Σκηνοθεσία: Francis Ford Coppola
Σενάριο: Francis Ford Coppola
Μουσική: Dan Deacon, Osvaldo Golijov
Ηθοποιοί: Val Kilmer, Bruce Dern, Elle Fanning, Ben Chaplin
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★
☆☆☆☆
TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★☆☆☆
Φρίκη: ★★☆☆☆
Τρόμος: ★
☆☆☆☆
Αγωνία: ★★☆☆☆
TWIXT (2011)
Σήμερα θα σκυλοθάψω ξεδιάντροπα έναν εξαιρετικό δημιουργό, αλλά δεν φταίω εγώ, το ορκίζομαι! Διότι μπορεί η σημερινή ταινία να ανήκει στο μεγαθήριο που ευθύνεται για αριστουργήματα όπως ο Νονός ή το Αποκάλυψη Τώρα, αλλά δεν βλέπεται η άτιμη! Ή, βασικά, βλέπεται, αλλά όχι νύχτα, διότι το πιο πιθανό είναι να σε πάρει ο ύπνος στα μισά και να τη δεις με τη μέθοδο της υπνοπαιδείας! Και το θέμα είναι πως ακόμη κι εγώ έπαθα σοκ όταν συνειδητοποίησα ότι η ταινία είναι του Coppola μια και, αφ’ ενός, δεν την είχα ξανακούσει και την κατέβασα τυχαία και, αφ΄ετέρου, η ταινία δεν είχε καθόλου credits στην αρχή. Υποψιάζομαι ότι αν ήξερα από πριν ότι είναι δική του, ίσως να την έβλεπα με άλλο μάτι, αλλά… ας τα πάρουμε με τη σειρά!
TI MAΣ ΛΕΣ;
Ο ξεπεσμένος συγγραφέας βιβλίων τρόμου, Hall Baltimore καταφτάνει σε μια μικρή, επαρχιακή πόλη στα πλαίσια της προωθητικής περιοδείας του νέου του βιβλίου. Εκεί γνωρίζεται με τον τοπικό σερίφη, έναν περίεργο και φιλόδοξο τύπο, ο οποίος προσπαθεί να πείσει τον Hall να γράψουν μαζί ένα βιβλίο βασισμένο σε μια άλυτη υπόθεση δολοφονίας. Κατά τη διάρκεια ενός ονείρου, ο συγγραφέας θα έρθει σε επαφή με τη V -το πνεύμα μιας νεαρής κοπέλας που σχετίζεται με τον φόνο- η οποία θα καθοδηγήσει τον Hall στη λύση του μυστηρίου. Κάπου στο ενδιάμεσο μπλέκεται και το πνεύμα του Edgar Allan Poe, μια ομάδα τσιγγάνων ή κάτι τέτοιο και η θεία σου η Μάρθα που κρατάει στο χέρι ένα χρυσό κουτάλι. Αλλά τι δουλειά έχει η θεία σου στην ταινία και γιατί το κουτάλι μετατράπηκε ξαφνικά σε κίτρινη πεταλούδα με το πρόσωπο της Ζέτας Μακρυπούλια; Α, ναι… επειδή σε έχει πάρει ο ύπνος εδώ και μισή ώρα κι ονειρεύεσαι κι εσύ σαν τον πρωταγωνιστή!
Το ομολογώ! Η σημερινή ταινία ανήκει στο μικρό ποσοστό ταινιών που πέτυχε το αρνητικό 2 στα 2: α) με έκανε να γλαρώσω και να χάσω 2-3 σκηνές, μια και το 90% της ταινίας είναι υπνωτιστική λογοδιάρροια και β) με έκανε να τρέξω αρκετά κομμάτια της στο fast forward μπας και δω επιτέλους λίγη δράση ή κάτι που να βγάζει νόημα! Επίσης, ομολογώ ξεδιάντροπα ότι αμφιταλαντεύτηκα πολύ για το αν θα την παρουσιάσω κανονικά ή στην ενότητα των B-movies, αλλά συγκρατήθηκα! Κυρίως, διότι αισθητικώς η ταινία είναι πάρα πολύ καλή! Ξαναλέω ότι αν γνώριζα από την αρχή ότι είναι του Coppola, ίσως την έβλεπα με άλλη ματιά, αλλά βλέποντας την ως ένας απλός φαν των θρίλερ που ετοιμάζεται να δει κάτι ανάλογο, απογοητεύτηκα οικτρά.
