5 θρίλερ για να γελάσεις με τον πόνο των άλλων!

ΤΡΑΓΩΔΙΑ-ΚΩΜΩΔΙΑ, ΣΗΜΕΙΩΣΑΤΕ Χ!
Κάτι ανάλαφρο και σπέσιαλ έχω για σήμερα, με πέντε κωμωδίες τρόμου ή μαύρες κωμωδίες που καλύπτουν όλα τα γούστα! Έχουμε βαμπιράκια, αραχνούλες, φιδάκια, ψυχάκηδες και δύσμορφους –όλο και κάτι θα σου κάνει! Οι κωμωδίες τρόμου είναι παρεξηγημένο είδος, κυρίως από τους σκληροπυρηνικούς φαν των θρίλερ που θεωρούν ότι τρόμος και γέλιο δεν κάνουν χωριό. Οι υπόλοιποι -που είμαστε λίγο πιο κοινωνιοπαθείς και δεν έχουμε πρόβλημα να γελάσουμε με θανατικά, τραγωδίες και μακελειά- μια χαρά μπορούμε να τα συνδυάσουμε. Φυσικά, είναι δύσκολο να κρατήσεις μια ισορροπία ανάμεσα στο κωμικό και το τρομακτικό στοιχείο. Πολλά θρίλερ ρίχνουν τόσο βάρος στο πρώτο, που καταλήγουν απλώς παρωδίες (βλέπε κάτι μπαρούφες τύπου Seed of Chucky) ή γίνονται τόσο γελοία που ακόμα και οι σκηνές τρόμου μοιάζουν με σκετσάκια των Monty Python. Οι σημερινές προτάσεις είναι από ελαφρώς περίεργες έως εξωφρενικές, πάντως. Και δεν σου έχω ταινίες ό,τι κι ό,τι! Σε κάθε μία πρωταγωνιστεί τουλάχιστον ένα μεγάλο όνομα (ή, έστω, αρκετά γνωστό) –έτσι για να μη λες ότι συνέχεια τριτοκλασάτες δουλειές σου προτείνω!


VAMPIRE IN BROOKLYN (1995)

Σκηνοθεσία: Wes Craven
Σενάριο: Charles Murphy, Michael Lucker
Μουσική: J. Peter Robinson
Ηθοποιοί: Eddie Murphy, Angela Bassett, Allen Payne κ.α.
Είδος: Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Όταν ένα πλοίο γεμάτο πτώματα συγκρούεται στην αποβάθρα του Μπρούκλυν, οι τοπικές δυνάμεις της αστυνομίας προσπαθούν να καταλάβουν ποιος είναι υπεύθυνος για το μακελειό. Αυτό που δεν περνάει καν από το μυαλό τους είναι ότι πρόκειται για ένα βαμπίρ, το οποίο ταξίδεψε από την Καραϊβική με σκοπό να εντοπίσει τη μέλλουσα νύφη του. Στο στόχαστρό του θα βρεθεί από πολύ νωρίς η Rita, που δουλεύει για την αστυνομία και βασανίζεται από τα δικά της οικογενειακά προβλήματα…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, συμπαθητική η ταινιούλα, αλλά θεωρείται (και σίγουρα είναι) μια από τις χειρότερες του Craven και του Murphy. Το κυριότερο πρόβλημα είναι ότι ενώ λανσάρεται ως κωμωδία κι έχει και κάποιες κωμικές σκηνές ή τους απαραίτητους comic relief χαρακτήρες, μοιάζει να χάνει λίγο το στόχο της και να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στο σοβαρό και το αστείο. Γι’ αυτό ευθυνόταν σε μεγάλο βαθμό ο ίδιος ο Murphy, ο οποίος επέμενε να υποδύεται τον χαρακτήρα του τελείως σοβαρά, παρά τις αντίθετες υποδείξεις του Craven. Τα εφέ και το μακιγιάζ είναι συμπαθητικά, το στόρυ λίγο αδιάφορο και συνηθισμένο και η ατμόσφαιρα θα μπορούσε να είναι είτε πιο σκοτεινή είτε πιο ανάλαφρη –αρκεί να αποφάσιζαν κι οι ίδιοι τι ταινία ακριβώς ήθελαν να γυρίσουν!


EIGHT LEGGED FREAKS (2002)

Σκηνοθεσία: Ellory Elkaymen
Σενάριο: Ellory Elkaymen, Jesse Alexander
Μουσική: John Ottman
Ηθοποιοί: David Arquette, Kari Wührer, Scott Tera κ.α.
Είδος: Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Σε μια μικρή πόλη κάπου στην Αριζόνα η ζωή κυλά ήσυχα και το μόνο πρόβλημα των κατοίκων είναι το αν θα πουλήσουν τα τοπικά ορυχεία –πράγμα στο οποίο αντιτίθεται ο Chris, που είναι πλέον ο νόμιμος ιδιοκτήτης τους. Τα προβλήματά τους, όμως, πρόκειται σύντομα να μεγαλώσουν. Κυριολεκτικά, αφού ένα βαρέλι με τοξικά θα οδηγήσει σε μια φρικαλέα μετάλλαξη στις αράχνες της περιοχής, οι οποίες θα αποκτήσουν γιγαντιαίες διαστάσεις και μεγάλη όρεξη για ανθρώπινο κρέας!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία είναι τόσο εξωφρενική που θα τη λατρέψεις! Πιστή στο ύφος των παλιών, κλασικών b-movies, συνδυάζει άψογα την κωμωδία με τον τρόμο –αν και, μεταξύ μας, η ταινία δεν είναι και τόσο τρομακτική, αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι αφορά αράχνες στο μέγεθος αυτοκινήτου, φυσικά! Το μοναδικό της πρόβλημα είναι ότι ενώ ξεκινά δυνατά, στο τέλος καταλήγει στις κοινοτοπίες που ακολουθούν όλες οι ταινίες δράσης (που συνήθως καταλήγουν σε μια δυνατή έκρηξη που σκοτώνει τα πάντα). Παρόλα αυτά, η ταινία είναι διασκεδαστική και με γρήγορο ρυθμό. Αν δεν σου αρκούν όλα αυτά, τότε έχει και 18χρονη Scarlett Johansson σε έναν από τους πρώτους ρόλους της!


