Event Horizon: Τι κρύβουν τα βάθη του διαστήματος;

Σκηνοθεσία: Paul W. S. Anderson
Σενάριο: Philip Eisner, Andrew Kevin Walker
Μουσική: Michael Kamen, Orbital
Ηθοποιοί: Laurence Fishburne, Sam Neill, Kathleen Quinian κ.α.
Είδος: Science Fiction Horror
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★☆☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

EVENT HORIZON (1997)
Άρχισε να προβάλλεται πριν λίγες μέρες το νέο κεφάλαιο στο saga του Alien (ευκαιρία να το ξαναθυμηθείς), οπότε σήμερα θα ταξιδέψουμε, τιμής ένεκεν, πάλι στο διάστημα και πέρα από αυτό –πιο πέρα κι από κει που κοκορεύεται ότι έχει φτάσει και το διαστημόπλοιο Enterprise! Τρόμος στο αχανές σύμπαν, λοιπόν, αλλά με μια ταινία που παίζει με πολύ πιο σκοτεινή και περίεργη θεματολογία από απλούς εξωγήινους με εκτοξευόμενα στόματα και οξύ για αίμα!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Μεταφερόμαστε στο 2047 και στο διαστημόπλοιο Lewis and Clark, το οποίο καλείται να ελέγξει ένα σήμα κινδύνου. Όταν το συνεργείο διάσωσης φτάνει στο σημείο εκπομπής του σήματος, συνειδητοποιούν ότι πρόκειται για το σκάφος Event Horizon, το οποίο εξαφανίστηκε μυστηριωδώς επτά χρόνια πριν, στο παρθενικό του ταξίδι. Το Event Horizon είχε αποστολή να δοκιμάσει μια πειραματική συσκευή που δημιουργούσε μια τεχνητή μαύρη τρύπα, μέσω της οποίας το ταξίδι στο διάστημα μπορούσε να γίνει ακόμη πιο σύντομο. Καθώς το σωστικό συνεργείο αρχίζει να αναζητά ίχνη ζωής, οι ανατριχιαστικές λεπτομέρειες γύρω από το ταξίδι του Event Horizon θα αρχίσουν να αποκαλύπτονται…

Η ταινία, δυστυχώς δεν κατάφερε να πείσει. Οι κριτικές ήταν απογοητευτικές, μια και όλοι τη θεώρησαν ένα κατώτερης ποιότητας κράμα Alien, Hellraiser και Οδύσσειας του Διαστήματος. Σαφέστατα καταφέρνει να δημιουργήσει μια σκοτεινή, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα (στο διάστημα εκτυλίσσεται, άλλωστε!) κι έχει αρκετές σκηνές αγωνίας ή φρίκης, αλλά στο σύνολό της μοιάζει κάπως αδύναμη, ενώ όσο εξελίσσεται η ιστορία γίνεται όλο και πιο πολύ «μια από τα ίδια». Γενικά, σου δίνει την αίσθηση ότι κάτι της λείπει, αλλά δεν μπορείς να διευκρινίσεις τι. Ίσως φταίει το γεγονός ότι το σενάριο είναι αρκετά προβληματικό. Σε κάποια σημεία μοιάζει να μην έχει συνοχή, αδυνατεί να εξερευνήσει όσο θα έπρεπε την κεντρική ιδέα στην οποία πατάει και την επεξεργάζεται επιφανειακά, ενώ δεν απαντά πλήρως σε όλα τα ερωτήματα που μπορεί να δημιουργηθούν.

Ίσως, όμως, να ευθύνεται γι’ αυτό και η ίδια η εταιρεία παραγωγής, που έβαλε το χεράκι της και τα έκανε όλα μπάχαλο, μια και ανάγκασε τον σκηνοθέτη να κόψει μισή ώρα από τη συνολική διάρκεια και να αφαιρέσει τις περισσότερες σκηνές με αίμα και βία (και είχε μπόλικο πράμα!) Τεράστιο ξενέρωμα αν σκεφτούμε ότι για χάρη του Event Horizon ο Paul W. S. Anderson απέρριψε την πρόταση να σκηνοθετήσει το X-Men του 2000, επειδή ήθελε να γυρίσει μια ταινία πιο «σκοτεινή» και φρικιαστική. Τουλάχιστον έβγαλε και με το παραπάνω το απωθημένο του λίγα χρόνια αργότερα, με το Resident Evil (για το οποίο θα μιλήσουμε στο άμεσο μέλλον)…

Φυσικά, η ταινία απέκτησε (τι πρωτότυπο!) πιο cult status μετέπειτα, με αρκετούς φαν να την εκθειάζουν και να τη θεωρούν αρκετά υποτιμημένη –ε, πού ήσασταν όλοι εσείς όταν πάτωνε στα ταμεία;;;

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, δες την και κρίνε εσύ αν της άξιζαν οι κακές κριτικές ή απλώς ήταν πολύ μπροστά για την εποχή της!

GEEKY TRIVIA
Το όνομα «Event Horizon» είναι συμβολικό και αναφέρεται στα (θεωρητικά) όρια μιας μαύρης τρύπας, όπου η βαρυτική έλξη είναι τόσο ισχυρή που δεν μπορεί να της ξεφύγει τίποτε, καθώς η ταχύτητα διαφυγής είναι μεγαλύτερη κι από αυτήν του φωτός. Έτσι, δημιουργείται ένας «ορίζοντας γεγονότων», όπου η ύλη και η ενέργεια καταρρέουν. Με λίγα λόγια, ένα σημείο στο οποίο οι φυσικοί νόμοι παύουν να ισχύουν. Αλλά δεν είμαι και αστροφυσικός, οπότε μπορεί να λέω και μπούρδες!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Το ρούφηξε η μαύρη τρύπα…

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Στην αρχή είναι όλα φυσιολογικά…

…στη συνέχεια αρχίζουν τα περίεργα…

…και στο τέλος κάνεις μπάνιο στο αίμα!

Wishmaster: Πρόσεχε τι εύχεσαι!

