I Know What you Did Last Summer: Τίποτε δεν μένει κρυφό για πάντα…

Σκηνοθεσία: Jim Gillespie
Σενάριο: Kevin Williamson
Μουσική: John Debney
Ηθοποιοί: Jennifer Love Hewitt, Sarah Michelle Gellar, Freddie Prinze Jr κ.α.
Είδος: Slasher
Αξιολόγηση: ★
★
★
☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
★
★
☆☆
Φρίκη: ★
★
☆☆☆
Τρόμος: ★
★
☆☆☆
Αγωνία: ★
★
★
☆☆

I KNOW WHAT YOU DID LAST SUMMER (1997)
Εδώ είμαι και πάλι, μετά από ένα μικρό διάλειμμα για μαύρισμα, για να δώσω νόημα στις βαρετές βραδιές σου! Και μια και το καλοκαιράκι δεν έφυγε ακόμα, ας δούμε και ταινία αντίστοιχης θεματολογίας -η οποία θα σου δώσει και μπόλικες ιδέες για το πώς να ξεκάνεις τους τύπους που θ’ αρχίσουν να εύχονται «καλό χειμώνα» από την επόμενη εβδομάδα! Εύπεπτο, κλασικό, teen θριλεράκι για σήμερα, λοιπόν –αν μπορείς να αποκαλέσεις “teen” μια ταινία στην οποία όλους τους εφήβους τους υποδύονται εικοσάρηδες, αλλά τέλος πάντων… Η ταινία γνώρισε μεγάλη επιτυχία, κυρίως χάρη στον σεναριογράφο της. Όχι, δεν έκανε τόσο εξαιρετική δουλειά με το συγκεκριμένο σενάριο, απλώς είχε την τύχη έναν χρόνο πριν να έχει γράψει μια από τις ταινίες-σταθμούς στην ιστορία των θρίλερ: το Scream!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Μια παρέα από φίλους γυρίζει στο σπίτι με το αυτοκίνητο μετά από βραδινό τους ξεφάντωμα, αλλά στην πορεία ο οδηγός χτυπάει και σκοτώνει έναν περαστικό. Γνωρίζοντας ότι αυτό το δυστύχημα πρόκειται να καταστρέψει ανεπανόρθωτα το μέλλον τους, αποφασίζουν να ξεφορτωθούν το πτώμα και να μην μιλήσουν ποτέ σε κανέναν για ό,τι συνέβη. Έναν χρόνο αργότερα, κάθε μέλος της παρέας έχει τραβήξει τον δικό του δρόμο, προσπαθώντας να αφήσει πίσω του τη δυσάρεστη ανάμνηση εκείνης της νύχτας. Απ’ ό,τι φαίνεται, όμως, υπάρχει και κάποιος άλλος που γνωρίζει τι συνέβη και δεν δείχνει πρόθυμος να ξεχάσει, αλλά ούτε ν’ αφήσει εκείνους να ξεχάσουν…

Παρά τις σχετικά χλιαρές κριτικές, η ταινία έκανε πάταγο στους κινηματογράφους. Και πώς να μη γίνει αυτό, άλλωστε, αφού είχε όλα τα κατάλληλα συστατικά για να τραβήξει το κοινό; Τον Kevin Williamson στο σενάριο, ένα φρέσκο καστ γεμάτο νεανικές φάτσες -κάποιες από τις οποίες είχαν ήδη γίνει γνώριμες από την τηλεόραση (και κάποιες θα γίνονταν ακόμη πιο διάσημες αργότερα)- και τον απόηχο του προαναφερθέντος Scream, που έφερε ξανά στη μόδα τις ταινίες slasher. Για την ακρίβεια, το σενάριο για το I Know (δεν ξαναγράφω ολόκληρο τον τίτλο, δύο λεπτά μου παίρνει!) είχε γραφτεί από τον Williamson πολύ πριν το Scream, αλλά δεν είχε καταφέρει να το πουλήσει πουθενά. Φυσικά, όταν έγινε γνωστός, έκαναν ουρά τα στούντιο για το ποιο θα το πρωτοπάρει!

