Winchester: Το σπίτι που έχτισαν τα φαντάσματα…

Σκηνοθεσία: The Spierig Brothers
Σενάριο: Tom Vaughan
Μουσική: Peter Spierig
Ηθοποιοί: Helen Mirren, Jason Clarke, Sarah Snook
Είδος: Supernatural Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

ΤΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα ☆☆☆☆☆
Φρίκη: ★☆☆☆☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★★☆☆

WINCHESTER (2018)
Σου έχω φρεσκαδούρα και πράμα που σαλεύει σήμερα! Έκανα μεγάλη χαρά όταν έμαθα ότι θα γυριζόταν ταινία με θέμα το σπίτι της Sarah Winchester, μια και είναι ένα από τα μέρη που θα ήθελα να επισκεφτώ κάποια στιγμή στη ζωή μου (ασχέτως αν θα κατάφερνα να βρω τραγικό θάνατο μέσα σε μισή ώρα το πολύ, πέφτοντας σε κάνα κρυφό φρεάτιο). Η χαρά μου διπλασιάστηκε όταν έμαθα ότι η Mirren θα είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο, διότι η τύπισσα τα σπάει. Μετά είδα την ταινία, ύψωσα τις γροθιές μου θυμωμένος στον αέρα και ούρλιαξα: «Γιατί, Θεέ; Γιατί;;;»

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η εταιρεία κατασκευής όπλων Winchester προσλαμβάνει τον ψυχίατρο Eric Price για να παραμείνει για λίγες μέρες στο σπίτι της κληρονόμου και ιδιοκτήτριας της επιχείρησης και να αποφανθεί αν είναι ψυχικά υγιής ώστε να παραμείνει στην ηγεσία. Όταν καταφτάνει στην έπαυλη μένει έκπληκτος από το κολοσσιαίο μέγεθός της και τον αλλόκοτο σχεδιασμό της. Όταν μαθαίνει ότι η Sarah Winchester θεωρεί πως την έχουν καταραστεί τα πνεύματα όσων σκοτώθηκαν από τα όπλα του συζύγου της και ότι ο μόνος τρόπος για να σπάσει την κατάρα είναι να συνεχίσει να χτίζει και να επεκτείνει την έπαυλη, είναι πεπεισμένος ότι η οικοδέσποινά του τρέφει αυταπάτες. Όμως, όσο παραμένει μέσα στο μυστηριώδες σπίτι, τόσο γίνεται μάρτυρας ανεξήγητων γεγονότων που όλο και ταρακουνούν τις πεποιθήσεις του…

Η ταινία είναι εν μέρει βασισμένη στην πραγματική ιστορία και τα περισσότερα στοιχεία που παρουσιάζονται είναι ιστορικά ακριβή. Η Sarah Lockwood Pardee ήταν η σύζυγος του William Wirt Winchester, ο οποίος απέκτησε την τεράστια περιουσία του χάρη στις ομώνυμες επαναληπτικές καραμπίνες που κατασκεύαζε η εταιρεία του. Απέκτησε μαζί του μια κόρη, η οποία όμως πέθανε μέσα σε λίγες μέρες. Όταν πέθανε και ο άντρας της από φυματίωση, η Sarah κληρονόμησε 20 εκατομμύρια δολάρια (στις μέρες μας θα ισοδυναμούσαν με μισό δισεκατομμύριο), το 50% της εταιρείας και ημερήσιο εισόδημα 1000 δολαρίων. Σύμφωνα με φήμες της εποχής, ένα μέντιουμ της είπε πως ήταν καταραμένη και ότι τα πνεύματα όσων σκοτώθηκαν από τις καραμπίνες του άντρα της ζητούσαν εκδίκηση. Ο μόνος τρόπος να σωθεί ήταν να μετακομίσει σε νέο σπίτι, το οποίο έπρεπε να συνεχίσει να χτίζει για το υπόλοιπο της ζωής της, ώστε να στεγάσει και να καθησυχάσει τα φαντάσματα. Αυτό και έκανε για τα επόμενα 36 χρόνια της ζωής της, αφού είχε συνεργεία που δούλευαν ασταμάτητα όλο το 24ωρο, χτίζοντας νέα δωμάτια!

Η ιστορία της Sarah Winchester είναι μια από τις πιο σαγηνευτικές και αλλόκοτες της αμερικανικής Ιστορίας και το παράξενο και δαιδαλώδες σπίτι της –το οποίο έχει διατηρηθεί ως τις μέρες μας και αποτελεί πόλο έλξης για χιλιάδες τουρίστες- θεωρείται το πιο στοιχειωμένο σπίτι της Αμερικής. Γι’ αυτό και είναι κρίμα μεγάλο που η ταινία αποτελεί απλώς ένα αναμάσημα όλων των ταινιών με στοιχειωμένα σπίτια. Όταν έχεις στα χέρια σου τέτοια ιστορία και τόσο πλούσιο υλικό και καταλήγεις να γυρίζεις ακόμη μια κλισεδιάρικη ταινία με φαντάσματα και jump scares που βλέπεις από χιλιόμετρα μακριά, τότε είσαι άξιος της μοίρας σου.