Σκηνοθεσία: Robert Kurtzman
Σενάριο: Peter Atkins
Μουσική: Harry Manfredini
Ηθοποιοί: Tammy Lauren, Andrew Divoff, Wendy Benson κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★
★

☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
★
★
☆☆
Φρίκη: ★
★
★
☆☆
Τρόμος: ★
★
☆☆☆
Αγωνία: ★
★
★
☆☆

WISHMASTER (1997)
Αν είσαι 30 και πάνω, αποκλείεται να μην είχες πετύχει στην τηλεόραση τη σειρά I Dream of Jeannie, με την Barbara Eden και τον Larry Hagman -την οποία έβλεπα μικρός φανατικά και δεν ντρέπομαι να το ομολογήσω. Η σημερινή ταινία βασίζεται κι εκείνη στον κλασικό μύθο των Djin, μόνο που το τζίνι που θα δεις σε αυτήν δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με τη συμπαθητική, ξανθή, γαλανομάτικη version που υποδύθηκε η Eden. Με λίγα λόγια, το σημερινό θρίλερ θα κακοποιήσει βάναυσα τα παιδικά σου χρόνια και θα σε κάνει να το σκεφτείς δεύτερη φορά πριν ξαναχρησιμοποιήσεις το ρήμα “εύχομαι”!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ένα εργατικό ατύχημα οδηγεί στην καταστροφή ενός αρχαίου, ζωροαστρικού αγάλματος, στα συντρίμμια του οποίου αποκαλύπτεται ένα πετράδι. Το κόσμημα καταλήγει στα χέρια της Alex, μιας εκτιμήτριας έργων τέχνης, η οποία εν αγνοία της ελευθερώνει ένα δαιμονικό τζίνι, που βρισκόταν παγιδευμένο σε αυτό. Το τζίνι αρχίζει να εκπληρώνει τις ευχές αγνώστων με αντάλλαγμα τις ψυχές τους. Το πρόβλημα είναι ότι διαστρεβλώνει και παρερμηνεύει κάθε επιθυμία, προκαλώντας συνήθως τον φριχτό χαμό του θύματός του. Απώτερος σκοπός του δαίμονα είναι να βρει το πρόσωπο που τον ξύπνησε και να το πείσει να κάνει τρεις ευχές, καθώς σύμφωνα με την προφητεία, τότε θα ανοίξει μια πύλη που θα επιτρέψει σε όλα τα τζίνι να εισβάλουν στη Γη.

Το Wishmaster παίρνει έναν κλασικό μύθο και του προσθέτει λίγο αλατοπίπερο ακόμα! Σίγουρα, το όλο κόνσεπτ «ευχές που πάνε τελείως στραβά και προκαλείται χάος» δεν είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί –κυρίως στο προαναφερθέν I Dream of Jeannie, ή σε σειρές τύπου Twilight Zone– αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση, το «τελείως στραβά» μεταφράζεται σε «αιματοκύλισμα και σπλατεριά μέχρι αηδίας!» Η ταινία, επομένως, έχει αρκετές σκηνές θανάτου, πολλές από τις οποίες είναι όχι μόνο φρικαλέες, αλλά και σχετικά πρωτότυπες. Άλλωστε, το σενάριο βοηθάει αρκετά σε αυτό, καθώς ένα παντοδύναμο τζίνι δεν γίνεται να σκοτώνει με συμβατικούς, κλισέ τρόπους!

Οι ερμηνείες θα μπορούσαν να είναι και καλύτερες –πολύ καλύτερες σε ορισμένες περιπτώσεις- αλλά σε μια τέτοια ταινία δεν ψάχνεις και για σαιξπηρικές αποδόσεις! Παρόλα αυτά, ο χαρακτήρας του Djin ξεφεύγει από τα κλασικά και συνηθισμένα και το περίεργο είναι πως είναι ακόμη πιο creepy στην ανθρώπινη μορφή του, την οποία υποδύεται απολύτως ανατριχιαστικά ο Divoff, ο οποίος έχει μονίμως ένα βλέμμα σαδιστικής απόλαυσης που σε πείθει ότι το ζούσε!

Είναι η μοναδική ταινία της σειράς στην οποία έβαλε το χεράκι του και ο Wes Craven ως παραγωγός και στην οποία συμμετέχουν αρκετά ονόματα τα οποία έγιναν γνωστά κυρίως χάρη σε ταινίες τρόμου, όπως ο Robert Englund (που αν δεν έχει μάθει ακόμα ποιος είναι, ξεκουμπίσου από δω και μην ξανάρθεις!), ο Kane Hodder (που έπαιζε τον Jason σε αρκετές ταινίες του γνωστού franchise), ο Tony Todd (από το Candyman) και κάμποσοι ακόμα.

Η ταινία, φυσικά, έφαγε σκυλοθάψιμο από τους κριτικούς, αλλά τα πήγε καλά από πωλήσεις και άρεσε σε ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό του κοινού -διότι ποιος παίρνει στα σοβαρά τους κριτικούς, άλλωστε; Το θάψιμο έπεσε κυρίως για τις ερμηνείες, αλλά και τα εφέ, τα οποία ακόμα και για την εποχή τους θεωρήθηκαν αρκετά κακοφτιαγμένα. Φυσικά, αν την δεις ως μια απόπειρα για ένα πιο επιτηδευμένο b-movie, τότε όλα τα συστατικά δένουν μια χαρά μεταξύ τους και ο σκοπός της επιτελείται.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, δες την. Δεν είναι αριστούργημα, αλλά δεν θα εύχεσαι να μην την είχες δει κιόλας!

GEEKY TRIVIA
Η ταινία έχει κάμποσες άμεσες ή έμμεσες αναφορές σε άλλες ταινίες ή σειρές –ειδικά σχετικές με τζίνι. Στη σκηνή όπου ο χαρακτήρας του Englund παρουσιάζει στην πρωταγωνίστρια τη συλλογή του από αγάλματα, ένα από αυτά είναι του δαίμονα Pazuzu, το οποίο εμφανίζεται στον Εξορκιστή.

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία απέκτησε τρία σίκουελ, από τα οποία μόνο το πρώτο άξιζε κάπως.