Η ταινία, ασφαλώς, δεν διαθέτει κάτι το ιδιαιτέρως πρωτότυπο ή ρηξικέλευθο για να την κάνει να ξεχωρίζει από τον σωρό και μαστίζεται από χίλια δυο κλισέ. Είναι σαφώς ψυχαγωγική και αγωνιώδης κι έχει 2-3 σκηνές που θα σε κάνουν να αναπηδήσεις, αλλά σε γενικές γραμμές θεωρώ ότι δικαίως δεν μπορούσε να βρει αγοραστή πριν τον ντόρο του Scream. Οι χαρακτήρες αποτελούν τα κλασικά αρχέτυπα κάθε ταινίας τρόμου, από την ξανθιά βασίλισσα ομορφιάς μέχρι το τυπικό, αταίριαστο, “μαζί-δεν-κάνουμε-και-χώρια-δεν-μπορούμε” ζευγάρι, οι ερμηνείες είναι έτσι κι έτσι, η αφήγηση έχει τις κλασικές τρύπες που περιμένεις σε μια τέτοια ταινία και αρκετά σημεία της πλοκής είναι φοβερά προβλέψιμα. Είναι, σε γενικές γραμμές, μια συμπαθητική μετριότητα!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε καλούτσικη είναι, θα περάσει η ώρα σου ευχάριστα, αλλά μην περιμένεις και παπάδες!

GEEKY TRIVIA
Το σενάριο είναι, ουσιαστικά, βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του 1973, της Lois Duncan. Το πρόβλημα είναι ότι άλλαξε τα φώτα στο βιβλίο, το οποίο ήταν περισσότερο ιστορία αγωνίας, παρά slasher. Οι δραματικές αλλαγές που έγιναν στο αρχικό υλικό προκάλεσαν τη δυσφορία της ίδιας της συγγραφέως, η οποία δήλωσε ανοιχτά και χωρίς κανένα κόλλημα ότι μίσησε την ταινία. Υποθέτω ότι όταν έμαθε και για τα sequel, ένα μίνι εγκεφαλικό πρέπει να της ήρθε!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία έδωσε δύο σίκουελ, τραβηγμένα από το μαλλί -ειδικά το δεύτερο.

• I Still Know What you Did Last Summer (1998) ★
★
☆☆☆
  Η ταινία συνεχίζει το continuity της πρώτης και είναι η μοναδική στην οποία εμφανίζονται και κάποιοι από τους αρχικούς χαρακτήρες.
• I’ll Always Know What you Did Last Summer (2006) ★
☆☆☆☆
  Το τελευταίο σίκουελ διαθέτει νέο καστ, νέα πλοκή και τόσο άθλιο σενάριο που το ξέχασαν όλοι πολύ πριν το επόμενο καλοκαίρι…

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Και να που η μόδα των αχρείαστων remake ξαναχτυπά, μια και σχεδόν είκοσι χρόνια μετά την αρχική ταινία, ετοιμάζεται ήδη η νέα της εκδοχή, η οποία –σύμφωνα με τη Sony– είναι σε άμεση προτεραιότητα για προβολή μέσα στο 2016. Και αν κρίνω από την τύχη που είχαν άλλα remake τρόμου, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι Ξέρω Τι Θα Αποτύχει Του Χρόνου Το Καλοκαίρι…

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Έφηβοι και αυτοκίνητα. Πάντα πάει καλά αυτό το ταίριασμα στις ταινίες.

Όλοι ξέρουμε ποιος θα κερδίσει σε αυτή την αναμέτρηση…

Όσο και να τρέχεις, ο δολοφόνος θα σε προλάβει και κάνοντας κουτσό με τα μάτια δεμένα…

Teaching Mrs. Tingle: Με όποιον δάσκαλο καθίσεις…

Σκηνοθεσία: Kevin Williamson
Σενάριο: Kevin Williamson
Μουσική: John Frizzell
Ηθοποιοί: Helen Mirren, Katie Holmes, Barry Watson κ.α.
Είδος: Black Comedy
Αξιολόγηση: ★★
☆ ☆ ☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★☆ ☆ ☆ ☆
Φρίκη: ☆ ☆ ☆ ☆ ☆
Τρόμος: ★☆ ☆ ☆ ☆
Αγωνία: ★★☆ ☆ ☆