SNAKES ON A PLANE (2006)

Σκηνοθεσία: David R. Ellis
Σενάριο: David J. Taylor, John Hefferman
Μουσική: Trevor Rabin
Ηθοποιοί: Samuel L. Jackson, Julianna Margulies, Nathan Phillips κ.α.
Είδος: Action Thriller
Αξιολόγηση: ★★★★☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Sean γίνεται μάρτυρας της δολοφονίας ενός εισαγγελέα από έναν gangster και το FBI τον θέτει υπό την προστασία του, καθώς ο κακοποιός τον αναζητά για να του κλείσει το στόμα. Δύο πράκτορες αναλαμβάνουν να τον κρατήσουν ασφαλή και να τον μεταφέρουν με αεροπλάνο στο Λος Άντζελες, όπου θα καταθέσει στο δικαστήριο κατά του εγκληματία. Ο αδίστακτος δολοφόνος, όμως, καταφέρνει να γεμίσει το αεροπλάνο με εκατοντάδες επικίνδυνα φίδια, τα οποία θα μετατρέψουν την πτήση σε κόλαση. Διότι οι ρουκέτες και οι βόμβες είναι πολύ mainstream, προφανώς!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για την απόλυτη, ένοχη απόλαυση! Πριν καν προβληθεί στους κινηματογράφους, είχε ήδη αποκτήσει cult status και τρελό φαν κλαμπ. Το σενάριο είναι τελείως εξωφρενικό και γεμάτο τρύπες και γεγονότα που δεν βγάζουν νόημα -όπως η κεντρική ιδέα, που υποδηλώνει ότι ο ευκολότερος και αμεσότερος τρόπος να ξεκάνει ένας γκάνγκστερ κάποιον μάρτυρα κατηγορίας είναι να… γεμίσει ένα αεροπλάνο με μιλιούνια φίδια! Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι η ταινία δεν πολυπαίρνει στα σοβαρά τον εαυτό της –κι αυτό είναι που τη σώζει! Ξέρεις ότι πρόκειται να δεις μια καφρίλα που γυρίστηκε απλώς για να γουστάρεις! Οι σπλάτερ σκηνές δίνουν και παίρνουν, υπάρχουν αρκετοί χαρακτήρες που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, όπως σε κάθε κλασική ταινία καταστροφής, ενώ η παρουσία του Jackson απλώς πολλαπλασιάζει την απόλαυση, καθώς ο τύπος είναι θεός όπου και αν εμφανιστεί!


BOTCHED (2007)

Σκηνοθεσία: Kit Ryan
Σενάριο: Raymond Friel, Derek Boyle, Eamon Friel
Μουσική: Tom Green
Ηθοποιοί: Stephen Dorff, Jaime Murray, Sean Pertwee κ.α.
Είδος: Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
O Richie είναι επαγγελματίας κλέφτης και δουλεύει για έναν πλούσιο επιχειρηματία, ώστε να ξεχρεώσει ένα χρέος του προς αυτόν. Η τελευταία δουλειά που αναλαμβάνει τον φέρνει στη Ρωσία, όπου πρέπει να κλέψει έναν ανεκτίμητο σταυρό που βρίσκεται κλειδωμένος στο χρηματοκιβώτιο ενός ρετιρέ στη Μόσχα. Ενώ η δουλειά στέφεται –φαινομενικά- με επιτυχία, το ασανσέρ στο οποίο επιβαίνει ο Richie και οι συνεργοί του σταματά ανεξήγητα στον μισοτελειωμένο, 13ο όροφο του κτιρίου. Και εκεί αρχίζουν να συμβαίνουν διάφορα τρελά και ανεξήγητα!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για μια πραγματικά αλλόκοτη και περίεργη ταινία, η οποία θα σε κρατήσει σε αγωνία, μόνο και μόνο επειδή θα θες να μάθεις τι στο καλό συμβαίνει και πώς εξηγούνται όλα τα ανεξήγητα που παρακολουθείς! Έχει κάμποσες γραφικές σκηνές και αίμα, έχει αρκετά κωμικά και slapstick στοιχεία και έχει και ένα θέμα με τη συνοχή, καθώς μοιάζει να αλλάζει συνεχώς ύφος όσο εκτυλίσσεται! Τη μία νομίζεις ότι θα παρακολουθήσεις ένα ψυχολογικό θρίλερ, μετά είσαι σίγουρος ότι παίζει κάτι υπερφυσικό και λίγο αργότερα αναρωτιέσαι αν βλέπεις κάτι ανάμεσα σε SAW και Friday the 13th! Σίγουρα, η θετική πλευρά είναι ότι δεν πρόκειται να βαρεθείς και δύσκολα θα ψυλλιαστείς από πριν τι παίζει. Σε γενικές γραμμές, όμως, το τελικό αποτέλεσμα μοιάζει κάπως ανισοβαρές.


