Resident Evil: Η αρχή του τέλους…

Σκηνοθεσία: Paul W. S. Anderson
Σενάριο: Paul W. S. Anderson
Μουσική: Marco Beltrami, Marilyn Manson
Ηθοποιοί: Milla Jovovich, Michelle Rodriguez, James Purefoy κ.α.
Είδος: Science Fiction Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★★

RESIDENT EVIL (2002)
Βρισκόμαστε ήδη στο τέλος της Μεγάλης Εβδομάδας, η Ανάσταση είναι πολύ κοντά, οπότε ας συνεχίσω την παράδοση που ξεκίνησα πέρσι, προτείνοντας μια ταινία με ζόμπια! Αν είσαι φαν των ζόμπι ή των βιντεοπαιχνιδιών (ή και των δύο!), τότε τη σημερινή ταινία τη γνωρίζεις πολύ καλά. Είναι η πρώτη μιας μακροσκελούς σειράς ταινιών, η οποία, μάλιστα, αποτελεί την πιο επιτυχημένη κινηματογραφική μεταφορά video game όλων των εποχών –ασχέτως των σκαμπανεβασμάτων από άποψη κριτικών.

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η Alice ξυπνάει μέσα σε μια άδεια έπαυλη έχοντας πλήρη απώλεια μνήμης και έρχεται αντιμέτωπη με μια ομάδα κομάντο σταλμένη από την φαρμακευτική εταιρεία Umbrella Corporation. Σκοπός τους είναι να εισχωρήσουν σε ένα υπόγειο εργαστήριο γενετικών ερευνών που ανήκει στην Umbrella, το οποίο για κάποιον λόγο κλειδώθηκε από την Κόκκινη Βασίλισσα –την τεχνητή νοημοσύνη που ελέγχει τις εγκαταστάσεις. Η Alice ενημερώνεται ότι η έπαυλη είναι απλώς μια βιτρίνα που κρύβει την είσοδο στο υπόγειο εργαστήριο κι εκείνη ανήκει στο προσωπικό που είχε αναλάβει να την φυλάει. Ακολουθεί την ομάδα των κομάντο στην προσπάθειά της να θυμηθεί τι ακριβώς συνέβη και ποια είναι. Όμως η αποστολή δεν θα είναι καθόλου εύκολη, αφού θα έρθουν όλοι τους αντιμέτωποι, όχι μόνο με την Κόκκινη Βασίλισσα, αλλά και με τους υπαλλήλους των εγκαταστάσεων, που έχουν υποστεί μια αλλόκοτη μετάλλαξη…

Η αλήθεια είναι ότι τέτοιες ταινίες συνήθως είναι καταδικασμένες –κυρίως διότι πέφτουν πάνω τους τα fanboys, τα οποία ευκαιρία ψάχνουν να σκυλοθάψουν κάτι. Παρόλα αυτά, ίσως η σπλατερίστικη θεματολογία του Resident Evil να το βοήθησε στην επιτυχία του, ασχέτως αν κι αυτό ψιλοάλλαξε τα φώτα στο αρχικό υλικό. Ενώ οι κριτικές ήταν κυρίως κακές, έβγαλε τα λεφτά του με το παραπάνω. Για την ακρίβεια, το franchise έχει καταφέρει να μπει στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες ως η μεταφορά βιντεοπαιχνιδιού με τις περισσότερες ταινίες. Αλλά σήμερα θα μας απασχολήσει κυρίως η ταινία που τα ξεκίνησε όλα!

Ο Anderson κάνει αξιοπρεπή δουλειά στη σκηνοθεσία του και δανείζεται κάποια από τα στοιχεία που έκαναν το παιχνίδι διάσημο. Έχουμε, για παράδειγμα, τις γωνίες λήψης που μοιάζουν με αυτές του παιχνιδιού, την «κεντρική οθόνη» που δείχνει τον χάρτη και το σημείο που βρίσκονται οι ήρωες κάθε φορά, τους κλασικούς γρίφους που πρέπει να επιλυθούν ώστε να προχωρήσει η πλοκή, τα πτώματα που «εξαφανίζονται» κάθε φορά που κάποιος χαρακτήρας βγαίνει και ξαναμπαίνει σε ένα δωμάτιο και δεκάδες άλλες λεπτομέρειες –φανερές ή κρυμμένες- που κλείνουν πονηρά το μάτι στους φαν των παιχνιδιών.

Σε γενικές γραμμές, πάντως, το Resident Evil δεν αποτελεί κάτι το εξαιρετικό. Είναι μια ταινία δράσης με ζόμπι, αίμα και εφέ –καλός συνδυασμός, δεν λέω, αλλά οι διάλογοι μοιάζουν διεκπεραιωτικοί και τυπικοί, σαν να έχουν ξεπατικωθεί κι αυτοί μέσα από το παιχνίδι και οι ερμηνείες είναι απλώς αυτές που περιμένεις σε μια ταινία με ζόμπια και κομάντα! Φυσικά, οι πιο τυχεροί είναι αυτοί που την είδαν χωρίς να έχουν την παραμικρή γνώση του παιχνιδιού, μια και για τους υπόλοιπους που ήξεραν τι παίζει είχε χαθεί και ένα μεγάλο ποσοστό των εκπλήξεων.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, θα περάσεις απλώς καλά και ακόμη και αν δεν έχεις επαφή με το video game, μπορείς μια χαρά να τη δεις.