TEACHING MRS. TINGLE (1999)
Η σημερινή ταινία έχει χαραχθεί βαθιά στη μνήμη μου, όχι επειδή ήταν κάτι το αξιοσημείωτο ή συνταρακτικό, αλλά επειδή την είχα δει στο Διδυμότειχο ως φαντάρος, σε μια έξοδό μου, κατά την οποία είχα βαρεθεί να περιφέρομαι σαν την άδικη κατάρα στην πόλη, ακούγοντας μουσική. Δεν είχα φίλους στον στρατό. Όχι μόνο επειδή είμαι αντικοινωνικός, αλλά κυρίως επειδή ήταν όλοι κρετίνοι, πρεζόνια ή και τα δύο μαζί. Μια και τα σχολεία έκλεισαν (νομίζω) και ολοκληρώθηκαν και οι εξετάσεις (πάλι νομίζω), ας δούμε μια ελαφριά ταινιούλα με καθηγήτρια-σκύλα, για να γιορτάσουμε το τέλος της σχολικής χρονιάς!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η Leigh Ann ζει σε μια μικρή, βαρετή πόλη με τη σερβιτόρα μητέρα της και μόνη της ελπίδα να φύγει κάποτε από εκεί είναι να αριστεύσει στο σχολείο και να καταφέρει να κερδίσει υποτροφία για το κολλέγιο. Δυστυχώς, για να το πετύχει αυτό πρέπει να κερδίσει την εύνοια της κυρίας Tingle, της καθηγήτριας Ιστορίας, που αποτελεί τον φόβο και τον τρόμο όλων, αφού είναι μια σαδίστρια σκύλα. Οι ελπίδες της εξανεμίζονται οριστικά όταν η κυρία Tingle πιάνει την Leigh με τα κλεμμένα θέματα ενός τεστ, τα οποία βάζει στην τσάντα της ο Luke, το χαμένο κορμί του σχολείου. Με τη συνοδεία του Luke και της κολλητής της, αποφασίζει να επισκεφτεί την καθηγήτριά της και να της εξηγήσει τι συνέβη. Μόνο που η κυρία Tingle δεν δείχνει πρόθυμη να πάρει από λόγια…

Φυσικά, για ακόμη μία φορά, ο Williamson προσπάθησε να εξαργυρώσει κινηματογραφικώς τη φήμη που του έκατσε μετά το Scream και το μεταγενέστερο I Know What You Did Last Summer (που θα δούμε σύντομα κι εδώ), αλλά αυτή τη φορά δεν του έκατσε καθόλου –και λογικό ήταν. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, το όλο εγχείρημα είναι απλώς μετριότατο και ψιλοαδιάφορο.

Η ταινία πάσχει από τα γεννοφάσκια της. Κατ’ αρχάς, ο χαρακτήρας της Mirren είναι τόσο υπερβολικά κακιασμένος, που καταντάει απλώς καρικατούρα, αφού τόση χολή δεν βγάζουν ούτε 90χρονοι γέροι με πρησμένο προστάτη. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες, από την άλλη, είναι απλώς ηλίθιοι, αφού κάνουν τη μία χαζομάρα μετά την άλλη και για να τη διορθώσουν κάνουν άλλες πεντέξι χαζομάρες απανωτές. Το αποτέλεσμα είναι το σενάριο να μοιάζει τραβηγμένο από το μαλλί, αφού βασίζεται όλο σε μια σειρά από κουλές παρεξηγήσεις που στον φυσιολογικό κόσμο θα λύνονταν με πέντε λεπτά συζήτηση. Βασικά, είναι από τις ταινίες που ελπίζεις ότι στο τέλος θα κερδίσει ο «κακός», μόνο και μόνο επειδή όλοι οι άλλοι είναι ένα μάτσο εκνευριστικοί, κλαψιάρηδες βλάκες!