Το εντυπωσιακό και γεμάτο μυστικά οικοδόμημα, που θα έπρεπε να έχει την τιμητική του στην ταινία, καταλήγει απλώς ένα τυπικό ντεκόρ για μια μονότονη ιστορία φαντασμάτων. Η όποια προσπάθεια να πάρει μια πρωτότυπη τροπή το σενάριο –και στην αρχή, ομολογουμένως, έγινε μια έντιμη προσπάθεια γι’ αυτό- τελικά καταλήγει σε τετριμμένα μονοπάτια, κλισέ αποκαλύψεις και ανατροπές και την κλασική, τελική αναμέτρηση στην οποία καταλήγουν οι ταινίες του είδους. Οι αξιόλογες ερμηνείες δεν σώζουν την κατάσταση και σε καμιά περίπτωση δεν καταφέρνεις να δεθείς με τους χαρακτήρες –ίσα ίσα που εύχεσαι να ψοφήσουν μερικοί από αυτούς, μπας και δεις κάνα πνεύμα παραπάνω.

Η όλη εκτέλεση ήταν απογοητευτικότατη και δεν απορώ που η ταινία έφαγε θάψιμο, αφού υπόσχεται πολλά, αλλά σε αφήνει, τελικά, με τη γλύκα. Παρόλα αυτά, ως ταινία εποχής παίρνει άριστα όσον αφορά την ενδυματολογία και τα σκηνικά, τα οποία καταφέρνουν να κλέψουν την παράσταση -ασχέτως αν μόνο ένα μικρό μέρος των γυρισμάτων έγινε στο αυθεντικό σπίτι, λόγω περιορισμένου χώρου.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πιες έναν καφέ και κάνε μια προσπάθεια να τη δεις, αλλιώς κλείσε εισιτήρια για Καλιφόρνια και πήγαινε να επισκεφτείς το original!

GEEKY TRIVIA
Η έπαυλη είναι ένα τεράστιο, τετραώροφο οικοδόμημα (πριν το σεισμό του Σαν Φρανσίσκο το 1906, ήταν επταώροφο!), έχει πάνω από 160 δωμάτια και καλύπτει συνολική έκταση 24.000 τετραγωνικών μέτρων! (Δεν τολμώ να φανταστώ καν τι ΕΝΦΙΑ θα πλήρωνε!) Είναι, μάλιστα, τόσο δαιδαλώδες και αχανές, που μόλις πρόσφατα –το 2016- ανακαλύφθηκε και ένα νέο δωμάτιο κρυμμένο σε κάποια σοφίτα!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Έτσι που τα κατάφεραν, τι μέλλον να έχει;

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Αν χαθείς εκεί μέσα παίζει να σε βρούνε και μετά από κάνα χρόνο!

Βλέμμα που κόβει κώλους!

Τόσα δωμάτια, όλο και κάποιος ανεπιθύμητος γείτονας θα σου τύχει…

Poltergeist: Είναι εδώ! Και δεν έχουν έρθει για καλό…

Σκηνοθεσία: Tobe Hooper
Σενάριο: Steven Spielberg, Michael Grais, Mark Victor
Μουσική: Jerry Goldsmith
Ηθοποιοί: JoBeth Williams, Graig T. Nelson, Beatrice Straight κ.α.
Είδος: Supernatural Horror
Αξιολόγηση: ★★★★★

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★☆☆☆
Φρίκη: ★★★☆☆
Τρόμος: ★★★★★
Αγωνία: ★★★★★

POLTERGEIST (1982)
Επιστροφή στα κλασικά, με ένα πετυχημένο θρίλερ που έγραψε ιστορία, έδωσε -πιθανότατα- έμπνευση σε κάμποσες μελλοντικές ταινίες και απέκτησε πρόσφατα και αυτό το remake του, μια και έχουν στερέψει οι ιδέες κι έχουν βαλθεί να κανιβαλίσουν όλα τα παλιά, εκεί στο Hollywood…

TI MAΣ ΛΕΣ;
Το ζεύγος Freeling και τα τρία παιδιά τους ζούνε μια ήσυχη ζωή στην Cuesta Verde, μια νεόδμητη κοινότητα στα προάστια, όπου ο πατέρας εργάζεται ως εργολάβος. Όταν η μικρότερη κόρη της οικογένειας, η Carol Anne, αρχίζει να μιλάει με την τηλεόραση της οικογένειας, όλοι νομίζουν ότι έχει αποκτήσει απλώς έναν φανταστικό φίλο, μέχρι που διάφορα παραφυσικά φαινόμενα μέσα στο σπίτι τραβούν την προσοχή των υπολοίπων. Όταν, όμως, τα φαινόμενα μετατρέπονται από άκακα περιστατικά σε επικίνδυνες επιθέσεις με αποκορύφωμα την εξαφάνιση της Carol Anne, τότε η οικογένεια θα αναζητήσει τη βοήθεια ειδικών…

Η ταινία από σπόντα δεν είναι του Spielberg, ο οποίος εκτελεί μόνο χρέη παραγωγού-σεναριογράφου, διότι εκείνη την περίοδο γύριζε το E.T. ο Εξωγήινος και ένας από τους όρους του συμβολαίου του ήταν να μη γυρίσει άλλη ταινία στο ενδιάμεσο. Φυσικά, οι κακές γλώσσες λένε ότι ο Hooper είχε μόνο τυπικά τον σκηνοθετικό ρόλο, καθώς ήταν απλώς ένα ανδρείκελο που έκανε, ουσιαστικά, ό,τι του έλεγε ο Spielberg. Σημασία έχει ότι η ταινία είναι μια από τις καλύτερες ταινίες τρόμου που έχουν γυριστεί ποτέ, οπότε σκασίλα μας ποιος τη γύρισε τελικά! Το Poltergeist υλοποιήθηκε σε μια εποχή που το είδος δεν είχε κορεστεί τελείως από πανομοιότυπες ταινίες με στοιχειωμένα σπίτια, αλλά αυτό δεν παίζει ρόλο, αφού καταφέρνει ούτως ή άλλως να διαχωρίσει σεναριακώς τη θέση του, γλιτώνοντας από αρκετά κλισέ.