• Wishmaster 2: Evil Never Dies (1999) ★★★
☆
☆
  Κατά τη διάρκεια μιας αποτυχημένης ληστείας σε μουσείο, το πετράδι που περιέχει το τζίνι καταλήγει στα χέρια μιας από τους διαρρήκτες. Ο δαίμονας απελευθερώνεται για ακόμα μία φορά, αλλά καταλήγει στη φυλακή, όπου ξεκινά να συλλέγει ψυχές εκπληρώνοντας επιθυμίες, με τον κλασικό, διαταραγμένο τρόπο του. Παράλληλα, καταστρώνει το σχέδιό του για να βρει την κάτοχο του πετραδιού και να την πείσει να κάνει τις ευχές της.
• Wishmaster 3: Beyond the Gates of Hell (2001) ★★
☆
☆
☆
  Το δαιμονικό τζίνι απελευθερώνεται τρίτη φορά και κυνηγά τη φοιτήτρια που το απελευθέρωσε –διότι ποτέ δεν τυχαίνει να βρει το πετράδι άντρας σε αυτό το franchise, προφανώς. Το σενάριο πάει από το κακό στο χειρότερο όταν σκάει μύτη και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ…
• Wishmaster 4: The Prophecy Fulfilled (2007) ★
☆
☆
☆
☆
  Μια από τα ίδια: τζίνι απελευθερώνεται, τζίνι κυνηγά την ηρωίδα για να κάνει τις ευχές της και να έρθει το τέλος του κόσμου κι εμείς ευχόμαστε να μην έχει άλλο σίκουελ η σειρά…

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Έχει καιρό ν’ ακουστεί κάτι, αλλά ποτέ δεν ξέρεις…

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Φαίνεται λίγο πεσμένος…

Αγαπησιάρικη φάτσα!

Θα σε πείραξε κάτι που έφαγες…

Anaconda: Μας ζώσανε τα φίδια!

Σκηνοθεσία: Luis Llosa
Σενάριο: Hans Bauer, Jim Cash, Jack Epps Jr.
Μουσική: Randy Edelman
Ηθοποιοί: Jennifer Lopez, Jon Voight, Ice Cube, Eric Stoltz κ.α.
Είδος: Action Horror
Αξιολόγηση: ★
★
☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
★
☆☆☆
Φρίκη: ★
★
★
☆☆
Τρόμος: ★
☆☆☆☆
Αγωνία: ★
★
☆☆☆

ANACONDA (1997)
Ξέρω ότι η σημερινή ταινία, θεωρητικά, δεν ανήκει στα b-movies. Δεν είναι low budget, έχει γνωστά ονόματα στο καστ, ανεκτά εφέ και πλασάρεται περισσότερο ως mainstream. Αλλά στο δικό μου λεξιλόγιο, το «b» στο «b-movie» σημαίνει «bad»! Και το Anaconda είναι κακή ταινία. ΠΟΛΥ κακή ταινία! Τόσο κακή που αναρωτιέμαι πώς διάολο κατάφερε κι έσπασε τα ταμεία, εκτός αν ο κόσμος τη θεώρησε κωμωδία και άρχισε να διαδίδεται παντού η φήμη ότι «έχει βγει μια εξωφρενικά αστεία ταινία με τεράστια φίδια που δεν πρέπει να χάσει κανείς»! Κάτι σαν το Snakes on a Plane, αλλά με βάρκα!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ένα κινηματογραφικό συνεργείο πλέει στον Αμαζόνιο γυρίζοντας ένα ντοκιμαντέρ για μια καλά κρυμμένη φυλή ιθαγενών, τα ίχνη της οποίας έχουν χαθεί από χρόνια. Στη διαδρομή θα συναντήσουν τον Paul Serone -έναν κυνηγό φιδιών, η βάρκα του οποίου έχει εξοκείλει-και θα τον βοηθήσουν με αντάλλαγμα να τους δώσει πληροφορίες για τη φυλή των ιθαγενών, την οποία γνωρίζει πώς να εντοπίσει. Τα κίνητρα του Serone, όμως, είναι τελείως διαφορετικά και η μόνη αποστολή που έχει είναι να εντοπίσει και να παγιδεύσει ένα γιγαντιαίο και άκρως θανατηφόρο ανακόντα…

Από πού να ξεκινήσεις το θάψιμο τώρα; Κατ’ αρχάς, από τη στιγμή που συνειδητοποιείς ότι πρόκειται να δεις ταινία με την Lopez, ένα σφίξιμο αρχίζεις να το νιώθεις! Το καστ αποτελείται από σχετικά μεγάλα ονόματα, κάποια από τα οποία, ασφαλώς, δεν ήταν τόσο μεγάλα στα 90s και απορώ και πώς κατάφεραν να γίνουν, μετά από αυτή την ταινία. Το σενάριο –όταν δεν είναι εξωφρενικό- είναι απλώς κλισέ και προβλέψιμο. Οι διάλογοι είναι τόσο σουρεαλιστικά γελοίοι σε κάποιες σκηνές, που αναρωτιέσαι αν όντως τους έγραψε άνθρωπος ή βγήκαν από κάποιο πρόγραμμα στο ίντερνετ –από εκείνα που συλλέγουν άσχετες φράσεις και τις κολλάνε μεταξύ τους. Είναι απορίας άξιο το ότι χρειάστηκαν τρία άτομα για να γράψουν αυτό το σενάριο, εκτός αν ο ένας ήταν εγκεφαλικά νεκρός και οι άλλοι δύο απλώς μπαμπουίνοι με πληκτρολόγια.

Οι ερμηνείες, από την άλλη, είναι οδυνηρά κακές. Τόσο, που σχεδόν εύχεσαι να βγει το ανακόντα από την οθόνη και να σε καταπιεί μαζί με τον καναπέ για να σταματήσεις να τους βλέπεις! Ειδικά ο Voight ερμηνεύει τον ρόλο του σαν να είναι μονίμως ντίρλα ή να σνιφάρει κρυφά κόλλα στα διαλείμματα. Α, περίμενε! Περίπου αυτό έκανε, αφού κάθε τόσο εξαφανιζόταν και τον έβρισκαν στο trailer του Ice Cube, όπου έσκαγαν μπάφους παρέα! Σε ορισμένες σκηνές ήταν τόσο κουδούνι που δεν μπορούσε να πει καν τις ατάκες του και τις έδιναν σε άλλους! Νομίζω ότι αν μου έδιναν να παίξω σε τέτοιο σενάριο, κι εγώ στα ναρκωτικά ή το ποτό θα κατέφευγα για να το αντέξω!