Σίγουρα θα μπορούσαν να κινηθούν σε διάφορα μονοπάτια με μια τέτοια ιδέα, αλλά επέλεξαν ακόμη μια φορά να ακολουθήσουν την κλασική οδό της ανάλαφρης teen movie, αν και η ταινία προσπαθεί απεγνωσμένα ν’ αποφασίσει τι ακριβώς είναι κι έτσι μπλέκει διάφορα είδη μέσα: λίγο από κωμωδία, λίγο από δράμα, λίγο από ρομάντσο, λίγο από θρίλερ –και απλώς αποτυγχάνει πολύ σε όλα. Λογικό ήταν, λοιπόν, και να φάει θάψιμο από τους πάντες και να πατώσει εισπρακτικώς. Τη βλέπεις απλώς για να σκοτώσεις λίγη ώρα. Ή αν είσαι κι εσύ φαντάρος που δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε εντάξει, θα περάσεις μόνο ευχάριστα την ώρα σου, ειδικά αν καταφέρεις να αγνοήσεις τη μονίμως ξινισμένη μούρη της Katie Holmes…

GEEKY TRIVIA
Για τον ρόλο της Ms Tingle είχαν ληφθεί υπόψη οι Meryl Streep, Glenn Close, Sally Field, Sigourney Weaver και Gillian Anderson. Όταν ερωτήθη η Helen Mirren για ποιον λόγο επέλεξε να παίξει στην ταινία αυτή, η απάντησή της ήταν: «διότι μου έδωσαν έναν σκασμό λεφτά!»

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Ε, όχι. Απλώς όχι.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Αν τα βλέμματα μπορούσαν να σκοτώσουν, η τύπισσα θα είχε κάνει γενοκτονία…

Η ξινομούρα. Αν ήταν κανονική ταινία τρόμου, θα ήταν η πρώτη που θα ψοφολογούσε!

Μμμμ! Kinky!

 

The Faculty: Αυτή η κατάληψη θ’ αφήσει εποχή!

Σκηνοθεσία: Robert Rodriguez
Σενάριο: Kevin Williamson
Μουσική: Marco Beltrami
Ηθοποιοί: Josh Hartnett, Elijah Wood, Clea DuVall, Famke Janssen κ.α.
Είδος: Science Fiction Horror
Αξιολόγηση: ★★
★

☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★
★

☆☆
Φρίκη: ★★
★

★☆
Τρόμος: ★★
★

★☆
Αγωνία: ★★
★

★☆

THE FACULTY (1998)
Ξεκίνησαν πάλι τα σχολεία, οπότε λέω να μπω κι εγώ στο κλίμα και να παρουσιάσω σχολικό θριλεράκι σήμερα –όχι ότι το ίδιο το σχολείο δεν αποτελούσε θρίλερ από μόνο του γι’ αρκετούς από εμάς! Η σημερινή ταινία αποπνέει αέρα 90s. Το ύφος της, οι πρωταγωνιστές, η ιστορία, όλα σε μεταφέρουν σε μια εποχή που τα θρίλερ ήταν λίγο-πολύ φασόν κατάσταση και πατούσαν στην ίδια συνταγή. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι κακή ή βαρετή –αντιθέτως, θα σε κρατήσει μέχρι το τέλος.

TI MAΣ ΛΕΣ;
Το γυμνάσιο του Herrington είναι ένα σχολείο όπως όλα. Έχει την ομάδα ράγκμπι του, τις κλασικές, σκύλες μαζορέτες που αποφασίζουν ποιος είναι cool και ποιος όχι, τη μονόχνωτη, «περίεργη» μαθήτρια με τα μαύρα που όλοι αποκαλούν λεσβία, το «κακό» παιδί που πουλάει ναρκωτικά και το φυτό που είναι ερωτευμένο κρυφά με την πιο δημοφιλή σκύλα του σχολείου. Αυτό στο οποίο διαφέρει από τα υπόλοιπα σχολεία, είναι ότι οι καθηγητές του έχουν καταληφθεί από εξωγήινους που προσπαθούν ν’ αφομοιώσουν ολόκληρο τον πληθυσμό της μικρής πόλης. Και αυτός είναι ένας καλός λόγος για να βάλουν στην άκρη τις διαφορές τους και να συνεργαστούν οι μοναδικοί μαθητές που συνειδητοποιούν τι συμβαίνει…

Η ταινία, λοιπόν, ακολουθεί την κλασική συνταγή που ακολουθούσαν αρκετά θρίλερ της δεκαετίας εκείνης –ειδικά μετά την αναβίωση του είδους, χάρη στο Scream: νέοι ηθοποιοί (αρκετά νέοι ώστε να μπορούν να περάσουν για έφηβοι), το σχολείο μιας μικρής πόλης για background, διαφορετικοί χαρακτήρες που καλούνται να δέσουν μεταξύ τους και ένας μυστηριώδης «κακός» που δεν γνωρίζεις από την αρχή ποιος είναι. Θυμίζει, παρόλα αυτά, περισσότερο ένα πιο μοντέρνο πάντρεμα ανάμεσα στο Invasion of the Body Snatchers και το The Thing, με ολίγον από school drama και teen romance –άλλο απαραίτητο συστατικό σε τέτοιες συνταγές!

