκπρόσωπος του είδους! Και όχι μόνο αυτό, αλλά αποτελεί και την παρθενική σκηνοθετική δουλειά ενός δημιουργού που έχει σπάσει ταμεία και μας έχει χαρίσει ταινίες που έγραψαν ιστορία στον κινηματογράφο, προκαλώντας αλεπάλληλους οργασμούς σε nerds ανά την υφήλιο: του Peter Jackson!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Τα μέλη μιας μυστικής κυβερνητικής οργάνωσης ερευνούν τη μυστηριώδη εξαφάνιση των κατοίκων μιας ολόκληρης κωμόπολης της Νέας Ζηλανδίας. Όταν ανακαλύπτουν ότι για την εξαφάνιση ευθύνεται μια ομάδα ανθρωπόμορφων εξωγήινων που έχει εισβάλει στην περιοχή, αποφασίζουν να καλέσουν ενισχύσεις, με σκοπό να εισχωρήσουν στο κρησφύγετο των εξωγήινων και να ανακαλύψουν τι συνέβη στα θύματά τους. Εκεί θα μάθουν την ανατριχιαστική αλήθεια πίσω από αυτή την εισβολή. Και μετά θα γίνει, απλώς, της μουρλής!

Όπως ανέφερα προηγουμένως, το Bad Taste αποτελεί την πρώτη ταινία του Jackson, τότε που περνούσε ακόμη την splatter φάση του! (Όσοι έχουν ακολουθήσει την πορεία του, θα γνωρίζουν ήδη την πιο γνωστή του ταινία, από την περίοδο εκείνη: το Braindead -το οποίο, προσωπικά, με είχε ενθουσιάσει πολύ περισσότερο από τη σημερινή πρόταση.) Πρόκειται για μια low budget ταινία Β’ διαλογής (πιο low δεν πάει, βρίσκεις πετρέλαιο!), στα χνάρια αντίστοιχων ταινιών τρόμου των 50s και 60s, γεμάτη με τραβηγμένες –στα όρια του κιτς- σκηνές φρίκης, ερμηνείες που σε κάνουν να αναπολείς τις χρυσές μέρες των ελληνικών βιντεοταινιών και μια πλοκή τελείως χαζή!

Φυσικά, το Bad Taste αποτελεί τελείως ξεχωριστή περίπτωση, οπότε δεν μπορεί να κριθεί τόσο αυστηρά μια και -όσο κακό και αν είναι- οφείλω να του αναγνωρίσω δυο μεγάλα ελαφρυντικά: α) την απειρία του δημιουργού κατά την περίοδο εκείνη και β) τα πενιχρά μέσα τα οποία είχε στη διάθεσή του για τα γυρίσματα, μια και ουσιαστικά επρόκειτο για παραγωγή που ξεκίνησε περισσότερο στα πλαίσια του χαβαλέ! Κάτι σαν τα κωμικά βιντεάκια με νίντζα και σαμουράι που βλέπουμε στις μέρες μας στο YouTube από έλληνες δημιουργούς.

O Jackson ξεκίνησε να γυρίζει την ταινία στην γενέτειρά του, με μια παρέα φίλων και δικά του, κυρίως, έξοδα. Τα γυρίσματα διήρκεσαν τέσσερα χρόνια, αφού είχαν χρόνο να τη δουλέψουν μόνο τα σαββατοκύριακα και δεν υπήρχε καν σενάριο, απλώς γύριζαν τις νέες ιδέες που έρχονταν στο μυαλό του μέσα στην εβδομάδα. Οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες (και ο ίδιος ο Jackson) παίζουν δύο ρόλους, οι μάσκες, τα όπλα και διάφορα άλλα αντικείμενα κατασκευάστηκαν από τους ίδιους, ενώ ακόμη και ο ήχος προστέθηκε στο τέλος, αφού η κάμερα του Jackson δεν είχε δυνατότητα ηχογράφησης! Όταν η Επιτροπή Κινηματογράφου της Νέας Ζηλανδίας είδε τα αποτελέσματα που είχε καταφέρει ως τότε ο Jackson με τα δικά του μέσα μόνο, αποφάσισε να τον χρηματοδοτήσει, ώστε να μπορέσει να ολοκληρώσει την ταινία και να προσθέσει τα πρακτικά εφέ που ήθελε.

Έτσι, ένα φιλμ που προοριζόταν να είναι χαβαλεδιάρικη ταινία μικρού μήκους, έφτασε στο σημείο να προβληθεί στην Αγορά του Φεστιβάλ των Καννών (όπου βρήκε αγοραστές απ’ όλο τον κόσμο), να συμμετάσχει σε διαγωνισμούς και να γίνει καλτ μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα! Από το ξεκίνημά του φαινόταν ότι θα πήγαινε μπροστά αυτός ο τύπος!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία είναι τόσο κακόγουστη που καταλήγει αριστούργημα!