GEEKY TRIVIA
Όλες οι αμυχές και οι μελανιές στο πρόσωπο και το σώμα της Milla Jovovich είναι αληθινές, αφού η ηθοποιός έκανε σχεδόν όλα τα κασκαντεριλίκια μόνη της! Το κακό είναι ότι η προσήλωσή της αυτή είχε αρνητικές συνέπειες για πολλούς άλλους, αφού μέχρι το τέλος της ταινίας έχει καταφέρει να σακατέψει κατά λάθος και άλλα τέσσερα άτομα, ανάμεσά τους και τον ίδιο τον Anderson, στον οποίο χάρισε ένα ωραιότατο μαύρο μάτι. Αλλά αυτή η στενή επαφή τούς έφερε μάλλον πιο κοντά, αφού οι δυο τους αρραβωνιάστηκαν τον επόμενο χρόνο και το 2009 παντρεύτηκαν!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Υπήρχε αρκετό υλικό για μπόλικα σίκουελ, καθώς έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα 25 (!) τίτλοι του παιχνιδιού. Όπως συμβαίνει και στα videogames, από ταινία σε γίνεται και εναλλαγή ανάμεσα στους χαρακτήρες που εμφανίζονται, με μόνο σταθερό αυτόν της πρωταγωνίστριας.

• Resident Evil: Apocalypse (2004) ★★☆☆☆
  Η δράση μεταφέρεται στη επιφάνεια και, συγκεκριμένα, στη Raccoon City, η οποία έχει μπει σε καραντίνα ώστε να αποφευχθεί η διασπορά του ιού. Η Alice και μια ομάδα επιζώντων προσπαθούν να βρούνε και να σώσουν την κόρη ενός ερευνητή, η οποία έχει παγιδευτεί κάπου στην πόλη, με αντάλλαγμα οδηγίες για ασφαλή έξοδο.
• Resident Evil: Extinction (2007) ★★☆☆☆
  Ένα κομβόι επιζώντων διασχίζει την έρημο της Νεβάδα, με σκοπό να φτάσει στην Αλάσκα, όπου ακούγονται φήμες για ένα ασφαλές καταφύγιο από τα ζόμπι. Όταν δεχθεί επίθεση, θα σπεύσει για βοήθεια η Alice, η οποία θα αποφασίσει να τους ακολουθήσει στο ταξίδι τους.
• Resident Evil: Afterlife (2010) ★★★☆☆
  Η δράση, αυτή τη φορά, μεταφέρεται κυρίως στο Los Angeles, όπου μια ακόμη ομάδα επιζώντων προσπαθεί να βρει τρόπο διαφυγής.
• Resident Evil: Retribution (2012) ★★★☆☆
  Η ταινία συνεχίζει ουσιαστικά από το σημείο που τελειώνει η προηγούμενη, μια και είχαμε φάει τρελό cliffhanger. Αλλά ευτυχώς εσύ θα τις δεις μαζεμένες και δεν έχεις τέτοιο θέμα!
• Resident Evil: The Final Chapter (2016) ★★☆☆☆
  Φινάλε της σειράς ταινιών, με την Alice να επιστρέφει στη Racoon City με σκοπό να εντοπίσει το αντίδοτο που μπορεί να αναστρέψει τελείως τα συμπτώματα του T-Virus, εξοντώνοντας οριστικά όλα τα ζόμπι.

Πέρα από το franchise έχουν κυκλοφορήσει και δύο CGI ταινίες (Resident Evil: Degeneration και Resident Evil: Damnation), οι οποίες όμως ακολουθούν το continuity των βιντεοπαιχνιδιών, ένα φιλμ μικρού μήκους (Biohazard 4D-Executer) που δεν συνδέεται με καμιά ταινία, εφτά βιβλία και κάμποσα κόμικς!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Κι εκεί που είπαμε ότι επιτέλους τέλειωσε και δεν θα έχουμε άλλο, το 2017 ανακοινώθηκε ότι το reboot της σειράς βρίσκεται ήδη στα σκαριά! Νεκροζώντανο και το franchise!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Θα πέσουν κεφάλια!

Καλή όρεξη!

Βοήθησε λίγο και η Milla στις πωλήσεις!

 

5 θρίλερ για να γελάσεις με τον πόνο των άλλων!