Πολλά ηχηρά ονόματα ένωσαν τις δυνάμεις τους σε αυτό το θρίλερ, ξεκινώντας από τον σεναριογράφο -που είχε ήδη χτυπήσει φλέβα χρυσού με τα δύο πρώτα Scream– και τον σκηνοθέτη που είχε αφήσει το στίγμα του με ταινίες όπως το Desperado και το From Dusk Till Dawn (και μετά έπαθε προσωρινή μαλάκυνση και γύρισε τρία Spy Kids!) Παρά το super cast και τους επιτυχημένους συντελεστές, όμως, οι κριτικές ήταν μάλλον χλιαρές και μοιρασμένες, αν και η ταινία έβγαλε τα λεφτά της με το παραπάνω. Με το πέρασμα του χρόνου, ασφαλώς, το The Faculty έχει αρχίσει να γίνεται όλο και πιο καλτ και αναγνωρίζεται από όλο και περισσότερους σύγχρονους κριτικούς –πράγμα που συμβαίνει στις περισσότερες ταινίες που δεν έτυχαν θερμής αποδοχής στην εποχή τους. Γούστα είναι αυτά, αλλάζουν με τον καιρό…

Η ταινία δεν είναι κακή, όμως. Έχει μυστήριο, έχει χιούμορ, έχει αγωνία, έχει φρίκη, έχει εφέ και όλα στις σωστές δόσεις και με ένα σενάριο που κυλά ομαλά και χωρίς να πλατειάζει. Το κυριότερο είναι ότι αντί να αποτελεί μια φτηνή αντιγραφή των παλαιότερων ταινιών του genre -όπως το προαναφερθέν Invasion of the Body Snatchers– μοιάζει περισσότερο με έναν φόρο τιμής σε αυτές, καθώς δανείζεται αρκετά στοιχεία τους και πατάει πάνω τους για να φτιάξει το δικό της μύθο.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, μπες για λίγο στο πνεύμα των 90s και θυμίσου τα παλιά με την ταινία αυτή!

---

GEEKY TRIVIA
Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν κατά κύριο λόγο σε αληθινό σχολείο στο Τέξας. Μάλιστα, η ομάδα ράγκμπι που εμφανίζεται σε δάφορες σκηνές είναι η σχολική ομάδα, ενώ στη σκηνή του μεγάλου αγώνα οι κερκίδες είναι γεμάτες από τους κατοίκους της πόλης, που ανέλαβαν ρόλο κομπάρσων.

---

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Κανένα, αλλά με τον ρυθμό που τελειώνουν οι ιδέες και κερδίζει φαν η ταινία, δεν είναι απίθανη καμιά μελλοντική αναβίωσή της. Άλλωστε, ήδη έχει ανακοινωθεί reboot του I Know What You Did Last Summer, το οποίο ανήκει στον ίδιο σεναριογράφο.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Scream: Ακολούθα τους κανόνες και ίσως επιζήσεις!

Σκηνοθεσία: Wes Craven
Σενάριο: Kevin Williamson
Μουσική: Marco Beltrami
Ηθοποιοί: Neve Campbell, David Arquette, Courteney Cox, Skeet Ulrich
Είδος: Slasher
Αξιολόγηση: ★
★
★
★★