Κατ΄ αρχάς, είναι απλώς καταθλιπτικό να βλέπεις τον Val Kilmer να περιφέρει το πρησμένο σαρκίο του σε όλη την ταινία και να θυμάσαι τις παλιές του δόξες –για τ’ όνομα του Θεού, αυτό το αξιοθρήνητο πατσοκοίλι υποδύθηκε τον Jim Morrison και τον Μπάτμαν κάποτε και τώρα μοιάζει σαν να τους έφαγε και τους δύο!
Δεύτερον: ασχέτως με το τι δηλώνει, horror δεν το λες που να κοπανιέσαι! Ναι, σίγουρα, έχει μια εξαιρετικά υποβλητική ατμόσφαιρα –σε αυτό βοηθά και η όλη ονειρική αισθητική της κινηματογράφησης σε αρκετές σκηνές- είναι κάπως creepy σε μερικά σημεία και σου δίνει μια αίσθηση ανησυχίας, αλλά πιο horror είναι το Weekend at Bernie’s, παρά αυτό το πράμα! Η ταινία μοιάζει περισσότερο με μια μίξη δράματος και μαύρης κωμωδίας και η μοναδική σκηνή που έχει καθαρά σχέση με τρόμο, είναι η προτελευταία της ταινίας –που παίζει να κρατάει τρία λεπτά όλα κι όλα!
Όλη η υπόλοιπη ταινία είναι συνεχή και αφόρητα μπλα μπλα, φιλοσοφικές αναλύσεις και απανωτές ονειρικές σκηνές, στις οποίες απλώς εξηγούνται αβίαστα τα πάντα. Ή απλώς μπερδεύονται ακόμη χειρότερα, μια και το σενάριο δεν είναι καθόλου ξεκάθαρο και διάφοροι χαρακτήρες μπλέκονται μεταξύ τους και μεταξύ πραγματικού και φανταστικού. Βασικά, το φιλμ έχει περισσότερο φεστιβαλικό χαρακτήρα –ξέρεις, από εκείνα τα φεστιβάλ κινηματογράφου που πηγαίνουν μόνο εκλεπτυσμένοι μουσάτοι με τραγιάσκες και ζιβάγκο και κάνουν διαγωνισμό μεταξύ τους για το ποιος θα πιάσει τα περισσότερα κρυμμένα νοήματα στις κουλτουρέ ταινίες που προβάλλονται. (Νομίζω ότι σε μια παράγραφο ξήλωσα συθέμελα τις βάσεις του κινηματογράφου, νιώθω τόσο περήφανος για τον εαυτό μου!) Το τραγικό, όμως, είναι ότι ακόμη κι εκεί η ταινία έφαγε θάψιμο!
Εντάξει, κάπου διάβασα ότι πλέον ο Coppola έχει αποσυρθεί από τον mainstream κινηματογράφο και αρκείται στο να γυρίζει πιο «προσωπικές» και ψαγμένες ταινίες, για να βγάλει τα γούστα του και μόνο. Καλά κάνει ο άνθρωπος, δεν έχει πετύχει και λίγα στην καριέρα του, αλλά τουλάχιστον να μας προειδοποιεί από πριν ότι για τις επόμενες ταινίες του θα πρέπει να αγοράζουμε και το αντίστοιχο βοήθημα του Πατάκη από το βιβλιοπωλείο…
ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν θες να το δεις, κάντο προς τιμήν του δημιουργού του και μόνο.
GEEKY TRIVIA
Τη σύζυγο που κάνει δύσκολη τη ζωή του Hall Baltimore -του χαρακτήρα του Kilmer- την υποδύεται η πρώην σύζυγος του ηθοποιού! Αρρωστημένο χιούμορ αυτός ο Coppola!
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Χρρρ…. ζζζ… χρρ… ποιος;… Ε;…
ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:
Ο συγγραφέας περιμένει μάταια να υπογράψει βιβλία…
Α, ένα πτώμα; Λες να είναι θρίλερ, τελικά;
Η ονειρική V που κανείς δεν ξέρει τι ρόλο βαράει. Μάλλον ούτε ο Coppola.
Fri(ght)day Nights 