ΤΡΑΓΩΔΙΑ-ΚΩΜΩΔΙΑ, ΣΗΜΕΙΩΣΑΤΕ Χ!
Κάτι ανάλαφρο και σπέσιαλ έχω για σήμερα, με πέντε κωμωδίες τρόμου ή μαύρες κωμωδίες που καλύπτουν όλα τα γούστα! Έχουμε βαμπιράκια, αραχνούλες, φιδάκια, ψυχάκηδες και δύσμορφους –όλο και κάτι θα σου κάνει! Οι κωμωδίες τρόμου είναι παρεξηγημένο είδος, κυρίως από τους σκληροπυρηνικούς φαν των θρίλερ που θεωρούν ότι τρόμος και γέλιο δεν κάνουν χωριό. Οι υπόλοιποι -που είμαστε λίγο πιο κοινωνιοπαθείς και δεν έχουμε πρόβλημα να γελάσουμε με θανατικά, τραγωδίες και μακελειά- μια χαρά μπορούμε να τα συνδυάσουμε. Φυσικά, είναι δύσκολο να κρατήσεις μια ισορροπία ανάμεσα στο κωμικό και το τρομακτικό στοιχείο. Πολλά θρίλερ ρίχνουν τόσο βάρος στο πρώτο, που καταλήγουν απλώς παρωδίες (βλέπε κάτι μπαρούφες τύπου Seed of Chucky) ή γίνονται τόσο γελοία που ακόμα και οι σκηνές τρόμου μοιάζουν με σκετσάκια των Monty Python. Οι σημερινές προτάσεις είναι από ελαφρώς περίεργες έως εξωφρενικές, πάντως. Και δεν σου έχω ταινίες ό,τι κι ό,τι! Σε κάθε μία πρωταγωνιστεί τουλάχιστον ένα μεγάλο όνομα (ή, έστω, αρκετά γνωστό) –έτσι για να μη λες ότι συνέχεια τριτοκλασάτες δουλειές σου προτείνω!

---

VAMPIRE IN BROOKLYN (1995)

Σκηνοθεσία: Wes Craven
Σενάριο: Charles Murphy, Michael Lucker
Μουσική: J. Peter Robinson
Ηθοποιοί: Eddie Murphy, Angela Bassett, Allen Payne κ.α.
Είδος: Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Όταν ένα πλοίο γεμάτο πτώματα συγκρούεται στην αποβάθρα του Μπρούκλυν, οι τοπικές δυνάμεις της αστυνομίας προσπαθούν να καταλάβουν ποιος είναι υπεύθυνος για το μακελειό. Αυτό που δεν περνάει καν από το μυαλό τους είναι ότι πρόκειται για ένα βαμπίρ, το οποίο ταξίδεψε από την Καραϊβική με σκοπό να εντοπίσει τη μέλλουσα νύφη του. Στο στόχαστρό του θα βρεθεί από πολύ νωρίς η Rita, που δουλεύει για την αστυνομία και βασανίζεται από τα δικά της οικογενειακά προβλήματα…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, συμπαθητική η ταινιούλα, αλλά θεωρείται (και σίγουρα είναι) μια από τις χειρότερες του Craven και του Murphy. Το κυριότερο πρόβλημα είναι ότι ενώ λανσάρεται ως κωμωδία κι έχει και κάποιες κωμικές σκηνές ή τους απαραίτητους comic relief χαρακτήρες, μοιάζει να χάνει λίγο το στόχο της και να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στο σοβαρό και το αστείο. Γι’ αυτό ευθυνόταν σε μεγάλο βαθμό ο ίδιος ο Murphy, ο οποίος επέμενε να υποδύεται τον χαρακτήρα του τελείως σοβαρά, παρά τις αντίθετες υποδείξεις του Craven. Τα εφέ και το μακιγιάζ είναι συμπαθητικά, το στόρυ λίγο αδιάφορο και συνηθισμένο και η ατμόσφαιρα θα μπορούσε να είναι είτε πιο σκοτεινή είτε πιο ανάλαφρη –αρκεί να αποφάσιζαν κι οι ίδιοι τι ταινία ακριβώς ήθελαν να γυρίσουν!

---

EIGHT LEGGED FREAKS (2002)

Σκηνοθεσία: Ellory Elkaymen
Σενάριο: Ellory Elkaymen, Jesse Alexander
Μουσική: John Ottman
Ηθοποιοί: David Arquette, Kari Wührer, Scott Tera κ.α.
Είδος: Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Σε μια μικρή πόλη κάπου στην Αριζόνα η ζωή κυλά ήσυχα και το μόνο πρόβλημα των κατοίκων είναι το αν θα πουλήσουν τα τοπικά ορυχεία –πράγμα στο οποίο αντιτίθεται ο Chris, που είναι πλέον ο νόμιμος ιδιοκτήτης τους. Τα προβλήματά τους, όμως, πρόκειται σύντομα να μεγαλώσουν. Κυριολεκτικά, αφού ένα βαρέλι με τοξικά θα οδηγήσει σε μια φρικαλέα μετάλλαξη στις αράχνες της περιοχής, οι οποίες θα αποκτήσουν γιγαντιαίες διαστάσεις και μεγάλη όρεξη για ανθρώπινο κρέας!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία είναι τόσο εξωφρενική που θα τη λατρέψεις! Πιστή στο ύφος των παλιών, κλασικών b-movies, συνδυάζει άψογα την κωμωδία με τον τρόμο –αν και, μεταξύ μας, η ταινία δεν είναι και τόσο τρομακτική, αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι αφορά αράχνες στο μέγεθος αυτοκινήτου, φυσικά! Το μοναδικό της πρόβλημα είναι ότι ενώ ξεκινά δυνατά, στο τέλος καταλήγει στις κοινοτοπίες που ακολουθούν όλες οι ταινίες δράσης (που συνήθως καταλήγουν σε μια δυνατή έκρηξη που σκοτώνει τα πάντα). Παρόλα αυτά, η ταινία είναι διασκεδαστική και με γρήγορο ρυθμό. Αν δεν σου αρκούν όλα αυτά, τότε έχει και 18χρονη Scarlett Johansson σε έναν από τους πρώτους ρόλους της!

