Σκηνοθεσία: Andy Muschietti
Σενάριο: Neil Cross, Andy & Bárbara Muschietti
Μουσική: Fernando Velázquez
Ηθοποιοί: Jessica Chastain, Nikolaj Coster-Waldau, Megan Charpentier
Είδος: Supernatural Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆
TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ☆☆☆☆☆
Φρίκη: ★★☆☆☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★★
MAMA (2013)
Φρέσκο ταινιάκι σήμερα, με τη σφραγίδα εγγύησης του Guillermo del Toro –αν δεν τον ξέρεις, τότε να σου φρεσκάρω τη μνήμη: The Devil’s Backbone, Pan’s Labyrinth, Hellboy 1+2, Pacific Rim… Αν ούτε αυτά σου λένε κάτι, τότε μάλλον βρέθηκες κατά λάθος εδώ, οπότε επίτρεψέ μου να σε καθοδηγήσω: ο πλανήτης Κρόνος είναι τρεις πλανήτες πιο πέρα, γύρνα γρήγορα γιατί η οικογένειά σου έχει αρχίσει ν’ ανησυχεί…
Εντάξει, το ότι ο del Toro έβαλε χεράκι στην παραγωγή δεν σημαίνει ότι η ταινία αποτελεί κάτι το εξαιρετικά πρωτότυπο ή ξεχωριστό, αλλά η προσεγμένη εκτέλεση και η σκηνοθεσία κάνουν τη διαφορά!
TI MAΣ ΛΕΣ;
Δύο ανήλικα κορίτσια απάγονται από τον πατέρα τους και καταλήγουν μόνα τους σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι μέσα στο δάσος, υπό την προστασία μιας μυστηριώδους, γυναικείας οντότητας. Πέντε χρόνια αργότερα, εντοπίζονται σε ημιάγρια κατάσταση –ξέρεις, γρυλίσματα, περπάτημα στα τέσσερα και τέτοια σκηνικά- από ομάδα διάσωσης που έχει στείλει ο θείος τους, o Lucas, και επιστρέφουν στον πολιτισμό. Ο θείος τους και η ροκού κοπέλα του, Annabel, αναλαμβάνουν την κηδεμονία, αλλά και το δύσκολο έργο της επανένταξής τους στην κοινωνία, με τη βοήθεια ενός παιδοψυχολόγου. Σύντομα, όμως, θα ανακαλύψουν ότι τα κορίτσια δεν επέστρεψαν μόνα τους, αλλά τα ακολούθησε και η μυστηριώδης οντότητα, η οποία είναι αποφασισμένη να μην επιτρέψει σε κανέναν να μπει ανάμεσα σε αυτήν και τα παιδιά…
Δεν έχει και πολύ ζουμί η σημερινή ταινία για να γεμίσει το καζάνι –άντε με το ζόρι να βγάλω δυο-τρεις κανάτες! Πρόκειται, όπως είπαμε, για ένα σχεδόν κλασικό στόρυ: το απειλητικό πνεύμα, τα αθώα, ανήλικα θύματα που διεκδικεί, ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας που προσπαθεί να το σταματήσει, ενώ κανείς δεν τον πιστεύει και 2-3 περίεργοι που χώνουν τη μύτη τους και γίνονται τροφή για τα σκουλήκια, ως είθισται! Ξέρω, το έχεις ξαναδεί αμέτρητες φορές και, ειλικρινά, η όλη τακτική «βάλε-ένα-παιδί-να-κινδυνεύει-από-πνεύμα-για-να-σπαράξουν-οι-καρδιές» έχει αρχίσει να γίνεται ακόμη ένα κλισέ του Χόλυγουντ, καθώς τα τελευταία 2-3 χρόνια είδαμε μπόλικες ταινίες με αυτή την πλοκή (Insidious, Intruders, The Possession, Sinister, The Conjuring και παίζει να μου διαφεύγουν κι άλλες).
Η ειδοποιός διαφορά, όμως, στο Mama βρίσκεται στην απόδοση της ιστορίας και στη ματιά του σκηνοθέτη, ο οποίος καταφέρνει να σε βάλει αμέσως στην ανατριχιαστική ατμόσφαιρα του έργου. Η ταινία αποφεύγει τις πολλές φαμφάρες, τα αίματα και τα στοιχεία φρίκης και πατάει στα θεμέλια των παλιών, καλών ταινιών τρόμου, που κατάφερναν να σε τρομάξουν μόνο με έναν ήχο, ένα φως που τρεμοπαίζει, μια σκιά ή ένα περίεργο πλάνο. Ο Muschietti, αν και άπειρος, δείχνει να το έχει πολύ το ζήτημα. Δανείζεται τεχνικές και στοιχεία που έχουμε συναντήσει σε άλλες ταινίες και τα κάνει δικά του, με αποτέλεσμα να βλέπεις μια ταινία που σε μαγνητίζει μέχρι το τέλος, ακόμα κι αν ξέρεις μέσες-άκρες τι να περιμένεις από αυτήν. Δικαιωματικά η σκηνοθεσία του απέσπασε θερμές κριτικές. Το ίδιο και η κεντρική πρωταγωνίστρια, που μπήκε στο πετσί του ρόλου της: μια ελεύθερη, ανεξάρτητη γυναίκα που απολαμβάνει να ζει για το τώρα και ξαφνικά καλείται να κολυμπήσει σε βαθιά νερά και να αναθρέψει δύο παιδιά. Αυτό από μόνο του είναι αρκετά εφιαλτικό για να βγάλει μια καλή ταινία τρόμου!
Και αυτό δείχνει να είναι και το μεγάλο ζήτημα που απασχολεί την ταινία: τι σημαίνει να είσαι γονιός και τι εφόδια σου χρειάζονται; Είναι κάτι που είτε το έχεις είτε όχι ή κάτι που σου βγαίνει όταν το απαιτήσουν οι περιστάσεις; Και το σημαντικότερο: μέχρι ποιο σημείο θα έφτανες για να προστατεύσεις τα παιδιά σου; Και αυτό το ερώτημα δεν αφορά μόνο την πρωταγωνίστρια, αλλά και το πνεύμα που έχει αναλάβει τον ρόλο του προστάτη και θα κάνει, κυριολεκτικά, τα πάντα για να κρατήσει τα δύο κορίτσια κοντά του.
Τα κοριτσάκια, παράλληλα –και ειδικότερα η μικρότερη πρωταγωνίστρια, που υποδύεται τη Lilly– προσθέτουν ακόμη περισσότερους πόντους στην ταινία με την ερμηνεία τους, που ουκ ολίγες φορές θα στείλει ανατριχίλες στη ραχοκοκαλιά σου και θα σε κάνει να τρέξεις το επόμενο πρωί κιόλας για αγγειεκτομή!
ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, άσε τη Mama να σου χαϊδέψει στοργικά το κεφάλι! Θα περάσεις ωραία μαζί της, αρκεί να μην τη θυμώσεις!
GEEKY TRIVIA
To Mama είναι η παρθενική μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη και βασίστηκε στην ομότιτλη ισπανόγλωσση ταινία μικρού μήκους του ιδίου, η οποία τράβηξε την προσοχή του Del Toro. Όχι τύχη -ταλέντο!
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δεν ακούγεται τίποτε για σίκουελ. Άλλωστε, το σενάριο δεν ενδείκνυται για μελλοντικές προσθήκες. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις, Χόλυγουντ είναι αυτό! Εδώ καταφέρανε και βγάλανε δυο σίκουελ στη μπαλαφάρα, το Hangover!
ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:
Fri(ght)day Nights 