The Strain: Κανένα αντιβιοτικό δεν θα σε σώσει…

Δημιουργός: Guillermo del Toro, Chuck Hogan
Δίκτυο: FX
Διάρκεια: 4 σεζόν (46 επεισόδια 39’-44’)
Ηθοποιοί: Corey Stoll, David Bradley, Mia Maestro κ.α
Είδος: Horror Drama
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★☆☆☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

THE STRAIN (2014-2017)
Χάλασε πάλι ο καιρός, οπότε ευκαιρία να σου προτείνω άλλη μια σειρούλα τρόμου για bingewatching μέχρι να έρθει ξανά η λιακάδα! Και τι καλύτερο από μια παραγωγή του ανθρώπου που έχει αφήσει το ανεξίτηλο στίγμα του στις ταινίες τρόμου και φαντασίας; Η σημερινή σειρά κράτησε τέσσερα χρόνια και είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που οι δημιουργοί είχαν ήδη προαποφασίσει τη διάρκειά της και δεν θέλησαν να την τραβήξουν από το μαλλί με το ζόρι!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Αμέσως μετά την προσγείωση ενός αεροπλάνου στο αεροδρόμιο JFK, κάθε επικοινωνία με το πιλοτήριο διακόπτεται, ενώ οι επιβαίνοντες δεν δίνουν κανένα σημείο ζωής. Αμέσως καλείται μια ερευνητική ομάδα του Κέντρου Ελέγχου Λοιμωδών Νοσημάτων, με επικεφαλής τον Dr. Ephraim Goodweather, η οποία ανακαλύπτει ότι όλοι οι επιβάτες –πλην τεσσάρων ατόμων- είναι νεκροί από κάτι που μοιάζει με παρασιτική ασθένεια. Εν τω μεταξύ, στον αποθηκευτικό χώρο του αεροσκάφους ανακαλύπτεται ένα μυστηριώδες, σκαλιστό κουτί που μοιάζει με φέρετρο. Η υπόθεση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο όταν ένας ηλικιωμένος ενεχυροδανειστής, ο Abraham Setrakian πλησιάζει τον Ephraim και τον πιέζει να καταστρέψει όλα τα πτώματα των θυμάτων και να μην επιτρέψει στο μυστηριώδες κουτί να βγει από τον χώρο του αεροδρομίου. Οι πάντες τον αντιμετωπίζουν με δυσπιστία, χωρίς να γνωρίζουν ότι βρίσκονται στο ξεκίνημα μιας πρωτοφανούς επιδημίας που θα αλλάξει για πάντα την ανθρωπότητα…

Το The Strain είναι βασισμένο στην ομώνυμη τριλογία μυθιστορημάτων των del Toro και Hogan και την παραγωγή ανέλαβε ο Carlton Cuse, γνωστός για τη συμβολή του σε μερικές από τις πιο γνωστές και πετυχημένες σειρές των ΗΠΑ. Ο del Toro σκόπευε να προχωρήσει απευθείας στη δημιουργία τηλεοπτικής σειράς, όμως η συμφωνία με το πρώτο δίκτυο κατέληξε σε φιάσκο όταν του ζήτησαν να κάνει τη σειρά… κωμωδία! Έτσι, αποφασίστηκε να ακολουθήσει πρώτα τη συγγραφική οδό, με τη βοήθεια του Hogan. Το πρώτο βιβλίο, μάλιστα, ήταν τόσο μεγάλη επιτυχία, που αρκετά τηλεοπτικά δίκτυα πλησίασαν τους συγγραφείς για να εξασφαλίσουν τα δικαιώματα. Οι ίδιοι, όμως, αρνήθηκαν να προχωρήσουν σε κάποια συμφωνία πριν την έκδοση και του τρίτου βιβλίου, φοβούμενοι ότι μια πρόωρη τηλεοπτική μεταφορά θα επηρέαζε τον τρόπο που θα έγραφαν τα υπόλοιπα βιβλία (οι φαν του Game of Thrones κουνάνε το κεφάλι απελπισμένοι σε αυτό το σημείο).

Ο πυρήνας της σειράς, ουσιαστικά, δεν αποτελεί τίποτε παραπάνω από μια ιστορία με βρικόλακες. Δεν την αποκαλείς, όμως, ούτε κλασική ούτε συνηθισμένη, αφού οι δημιουργοί έχουν καταφέρει να ανανεώσουν πλήρως τον μύθο των βαμπίρ, παρουσιάζοντας την ιστορία απο τελείως διαφορετική οπτική γωνία και με ενδιαφέρουσες προσθήκες που οδηγούν την πλοκή σε εντελώς απρόσμενα μονοπάτια. Η σειρά έχει την ίδια noir, στυλιζαρισμένη αισθητική με όλες τις παραγωγές του del Toro, ενώ όσο προχωρούν οι σεζόν, τόσο πιο σκοτεινή και έντονη γίνεται η ατμόσφαιρα.

Άπο άποψη παραγωγής, πρόκειται για μια πολύ αξιόλογη δουλειά, με προσεγμένη σκηνοθεσία, αρκετά καλά εφέ και κάποια από τα πιο τρομακτικά και φρικιαστικά πλάσματα που έχουν δημιουργηθεί ποτέ για σειρά.
Από άποψη σεναρίου, θα μπορούσε σίγουρα να γίνει καλύτερη δουλειά. Η αφήγηση μπορεί να είναι σχετικά γρήγορη και χωρίς περιττά πλατιάσματα, όμως υπάρχουν μπόλικα σεναριακά κενά και αρκετά σημεία που δεν έχουν καμία λογική στα πλαίσια της ιστορίας, καθώς και κάποιοι διάλογοι ή σκηνές που θα σε κάνουν να στραβομουτσουνιάσεις, αφού ακολουθείται η πάγια τακτική που θέλει τους κεντρικούς ήρωες μια στο τόσο να κάνουν κάτι τελείως ηλίθιο, μόνο και μόνο για να γίνει πιο δραματική η πλοκή. Έτσι, μπορεί μεν η ιστορία να γίνεται πιο ενδιαφέρουσα όσο προχωρά και να έχεις αγωνία για το πώς θα εξελιχθεί τελικά, αλλά οι ίδιοι οι χαρακτήρες σού το χαλάνε αρκετά.

Σε γενικές γραμμές, το The Strain είναι τρομακτικό, έχει αρκετές δόσεις σασπένς και φρίκης και καταφέρνει να δώσει νέα πνοή σε μια κλασική, τετριμμένη ιδέα. Μόνο που η εκτέλεση θα μπορούσε να είχε γίνει καλύτερα!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, δες την καλύτερα μονοκοπανιά, κατά προτίμηση με τις πόρτες κλειδαμπαρωμένες!

GEEKY TRIVIA
Ένας από τους χαρακτήρες της ταινίας καπνίζει τσιγάρα μάρκας Morley. Η μάρκα δεν υπάρχει στην πραγματικότητα και χρησιμοποιείται κατά κόρον σε κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές από το 1960, όταν ο Hitchcock την πρωτοχρησιμοποίησε στην ταινία Psycho. Η πιο γνωστή της χρήση, όμως, είναι στη σειρά The X Files, αφού είναι η αγαπημένη μάρκα του διαβόητου «Cigarette Smoking Man»!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Η σειρά έληξε χωρίς να αφήνει ενδεχόμενα συνέχειας –και χωρίς να χρειάζεται κάποια, άλλωστε.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Η κάρτα τίτλου.

Η ερευνητική ομάδα.

Ο αινιγματικός μπάρμπας.

Το κατοικίδιό του;

Τι κοιμάται εκεί μέσα;

From Dusk Till Dawn: Τα τσιγάρα, τα βαμπίρ και τα ξενύχτια!

Σκηνοθεσία: Robert Rodriguez
Σενάριο: Quentin Tarantino
Μουσική: Graeme Revell
Ηθοποιοί: George Clooney, Harvey Keitel, Juliette Lewis κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★★

FROM DUSK TILL DAWN (1996)
Καλτίλα η σημερινή ταινία, από το δίδυμο Rodriguez-Tarantino, οι οποίοι είναι γνωστοί για την αγάπη που έχουν σε ταινίες exploitation και κάθε φορά που συνεργάζονται, η παράνοια χτυπάει κόκκινο! Αυτή ήταν και η πρώτη φορά που ένωσαν τις δυνάμεις τους (αν και, θεωρητικά, είχαν συνεργαστεί ξανά στα Desperado και Four Rooms -στο πρώτο ο Tarantino μόνο ως ηθοποιός και στο δεύτερο σκηνοθετώντας ο καθένας άλλο κομμάτι της σπονδυλωτής ταινίας.)

TI MAΣ ΛΕΣ;
Οι αδελφοί -και ληστές τραπεζών- Gecko ταξιδεύουν προς το Μεξικό στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από το FBI, που τους καταδιώκει. Στην πορεία θα απαγάγουν έναν πάστορα που ταξιδεύει με τα δύο του παιδιά και θα τον αναγκάσουν να τους φυγαδεύσει με το τροχόσπιτό του ως τα σύνορα. Όταν ο δρόμος τους οδηγήσει σε ένα απομακρυσμένο, κακόφημο μπαρ μέσα στην έρημο, τα δύο αδέλφια θα αποφασίσουν να περάσουν το βράδυ, περιμένοντας τον συνεργάτη τους, χωρίς να γνωρίζουν ότι διάλεξαν το χειρότερο σημείο να ξενυχτήσουν, καθώς το μπαρ αποτελεί στέκι αιμοδιψών βαμπίρ!

Η ταινία μοιάζει να έχει διχασμένη προσωπικότητα, καθώς ξεκινάει ως ένα απλό crime story, αλλά πολύ γρήγορα καταλήγει σε σωστό αιματοκύλισμα εκεί που δεν το περιμένεις! Είναι σαν να βλέπεις δύο τελείως διαφορετικές ταινίες που έχουν συρραφεί σε μία –όχι ότι αυτό σε ενοχλεί ιδιαίτερα, όμως, καθώς το πάντρεμα ανάμεσα στο σενάριο του Tarantino και τις εξωφρενικές μάχες και σκηνές δράσης του Rodriguez δείχνει ιδανικό. Φυσικά, αν και οι περισσότερες κριτικές ήταν θετικές, υπήρξαν και αρκετοί που θεώρησαν την ταινία αρκετά κακή και τη είδαν σαν μια φτηνή ευκαιρία για σπλατεριά.

Παρόλα αυτά, η ταινία δεν αποσκοπεί στο να πάρει τον εαυτό της στα σοβαρά και οι μελλοντικές συνεργασίες των δύο συντελεστών έδειξαν ακριβώς αυτό: τους αρέσει να δημιουργούν εξωφρενικά αμαγάλματα κινηματογραφών ειδών, με over the top ερμηνείες και εφέ, που μόνος τους σκοπός είναι η ψυχαγωγία του κοινού.Δεν υπάρχει κάποιο κρυμμένο, βαθύτερο νόημα που πρέπει να ανακαλύψεις, ούτε μια ιστορία που πρέπει απαραιτήτως να έχει αρχή, μέση και τέλος -με την κλασική φόρμουλα, τουλάχιστον.
Το From Dusk Till Dawn είναι ένα ακομπλεξάριστο, πρωτότυπο crossover ανάμεσα σε μια τυπική αστυνομική ταινία και ένα φρικαλεό b-movie και όσο πιο γρήγορα το αποδεχτείς, τόσο πιο πολύ θα γουστάρεις!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, είτε τη δεις το χάραμα είτε το σούρουπο, δεν θα σε απογοητεύσει!

GEEKY TRIVIA
Η Salma Hayek πρωτοεμφανίζεται στην ταινία χορεύοντας αγκαλιά με ένα πελώριο φίδι! Η ηθοποιός, όμως, έχει φοβία με τα φίδια και διαβάζοντας τον ρόλο ήξερε ότι θα ήταν αναγκασμένη να τον αρνηθεί. Παρόλα αυτά, ο Rodriguez την ήθελε μάλλον απεγνωσμένα, αφού της είπε ψέματα ότι η Madonna ήταν έτοιμη να δεχτεί τον ρόλο αντί για εκείνην. Προφανώς, αυτό της πάτησε κάποια ευαίσθητη χορδή -διότι ποια νομίζει ότι είναι η σακαφιόρα η Madonna- κι έτσι έκανε δύο μήνες ψυχοθεραπεία, προκειμένου να καταπολεμήσει τη φοβία της! Θα ήθελα να μάθω πώς αντέδρασε όταν έμαθε τελικά την αλήθεια…

ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία έδωσε άλλα δύο σίκουελ και πολύ πρόσφατα μεταπήδησε και στη μικρή οθόνη (όπως απαιτεί η μόδα της τελευταίας πενταετίας!)

• From Dusk Till Dawn 2: Texas Blood Money (1999) ★★☆☆☆
  Ένας δραπέτης κατάδικος αποφασίζει να ενώσει ξανά την παλιά συμμορία του, μόνο που πριν τα καταφέρει, Η ταινία κυκλοφόρησε απευθείας σε DVD (ή, καλύτερα, βιντεοκασέτα!) και πήρε χάλια κριτικές.
• From Dusk Till Dawn 3: The Hangman’s Daughter (2000) ★★☆☆☆
  Prequel της ταινίας, το οποίο διαδραματίζεται στο Μεξικό στις αρχές του 1900 και ακολουθεί λίγο πολύ την πλοκή της αρχικής ταινίας με κάμποσους κακομοίρηδες που κλειδώνονται στην ταβέρνα με τα βαμπίρ.
• From Dusk Till Dawn: The Series (2014-2016) –
  Τηλεοπτική μεταφορά της αρχικής ταινίας, που προσπαθεί να επεκτείνει λίγο το σύμπαν του franchise, καθώς και το backstory των βαμπίρ. Προβλήθηκαν τρεις σεζόν και για την ώρα το project έχει παγώσει. Αν και δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα η ακύρωσή της, είναι το πιο πιθανό, μια και οι ηθοποιοί ελευθερώθηκαν από τα συμβόλαιά τους.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Αν και υπήρξαν πριν χρόνια σχέδια για μια επερχόμενη τέταρτη ταινία, τελικά δεν έχει ακουστεί κάτι νέο από τότε. Ίσως να έβαλε φρένο στην παραγωγή της και η τηλεοπτική σειρά.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Κοινωνιοπαθείς και τους φαίνεται.

Αυτό είναι που λένε «φιδίσιο κορμί»;

Μάλλον όχι! ΑΥΤΟ είναι που λένε «φιδίσιο κορμί»!

Fright Night: Κάτι τρέχει με τον γείτονα…

Σκηνοθεσία: Tom Holland
Σενάριο: Tom Holland
Μουσική: Brad Fiedel
Ηθοποιοί: Chris Sarandon, William Ragsdale, Amanda Bearse, Stephen Geoffreys, Roddy McDowall
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★★★

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

FRIGHT NIGHT (1985)
Δεκαετίες πριν τα βαμπίρ γίνουν μόδα και καούν τελείως από την υπερπροβολή τους σε λογοτεχνία, κινηματογράφο και τηλεόραση, υπήρξε μια ταινία που τα παρουσίασε σε όλη τους τη φρικιαστική δόξα, κάνοντας υπερήφανους τον Christopher Lee και τον Bela Lugosi! Ήταν η πρώτη ταινία τρόμου με βαμπίρ που είδα ποτέ μου και χαίρομαι γι’ αυτό, ειδικά όταν σκέφτομαι ότι υπάρχει μια ολόκληρη γενιά σήμερα, που όταν ακούει «βρικόλακας», το πρώτο πράγμα που της έρχεται στο μυαλό είναι η emo ντισκομπάλα με το ζελεδαρισμένο μαλλί που έπαιξε ο Pattinson στα Twilight!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Όταν ο νεαρός Charley Brewster ανακαλύπτει τυχαία ότι ο νέος γείτονας είναι ένα αιμοδιψές βαμπίρ που δολοφονεί νεαρές γυναίκες, αποφασίζει να ενημερώσει τους φίλους, τη μητέρα του και την αστυνομία. Φυσικά, το μόνο που καταφέρνει είναι να βρει τον μπελά του και να μπει στο στόχαστρο του βαμπίρ, το οποίο καταδιώκει τον ίδιο και την οικογένειά του. Απεγνωσμένος, ζητά τη βοήθεια του Peter Vincent, ενός παρουσιαστή σειράς τρόμου και πρώην κινηματογραφικού κυνηγού βρικολάκων. Εκείνος, αρχικά αντιμετωπίζει τον Charley με την ίδια δυσπιστία, αλλά σύντομα πείθεται ότι κάτι ανίερο έχει έρθει στην πόλη τους…

Αν και το Fright Night λανσάρεται περισσότερο ως ταινία τρόμου, η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως horror comedy, καθώς ισορροπεί το χιούμορ και τα στοιχεία του θρίλερ πολύ καλά, χωρίς να καταντά παρωδία. Είναι από εκείνες τις ταινίες που, χωρίς να αποτελούν κάτι το ιδιαίτερα ξεχωριστό ως ιστορία, καταφέρνουν να σε κερδίσουν από κάθε άποψη. Το σενάριο είναι καλογραμμένο, με γρήγορο ρυθμό, χωρίς ανούσιες κοιλιές και οι ερμηνείες είναι πολύ καλές, ιδιαίτερα αυτή του Sarandon, ο οποίος δίνει ρέστα στον ρόλο του βαμπίρ.

Παράλληλα, τα ειδικά εφέ, τα προσθετικά, αλλά και το μακιγιάζ είναι εξαιρετικά (μιλάμε για ταινία του ’80, μην το ξεχνάς!) και ταιριάζουν γάντι με τη σκοτεινή ατμόσφαιρα της ταινίας. Λογικό κιόλας: από το συνολικό budget της ταινίας, πάνω από ένα εκατομμύριο δολάρια πήγε στα ειδικά εφέ –πράγμα πρωτόγνωρο εκείνη την εποχή, για μια ταινία με βαμπίρ. Παρόλα αυτά, η παραγωγή δεν βγήκε ζημιωμένη, καθώς το Fright Night ήταν η δεύτερη πιο κερδοφόρα ταινία τρόμου για το 1985, με το A Nightmare on Elm Street 2 να παίρνει την πρωτιά.

Τέλος, η σκηνοθεσία είναι πολύ καλή και το σασπένς διατηρείται σε υψηλά επίπεδα μέχρι το τέλος –τι άλλο χρειάζεσαι από μια ταινία τρόμου; Δικαίως το Fright Night αποτελεί ένα από τα πιο πολυαγαπημένα θρίλερ των 80s παγκοσμίως και έχει αποκτήσει τεράστιο φαν κλαμπ. Ακόμη και στις μέρες μας είναι πολύ δύσκολο να γυρίσεις μια ταινία που να μπορεί να ικανοποιήσει σε τόσο μεγάλο βαθμό το κοινό!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν δεν την έχεις δει ακόμη ως τώρα, ποτέ δεν είναι αργά να γίνεις φαν!

GEEKY TRIVIA
Κατά τη διάρκεια της ταινίας, το βαμπίρ εμφανίζεται συχνά στην ανθρώπινη μορφή του τρώγοντας μήλα. Αυτή ήταν μια ιδέα του Sarandon, ο οποίος κάνοντας έρευνα πάνω στους βρικόλακες για τον ρόλο του, βρέθηκε να διαβάζει για τις νυχτερίδες και αποφάσισε ότι ο χαρακτήρας του έχει ίχνη από φρουτοφάγα νυχτερίδα στο DNA του!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η αρχική ταινία είχε ένα σίκουελ και ένα remake, το οποίο με τη σειρά του πήρε κάτι που έμοιαζε με σίκουελ, αλλά δεν ήταν ακριβώς!

• Fright Night Part 2 (1988) ★★★☆☆
  Τρία χρόνια μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας, ο Charley –στο κολέγιο πλέον- έχει πειστεί, μετά από αρκετή ψυχοθεραπεία, ότι το βαμπίρ που αντιμετώπισε ήταν απλώς ένας παρανοϊκός κατά συρροήν δολοφόνος και ότι οι βρικόλακες δεν είναι αληθινοί. Για κακή του τύχη, όμως, ένα νέο βαμπίρ εμφανίζεται στην πόλη και τον βάζει στο στόχαστρό του…
• Fright Night (2011) ★★★☆☆
  Remake, ελαφρώς βασισμένο στην αρχική ταινία, καθώς έχει αρκετές διαφοροποιήσεις. Δυστυχώς, δεν έπεισε τόσο, καθώς έφαγε αρκετό θάψιμο.
• Fright Night 2: New Blood (2013) ★☆☆☆☆
  Ενώ η συγκεκριμένη ταινία λανσάρεται ως σίκουελ, παρόλα αυτά, αποτελεί και αυτή ένα άτυπο, άνευρο και παντελώς αδιάφορο remake, καθώς και μίξη των δύο αρχικών ταινιών. Η ιστορία ξεκινά από την αρχή, αγνοώντας το remake και, φυσικά, κανείς από το προηγούμενο καστ δεν επιστρέφει.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Νομίζω ότι είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι μετά τις δύο τελευταίες ταινίες, το franchise ψόφησε πλέον οριστικά! Καρφώστε του κι ένα παλούκι στην καρδιά, μην έχουμε κι άλλα ανούσια remake!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Ο ματάκιας της γειτονιάς…

Ποτέ μην τα βάζεις με τους υπερφυσικούς γείτονες!

Το λες και ευθανασία…

True Blood: Καλώς ήλθατε στο αλλόκοτο Bon Temps…

Δημιουργός: Alan Ball
Δίκτυο: HBO
Διάρκεια: 7 σεζόν (80 επεισόδια 45’-60’)
Ηθοποιοί: Anna Paquin, Stephen Moyer, Alexander Skarsgård, Rutina Wesley κ.α.
Είδος: Supernatural Drama, Horror
Αξιολόγηση: ★★
★
★

☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
★
★
★
☆
Φρίκη: ★
★
★
★
☆
Τρόμος: ★
★
★
★
☆
Αγωνία: ★
★
★
★
★


TRUE BLOOD (2008-2014)
Έφτασε το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας κι επιτέλους έχεις χρόνο να λιώσεις μπροστά σε μια οθόνη! Αν δεν έχεις τι να δεις, είναι μια καλή ευκαιρία να ξεκινήσεις τη σημερινή σειρά τρόμου -αν δεν την έχει δει ήδη! Και σε περίπτωση που δεν την έχεις καν ακουστά, τότε μάλλον ήσουν στην έρημο για διαλογισμό τα τελευταία οχτώ χρόνια, καθώς δεν πρόκειται απλώς για μια από τις πιο πετυχημένες και πολυσυζητημένες σειρές της καλωδιακής τηλεόρασης, αλλά και γι’ αυτήν που έφερε ξανά τα βαμπίρ στη μόδα. Τα οποία, προσωπικά, δεν μου είχαν λείψει ιδιαιτέρως, αλλά τουλάχιστον ο τρόπος που παρουσιάζονται εδώ είναι αρκούντως σκοτεινός και τρομακτικός.

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η σειρά μάς μεταφέρει σε μια παράλληλη πραγματικότητα, όπου τα βαμπίρ (και όχι μόνο) είναι υπαρκτά. Όταν μια ιαπωνική εταιρεία συνθέτει το Tru Blood, ένα σκεύασμα που –ουσιαστικά- κάνει περιττή την ανάγκη για ανθρώπινο αίμα, τα βαμπίρ αποφασίζουν να κάνουν γνωστή την παρουσία τους στον κόσμο και να αναζητήσουν τη δική τους θέση στην κοινωνία. Από τη μία προσπαθούν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των ανθρώπων (διότι, όπως και να το κάνουμε, όταν ο άλλος μπορεί να σε στραγγίξει, μια δυσπιστία απέναντί του την έχεις) και από την άλλη αντιμετωπίζουν και εσωτερικές διαμάχες, καθώς έχουν χωριστεί σε δύο μέτωπα: αυτά που θέλουν μια ειρηνική συμβίωση με την ανθρωπότητα και αυτά που θεωρούν ότι είναι ανώτερα των ανθρώπων και αρνούνται να σταματήσουν να τρέφονται από αυτούς. Κεντρική ηρωίδα είναι η Sookie Stackhouse, σερβιτόρα σε ένα μικρό εστιατόριο της Λουιζιάνα. Η Sookie, όμως, δεν είναι μια συνηθισμένη σερβιτόρα, καθώς διαθέτει την ικανότητα να διαβάζει τις σκέψεις των άλλων, πράγμα που κάνει τους πάντες στην πόλη να την αντιμετωπίζουν με φόβο και καχυποψία. Μέχρι το βράδυ που θα γνωριστεί με τον Bill Compton, ένα μυστηριώδες, σαγηνευτικό βαμπίρ με το οποίο θα αποκτήσει αμέσως έναν ιδιαίτερο δεσμό…

Αυτός είναι ο κεντρικός κορμός της σειράς, φυσικά, καθώς κάθε σεζόν έχει το δικό της κεντρικό story arc, ενώ παράλληλα βλέπουμε και αρκετές υπο-ιστορίες που αφορούν τους υπόλοιπους χαρακτήρες. Το σήριαλ είναι ελαφρώς βασισμένο στη 13τομη σειρά βιβλίων The Southern Vampire Mysteries της Charlaine Harris, η οποία με τη σειρά της μετονομάστηκε σε True Blood μετά την τρελή επιτυχία που έκανε η τηλεοπτική μεταφορά.

Το True Blood έχει, αν μη τι άλλο, την ιδανική ατμόσφαιρα για μια σειρά με βαμπίρ -σκοτεινή, ανατριχιαστική και μυστηριώδης. Ατμόσφαιρα στην οποία φροντίζουν να σε βάλουν από την αρχή οι εξαιρετικοί τίτλοι έναρξης, οι οποίοι, μάλιστα, έχουν τσιμπήσει και μια πρόταση για Emmy, αλλά δεν τους έκατσε! Παράλληλα, οι περισσότεροι χαρακτήρες μένουν βαθιά χαραγμένοι στη μνήμη, καθώς ο καθένας κουβαλάει τα δικά του μυστικά και κουσούρια και οι ερμηνείες σε ορισμένες περιπτώσεις είναι κάτι παραπάνω από άριστες. Τέλος, οι πιο αιμοβόροι θεατές θα μείνουν απολύτως ικανοποιημένοι, αφού η σειρά έχει μπόλικο αίμα, ωμή βία και στοιχεία φρίκης, καθώς και πολύ, πολύ, ΠΟΛΥ σεξ –για όλα τα γούστα, μάλιστα! Αυτά είναι τα καλά του να προβάλλεσαι στην καλωδιακή τηλεόραση, υποθέτω!

Το ενδιαφέρον με τη σειρά είναι ότι, χρησιμοποιώντας τα βαμπίρ και τον αγώνα τους για αποδοχή, λειτουργεί ως μιας πρώτης τάξεως αλληγορία για διάφορα θέματα που μαστίζουν τη σύγχρονη κοινωνία, όπως οι διακρίσεις και η βία ενάντια στις μειονότητες, οι αγώνες για ίσα δικαιώματα και η επιρροή που ασκούν η θρησκεία και τα μέσα ενημέρωσης στις μάζες. Εντάξει, λίγο χοντροκομμένη και εξόφθαλμη η αλληγορία, αλλά τη δουλειά της την κάνει!

Οι πρώτες σεζόν απέσπασαν θερμότατες κριτικές, προτάθηκαν για κάμποσα βραβεία και κέρδισαν μερικά από αυτά, αλλά -όπως ήταν αναμενόμενο- στην πορεία η ποιότητα και το σενάριο άρχισαν σιγά σιγά να φθίνουν, με κάποιες ελάχιστες αναλαμπές που και που, φυσικά!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, True Blood δαγκωτό!

GEEKY TRIVIA
Μπορεί η σειρά να εκτυλίσσεται στη Λουιζιάνα και οι χαρακτήρες να μιλάνε με προφορά αμερικανικού νότου, παρόλα αυτά το κεντρικό καστ απαρτίζεται κυρίως από ηθοποιούς με καταγωγή εκτός των ΗΠΑ. Η Paquin κατάγεται από τη Νέα Ζηλανδία, ο Moyer είναι Βρετανός, ο Kwanten Αυστραλός ενώ ο Skarsgård είναι Σουηδός (αν και αυτός δεν μετράει αφού, ουσιαστικά, στη σειρά υποδύεται τον πρώην Βίκινγκ!)

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Κανένα, τέλειωσαν και τα βιβλία, οπότε ο κύκλος ολοκληρώθηκε οριστικά.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Η κάρτα τίτλου.

Άχου το!

Μπιλ και Σούκι. Θα κρατήσει χρόνια αυτό το ρομάντσο!