---

SNAKES ON A PLANE (2006)

Σκηνοθεσία: David R. Ellis
Σενάριο: David J. Taylor, John Hefferman
Μουσική: Trevor Rabin
Ηθοποιοί: Samuel L. Jackson, Julianna Margulies, Nathan Phillips κ.α.
Είδος: Action Thriller
Αξιολόγηση: ★★★★☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Sean γίνεται μάρτυρας της δολοφονίας ενός εισαγγελέα από έναν gangster και το FBI τον θέτει υπό την προστασία του, καθώς ο κακοποιός τον αναζητά για να του κλείσει το στόμα. Δύο πράκτορες αναλαμβάνουν να τον κρατήσουν ασφαλή και να τον μεταφέρουν με αεροπλάνο στο Λος Άντζελες, όπου θα καταθέσει στο δικαστήριο κατά του εγκληματία. Ο αδίστακτος δολοφόνος, όμως, καταφέρνει να γεμίσει το αεροπλάνο με εκατοντάδες επικίνδυνα φίδια, τα οποία θα μετατρέψουν την πτήση σε κόλαση. Διότι οι ρουκέτες και οι βόμβες είναι πολύ mainstream, προφανώς!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για την απόλυτη, ένοχη απόλαυση! Πριν καν προβληθεί στους κινηματογράφους, είχε ήδη αποκτήσει cult status και τρελό φαν κλαμπ. Το σενάριο είναι τελείως εξωφρενικό και γεμάτο τρύπες και γεγονότα που δεν βγάζουν νόημα -όπως η κεντρική ιδέα, που υποδηλώνει ότι ο ευκολότερος και αμεσότερος τρόπος να ξεκάνει ένας γκάνγκστερ κάποιον μάρτυρα κατηγορίας είναι να… γεμίσει ένα αεροπλάνο με μιλιούνια φίδια! Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι η ταινία δεν πολυπαίρνει στα σοβαρά τον εαυτό της –κι αυτό είναι που τη σώζει! Ξέρεις ότι πρόκειται να δεις μια καφρίλα που γυρίστηκε απλώς για να γουστάρεις! Οι σπλάτερ σκηνές δίνουν και παίρνουν, υπάρχουν αρκετοί χαρακτήρες που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, όπως σε κάθε κλασική ταινία καταστροφής, ενώ η παρουσία του Jackson απλώς πολλαπλασιάζει την απόλαυση, καθώς ο τύπος είναι θεός όπου και αν εμφανιστεί!

---

BOTCHED (2007)

Σκηνοθεσία: Kit Ryan
Σενάριο: Raymond Friel, Derek Boyle, Eamon Friel
Μουσική: Tom Green
Ηθοποιοί: Stephen Dorff, Jaime Murray, Sean Pertwee κ.α.
Είδος: Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
O Richie είναι επαγγελματίας κλέφτης και δουλεύει για έναν πλούσιο επιχειρηματία, ώστε να ξεχρεώσει ένα χρέος του προς αυτόν. Η τελευταία δουλειά που αναλαμβάνει τον φέρνει στη Ρωσία, όπου πρέπει να κλέψει έναν ανεκτίμητο σταυρό που βρίσκεται κλειδωμένος στο χρηματοκιβώτιο ενός ρετιρέ στη Μόσχα. Ενώ η δουλειά στέφεται –φαινομενικά- με επιτυχία, το ασανσέρ στο οποίο επιβαίνει ο Richie και οι συνεργοί του σταματά ανεξήγητα στον μισοτελειωμένο, 13^ο όροφο του κτιρίου. Και εκεί αρχίζουν να συμβαίνουν διάφορα τρελά και ανεξήγητα!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για μια πραγματικά αλλόκοτη και περίεργη ταινία, η οποία θα σε κρατήσει σε αγωνία, μόνο και μόνο επειδή θα θες να μάθεις τι στο καλό συμβαίνει και πώς εξηγούνται όλα τα ανεξήγητα που παρακολουθείς! Έχει κάμποσες γραφικές σκηνές και αίμα, έχει αρκετά κωμικά και slapstick στοιχεία και έχει και ένα θέμα με τη συνοχή, καθώς μοιάζει να αλλάζει συνεχώς ύφος όσο εκτυλίσσεται! Τη μία νομίζεις ότι θα παρακολουθήσεις ένα ψυχολογικό θρίλερ, μετά είσαι σίγουρος ότι παίζει κάτι υπερφυσικό και λίγο αργότερα αναρωτιέσαι αν βλέπεις κάτι ανάμεσα σε SAW και Friday the 13^th! Σίγουρα, η θετική πλευρά είναι ότι δεν πρόκειται να βαρεθείς και δύσκολα θα ψυλλιαστείς από πριν τι παίζει. Σε γενικές γραμμές, όμως, το τελικό αποτέλεσμα μοιάζει κάπως ανισοβαρές.

