4/20 Massacre: Πες όχι στα ναρκωτικά!

Σκηνοθεσία: Dylan Reynolds
Σενάριο: Dylan Reynolds
Μουσική: Angela Winter Defoe
Ηθοποιοί: Jamie Bernadette, Vanessa Rose Parker, Stacey Danger κ.α.
Είδος: Slasher
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★★☆☆

4/20 MASSACRE (2018)
Τι κοινό έχουν τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου, η Πρωταπριλιά, το Χάλοουιν και κάμποσες ακόμα γιορτές, εθνικές ημέρες, αργίες και επέτειοι; Όλες έχουν αποκτήσει τις δικές τους ταινίες τρόμου με ανάλογη θεματολογία! Υπήρχε, όμως, μια πολύ ειδική Παγκόσμια Ημέρα που δεν είχε αυτή την τιμή –μέχρι πέρσι, τουλάχιστον: η 20^η Απριλίου! Τι ακριβώς γιορτάζει ο πλανήτης την αυριανή μέρα, θα αναρωτιέσαι! Η απάντηση είναι ότι δεν γιορτάζει ολόκληρος ο πλανήτης ακριβώς, αλλά… κάποιοι πιο μυημένοι!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Πέντε φίλες οργανώνουν μια πεζοπορία στο δάσος –ως είθισται στα θρίλερ- για να γιορτάσουν τα γενέθλια μίας από αυτές, τα οποία συμπίπτουν με το διήμερο της 20^ης Απριλίου. Χωρίς να το γνωρίζουν, όμως, το σημείο που επιλέγουν να κατασκηνώσουν βρίσκεται πολύ κοντά σε μια παράνομη φυτεία κάνναβης. Ενώ εκείνες είναι προετοιμασμένες για ένα διήμερο γεμάτο ποτό, τσιγαριλίκια και διασκέδαση, ο μυστηριώδης και αιμοδιψής φύλακας της φυτείας είναι αποφασισμένος να εξαλείψει κάθε απειλή που μπαίνει στην περιοχή του με κάθε μέσο…

Τι είναι αυτό το 420, λοιπόν, στο οποίο βασίζεται η ταινία; Ξεκίνησε ως μια κωδική λέξη πίσω στο 1971, όταν μια ομάδα φοιτητών αποφάσισε να ανακαλύψει την τοποθεσία μια εγκαταλειμμένης φυτείας κάνναβης και ως ώρα συνάντησης επέλεξε τις 4.20 το πρωί. Από τότε, εξελίχθηκε σε αργκό για τη χρήση μαριχουάνας και πλέον αποτελεί ένα ολόκληρο κίνημα της κουλτούρας της κάνναβης και έχει γεννήσει ολόκληρα φεστιβάλ και εορτασμούς ως «αντι-γιορτή» των ενθουσιαστών αυτής. Η 20^η Απριλίου (για ευνόητους λόγους) έχει οριστεί ως εθνική ημέρα, κατά την οποία οι φαν ανά τον πλανήτη μαζεύονται και οργανώνουν διάφορα happening, από ομαδικό κάπνισμα στις 4.20 το πρωί ή το απόγευμα μέχρι ειρηνικές διαδηλώσεις υπέρ της αποποινικοποίησης.

Ήταν θέμα χρόνου, λοιπόν, να γυριστεί ένα φιλμ που να στοχεύει και σε αυτό το κοινό! Η ταινία ισορροπεί ανάμεσα στο σοβαρό και το αστείο, προσπαθώντας απεγνωσμένα να μας πείσει ότι δεν είναι Β’ διαλογής. Δεν τα καταφέρνει και πολύ καλά, όμως. Αν και από άποψη production value είναι αρκετά προσεγμένη και καλοδουλεμένη, η σοβαροφάνεια που δείχνει έχει το αντίθετο αποτέλεσμα και καταλήγει να δείχνει πιο γελοία, αφού οι σοβαροί διάλογοι που προσπαθούν να δώσουν βάθος στους χαρακτήρες είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι με τα όσα εξωφρενικά διαδραματίζονται, καθώς και με την ίδια την παρουσία του δολοφόνου, ο οποίος μοιάζει να πετάχτηκε από καρτούν!

Οι ερμηνείες δεν είναι τόσο κακές όσο θα περίμενε κανείς σε μια ανάλογη ταινία, αλλά δεν μπορώ να πω το ίδιο και για ορισμένους από τους διαλόγους, οι οποίοι είναι είτε απελπιστικοί κακοί είτε βαρετοί και αδιάφοροι (ειδικά οι σοβαροί!) και κάνουν περιττή κοιλιά. Αν είσαι φαν των slasher, παρόλα αυτά, θα περάσεις ευχάριστα την ώρα σου (όσο ευχάριστα μπορείς να την περάσεις βλέποντας αποκεφαλισμούς και ξεκοιλιάσματα!) μια και τα επίπεδα φρίκης είναι υψηλά για low budget παραγωγή –αν εξαιρέσουμε μερικά εφέ που βγάζουν μάτι ότι είναι ψεύτικα (συμπτωματικά, ένα από αυτά είναι σε σκηνή που όντως βγαίνουν μάτια!)

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν τη δεις κι εσύ μαστουρωμένος θα σου αρέσει περισσότερο!

GEEKY TRIVIA
Στους τίτλους τέλους, ο δολοφόνος αποκαλείται «The Shape». Αυτό αποτελεί άμεση αναφορά στον εικονικό χαρακτήρα του Michael Myers στο Halloween, ο οποίος είχε την ίδια ονομασία στους τίτλους της αρχικής ταινίας.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Σοβαρά τώρα;

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Δεν δείχνουν χαρούμενες, επειδή δεν έχουν καπνίσει ακόμα…

Stealth mode…

Το αίμα ρέει άφθονο!