The Collector: Θες να δεις τη συλλογή του;

Σκηνοθεσία: Marcus Dunstan
Σενάριο: Marcus Dunstan, Patrick Melton
Μουσική: Jerome Dillon, Nathaniel Caserta
Ηθοποιοί: Josh Stewart, Michael Reilly Burke, Madeline Zima κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★★

THE COLLECTOR (2009)
Σκοτεινό ταινιάκι για σήμερα, με ολίγον από torture porn, που όλα τα αρρωστάκια λατρεύουμε –ασχέτως αν τις μισές σκηνές τις παρακολουθούμε με τα μάτια κλειστά από την αηδία! Η σημερινή ταινία γι’ αλλού ξεκίνησε και αλλού κατέληξε στην πορεία, καθώς οι δημιουργοί της είχαν πιο μεγαλόπνοα σχέδια για πάρτη της. Αλλά αυτό θα το δούμε παρακάτω, ας περάσουμε στο ψητό!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ο Arkin, ένας πρώην κατάδικος που εργάζεται ως πολυτεχνίτης για την οικογένεια Chase, προσπαθεί να μαζέψει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό που χρωστάει η γυναίκα του σε τοκογλύφους. Συνειδητοποιώντας ότι δεν πρόκειται να τα καταφέρει εγκαίρως, παίρνει την απόφαση να ενδώσει στις πιέσεις ενός εγκληματία και να διαρρήξει για εκείνον το χρηματοκιβώτιο των Chase, όπου φυλάσσεται ένα βαρύτιμο πετράδι. Γνωρίζοντας ότι η οικογένεια θα απουσιάζει, μπαίνει κρυφά στο σπίτι, αλλά αμέσως συνειδητοποιεί ότι δεν είναι μόνος του, καθώς ένας μυστηριώδης μασκοφόρος βρίσκεται ήδη εκεί και έχει γεμίσει το σπίτι με δεκάδες κρυφές παγίδες. Αυτό που δεν γνωρίζει ακόμη είναι ότι πρόκειται για τον Συλλέκτη, έναν παρανοϊκό κατά συρροήν δολοφόνο που βασανίζει και σκοτώνει οικογένειες και πάντα φεύγει παίρνοντας μαζί του ένα από τα μέλη τους…

Σκοτεινή, κλειστοφοβική και γεμάτη αγωνία η σημερινή ταινία. Το ύφος της θα σου θυμίσει πολύ –υπερβολικά πολύ, ίσως- το franchise του SAW και υπάρχει πολύ συγκεκριμένος λόγος γι’ αυτό. Οι σεναριογράφοι, βλέπεις, την προόριζαν για prequel, αλλά οι παραγωγοί εξέφρασαν την αντίθεσή τους κι έτσι έγιναν οι απαραίτητες αλλαγές και παρουσιάστηκε ως stand-alone ταινία. Ευτυχώς, δηλαδή, διότι όλα τα SAW είναι από μόνα τους και prequel και sequel και midquel και interquel και όλα τα –quel γενικώς! Πόσο πιο μπερδεμένο να το έκαναν πια;

Αν είσαι σκληροπυρηνικός φαν των ταινιών αυτών, θα τη λατρέψεις, καθώς περιέχει κάμποσες γραφικές σκηνές, αλλά και αρκετές παγίδες που θα ζήλευε και ο ίδιος ο Jigsaw. Η ιστορία, παράλληλα, καταφέρνει να ξεφύγει κάπως από τα συνηθισμένα και φρεσκάρει κάπως την κινηματογραφική εικόνα των serial killer, αφού παρουσιάζει έναν δολοφόνο αρκετά πιο δραστήριο και ενεργητικό, που δεν επαναπαύεται στο να περπατά αργόσυρτα και να περιμένει το θύμα του να σκοντάψει. Το σκηνικό στο οποίο εκτυλίσσεται η ταινία, επίσης, χαρίζει εγγυημένο σασπένς, αφού σε κάθε γωνία κρύβεται και μια διαφορετική παγίδα, πράγμα που σημαίνει ότι και τα ίδια τα θύματα είναι αναγκασμένα να αντιδράσουν με τρόπο εντελώς διαφορετικό από τα περισσότερα θρίλερ. Ή απλώς να πεθάνουν φριχτά!

Βέβαια, όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι η ταινία δεν έχει τα ελαττώματά της. Σεναριακά κενά και παράδοξα υπάρχουν πάντα –δεν υπάρχει περίπτωση να μην αναρωτηθείς κι εσύ, για παράδειγμα, πότε πρόλαβε ο δολοφόνος σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να μετατρέψει ολόκληρο τρίπατο σπίτι σε παγίδα θανάτου! Από την άλλη, μην περιμένεις κανένα ιδιαίτερο βάθος στο σενάριο ή τίποτε κρυφά μηνύματα και κίνητρα –αυτό που βλέπεις είναι απλώς μια ταινία τρόμου με έναν διαταραγμένο τύπο που βασανίζει φριχτά τα θύματά του, επειδή έτσι! Δεν υπάρχει κάτι περισσότερο να μάθεις γι’ αυτόν και δεν σε πολυνοιάζει κιόλας. Ίσως κι αυτό να είναι ένα αρνητικό, καθώς έχουμε συνηθίσει πια να βλέπουμε ταινίες γεμάτες βία, που μόνο τους σκοπό έχουν απλώς να δείξουν βία. Πόσα λίτρα ψεύτικο αίμα θα χυθούν ακόμη στα πλατό για να ικανοποιήσουμε το βίτσιο μας;

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, δες την! Και την επόμενη φορά που θα χτυπήσεις το δάχτυλό σου σε κάποιο έπιπλο μέσα στο σκοτάδι, θυμήσου ότι θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερα τα πράγματα! Όταν δεις την ταινία, θα καταλάβεις!

GEEKY TRIVIA
Ο σκηνοθέτης ήταν από τους νικητές της 3^ης σεζόν του Project Greenlight, καθώς το σενάριό του για το Feast προχώρησε σε παραγωγή. Από τότε έχει γράψει -πέρα από τα σίκουελ του Feast- και τα σενάρια για τα τέσσερα τελευταία SAW. Παρατηρώ μια μικρή ψύχωση…

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία απέκτησε μια ακόμη συνέχεια, που ολοκλήρωσε το στόρυ. Φαινομενικά, δηλαδή, διότι τίποτα δεν μένει για πολύ «ολοκληρωμένο» στο Hollywood!

• The Collection (2012) ★★★☆☆
  Με την ύπαρξη του Συλλέκτη να έχει γίνει πια γνωστή στον κόσμο, οι αρχές εξαπολύουν ανθρωποκυνηγητό, με σκοπό να τον σταματήσουν. Στο μεταξύ, το πιο πρόσφατο θύμα του είναι η Elena, η έφηβη κόρη ενός πλούσιου άντρα, ο οποίος αναθέτει σε μια ομάδα μισθοφόρων να εντοπίσουν τον Συλλέκτη και να την απελευθερώσουν με κάθε κόστος. Για να το πετύχουν αυτό, όμως, θα χρειαστούν και τη βοήθεια κάποιου άλλου.
  Το σίκουελ μάς μεταφέρει στο λημέρι του κακού και αρχίζει να θυμίζει ακόμη περισσότερο το SAW, αφού παρουσιάζονται ακόμη πιο περίτεχνες –και θανατηφόρες- παγίδες.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Λίγο χλωμό, καθώς –παρά τις καλούτσικες εισπράξεις- οι ταινίες δεν τα πήγαν πολύ καλά από κριτικές. Βέβαια, αν κρίνουμε από το Friday the 13^th, που όσο το σκυλοθάβουνε, τόσα σίκουελ ξερνάει, οι κριτικές δεν αποτελούν τόσο μεγάλο ζήτημα!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Ο Μπραντ Πιτ θα ρωτούσε: «Τι είναι μέσα στο κουτί;»

Η μπανιέρα δεν προσφέρεται πάντα για χαλάρωση…

Αυτή η πτώση θα πονέσει πάρα πολύ…

Feast: Είσαι το κυρίως πιάτο!