---

THE COTTAGE (2008)

Σκηνοθεσία: Paul Andrew Williams
Σενάριο: Paul Andrew Williams
Μουσική: Laura Rossi
Ηθοποιοί: Andy Serkis, Reece Shearsmith, Steve O’Donnell κ.α.
Είδος: Black Comedy
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Δύο αδελφοί και μικροκακοποιοί απαγάγουν την κόρη ενός μεγαλοεγκληματία και τη μεταφέρουν σε ένα παλιό, απομονωμένο αγρόκτημα, με σκοπό να ζητήσουν λύτρα. Από τη στιγμή που μεταφέρουν την αναίσθητη κοπέλα μέσα, όμως, τα πάντα αρχίζουν να πηγαίνουν τελείως στραβά. Το αποκορύφωμα έρχεται όταν το θύμα τους όχι μόνο ξεφεύγει, αλλά καταφέρνει να κρατήσει όμηρο έναν από τους απαγωγείς και να αναζητήσει καταφύγιο σε μια κοντινή αγροικία. Το τελευταίο πράγμα το οποίο πρόκειται να βρει εκεί, όμως, είναι βοήθεια, καθώς ο ιδιοκτήτης του αγροκτήματος δεν αποδεικνύεται και μεγάλο πρότυπο φιλοξενίας…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για ένα αξιοπρεπές δείγμα βρετανικής ταινίας τρόμου, που συνδυάζει μπόλικη φρίκη και μπόλικη μαύρη κωμωδία! Το μόνο θέμα είναι ο αργός ρυθμός με τον οποίο εκτυλίσσεται η πλοκή –γεγονός που μοιάζει να χωρίζει την ταινία σε δύο ξεχωριστά μέρη, με εντελώς διαφορετικό ύφος και περιεχόμενο το καθένα. Αυτό που στην αρχή μοιάζει περισσότερο με μια κωμωδία με στοιχεία περιπέτειας, εξελίσσεται στη συνέχεια σε άγρια σπλατεριά! Δεν πρόκειται, παρόλα αυτά, να σε ενοχλήσει αυτό καθόλου στο να την παρακολουθήσεις, αφού σου δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσεις καλύτερα τους χαρακτήρες και να προετοιμαστείς γι’ αυτό που θα επακολουθήσει. Οι ερμηνείες είναι, αν μη τι άλλο, απολαυστικές και –χωρίς να αποτελεί κάτι το πρωτότυπο, που να μην έχεις ξαναδεί- πρόκειται για άκρως ψυχαγωγική επιλογή, που θα σε ικανοποιήσει!

Ghost Ship: Τρόμος εν πλω…

Σκηνοθεσία: Steve Beck
Σενάριο: Mark Hanlon, John Pogue
Μουσική: John Frizzell
Ηθοποιοί: Julianna Margulies, Gabriel Byrne, Desmond Harrington κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★☆☆

GHOST SHIP (2002)
Άλλη μια ταινιούλα από την περασμένη δεκαετία σου έχω, έτσι, για να θυμάσαι που και που και τα παλιά, να συνειδητοποιείς ότι έχει περάσει πάνω από δεκαετία από την εποχή που πρωτοείδες τις ταινίες αυτές και να νιώθεις έτοιμος για θερμοφόρα, πάνα ακράτειας και εισαγωγή στον κοντινότερο οίκο ευγηρείας… Φαντάσματα έχει σήμερα το μενού, αλλά όχι από τα οικόσιτα, τα συνηθισμένα, που κουνάνε καρέκλες και ανοιγοκλείνουν παράθυρα. Τα σημερινά φαντάσματα είναι θαλασσόλυκοι και βολοδέρνουν στους ωκεανούς! Φόρα το σωσίβιό σου και ετοιμάσου να μπαρκάρουμε!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ένα συνεργείο ανέλκυσης πλοίων αναλαμβάνει να ελέγξει ένα μυστηριώδες, περιπλανώμενο πλοίο που εντόπισε ένας πιλότος στον Βερίγγειο Πορθμό, με σκοπό να το διεκδικήσουν –σύμφωνα με τους κανόνες του ναυτικού δικαίου- και να μοιραστούν τα εύρετρα. Φτάνοντας στο σημείο, συνειδητοποιούν ότι πρόκειται για το Antonia Graza, ένα κρουαζιερόπλοιο που εξαφανίστηκε μυστηριωδώς πριν από 40 χρόνια. Όταν ανακαλύπτουν ότι το πλοίο έχει υποστεί ζημιές και πρόκειται να βυθιστεί, αποφασίζουν να το επιδιορθώσουν και να το ρυμουλκήσουν στο κοντινότερο λιμάνι, φοβούμενοι μήπως το προλάβει κάποιος άλλος. Σύντομα, όμως, διάφορα περίεργα συμβάντα αρχίζουν να αποκαλύπτουν τη σκοτεινή ιστορία που κρύβεται πίσω από την εξαφάνιση του κρουαζιερόπλοιου…

Το Ghost Ship είναι μια απλή ταινία με φαντάσματα, ουσιαστικά, αν και δεν προοριζόταν για κάτι τέτοιο στην αρχή. Το αρχικό σενάριο περιέγραφε κυρίως ένα ψυχολογικό θρίλερ, χωρίς σπλατεριές και τόσο έντονο υπερφυσικό στοιχείο, που θα αφορούσε τα μέλη του πληρώματος του πλοίου διάσωσης, το οποία παγιδεύονται μέσα στο πλοίο-φάντασμα και αρχίζουν να τρώνε φρίκες και να σκοτώνει ο ένας τον άλλο. Στην πορεία, όμως, έπεσαν τόσες μετατροπές και αλλαγές που το σενάριο άλλαξε πλήρως και έγινε πολύ πιο αιματηρό. Και φαντασματένιο, ταυτόχρονα. Οι φήμες, μάλιστα, λένε ότι οι ηθοποιοί υπέγραψαν να παίξουν στην ταινία έχοντας διαβάσει το αρχικό σενάριο και μετά έφαγαν όλοι ξενέρωμα. Δικαίως, ίσως, διότι το τελικό σενάριο του Ghost Ship, όπως διαμορφώθηκε, έχει τόσες τρύπες όσες και το πλοίο της ταινίας, ενώ η αρχική ιδέα ακούγεται πιο δεμένη και προσγειωμένη.

Ενώ οι τρομάρες κατά τη διάρκεια της ταινίας είναι μπόλικες, η λύση όλου του μυστηρίου σερβίρεται κυριολεκτικά από το πουθενά, ίσα ίσα για να εξηγηθούν όλα στο πι και φι και να μη μείνουμε με την απορία –σημάδι ότι οι σεναριογράφοι έχουν τόση φαντασία και μαεστρία στη συγγραφή σεναρίου, όση και ο Χάρης Ρώμας. Όμως, όπως είπα, οι τρομάρες είναι αρκετές και η όλη ατμόσφαιρα τρόμου που χτίζεται αργά-αργά σε αποζημιώνει με το παραπάνω για την έλλειψη σεναρίου. Άλλωστε, μόνο για την αριστουργηματική εναρκτήρια σεκάνς -που παίζει να είναι από τις καλύτερες και πιο φρικιαστικά υπέροχες που έχω δει ποτέ σε θρίλερ- η ταινία αξίζει μια ευκαιρία!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, θα σε στοιχειώσει από το ξεκίνημά της κι ας μην έχει καν σενάριο της προκοπής!

GEEKY TRIVIA
Ο σκηνοθέτης Steve Beck έχει συνολικά δύο ταινίες στο ενεργητικό του (και μια από τις μικρότερες και πιο «κουτσές» καταχωρίσεις στη Wikipedia –πάλι καλά που έκαναν τον κόπο να του φτιάξουν μία!) Η πρώτη του ταινία γυρίστηκε έναν χρόνο πριν το Ghost Ship και ήταν το Thirteen Ghosts. Υποθέτω ότι σκηνοθετεί μόνο ταινίες που έχουν τη λέξη «Ghost» στον τίτλο, γι’ αυτό και το τόσο φτωχό βιογραφικό! Παρόλα αυτά, έχει σκηνοθετήσει αρκετά διαφημιστικά. Χωρίς φαντάσματα.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Αν και τα έβγαλε τα λεφτά της στο τέλος, οι κριτικές ήταν ιδιαιτέρως απογοητευτικές, οπότε δεν νομίζω να το ξανασκέφτηκε κανείς ποτέ για σίκουελ!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Ξεκινά η αναζήτηση του μυστηριώδους πλοίου…

Ώρα για εξερεύνηση…

Ουπς!

Cabin Fever: Δεν θα βρεις αντιβίωση γι’ αυτό!

Σκηνοθεσία: Eli Roth
Σενάριο: Randy Pearlstein, Eli Roth
Μουσική: Nathan Barr
Ηθοποιοί: Rider Strong, Jordan Ladd, Joey Kern κ.α
Είδος: Black Comedy, Horror
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★★☆☆

CABIN FEVER (2002)
Αν έχεις κανονίσει εξόρμηση σε κάνα εξοχικό για το τριήμερο της Πρωτομαγιάς, δες πρώτα αυτή την ταινία –ίσως σε πείσει να κάτσεις στο σπιτάκι σου! Η σημερινή πρόταση ό,τι πρέπει για μικροβιοφοβικούς, υποχόνδριους και κατά φαντασίαν ασθενείς, μια και πραγματεύεται φρικαλέες ασθένειες, σαρκοφάγα βακτηρίδια και μεταδοτικούς χτικιάρηδες! Ό,τι πρέπει για να τρέξεις στον καθρέφτη να ελέγξεις κάθε σπιθαμή του κορμιού σου και μετά να αναζητήσεις εναγωνίως ιατρικές συμβουλές και διαγνώσεις. Στο Google.

TI MAΣ ΛΕΣ;
Πέντε κολεγιόπαιδα πηγαίνουν για διακοπές (δηλαδή, ποτό, ναρκωτικά και σεξ) σε μια απομονωμένη καλύβα κάπου στο δάσος –κάτι που το 90% των θρίλερ μάς έχει διδάξει ότι είναι κακή ιδέα! Εκεί, έρχονται σε επαφή με έναν ερημίτη, ο οποίος τους ζητά βοήθεια, καθώς μοιάζει να έχει προσβληθεί από κάποια φριχτή ασθένεια που τρώει τη σάρκα. Τρομαγμένοι, τον διώχνουν μακριά, αλλά το κακό έχει ήδη γίνει, καθώς σύντομα έρχεται η σειρά τους να παρουσιάσουν συμπτώματα της ασθένειας, η οποία δείχνει να εξαπλώνεται ραγδαία…

Σταθερός στις αξίες του ο Eli Roth, παρουσιάζει άλλη μία ταινία γεμάτη αίμα, φρίκη και αηδιαστικούς θανάτους. Αν και, για την ακρίβεια, αυτή είναι η ταινία που ξεκίνησε το σερί του, μια και αποτελεί το σεναριακό και σκηνοθετικό ντεμπούτο του. Όχι ότι με χαλάει προσωπικά το στυλ του, μια και λατρεύω και το horror genre, αλλά και αυτόν. Όμως με την περίπτωση του Cabin Fever δεν τρελάθηκα κιόλας, για να είμαι ειλικρινής. Μάλλον ευθύνεται το γεγονός ότι, ενώ πρόκειται για μαύρη κωμωδία, τα κωμικά στοιχεία είτε μοιάζουν τελείως ξένα με το όλο ύφος της ταινίας ή είναι τόσο σουρεαλιστικά που δείχνουν τελείως ασύνδετα, σαν να μπήκαν εμβόλιμα από κάποια παρωδία τρόμου.

Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, φυσικά, μια και η ταινία τα πήγε πολύ καλά στο box office, παρά τις μέτριες κριτικές. Οι οποίες ήταν και απολύτως δικαιολογημένες, μια και η ταινία δεν προσπαθεί και πολύ να πρωτοτυπήσει –από τους στερεοτυπικούς χαρακτήρες-καρικατούρες και τις (υπερβολικά πολλές) σεναριακές τρύπες που βγάζουν μάτι, μέχρι τη φρίκη για χάρη της φρίκης, χωρίς να γίνεται η παραμικρή προσπάθεια να εμβαθύνουν λίγο παραπάνω στο σενάριο. Εντάξει, θα μου πεις ότι σπλατεριά είναι και όσοι την είδαν ήξεραν από πριν τι θα δούνε, δεν περίμεναν και βαθυστόχαστους διαλόγους σε ταινία του Roth.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, μέτριο το αποτέλεσμα αλλά υποφερτό, κάτι σαν ένα ελαφρύ κρυολόγημα! Το δικαιολογώ επειδή ήταν η πρώτη του δουλειά.

GEEKY TRIVIA
Ο ηχολήπτης της ταινίας, είναι παράλληλα και τυχερός και γκαντέμης. Τυχερός διότι έχει επιζήσει από το αληθινό σαρκοβόρο βακτηρίδιο και γκαντέμης, διότι το κόλλησε σε νοσοκομείο μετά από μια ασήμαντη επέμβαση (άλλος ένας λόγος να μην πατήσω το ποδάρι μου ποτέ σε νοσοκομείο). Νοσηλεύτηκε 13 ημέρες σε μονάδα εντατικής θεραπείας και σύμφωνα με δήλωσή του, το μακιγιάζ στην ταινία είναι 100% ακριβές! Φαντάζομαι τον ενθουσιασμό του όταν έμαθε το σενάριο της ταινίας που θα δούλευε!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία είχε ένα μέτριο σίκουελ, ένα ακόμη χειρότερο πρίκουελ -με τα οποία δεν είχε καμιά ανάμιξη ο Eli Roth- κι ένα τραγικό remake!

• Cabin Fever 2: Spring Fever (2009) ★☆☆☆☆
  Συνεχίζοντας λίγο μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας, ένα φορτίο με μολυσμένο νερό καταλήγει στο γυμνάσιο μικρής κωμόπολης, μολύνοντας σιγά σιγά όλους τους μαθητές και το προσωπικό του σχολείου, που ετοιμάζονται για την ετήσια βραδιά χορού. Η ταινία προσπαθεί να διατηρήσει το κωμικό ύφος και αυξάνει τα ποσοστά φρίκης, αλλά είναι ακόμη πιο τραγική και αδιάφορη από την αρχική.
• Cabin Fever: Patient Zero (2014) ☆☆☆☆☆
  Η ταινία διηγείται τα origins του θανατηφόρου ιού και διαδραματίζεται σε ένα απομονωμένο νησί, όπου μια ομάδα επιστημόνων μελετά τον αρχικό ασθενή, ενώ παράλληλα μια η παρέα κάνει bachelor party στην παραλία. Κάτι τέτοιο, δηλαδή, ήταν τόσο βαρετή και αδιάφορη που την έβλεπα σιδερώνοντας και τα μισά δεν τα πρόσεξα. Το γεγονός ότι πάει να το παίξει σοβαρό θρίλερ, χωρίς ίχνος κωμωδίας, κάνει τα πράγματα πιο ανυπόφορα…
• Cabin Fever (2016) –
  Τελείως αχρείαστο remake, το οποίο χρησιμοποιεί το ίδιο σενάριο με το αρχικό, με ελάχιστες αλλαγές. Ήταν αναμενόμενο το ότι θα πάτωνε τελείως…

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Μετά τις απογοητευτικές κριτικές του remake, ελπίζω να αποφάσισαν να αφήσουν το franchise να ψοφήσει οριστικά!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Μεγάλο πρόβλημα η ξηρή επιδερμίδα…

Αυτό είναι που λένε «έφαγε τα μούτρα της»;

Υπάρχουν καλύτεροι τρόποι να καθαρίσεις τα αυτιά σου!

Deathwatch: Κράτα την τελευταία σφαίρα για σένα!

Σκηνοθεσία: Michael J. Bassett
Σενάριο: Michael J. Bassett
Μουσική: Curt Cress, Chris Weller
Ηθοποιοί: Jamie Bell, Laurence Fox, Kris Marshall, Andy Serkis κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★
★
☆
☆☆

ΤΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα ★
★
☆☆☆
Φρίκη: ★
★
★
☆☆
Τρόμος: 
★☆☆☆☆
Αγωνία: ★
★
★
☆☆

DEATHWATCH (2002)
Μέσα στην ερχόμενη εβδομάδα θα γιορτάσουμε ξανά την ένδοξη επέτειο του ΟΧΙ (εκείνο του 1940, όχι το πρόσφατο το ντεμέκ, που τελικά ήταν ΝΑΙ!), θα γεμίσουν σημαιάκια τα μαγαζιά και οι δρόμοι, θα γίνουν οι παρελάσεις και θα φάμε στη μάπα για 60^η φορά όλες τις κλασικές, ελληνικές πολεμικές ταινίες που έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε τόσα χρόνια. Οπότε είναι μια καλή ευκαιρία να βρεις από τώρα θριλεράκια για να γλιτώσεις τις καταθλιπτικές επαναλήψεις της ελληνικής τηλεόρασης –αν και μια πολεμική ταινία με τον Πρέκα μπορεί κάλλιστα να μετρήσει ως θρίλερ αν τη δεις ξεμέθυστος! Και για να είμαι στο κλίμα των ημερών, η σημερινή ταινία έχει και Γερμανούς και χαρακώματα και πόλεμο!

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η ταινία διαδραματίζεται στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Κατά τη διάρκεια μιας νυχτερινής μάχης, μια διμοιρία βρετανών στρατιωτών επιτίθεται σε ένα γερμανικό οχύρωμα, αλλά σχεδόν αποδεκατίζεται. Οι ελάχιστοι επιζώντες ξεφεύγουν και συνεχίζουν την πορεία τους το επόμενο πρωί, μέχρι που φτάνουν σε μια σειρά από δαιδαλώδη χαρακώματα, τα οποία φυλάνε ελάχιστοι γερμανοί στρατιώτες, που δείχνουν τρομαγμένοι από κάτι αδιευκρίνιστο. Οι βρετανοί καταλαμβάνουν το οχυρό με μεγάλη ευκολία και –σίγουροι ότι έχουν καταφέρει να διασπάσουν τις εχθρικές γραμμές- αποφασίζουν να παραμείνουν εκεί και να καλέσουν ενισχύσεις. Δεν γνωρίζουν, όμως, ότι το οχυρό έχει ήδη καταληφθεί από κάτι άλλο και από το πρώτο βράδυ κιόλας θα καταλάβουν για ποιο λόγο οι εχθροί τους έδειχναν τρομοκρατημένοι…

Εντάξει, σε λάθος Παγκόσμιο Πόλεμο εκτυλίσσεται η ταινία, αλλά δεν είμαι και τελείως εκτός θέματος –και οι δύο είχαν Γερμανούς, άλλωστε! Λίγα πράγματα έχω να γράψω σήμερα, πάντως… Παρά το γεγονός ότι το Deathwatch έχει κάτι από Twilight Zone στο ύφος του, δυστυχώς δεν καταφέρνει να ξεπεράσει τη μετριότητα. Το σενάριο είναι προβλέψιμο, καθώς η ιστορία είχε πολλές προοπτικές, αλλά δεν αξιοποιήθηκε στο έπακρο, με αποτέλεσμα ν’ αναμασήσει τα τυπικά κλισέ. Οι χαρακτήρες αποτελούν κλασικά στερεότυπα πολεμικών ταινιών και διαδραματίζονται κάμποσα πράγματα τα οποία δεν έχουν απόλυτη συνοχή μεταξύ τους –σαν να προσπάθησε ο σεναριογράφος να ενώσει κάμποσες διαφορετικές πλοκές ταινιών τρόμου σε μία.

Έτσι, ενώ η ατμόσφαιρα και το σκηνικό είναι ανατριχιαστικά και σε βάζουν στο κλίμα αμέσως, η εκτέλεση είναι αρκετά ελαττωματική. Επιπροσθέτως, θα μπορούσε να είναι κάπως μικρότερη σε διάρκεια, καθώς αρκετά σημεία μοιάζουν σαν να τραβάνε αρκετά και καταλήγουν μονότονα. Το μόνο που τη σώζει κάπως είναι ότι οι ερμηνείες είναι σχετικά αξιοπρεπείς…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, λίγο νάρκη η ταινία, αλλά καλύτερα αυτή παρά το Υπολοχαγός Νατάσα!

GEEKY TRIVIA
Ο Bassett ήθελε αρχικά να ονομάσει την ταινία The Third Part of Man, αναφερόμενος στο πώς ο πόλεμος κλέβει το ένα τρίτο της ανθρωπιάς ενός στρατιώτη. Καλύτερα που διάλεξαν άλλο τίτλο, διότι αυτός θα ήταν λίγο άκυρος: όσοι πόλεμοι έχουν γίνει ως τώρα μας έχουν ήδη αποδείξει ότι από τους περισσότερους εμπλεκόμενους αφαιρούν το 100% κάθε ίχνους ανθρωπιάς και τσίπας…

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Καλά, δεν τη λες και τόσο πετυχημένη που να χρειαζόταν και σίκουελ!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Ένα τσιγαράκι το προλαβαίνεις ανάμεσα στις μάχες…

Εμ, όχι… δεν μοιάζεις καθόλου διαταραγμένος!

Μπλέξιμο…