Δεν έχουμε το τυπικό στόρυ όπου το σπίτι είναι στοιχειωμένο και ο μόνος που το ξέρει είναι το παιδί ή η μάνα, που κανένας δεν πιστεύει, μέχρι το μεγάλο μπαμ στο τέλος, όπου οι τοίχοι αρχίζουν να ματώνουν και τα λοιπά τετριμμένα. Γλιτώνουμε όλο αυτό το δράμα, αφού ολόκληρη η οικογένεια μαθαίνει και αποδέχεται από αρκετά νωρίς στην ταινία την ύπαρξη του μεταφυσικού στοιχείου και έτσι μας μένει χρόνος για να μπούμε στο ψητό. Εντάξει, μερικά κλισεδάκια δεν τα γλιτώνεις ποτέ, αλλά στην ουσία του το Poltergeist είναι μια… οικογενειακή ταινία τρόμου, αφού το κεντρικό μήνυμα που περνά είναι ότι στα δύσκολα οι οικογένειες έρχονται πάντα πιο κοντά και κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να βοηθήσουν ένα μέλος που έχει την ανάγκη τους. Θα δάκρυζα, αν στο ενδιάμεσο δεν μου έκοβαν τη χολή κάμποσες τρομακτικές σκηνές που μετριάζουν το μελόδραμα!

Η ταινία έχει αρκετά καλά εφέ για την εποχή στην οποία γυρίστηκε (εκτός από μια δυο σκηνές που κάνουν μπαμ ότι είναι ψεύτικες, αλλά μιλάμε για τα 80s –αν δεν δεις και λίγη μαριονέτα και ψεύτικο αίμα, δεν λέει!) Έχει αρκετή αγωνία από την αρχή ως το τέλος, καθώς και μπόλικες σκηνές τρόμου που θα σε κάνουν να χώσεις τα νύχια σου στο κάθισμα ή στο μπούτι του άτυχου που κάθεται δίπλα σου, αν τη δεις με παρέα! Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές, η μουσική που επενδύει την ταινία απόκοσμα μαγευτική και η πλοκή σε κρατά καθηλωμένο. Τι άλλο θες; Εκτός από έναν εξορκιστή…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν δεν το έχεις δει, δες το πριν το remake! Δεν είναι τυχαίο ότι η αρχική ταινία εξακολουθεί να μαζεύει επαίνους τόσες δεκαετίες μετά τη διανομή της.

GEEKY TRIVIA
Το Poltergeist είναι ένα από τα ελάχιστα τυχερά franchise που έχουν την ολόδική τους κατάρα, καθώς διάφορα ατυχή γεγονότα έχουν συνδεθεί με αυτό! Έχουμε και λέμε:
α) η Dominique Dunne, που υποδύεται τη μεγάλη αδελφή, στραγγαλίστηκε από τον πρώην της λίγο μετά την κυκλοφορία της ταινίας. Αυτός είναι ο λόγος που ο χαρακτήρας της δεν αναφέρεται καν στα σίκουελ.
β) ο 60χρονος Julian Beck, που υποδυόταν τον κακό στη δεύτερη ταινία, πέθανε από καρκίνο του στομάχου (τον οποίο τον είχε πριν δεχτεί τον ρόλο, φυσικά!)
γ) ο Will Sampson, επίσης από τη δεύτερη ταινία, πέθανε από νεφρική ανεπάρκεια μετά από επέμβαση και
δ) η Heather O’Rourke, που υποδυόταν την Carol Anne πέθανε σε ηλικία 12 ετών, μετά την ολοκλήρωση και της τρίτης ταινίας, κατά τη διάρκεια επέμβασης.
Πολλοί πιστεύουν ότι για την κακοτυχία ευθύνεται η χρήση… αληθινών σκελετών στα γυρίσματα! Ε, γυρεύοντας πήγαιναν!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία έδωσε δύο σίκουελ και πολύ πρόσφατα απέκτησε και ένα αρκετά αξιοπρεπές remake.

• Poltergeist II: The Other Side (1986) ★★★☆☆
  Ένα χρόνο μετά τα περιστατικά της πρώτης ταινίας, η οικογένεια Freeling έρχεται ξανά αντιμέτωπη με μια υπερφυσική απειλή που κυνηγά την Carol Anne. Το σίκουελ έχει άμεση σύνδεση με την ιστορία της αρχικής ταινίας, την οποία εξελίσσει περισσότερο.
• Poltergeist III (1988) ★★☆☆☆
  Τελική ταινία της αρχικής τριλογίας, με την Carol Anne να μένει αυτή τη φορά στο Σικάγο με τη θεία της, σε έναν ουρανοξύστη. Όμως, τα πνεύματα την έχουν ακολουθήσει κι εκεί, διότι αν μη τι άλλο, οι νεκροί είναι επίμονοι και έχουν και αρκετό χρόνο για σκότωμα. Αν έχεις κι εσύ, δες το κι αυτό.
• Poltergeist (2015) ★★★★☆
  Καλογυρισμένο και εξίσου ατμοσφαιρικό remake της αρχικής ταινίας, το οποίο έχει μείνει ως επί το πλείστον πιστό στο πρωτότυπο.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δεν έχει γίνει ακόμη γνωστό αν η Fox θα προχωρήσει και σε σίκουελ, στοχεύοντας σε μια νέα τριλογία. Ίσως ευθύνεται και το γεγονός ότι οι κριτικές του remake ήταν αρκετά χλιαρές. Αλλά μια και τα έβγαλε τα λεφτά του, ποτέ μην λες ποτέ!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Η αθωότητα προσωποποιημένη…