Σκηνοθεσία: John Gulager
Σενάριο: Marcus Dunstan, Patrick Melton
Μουσική: Stephen Edwards
Ηθοποιοί: Balthazar Getty, Henry Rollins, Navi Rawat
Είδος: Action Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★★☆☆

FEAST (2005)
Η σημερινή πρόταση είναι σπλατεριά. Έχει αίματα, εντόσθια, κομμένα μέλη, σιχαμένους, τοξικούς εμετούς και γλοιώδη πλάσματα. Ο,τιδήποτε χρειάζεται, δηλαδή, μια ταινία φρίκης για να εξυπηρετήσει τον σκοπό της! Η σημερινή ταινία, όμως, δεν είναι τυχαία, αλλά προέκυψε μετά από τηλεοπτικό διαγωνισμό και το χεράκι τους έβαλαν –ως παραγωγοί- κάμποσα μεγάλα ονόματα του χώρου, όπως ο Matt Damon, ο Ben Affleck και ο Wes Craven! Αλλά θα επανέλθω σε αυτό παρακάτω!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ένας τύπος καλυμμένος με αίματα εισβάλλει σε ένα μπαρ της κακιάς ώρας, κάπου στην έρημο, προειδοποιώντας τους θαμώνες ότι βρίσκονται σε μεγάλο κίνδυνο, καθώς μια ομάδα από αποκρουστικά, αδηφάγα τέρατα κατευθύνεται προς το μέρος τους. Οι αμφιβολίες όλων εξανεμίζονται γρήγορα, όχι μόνο επειδή ο τύπος κρατάει το κομμένο κεφάλι ενός από τα τέρατα ως απόδειξη, αλλά κυρίως επειδή πολύ σύντομα δέχονται την πρώτη επίθεση και μαθαίνουν από πρώτο χέρι πόσο άσχημα έχουν μπλέξει. Παγιδευμένοι, πλέον, μέσα στο μπαρ, πρέπει να βρούνε έναν τρόπο να συνεργαστούν ώστε ν’ απωθήσουν τις επιθέσεις των τεράτων και να ξεφύγουν ζωντανοί…

Το Feast, λοιπόν, γεννήθηκε στην τρίτη σεζόν του Project Greenlight –μιας περίεργης μίξης ντοκιμαντέρ/ριάλιτι/διαγωνισμού που δίνει την ευκαιρία σε νέους σεναριογράφους και σκηνοθέτες να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στη βιομηχανία του θεάματος. Το σενάριο του Feast ήταν αυτό που ξεχώρισε ανάμεσα σε όσα υποβλήθηκαν για τη σεζόν εκείνη και ο Gulager επιλέχθηκε να σκηνοθετήσει την ταινία. Εκ των πραγμάτων, το budget της ταινίας ήταν αρκετά περιορισμένο, οπότε έπρεπε να αφαιρεθούν κάποιες σκηνές δράσης που είχαν στο μυαλό τους οι δημιουργοί και το σύνολο της ταινίας επικεντρώθηκε στο εσωτερικό του μπαρ. Αυτό δεν δημιουργεί κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα στο σενάριο, φυσικά, αφού η κεντρική ιδέα ήθελε τους πρωταγωνιστές ούτως ή άλλως καθηλωμένους. Αν και πρόκειται για low budget παραγωγή, σίγουρα δεν φαίνεται για τέτοια και αυτό είναι θετικό.

Οι περισσότερες σκηνές τρόμου είναι σχεδόν αναμενόμενες, καθώς δεν αποτελούν και κάτι το πρωτότυπο. Κάθε φορά που κάποιος στέκεται μπροστά σε ένα παράθυρο ή κοιτάζει από μια τρύπα, είσαι ήδη υποψιασμένος ότι κάτι θα πεταχτεί. Λίγες φορές τρομάζεις ή ξαφνιάζεσαι από κάτι αναπάντεχο. Παρόλα αυτά, το βάρος έχει πέσει στα πρακτικά εφέ, οπότε, τουλάχιστον, οι σκηνές φρίκης είναι αρκετά ικανοποιητικές και χορταστικές –υπέρ το δέον σε κάποια σημεία! Ίσως το πιο πρωτότυπο στοιχείο της ταινίας είναι ότι δεν κάνει ξεκάθαρο από την αρχή ποιοι είναι οι ήρωες. Ναι μεν οι χαρακτήρες βασίζονται στα κλασικά στερεότυπα των ταινιών τρόμου, αλλά οι δημιουργοί παίζουν πολύ έξυπνα με αυτές τις συμβάσεις, πετώντας το μπαλάκι του «κεντρικού ήρωα» σε διαφορετικούς χαρακτήρες. Αυτό κάνει τα πράγματα πιο ενδιαφέροντα, καθώς αναρωτιέσαι συνεχώς ποιος θα τα καταφέρει, τελικά, ως το τέλος!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, δεν είναι και κακή, αλλά θα σου αρέσει περισσότερο αν είσαι φαν των σπλάτερ.

GEEKY TRIVIA
Το ότι ο Gulager κέρδισε τον διαγωνισμό και έβγαλε μια σχετικά καλή ταινία δεν αποτελούσε και βεβαίωση ότι το σκηνοθετικό μέλλον του θα ήταν οπωσδήποτε λαμπρό. Από τότε έχει σκηνοθετήσει μόνο τα απείρως κατώτερα σίκουελ του Feast, το κατάπτυστο σίκουελ του Piranha 3D και μια κάκιστη ταινία με ζόμπι για την εταιρεία παραγωγής The Asylum –γνωστής κυρίως για τις low budget (και quality) b-movies της, που αποτελούν κακέκτυπα γνωστών παραγωγών. Είναι κάτι παρόμοιο με τα ελληνικά talent shows, όπου τους εννέα από τους δέκα νικητές δεν τους θυμάται πλέον ούτε η μάνα τους -με τη διαφορά ότι αυτός, τουλάχιστον, δουλεύει ακόμα!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία έδωσε δύο σίκουελ, τα οποία δεν εξέλιξαν καθόλου την αρχική ιστορία, αλλά βασίστηκαν περισσότερο στη φρίκη και σε φτηνά gag που μόνο σκοπό είχαν να σοκάρουν.

• Feast 2: Sloppy Seconds (2008) ★★☆☆☆
  Η δράση μεταφέρεται σε μια μικρή πόλη, η οποία έχει ήδη δεχτεί την επίθεση των τεράτων πριν τα γεγονότα της αρχικής ταινίας. Μια ομάδα από επιζώντες, στους οποίους προστίθενται και ορισμένοι από τους επιζήσαντες του μπαρ, προσπαθούν να απωθήσουν τα τέρατα και να βρούνε έναν τρόπο να δραπετεύσουν. Μετριότητα που γυρίστηκε μόνο για το τζέρτζελο.
• Feast 3: The Happy Finish (2009) ★☆☆☆☆
  Η ταινία συνεχίζει από εκεί που τελείωσε η προηγούμενη. Οι επιζώντες προσπαθούν ακόμη να ξεφύγουν ζωντανοί όσο διάφορα κωμικοτραγικά ευτράπελα συμβαίνουν γύρω τους, εκτινάσσοντας την ταινία σε ακόμη πιο δυσθεώρητα ύψη γελοιότητας.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Ε, όχι δα! Χάρη τους έκαναν που τους άφησαν να γυρίσουν και τα δύο σίκουελ!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Ένα μπάνιο το χρειάζεται…

Δεν το λες και χαριτωμένο!

Να πέφτουν στοιχήματα: ζει ή πεθαίνει;