GEEKY TRIVIA
Το εξώφυλλο της βιντεοκασέτας είναι ίδιο με το πόστερ της ταινίας: ο εξωγήινος που υψώνει το μεσαίο δάχτυλο. Όταν η ταινία, όμως, διανεμήθη στην (ευαίσθητη) αμερικανική αγορά, στους ιδιοκτήτες των βίντεο κλαμπ δόθηκε και ένα έξτρα δάχτυλο, το οποίο μπορούσαν να κολλήσουν στο εξώφυλλο, ώστε να φαίνεται σαν να κάνει το σύμβολο της νίκης!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Σιγά μην τολμήσει κανείς να κάνει remake σε αυτή την ταινία –θα πέσουν να τον κατασπαράξουν οι φαν!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Τα εφέ τότε είχαν άλλη χάρη! Και μπόλικο τοματοχυμό!

Κι όμως! Αυτός ο τύπος γύρισε κάτι δεκαετίες αργότερα τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών!

Ξαφνικά μου ήρθε όρεξη για πεϊνιρλί!

Hellraiser: Μην. Aνοίξεις. Tο. Kουτί.

Σκηνοθεσία: Clive Barker
Σενάριο: Clive Barker
Μουσική: Christopher Young
Ηθοποιοί: Andrew Robinson, Clare Higgins, Ashley Laurence, Doug Bradley κ.α.
Είδος: Supernatural Horror, Body Horror
Αξιολόγηση: ★★★
☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★
☆☆
Φρίκη: ★★★
★☆
Τρόμος: ★★★
☆☆
Αγωνία: ★★★
☆☆

HELLRAISER (1987)
Μετά την πρόσφατη εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ ως Προέδρου των ΗΠΑ, η σημερινή ταινία ήταν η ιδανική για παρουσιάση, καθώς -ας το παραδεχτούμε- ο πλανήτης πρόκειται να πάει κατά διαόλου πολύ σύντομα! Το σημερινό θρίλερ είναι ένα από τα πιο κλασικά κι έχει γράψει τη δική του ιστορία στον χώρο του τρόμου -κυρίως λόγω του δημιουργού του, Clive Barker, ο οποίος είχε ήδη φανατικό κοινό πριν ασχοληθεί με τον κινηματογράφο, ως συγγραφέας ιστορίων τρόμου και επιστημονικής φαντασίας. Το Hellraiser αποτελεί σήμερα την πιο γνωστή και αναγνωρίσιμη δουλειά του και είναι βασισμένο στη νουβέλα The Hellbound Heart. Αν κι εμένα δεν με ενθουσίασε ποτέ ιδιαιτέρως, οι φαν του πίνουν νερό στ’ όνομά του. Ή αίμα!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ένα μυστηριώδες κουτί έχει τη δύναμη ν’ ανοίξει πύλη σε μια άλλη διάσταση, όπου μπορεί κανείς ν’ αναζητήσει την απόλυτη ηδονή. Μόνο που στη διάσταση αυτή κατοικούν και οι “Κοινοβίτες” (Cenobites) –σαδομαζοχιστικές, δαιμονικές οντότητες που εμφανίζονται κάθε φορά που ανοίγει το κουτί- για τους οποίους η ηδονή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον πόνο και το μαρτύριο. Όταν ο Frank, το τελευταίο θύμα τους, επανέρχεται τυχαία στη ζωή, έχει ανάγκη από ανθρώπινο αίμα για να αναρρώσει πλήρως και να εξαφανιστεί πριν τον εντοπίσουν ξανά οι Cenobites. Για να τα καταφέρει, επιστρατεύει την κουνιάδα και ερωμένη του, η οποία οδηγεί ανυποψίαστα θύματα σε αυτόν…

Όπως ανέφερα και πριν, παρά τη φρίκη και το αίμα που περιέχει, ποτέ δεν με ενθουσίασε ιδιαιτέρως το συγκεκριμένο franchise. Δεν ξέρω γιατί, ίσως φταίει το ότι δεν είχα επαφή με το έργο του Barker πριν πρωτοδώ την ταινία, ίσως φταίνε και κάποια από τα εφέ που μου φαίνονταν τουλάχιστον αστεία, ίσως και το ότι όλα σχεδόν τα σίκουελ είναι αδιάφορα εώς κάκιστα και δεν καταφέρνουν ν’ αναζωπυρώσουν το ενδιαφέρον. Αλλά τα προσωπικά γούστα δεν παίζουν ρόλο εδώ –το Hellraiser έχει αφήσει εδώ και δεκαετίες το στίγμα του, ανήκει στα franchise που δεν πεθαίνουν με τίποτα και ο δαίμονας Pinhead αποτελεί πια κομμάτι της ποπ κουλτούρας και έναν από τους πιο αναγνωρίσιμους «κακούς» ταινιών θρίλερ –ασχέτως αν δεν έχει ιδιαιτέρως μεγάλο ρόλο στις αρχικές ταινίες ή παριστάνει απλώς τη γλάστρα στις μετέπειτα.

Η ταινία έχει σίγουρα την κατάλληλη ατμόσφαιρα μυστηρίου και τρόμου από την αρχή ως το τέλος και περιέχει κάμποσες σκηνές ακατάλληλες για ευαίσθητα νεύρα και στομάχια. Παράλληλα, διαχωρίζει πλήρως τη θέση της από τις υπόλοιπες ταινίες τρόμου της εποχής, που διαθέτουν και αρκετά κωμικά στοιχεία για να μειώσουν κάπως την ένταση. Το Hellraiser παίρνει πιο σοβαρά τον εαυτό του και αποβάλλει κάθε ίχνος ελαφρότητας, ώστε να μην υποβαθμίσει καθόλου το αρχικό υλικό, αλλά και για να διατηρήσει την αίσθηση απειλής που πλανάται στον αέρα από το ξεκίνημα. Οι απολύτως διαταραγμένες φιγούρες των Cenobites, βέβαια, είναι αυτές που κλέβουν την παράσταση, ακόμη κι αν έχουν σχετικά περιορισμένο ρόλο στην ταινία.

Το κυριότερο μειονέκτημα είναι τα εφέ, ειδικά προς το τέλος της ταινίας, που είναι απλώς άθλια –ακόμη και για την εποχή τους! Ο λόγος είναι ότι τα λεφτά τους τέλειωσαν γρήγορα μετά το βασικό γύρισμα, οπότε δεν τους είχε μείνει φράγκο για να αναθέσουν τα εφέ σε κανονική εταιρεία και τα έκαναν με το χέρι ο ίδιος ο Barker και… «ένας Έλληνας» -όπου δουλειά στο πόδι, οι Έλληνες μανούλες! Κατά τ’ άλλα, όμως, τα πρακτικά εφέ -ειδικά τα προσθετικά και το μακιγιάζ- είναι αρκετά επιτυχημένα, καθώς κυμαίνονται από ανατριχιαστικά εώς φρικιαστικά!

Η ταινία, φυσικά, προκάλεσε ντόρο με το γραφικό της περιεχόμενο και έφαγε και ban σε κάνα δυο μέρη, ενώ υπέστη και κάμποση λογοκρισία που οδήγησε στο κόψιμο μερικών (πιο) σκληρών σκηνών. Μα τι χαριτωμένα αθώος που ήταν παλιότερα ο κινηματογράφος! Εννοείται πως απέκτησε φανατικούς ακόλουθους πολύ γρήγορα και η φήμη της οδήγησε σε αρκετές συνέχειες.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, άνοιξε αυτό το κουτί, αλλά παραμύθι δεν θ’ ακουστεί –μόνο κραυγές!

GEEKY TRIVIA
Κατά τη διάρκεια του πάρτυ που οργάνωσε η παραγωγή για τη λήξη των γυρισμάτων, ο Doug Bradley –που υποδύεται τον Pinhead- συνειδητοποίησε προς μεγάλη του θλίψη ότι όλα τα μέλη του συνεργείου τον αγνοοούσαν τελείως, παρά το γεγονός ότι τα πήγαιναν πολύ καλά μεταξύ τους στα γυρίσματα. Λίγο αργότερα κατάλαβε και τον λόγο: δεν τον είχε αναγνωρίσει κανείς τους, μια και μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν τον είχαν δει ποτέ χωρίς το περίτεχνο μακιγιάζ που φορούσε στην ταινία! Ουπς!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Το Hellraiser αριθμεί ήδη κάμποσα σίκουελ, αφου συνέχισαν να βγαίνουν ταινίες μέχρι πρόσφατα. Δυστυχώς, σχεδόν όλα είναι για τα μπάζα!