Φάντασμα με αρχιτεκτονικές ανησυχίες…

Εντάξει, τέρμα η κρεατοφαγία για κάνα εξάμηνο…

The Awakening: Υπάρχει κάτι εκεί έξω;

Σκηνοθεσία: Nick Murphy
Σενάριο: Stephen Volk, Nick Murphy
Μουσική: Daniel Pemberton
Ηθοποιοί: Rebecca Hall, Dominic West, Imelda Staunton
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★★★

ΤΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα ★☆☆☆☆
Φρίκη: ★★☆☆☆
Τρόμος: ★★★★☆
Αγωνία: ★★★★☆

THE AWAKENING (2011)
Σήμερα έχει βρετανική ταινία το μενού. Το Studiocanal και το BBC Films συνεργάζονται και πάλι, αυτή τη φορά σε μία ταινία εποχής με έντονο το παραφυσικό στοιχείο. Οι Βρετανοί φημίζονται για την εμμονή τους στη λεπτομέρεια και στο αισθητικό αποτέλεσμα και αυτή η ταινία είναι ένα πολύ αξιόλογο παράδειγμα. Ταυτόχρονα, δεν υπάρχει καλύτερο σκηνικό για μία ταινία τρόμου με φαντάσματα, από ένα ανατριχιαστικά μουντό, αχανές και κρύο οικοτροφείο κάπου στην απομονωμένη βρετανική εξοχή.

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η Florence –η οποία έχασε τον αρραβωνιαστικό της στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο- είναι συγγραφέας που ασχολείται με παραφυσικές απάτες, ενώ παράλληλα συνεργάζεται με τις αρχές σε μια προσπάθειά της να ανακαλύψει και να ξεσκεπάσει όλους τους τσαρλατάνους που – με το αζημίωτο- υποκρίνονται ότι επικοινωνούν με τον κόσμο των πνευμάτων. Σύντομα δέχεται την επίσκεψη του Robert, ενός καθηγητή σε οικοτροφείο αρρένων, ο οποίος την καλεί να ερευνήσει τον μυστηριώδη θάνατο ενός μαθητή του και κατά πόσο αυτός σχετίζεται με τις φημολογούμενες θεάσεις του φαντάσματος ενός νεαρού αγοριού. Η Florence είναι πεπεισμένη ότι το φάντασμα είναι απλώς μία περίτεχνη φάρσα και ο θάνατος του μαθητή οφείλεται σε άλλους λόγους, οπότε ξεκινά έναν αγώνα δρόμου για να ανακαλύψει τον πραγματικό ένοχο…

Η ταινία διαδραματίζεται σε μια εποχή «για φαντάσματα», κατά την οποία διάφορα «μέντιουμ» και «πνευματιστές» βρίσκουν πρόσφορο έδαφος, αφού πολλοί είναι αυτοί που έχουν χάσει κάποιο αγαπημένο πρόσωπο και αναζητούν μία περάτωση στα βασανιστικά ερωτήματά τους. Άραγε ο αγαπημένος τους βρίσκεται κάπου καλά; Τους σκέφτεται; Έχει κάποιο μήνυμα να τους μεταφέρει; Το σενάριο παίζει για αρκετό διάστημα με την αντίληψή σου. Τι είναι αληθινό και τι όχι; Υπάρχει κάποια υπερφυσική απειλή στον αέρα, ή έχουν όλα τη λογική τους εξήγηση; Ευθύνεται όντως ένα πνεύμα για τον μυστηριώδη θάνατο του μαθητή ή μήπως κάποιος άλλος κρύβεται πίσω απ’ όλα;

Στο επίκεντρο όλων αυτών των ερωτημάτων βρίσκεται η ηρωίδα, σκληρή, μεθοδική και κυνική, η οποία δεν θα σταματήσει πουθενά προκειμένου να αποκαλύψει την αλήθεια. Η δουλειά της δεν είναι εύκολη, αφού πρέπει καθημερινώς να αντιμετωπίζει τη δυσπιστία και τα ειρωνικά βλέμματα των αντρών που την περιβάλλουν, καθώς η ταινία διαδραματίζεται σε μια περίοδο που οι γυναίκες ακόμη παλεύουν για τα δικαιώματα και την ισότητά τους. Ταυτόχρονα, όμως, η σταυροφορία της αυτή κρύβει και μία ενδόμυχη ελπίδα. Την ελπίδα ότι μέσα σε όλους αυτούς τους απατεώνες ίσως βρεθεί και κάποιος αυθεντικός που να μπορεί να δώσει απαντήσεις στα δικά της ερωτήματα που θα κληθεί να ξεπεράσει την όποια δυσπιστία της και να ανοιχτεί στην πιθανότητα να υπάρχει κάτι εκεί έξω –κάτι που να ξεπερνά την ανάγκη της για εκλογίκευση και υποταγή στους φυσικούς νόμους…

Κάποια στιγμή θα νιώσεις σίγουρος ότι μάντεψες την αλήθεια και γνωρίζεις ποια είναι η μεγάλη ανατροπή της ταινίας. Και θα κάνεις λάθος! Διότι, αν και –φαινομενικά- η ταινία βαδίζει σε γνωστά μονοπάτια, στο τέλος καταφέρνει να σε αφήσει με το στόμα ανοιχτό. Μπορεί να μην αποφεύγει τελείως κάποια κλισέ του είδους, αλλά σίγουρα καταφέρνει να δώσει μία φρέσκια πνοή και να σε ανταμείψει πλήρως. Η γνώμη μου; Μην προσπαθήσεις καν να μαντέψεις το τέλος. Κουκουλώσου με το πάπλωμα, βρες καλή παρέα να βρίσκεται ξαπλωμένη δίπλα σου και αφέσου απλώς στην ανατριχιαστική ατμόσφαιρα της ταινίας, αφήνοντας την ιστορία να κυλήσει μόνη της, παρασύροντάς σε.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, εννοείται πως θα τη δεις!