Τα εφέ, για τα οποία κάποιοι (προφανώς τυφλοί) έγραψαν καλά λόγια είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων μέτρια και ψεύτικα –πράγμα το οποίο συγχωρείται λόγω της εποχής που γυρίστηκε η ταινία- αν και σε αρκετές σκηνές το φίδι μοιάζει αρκετά αληθοφανές. Κυρίως σε αυτές που είναι μόνο του και δεν σφίγγει κάποιον κακομοίρη, όπου το CGI βγάζει πιο πολύ μάτι κι από το λίφτινγκ της Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη.

Το ενδιαφέρον είναι ότι η αρχική επιλογή για τον κεντρικό γυναικείο ρόλο ήταν η Gillian Anderson, η οποία λόγω φόρτου εργασίας στo The X-Files αρνήθηκε. Μετά την προβολή της ταινίας παίζει να άναψε λαμπάδα στο μπόι της και να ευχαρίστησε τον Μεγαλοδύναμο που έσωσε την καριέρα της!

Το πιο υστερικό γεγονός είναι ότι ο Roger Ebert, ο μακαρίτης, badass κριτικός ταινιών που όλοι οι σκηνοθέτες έτρεμαν, έδωσε στην ταινία 3,5 αστέρια! Φυσικά, όταν διαβάσει κανείς την πλήρη κριτική του, καταλαβαίνει ότι πέφτει το τρολάρισμα σύννεφο! Από την άλλη, τον καταλαβαίνω, καθώς το Anaconda ανήκει στις ταινίες εκείνες που είναι τόσο κακές, που γίνονται καλές. Αν το δεις γνωρίζοντας ότι πρόκειται να παρακολουθήσεις κάτι πραγματικά άθλιο για να σπάσεις πλάκα, τότε τα αξίζει τα λεφτά του!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία είναι μαύρο φίδι που σε έφαγε, αλλά βλέπεται πολύ ευχάριστα ως κωμωδία!

GEEKY TRIVIA
Η ταινία είναι τόσο τραγική που μάζεψε έξι υποψηφιότητες για Χρυσά Βατόμουρα. Ανάμεσα σε αυτές ήταν και η υποψηφιότητα για το χειρότερο ζευγάρι στην οθόνη, με υποψήφιους τον Jon Voight και το… ανακόντα! Δυστυχώς έχασαν σε όλες, ενώ αυτό του ντουέτου το κέρδισαν ο Dennis Rodman και ο Van Damme στην ταινία Double Team –κάποια από αυτές όπου ο Van Damme παίζει και τον δίδυμο αδελφό του, φαντάζομαι!

ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Τόσο άθλια ταινία με τόσο καλές εισπράξεις δεν γινόταν να μην ξεσκιστεί στα σίκουελ, τα οποία πάνε απλώς από το κακό στο χειρότερο!

• Anacondas: The Hunt for the Blood Orchid (2004) ★
☆☆☆☆
  Ομάδα ερευνητών φαρμακευτικής εταιρείας ξεκινά για μια αποστολή στη Βόρνεο, με σκοπό να εντοπίσει ένα είδος σπάνιας ορχιδέας που μπορεί να κρύβει αντιγηραντικές ιδιότητες. Φυσικά, θα χαθούν στη ζούγκλα και θα τους πάρουν στο κυνήγι τα ανακόντα. Πράγμα αξιοθαύμαστο, καθώς δεν υπάρχουν ανακόντα στη Βόρνεο, αλλά αυτό είναι το μικρότερο από τα προβλήματα της ταινίας. Το μεγαλύτερο είναι ότι γυρίστηκε.
• Anaconda 3: Offspring (2008) ☆☆☆☆☆
  Θες και περίληψη της πλοκής; Αρκεί να σου πω μόνο ότι παίζει και ο Χάσελχοφ.
• Anacondas: Trail of Blood (2009) ☆☆☆☆☆
  Μεγάλα φίδια, πυροβολισμοί, εφέ από το καλάθι μπλα μπλα μπλα. Χαρά στο κουράγιο των ηθοποιών…
• Lake Placid vs. Anaconda (2015) ☆☆☆☆☆
  Crossover τηλεοπτική ταινία με άλλο καμμένο franchise, όπου τα ανακόντα πλακώνονται με τους κροκόδειλους. Έχω σηκώσει πλέον τα χέρια ψηλά…

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Αν κρίνω από το πολύ πρόσφατο crossover, θα περάσει πολύς καιρός μέχρι να ψοφήσει οριστικά το franchise και να ησυχάσουμε…

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Συνήθισέ τον αυτόν τον μορφασμό. Έτσι παίζει σε όλη την ταινία!

Τόσο αληθοφανές, όσο τα βυζιά πορνοστάρ.

Σσσς! Μην αντιστέκεσαι! Όσο πιο γρήγορα πεθάνεις, τόσο πιο γρήγορα θα γλιτώσεις από αυτή την ταινία!