THE COTTAGE (2008)

Σκηνοθεσία: Paul Andrew Williams
Σενάριο: Paul Andrew Williams
Μουσική: Laura Rossi
Ηθοποιοί: Andy Serkis, Reece Shearsmith, Steve O’Donnell κ.α.
Είδος: Black Comedy
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Δύο αδελφοί και μικροκακοποιοί απαγάγουν την κόρη ενός μεγαλοεγκληματία και τη μεταφέρουν σε ένα παλιό, απομονωμένο αγρόκτημα, με σκοπό να ζητήσουν λύτρα. Από τη στιγμή που μεταφέρουν την αναίσθητη κοπέλα μέσα, όμως, τα πάντα αρχίζουν να πηγαίνουν τελείως στραβά. Το αποκορύφωμα έρχεται όταν το θύμα τους όχι μόνο ξεφεύγει, αλλά καταφέρνει να κρατήσει όμηρο έναν από τους απαγωγείς και να αναζητήσει καταφύγιο σε μια κοντινή αγροικία. Το τελευταίο πράγμα το οποίο πρόκειται να βρει εκεί, όμως, είναι βοήθεια, καθώς ο ιδιοκτήτης του αγροκτήματος δεν αποδεικνύεται και μεγάλο πρότυπο φιλοξενίας…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για ένα αξιοπρεπές δείγμα βρετανικής ταινίας τρόμου, που συνδυάζει μπόλικη φρίκη και μπόλικη μαύρη κωμωδία! Το μόνο θέμα είναι ο αργός ρυθμός με τον οποίο εκτυλίσσεται η πλοκή –γεγονός που μοιάζει να χωρίζει την ταινία σε δύο ξεχωριστά μέρη, με εντελώς διαφορετικό ύφος και περιεχόμενο το καθένα. Αυτό που στην αρχή μοιάζει περισσότερο με μια κωμωδία με στοιχεία περιπέτειας, εξελίσσεται στη συνέχεια σε άγρια σπλατεριά! Δεν πρόκειται, παρόλα αυτά, να σε ενοχλήσει αυτό καθόλου στο να την παρακολουθήσεις, αφού σου δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσεις καλύτερα τους χαρακτήρες και να προετοιμαστείς γι’ αυτό που θα επακολουθήσει. Οι ερμηνείες είναι, αν μη τι άλλο, απολαυστικές και –χωρίς να αποτελεί κάτι το πρωτότυπο, που να μην έχεις ξαναδεί- πρόκειται για άκρως ψυχαγωγική επιλογή, που θα σε ικανοποιήσει!

The People Under The Stairs: Χίλιοι καλοί χωράνε!

90sposterΣκηνοθεσία: Wes Craven
Σενάριο: Wes Craven
Μουσική: Don Peake
Ηθοποιοί: Brandon Adams, Ving Rhames, Wendy Robie, Everett McGill κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★
★
★
☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
★
☆☆
Φρίκη: ★
★
★
☆☆
Τρόμος: ★
★
☆☆
Αγωνία: ★
★
★
☆☆

THE PEOPLE UNDER THE STAIRS (1991)
Επιστροφή στα 90s και σήμερα, με έναν δημιουργό που έχει αφήσει το στίγμα του στις ταινίες τρόμου. Αν και η σημερινή ταινία δεν ανήκει στα πιο δυνατά (και πιο γνωστά, ίσως) χαρτιά του Wes Craven και απέσπασε μέτριες κριτικές, παρόλα αυτά κατάφερε να τα πάει αρκετά εντυπωσιακά στο box office. Πάντως, πέρα από τις κριτικές, κάνει μπαμ ότι είναι δουλειά του Craven, καθώς διαθέτει αρκετά από τα στοιχεία που τον έχουν καθιερώσει.

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ο μικρός Poindexter και η οικογένειά του ζούνε στο γκέτο του Λος Άντζελες και σύντομα κινδυνεύουν με έξωση από τους σπιτονοικοκύρηδές τους, τους Robesons -ένα εκκεντρικό και πλούσιο ζευγάρι που ζει με την κόρη τους σε ένα, φαινομενικά, απόρθητο σπίτι στην πόλη. Ο Poindexter αποφασίζει να βοηθήσει τον μικροκακοποιό Leroy να διαρρήξει και να ληστέψει το σπίτι των Robesons. Το σχέδιο, όμως, δεν εξελίσσεται τόσο ομαλά και οι δυο τους καταλήγουν παγιδευμένοι μέσα στο σπίτι και ανακαλύπτουν ότι οι Robesons είναι κάτι παραπάνω από απλώς εκκεντρικοί…

Η ταινία συνδυάζει τη μαύρη κωμωδία με την αγωνία και τη φρίκη –ίσως με τη ζυγαριά να γέρνει περισσότερο προς τη μεριά της κωμωδίας κάποιες φορές. Σε σχέση με άλλες, πιο σκληροπυρηνικές δουλειές του σκηνοθέτη, είναι σαφέστατα κάπως πιο ανάλαφρη (ίσως ευθύνεται και ότι η κεντρική ιστορία εξελίσσεται γύρω από παιδιά πρωταγωνιστές) -χωρίς αυτό να σημαίνει ότι χάνει από το ύφος της η συνολική, ανατριχιαστική ατμόσφαιρα.

Το σκηνικό στο οποίο εκτυλίσσεται η ιστορία είναι το ιδανικό για να κρατήσει το ενδιαφέρον αμείωτο (ένα τεράστιο σπίτι με παγίδες και κρυφές εισόδους – τι πιο cool;) ενώ το ζευγάρι των κακών ανήκει σίγουρα στα μεγάλα ατού της ταινίας, ασχέτως αν κάποιες φορές τείνουν περισσότερο προς το comic relief και την καρικατούρα. Άλλωστε, ο Craven το έχει με το black χιούμορ – ο μεγαλύτερος κακός του, ο Freddy Krueger, έχει μείνει στην ιστορία ως ο πιο σαρκαστικός και ατακαδόρος δολοφόνος του κινηματογράφου (εντάξει, ίσως βοηθάει και το ότι όλοι οι υπόλοιποι serial killers δεν βγάζουν άχνα συνήθως…)

Σε γενικές γραμμές, είναι ένα κλασικό θρίλερ των 90s –από τα καλά, όμως – κι έχει τον αέρα που απέπνεαν τα περισσότερα θρίλερ της εποχής εκείνης. Είναι στυλάτο, καλογυρισμένο, μακάβρια αστείο, με περίεργο σενάριο, παράξενους, φευγάτους χαρακτήρες και μπόλικο μυστήριο.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε είναι ό,τι πρέπει για μια ενδιαφέρουσα –και creepy- βραδιά.