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
★
★
★
☆
Φρίκη: ★
★
★

☆☆
Τρόμος: ★
★
★
★
☆
Αγωνία: ★
★
★
★★

SCREAM (1996)
Μην κάνεις σεξ, μην πιεις αλκοόλ, μην πάρεις ναρκωτικά και, για όνομα του Θεού, ποτέ μα ποτέ μην πεις «επιστρέφω αμέσως»! Αυτοί είναι οι απλοί κανόνες, που αν τους ακολουθούσαν όλοι στις ταινίες τρόμου τότε, κατά πάσα πιθανότητα, κανείς δεν θα πέθαινε! Και είναι η πρώτη φορά που κάποιος τους ξεστόμισε μέσα σε ένα… θρίλερ! Και να μην ήξερες από τον τίτλο για ποια ταινία θα μιλούσα απόψε, τρομολάγνε μου, νομίζω ότι αυτή η πρώτη φράση θα ήταν αρκετή για να το καταλάβεις. Εκτός και αν δεν έχεις δει το Scream –παράπτωμα που μπορώ να σου συγχωρήσω μόνο αν είσαι 20 ετών και κάτω και δεν έχεις προλάβει ακόμα να καλύψεις τα κενά σου παρακολουθώντας όλα τα υπέροχα θρίλερ που έχασες όσο ήσουν απασχολημένος με το να θηλάζεις ή να μαθαίνεις την προπαίδεια!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ένας μανιακός, που οι ντόπιοι αποκαλούν Ghostface, εξ’αιτίας της μάσκας που φοράει, σκορπά τον τρόμο στο Woodsboro, δολοφονώντας άγρια δύο μαθητές του τοπικού Λυκείου. Σύντομα, ο δολοφόνος στοχοποιεί και καταδιώκει τη Sidney και όσους την περιβάλλουν. Εκείνη αρχίζει να αναρωτιέται αν πίσω από τη μάσκα του δολοφόνου κρύβεται κάποιο κοντινό της πρόσωπο και αν οι φόνοι έχουν σχέση με τον φόνο της μητέρας της, που συνέβη ακριβώς έναν χρόνο πριν. Στην προσπάθειά της να ανακαλύψει την αλήθεια, θα συμμαχήσει με την Gale Weathers, μια καιροσκόπο ρεπόρτερ που γνωρίζει καλά το παρελθόν της Sidney, και τον Dewey, τον βοηθό σερίφη της πόλης και αδελφό της καλύτερής της φίλης.

Το Scream είναι μια από τις ταινίες-σταθμούς στην ιστορία του κινηματογραφικού τρόμου και η δεύτερη καλύτερη (κατά την ταπεινή μου γνώμη) που έχει σκηνοθετήσει ο Wes Craven (για την πρώτη, στην οποία είχε αναλάβει και το σενάριο, μιλήσαμε εδώ!) Αλλά ο Craven δεν θα μπορούσε να πετύχει και πολλά πράγματα αν δεν είχε ήδη στα χέρια του ένα αξιόλογο σενάριο από τον ταλαντούχο κύριο Kevin Williamson. Αυτό που ίσως δεν γνωρίζουν πολλοί είναι ότι ο Williamson εμπνεύστηκε την ταινία από τη δράση ενός αληθινού serial killer που δολοφόνησε πέντε μαθητές στη Florida (και ο οποίος πρόλαβε να απολαύσει την αρχική τριλογία που ενέπνευσε η αφεντομουτσουνάρα του, πριν φάει τη θανάσιμη ενεσούλα του το 2006…)

Το φιλμ ήρθε σε μια περίοδο που το slasher genre είχε βαλτώσει πλήρως, καθώς οι νέες προσθήκες του είδους περιορίζονταν κυρίως σε αμέτρητα σίκουελ παλιών franchise -τα οποία είχαν ήδη γίνει σούπα και γυρίζονταν απλώς για να γυριστούν- ή αδιάφορες παραγωγές απευθείας σε DVD. Με τους σχετικά αναγνωρίσιμους ηθοποιούς του (κάτι πρωτόγνωρο για ταινία του είδους ως τότε), το χιούμορ και την αυτοεπίγνωση του σεναρίου και την έξυπνη πλοκή, όχι μόνο έδωσε έναν αέρα ανανέωσης, αλλά στην κυριολεξία κατάφερε να αναβιώσει το είδος! Δικαίως, λοιπόν, μέχρι και σήμερα διατηρεί το ρεκόρ του πιο επιτυχημένου σε εισπράξεις slasher film στον κόσμο!

Το σημαντικότερο συστατικό που έκανε την ταινία να ξεχωρίσει και να αγαπηθεί δεν είναι μόνο το ότι βγάζει κοροϊδευτικά τη γλώσσα σε ολόκληρο το είδος που αντιπροσωπεύει, αλλά και το ότι αυτοπαρωδείται κιόλας με τον πιο επιτυχημένο τρόπο! Οι χαρακτήρες της ταινίας έχουν πλήρη επίγνωση των κλασικών στοιχείων που απαρτίζουν τις ταινίες τρόμου. Τους βλέπεις να συζητάνε γι΄αυτά, να απαριθμούν τις συμβάσεις που χρησιμοποιούνται και να διακωμωδούν τα κλισέ, λίγο πριν οι ίδιοι –κυνηγημένοι από τον δολοφόνο- καταφύγουν αναπόφευκτα στα ίδια ακριβώς κλισέ! Το σενάριο προσπαθεί συνεχώς να σου υπενθυμίσει ότι αυτό που βλέπεις είναι «ακόμη μια ταινία θρίλερ» στην οποία ξέρεις ακριβώς τι να περιμένεις και, παρόλα αυτά, καταφέρνει με αυτό ακριβώς το τέχνασμα να αποδείξει ότι «δεν είναι ακόμη μια ταινία θρίλερ»!

Τα πάντα στην ταινία είναι άρτια: η αλησμόνητη εισαγωγή είναι χορταστική, καθηλωτική και σε βάζει από νωρίς στο κλίμα, το σενάριο έχει τις κατάλληλες δόσεις τρόμου/χιούμορ, οι ερμηνείες είναι πολύ καλές και πειστικές, ο δολοφόνος καταφέρνει να ξεχωρίσει και να διαφοροποιηθεί και οι ανατροπές σε κρατάνε σε εγρήγορση. Μέχρι το τέλος σε κρατά σε αγωνία και καταφέρνει να κρατήσει τον ένοχο και τα κίνητρά του καλά κρυμμένα. Φυσικά, κάποιοι το κατηγόρησαν ως υπερβολικά βίαιο –διότι, ως γνωστόν, οι ταινίες slasher έχουν να κάνουν με πολύχρωμους μονόκερους που κόβουν φέτες από φρούτα και ψήνουν τάρτες! Το κερασάκι στην τούρτα ήρθε κάποια χρόνια αργότερα όταν το 1998 και το 1999, το Scream και το πρώτο του σίκουελ «ενέπνευσαν» κάτι βλαμένα να διαπράξουν δολοφονία και απόπειρα δολοφονίας, αντιστοίχως -οπότε όλοι οι στριμόκωλοι των ΗΠΑ βρήκαν ευκαιρία να μιλήσουν για το κακό παράδειγμα που δίνει ο κινηματογράφος στους νέους. Πάντα αυτά τα ανήλικα σου χαλάνε τη διασκέδαση…

Παρά τις όποιες διαμάχες, πάντως, είναι αδιαμφισβήτητο ότι η ταινία έγραψε ιστορία και γι’ αυτό το λόγο απέσπασε και διθυραμβικές κριτικές για τη φρεσκάδα της –και της συγχωρούμε το γεγονός ότι εξ’αιτίας της φάγαμε στη μάπα και πέντε κακόγουστα, κρύα και οδυνηρά Scary Movie. (Το αστείο της υπόθεσης; Ο τίτλος της ταινίας προοριζόταν αρχικά να είναι… Scary Movie!)

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, είναι η απολαυστικότερη «κραυγή» στην ιστορία του κινηματογράφου!

---

GEEKY TRIVIA
Οι σκηνές που είναι γυρισμένες στο γυμνάσιο, ήταν προγραμματισμένες να κινηματογραφηθούν στο Santa Rosa High School της Καλιφόρνια. Όταν, όμως, τα μέλη του σχολικού συμβουλίου διάβασαν το σενάριο και συνειδητοποίησαν ότι η ταινία δεν ήταν… κωμωδία, όπως νόμιζαν αρχικά, αρνήθηκαν να γίνει το γύρισμα. Η παραγωγή αναγκάστηκε να μεταφερθεί σε άλλο σχολείο και ο Wes Craven πήρε το αίμα του πίσω στους τίτλους τέλους, όπου στο κομμάτι των ευχαριστιών πρόσθεσε ένα καθόλου διακριτικό: «NO THANKS WHATSOEVER TO THE SANTA ROSA CITY SCHOOL DISTRICT GOVERNING BOARD». Ξενέρωτοι!