I Know What you Did Last Summer: Τίποτε δεν μένει κρυφό για πάντα…

Σκηνοθεσία: Jim Gillespie
Σενάριο: Kevin Williamson
Μουσική: John Debney
Ηθοποιοί: Jennifer Love Hewitt, Sarah Michelle Gellar, Freddie Prinze Jr κ.α.
Είδος: Slasher
Αξιολόγηση: ★
★
★
☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
★
★
☆☆
Φρίκη: ★
★
☆☆☆
Τρόμος: ★
★
☆☆☆
Αγωνία: ★
★
★
☆☆

I KNOW WHAT YOU DID LAST SUMMER (1997)
Εδώ είμαι και πάλι, μετά από ένα μικρό διάλειμμα για μαύρισμα, για να δώσω νόημα στις βαρετές βραδιές σου! Και μια και το καλοκαιράκι δεν έφυγε ακόμα, ας δούμε και ταινία αντίστοιχης θεματολογίας -η οποία θα σου δώσει και μπόλικες ιδέες για το πώς να ξεκάνεις τους τύπους που θ’ αρχίσουν να εύχονται «καλό χειμώνα» από την επόμενη εβδομάδα! Εύπεπτο, κλασικό, teen θριλεράκι για σήμερα, λοιπόν –αν μπορείς να αποκαλέσεις “teen” μια ταινία στην οποία όλους τους εφήβους τους υποδύονται εικοσάρηδες, αλλά τέλος πάντων… Η ταινία γνώρισε μεγάλη επιτυχία, κυρίως χάρη στον σεναριογράφο της. Όχι, δεν έκανε τόσο εξαιρετική δουλειά με το συγκεκριμένο σενάριο, απλώς είχε την τύχη έναν χρόνο πριν να έχει γράψει μια από τις ταινίες-σταθμούς στην ιστορία των θρίλερ: το Scream!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Μια παρέα από φίλους γυρίζει στο σπίτι με το αυτοκίνητο μετά από βραδινό τους ξεφάντωμα, αλλά στην πορεία ο οδηγός χτυπάει και σκοτώνει έναν περαστικό. Γνωρίζοντας ότι αυτό το δυστύχημα πρόκειται να καταστρέψει ανεπανόρθωτα το μέλλον τους, αποφασίζουν να ξεφορτωθούν το πτώμα και να μην μιλήσουν ποτέ σε κανέναν για ό,τι συνέβη. Έναν χρόνο αργότερα, κάθε μέλος της παρέας έχει τραβήξει τον δικό του δρόμο, προσπαθώντας να αφήσει πίσω του τη δυσάρεστη ανάμνηση εκείνης της νύχτας. Απ’ ό,τι φαίνεται, όμως, υπάρχει και κάποιος άλλος που γνωρίζει τι συνέβη και δεν δείχνει πρόθυμος να ξεχάσει, αλλά ούτε ν’ αφήσει εκείνους να ξεχάσουν…

Παρά τις σχετικά χλιαρές κριτικές, η ταινία έκανε πάταγο στους κινηματογράφους. Και πώς να μη γίνει αυτό, άλλωστε, αφού είχε όλα τα κατάλληλα συστατικά για να τραβήξει το κοινό; Τον Kevin Williamson στο σενάριο, ένα φρέσκο καστ γεμάτο νεανικές φάτσες -κάποιες από τις οποίες είχαν ήδη γίνει γνώριμες από την τηλεόραση (και κάποιες θα γίνονταν ακόμη πιο διάσημες αργότερα)- και τον απόηχο του προαναφερθέντος Scream, που έφερε ξανά στη μόδα τις ταινίες slasher. Για την ακρίβεια, το σενάριο για το I Know (δεν ξαναγράφω ολόκληρο τον τίτλο, δύο λεπτά μου παίρνει!) είχε γραφτεί από τον Williamson πολύ πριν το Scream, αλλά δεν είχε καταφέρει να το πουλήσει πουθενά. Φυσικά, όταν έγινε γνωστός, έκαναν ουρά τα στούντιο για το ποιο θα το πρωτοπάρει!

Η ταινία, ασφαλώς, δεν διαθέτει κάτι το ιδιαιτέρως πρωτότυπο ή ρηξικέλευθο για να την κάνει να ξεχωρίζει από τον σωρό και μαστίζεται από χίλια δυο κλισέ. Είναι σαφώς ψυχαγωγική και αγωνιώδης κι έχει 2-3 σκηνές που θα σε κάνουν να αναπηδήσεις, αλλά σε γενικές γραμμές θεωρώ ότι δικαίως δεν μπορούσε να βρει αγοραστή πριν τον ντόρο του Scream. Οι χαρακτήρες αποτελούν τα κλασικά αρχέτυπα κάθε ταινίας τρόμου, από την ξανθιά βασίλισσα ομορφιάς μέχρι το τυπικό, αταίριαστο, “μαζί-δεν-κάνουμε-και-χώρια-δεν-μπορούμε” ζευγάρι, οι ερμηνείες είναι έτσι κι έτσι, η αφήγηση έχει τις κλασικές τρύπες που περιμένεις σε μια τέτοια ταινία και αρκετά σημεία της πλοκής είναι φοβερά προβλέψιμα. Είναι, σε γενικές γραμμές, μια συμπαθητική μετριότητα!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε καλούτσικη είναι, θα περάσει η ώρα σου ευχάριστα, αλλά μην περιμένεις και παπάδες!

GEEKY TRIVIA
Το σενάριο είναι, ουσιαστικά, βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του 1973, της Lois Duncan. Το πρόβλημα είναι ότι άλλαξε τα φώτα στο βιβλίο, το οποίο ήταν περισσότερο ιστορία αγωνίας, παρά slasher. Οι δραματικές αλλαγές που έγιναν στο αρχικό υλικό προκάλεσαν τη δυσφορία της ίδιας της συγγραφέως, η οποία δήλωσε ανοιχτά και χωρίς κανένα κόλλημα ότι μίσησε την ταινία. Υποθέτω ότι όταν έμαθε και για τα sequel, ένα μίνι εγκεφαλικό πρέπει να της ήρθε!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία έδωσε δύο σίκουελ, τραβηγμένα από το μαλλί -ειδικά το δεύτερο.

