A Simple Favor: Τι είναι μια χάρη μεταξύ φιλενάδων;

Σκηνοθεσία: Paul Feig
Σενάριο: Jessica Sharzer
Μουσική: Theodore Shapiro
Ηθοποιοί: Anna Kendrick, Blake Lively, Henry Golding
Είδος: Black Comedy, Mystery
Αξιολόγηση: ★★★★☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★☆☆☆☆
Φρίκη: ★☆☆☆☆
Τρόμος: ★☆☆☆☆
Αγωνία: ★★★☆☆

A SIMPLE FAVOR (2018)
Μπήκε για τα καλά η άνοιξη, οπότε σου έχω κάτι φρέσκο, χαρούμενο και γεμάτο χρώμα, λουλούδια και ζωντάνια για σήμερα! Μην μπερδεύεσαι, όμως! Μπορεί η σημερινή πρόταση να μη διαθέτει τη σκοτεινή ατμόσφαιρα και τη μαυρίλα των συνηθισμένων θρίλερ, αλλά δεν υστερεί καθόλου σε αγωνία και μυστήριο!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η Stephanie είναι μια μόνη μητέρα που ζει την κλασική, προαστιακή ζωή μιας μέσης μητέρας: φροντίζει με τον γιο της, ασχολείται ενεργά με τις εκδηλώσεις της κοινότητας και του σχολείου και διατηρεί ένα vlog με συνταγές και χειροτεχνίες για τις υπόλοιπες μητέρες. Ώσπου συναντά την Emily, τη μητέρα ενός συμμαθητή του γιου της, η οποία είναι το άκρως αντίθετο από την Stephanie. Έχει καριέρα στον χώρο της μόδας, είναι δυναμική, ατρόμητη και χωρίς ταμπού. Οι δυο φαινομενικά αταίριαστες γυναίκες θα αναπτύξουν μια περίεργη φιλία μεταξύ τους και η Stephanie θα αρχίσει δειλά δειλά να βγαίνει από το καβούκι της και να αποκτά νέες εμπειρίες. Μέχρι τη μέρα που η Emily θα εξαφανιστεί μυστηριωδώς, αφού παρακαλέσει τη νέα της φίλη να προσέχει προσωρινά τον γιο της. Η Stephanie, σε συνεργασία με τον σύζυγο της Emily, θα κινήσει γη και ουρανό για ν’ ανακαλύψει τι της συνέβη, μόνο που στην πορεία θα αρχίσει να ανακαλύπτει το ένα αναπάντεχο μυστικό μετά το άλλο…

Η ταινία είναι βασισμένη στο παρθενικό μυθιστόρημα της Darcey Bell, το οποίο είναι τόσο καλογραμμένο και καθηλωτικό, ώστε τα δικαιώματα για τη μεταφορά του στον κινηματογράφο αγοράστηκαν πριν καν εκδοθεί! Αποτελεί μόλις τη δεύτερη ταινία του Feig που δεν είναι αποκλειστικά κωμωδία, παρόλα αυτά αποφάσισε να την κινηματογραφήσει σαν μια καλοφωτισμένη κωμωδία, ώστε να γίνεται ακόμη πιο έντονη η αντίθεση με τα πιο «σκοτεινά» σημεία της πλοκής.

Η όλη αισθητική της ταινίας είναι στυλιζαρισμένη με κάποιες νότες από φιλμ noir, ενώ οι ερμηνείες του πρωταγωνιστικού διδύμου είναι δυνατές, με αυτήν της Kendrick να κλέβει την παράσταση, ως μια συνεσταλμένη και άτολμη γυναίκα που αρχίζει σιγά σιγά να ξεπερνά τον εαυτό της και να ανακαλύπτει σταδιακά όλα αυτά που κρύβονται μέσα της –θετικά και αρνητικά. Υπάρχει απόλυτη ισορροπία ανάμεσα στα κωμικά στοιχεία και στο μυστήριο ή το δράμα και το αποτέλεσμα είναι μια διασκεδαστική παραγωγή που δεν θα σε κάνει καθόλου να βαρεθείς.

Αυτό που κρατάει, όμως, το ενδιαφέρον στα ύψη είναι οι συνεχείς ανατροπές και εκπλήξεις του σεναρίου. Η μια αποκάλυψη διαδέχεται την άλλη και το τοπίο αλλάζει διαρκώς, κάνοντας την εμπειρία πιο απολαυστική! Σίγουρα πρόκειται για ένα θρίλερ αρκετά διαφορετικό από τα τυποποιημένα και θα σε ξαφνιάσει ευχάριστα!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, κάνε μια απλή χάρη στον εαυτό σου και δες την σύντομα!

GEEKY TRIVIA
Η σχεδιάστρια των κοστουμιών έκανε έρευνα στο Instagram και μελέτησε αρκετές μαμάδες-vloggers, ώστε να πάρει έμπνευση για τα ρούχα που θα φορούσε ο χαρακτήρας της Kendrick στην ταινία! Η Lively, από την άλλη, απενεργοποίησε προσωρινά τον λογαριασμό της στο Instagram και άρχισε να ακολουθεί όσους λογαριασμούς είχαν το ίδιο όνομα με αυτό του χαρακτήρα της, μέχρι να κυκλοφορήσει η ταινία!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δεν παίρνει συνέχεια!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Δεν τη λες και Βέφα!

Η μέρα με τη νύχτα!

Ενδιαφέρον πορτρέτο!

Jennifer’s Body: She’s a maneater!

Σκηνοθεσία: Karyn Kusama
Σενάριο: Diablo Cody
Μουσική: Stephen Barton, Theodore Shapiro
Ηθοποιοί: Megan Fox, Amanda Seyfried, Adam Brody κ.α.
Είδος: Supernatural Horror, Black Comedy
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★☆☆☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

JENNIFER’S BODY (2009)
Ανοίγουν τα σχολεία, ευκαιρία για θρίλερ με φόντο τις σχολικές αίθουσες. Τη σημερινή πρόταση νομίζω ότι την είδα στον κινηματογράφο, αλλά δεν είμαι και τελείως σίγουρος –η ανάμνησή της είναι λίγο θολή στο μυαλό μου. Μπορεί να φταίει το ότι πρωταγωνιστεί η Megan Fox, η οποία δεν φημίζεται για την υποκριτική της δεινότητα. Από την άλλη, έχω δει και μεγαλύτερες μπούρδες στο σινεμά κατά καιρούς, οπότε το θεωρώ πολύ πιθανό!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η Anita και η Jennifer είναι κολλητές από μικρές, αν και ουσιαστικά δεν έχουν τίποτε κοινό μεταξύ τους. Κάποιο βράδυ πηγαίνουν σε ένα τοπικό μπαρ για να παρακολουθήσουν τη συναυλία ενός indie συγκροτήματος. Όταν ξεσπά μια καταστροφική πυρκαγιά στο μαγαζί, οι δυο φίλες χωρίζονται και η Jennifer φεύγει με το βανάκι του συγκροτήματος, παρά τις αντιρρήσεις της Anita. Το ίδιο βράδυ, η Jennifer εμφανίζεται στο σπίτι της φίλης της καλυμμένη με αίματα και συμπεριφέρεται αλλόκοτα. Από εκείνη τη στιγμή, η Anita αρχίζει να υποψιάζεται όλο και περισσότερο ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά με την κολλητή της και ότι ίσως η Jennifer που άφησε εκείνη τη νύχτα δεν είναι ακριβώς η ίδια με εκείνη που επέστρεψε…

Η ταινία, σε γενικές γραμμές, είναι ψυχαγωγική και διατηρεί το ενδιαφέρον σου ως το τέλος. Οι διάλογοι είναι έξυπνοι και καυστικοί και έχουν κάμποσες αναφορές στη σύγχρονη ποπ κουλτούρα, ενώ το σενάριο θεωρήθηκε από αρκετούς κριτικούς ως μια μεταφορά για τη γυναικεία σεξουαλικότητα, καθώς και μια πιο διερευνητική ματιά στις φιλίες και τους δεσμούς μεταξύ γυναικών. Αν και πολλοί επέκριναν κάποιες «καυτές» σκηνές μεταξύ των δύο πρωταγωνιστριών (και ακόμη και την ίδια την επιλογή της Fox) ως μια ξεδιάντροπη προσπάθεια να προσελκύσουν το αντρικό κοινό, η Cody αρνήθηκε κάθε σκοπιμότητα. Παραδόξως, η ταινία δεν τα πήγε και τόσο καλά στο κοινό αυτό και προσέλκυσε περισσότερες γυναίκες –πράγμα το οποίο ήλπιζε και η ίδια η Cody.

Το κοινό διχάστηκε πλήρως, πάντως, καθώς οι μισοί τη λάτρεψαν και τη θεώρησαν παρεξηγημένο διαμάντι και οι άλλοι μισοί την διέγραψαν κατευθείαν από τη μνήμη τους. Η αλήθεια είναι ότι εμένα δεν με ενθουσίασε ιδιαιτέρως. Ούτε την αγάπησα, ούτε τη μίσησα –και ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που δεν μου έμεινε και τόσο στο μυαλό. Παρά το έντονο στοιχείο φρίκης και τις, ομολογουμένως, καλές ερμηνείες (ναι, ακόμα και της Fox!), η ταινία χάνει λίγο, καθώς πασχίζει μάταια να βρει την ταυτότητά της. Ενώ λανσαρίστηκε κυρίως ως μαύρη κωμωδία, το κωμικό στοιχείο είναι ελάχιστο και δεν αρκεί για να δικαιολογήσει την κατηγοριοποίηση αυτή. Συν τοις άλλοις, ούτε οι τρομακτικές σκηνές είναι τόσο τρομακτικές, αν εξαιρέσουμε μερικά κλασικά jump scares.

Λίγο κωμωδία, λίγο δράμα, λίγο love story, λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι μου! Γενικά, «λίγη» η ταινία, με λίγα λόγια! (Οι ελπίδες μου για Πούλιτζερ όλο και εξανεμίζονται…) Παρόλα αυτά, η σεναριογράφος – η οποία έγινε γνωστή χάρη στην επιτυχία της πρώτης της ταινίας, του Juno– προτάθηκε για βραβείο από την Ένωση Σεναριογράφων και για το Jennifer’s Body. Γούστα είναι αυτά!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, το χάσαμε το κορμί, πατριώτη…

GEEKY TRIVIA
Η ταινία διαδραματίζεται στην φανταστική πόλη Devil’s Kettle (Τσαγιέρα του Διαβόλου), η οποία βρίσκεται σε έναν ομώνυμο καταρράκτη, τα νερά του οποίου εξαφανίζονται σε μια καταβόθρα, η οποία κανείς δεν γνωρίζει που οδηγεί. Ο συγκεκριμένος καταρράκτης, όμως, είναι απολύτως αληθινός (αν και στην ταινία παρουσιάζεται αρκετά διαφοροποιημένος), βρίσκεται σε εθνικό πάρκο της Μινεσότα και, πράγματι, οι επιστήμονες δεν έχουν καταλάβει ακόμη πού καταλήγει ό,τι πέφτει στην καταβόθρα. Μήπως εκεί πού πάνε και όλες οι χαμένες κάλτσες;

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Ε, όχι…

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Κούκου!

Φωτιά στα Σαββατόβραδα…

Μη σε ξεγελά η αθωότητά τους! Τα ελάφια είναι ύπουλα!