GEEKY TRIVIA
Η ανατριχιαστική έπαυλη στην οποία γυρίστηκε η ταινία ονομάζεται Manderston House και πρωτοχτίστηκε κάπου στις αρχές του 1700. Έχουν γυριστεί άλλες 5 ταινίες εκεί (οι περισσότερες, βρετανικές παραγωγές) και είναι ανοιχτή στο κοινό κάποιες μέρες, ενώ μπορείς να τη νοικιάσεις και για τον γάμο σου, για κάποιο πάρτυ ή κάποια άλλη εκδήλωση. Όπου όλοι θα σκοτωθούν φριχτά από τα πνεύματα των προηγούμενων ιδιοκτητών, υποθέτω.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δεν χωράει συνέχεια στην ταινία αυτή κι ούτε χρειάζεται!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Ώρα για σεάνς!

Τα μισά κτίρια στο Ηνωμένο Βασίλειο μοιάζουν στοιχειωμένα εξ’ όψεως και μόνο!

Κουκλόσπιτα και θρίλερ ποτέ δεν είναι καλός συνδυασμός!

Oculus: Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου…

Σκηνοθεσία: Mike Flanagan
Σενάριο: Mike Flanagan, Jeff Howard
Μουσική: The Newton Brothers
Ηθοποιοί: Karen Gillan, Brenton Thwaites, Rory Cochrane κ.α.
Είδος: Psychological Horror, Supernatural Horror
Αξιολόγηση: ★★
★
★

☆

ΤΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
★
☆☆☆
Φρίκη: ★
★
★
☆☆
Τρόμος: ★
★
★
★
☆
Αγωνία: ★
★
★
★
★


OCULUS (2013)
Τη σημερινή ταινία την είχα λατρέψει πριν καν προβληθεί, για έναν και μόνο λόγο, ο οποίος ακούει στο όνομα Karen Gillan. Αν είσαι κι εσύ φαν του Doctor Who, θα την γνωρίζεις ήδη ως την πολυαγαπημένη Amelia Pond, μία από τους συντρόφους του Ενδέκατου Γιατρού. Αν δεν είσαι φαν, τότε θα τη γνωρίζεις πιθανότατα ως Nebula από το Guardians of the Galaxy. Αν δεν την ξέρεις ούτε από εκεί, τότε είσαι πιθανότατα ένας πολύ βαρετός άνθρωπος που παρακολουθεί μόνο κοινωνικά δράματα εποχής και καουμπόικα…

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η Kaylie εντοπίζει έναν καθρέφτη-αντίκα που ανήκε κάποτε στην οικογένειά της, με σκοπό να αποδείξει ότι μέσα του κρύβεται μια σατανική, υπερφυσική δύναμη η οποία οδηγεί τους ανθρώπους στην παράνοια. Πεπεισμένη ότι ο καθρέφτης ευθύνεται για την τραγωδία που βρήκε και τη δική της οικογένεια πριν από αρκετά χρόνια, πειραματίζεται μαζί του στο παλιό σπίτι τους, καταγράφοντας σε κάμερα τις εμπειρίες της. Μαζί της βρίσκεται ο αδελφός της, ο οποίος, όμως, είναι πεπεισμένος ότι τα πράγματα δεν συνέβησαν όπως υποστηρίζει η Kaylie και ότι όλες οι αναμνήσεις της είναι μια προσπάθεια του μυαλού της να εκλογικεύσει τα τραυματικά περιστατικά που βίωσε. Ποιος από τους δύο έχει δίκιο, τελικά;

Το Oculus είναι μια αρκετά προσεγμένη παραγωγή, με έξυπνο και καλογραμμένο σενάριο που σε απορροφά και δυνατές ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές (μεγάλους και μικρούς). Δικαίως απέσπασε θερμότατες κριτικές από κοινό και κριτικούς. Είναι βασισμένο στην ιστορία τρόμου μικρού μήκους Oculus: Chapter 3 – The Man with the Plan, του ίδιου σκηνοθέτη, η επιτυχία της οποίας τράβηξε την προσοχή διάφορων στούντιο. Και ενώ οι αρχικές βλέψεις των παραγωγών ήταν να γυριστεί με τη μορφή found footage, ο Flanagan αντιστάθηκε σθεναρά σε αυτή την προοπτική –και πολύ καλά έκανε!

Η πλοκή είναι μοιρασμένη σε δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους -το παρελθόν και το παρόν- αλλά καθώς εξελίσσεται η ιστορία, οι δυο περίοδοι όλο και συγκλίνουν. Παράλληλα, καταφέρνει να παίξει σε μεγάλο βαθμό με την αντίληψή σου, αφού η πραγματικότητα και το φανταστικό μπλέκονται περίτεχνα μεταξύ τους, σε σημείο να είσαι καχύποπτος για το κάθε τι που βλέπεις να εκτυλίσσεται. Και ενώ η κεντρική ιστορία ακούγεται σαν κάτι το γνώριμο και κλασικό, παρόλα αυτά καταφέρνει να ξεχωρίσει και να διαφοροποιηθεί, κυρίως χάρη στην ευρηματικότητα της αφήγησης και μερικές σκόρπιες ανατροπές. Δεν προσθέτει κάτι το καινούριο στο genre, αλλά σαφώς του κάνει ένα μικρό λίφτινγκ και του δίνει μια αίσθηση φρεσκάδας!

Η ταινία δίνει μεγαλύτερη έμφαση στο σασπένς και τον ψυχολογικό, κυρίως, τρόμο, παρά τη φρίκη –χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει 2-3 σκηνές που θα σε κάνουν να ανατριχιάσεις ή να αηδιάσεις! Το σενάριο εκτυλίσσεται αργά και σταθερά, χωρίς περιττές βιασύνες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι γίνεται βαρετό. Το μόνο αρνητικό σημείο της είναι ότι προς το τέλος το παρακάνει κάπως με τις συνεχείς ενάλλαγες ανάμεσα στο τώρα και το τότε και ίσως κουράζει ή μπερδεύει λίγο, οπότε θέλει καθαρό μυαλό πριν κάτσεις να τη δεις! Σε γενικές γραμμές, όμως, πρόκειται για κάτι ατμοσφαιρικό, έξυπνο και τρομακτικό που θα σε καθηλώσει!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, σκέπασε όλους τους καθρέφτες στο σπίτι και κάτσε να την απολαύσεις!

GEEKY TRIVIA
Η λέξη «oculus» έχει τρεις ερμηνείες: α) ένα κυκλικό ή οβάλ παράθυρο, β) το κυκλικό άνοιγμα στην κορυφή ενός θόλου και γ) μάτι.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Αν και το σενάριο αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο για κάμποσα sequel (και prequel, μη σου πω), δεν έχει ακουστεί κάτι για συνέχεια –παρά την εισπρακτική και κριτική επιτυχία της. Παρόλα αυτά, η ταινία θα αποκτήσει τέλη αυτού του Μαΐου το remake της στο… Bollywood, υπό τον τίτλο Dobaara: See Your Evil! Τώρα, αν θα έχει και χορευτικό στο τέλος, θα σε γελάσω!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Εγώ πάντως θα τον αγόραζα!

Δεν θα πλησίαζα, όμως, τόσο καλού κακού!

Καλή όρεξη!

The Forest: Μη βγεις από το μονοπάτι!

Σκηνοθεσία: Jason Zada
Σενάριο: Ben Ketai, Sarah Cornwell, Nick Antosca
Μουσική: Bear McCreary
Ηθοποιοί: Natalie Dormer, Taylor Kinney, Yukiyoshi Ozawa κ.α.
Είδος: Supernatural Horror
Αξιολόγηση: ★★

☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
☆☆☆☆
Φρίκη: ★
★
☆☆☆
Τρόμος: ★
★
☆☆☆
Αγωνία: ★
★
★
☆☆

THE FOREST (2016)
Όταν πρωτοέμαθα για τη σημερινή ταινία είχα ενθουσιαστεί αρκετά, καθώς το δάσος στο οποίο αναφέρεται, είναι υπαρκτό –και ένα από τα μέρη που ψήνομαι να επισκεφτώ κάποια μέρα (αν καταφέρω να μπω σε αεροπλάνο!) Μετά, δυστυχώς, είδα και το trailer και ο ενθουσιασμός μου μαράθηκε σαν γαρδένια στο κατακαλόκαιρο, καθώς υποψιάστηκα ότι η ταινία θα ήταν μία από τα ίδια, με τα κλασικά, ανέμπνευστα jump scares που μαστίζουν παρόμοιες παραγωγές. Δεν έπεσα και πολύ έξω, αλλά θα το συζητήσουμε παρακάτω αυτό!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η Sara λαμβάνει ένα τηλεφώνημα από την Ιαπωνία, που την ενημερώνει ότι η Jess –η δίδυμη αδελφή της, η οποία δουλεύει εκεί- είναι πιθανότατα νεκρή, καθώς τελευταία φορά εθεάθη να μπαίνει βαθιά στο Aokigahara, ένα πυκνό δάσος στο οποίο πηγαίνει όποιος θέλει ν’ αυτοκτονήσει. Η Sara είναι πεπεισμένη ότι η αδελφή της είναι ακόμη ζωντανή, καθώς τη συνδέει μαζί της ένας ιδιαίτερος δεσμός. Αποφασίζει να ταξιδέψει μέχρι την Ιαπωνία και να αναζητήσει την Jess μόνη της. Στο ξενοδοχείο θα γνωρίσει τον Aiden, έναν ρεπόρτερ που την ενημερώνει ότι σκοπεύει να επισκεφθεί το δάσος με έναν ντόπιο οδηγό και την προσκαλεί να τους ακολουθήσει, με αντάλλαγμα να τον αφήσει να διηγηθεί την ιστορία της.