• Hellbound: Hellraiser II (1988) ★★★
☆☆
  Η ταινία συνεχίζει από εκεί που τελείωσε η πρώτη, με την πρωταγωνίστρια να βρίσκεται σε μια ψυχιατρική κλινική μετά από τα γεγονότα που έζησε. Ο γιατρός που την εξετάζει, όμως, δείχνει να έχει μια κρυφή εμμονή με το υπερφυσικό στοιχείο… Η ταινία είναι κάπως ανώτερη όσον αφορά τα εφέ και τη φρίκη και ρίχνει και κάποιο φως στο backstory των Cenobites.
• Hellraiser III: Hell on Earth (1992) ★★
☆☆☆
  Ο νεαρός ιδιοκτήτης ενός πετυχημένου νυχτερινού κέντρου αγοράζει ένα περίεργο γλυπτό, αγνοώντας ότι σε αυτό είναι παγιδευμένη η υπόσταση του Pinhead, μαζί με το μυστηριώδες Κουτί. Λίγες μέρες αργότερα, μια ρεπόρτερ γίνεται μάρτυρας ενός ανεξήγητου θανάτου και αποφασίζει να ερευνήσει την υπόθεση. Σύντομα, τα ίχνη θα την οδηγήσουν στο νυχτερινό κέντρο…
• Hellraiser: Bloodline (1996) ★★
☆☆☆
  Σε έναν διαστημικό σταθμό στο μέλλον (καθώς όλα τα franchise τρόμου καταλήγουν, αναπόφευκτα, στο διάστημα κάποια στιγμή!), ένας απόγονος του κατασκευαστή του πρώτου Κουτιού, προσπαθεί να παγιδεύσει για πάντα τον Pinhead. Παράλληλα, μαθαίνουμε τα πάντα γύρω από την ιστορία του Κουτιού στο πέρασμα των αιώνων. Που είναι και το μοναδικό ενδιαφέρον στοιχείο στο σίκουελ αυτό.
• Hellraiser: Inferno (2000) ★★
☆☆☆
  Ένας διεφθαρμένος επιθεωρητής της αστυνομίας, που έχει εμμονή με τους γρίφους, ανακαλύπτει το Κουτί ερευνώντας μια σκηνή φόνου. Αφού καταφέρνει να το ανοίξει, αρχίζει να βιώνει μια σειρά από ψευδαισθήσεις που μπλέκονται με την πραγματικότητα. Η ταινία είναι η πρώτη που κυκλοφόρησε απευθείας σε DVD –και καλά έκανε κιόλας…
• Hellraiser: Hellseeker (2002) ★★
★☆☆
  Η Kirsty –η πρωταγωνίστρια των δύο πρώτων ταινιών- και ο σύζυγός της, Trevor, ταξιδεύουν με το αυτοκίνητο, όταν μετά από ένα ατύχημα καταλήγουν στον πάτο ενός ποταμού. Ενώ ο άντρας της καταφέρνει να βγει από το όχημα, η Kirstie παγιδεύεται σε αυτό. Ένα μήνα αργότερα, ο Trevor εξακολουθεί να βασανίζεται από έντονους πονοκεφάλους και παραισθήσεις, ενώ η αστυνομία ερευνά ακόμη την υπόθεση, μια και η σορός της γυναίκας του δεν έχει ανακαλυφθεί.
• Hellraiser: Deader (2005) ★
☆☆☆☆
  Μια ρεπόρτερ ταξιδεύει ως τη Ρουμανία για ν’ αναζητήσει την αλήθεια πίσω από μια βιντεοκασέτα που απεικονίζει τον τελεουργικό φόνο, αλλά και τη μετέπειτα ανάσταση ενός μέλους αποκρυφιστικής σέκτας που αυτοαποκαλείται «The Deaders». Μόνο που η έρευνά της θα την οδηγήσει στο Κουτί και μετά θ’ αρχίσουν ξανά να γίνονται τα ίδια τετριμμένα που γίνονται στις προηγούμενες ταινίες. Αδιάφορο μέχρι υπνηλίας.
• Hellraiser: Hellworld (2005) ★
☆☆☆☆
  Η πιο meta προσθήκη της σειρά, αφού επικεντρώνεται σε μια παρέα νέων που έχει μανία με το online παιχνίδι Hellworld, το οποίο είναι βασισμένο στις ταινίες Hellraiser. Όταν λαμβάνουν προσκλήσεις για ένα πριβέ πάρτυ που διοργανώνουν οι υπεύθυνοι του παιχνιδιού, δεν φαντάζονται τι τους περιμένει. Εσύ το φαντάζεσαι: βαρεμάρα! Το μόνο ενδιαφέρον κομμάτι της ταινίας είναι ότι συμμετέχει ο Henry Cavill, πολύ πριν γίνει γνωστός.
• Hellraiser: Revelations (2011) ☆
☆☆☆☆
  Δυο φίλοι πάνε στο Μεξικό για να πιούνε και να βρούνε γκόμενες, αντ’ αυτού βρίσκουν το Κουτί και οι κοινοτοπίες ξαναρχίζουν. Η ταινία γυρίστηκε στο ποδάρι μόνο και μόνο για να μη χάσει τα δικαιώματα της σειράς η Dimension Films και είναι η μοναδική στην οποία δεν εμφανίζεται ο Doug Bradley ως Pinhead –και καλά έκανε ο άνθρωπος, ήδη αρκετές μπαλαφάρες σίκουελ υπέμεινε!

Πέρα από την αρχική νουβέλα και τις εννέα ταινίες, έχουν κυκλοφορήσει και κάμποσα κόμικς βασισμένα στη σειρά, καθώς και ένα ακόμη βιβλίο με 21 ιστορίες.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Ήταν δυνατόν να μην είχε μέλλον; Αφού πέρασε από σαράντα κύματα, αποφασίστηκε ότι το reboot της σειράς θα το γράψει ο ίδιος ο Barker, θα αποτελεί ένα ελαφρό remake της αρχικής ταινίας και τον Pinhead θα υποδύεται ξανά ο Bradley. Εχμ… μια από τα ίδια το βλέπω να γίνεται με τους ίδιους συντελεστές!
Πέρα από το reboot, όμως, στα σκαριά είναι και μια δέκατη ταινία, με τον τίτλο Hellraiser: Judgement, η οποία θα προβληθεί μάλλον μέσα στο 2017, έτσι για να αρμέξουν το αρχικό franchise λίγο ακόμα, όσο προλαβαίνουν!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Ετοιμάσου να μισήσεις περισσότερο τη Γεωμετρία…

Ο εφιάλτης του μαγνητικού τομογράφου!

Το λίφτινγκ δεν έχει πάντα καλά αποτελέσματα…

Predator: Το κυνήγι ξεκίνησε!

Σκηνοθεσία: John McTiernan
Σενάριο: Jim Thomas, John Thomas
Μουσική: Alan Silvestri
Ηθοποιοί: Arnold Schwarzenegger, Carl Weathers κ.α.
Είδος: Science Fiction Horror
Αξιολόγηση: ★★
★
★

☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
★
☆☆☆
Φρίκη: ★
★
★
☆☆
Τρόμος: ★
★
☆☆☆
Αγωνία: ★
★
★
☆☆

PREDATOR (1987)
Αν το Alien αποτελεί το θρίλερ με το πιο χαρακτηριστικό εξωγήινο τέρας που έχει υπάρξει ποτέ στον κινηματογράφο, τότε το Predator έρχεται σίγουρα δεύτερο στη λίστα –ασχέτως αν ο εξωγήινος κυνηγός του έχει πιο «ανθρώπινα» χαρακτηριστικά. Είναι γεγονός ότι τα δύο franchise προχωρούν πιασμένα χέρι-χέρι τα τελευταία χρόνια, ειδικά μετά τα crossover που τα έφεραν σε κοινή πορεία και σύμπαν -αν και το Αρπακτικό έχει μια τελείως διαφορετική φιλοσοφία πίσω του.

TI MAΣ ΛΕΣ;
Μια ομάδα επίλεκτων κομάντο μεταφέρεται σε ζούγκλα της Κεντρικής Αμερικής, με αποστολή να διασώσει έναν αξιωματούχο που έχει απαχθεί από αντάρτες. Η μεγαλύτερη απειλή που έχουν ν’ αντιμετωπίσουν οι κομάντο, όμως, δεν είναι οι αντάρτες, αλλά ένα εξωγήινο πλάσμα με τη δυνατότητα να γίνεται αόρατο στο ανθρώπινο μάτι, το οποίο παραμονεύει μέσα στην πυκνή βλάστηση και δολοφονεί άγρια και τελετουργικά όποιον συναντήσει. Όταν η ομάδα των κομάντο βρεθεί στο δρόμο του, θα ξεκινήσει το μακελειό…

Εντάξει, σε γενικές γραμμές, η ταινία δεν έχει και κάνα σενάριο της προκοπής. Μπρατσαράδες ούγκανοι προχωράνε στη ζούγκλα και αόρατος εξωγήινος τους αφαλοκόβει έναν-έναν! Θα μου πεις, αυτό ισχύει για τα 9 στα 10 slasher, όπου συμβαίνει σχεδόν το ίδιο, αλλά με πιο ορατούς και γήινους δολοφόνους και με ξανθιές στη θέση των ούγκανων -το Predator σε χάλασε; Το αδύναμο σενάριο, πάντως, ήταν ο κύριος λόγος που οι αρχικές κριτικές ήταν αρνητικές, αν και, καθώς πέρασε ο καιρός (και οι κριτικοί είδαν την ταινία άλλες 2-3 φορές), οι γνώμες άρχισαν να αλλάζουν προς το πιο θετικό και η ταινία πλέον θεωρείται καλτ και φιγουράρει και σε αρκετές λίστες με «top ταινίες». Φυσικά, ασχέτως των κριτικών, ήταν εμπορική επιτυχία, κυρίως χάρη στην πληθωρική παρουσία των μούσκουλων του Arnie!

Η ταινία είναι, κατά παραδοχή των σεναριογράφων, εμπνευσμένη από τα δύο πρώτα Alien, συνδυάζοντας κάποια στοιχεία τρόμου με μπόλικη δράση. Τα εφέ είναι συμπαθητικά για την εποχή τους και ο κακός-τέρας είναι μια από τις πιο εμπνευσμένες σκατόφατσες του παγκόσμιου κινηματογράφου! Παρότι, σε γενικές γραμμές, είναι αρκετά προβλέψιμη και χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις, ο γρήγορος ρυθμός της και η καταιγιστική δράση σε αποζημιώνουν.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, ξεκίνα με την πρώτη κι όταν μπεις στο κλίμα και γλυκαθείς, συνέχισε και με το υπόλοιπο franchise!

GEEKY TRIVIA
Η αρχική μορφή του εξωγήινου κυνηγού ήταν πολύ διαφορετική από τη χαρακτηριστική, φρικαλέα εικόνα με την οποία τον γνωρίζουμε. Και ολίγον τι πιο γελοία. Πόσο γελοία; Τόσο! Ευτυχώς, κατάλαβαν γρήγορα το λάθος τους και έβαλαν το χέρι πιο βαθιά στην τσέπη! Επίσης, τον εξωγήινο υποδυόταν αρχικά ο Ζαν Κλωντ Βαν Νταμ, μέχρι που πήρε πόδι αφού είχε πρήξει τους πάντες με τη γκρίνια του για τη στολή και για το γεγονός ότι δεν είχε ούτε μια ατάκα.

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία είχε δύο σίκουελ και δυο crossover με το διαστημικό «αδελφάκι» της, το Alien και μια ανάλογη πορεία στα υπόλοιπα μέσα.

• Predator 2 (1990) ★

★

☆☆☆
  Η δράση μεταφέρεται από τη ζούγκλα της Κεντρικής Αμερικής στη ζούγκλα του Λος Άντζελες, όπου ένας νέος εξωγήινος κυνηγός αρχίζει ν’ αποδεκατίζει τα καρτέλ ναρκωτικών της πόλης, τραβώντας την προσοχή ενός τοπικού αστυνομικού –και όχι μόνο.
• Alien vs Predator (2004) ★

★

☆☆☆
  Μια ομάδα επιστημόνων ανακαλύπτει μια μυστηριώδη πυραμίδα θαμμένη στους πάγους της Ανταρκτικής και αποφασίζει να την εξερευνήσει, αγνοώντας πλήρως τον τρόμο που κρύβεται στα έγκατά της.
• Aliens vs Predator: Requiem (2007) ★

★

★

☆☆
  Δεύτερη ταινία crossover, η οποία συνεχίζει από το σημείο που σταμάτησε η πρώτη, με τον τρόμο να έχει αλλάξει πρόσωπο και τη δράση να μεταφέρεται στο Colorado.
• Predators (2010) ★

★

★

☆☆
  Το νέο σίκουελ εκτυλίσσεται πάλι σε ζούγκλα, αυτή τη φορά, όμως, σε άλλο πλανήτη, στον οποίο έχουν μεταφερθεί παρά τη θέλησή τους κάμποσοι μισθοφόροι και δολοφόνοι, που θα αποτελέσουν εν αγνοία τους τα θηράματα σε έναν κυνηγετικό αγώνα της γνώριμης, πια, εξωγήινης φυλής.
• The Predator (2018) ★

★

☆

☆☆
  Κατά τη διάρκεια μιας αποστολής τους, ένας ακροβολιστής και η ομάδα του δέχονται επίθεση από έναν Κυνηγό που πέφτει στη Γη με το σκάφος του. Αυτός ο νέος ερχομός τραβάει την προσοχή μιας κυβερνητικής ομάδας που μελετά το εξωγήινο είδος από τότε που έγινε η πρώτη επαφή του μαζί μας. Όμως αυτή η νέα επίσκεψη δεν είναι και η μοναδική, καθώς ένας ακόμη Κυνηγός είναι αποφασισμένος να ανακαλύψει τα ίχνη του προηγούμενου, πάση θυσία.
  Η προσπάθεια αναβίωσης του franchise δεν είχε και πολύ καλή υποδοχή από τον κόσμο -και δικαίως!

Όπως συνέβη και με το σύμπαν του Alien, και αυτό του Predator έχει επεκταθεί και στα video games, στη λογοτεχνία και στα κόμικ (με αρκετά crossover με το Alien και άλλα franchise).

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Το καλοκαίρι του 2014 η Fox επιβεβαίωσε τα πλάνα της για ένα νέο σίκουελ στη σειρά, με έτος προβολής το 2018. Η ταινία θα εκτυλίσσεται στο παρόν και ως σεναριογράφος και σκηνοθέτης έχει αναλάβει ο Shane Black. Ο Black, ο οποίος συμμετείχε ως ηθοποιός στην πρώτη ταινία, είναι γνωστός για τα σενάρια των αρχικών Lethal Weapon, αλλά και τη σκηνοθεσία και το σενάριο του πιο πρόσφατου Iron Man 3. Το οποίο με κάνει να αναρωτιέμαι κατά πόσο έχουν ενθουσιαστεί με αυτή την επιλογή οι φαν του Predator…

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Σταθερή αξία ο Άρνι…

Μια επεμβασούλα στα γρήγορα…

Είναι το τελευταίο πράγμα που (δεν) θα δεις…

Friday the 13th –the series: Με τι θα αντάλλαζες την ψυχή σου;

Δημιουργός: Frank Mancuso, Jr.
Δίκτυο: CBS
Διάρκεια: 3 σεζόν (72 επεισόδια 45’-48’)
Ηθοποιοί: Louise Robey, John D. LeMay, Chris Wiggins
Είδος: Supernatural Horror
Αξιολόγηση: ★
★★★★

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
☆☆☆☆
Φρίκη: ★
★
☆☆☆
Τρόμος: ★
★
★
☆☆
Αγωνία: ★
★
★
★
☆

FRIDAY THE 13^th: THE SERIES (1987-1990)
Τι μέρα είναι σήμερα; Παρασκευή και 13! Η καλύτερη μέρα για θρίλερ και κατάλληλη ευκαιρία να μιλήσουμε για την τελειότερη σειρά τρόμου που εμφανίστηκε ποτέ στην αμερικανική τηλεόραση, η οποία κόπηκε άδοξα και άφησε τους φαν της να κλαίνε με μαύρο δάκρυ. Δυστυχώς, πρόκειται για κλασική περίπτωση σειράς που κυκλοφόρησε σε τελείως λάθος εποχή, αφού κυνηγήθηκε (και οδηγήθηκε στην ακύρωση) κυρίως για τη θεματολογία της, η οποία σε σύγκριση με τη θεματολογία και το περιεχόμενο σειρών που προβάλλονται στις μέρες μας –ειδικά από τα καλωδιακά κανάλια- μοιάζει να απευθυνόταν σε κατηχητόπαιδα!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Δυο μακρινά ξαδέλφια, η Micki και ο Ryan, κληρονομούν την παλιά αντικερί του θείου τους, Lewis, ο οποίος πέθανε κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Η αρχική τους σκέψη είναι να πουλήσουν όλες τις αντίκες, μια και κανείς τους δεν θέλει να κρατήσει την επιχείρηση, αλλά σύντομα τους αλλάζει γνώμη ένας παλιός φίλος και προμηθευτής του Lewis, ο Jack, ο οποίος τους αποκαλύπτει το σκοτεινό μυστικό που έκρυβε ο θείος τους. Σύμφωνα με τον Jack, ο Lewis έκανε μια συμφωνία με τον Διάβολο και πλέον όλες οι αντίκες είναι καταραμένες. Κάθε μία από αυτές μπορεί να ικανοποιήσει τις πιο ενδόμυχες επιθυμίες του ιδιοκτήτη της, αλλά με ένα αντάλλαγμα – το οποίο, στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι η θυσία ενός αθώου θύματος κάθε φορά που η αντίκα χρησιμοποιεί τις μαγικές της δυνάμεις. Αποφασισμένοι να διορθώσουν το κακό που έκανε ο Lewis -και με τη βοήθεια ενός μανιφέστου στο οποίο κατέγραφε τις πωλήσεις του- προσπαθούν να εντοπίσουν και ν΄ανακτήσουν όλα τα καταραμένα αντικείμενα, ερχόμενοι αντιμέτωποι με τους ιδιοκτήτες τους, οι οποίοι βρίσκονται υπό την επήρεια του Κακού. Στην πορεία, θ΄ανακαλύψουν πολλά ακόμη μυστικά του Lewis και θα γνωρίσουν από πρώτο χέρι την τεράστια δύναμη που κρύβει πλέον κάθε καταραμένο αντικείμενο…

Μη σε μπερδεύει ο τίτλος! Το μόνο κοινό που έχει η σειρά με το franchise του Friday the 13^th είναι ο παραγωγός, Frank Mancuso, Jr, ο οποίος θεώρησε ότι ο τίτλος αυτός –λόγω της αναγνωρισιμότητάς του- θα τραβούσε αμέσως το κοινό. Και δεν είχε καθόλου άδικο! Αλλά αυτό που βοήθησε περισσότερο ήταν η πρωτότυπη (και προκλητική, για την εποχή της) κεντρική ιδέα, η οποία έδωσε νέα πνοή στο τηλεοπτικό μοτίβο του «monster of the week». Έτσι, το Μυστήριο της Παρασκευής (όπως προβαλλόταν στη χώρα μας) κατάφερε πολύ γρήγορα να μαζέψει φαν –πολλές φορές με τέτοια επιτυχία που ορισμένοι σταθμοί άλλαζαν τη μεταμεσονύκτια ώρα προβολής και μετέφεραν τη σειρά στην primetime ζώνη!

Και πώς να μην τη λατρέψει ο περισσότερος κόσμος τη σειρά; Η κεντρική ιδέα είναι έξυπνη και πολύπλευρη και έχει (είχε, έστω!) τη δυνατότητα να οδηγήσει σε εκατοντάδες επεισόδια με διαφορετική θεματολογία, ύφος και περιεχόμενο, αναλόγως το αντικείμενο με το οποίο βρίσκονται αντιμέτωποι οι ήρωες κάθε εβδομάδα –και αυτό ακριβώς έκανε όσο κράτησε. Η κάθε αντίκα έχει τις δικές της δυνάμεις, πράγμα που αλλάζει κάθε φορά τα δεδομένα, σε σημείο να μην ξέρεις ποτέ τι να περιμένεις. Πράγμα καλό για μια τηλεοπτική σειρά. Ακόμη καλύτερο και το ότι κάποια επεισόδια είχαν μερικές ωραίες ανατροπούλες που σε έστελναν αδιάβαστο!

Οι κεντρικοί ήρωες, από την άλλη, είναι τελείως διαφορετικοί μεταξύ τους και όσο περνούν τα επεισόδια, τόσες πτυχές ξεδιπλώνονται από το παρελθόν και τον χαρακτήρα του καθενός. Σίγουρα, δεν λείπουν οι γλυκανάλατες ή ηθικοπλαστικές στιγμές που έχουν όλες οι σειρές των 90s, αλλά αν θες ανάπτυξη χαρακτήρων, δεν μπορείς να μην υποστείς και λίγο δράμα! Άλλο χαρακτηριστικό της εποχής που γυρίστηκε είναι ότι κάθε επεισόδιο έχει αυτοτελή χαρακτήρα και σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις έχουμε επεισόδια που να τελειώνουν με cliffhangers ή αναφορά σε προηγούμενα γεγονότα. Από την άλλη, ίσως να είναι και καλό αυτό, καθώς οι πιο σύγχρονες σειρές έχουν μια τάση να πρήζουν τα σωθικά μας με τα story arcs που τραβάνε για ολόκληρες σεζόν ή τα χιλιάδες μυστικά που συσσωρεύονται και στο τέλος αφήνουν δεκάδες άλυτες απορίες –ΝΑΙ, ΕΣΕΝΑ ΕΝΝΟΩ, LOST!

Και τώρα φτάνουμε και στα τραγικά γεγονότα που οδήγησαν στην ακύρωση και αποδεικνύουν ότι η σειρά ήταν απλώς πολύ μπροστά από την εποχή της! Κατ΄αρχάς, ο ίδιος ο τίτλος της έμελλε να είναι και η κερκόπορτά της! Μπορεί ο Mancuso να ήθελε έναν τίτλο που θα τραβούσε τα πλήθη, αλλά δεν σκέφτηκε ότι θα τραβούσε ταυτόχρονα και το λάθος πλήθος! Αρκετοί φανατικοί πολέμιοι των ταινιών με τον Jason, θεωρώντας ότι η τηλεοπτική σειρά ήταν μεταφορά αυτών στη μικρή οθόνη (διότι, φυσικά, σιγά μην κάθονταν να δούνε από μόνοι τους κάνα επεισόδιο για να βεβαιωθούν), στράφηκαν εναντίον της.

Από την άλλη, κάποιες σκηνές βίας και φρίκης, καθώς και η θεματολογία της που περιστρεφόταν γύρω από το υπερφύσικο, τη μαγεία και τον διάβολο, σόκαρε τους καθώς πρέπει, θεοσεβούμενους πουριτανούς (αυτούς που σκίζουν τα ρουχαλάκια τους κάθε φορά που μια σειρά, ταινία, κόμικ ή βιντεοπαιχνίδι απειλεί να οδηγήσει τα παιδιά του έθνους στην ακολασία), οι οποίοι άρχισαν να στέλνουν επιστολές διαμαρτυρίας. Το κακό είχε γίνει. Η σειρά είχε προκαλέσει τα χρηστά ήθη σε τέτοιο βαθμό, που το δίκτυο αποφάσισε να την κόψει και να γλιτώσει τη μίρλα της κάθε γεροντοκόρης.

Η ακύρωση, μάλιστα, ήρθε τόσο ξαφνικά, που τους βρήκε στο 20^ο επεισόδιο, από τα 26 που θα είχε η σεζόν κανονικά, το οποίο μετατράπηκε αναγκαστικά σε φινάλε. Δεν πρόλαβαν καν να γυρίσουν ένα τελευταίο επεισόδιο ή έξτρα σκηνές που να δίνουν κάποιο πιο αξιοπρεπές κλείσιμο στη σειρά. Άδοξο και άδικο τέλος για μια σειρά της οποία επεισόδια σκηνοθέτησαν, μεταξύ άλλων, ο Atom Egoyan και ο David Cronenberg!
Και τώρα φαντάσου τι θα γινόταν αν προβαλλόταν εκείνη την εποχή κάποια σειρά τύπου True Blood, Hannibal ή Dexter -θα έκαιγαν οι φανατίλες συθέμελα τον τηλεοπτικό σταθμό και μετά θ’ άδειαζαν κι ένα βυτίο αγιασμό στ’ αποκαΐδια!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, όπου καταφέρεις να τη βρεις, δώσε της μια ευκαιρία! Και δύο, μη σου πω!

ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ (ΔΕΝ) ΕΙΜΑΣΤΕ
Το 2006, το Syfy ξεκίνησε τη σειρά Warehouse 13, με ήρωες μια ομάδα μυστικών πρακτόρων που προσπαθούν ν’ ανακτήσουν χειροτεχνήματα που -εμποτισμένα με την ενέργεια των αρχικών ιδιοκτητών τους- έχουν αποκτήσει υπερφυσικές δυνάμεις. Πολλοί κατηγόρησαν τη σειρά ότι αποτελούσε κάκιστη προσπάθεια αντιγραφής του Friday the 13^th, αν και η κεντρική ιδέα παρουσίαζε αρκετές διαφοροποιήσεις. Κράτησε για 5 σεζόν (64 επεισόδια συνολικά) –και πολύ άντεξε κιόλας, μεταξύ μας.

GEEKY TRIVIA
Για αρκετό καιρό κυκλοφορούσε η φήμη ότι το τελευταίο επεισόδιο της σειράς θα αποτελούσε και το tie-in της με την ομότιτλη σειρά ταινιών, καθώς οι ήρωες θα αναζητούσαν μια καταραμένη μάσκα χόκεϊ η οποία θα ανήκε –προφανώς- στον Jason Voorhees. Η αλήθεια είναι ότι υπήρξε κάποια στιγμή η σκέψη η μάσκα να εμφανιστεί σε ένα από τα επεισόδια, όμως ο Mancuso θεώρησε ότι η σειρά έπρεπε να διαχωριστεί πλήρως από τις ταινίες και να δημιουργήσει το δικό της σύμπαν. Άλλες φήμες λένε ότι αν η σειρά προχωρούσε σε τέταρτη σεζόν, ένα storyline θα αφορούσε τη συνάντηση των ηρώων με μια μυστική ομάδα ερευνητών που πολεμούν το υπερφυσικό. Men of Letters, εσείς;

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Εικοσιπέντε χρόνια έχουν περάσει από τότε που κόπηκε και η σειρά προβάλλεται ακόμη σε επανάληψη σε κάμποσα κανάλια τρόμου στο εξωτερικό, πράγμα που σημαίνει ότι έχει ακόμη πέραση. Συν τοις άλλοις, η νέα μόδα που θέλει παλιές σειρές να αναβιώνουν (Twin Peaks, The X-files, Heroes κ.α.) δίνει την ελπίδα ότι όλο και κάποιος executive θα ξαναθυμηθεί κι αυτό το διαμάντι! Και τώρα είναι η κατάλληλη εποχή για να θριαμβεύσει!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Η κάρτα τίτλου.

Οι ήρωες επί το έργον…

Και χωρίς την κατάρα creepy θα ήταν!