• I Still Know What you Did Last Summer (1998) ★
★
☆☆☆
  Η ταινία συνεχίζει το continuity της πρώτης και είναι η μοναδική στην οποία εμφανίζονται και κάποιοι από τους αρχικούς χαρακτήρες.
• I’ll Always Know What you Did Last Summer (2006) ★
☆☆☆☆
  Το τελευταίο σίκουελ διαθέτει νέο καστ, νέα πλοκή και τόσο άθλιο σενάριο που το ξέχασαν όλοι πολύ πριν το επόμενο καλοκαίρι…

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Και να που η μόδα των αχρείαστων remake ξαναχτυπά, μια και σχεδόν είκοσι χρόνια μετά την αρχική ταινία, ετοιμάζεται ήδη η νέα της εκδοχή, η οποία –σύμφωνα με τη Sony– είναι σε άμεση προτεραιότητα για προβολή μέσα στο 2016. Και αν κρίνω από την τύχη που είχαν άλλα remake τρόμου, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι Ξέρω Τι Θα Αποτύχει Του Χρόνου Το Καλοκαίρι…

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Έφηβοι και αυτοκίνητα. Πάντα πάει καλά αυτό το ταίριασμα στις ταινίες.

Όλοι ξέρουμε ποιος θα κερδίσει σε αυτή την αναμέτρηση…

Όσο και να τρέχεις, ο δολοφόνος θα σε προλάβει και κάνοντας κουτσό με τα μάτια δεμένα…

Mimic: Αυτά παθαίνεις όταν παίζεις με τη Φύση…

Σκηνοθεσία: Guillermo del Toro
Σενάριο: Matthew Robbins, Guillermo del Toro
Μουσική: Marco Beltrami
Ηθοποιοί: Mira Sorvino, Jeremy Northam, Josh Brolin
Είδος: Science Fiction Horror
Αξιολόγηση: ★★
☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★
☆☆☆
Φρίκη: ★★
★
☆☆
Τρόμος: ★★
☆☆☆
Αγωνία: ★★
★
☆☆

MIMIC (1997)
Σήμερα, θα ασχοληθούμε με έντομα. Άσε κάτω μυγοσκοτώστρες, εντομοκτόνα και ηλεκτροφόρες ρακέτες –δεν πιάνουν μία μπροστά στα έντομα που θα δεις. Αν έχεις κάνα μπαζούκα εύκαιρο, τότε εντάξει! Η σημερινή ταινία δεν είναι και κάτι το τόσο αξιόλογο, πρωτότυπο ή σούπερ ουάου –αν και ο σκηνοθέτης της μάς έδωσε στη συνέχεια μπόλικες τέτοιες ταινίες! Είναι απλώς μια ταινία για να περάσεις κάπως την ώρα σου, να φας λίγο ποπ κ… βασικά, το ποπ κορν και οποιοδήποτε άλλο φαγώσιμο, καλύτερα να τα ξεχάσεις -εκτός αν τα πηγαίνεις καλά με κατσαρίδες που σου ρίχνουν στο μπόι…

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ένας θανατηφόρος ιός που έχει ως φορέα την κατσαρίδα (κάτι ξέρω που τις μισώ…), μολύνει και σκοτώνει τα παιδιά στη Νέα Υόρκη. Οι ειδικοί, ανήμποροι να βρουν θεραπεία, καταφεύγουν στη βοήθεια της εντομολόγου Susan Tyler, η οποία δημιουργεί (έτσι, στα πεταχτά!) τον «Ιούδα», ένα μεταλλαγμένο είδος εντόμου που οδηγεί τις κατσαρίδες της πόλης σε αφανισμό. Το νέο είδος είναι στείρο και γενετικά προγραμματισμένο να εξαλειφθεί από την πρώτη γενιά. Παρόλα αυτά, τρία χρόνια αργότερα, η Susan θα συνειδητοποιήσει με τρόμο ότι το έντομο, όχι μόνο επέζησε, αλλά έχει εξελιχθεί σε φονική μηχανή στο μέγεθος ανθρώπου, που μιμείται, ταυτόχρονα, την ανθρώπινη μορφή.

Εντάξει, αν δεν ανατινάχτηκε ο εγκέφαλός σου από αυτό που διάβασες και καταφέρεις να βάλεις στην άκρη το αφελές και τραβηγμένο από το μαλλί σενάριο, τότε θα μπορέσεις να δεις την ταινία κάπως ευχάριστα, μια και έχει μπόλικη δράση και αγωνία. Ως εκεί, μια και το Mimic δεν προσφέρεται για κάτι περισσότερο. Καλά, το κλασικό μήνυμα περνάει και πάλι, λίγο χοντροειδώς, ώστε να το πιάσει εύκολα και ο πιο ουγκ θεατής: «Ο άνθρωπος παριστάνει το Θεό και βιάζει τη Φύση, οπότε η Φύση αποφασίζει να εκδικηθεί και Ω, ΘΕΕ ΜΟΥ! ΜΙΑ ΚΑΤΣΑΡΙΔΑ ΣΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΑΛΟΓΟΥ ΤΡΩΕΙ ΤΗ ΘΕΙΑ!!!»

Σίγουρα δεν ανήκει στις καλύτερες ταινίες που έχει σκηνοθετήσει ο del Toro, όχι μόνο επειδή αποτελεί μια από τις πρώτες του δουλειές, αλλά κυρίως επειδή οι παραγωγοί της ταινίας (οι περιβόητοι αδελφοί Weinstein) είχαν άποψη για τα πάντα και έχωναν τη μύτη τους συνέχεια, με αποτέλεσμα να ξεφεύγουν πολλές φορές από το σενάριο ή να αναγκάζεται ο σκηνοθέτης να γυρίζει πρόσθετες σκηνές που του ζητούσαν οι «πληρώνουμε-και-έχουμε-και-άποψη» παραγωγοί. Τελικώς, η ταινία, αν και δεν πήρε τόσο άσχημες κριτικές, πάτωσε εισπρακτικώς και δεν έβγαλε καν το budget της, ενώ ο del Toro την αποκήρυξε κι από τότε δεν έχει συνεργαστεί ποτέ ξανά με τους Weinstein! Όποιος καεί στο χυλό…
Παρόλα αυτά, το Mimic περιέχει αρκετές από τις αγαπημένες εμμονές του σκηνοθέτη, τις οποίες συναντάμε σχεδόν σε κάθε ταινία του: έντομα (με τα οποία έχει ανησυχητική μανία και να πάει να το κοιτάξει), κλειστοφοβικά, σκοτεινά μέρη και τέρατα!