Σίγουρα, το μεγαλύτερο ατού της ταινίας είναι το σκηνικό στο οποίο εκτυλίσσεται, το οποίο συμβάλλει στην ανατριχιαστική ατμόσφαιρα. Κάτι το οποίο το χρειάζεται, καθώς σε γενικές γραμμές η ταινία δεν είναι τόσο τρομακτική, μια και δεν καταφέρνει να σου δείξει κάτι που να μην το έχεις ήδη ξαναδεί σε δεκάδες θρίλερ ως τώρα. Εκ των πραγμάτων, οι περισσότερες από τις σκηνές που υποτίθεται ότι πρέπει να σε τρομάξουν είναι τόσο τετριμμένες που τις διαγράφεις με τη σειρά από λίστα που έχεις γράψει από πριν, ενώ τα plot twists τα βλέπεις να έρχονται από χιλιόμετρα μακριά! Επίσης: νισάφι πια με τις σκηνές ονείρου στα θρίλερ! Αν θέλαμε να δούμε τους ήρωες να βλέπουν τον έναν εφιάλτη μετά τον άλλο, θα ξαναβλέπαμε τα Nightmare on Elm Street!

Το σενάριο κυλά κάπως αργά στην αρχή, καθώς προσπαθεί να αναλύσει λίγο περισσότερο τους χαρακτήρες (τζάμπα κόπος). Δεν είναι κακό η ιστορία να παίρνει το πάσο της για να αναπτυχθεί, αρκεί αυτό να γίνεται ομαλά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, το τελευταίο μισάωρο της ταινίας καταλήγει να είναι τόσο γρήγορο, βιαστικό και αγχωτικό –στην προσπάθεια του σκηνοθέτη να εξηγήσει τα πάντα πριν το φινάλε- που νομίζεις ότι τρέχανε να προλάβουν να κλείσουν το γύρισμα και να μαζέψουν τα συμπράγκαλα για να μη χάσουν το τελευταίο τρένο!

Οι ερμηνείες, από την άλλη, δεν λένε και πολλά -εκτός ίσως από της πρωταγωνίστριας που είναι η μόνη που πήρε καλές κριτικές και η αλήθεια είναι πως βάζει τα δυνατά της η καημένη, αλλά όταν δεν σε βοηθάει και το σενάριο δεν μπορείς να κάνεις και θαύματα! Ευτυχώς που υπάρχει και το Game of Thrones και μας έχει ήδη αποδείξει ότι έχει υποκριτικό ταλέντο, διαφορετικά το Forest είναι από εκείνες τις ταινίες που χαντακώνουν καριέρες πριν καν αρχίσουν!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, κάπως ντεμί η κατάσταση. Ούτε πολύ καλή, ούτε τελείως χάλια, βλέπεται άνετα, χωρίς να κινδυνεύεις να κόψεις φλέβα!

GEEKY TRIVIA
Το Aokigahara είναι γνωστό και ως Suicide Forest ή Sea of Trees και εδώ και δεκαετίες αποτελεί προορισμό εκατοντάδων ανθρώπων που αποφασίζουν να δώσουν τέρμα στη ζωή τους. Λόγω της φήμης του, θεωρείται τόπος που μαστίζεται από δαιμονικές οντότητες. Παρόλα αυτά, τα γυρίσματα έγιναν σε ένα δάσος που βρίσκεται στη Σερβία, καθώς η ιαπωνική κυβέρνηση απαγορεύει το γύρισμα ταινιών στο Aokigahara. Η ίδια η πρωταγωνίστρια ταξίδεψε μέχρι εκεί για έρευνα και όταν κάποια στιγμή απομακρύνθηκε από το μονοπάτι για να τραβήξει φωτογραφίες, ο ξεναγός της δεν το κούνησε ρούπι από τη θέση του!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Το μέλλον της ταινίας βρίσκεται κρεμασμένο από ένα κλαδί, κάπου μέσα στο Aokigahara…

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Το ιδανικό μέρος για να μη σε βρούνε ποτέ…

…και αν σε βρούνε, θα είσαι σε αυτή την κατάσταση!

Θρίλερ είναι, ξέρεις από πριν ότι κάτι θα πεταχτεί!

Lights Out: Σήμερα τα φώτα κι ο φωτισμός…

Σκηνοθεσία: David F. Sandberg
Σενάριο: Eric Heisserer
Μουσική: Benjamin Wallfisch
Ηθοποιοί: Teresa Palmer, Gabriel Bateman, Alexander DiPersia κ.α.
Είδος: Supernatural Horror
Αξιολόγηση: ★★★★
☆

ΤΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★☆☆☆☆
Φρίκη: ★★☆☆☆
Τρόμος: ★★★★☆
Αγωνία: ★★★★★

LIGHTS OUT (2016)
Καλή χρονιά και χρόνια πολλά σε όλους τους εορτάζοντες της τελευταίας εβδομάδας. Μια και σήμερα είναι των Φώτων, δεν μπόρεσα ν’ αντισταθώ στον πειρασμό να παρουσιάσω μια ταινία με την ιδανική θεματολογία –αν και στο λίγο πιο κυριολεκτικό της! Νέα χρονιά ξεκίνησε, οπότε ας κάνω ποδαρικό με μια φρεσκαδούρα από το τρισκατάρατο 2016 που μας άφησε, το οποίο πήρε μαζί του το μισό καλλιτεχνικό στερέωμα…

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Μετά τον ανεξήγητο θάνατο του πατέρα του, ο μικρός Martin μένει μόνος με τη μητέρα του, Sophie, η οποία πάσχει από ψυχική διαταραχή και κατάθλιψη. Η Sophie περνάει τα βράδια της μιλώντας σε κάποια αόρατη φίλη, γεγονός που κρατά ξύπνιο τον Martin τις νύχτες. Όταν αυτό γίνεται αντιληπτό και στο σχολείο του, μια κοινωνική λειτουργός αποφασίζει να απευθυνθεί στη Rebecca, αδελφή του Martin, η οποία έχει μετακομίσει πλέον από το πατρικό της, καθώς δεν άντεχε τις ιδιοτροπίες της μητέρας της. Εκείνη αποφασίζει να βοηθήσει τον αδελφό της, όμως στην πορεία κάνει κάποιες τρομακτικές αποκαλύψεις γύρω από το παρελθόν της μητέρας της, αλλά και τη μυστηριώδη φίλη της, η οποία αποδεικνύεται λίγο πιο αληθινή απ’ ό,τι νόμιζαν όλοι…

