The Blob: Έφαγε τον κόσμο να μας βρει!

Σκηνοθεσία: Chuck Russell
Σενάριο: Chuck Russell, Frank Darabont
Μουσική: Michael Hoenig
Ηθοποιοί: Kevin Dillon, Shawnee Smith, Donovan Leitch κ.α.
Είδος: Science Fiction Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★☆☆☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★★

THE BLOB (1988)
Επιστροφή στα κλασικά σήμερα, με μια ταινία που μπορεί να μην τα πήγε τόσο καλά στην εποχή της, αλλά διαθέτει κάμποσες στιγμές φρίκης, τις οποίες άνετα θα ζήλευαν και σύγχρονες παραγωγές. Αν, μάλιστα, παλεύεις να ελαττώσεις τη λαιμαργία σου, η συγκεκριμένη πρόταση είναι ό,τι πρέπει για να σε βάλει στον σωστό δρόμο, καθώς σου δείχνει ξεκάθαρα τα δυσάρεστα αποτελέσματα της αχαλίνωτης κατανάλωσης φαγητού! Αν και, φαντάζομαι, απέχεις ακόμη αρκετά από το να αρχίσεις να χαλαπακιάζεις τους γείτονες!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ένας μετεωρίτης που μεταφέρει μια μυστηριώδη γλίτσα πέφτει κοντά σε μια κωμόπολη του Κολοράντο και η γλοιώδης ουσία προσκολλάται στο χέρι ενός τρωγλοδύτη. Τρεις συμμαθητές που τυχαίνει να βρίσκονται στην περιοχή κατά τη στιγμή της πρόσκρουσης αναλαμβάνουν να μεταφέρουν τον τραυματισμένο άντρα στο νοσοκομείο, όπου το προσωπικό προσπαθεί να καταλάβει με τι βρίσκονται αντιμέτωποι. Μόνο που η εξωγήινη μάζα αποδεικνύεται αρκετά επιθετική και αρχίζει να παγιδεύει και ν΄απορροφά οποιονδήποτε έρχεται σε επαφή μαζί της. Το χειρότερο είναι πως, με κάθε θύμα που καταναλώνει, αυξάνει και το μέγεθός της και πολύ σύντομα ολόκληρη η πόλη βρίσκεται στο έλεός της…

Η ταινία αποτελεί remake της ομώνυμης ταινίας του 1958 και είναι σαφέστατα διασκεδαστική, αγωνιώδης και τρομακτική –και ολίγον τι αστεία στα σημεία που πρέπει, αποφεύγοντας τον τελείως σοβαρό τόνο του πρωτοτύπου. Ενώ αντιγράφει με μεγάλη επιτυχία την b ατμόσφαιρα και αισθητική του προκατόχου της, ακολουθεί μια αρκετά πιο βίαιη και θεαματική προσέγγιση, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα και στο κινηματογραφικό ύφος των 80s, καθώς και με ορισμένες μικρές μετατροπές στο σενάριο, οι οποίες την προσγειώνουν λίγο περισσότερο στο πολιτικό κλίμα της περιόδου εκείνης.

Χωρίς αμφιβολία, το μεγαλύτερο ατού της ταινίας είναι τα πρακτικά εφέ, τα οποία κλέβουν την παράσταση και είναι και αυτά που απέσπασαν τους περισσότερους (αν όχι τους μοναδικούς) επαίνους. Το πλάσμα είναι καλοδουλεμένο και μοιάζει πραγματικά αληθοφανές και γκροτέσκο, ειδικά στα κοντινά πλάνα, όπου επιτίθεται στα θύματά του, ενώ οι σκηνές φρίκης δεν υστερούν καθόλου σε πρωτοτυπία, αίμα και αηδία! Τα ψηφιακά εφέ βρίσκονται, σαφώς, σε νηπιακό στάδιο και μοιάζουν αστεία σε σύγκριση με τα σύγχρονα, αλλά αυτό δεν αφαιρεί κάτι από το σύνολο της παραγωγής.

Παρά τα εξαιρετικά εφέ, την άπλετη φρίκη και την έντονη δράση, όμως, η ταινία δεν κατάφερε να πείσει το κοινό της εποχής της και αποδείχθηκε εισπρακτική αποτυχία, βγάζοντας πολύ πιο κάτω από το μισό του προϋπολογισμού της. Γι’ αυτό ίσως ευθύνεται και το ότι προβλήθηκε την καλοκαιρινή περίοδο και, μάλιστα, μια χρονιά με αρκετά πετυχημένες παραγωγές. Η αποτυχία αυτή, φυσικά, ξέρουμε ήδη ότι δεν σημαίνει κάτι, καθώς οι περισσότερες ταινίες τρόμου βρίσκουν εν τέλει το κοινό τους τα μετέπειτα χρόνια -όπως συνέβη και με την περίπτωση του Blob. Σίγουρα, είναι μια ταινία με ατέλειες, αλλά δεν παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά, ρίχνει το βάρος εκεί που πρέπει και δικαίως καταλαμβάνει μια από τις κορυφαίες θέσεις στην επιστημονική φαντασία τρόμου –τουλάχιστον όσον αφορά την αγάπη του κοινού.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, δες την και συνόδευσέ την με ένα πελώριο μπωλ ζελέ, ώστε να είσαι περισσότερο μέσα στο κλίμα!

GEEKY TRIVIA
Αν το όνομα σου φαίνεται γνώριμο και το πρόσωπο κάτι σου θυμίζει, να σε βοηθήσω: η Shawnee Smith συγκαταλέγεται πλέον στο πάνθεον των “scream queens”, μετά τον ρόλο της Amanda Young στο πετυχημένο franchise του Saw! Από τότε φαινόταν ότι οι ταινίες τρόμου ήταν το πραγματικό της κάλεσμα!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Όπως ανέφερα ήδη, η πρωτότυπη ταινία κυκλοφόρησε το 1958 και σε εκείνη έκανε και την παρθενική εμφάνιση του στον κινηματογράφο ο Steve McQueen.

  • The Blob (1958) ★★★☆☆
    Το σενάριο ακολουθεί πάνω κάτω την ίδια δομή, αλλά χωρίς τη φρίκη, διότι ήταν τα 50s και τα πλάνα της μάζας από μόνα τους ήταν αρκετά για να σκορπίσουν καρδιακά στους θεατές –ήταν πιο αθώα και αναίμακτη η εποχή εκείνη!
  • Beware! The Blob (1972)
    Σίκουελ, το οποίο διαδραματίζεται 15 χρόνια μετά τα γεγονότα της αρχικής ταινίας και το οποίο το γυρίζει πιο πολύ σε κωμωδία τρόμου. Το γεγονός ότι το σκηνοθέτησε ο Larry Hagman είναι κωμωδία από μόνο του…

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Εδώ και πολλά χρόνια υπάρχουν σχέδια για ένα νέο remake της ταινίας. Τα αρχικά σχέδια να το σκηνοθετήσει ο Rob Zombie ναυάγησαν (δόξα τω Θεώ!) και πλέον το project έχει παραδοθεί σε άλλους συντελεστές και έχει ήδη ανακοινωθεί η συμμετοχή του Samuel Jackson! Αναμένουμε την αναβίωση της Μάζας!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Μοιάζει με κάτι που βλέπεις σε ένα άσχημο κρυολόγημα…

Μη φοβάσαι, να παίξει θέλει!

Η γιόγκα βοήθησε αρκετά…

The Mist: Ο τρόμος έρχεται από πολύ μακριά…

00smist_posterΣκηνοθεσία: Frank Darabont
Σενάριο: Frank Darabont
Μουσική: Mark Isham
Ηθοποιοί: Thomas Jane, Marcia Gay Harden, Laurie Holden κ.α.
Είδος: Science Fiction Horror
Αξιολόγηση: ★
★
★
★
★

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★
★

☆☆
Φρίκη: ★
★
★
★
☆
Τρόμος: ★
★
★
★
☆
Αγωνία: ★
★
★
★
★


THE MIST (2007)
Σήμερα βγάζω τα βαριά όπλα: έχω ταινία βασισμένη σε διήγημα του Stephen King! Κατά γενική ομολογία, ο King αποτελεί τον άρχοντα του λογοτεχνικού τρόμου και πηγή έμπνευσης για αρκετούς σκηνοθέτες, καθώς δεκάδες από τα διηγήματα και τα βιβλία του έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, άλλα σημειώνοντας τεράστια επιτυχία (The Shining, Carrie, Christine, Misery, It, Stand by Me, The Shawshank Redemption) και άλλα… εμ… ας μην τα συζητήσουμε καν. Η σημερινή είναι, κατά την άποψή μου, μια από τις πιο επιτυχημένες μεταφορές!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Μετά από μια άγρια καταιγίδα που προκάλεσε αρκετές ζημιές στην πόλη τους, κάποιοι από τους κατοίκους του Bridgton καταφεύγουν στο τοπικό σούπερ μάρκετ για προμήθειες. Όταν, όμως, μια αλλόκοτη ομίχλη καλύπτει αστραπιαία ολόκληρη την πόλη, ταμπουρώνονται φοβισμένοι μέσα στο κατάστημα. Σύντομα ανακαλύπτουν ότι οι φόβοι τους είναι βάσιμοι, καθώς αυτή η ομίχλη δεν μοιάζει να είναι ένα απλό φυσικό φαινόμενο και κρύβει κάτω από το πέπλο της πλάσματα ανείπωτου τρόμου. Παγιδευμένοι και ανήμποροι να εξηγήσουν τι συμβαίνει και ποιος ευθύνεται, προσπαθούν να βρούνε τρόπους να αντιδράσουν και να επιζήσουν, χωρίς να μπορούν να φανταστούν ότι η μεγαλύτερη απειλή δεν έρχεται από τα τέρατα που κρύβονται στην ομίχλη…

Λίγα πράγματα έχω να γράψω σήμερα, μια και η όποια περιγραφή μου θα ωχριά μπροστά στην εμπειρία του να παρακολουθήσεις ο ίδιος την ταινία. Από την πρώτη σκηνή μέχρι το συνταρακτικό τέλος της, η Ομίχλη σε ρουφάει στη σκοτεινή και γεμάτη μυστήριο ατμόσφαιρά της. Είναι έντονη η αίσθηση ότι κακό πλανάται στον αέρα και ότι ο κίνδυνος παραμονεύει παντού και το καλό είναι ότι αυτό το ανακαλύπτεις κι εσύ σταδιακά, μαζί με τους πρωταγωνιστές. Αν υπάρχει κάτι που φοβούνται οι περισσότεροι άνθρωποι, αυτό είναι το άγνωστο και η συγκεκριμένη ταινία πατάει γερά στον φόβο αυτό και παίζει με τα νεύρα σου. O Darabont, συν τοι άλλοις, το έχει με τις μεταφορές ιστοριών του King, αφού έχει ήδη σκηνοθετήσει στο παρελθόν και τα The Shawshank Redemption και The Green Mile.

Το βασικότερο χαρακτηριστικό του The Mist, όμως, είναι ότι δεν πρόκειται για μια απλή ταινία με τέρατα. Τουλάχιστον, όχι μόνο τα αναμενόμενα τέρατα. Διότι, σίγουρα, υπάρχουν τα εξώκοσμα πλάσματα που κρύβονται μέσα στην ομίχλη και κάνουν αρκετά αισθητή την απειλητική παρουσία τους –ασχέτως αν δεν αποκαλύπτονται όλα στην πληρότητά τους, αλλά υπάρχουν και τα «τέρατα» που φοράνε ανθρώπινο προσωπείο και κρύβονται ανάμεσα στους επιζώντες. Και εκεί παίζεται το παιχνίδι: την κρίσιμη ώρα, θα σταθείς στο ύψος σου ή θ’ αφήσεις το τέρας που κρύβεται μέσα σου να σε κυριεύσει, οδηγώντας σε στα άκρα; Οι ήρωες δεν έχουν ν’ αντιμετωπίσουν μόνο το μυστήριο που κρύβει η ομίχλη, αλλά και τους συντοπίτες τους, που οδηγούνται σε ακραίες συμπεριφορές από τις περιστάσεις. Πρόκειται, σαφέστατα, για μια αλληγορία της σύγχρονης κοινωνίας, αλλά δοσμένη με μέτρο και απόλυτη αρμονία με το σενάριο. Το υποβλητικό score της ταινίας ανήκει στον Mark Isham, ο οποίος αυτή την περίοδο έχει αναλάβει το μουσικό “ντύσιμο” της σειράς φαντασίας Once Upon A Time.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν τη δεις για πρώτη φορά, σε ζηλεύω!

GEEKY TRIVIA
Τρεις από τους ηθοποιούς που συμμετείχαν στην ταινία, η Laurie Holden, η Melissa McBride και ο Jeffrey DeMunn ξανασυναντήθηκαν τρία χρόνια αργότερα και στο cast της τηλεοπτικής μεταφοράς του The Walking Dead (ως Andrea, Carol και Dale αντιστοίχως), την επιμέλεια του οποίου είχε αναλάβει ο ίδιος ο Darabont!

ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία μπορεί να μην απέκτησε σίκουελ, αλλά απέκτησε την (βραχύβια) τηλεοπτική της μεταφορά.

  • The Mist (2017) ★☆☆
    Το Bridgeville καλύπτεται από μια μυστηριώδη ομίχλη που καλύπτει τελείως την ορατότητα, παγιδεύοντας τους κατοίκους σε διάφορα σημεία της πόλης. Η ομίχλη, όμως, κρύβει και θανάσιμους κινδύνους, καθώς όποιος παγιδευτεί σε αυτήν βρίσκει φριχτό θάνατο με ανεξήγητους τρόπους…

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Πρέπει να είναι μια από τις σπάνιες περιπτώσεις που οι φαν ζητάνε sequel και ο σκηνοθέτης το αρνείται. Πριν ακόμα βγει καλά καλά στους κινηματογράφους η ταινία, ο Darabont (που δεν είναι μεγάλος φαν των σίκουελ) ξεκαθάρισε ότι όσο καλά και αν πήγαινε, δεν θα είχε συνέχεια. Και καλά έκανε, δεν υπήρχε περίπτωση να ξεπεράσουν το πρωτότυπο σε ποιότητα.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Δεν θες να παγιδευτείς σε αυτή την ομίχλη...

Δεν θες να παγιδευτείς σε αυτή την ομίχλη…

mi3

Ποιος από τους δύο είναι πιο φοβισμένος;

Αυτό που δεν βλέπεις σε τρομάζει περισσότερο.

Αυτό που δεν βλέπεις σε τρομάζει περισσότερο.