GEEKY TRIVIA
Οι ηθοποιοί που υποδύονται τους Robesons (Robie και McGill) είχαν υποδυθεί ξανά το ζεύγος στη σειρά Twin Peaks, έναν χρόνο πριν την ταινία. Για την ακρίβεια, εκεί τους είδε πρώτη φορά ο Wes Craven και αποφάσισε ότι η χημεία τους ήταν ιδανική για την ταινία. Μεταξύ μας, και στο Twin Peaks τους παρανοϊκούς έπαιζαν, αφού σχεδόν όλοι οι χαρακτήρες της σειράς ήταν για ηλεκτροσόκ!


ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Σε κάποια συνέντευξή του ο Craven είχε δηλώσει ότι επιθυμούσε να σκηνοθετήσει ένα remake της ταινίας, αλλά μετά μάλλον του πέρασε η κάψα!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Κάτι δυσάρεστο πρέπει να βρίσκεται στην άλλη πλευρά της πόρτας!

Κάτι δυσάρεστο πρέπει να βρίσκεται στην άλλη πλευρά της πόρτας!

Το ζευγάρι των psycho...

Το ζευγάρι των psycho…

Μοντέρνα Σταχτοπούτα;

Μοντέρνα Σταχτοπούτα;

Basket Case: Θα χάσεις τ’ αυγά και τα καλάθια!

b-movieBasket_Case_PosterΣκηνοθεσία: Frank Henenlotter
Σενάριο: Frank Henenlotter
Μουσική: Gus Russo
Ηθοποιοί: Kevin Van Hentenryck, Terri Susan Smith, Beverly Bonner
Είδος: Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★
☆☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★
Φρίκη: ★★★★
Τρόμος: ★★
Αγωνία: ★★☆☆☆

BASKET CASE (1982)
Ταξίδι πίσω στην υπέροχη εποχή της δεκαετίας του 1980 σήμερα, με μια ταινία χαμηλού budget και υψηλής κακογουστιάς! Όμως η σημερινή προσθήκη στα b-movies δεν αποτελεί ταινία που προσπάθησε να πλασαριστεί σαν σοβαρή και απέτυχε οικτρά, αλλά ταινία που γυρίστηκε ακριβώς για να είναι κακόγουστη και τραβηγμένη από το μαλλί και απολαμβάνει αυτή την κακογουστιά της στο έπακρο!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ο Duane φτάνει στη Νέα Υόρκη με σκοπό να εκδικηθεί τους γιατρούς που βρίσκονται πίσω από τον διαχωρισμό του -ενώ ήταν ακόμη παιδί- από τον παραμορφωμένο, σιαμαίο δίδυμό του. Μόνο που δεν έχει έρθει μόνος του. Μαζί του κουβαλάει πάντα ένα καλάθι στο οποίο ζει κρυμμένος ο τερατώδης αδελφός του, Belial, ο οποίος βγαίνει μόνο για να ολοκληρώσει τις βάναυσες, θανατηφόρες επιθέσεις του.

Από πού να ξεκινήσω και τι να γράψω γι’ αυτή την ταινία… Είναι σαφές ότι γυρίστηκε σε μια εποχή διαταραγμένη και αλλόκοτη, καθώς τα 80s είναι διαβόητα για την κακογουστιά τους: βάτες, φουσκωτά μαλλιά, φωσφοριζέ κουστούμια, κακή μουσική και βιντεοταινίες. Οπότε, το παράλογο σενάριο σχεδόν βγάζει νόημα σε αυτά τα πλαίσια!

Το καλό είναι ότι το Basket Case είναι b-movie, επειδή πάντα προοριζόταν να είναι έτσι. Ως «κακή» κωμωδία τρόμου έχει όλα τα στοιχεία που απαιτεί το είδος: υπερβολικές ερμηνείες, χιούμορ (μαύρο, συνήθως), πανάθλια εφέ, ηλίθιο σενάριο γεμάτο τρύπες και απιθανότητες, μπόλικη αηδία και καμιά απολύτως διάθεση να πάρει σοβαρά τον εαυτό της! Άλλωστε και το budget τους ήταν τόσο χαμηλό που δεν επέτρεπε πολλά – τα μισά γυρίσματα έγιναν σε σπίτια φίλων και συγγενών. Γι’ αυτό και η ταινία έγινε σύντομα καλτ (όπως ήταν αναμενόμενο, άλλωστε) και συγκέντρωσε πλήθος ακολούθων, οι οποίοι την εκθειάζουν.

Εγώ, από την άλλη -αν και ένθερμος φαν των b-movies- δεν μπορώ να πω ότι συγκινήθηκα ιδιαιτέρως από τον δύσμορφο και εκνευριστικά φωνακλά Belial και τον αδελφό του –γι’ αυτό και η χαμηλή βαθμολογία. Μου φαίνεται ότι ο σκηνοθέτης έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να σπάσει το κιτσόμετρο –ειδικά στα σίκουελ της ταινίας, τα οποία ξεφεύγουν και μοιάζουν περισσότερο με παρωδίες! Άλλωστε, ο Henelotter είναι γνωστός μόνο για τις ελάχιστες exploitation ταινίες που έχει γυρίσει, ανάμεσά τους το Brain Damage και το… Frankenhooker -το οποίο πρέπει να βρω οπωσδήποτε!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, κράτα και μικρό καλάθι!