Το Lights Out πρωτοεμφανίστηκε το 2013, ως ταινία τρόμου μικρού μήκους του Sandberg –ο οποίος, μάλιστα, έχει γυρίσει μπόλικα παρόμοια ταινιάκια, πολλά με έξυπνο σενάριο. Το φιλμ γυρίστηκε για έναν διαγωνισμό, έχει διάρκεια μόλις τριών λεπτών και πρωταγωνιστεί η σύζυγός του σκηνοθέτη, Lotta Losten (η οποία, μάλιστα, πήρε και ένα μικρό ρόλο στην κινηματογραφική μεταφορά, τιμής ένεκεν.) Παρότι έχασε στον διαγωνισμό, έσπασε το ίντερνετ όταν έγινε viral και πολλοί το χαρακτήρισαν ως ένα από τα τρομακτικότερα shorts που έχουν γυριστεί ποτέ. (Εντάξει, ωραίο μου φάνηκε εμένα, αλλά δεν έσκισα και το βρακί μου από ενθουσιασμό, ειδικά με το κλασικό jump scare της κακιάς ώρας στο τέλος!) Ο χαμός, πάντως, ήταν αρκετός για να τραβήξει την προσοχή κάμποσων ατζέντηδων που άρχισαν να κυνηγάνε τον Sandberg για να κλείσουν συμφωνία για ταινία μεγάλου μήκους. Κι έτσι, Sandberg και σύζυγος βρέθηκαν ως σύγχρονες Σταχτοπούτες στο Χόλυγουντ, όπου εκείνος είχε την ευκαιρία να γυρίσει την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του κι εκείνη… εμ… να παρατήσει τη δουλειά της στη Σουηδία (αλλά, τουλάχιστον, έχει ήδη κλείσει για την επόμενη ταινία τρόμου που θα σκηνοθετήσει ο άντρας της, οπότε θα πάρει μπρος η καριέρα της στην υποκριτική!)

Αν και υπήρχαν κάποιοι αρχικοί ενδοιασμοί για το αν θα μπορούσε ένα short χωρίς ιδιαίτερο σενάριο και backstory να «γεμίσει» τον χρόνο μιας κινηματογραφικής ταινίας, παρόλα αυτά ο Sandberg κατάφερε να φτιάξει ένα treatment του σεναρίου, το οποίο καθησύχασε τους παραγωγούς και πήρε το πράσινο φως. Η ταινία σημείωσε τεράστια επιτυχία και στα σινεμά -σε σημείο να βγάλει όλο το budget της μέσα στην πρώτη μέρα προβολής της- και ενθουσίασε, ως επί το πλείστον, κοινό και κριτικούς. Φυσικά, είχε ήδη μαζέψει μεγάλο φανατικό κοινό από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η παραγωγή της!

Ενώ το σενάριο είναι σχετικά απλό και ολίγον τι προβλέψιμο σε ορισμένα σημεία, η σκοτεινή ατμόσφαιρα και το κλειστοφοβικό κλίμα της ταινίας σε αποζημιώνουν για την όποια έλλειψη καινοτομίας. Μπορεί να πατάει σε κάποια από τα συνηθισμένα κλισέ του είδους, αλλά τουλάχιστον δεν το κάνει με τον κλασικό, ανέμπνευστο τρόπο. Η κεντρική πλοκή σε τραβάει από την αρχή και προσφέρεται για αρκετές ανατριχίλες, καθώς βασίζεται στο παιχνίδι με το φως και το σκοτάδι, δημιουργώντας έτσι ένα «τέρας» που -ενώ δεν αποτελεί κάτι το τόσο πρωτότυπο- αποδίδεται με αρκετά ευρηματικό τρόπο!
Οι ερμηνείες είναι πολύ καλές, η ιστορία κυλάει ομαλά, χωρίς να κάνει κοιλιά, η σκηνοθεσία και η φωτογραφία βοηθούν το σενάριο να λάμψει και οι στιγμές τρόμου είναι αρκετές και τόσο δυνατές όσο χρειάζεται για να σε συνοδεύουν αρκετές ώρες μετά το τέλος της ταινίας!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, σβήσε όλα τα φώτα -έτσι για να μπεις τελείως στο κλίμα- και απόλαυσέ το! Κατά προτίμηση, με παρέα!

GEEKY TRIVIA
Το σπίτι στο οποίο είναι γυρισμένη η ταινία, παίζει να είναι αγαπημένο σποτ των σκηνοθετών τρόμου, καθώς έχει ήδη χρησιμοποιηθεί στο γύρισμα των δύο ταινιών Ouija!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Εννοείται ότι έχει μέλλον, μετά από τέτοιο σουξέ! Το πράσινο φως για το σίκουελ δόθηκε μόλις ένα μήνα αφού ξεκίνησε να προβάλλεται στους κινηματογράφους και, για την ώρα, θα το αναλάβουν οι ίδιοι συντελεστές.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

‘Ηρθε η ώρα να την κάνεις τρέχοντας!

Η κουβέρτα δεν θα προσφέρει και μεγάλη προστασία…

Κάθε φως είναι χρήσιμο!