---

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η μεγάλη επιτυχία της ταινίας οδήγησε σε ακόμη δύο σίκουελ, οι ιδέες για τα οποία ήταν ήδη γραμμένες από τον Williamson που ούτως ή άλλως προόριζε το φιλμ να οδηγήσει σε franchise. Έντεκα χρόνια μετά το τέλος της τριλογίας, ένα νέο σίκουελ γυρίστηκε, με σκοπό να ξεκινήσει νέα τριλογία. Όλα τα σίκουελ πατάνε στο ίδιο μοτίβο «αυτοεπίγνωσης».

• Scream 2 (1997) ★
★
★
★★
  H Sidney είναι πλέον φοιτήτρια και αυτή τη φορά ένας νέος δολοφόνος αντιγράφει τους αρχικούς φόνους του Woodsboro, ενώ η ίδια δείχνει να είναι πάλι στο μάτι του κυκλώνα. Η ταινία, στα χνάρια της πρώτης, έχει τους ήρωές της να καυτηριάζουν τις συμβάσεις των σίκουελ ταινιών τρόμου, πέφτοντας πάλι θύματα σε αυτές.
  Από τις σπάνιες περιπτώσεις που η συνέχεια καταφέρνει να ξεπεράσει σε ποιότητα ακόμη και την αρχική ταινία (αν και δεν κατάφερε να την ξεπεράσει και σε εισπράξεις.)
• Scream 3 (2000) ★
★
★☆☆
  Αυτή τη φορά έχουμε μια ταινία μέσα σε ταινία, καθώς το σενάριο περιστρέφεται γύρω από τους φόνους των μελών του καστ της ταινίας «Stab 3»που είναι βασισμένη στην αληθινή ιστορία του Woodsboro! Η Sidney, που πλέον ζει αποτραβηγμένη από την κοινωνία, είναι και πάλι το πρόσωπο-κλειδί. Για ακόμη μία φορά, οι χαρακτήρες σατιρίζουν τα κλισέ που απαρτίζουν μια τυπική τριλογία θρίλερ. Η ταινία πήγε σαφώς χειρότερα από τις προηγούμενες, κυρίως επειδή απέκτησε έναν περισσότερο κωμικό τόνο.
• Scream 4 (2011) ★
★
★★☆
  Η Sidney επιστρέφει στο Woodsboro 15 χρόνια μετά τους πρώτους φόνους που συγκλόνισαν την τοπική κοινωνία. Μαζί της, όμως, επιστρέφει και ο Ghostface, καθώς οι φόνοι ξεκινούν και πάλι και, αυτή τη φορά, οι υποψίες βαραίνουν ακόμη και την ίδια. Η ταινία ξαναπαίρνει το πιο σκοτεινό και βίαιο ύφος της, αλλά τα πράγματα είναι διαφορετικά τώρα, καθώς οι κανόνες των θρίλερ έχουν αλλάξει με το πέρασμα του χρόνου και τα πάντα είναι πλέον πιθανά!
• Scream: The TV Series (2015-) ★
★
★☆☆
  Μεταφορά του franchise στη μικρή οθόνη, για λογαριασμό του MTV. Η σειρά, αντί να ακολουθήσει τα γεγονότα των ταινιών, τα επαναπροσδιορίζει. Το σενάριο περιστρέφεται γύρω από μια σειρά φόνων που λαμβάνουν χώρα μετά από ένα περιστατικό cyberbullying, οι οποίοι θυμίζουν μια σειρά από φόνους που είχαν γίνει παλιότερα στην ίδια πόλη. Αν και δίχασε κάπως τους κριτικούς, το κοινό την αγκάλιασε και η δεύτερη σεζόν ξεκινά μέσα στο 2016.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Απογοητευτικά τα νέα για τους φαν. Το Scream 4 υποτίθεται ότι θα ήταν το εφαλτήριο για μια νέα τριλογία, αν τα πήγαινε καλά στις εισπράξεις. Παρόλα αυτά, μετά την επιτυχημένη έλευση της τηλεοπτικής σειράς, οι παραγωγοί των ταινιών δήλωσαν κατηγορηματικά ότι δεν θα υπάρξει νέα ταινία, καθώς η σειρά είναι μια καλή ευκαιρία για να βρει νέα ζωή και κοινό το franchise.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ: