Gravy: Στο λαιμό να σου κάτσω!

Σκηνοθεσία: James Roday
Σενάριο: James Roday, Todd Harthan
Μουσική: Charlton Pettus
Ηθοποιοί: Michael Weston, Sutton Foster, Lily Cole, Gabourey Sidibe κ.α.
Είδος: Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★★★★☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

GRAVY(2015)
Μετά από μια μικρούλα ανάπαυλα τεσσάρων μηνών και κάτι, επιστροφή στα παλιά λημέρια, για να μη μου μείνεις παραπονεμένος! Την κατάλληλη στιγμή κιόλας, μια και χθες γιόρτασαν το Halloween στο Αμέρικα και η παράδοση θέλει να προτείνω κι εγώ μια σχετική ταινία κάθε χρονιά. Το ότι δεν έχουμε trick or treat εμείς δεν σημαίνει ότι απαγορεύεται να μπούμε στο σχετικό κλίμα! Αν η σημερινή ταινία σε κάνει να πεινάσεις με τη θεματολογία της… καλά θα κάνεις να επισκεφτείς κάποιον ειδικό!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Είναι παραμονή της Ημέρας των Αγίων Πάντων και οι εργαζόμενοι ενός μικρού μεξικάνικου εστιατορίου ετοιμάζεται να κλείσει το μαγαζί για τη βραδιά και να ξεκινήσει το αποχαιρετιστήριο πάρτι της μπαργούμαν, η οποία θα ξεκινήσει τη νέα της καριέρα ως νοσηλεύτρια. Όταν το πάρτι τελειώνει, όμως, συνειδητοποιούν ότι είναι παγιδευμένοι μέσα στο κατάστημα, με τις πόρτες σφραγισμένες και το τηλέφωνο κομμένο. Σύντομα ανακαλύπτουν ότι είναι όλοι όμηροι μιας τριάδας σαδιστών, οι οποίοι δένουν και φιμώνουν το προσωπικό και το αναγκάζουν να συμμετάσχει σε διάφορα αρρωστημένα και τρομακτικά παιχνίδια. Απώτερος σκοπός τους, όμως, είναι να δολοφονήσουν έναν έναν τους υπαλλήλους και να τους φάνε όλους κατά τη διάρκεια της νύχτας, σε διάφορα γκουρμέ πιάτα! 

Ταινίες με κανίβαλους έχουν γυριστεί κάμποσες, αλλά αυτή είναι μακράν η πιο διασκεδαστική που θα δεις. Πράγμα που κάνει την όλη φάση ακόμη πιο αρρωστημένη! Μη χαλαρώσεις, όμως: το γεγονός ότι πρόκειται για μαύρη κωμωδία δεν σημαίνει ότι δεν είναι και υπέρ το δέον φρικιαστική ή γεμάτη σκληρές σκηνές. Είναι από τις παραγωγές εκείνες που διχάζουν το κοινό, οπότε είτε θα τη λατρέψεις είτε θα τη μισήσεις –αναλόγως πόσο είσαι μυημένος στο είδος αυτό.

Το ensemble cast απαρτίζεται από αρκετές γνωστές φάτσες που σίγουρα έχεις δει σε άλλες σειρές και ταινίες. Η χημεία μεταξύ τους είναι η ιδανική και δείχνουν όλοι να το διασκεδάζουν με τον ρόλο, πράγμα που βοηθάει κι εσένα να το διασκεδάσεις ακόμη περισσότερο με τη σειρά σου. Άλλωστε, πρόκειται για μια χαβαλεδοταινία, χωρίς ιδιαίτερο βάθος ή κρυφά νοήματα και το γεγονός ότι δεν παίρνει πολύ στα σοβαρά την πάρτη της είναι προς όφελός της. Είναι απλώς μια ένοχη απόλαυση για να περάσεις καλά την ώρα σου!

Έχει γέλιο, έχει μπόλικο αίμα και αηδία κι έχει και αρκετή αγωνία –κι ας εκτυλίσσεται ως επί το πλείστον σε έναν κλειστό χώρο. Με λίγα λόγια, ανήκει στις περιπτώσεις εκείνες, όπου το low budget δεν σημαίνει οπωσδήποτε και low quality!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, να τη δεις τρώγοντας κρεατάκι με μπόλικη, μπόλικη σαλτσούλα!

GEEKY TRIVIA
Η ταινία αποτελεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο του ηθοποιού James Roday, ο οποίος έγινε ευρέως γνωστός από τον πρωταγωνιστικό ρόλο που είχε στη σειρά Psych! και, μάλιστα, κάνει και ένα cameoμαζί με τον συμπρωταγωνιστή του από τη σειρά!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Θα μπορούσε να έχει, αλλά δεν το βλέπω.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Σεφ εναντίον φύλακα…

Αποχαιρετισμός μετά μασκαρέματος!

Ο εισβολέας!

Το παιχνίδι αρχίζει!

Εμ… ευχαριστώ, είμαι σε δίαιτα!

The Collector: Θες να δεις τη συλλογή του;

Σκηνοθεσία: Marcus Dunstan
Σενάριο: Marcus Dunstan, Patrick Melton
Μουσική: Jerome Dillon, Nathaniel Caserta
Ηθοποιοί: Josh Stewart, Michael Reilly Burke, Madeline Zima κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★★

THE COLLECTOR (2009)
Σκοτεινό ταινιάκι για σήμερα, με ολίγον από torture porn, που όλα τα αρρωστάκια λατρεύουμε –ασχέτως αν τις μισές σκηνές τις παρακολουθούμε με τα μάτια κλειστά από την αηδία! Η σημερινή ταινία γι’ αλλού ξεκίνησε και αλλού κατέληξε στην πορεία, καθώς οι δημιουργοί της είχαν πιο μεγαλόπνοα σχέδια για πάρτη της. Αλλά αυτό θα το δούμε παρακάτω, ας περάσουμε στο ψητό!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ο Arkin, ένας πρώην κατάδικος που εργάζεται ως πολυτεχνίτης για την οικογένεια Chase, προσπαθεί να μαζέψει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό που χρωστάει η γυναίκα του σε τοκογλύφους. Συνειδητοποιώντας ότι δεν πρόκειται να τα καταφέρει εγκαίρως, παίρνει την απόφαση να ενδώσει στις πιέσεις ενός εγκληματία και να διαρρήξει για εκείνον το χρηματοκιβώτιο των Chase, όπου φυλάσσεται ένα βαρύτιμο πετράδι. Γνωρίζοντας ότι η οικογένεια θα απουσιάζει, μπαίνει κρυφά στο σπίτι, αλλά αμέσως συνειδητοποιεί ότι δεν είναι μόνος του, καθώς ένας μυστηριώδης μασκοφόρος βρίσκεται ήδη εκεί και έχει γεμίσει το σπίτι με δεκάδες κρυφές παγίδες. Αυτό που δεν γνωρίζει ακόμη είναι ότι πρόκειται για τον Συλλέκτη, έναν παρανοϊκό κατά συρροήν δολοφόνο που βασανίζει και σκοτώνει οικογένειες και πάντα φεύγει παίρνοντας μαζί του ένα από τα μέλη τους…

Σκοτεινή, κλειστοφοβική και γεμάτη αγωνία η σημερινή ταινία. Το ύφος της θα σου θυμίσει πολύ –υπερβολικά πολύ, ίσως- το franchise του SAW και υπάρχει πολύ συγκεκριμένος λόγος γι’ αυτό. Οι σεναριογράφοι, βλέπεις, την προόριζαν για prequel, αλλά οι παραγωγοί εξέφρασαν την αντίθεσή τους κι έτσι έγιναν οι απαραίτητες αλλαγές και παρουσιάστηκε ως stand-alone ταινία. Ευτυχώς, δηλαδή, διότι όλα τα SAW είναι από μόνα τους και prequel και sequel και midquel και interquel και όλα τα –quel γενικώς! Πόσο πιο μπερδεμένο να το έκαναν πια;

Αν είσαι σκληροπυρηνικός φαν των ταινιών αυτών, θα τη λατρέψεις, καθώς περιέχει κάμποσες γραφικές σκηνές, αλλά και αρκετές παγίδες που θα ζήλευε και ο ίδιος ο Jigsaw. Η ιστορία, παράλληλα, καταφέρνει να ξεφύγει κάπως από τα συνηθισμένα και φρεσκάρει κάπως την κινηματογραφική εικόνα των serial killer, αφού παρουσιάζει έναν δολοφόνο αρκετά πιο δραστήριο και ενεργητικό, που δεν επαναπαύεται στο να περπατά αργόσυρτα και να περιμένει το θύμα του να σκοντάψει. Το σκηνικό στο οποίο εκτυλίσσεται η ταινία, επίσης, χαρίζει εγγυημένο σασπένς, αφού σε κάθε γωνία κρύβεται και μια διαφορετική παγίδα, πράγμα που σημαίνει ότι και τα ίδια τα θύματα είναι αναγκασμένα να αντιδράσουν με τρόπο εντελώς διαφορετικό από τα περισσότερα θρίλερ. Ή απλώς να πεθάνουν φριχτά!

Βέβαια, όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι η ταινία δεν έχει τα ελαττώματά της. Σεναριακά κενά και παράδοξα υπάρχουν πάντα –δεν υπάρχει περίπτωση να μην αναρωτηθείς κι εσύ, για παράδειγμα, πότε πρόλαβε ο δολοφόνος σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να μετατρέψει ολόκληρο τρίπατο σπίτι σε παγίδα θανάτου! Από την άλλη, μην περιμένεις κανένα ιδιαίτερο βάθος στο σενάριο ή τίποτε κρυφά μηνύματα και κίνητρα –αυτό που βλέπεις είναι απλώς μια ταινία τρόμου με έναν διαταραγμένο τύπο που βασανίζει φριχτά τα θύματά του, επειδή έτσι! Δεν υπάρχει κάτι περισσότερο να μάθεις γι’ αυτόν και δεν σε πολυνοιάζει κιόλας. Ίσως κι αυτό να είναι ένα αρνητικό, καθώς έχουμε συνηθίσει πια να βλέπουμε ταινίες γεμάτες βία, που μόνο τους σκοπό έχουν απλώς να δείξουν βία. Πόσα λίτρα ψεύτικο αίμα θα χυθούν ακόμη στα πλατό για να ικανοποιήσουμε το βίτσιο μας;

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, δες την! Και την επόμενη φορά που θα χτυπήσεις το δάχτυλό σου σε κάποιο έπιπλο μέσα στο σκοτάδι, θυμήσου ότι θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερα τα πράγματα! Όταν δεις την ταινία, θα καταλάβεις!

GEEKY TRIVIA
Ο σκηνοθέτης ήταν από τους νικητές της 3^ης σεζόν του Project Greenlight, καθώς το σενάριό του για το Feast προχώρησε σε παραγωγή. Από τότε έχει γράψει -πέρα από τα σίκουελ του Feast- και τα σενάρια για τα τέσσερα τελευταία SAW. Παρατηρώ μια μικρή ψύχωση…

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία απέκτησε μια ακόμη συνέχεια, που ολοκλήρωσε το στόρυ. Φαινομενικά, δηλαδή, διότι τίποτα δεν μένει για πολύ «ολοκληρωμένο» στο Hollywood!

• The Collection (2012) ★★★☆☆
  Με την ύπαρξη του Συλλέκτη να έχει γίνει πια γνωστή στον κόσμο, οι αρχές εξαπολύουν ανθρωποκυνηγητό, με σκοπό να τον σταματήσουν. Στο μεταξύ, το πιο πρόσφατο θύμα του είναι η Elena, η έφηβη κόρη ενός πλούσιου άντρα, ο οποίος αναθέτει σε μια ομάδα μισθοφόρων να εντοπίσουν τον Συλλέκτη και να την απελευθερώσουν με κάθε κόστος. Για να το πετύχουν αυτό, όμως, θα χρειαστούν και τη βοήθεια κάποιου άλλου.
  Το σίκουελ μάς μεταφέρει στο λημέρι του κακού και αρχίζει να θυμίζει ακόμη περισσότερο το SAW, αφού παρουσιάζονται ακόμη πιο περίτεχνες –και θανατηφόρες- παγίδες.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Λίγο χλωμό, καθώς –παρά τις καλούτσικες εισπράξεις- οι ταινίες δεν τα πήγαν πολύ καλά από κριτικές. Βέβαια, αν κρίνουμε από το Friday the 13^th, που όσο το σκυλοθάβουνε, τόσα σίκουελ ξερνάει, οι κριτικές δεν αποτελούν τόσο μεγάλο ζήτημα!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Ο Μπραντ Πιτ θα ρωτούσε: «Τι είναι μέσα στο κουτί;»

Η μπανιέρα δεν προσφέρεται πάντα για χαλάρωση…

Αυτή η πτώση θα πονέσει πάρα πολύ…

Bad Taste: Δεν τρώγεται με τίποτα!

Σκηνοθεσία: Peter Jackson
Σενάριο: Ken Hammon, Tony Hiles, Peter Jackson
Μουσική: Michelle Scullion
Ηθοποιοί: Terry Potter, Peter Jackson, Pete O’Herne κ.α.
Είδος: Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★☆☆☆☆
Αγωνία: ★☆☆☆☆

BAD TASTE (1987)
Το σημερινό B-movie είναι γεμάτο εξωφρενικές και σχεδόν ξεκαρδιστικές σκηνές φρίκης, ψεύτικο αίμα, άθλια εφέ και κοστούμια και ερμηνείες που ραγίζουν τζάμια! Με λίγα λόγια: είναι επάξιος εκπρόσωπος του είδους! Και όχι μόνο αυτό, αλλά αποτελεί και την παρθενική σκηνοθετική δουλειά ενός δημιουργού που έχει σπάσει ταμεία και μας έχει χαρίσει ταινίες που έγραψαν ιστορία στον κινηματογράφο, προκαλώντας αλεπάλληλους οργασμούς σε nerds ανά την υφήλιο: του Peter Jackson!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Τα μέλη μιας μυστικής κυβερνητικής οργάνωσης ερευνούν τη μυστηριώδη εξαφάνιση των κατοίκων μιας ολόκληρης κωμόπολης της Νέας Ζηλανδίας. Όταν ανακαλύπτουν ότι για την εξαφάνιση ευθύνεται μια ομάδα ανθρωπόμορφων εξωγήινων που έχει εισβάλει στην περιοχή, αποφασίζουν να καλέσουν ενισχύσεις, με σκοπό να εισχωρήσουν στο κρησφύγετο των εξωγήινων και να ανακαλύψουν τι συνέβη στα θύματά τους. Εκεί θα μάθουν την ανατριχιαστική αλήθεια πίσω από αυτή την εισβολή. Και μετά θα γίνει, απλώς, της μουρλής!

Όπως ανέφερα προηγουμένως, το Bad Taste αποτελεί την πρώτη ταινία του Jackson, τότε που περνούσε ακόμη την splatter φάση του! (Όσοι έχουν ακολουθήσει την πορεία του, θα γνωρίζουν ήδη την πιο γνωστή του ταινία, από την περίοδο εκείνη: το Braindead -το οποίο, προσωπικά, με είχε ενθουσιάσει πολύ περισσότερο από τη σημερινή πρόταση.) Πρόκειται για μια low budget ταινία Β’ διαλογής (πιο low δεν πάει, βρίσκεις πετρέλαιο!), στα χνάρια αντίστοιχων ταινιών τρόμου των 50s και 60s, γεμάτη με τραβηγμένες –στα όρια του κιτς- σκηνές φρίκης, ερμηνείες που σε κάνουν να αναπολείς τις χρυσές μέρες των ελληνικών βιντεοταινιών και μια πλοκή τελείως χαζή!

Φυσικά, το Bad Taste αποτελεί τελείως ξεχωριστή περίπτωση, οπότε δεν μπορεί να κριθεί τόσο αυστηρά μια και -όσο κακό και αν είναι- οφείλω να του αναγνωρίσω δυο μεγάλα ελαφρυντικά: α) την απειρία του δημιουργού κατά την περίοδο εκείνη και β) τα πενιχρά μέσα τα οποία είχε στη διάθεσή του για τα γυρίσματα, μια και ουσιαστικά επρόκειτο για παραγωγή που ξεκίνησε περισσότερο στα πλαίσια του χαβαλέ! Κάτι σαν τα κωμικά βιντεάκια με νίντζα και σαμουράι που βλέπουμε στις μέρες μας στο YouTube από έλληνες δημιουργούς.

O Jackson ξεκίνησε να γυρίζει την ταινία στην γενέτειρά του, με μια παρέα φίλων και δικά του, κυρίως, έξοδα. Τα γυρίσματα διήρκεσαν τέσσερα χρόνια, αφού είχαν χρόνο να τη δουλέψουν μόνο τα σαββατοκύριακα και δεν υπήρχε καν σενάριο, απλώς γύριζαν τις νέες ιδέες που έρχονταν στο μυαλό του μέσα στην εβδομάδα. Οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες (και ο ίδιος ο Jackson) παίζουν δύο ρόλους, οι μάσκες, τα όπλα και διάφορα άλλα αντικείμενα κατασκευάστηκαν από τους ίδιους, ενώ ακόμη και ο ήχος προστέθηκε στο τέλος, αφού η κάμερα του Jackson δεν είχε δυνατότητα ηχογράφησης! Όταν η Επιτροπή Κινηματογράφου της Νέας Ζηλανδίας είδε τα αποτελέσματα που είχε καταφέρει ως τότε ο Jackson με τα δικά του μέσα μόνο, αποφάσισε να τον χρηματοδοτήσει, ώστε να μπορέσει να ολοκληρώσει την ταινία και να προσθέσει τα πρακτικά εφέ που ήθελε.

Έτσι, ένα φιλμ που προοριζόταν να είναι χαβαλεδιάρικη ταινία μικρού μήκους, έφτασε στο σημείο να προβληθεί στην Αγορά του Φεστιβάλ των Καννών (όπου βρήκε αγοραστές απ’ όλο τον κόσμο), να συμμετάσχει σε διαγωνισμούς και να γίνει καλτ μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα! Από το ξεκίνημά του φαινόταν ότι θα πήγαινε μπροστά αυτός ο τύπος!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία είναι τόσο κακόγουστη που καταλήγει αριστούργημα!

GEEKY TRIVIA
Το εξώφυλλο της βιντεοκασέτας είναι ίδιο με το πόστερ της ταινίας: ο εξωγήινος που υψώνει το μεσαίο δάχτυλο. Όταν η ταινία, όμως, διανεμήθη στην (ευαίσθητη) αμερικανική αγορά, στους ιδιοκτήτες των βίντεο κλαμπ δόθηκε και ένα έξτρα δάχτυλο, το οποίο μπορούσαν να κολλήσουν στο εξώφυλλο, ώστε να φαίνεται σαν να κάνει το σύμβολο της νίκης!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Σιγά μην τολμήσει κανείς να κάνει remake σε αυτή την ταινία –θα πέσουν να τον κατασπαράξουν οι φαν!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Τα εφέ τότε είχαν άλλη χάρη! Και μπόλικο τοματοχυμό!

Κι όμως! Αυτός ο τύπος γύρισε κάτι δεκαετίες αργότερα τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών!

Ξαφνικά μου ήρθε όρεξη για πεϊνιρλί!

The Green Inferno: Στο λαιμό να τους κάτσεις!

Σκηνοθεσία: Eli Roth
Σενάριο: Guillermo Amoedo, Eli Roth
Μουσική: Manuel Riveiro
Ηθοποιοί: Lorenza Izzo, Ariel Levy, Daryl Sabara κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★★
☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★★
Φρίκη: ★★★★★
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★★

THE GREEN INFERNO (2013)
Τριήμερο Καθαράς Δευτέρας ξεκινά από σήμερα και, σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση, ξεκινά και η περίοδος της νηστείας. Κρεατάκι τέλος, λοιπόν -και για να σε βοηθήσω να γλιτώσεις από τον πειρασμό, σου έχω μια σπλατεριά από το αρρωστάκι που ακούει στο όνομα Eli Roth, που θα σε κάνει να σιχαθείς το κρέας! Την ταινία την έψαχνα διακαώς επί τρία χρόνια, καθώς γυρίστηκε το 2013, αλλά λόγω οικονομικών δυσχερειών της εταιρείας παραγωγής δεν είχε καταφέρει να διανεμηθεί κανονικά στους κινηματογράφους μέχρι τα τέλη του 2015. Σε τέτοια εξαθλίωση μάς έχει οδηγήσει η οικονομική κρίση: να πρέπει να περιμένουμε τρία χρόνια για ν’ απολαύσουμε έναν κανιβαλισμό της προκοπής…

TI MAΣ ΛΕΣ;
Μια ομάδα ακτιβιστών ταξιδεύει μέχρι τον Αμαζόνιο για να εμποδίσει την αποψίλωση ενός κομματιού του δάσους, η οποία θα οδηγήσει σε αφανισμό τις γύρω φυλές. Ανάμεσά τους είναι και η νεοφερμένη Justine, η οποία δεν γνωρίζει τον πραγματικό λόγο που της επέτρεψαν να συμμετάσχει: ο πατέρας της εργάζεται ως δικηγόρος για τα Ηνωμένα Έθνη, γεγονός που εγγυάται τη σωματική ακεραιότητα και ασφάλεια όλης της ομάδας. Η εξόρμηση στέφεται με επιτυχία, όμως κατά την επιστροφή τους, το αεροπλάνο συντρίβεται μέσα στο τροπικό δάσος (όπως γίνεται και στα περισσότερα ανέκδοτα), όπου οι επιζώντες έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο με τα μέλη μιας φυλής ιθαγενών με… περίεργες ορέξεις!

Αν και το Green Inferno αργεί κάπως να μπει στο ψητό (pun intended!), όταν τελικά το κάνει, σε στέλνει αδιάβαστο! Οι σκηνές φρίκης είναι τόσο έντονες και γραφικές, που γίνονται σχεδόν δυσβάσταχτες –ειδικά μια από αυτές, που διαρκεί ένα δεκάλεπτο που μοιάζει με αιώνα (θα καταλάβεις σε ποια αναφέρομαι, είναι η μόνη κατά τη διάρκεια της οποίας θα ουρλιάζεις!) Όχι ότι μέχρι να φτάσουμε στο μεγάλο αιματοκύλισμα δεν έχει ενδιαφέρον ή αγωνία το σενάριο, δηλαδή. Όσο πιο πολύ περνά η ώρα, τόσο καλύτερα μαθαίνεις τους χαρακτήρες και τόσο περισσότερο αυξάνονται οι παλμοί σου περιμένοντας να δεις πόσο άσχημα θα εξελιχθεί η ιστορία –διότι το ξέρεις ότι θα γίνει χαμός και η αναμονή κάνει τα πράγματα χειρότερα!

Ο Roth πήρε την έμπνευσή του από το διάσημο Cannibal Holocaust του 1980, μια ιταλική ταινία τρόμου με κανιβάλους και από τα αγαπημένα θρίλερ του σκηνοθέτη. Ακόμα και το “The Green Inferno” ήταν ο αρχικός τίτλος εκείνης της ταινίας, πριν τον αλλάξουν σε κάτι πιο σοκαριστικό. Η ταινία, φυσικά, έφαγε μπόλικο θάψιμο από τους κριτικούς, με κάποιους από αυτούς, όμως, να βρίσκουν θετικό το ύφος-φόρο τιμής στον παλιό, ιταλικό κινηματογράφο τρόμου. Μια απρόσμενα θετική κριτική, όμως, ήλθε από τον μετρ του τρόμου, Stephen King, ο οποίος παρομοίασε την ταινία με τα θρίλερ που έβλεπε στους drive-in κινηματογράφους στα νιάτα του. Και όταν ο ίδιος ο King γράφει επαίνους για την ταινία σου, όλες οι υπόλοιπες κριτικές εκμηδενίζονται! Ασφαλώς, οι σκληροπυρηνικοί φαν του Roth και όσοι τη βρίσκουν με splatter (δύο στα δύο για μένα) την λάτρεψαν ούτως ή άλλως! Άλλωστε, έχουμε μάθει πια να μην περιμένουμε κάτι πιο βαθυστόχαστο και φιλοσοφικό από τις ταινίες του τύπου –όχι ότι είναι εντελώς ανεγκέφαλες και χωρίς ίχνος κοινωνικού προβληματισμού, αλλά όπως και να το κάνουμε, το πρώτο του μέλημα είναι να σε αηδιάσει και όχι να σε προβληματίσει! Και σε αυτό το κομμάτι είναι πλέον εξπέρ!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν αποφασίσεις να τη δεις, φρόντισε να το κάνεις με άδειο στομάχι!

GEEKY TRIVIA
Η φυλή ανθρωποφάγων που παρουσιάζεται στην ταινία αποτελείται εξ’ ολοκλήρου από κατοίκους διαφόρων περουβιανών χωριών, οι οποίοι δέχτηκαν να συμμετάσχουν στην ταινία. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι δεν είχαν δει ποτέ τους κινηματογραφική ταινία και δεν μπορούσαν να κατανοήσουν την έννοια. Για να τους βοηθήσει να καταλάβουν, ο Eli Roth έφερε ένα βίντεο και ένα αντίγραφο της ταινίας Cannibal Holocaust. Οι χωρικοί ενθουσιάστηκαν με την ταινία, την οποία, μάλιστα, θεώρησαν κωμωδία!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Από το 2013 κυκλοφορούν φήμες ότι η ταινία θ’ αποκτήσει και σίκουελ με τον τίτλο Beyond the Green Inferno. Αν και η ταινία αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο μια συνέχειας, δεν έχει εξακριβωθεί καμιά πληροφορία από τότε, οπότε παίζει να είναι και ράδιο αρβύλα!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Όχι, δεν είναι το Halloween! Εκείνο μοιάζει φλωριά μπροστά σε αυτή την ταινία!

Δεν μοιάζουν και πολύ ενθουσιασμένες από την υποδοχή!

Σκέψου λίγο τη χοληστερίνη σου!

The Texas Chainsaw Massacre: Στο Τέξας λατρεύουν το κρέας!

Σκηνοθεσία: Tobe Hooper
Σενάριο: Kim Henkel, Tobe Hooper
Μουσική: Wayne Bell, Tobe Hooper
Ηθοποιοί: Marilyn Burns, Paul A. Partain, Edwin Neal
Είδος: Slasher
Αξιολόγηση: ★★★★
☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★★
☆
Τρόμος: ★★★★
☆
Αγωνία: ★★★★
★

THE TEXAS CHAINSAW MASSACRE (1974)
Το σημερινό franchise στιγμάτισε τα παιδικά μου χρόνια και βοήθησε στο ν΄ αποκτήσω την τρέλα που έχω με τις ταινίες τρόμου –έστω και κατά λάθος! Βρισκόμασταν σε φιλικό σπίτι οικογενειακώς και στο βίντεο έπαιζε το σίκουελ του Texas Chainsaw Massacre. Η στιγμή που αποφάσισα να κοιτάξω την οθόνη ήταν αυτή κατά την οποία ένας τύπος χάνει την κορυφή του κρανίου του από το αλυσοπρίονο και το κεφάλι του σκάει και αρχίζουν να εκτοξεύονται παντού πίδακες από αίμα. Γελοίο εφέ με τα σημερινά δεδομένα, αλλά για την εποχή του (και την ηλικία μου) ήταν πολύ γραφικό και φρικαλέο. Τόσο, που αυτή η σκηνή έμεινε από τότε χαραγμένη στη μνήμη μου ως η πρώτη μου ανάμνηση από ταινία τρόμου. Φυσικά, δεν ήμουν ακόμη ούτε 10 χρονών, οπότε με μάζευαν από τα πατώματα, αλλά το κακό είχε ήδη γίνει: ήξερα ότι εκεί έξω υπήρχε ένας ολόκληρος κινηματογραφικός κόσμος γεμάτος αίμα, φρίκη και αλλόκοτα πράγματα. Και με είχε ιντριγκάρει! Και μια και πριν λίγες βδομάδες το μπλογκ έκλεισε τα δύο του χρόνια, ας μιλήσουμε για την ταινία που τα ξεκίνησε όλα!

TI MAΣ ΛΕΣ;
H Sally Hardesty, ο παραπληγικός αδελφός της και τρεις ακόμη φίλοι τους ταξιδεύουν με το βανάκι τους μέχρι το Τέξας, για να επισκεφθούν τον τάφο του παππού της. Στη συνέχεια αποφασίζουν να πάνε και στην παλιά, ερειπωμένη αγροικία της οικογένειας Hardesty. Στην πορεία παίρνουν μαζί τους έναν περίεργο τύπο που κάνει ωτοστόπ, τον οποίο πετάνε κλωτσηδόν έξω από το βανάκι λίγο αργότερα, αφού αποδεικνύεται επικίνδυνος. Μόνο που δεν είναι ο μοναδικός διαταραγμένος της περιοχής –και σύντομα πρόκειται να γνωρίσουν και τους υπόλοιπους!

Η ταινία προσπάθησε να λανσαριστεί ως «αληθινή ιστορία», αλλά τα περιστατικά που αφηγείται είναι τόσο πραγματικά όσο η μύτη της Jennifer Aniston. Ο Tobe Hooper δήλωσε ότι η ιδέα για το σενάριο του ήρθε σε ένα συνωστισμένο πολυκατάστημα, στο τμήμα με τα εργαλεία. Καθώς σκεφτόταν τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να ανοίξει δρόμο μέσα στο πλήθος, το μάτι του έπεσε στ’ αλυσοπρίονα! Το φιλμ κατάφερε να μαζέψει τρελό χρήμα και καθιέρωσε τον αλυσοπριονοφόρο κακό της -τον Leatherface– ως έναν από τους πιο γνωστούς κινηματογραφικούς serial killers.

Το Texas Chainsaw Massacre θεωρείται πια μια από τις καλύτερες ταινίες τρόμου (κάποιοι την κατατάσσουν δεύτερη μετά τον Εξορκιστή) και αν και το κατά τέσσερα χρόνια μεταγενέστερο Halloween έχει αντιγραφεί περισσότερο ως στυλ στα χρόνια που πέρασαν, το Massacre θεωρείται η αρχική έμπνευση πίσω από τα βασικά στοιχεία που έχουν παγιωθεί στο είδος, όπως η χρήση εργαλείων ως φονικών όπλων και η παρουσίαση του δολοφόνου ως απρόσωπης, τεράστιας φιγούρας.

Παραδόξως (λαμβάνοντας υπόψην τη θεματολογία της), η ταινία δείχνει ελάχιστους θανάτους on screen και ακόμη λιγότερο αίμα, καθώς ο σκηνοθέτης προσπαθούσε να κερδίσει ευνοϊκή καταλληλότητα από την Ένωση Κινηματογράφου. Φυσικά δεν τα κατάφερε, μια και θεωρήθηκε ότι η βία που υπονοείται στις σκηνές τρόμου ήταν εξίσου φρικιαστική, οπότε στις επόμενες ταινίες ξέδωσε και το έριξε στην σπλατεριά! Παρότι οι σκηνές τρόμου ήταν σχετικά μετριασμένες, αυτό δεν εμπόδισε αρκετούς θεατές να αποχωρήσουν από την προβολή της αηδιασμένοι και διάφορα θέατρα να αρνηθούν να την προβάλουν –σε κάποιες περιπτώσεις και μετά από απειλές της αστυνομίας! Η ταινία, μάλιστα, απαγορεύτηκε σε αρκετές χώρες, όπως η Βραζιλία, η Χιλή, η Γαλλία, η Ισλανδία, η Δυτική Γερμανία και κάμποσες ακόμα και σε ορισμένες από αυτές δεν προβλήθηκε για δεκαετίες! (Αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν είχε κυκλοφορήσει τότε το SAW!)

Έχουν διατυπωθεί διάφορες θεωρίες για το ποιο είναι το μήνυμα που περνά η ταινία -από καυτηριασμός των συνεπειών του βιομηχανικού καπιταλισμού και των τεχνολογικών επιτευγμάτων μέχρι υποστήριξη του χορτοφαγικού τρόπου ζωής. Όποια και αν είναι η σωστή, το θέμα είναι ότι η ταινία είναι σίγουρα τρομακτική, εφιαλτική και φρικιαστική, χωρίς καν να δείξει φρίκη! Η αισθητική της είναι σαφώς ανώτερης ποιότητας από δεκάδες αντίστοιχες ταινίες του είδους και βγάζει μια αυθεντικότητα και έναν ρεαλισμό που την κάνουν πιο ανατριχιαστική. Όσο και αν δίχασε τον κόσμο και προκάλεσε σάλο στην εποχή της, πλέον θεωρείται ένα αριστούργημα και αυτό λέει πολλά!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, άραξε κάπου άνετα και απόλαυσέ την!

GEEKY TRIVIA
Ο John Larroquette είναι ο αφηγητής που ακούγεται στο άνοιγμα της ταινίας και, σύμφωνα με τον ίδιο, η αμοιβή του για τη δουλειά αυτή ήταν… ένα τσιγαριλίκι! Υποθέτω ότι αν έπαιζε κανονικά θα πληρωνόταν με σακουλάκια κοκαΐνης!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η σειρά είχε λιγοστά σίκουελ, μια προσπάθεια αναβίωσης και πιο πρόσφατα μια δεύτερη προσπάθεια αναβίωσης, με μεγάλες βλέψεις για το μέλλον:

• The Texas Chainsaw Massacre 2 (1986) ★★★☆☆
  Δεκατρία χρόνια μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας, δυο νέοι δολοφονούνται από τον Leatherface την ώρα που μιλάνε στο τηλέφωνο με την DJ ενός τοπικού ραδιοφωνικού σταθμού. Όταν η DJ αποφασίζει να παίξει στην εκπομπή της την κασέτα με την καταγραφή της δολοφονίας, γίνεται ο επόμενος στόχος του Leatherface και της οικογένειάς του…
• Leatherface: The Texas Chainsaw Massacre III (1990) ★★☆☆☆
  Νεαρό ζευγάρι διασχίζει το Τέξας, συναντά διάφορους περίεργους τύπους στη διαδρομή, σύντομα χάνεται και στο τέλος πέφτει πάνω στον Leatherface κι από κει και πέρα η ιστορία επαναλαμβάνεται. Μια από τα ίδια.
• Texas Chainsaw Massacre: The Next Generation (1994) ★★☆☆☆
  Τέσσερα λυκειόπαιδα που φεύγουν από τον ετήσιο χορό του σχολείου τους εμπλέκονται σε ατύχημα με το αυτοκίνητο και μετά γίνονται τα κλασικά που γίνονται σε κάθε ταινία: συναντάνε ένα μάτσο τρελούς και καταλήγουν στο σπίτι του Leatherface με την ψυχωτική οικογένειά του. Η ταινία πάτωσε πανηγυρικώς. Το ενδιαφέρον, όμως, είναι ότι πρωταγωνιστούν οι Matthew McConaughey και Renée Zellweger, οι οποίοι τότε ήταν ακόμα άσημοι, και από τότε που έγιναν γνωστοί κάνουν ό,τι μπορούν για να διαγράψουν από τη μνήμη τους (ίσως κι από τον πλανήτη) την ταινία!
• The Texas Chainsaw Massacre (2003) ★★★☆☆
  Αρκετά πιο αιματηρό και σκοτεινό remake της αρχικής ταινίας που, αν κι έφαγε θάψιμο με το φτυάρι από τους πάντες, κατάφερε να κάνει τρελές εισπράξεις. Η επιτυχία του, μάλιστα, ήταν τέτοια που θεωρείται ότι αυτό ξεκίνησε την τρέλα με τα remakes ταινιών τρόμου των 70s – 80s! Προσωπικά μου άρεσε αρκετά, οπότε δεν καταλαβαίνω τη λύσσα που πάθανε όλοι μαζί του.
• The Texas Chainsaw Massacre: The Beginning (2006) ★★★☆☆
  Ε, να μην έχει κι ένα prequel η σειρά; Αν και, ουσιαστικά, η ιστορία μεταφέρεται μόνο τέσσερα χρόνια πριν το remake και δείχνει κάποια στοιχεία από το origin του Leatherface πριν επανέλθει στα κλασικά, αιματηρά μονοπάτια. Κράξιμο έφαγε κι αυτή, αλλά εμένα οι σπλατεριές είναι το φετίχ μου, οπότε δεν με νοιάζουν οι κριτικές!
• Texas Chainsaw 3D (2013) ★★☆☆☆
  Να και η πρώτη τρισδιάστατη προσθήκη της σειράς. Το μόνο που λείπει τώρα είναι να στείλουν τον Leatherface και στο διάστημα! Η ταινία αποτελεί σίκουελ της αρχικής ταινίας του 1974, οπότε ουσιαστικά αγνοεί επιδεικτικά όλο το timeline από εκεί κι έπειτα, μαζί με τα σίκουελ και το remake. Η πλοκή περιστρέφεται γύρω από την Heather, η οποία κληρονομεί όλη την περιουσία της γιαγιάς της, μαζί με ένα σπίτι στο Τέξας. Μόνο που μαζί με το σπίτι, κληρονόμησε και κάτι άλλο, για το οποίο δεν έχει την παραμικρή ιδέα!
• Leatherface (2017) ★★★☆☆
  Η ταινία αποτελεί prequel όλης της σειράς ταινιών, ασχέτως αν είχε ήδη γυριστεί άλλο prequel -το οποίο οι δημιουργοί δεν έλαβαν καν υπόψην (μαζί με το remake και όλα τα σίκουελ της αρχικής ταινίας). Βασικά, το timeline έχει καταντήσει πιο μπερδεμένο κι από εκείνο του Lost!

Πέρα από τις ταινίες, κυκλοφόρησαν και κάμποσα κόμικς με ήρωα τον Leatherface, ενώ το 1982 κυκλοφόρησε κι ένα βιντεοπαιχνίδι.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Τα αρχικά σχέδια ήθελαν την Lionsgate να χρηματοδοτεί άλλες 5 ταινίες μετά το Leatherface! Πράγμα το οποίο θα γινόταν μάλλον, αν δεν είχαν καθυστερήσει να βγάλουν στην κυκλοφορία αυτό -καθυστέρηση που οδήγησε στο να χάσουν τελείως τα πνευματικά δικαιώματα της σειράς! Οπότε, μπορεί και να τη γλιτώσαμε τελείως, εκτός αν αναλάβει άλλος χρηματοδότης να αρμέξει κι άλλο την αγελάδα!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Δεν φαίνεται καθόλου διαταραγμένος…

Μπορείς να υποφέρεις λίγο πιο βουβά;

Θέλει απλώς να παίξετε!

The Ruins: Αξιοθέατα που κόβουν την ανάσα. Για πάντα.

Σκηνοθεσία: Carter Smith
Σενάριο: Scott B. Smith
Μουσική: Graeme Revell
Ηθοποιοί: Jonathan Tucker, Jena Malone, Shawn Ashmore, Laura Ramsey κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★★
☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★
☆
Φρίκη: ★★★★
☆
Τρόμος: ★
★
★
☆☆
Αγωνία: ★★★★
★


THE RUINS (2008)
Είσαι έτοιμος για τις διακοπούλες σου; Σκοπεύεις να πας κάπου να παραθερίσεις, να κάνεις τα μπάνια σου, να επισκεφτείς κανένα μουσείο, ίσως; Μήπως σκοπεύεις να περάσεις και καμιά βόλτα κι από τ’ αξιοθέατα της περιοχής, να τραβήξεις καμιά φωτογραφία και ν’ απολαύσεις το κάλλος και την αρμονία της αρχαίας αρχιτεκτονικής; Μήπως αυτό το τελευταίο κομμάτι να το ξανασκεφτείς καλύτερα; Διότι, αφού δεις τη σημερινή ταινία, ίσως αποφασίσεις ότι και τα μουσεία μια χαρά είναι για την καλοκαιρινή δόση κουλτούρας σου και περάσεις τις υπόλοιπες διακοπές σου στην παραλία, δίπλα σε πολύ, πολύ κόσμο!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Δυο ζευγάρια περνούν τις διακοπές τους στο Μεξικό, όπου γνωρίζονται με τον Mathias, έναν γερμανό τουρίστα που τους καλεί να τον συνοδεύσουν σε μια αρχαιολογική ανασκαφή στα ερείπια παλιάς πυραμίδας των Μάγια. Ο αδελφός του Mathias και η αρχαιολόγος φιλενάδα του βρίσκονται ήδη στην πυραμίδα, η οποία είναι καλά κρυμμένη μέσα στη ζούγκλα, σε ένα σημείο που δεν μαζεύει καθόλου τουρίστες. Μόλις φτάσουν εκεί, όμως, θα έρθουν αντιμέτωποι με μια ομάδα οπλισμένων –και πολύ εχθρικών- χωρικών που δείχνουν να μην βλέπουν την παρουσία των ξένων με καλό μάτι, αναγκάζοντάς τους ν’ αναζητήσουν καταφύγιο στα ερείπια. Οι ντόπιοι, όμως, είναι το μικρότερο από τα προβλήματά τους…

Κατ΄αρχάς, οφείλω να αναφέρω ότι η συγκεκριμένη ταινία ανήκει στις ελάχιστες –και μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού- ταινίες που έχουν καταφέρει να με κάνουν να κλείσω μάτια και αυτιά αηδιασμένος. Επιπροσθέτως, κερδίζει ακόμη περισσότερους πόντους ως η μοναδική ταινία ταινία που με έφτασε ποτέ στα όρια της λιποθυμίας –κι ευτυχώς που δεν την είδα στο σινεμά, αλλά στο σπίτι, όπου αρκούσε να πατήσω το pause και να πάω να ξαπλώσω μέχρι να επιστρέψει το αίμα στο ωχρό, πανέμορφο κεφάλι μου. Ναι, δεν ντρέπομαι να το ομολογήσω: έχω δει όλα τα SAW, τα Hostel και τη σάρα και τη μάρα από σπλατεριές, αλλά με το The Ruins βρήκα το μάστορά μου! Όσο και αν δεν της φαίνεται, η ταινία έχει μερικές από τις πιο αηδιαστικά γραφικές σκηνές που έχω δει ποτέ σε θρίλερ και όσες φορές και αν την ξαναδώ από τότε, πάντα τις «τρέχω» στο fast forward!

Οπότε, από την προηγούμενη προσωπική εξομολόγηση, καταλαβαίνεις τι να περιμένεις πάνω κάτω από την ταινία! Αν είσαι φαν της φρίκης και του τρόμου, θα μείνεις ικανοποιημένος. Βέβαια, αν και οι σκηνές φρίκης είναι πολύ γραφικές και σκληρές, παρόλα αυτά είναι σχετικά λίγες και μοιρασμένες μέσα στην ταινία -μη νομίζεις ότι θα δεις κάνα ασταμάτητο αιματοκύλισμα, με σπλάχνα και μυαλά να πετάγονται στην οθόνη! Κατά κύριο λόγο, το The Ruins βασίζεται περισσότερο στον ψυχολογικό τρόμο, οπότε η αγωνία είναι σίγουρα στα ύψη και μερικές καλές τρομάρες θα σε πιάσουν απροετοίμαστο!

Το σκηνικό είναι ατμοσφαιρικό και αρκετά ρεαλιστικό –ειδικά αν λάβεις υπόψη ότι η ταινία δεν γυρίστηκε καν στη ζούγκλα του Μεξικού, αλλά στην Αυστραλία, και ότι η πυραμίδα είναι, ουσιαστικά, τρία διαφορετικά σκηνικά συνδυασμένα με μπόλικα CGI εφέ σε κάποια πλάνα. Όσο για τον «κακό» της ταινίας… ξεφεύγει αρκετά από τα συνηθισμένα. Όταν τη δεις θα καταλάβεις! Το καλύτερο είναι πως δεν πρόκειται για κάποια κλισέ ταινία του συρμού, καθώς το σενάριο είναι σχετικά φρέσκο και κάπως πιο διαφορετικό από όσα έχουμε συνηθίσει ως τώρα. Για την ακρίβεια, η ταινία είναι βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Scott Smith, ο οποίος υπογράφει και το σενάριο. Αυτό μάλλον έκανε και τη διαφορά, διότι αν και οι κριτικές ήταν σχετικά χλιαρές, η ταινία κατάφερε να τα πάει αρκετά καλά από πωλήσεις.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, οπλίσου με θάρρος και ένα κουβά καλού-κακού –ειδικά αν είσαι τόσο ευαίσθητος στα σκληρά θεάματα, όσο εγώ!

GEEKY TRIVIA
Η ταινία έχει γυριστεί με τρία διαφορετικά φινάλε: αυτό που θεωρήθηκε καταλληλότερο από τις δοκιμαστικές προβολές και προβλήθηκε και στους κινηματογράφους, αυτό της unrated εκδοχής της ταινίας που κυκλοφόρησε σε DVD και ένα ακόμα που κόπηκε τελείως επειδή θεωρήθηκε καταθλιπτικό. Πάντως, και τα τρία διαφέρουν από το τέλος του βιβλίου -όπως και πολλά ακόμη κεντρικά σημεία της πλοκής.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δεν ακούγεται κάτι. Όχι ότι δεν θα μπορούσε να έχει συνέχεια, ασχέτως αν το βιβλίο είναι μόνο ένα, αλλά μάλλον σοφά επέλεξαν να το αφήσουν στη μία ταινία.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Υπάρχει λόγος που κάποια πράγματα έχουν μείνει τόσο καιρό κρυμμένα…

Ουπς, αυτό πρέπει να πονάει!

Άσε τον πυρσό και βρες φλογοβόλο!