Η ταινία προοριζόταν στην αρχή μόνο για μικρή διάρκεια –μόλις 30 λεπτά- και θα αποτελούσε, μαζί με άλλες δύο, κομμάτι μιας σπονδυλωτής ταινίας τρόμου. Τελικά το σενάριο άρεσε και αποφάσισαν να την τραβήξουν κι άλλο, ώστε να γίνει μια ολοκληρωμένη ταινία από μόνη της. Εντάξει, μπορεί και να ήταν και καλύτερη αν την άφηναν τριαντάλεπτη…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, το ταινιάκι βλέπεται ευχάριστα –δεν είναι και για Aroxol!

---

GEEKY TRIVIA
Η ταινία είχε αρχικά λίγο πιο απαισιόδοξο τέλος, αλλά δεν πήγε καλά στη δοκιμαστική προβολή, οπότε διαφοροποιήθηκε αρκετά. Το εναλλακτικό τέλος κυκλοφορεί στο ίντερνετ.

---

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία έδωσε άλλα δύο σίκουελ, αμφότερα απευθείας σε DVD και πολύ κατώτερης ποιότητας από το πρωτότυπο.

• Mimic 2 (2001) ★
☆☆☆☆
  Τα έντομα έχουν επιβιώσει (τι πρωτότυπο!) και στην ταινία υποβιβάζονται σε ρόλο stalker, αφού καταδιώκουν και σκοτώνουν έναν-έναν τους γκόμενους της εντομολόγου Remy –βοηθού της Susan από την πρώτη ταινία, η οποία είναι και το μοναδικό μέλος του αρχικού καστ που επιστρέφει- που εργάζεται πλέον ως δασκάλα. Το σενάριο είναι μια από τα ίδια, με εξαίρεση το απολύτως εξωφρενικό φινάλε που ανεβάζει την επιστημονική φαντασία σε νέα ύψη!
• Mimic 3: Sentinel (2003) ★
☆☆☆☆
  Ο Marvin, ένας επιζώντας του φονικού ιού που σκότωνε τα παιδιά στην πρώτη ταινία, ζει προστατευμένος μέσα στο αποστειρωμένο δωμάτιό του, καθώς η ασθένεια τον άφησε με αρκετές αλλεργίες και υπερευαισθησία στο περιβάλλον. Μοναδική του ασχολία το να τραβάει και να εμφανίζει φωτογραφίες από όλους τους γείτονες και τους περίοικους, μαθαίνοντας σχεδόν τα πάντα γι’ αυτούς. Όταν πιάσει με την κάμερα του μια μυστηριώδη μορφή που σκοτώνει κόσμο, θα προσπαθήσει να πείσει τους πάντες ότι το έντομο «Ιούδας» έχει επιστρέψει.
  Η ταινία διαφοροποιείται αρκετά από τις προηγούμενες σε ύφος, καθώς τη μισή τη βλέπουμε μέσα από την κάμερα του ψυχάκια…

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Το φάγανε οι κατσαρίδες. Ε, τι μέλλον να έχει μια ταινία που δεν έβγαλε ούτε το κόστος της;

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Αχ, τι γλυκούλι! Κι έτοιμο να σου σκίσει τα ράμματα!

Πριν πλησιάσεις, σιγουρέψου πρώτα ότι η σκιά του αγνώστου ανήκει σε θηλαστικό…

Παγιδευμένοι και με ένα μάτσο τέρατα στο κατόπι τους…

 

Cube: Ένας ακόμη λόγος να μισήσεις τη Γεωμετρία!

Σκηνοθεσία: Vincenzo Natali
Σενάριο: André Bijelic, Graeme Manson
Μουσική: Mark Korven
Ηθοποιοί: Nicole de Boer, Nicky Guadagni, David Hewlett, Andrew Miller
Είδος: Science Fiction / Psychological Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★☆
Φρίκη: ★★★★★
Τρόμος: ★★★★☆
Αγωνία: ★★★★★

CUBE (1997)
Σήμερα, τρομολάγνε μου, σου έχω περίεργο μενού. Πολύ γεωμετρικό, πολύ μυστικοπαθές και πολύ αιμοβόρικο! Μη σε τρομάζει ο τίτλος, δεν θα φας στη μάπα γεωμετρικά θεωρήματα, υποτείνουσες, εμβαδά και τρίγωνα σκαληνά –αν και τα μαθηματικά έχουν την τιμητική τους στην ταινία που θα δούμε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να είσαι ο Ευκλείδης για να καταλάβεις τι παίζει! Ετοιμάσου για παρανοϊκή, κλειστοφοβική, πρωτότυπη και απολύτως καλτ ταινία τρόμου!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Μια ομάδα αγνώστων βρίσκεται παγιδευμένη μέσα στα κυβικά δωμάτια ενός περίεργου, μηχανικού οικοδομήματος, καθένα από τα οποία είναι φωτισμένο με διαφορετικό χρώμα και διαθέτει έξι εξόδους προς παρόμοια δωμάτια. Κανείς δεν θυμάται πώς και γιατί βρέθηκε εκεί και κανείς τους δεν γνωρίζει τον άλλο. Στην κοινή προσπάθειά τους να βρούνε την έξοδο, σύντομα θα ανακαλύψουν ότι πολλά από τα δωμάτια κρύβουν θανάσιμες, αυτόματες παγίδες που σε σκοτώνουν με φριχτούς τρόπους. Οπότε θα πρέπει, όχι μόνο να ανακαλύψουν πού βρίσκονται και πώς θα φύγουν σώοι από εκεί, αλλά και ποια είναι τα δωμάτια εκείνα που κρύβουν το θάνατο…