GEEKY TRIVIA
Το μεγαλύτερο ποσοστό των τίτλων τέλους της ταινίας είναι… μούφα! Το πλήρωμα της ταινίας ήταν πολύ μικρό (μηδαμινό budget είπαμε) και αντί να βάζουν τα ίδια ονόματα να βγαίνουν ξανά και ξανά, αποφάσισαν να το γεμίζουν με ανύπαρκτα πρόσωπα! Φαντάζομαι ότι το να έχουν μικρότερη διάρκεια οι τίτλοι τέλους δεν πέρασε από το μυαλό τους…


MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία έδωσε δύο σίκουελ, τα οποία πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο:

  • Basket Case 2 (1990)
    Ο Duane και ο αδελφός του βρίσκουν καταφύγιο στο σπίτι μιας γυναίκας και της εγγονής της, στο οποίο έχουν φυγαδεύσει και αρκετά ακόμα φρικιά, αλλά μια δημοσιογράφος απειλεί να εκθέσει τα πάντα.
  • Basket Case 3: The Progeny (1991)
    Ο Belial αποκτά παιδιά (μη ρωτήσεις καν…) και για μια ακόμη φορά η μικρή κοινότητα των φρικιών έρχεται αντιμέτωπη με τους «φυσιολογικούς» ανθρώπους.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Παραδόξως, δεν έχει βρεθεί ακόμα κανένας να κάνει remake/reboot και σε αυτό το franchise. Πιθανό το βλέπω, πάντως, με τις ιδέες να έχουν στερέψει εδώ και χρόνια στο Hollywood.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Το καλάθι το έχει για να βάζει την αφάνα του όταν κοιμάται...

Το καλάθι το έχει για να βάζει την αφάνα του όταν κοιμάται…

Αθάνατες over the top σπλατεριές των 80s!

Αθάνατες over the top σπλατεριές των 80s!

"Ας κάνουμε μια επέμβαση στα πεταχτά..."

«Ας κάνουμε μια επέμβαση στα πεταχτά…»

Freaks: Ποιος είναι το πραγματικό τέρας;

classicsFreaks_posterΣκηνοθεσία: Tod Browning
Σενάριο: Tod Robbins
Μουσική: –
Ηθοποιοί: Wallace Ford, Leila Hyams, Olga Baclanova, Roscoe Ates
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★
★
★
★

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα:
Φρίκη:★★
★
★
★

Τρόμος: ★★
★

Αγωνία: ★★
★
★
★


FREAKS (1932)
Τι να γράψω για τη σημερινή ταινία; Καλές και διασκεδαστικές οι ανεγκέφαλες σπλατεριές –αλλά μερικές φορές χρειάζεσαι και κάτι πιο ωμά ρεαλιστικό που να τραβήξει ένα ωραιότατο ηλεκτροσόκ στον εγκέφαλό σου! Η σημερινή ταινία δεν είναι μόνο κλασική, είναι αληθινή! Όχι όσον αφορά το σενάριό της, αλλά τους χαρακτήρες και τους προβληματισμούς που θέτει. Αληθινή και ταυτόχρονα διαχρονική! Κατ’ αρχάς, η ταινία γυρίστηκε στη λεγόμενη «Pre-Code» εποχή του Hollywood –στην περίοδο, δηλαδή, πριν εφαρμοστούν στη βιομηχανία του κινηματογράφου οι οδηγίες λογοκρισίας που αφορούν σε θέματα όπως η υπερβολική βία, η χρήση σκληρής γλώσσας, η χρήση ουσιών, η έκτρωση, η ομοφυλοφιλία και πολλά άλλα. Κοινώς, πριν οι ρωμαιοκαθολικοί την πέσουν στον κινηματογράφο για την ανηθικότητά του και του αλλάξουν τα φώτα, πετσοκόβοντας ταινίες. Αυτό, όμως, δεν στάθηκε ικανό να την προστατεύσει, όπως θα δούμε στη συνέχεια. Ας τα πάρουμε με τη σειρά!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Μεταφερόμαστε σε ένα περιοδεύον τσίρκο, από εκείνα της παλιάς εποχής που έβγαζαν τρελό χρήμα με τα ανθρώπινα εκθέματά τους –ανθρώπους με αναπηρίες και δυσμορφίες που παρουσιάζονταν στο κοινό σαν μυστηριώδη, εξωτικά πλάσματα ή επικίνδυνα τέρατα της φύσης. Η κεντρική ιστορία αφορά τον έρωτα του νάνου Hans με την ακροβάτιδα Cleopatra -μια «φυσιολογική» γυναίκα- και τον γάμο τους. Ο γάμος, όμως, είναι απλώς η πλεκτάνη που έχουν υφάνει η Cleopatra και ο Hercules – ο «χειροδύναμος» του τσίρκου και εραστής της- με σκοπό να εξοντώσουν τον Hans και να καρπωθούν τη μεγάλη κληρονομιά του. Όταν τα υπόλοιπα «φρικιά» του τσίρκου ανακαλύψουν την αλήθεια, θα δείξουν στους δύο απατεώνες για ποιον λόγο ποτέ, μα ποτέ, μα ΠΟΤΕ δεν πρέπει να βλάψεις κάποιον δικό τους…

Οφείλω να ομολογήσω ότι βαριέμαι απίστευτα τις παλιές, ασπρόμαυρες ταινίες, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις (όπως, για παράδειγμα, τις ταινίες των Τσάρλι Τσάπλιν, Λώρελ-Χάρντι). Η συγκεκριμένη, όμως, ήταν μια ταινία που ήθελα χρόνια να δω –από τότε που είχα διαβάσει τυχαία γι’ αυτήν σε κάποιο άρθρο στο ίντερνετ. Και χαίρομαι που το έκανα, διότι είναι μοναδική, καθηλωτική και ρεαλιστικότατη –παρά την παλαιότητά της. Και όλα αυτά, όχι μόνο επειδή παίρνουμε μια γεύση από τη ζωή στα τσίρκα της περιόδου εκείνης (ναι, «τσίρκα» είναι ο πληθυντικός –μη με ζαλίσεις!), αλλά κυρίως επειδή όλοι οι ηθοποιοί που υποδύονται τα «φρικιά», είναι αυθεντικοί perfomers της περιόδου. Δεν έγινε καμιά χρήση μακιγιάζ ή προσθετικών! Ο άνθρωπος-σκελετός, η γυναίκα με το μούσι, οι σιαμαίες αδελφές, ο Ανθρώπινος Κορμός, η Κου-Κου το κορίτσι-πουλί και τα υπόλοιπα «φρικιά» είναι όλοι τους the real deal! Τρόμαξες ακόμα περισσότερο; Γιατί, όμως;

Διότι αυτό είναι το φυσιολογικό για τη μυγιάγγιχτη, ανθρώπινη φύση μας: το διαφορετικό, το «περίεργο», το εκτός συνηθισμένου, μας ξενίζει και μας φοβίζει. Και αυτή ακριβώς είναι και η ουσία της ταινίας: η περιθωριοποίηση των ανθρώπων με αναπηρίες και δυσμορφίες και ο τρόπος που τους αντιμετώπιζε ο «κανονικός» κόσμος. Από νωρίς η ταινία θέτει το μεγάλο –και κεντρικό- ερώτημά της: τι κάνει κάποιον άνθρωπο «τέρας»; Και ποιοι είναι τα πραγματικά τέρατα; Τα ανθρώπινα εκθέματα του τσίρκου, τα δύσμορφα, αποκρουστικά στην όψη πλάσματα ή οι «φυσιολογικοί», υγιείς άνθρωποι; Ποιοι είναι αυτοί που πρέπει να φοβάσαι περισσότερο;

Και ποια είναι η τεράστια ειρωνία του φιλμ; Ότι αποδείχθηκε τόσο, μα τόσο αληθινό! Όταν προβλήθηκε η ταινία σε δοκιμαστικές προβολές, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων για το σοκαριστικό περιεχόμενό της («Μον ντιε, άνθρωποι χωρίς άκρα και με νοητική στέρηση; Πού ακούστηκε; Στη φούσκα που ζω όλα είναι υπέροχα!») Για πόσο έντονη θύελλα μιλάμε; Μια γυναίκα έστειλε στον Browning επιστολή που έγραφε: “Πρέπει να έχετε τις νοητικές ικανότητες ενός φρικιού κι εσείς ο ίδιος για να σκαρφιστήκατε τέτοια ταινία.” Άλλη επιστολή ανέφερε: “Το να βάλεις τέτοια πλάσματα σε μια ταινία και να την παρουσιάσεις στο κοινό είναι απερίσκεπτο”! Μια γυναίκα απείλησε να μηνύσει την MGM, διότι ισχυρίστηκε ότι απέβαλε λόγω της σοκαριστικής φύσης της ταινίας! Παράλληλα, το φιλμ απαγορεύτηκε στη Μεγάλη Βρετανία για 30 ολόκληρα χρόνια, διότι το παραμορφωμένο καστ του ήταν too much για τους ευαίσθητους Βρετανούς. (Φαντάζομαι ότι όσοι είδαν την ταινία αναφώνησαν: «Oh, dear!» και τους έπεσε το μονόκλ από το μάτι…)

Έτσι, το κακό έγινε! Η ταινία λογοκρίθηκε και πετσοκόπηκε κακήν κακώς. Ολόκληρες σκηνές παραλείφθηκαν –ανάμεσά τους και αρκετές σκηνές όπου παρουσιαζόταν η ανθρώπινη και τρυφερή πλευρά των «φρικιών» (είπαμε, ο κόσμος έβγαλε το πόρισμά του: κάτι τόσο αποκρουστικό δεν μπορεί να είναι καλό και μην τολμήσετε καν να μας πείσετε για το αντίθετο). Τέλος, γράφτηκε ένας νέος επίλογος με λίγο πιο happy end. Παρόλα αυτά, ακόμη κι έτσι , στην τελική προβολή της προκάλεσε πολλές αντιδράσεις και θεωρήθηκε απαράδεκτη.

Πλέον, η ταινία θεωρείται cult και έχει αποκτήσει φανατικό κοινό. Το 1994, η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου την συμπεριέλαβε στις ταινίες προς διατήρηση, στο Εθνικό Κινηματογραφικό Αρχείο. Αλλά η ζημιά ήταν οριστική. Από τα 90 λεπτά διάρκειάς της, μόνο τα 64 έχουν απομείνει. Οι κομμένες σκηνές -ανάμεσά τους η σεκάνς με τη σκληρή τιμωρία των απατεώνων από τα «φρικιά»- χάθηκαν οριστικά στο πέρασμα του χρόνου. Ίσως βρίσκονται καταχωνιασμένες μέσα σε ένα σκονισμένο κουτί, κάπου σε μια σοφίτα, περιμένοντας τη μέρα που κάποιος θα τις βρει τυχαία!

Ακόμη κι έτσι, μισή και «σακατεμένη» η ταινία, καταφέρνει να σε κρατήσει με τα μάτια καθηλωμένα στην οθόνη και να σε τρομάξει. Και τι είναι, άραγε, πιο τρομακτικό; Το ότι όλα τα απειλητικά «φρικιά» που θα δεις ήταν υπαρκτά πρόσωπα; Ή το ότι τα βλέπεις ακριβώς έτσι: σαν απειλητικά «φρικιά»;

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, βρες την και δες την με τα χίλια!!! Το μόνο δυστυχές είναι ότι δεν μπορούμε πια να την απολαύσουμε στην πληρότητά της…


 GEEKY TRIVIA
Μέλος του συγγραφικού team της MGM κατά τη διάρκεια παραγωγής της ταινίας ήταν και ο συγγραφέας F. Scott Fitzgerald, ο οποίος, μάλιστα, έτρωγε το μεσημεριανό του στο τραπέζι που έτρωγαν τα «φρικιά», καθώς δεν ένιωθε άνετα με τους πρωταγωνιστές και τα μεγαλοστελέχη της εταιρείας.


MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ (ΔΕΝ) ΕΙΜΑΣΤΕ
To 2007 κυκλοφόρησε από την τρισάθλια The Asylum Studios η ταινία Freakshow, η οποία λανσαρίστηκε ως remake του Freaks. Όσοι γνωρίζουν τι εστί The Asylum, φυσικά, ξέρουν ότι πρόκειται για μια εταιρεία που ειδικεύεται στα mockbusters κι έχει γεμίσει τον τόπο με κατάπτυστες και ελεεινής ποιότητας low budget ταινίες που κυκλοφορούν κατευθείαν σε DVD. Βεβήλωση που μόνο με αίμα μπορεί να ξεπλυθεί!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δεν έχει ακουστεί τίποτε για κάποιο πιο «επίσημο» remake της ταινίας. Καλύτερα. Πώς να φτάσεις, έστω, την αυθεντικότητα του πρωτότυπου;

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:
FR2 FR3 FR4

Wrong Turn: Μείνε στον δρόμο ή μείνε στον τόπο!

00sturn-posterΣκηνοθεσία: Rob Schmidt
Σενάριο:Alan B. McElroy
Μουσική: Elia Cmiral
Ηθοποιοί: Desmond Harrington, Eliza Dushku, Emmanuelle Chriqui κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★
★

☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
★
★
★
☆
Φρίκη: ★
★
★
★
☆
Τρόμος: ★
★
★
☆☆
Αγωνία: ★
★
★
★
☆

WRONG TURN (2003)
Αν είσαι από αυτούς που κοιτάζονται στον καθρέφτη και τρώνε φρίκες με την εμφάνιση κάθε άσπρης τρίχας, ρυτίδας ή σπυριού, τότε η σημερινή ταινία θα σε βοηθήσει να θυμηθείς ότι η εμφάνιση δεν είναι το παν και ότι θα μπορούσε να ήταν και πολύ χειρότερα τα πράγματα για σένα. Θα μπορούσες, για παράδειγμα, να μοιάζεις με έναν από τους κακούς της ταινίας! Δύσμορφα, inbred παλικαράκια σου έχω σήμερα, τρομολάγνε, τα οποία -παρά το αποκρουστικό της εμφάνισής τους- κατάφεραν να γίνουν αρκετά συμπαθή, ώστε να στηθεί ένα ολόκληρο franchise πάνω στις στραβές, καμπούρικες πλάτες τους!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ο Chris ταξιδεύει κάπου στην ερημιά της Δυτικής Βιρτζίνια, κατευθυνόμενος σε μια συνέντευξη για δουλειά. Όταν ο κεντρικός δρόμος κλείνει, λόγω ενός ατυχήματος που έχει συμβεί παρακάτω, αποφασίζει να βρει άλλη διαδρομή για να φτάσει στον προορισμό του. Στην πορεία, όμως, έχει κι ο ίδιος ατύχημα, καθώς πέφτει πάνω στο ακινητοποιημένο όχημα που ανήκει σε παρέα φίλων που πηγαίνει εκδρομή. Εγκλωβισμένοι, πλέον, όλοι στη μέση του πουθενά, αποφασίζουν να αναζητήσουν βοήθεια. Αυτό που δεν γνωρίζουν είναι ότι την περιοχή λυμαίνονται τρεις δύσμορφοι, νοητικά στερημένοι κανίβαλοι –προϊόντα επιμιξίας- που σκοτώνουν άγρια όποιον βρεθεί στον δρόμο τους…

Δεύτερη ταινία του Rob Schmidt, ο οποίος σκηνοθέτησε και το μετριότατο Alphabet Killer, για το οποίο θα μιλήσω στο μέλλον (σε προετοιμάζω από τώρα). Και το Wrong Turn δεν τα είχε πάει τόσο εξαιρετικά από εισπράξεις –έβγαλε κάτι παραπάνω από το διπλάσιο του budget της. Αλλά για αυτό ευθύνεται ίσως και το προβληματικό promotion της ταινίας, μια και όλα τα trailer της θεωρήθηκαν πολύ γραφικά για να προβληθούν στην τηλεόραση, ενώ ακόμα και τα διαφημιστικά που προβλήθηκαν πετσοκόπηκαν, ώστε να μη δείχνουν σκληρές σκηνές. Με λίγα λόγια, όποιος κατάφερε και είδε διαφημιστικό, θα πέρασε την ταινία για κοινωνικό δράμα!

Πάντως και η ίδια η ταινία δεν αποτελεί και κάτι το ιδιαίτερο. Αρκετά κλισέ, σχετικά προβλέψιμο σενάριο και συνηθισμένες ερμηνείες που απλώς πλαισιώνουν τις σκηνές τρόμου. Όμως κερδίζει πόντους για το γεγονός ότι η όλη ατμόσφαιρα της είναι αρκετά υποβλητική και θυμίζει κάτι από ταινίες όπως το The Texas Chainsaw Massacre και το Jeepers Creepers ή το αρχικό The Hills Have Eyes (μια και το remake του βγήκε τρία χρόνια αργότερα από το Wrong Turn). Γενικά, δίνει την αίσθηση μιας «διασκεδαστικής» ταινίας: τη βλέπεις για το αίμα και τη βία, χωρίς να περιμένεις οπωσδήποτε να δεις κάτι ρηξικέλευθο ή ιδιαιτέρως βαθυστόχαστο. Από αυτή τη σκοπιά, είναι μια χαρά και γι’ αυτό και αγαπήθηκε και από τον κόσμο, σε σημείο να δώσει άλλες 4 συνέχειες, όπως θα δούμε παρακάτω.

Πάλι καλά, διότι όσοι συμμετείχαν σε αυτήν τράβηξαν τα πάνδεινα και κρίμα θα ήταν να πάει χαμένος τόσος πόνος! Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, ο πρωταγωνιστής έσπασε τον δεξιό του αστράγαλο όταν προσγειώθηκε άτσαλα σε ένα κούτσουρο, αρκετά μέλη του καστ και της παραγωγής γέμισαν εξανθήματα από δηλητηριώδη κισσό, η πρωταγωνίστρια έβαλε κατά λάθος στ’ αλήθεια φωτιά σε έναν από τους ηθοποιούς που υποδύονταν τους κακούς, ενώ η Chriqui κατάφερε να εξαρθρώσει τον ώμο της σε μια σκηνή όπου πέφτει από ένα δέντρο. Θρίλερ όνομα και πράμα!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, λάθος η στροφή, αλλά καθόλου λάθος η επιλογή της ταινίας, αν ψάχνεις κάτι αιματηρό να δεις!


GEEKY TRIVIA
Σε όλη τη διάρκεια της ταινίας η πρωταγωνίστρια, Eliza Dushku, φοράει ένα μπλουζάκι με τον δικέφαλο αετό της αλβανικής σημαίας, μια και η καταγωγή της είναι κατά το ήμισυ αλβανική. Μάλιστα, από το 2011 είναι και υπήκοος Αλβανίας κι έχει ονομαστεί επίτιμος κάτοικος Τιράνων και Πρέσβειρα Πολιτισμού και Τουρισμού –εντάξει, λύσσα το έκαναν κι αυτοί, αλλά μια διάσημη τους έκατσε, να μην το εκμεταλλευτούν λίγο;


MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Τα δύσμορφα αδελφάκια καλάρεσαν στον κόσμο, απ’ ό,τι φαίνεται:

  • Wrong Turn 2: Dead End (2007) ★


    Μια ομάδα συμμετεχόντων σε survival reality σώου καταδιώκονται από τους κανίβαλους κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Αυτή τη φορά, όμως, γνωρίζουμε κι άλλα μέλη της δύσμορφης οικογένειας!
  • Wrong Turn 3: Left for Dead (2009)
    Αυτή τη φορά οι κανίβαλοι καταδιώκουν μια ομάδα από αστυνομικούς και δραπέτες κατάδικους, αφού πρώτα ανατρέπουν το όχημα που τους μεταφέρει. Πρώτη προσθήκη που βγαίνει απευθείας σε DVD.
  • Wrong Turn 4: Bloody Beginnings (2011)
    Πρώτο prequel της σειράς ταινιών, που μας μεταφέρει αρκετά χρόνια πίσω και ρίχνει φως στα παιδικά χρόνια των τριών κανίβαλων αδελφιών. Μια ομάδα νέων παίρνει τη λάθος στροφή και καταλήγει σε ένα παλιό, εγκαταλελειμένο άσυλο ψυχασθενών, το οποίο, όμως δεν είναι άδειο, καθώς εκεί κρύβονται οι κανίβαλοι. Είναι η πρώτη ταινία της σειράς που εκτυλίσσεται ως επί το πλείστον σε κλειστό χώρο.
  • Wrong Turn 5: Bloodlines (2012)
    Συνέχεια του prequel, η οποία ξεδιπλώνει λίγο παραπάνω το παρελθόν των κακών και μάς μεταφέρει σε μια επαρχιακή πόλη, όπου τα τρία αδέλφια προσπαθούν να βγάλουν από τη φυλακή τον προστάτη και συνεργό στα εγκλήματά τους, ενώ στο ενδιάμεσο, απλώς σφαγιάζουν τους πάντες! Θεωρείται (και είναι) η χειρότερη ταινία του franchise.
  • Wrong Turn 6: Last Resort (2014)
    Ο Danny κληρονομεί ένα παλιό, απομονωμένο ξενοδοχείο και πηγαίνει να το δει από κοντά, παρέα με την κοπέλα και τους φίλους του, ελπίζοντας ότι εκεί θα μάθει περισσότερα για το μυστηριώδες παρελθόν της οικογένειάς του. Αυτά που θα μάθει, όμως, θα τον οδηγήσουν σε ένα τρομακτικό δίλημμα. Πρόκειται για συνέχεια της αρχικής τριλογίας (θεωρητικά, όχι ότι υπάρχει κάποια άμεση σύνδεση με τις προηγούμενες ταινίες, πέρα από τους αγαπημένους μας δύσμορφους!)

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Για την ώρα δεν ακούγεται κάτι -άλλωστε η τελευταία προσθήκη κυκλοφόρησε πολύ πρόσφατα. Η 6η ταινία, όμως, υποτίθεται ότι οδηγεί την ιστορία σε νέο μονοπάτι, οπότε πολύ πιθανό είναι να δούμε και συνέχεια, μια και δεν αφήνουν το franchise να πεθάνει στην ησυχία του…

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:
WT3 WT4 WT5