Όσο και αν σου φαίνεται τετριμμένο το στόρυ «άγνωστοι ξυπνούν σε δωμάτιο και δεν ξέρουν γιατί βρίσκονται εκεί», το Cube καταφέρνει με έξυπνο τρόπο να εμπλουτίσει την ιδέα και σε κρατάει καθηλωμένο ως το τέλος. Κυρίως με τη μεγάλη μυστικοπάθειά του, αφού θες να δεις πού το πάει! Να σου κάνω ένα μικρό σπόιλερ; Δεν θα μάθεις και τόσο πολλά! Ένα πυκνό μυστήριο καλύπτει τον Κύβο, την προέλευσή του και τον λόγο κατασκευής του. Ειδικά στην πρώτη ταινία δεν μαθαίνουμε σχεδόν τίποτε ούτε για την κατασκευή, ούτε για τον λόγο που βρίσκονται μέσα της παγιδευμένοι οι χαρακτήρες. Και η μυστικοπάθεια αυτή εκτείνεται περισσότερο, ακόμα και στο πού διαδραματίζεται η ιστορία και σε ποιο χρονικό πλαίσιο. Αυτό, όμως, σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να σε ενοχλήσει τόσο, ίσα-ίσα που το όλο μυστήριο προσθέτει πόντους στην κλειστοφοβική ατμόσφαιρα της ταινίας και την κατέταξε στο πάνθεον των καλτ ταινιών τρόμου πολύ γρήγορα, με τους φαν να κάνουν τις δικές τους εικασίες -ψοφάνε για τέτοια τα geekια, όπως όταν παιζόταν το Lost, που πάθαιναν όλα παράκρουση και διατύπωναν φιλοσοφικές θεωρίες με τις ώρες!

Φυσικά, στις επόμενες ταινίες το μυστήριο αρχίζει να ξεδιαλύνεται κάπως. Ποτέ στην πληρότητά του, όμως! Ο ίδιος ο σκηνοθέτης γύρισε αργότερα μια ταινία μικρού μήκους που έδειχνε τι ακριβώς βρίσκεται στο εξωτερικό του Κύβου, την οποία όμως κατέστρεψε, διότι πήρε όρκο να μην το αποκαλύψει ποτέ! Σπασίκλας!

Οι παγίδες του –αλλά και το όλο concept- θα μπορούσαν να θεωρηθούν πρόδρομος του αρκετά μεταγενέστερου SAW και σε κρατάνε σε εγρήγορση. Ήδη, από την πρώτη σκηνή σε υποδέχεται μια ωραιότατη σπλατεριά, που σε προϊδεάζει για το τι πρόκειται να επακολουθήσει! Η αγωνία χτυπάει κόκκινο, καθώς δεν ξέρεις τι θα σου πεταχτεί και από πού και νιώθεις σαν να βρίσκεσαι μαζί με τους ήρωες μέσα στο μικροσκοπικό δωμάτιο, με τη βασική διαφορά ότι εσύ δεν πρόκειται να καείς ζωντανός, να πολτοποιηθείς ή να γίνεις κομματάκια!
Μόνο που όσο εξελίσσεται η ιστορία, συνειδητοποιείς ότι ο πραγματικός τρόμος δεν προέρχεται από τον ίδιο τον Κύβο, αλλά από τους ανθρώπους που βρίσκονται παγιδευμένοι μέσα του. Καθώς η ώρα προχωρά και η απόγνωσή τους κορυφώνεται, οι μάσκες πέφτουν και ο καθένας τους αρχίζει να δείχνει το πραγματικό πρόσωπό του. Θα έλεγε κανείς ότι ο Κύβος, τελικά, δεν είναι τίποτε άλλο από ένα σκληρό πείραμα πάνω στην ανθρώπινη συμπεριφορά, μια μελέτη για το πόσο γρήγορα μπορείς να βυθιστείς στην παράνοια και να κάνεις το παν για την επιβίωσή σου.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, μπες στον Κύβο και περιπλανήσου άφοβα -εσύ δεν κινδυνεύεις!

---

GEEKY TRIVIA
Οι παγιδευμένοι στην πρώτη ταινία έχουν όλοι ονόματα εμπνευσμένα από γνωστές φυλακές! Παράλληλα, ακόμη και ο χαρακτήρας ή οι ιδιότητές τους, αντικατοπτρίζουν την φυλακή που αντιπροσωπεύει έκαστος!

---

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Γυρίστηκαν δύο σίκουελ της ταινίας, τα οποία έριξαν λίγο φως παραπάνω στο μυστήριο του Κύβου και των ανθρώπων που κρύβονται πίσω από αυτόν. Ή απλώς μπέρδεψαν πιο πολύ τα πράγματα -όπως το πάρει κανείς!

• Cube 2: Hypercube (2002) ★★☆☆☆
  Τα πράγματα αλλάζουν πολύ στο πρώτο σίκουελ της ταινίας. Ενώ η κεντρική ιδέα παραμένει ίδια: μια ομάδα αγνώστων που προσπαθεί να βρει ασφαλή έξοδο από τον Κύβο, ο ίδιος ο Κύβος είναι τελείως αναβαθμισμένος. Τα δωμάτια είναι πλέον φωτισμένα και high-tech και αυτή τη φορά η βαρύτητα, ο χώρος και ο χρόνος στρεβλώνονται δημιουργώντας πιο επικίνδυνες και πρωτότυπες παγίδες. Οι ίδιοι οι κρατούμενοι δε, συνειδητοποιούν ότι καθένας τους σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με το μυστηριώδες δημιούργημα στον οποίο είναι παγιδευμένοι.
• Cube Zero (2004) ★★★★☆
  Η ταινία είναι prequel της αρχικής. Ο Κύβος θυμίζει περισσότερο αυτόν την πρώτης ταινίας, αλλά αυτή τη φορά η πλοκή διαφοροποιείται κυρίως στο ότι δεν παρακολουθούμε τι συμβαίνει μόνο από τη σκοπιά των παγιδευμένων, αλλά και από αυτήν δύο μυστηριωδών «χειριστών» που βρίσκονται στο κέντρο ελέγχου του Κύβου και επιτηρούν τους φυλακισμένους. Η ταινία δίνει ακόμη περισσότερα στοιχεία πάνω στο μυστήριο του Κύβου, αλλά πάλι τίποτε δεν αποκαλύπτεται στην πληρότητά του!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Η Lionsgate ανακοίνωσε το 2011 ότι σκέφτεται μια ακόμη προσθήκη στη σειρά ταινιών, με το (αναμενόμενο) όνομα Cube 3D… Αναμένουμε κι ελπίζουμε σε περισσότερες απαντήσεις!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ: