Bates Motel: Μάνα, μητέρα, μαμά…

Δημιουργός: Carlton Cuse, Kerry Ehrin, Anthony Cipriano
Δίκτυο: A&E
Διάρκεια: 5 σεζόν (50 επεισόδια 40’-47’)
Ηθοποιοί: Vera Farmiga, Freddie Highmore, Olivia Cooke, Max Thieriot κ.α.
Είδος: Psychological Horror, Mystery
Αξιολόγηση: ★★★★★

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★☆☆☆
Φρίκη: ★★★☆☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

BATES MOTEL (2013-2017)
Πλησιάζουν οι γιορτές και μια και θα έχεις λίγο χρόνο παραπάνω για άραγμα, είπα να σου προτείνω μια ωραία σειρούλα για binge watching! Βασισμένο σε ένα από τα εμβληματικότερα θρίλερ όλων των εποχών, αλλά δοσμένο με πιο σύγχρονες πινελιές, το Bates Motel σάρωσε στο πέρασμά του και έφερε ξανά στην επικαιρότητα τον όρο «οιδιπόδειο σύμπλεγμα»!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Μετά τον –υπό μυστηριώδεις συνθήκες- θάνατο του συζύγου της, η Norma Bates αγοράζει ένα παλιό μοτέλ και μετακομίζει εκεί μαζί με τον γιο της, Norman. Προσπαθώντας να κάνουν και οι δύο ένα καινούργιο ξεκίνημα, αντιμετωπίζουν από πολύ νωρίς την καχυποψία και την εχθρότητα τον ντόπιων, αλλά και μια σειρά από εμπόδια που απειλούν την ευημερία της νέας τους επιχείρησης. Όσο ο Norman πασχίζει να κάνει νέους φίλους και να ανοιχτεί στον έξω κόσμο, τόσο η μητέρα του δείχνει να του κλείνει τον δρόμο με την υπερπροστατευτικότητά της, γεγονός που οδηγεί σε μια ολοένα αυξανόμενη ένταση ανάμεσά τους. Αυτό που δεν γνωρίζει ο Norman, όμως, είναι ότι η μητέρα του κρύβει μια πλειάδα σκοτεινών μυστικών, τα οποία αν αποκαλυφθούν θα αλλάξουν οριστικά τη σχέση τους. Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο μετά από ένα τραγικό περιστατικό που μητέρα και γιος πρέπει να κρατήσουν κρυφό, αλλά και από ένα μυστήριο που αφορά το παρελθόν το μοτέλ, το οποίο ο Normal αποφασίζει να ερευνήσει…

Η μόδα των τελευταίων χρόνων, που θέλει γνωστές ταινίες να μεταφέρονται στη μικρή οθόνη, έδωσε και στο νεότερο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει –έστω έμμεσα- το Psycho, το μεγαλύτερο, ίσως, αριστούργημα του Χίτσκοκ. Αν και, ουσιαστικά, η σειρά αποτελεί κυρίως prequel της ταινίας, που εμβαθύνει περισσότερο στη σχέση του Norman Bates με τη μητέρα του και πώς αυτή διαμορφώθηκε στο πέρασμα των χρόνων, η τελευταία σεζόν καλύπτει και τα γεγονότα της ταινίας. Με ένα μικρό, αλλά καλοδεχούμενο ρετουσάρισμα, φυσικά, διότι κανείς δεν συμπαθεί τις ξεπατικωτούρες –ακούς, Gus Van Sant;;;

Το ίδιο το Psycho βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Robert Bloch, του 1959, κάνοντας, φυσικά, διάφορες αλλαγές –προς το καλύτερο, ευτυχώς! Αλλά και το Bates Motel δεν στέκεται μόνο στα στοιχεία της αρχικής ταινίας. Δημιουργεί σιγά σιγά τη δική του μυθολογία, με story arcs που επεκτείνουν το σύμπαν της και σου γνωρίζουν ακόμη καλύτερα τους υπόλοιπους χαρακτήρες που πλαισιώνουν τα δύο κεντρικά πρόσωπα, καθώς και το περιβάλλον στο οποίο εκτυλίσσεται η ιστορία. Λογικό, καθώς μιλάμε για τηλεοπτική σειρά και είναι αναγκαίο να υπάρχει μια ιστορία που να μπορεί να σπρώξει την πλοκή σε κάθε σεζόν.

Το σενάριο σε μαγνητίζει από την αρχή, με όλα τα επιμέρους στοιχεία της πλοκής να δένουν απόλυτα και αρμονικά μεταξύ τους, χτίζοντας με το πέρασμα των σεζόν μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος –ασχέτως αν αυτό δεν συμβαίνει απαραιτήτως με χρονολογική σειρά! Όλα οδηγούν σταθερά στο θρυλικό φινάλε -και μπορεί οι φαν της ταινίας να γνωρίζουν από πριν ποιο είναι αυτό, αλλά υπάρχουν κάμποσες ανατροπές που δεν τις περιμένει κανείς! Και είναι αυτή η αδημονία που κάνει την ιστορία ακόμη πιο ελκυστική και καθηλωτική, καθώς η σειρά γεμίζει ικανοποιητικά όλα τα κενά που σκόπιμα άφησε η ταινία στην ιστορία των δύο ηρώων.

Το μεγαλύτερο ατού της σειράς, ασφαλώς, είναι οι ερμηνείες, με αυτή της Farmiga να αποτελεί, ίσως, την πιο εξαιρετική της καριέρας της. Ο αριστοτεχνικός τρόπος με τον οποίο ερμηνεύει την πολυσχιδή προσωπικότητα της Norma Bates και η μαεστρία με την οποία τη μετατρέπει από θύτη σε θύμα και από ανταγωνίστρια σε ηρωίδα από τη μία σκηνή στην άλλη, της χάρισε μια υποψηφιότητα για Emmy, την οποία, δυστυχώς, έχασε.
Και ο Highmore, όμως -ο οποίος από πολύ μικρή ηλικία είχε αποδείξει ότι το έχει με την υποκριτική- δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας στον ρόλο του προβληματικού Norman, καθώς τον υποδύεται με ανατριχιαστική αληθοφάνεια και υπάρχουν αρκετές σκηνές που μόνο το βλέμμα του αρκεί για να κάνει τις τρίχες σου να σηκωθούν όρθιες μονομιάς! Κι εδώ τα εύσημα ανήκουν, κατά κάποιο τρόπο, στην Farmiga, αφού ήταν αυτή που τον πρότεινε για τον συγκεκρμένο ρόλο.

Παρότι, λοιπόν, η σειρά ξεκίνησε κάπως χλιαρά, στη συνέχεια κατάφερε να κερδίσει πλήρως το κοινό και –πέρα από αυτές των Emmy- έλαβε δεκάδες ακόμη υποψηφιότητες για διάφορα βραβεία, κερδίζοντας κάποια από αυτά. Πρόκειται για μια από τις πιο καλογυρισμένες, προσεγμένες και σοκαριστικές, κατά διαστήματα, σειρές των τελευταίων ετών που θα τη ρουφήξεις μέσα σε λίγες μέρες και θα θες κι άλλο!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, ξεκίνα το! Μαζί με τη μαμά σου, κατά προτίμηση!

GEEKY TRIVIA
Το σπίτι των Bates (το εξωτερικό σετ, τουλάχιστον) αποτελεί πιστή αντιγραφή του σπιτιού που χτίστηκε για τα γυρίσματα του Psycho. Το οποίο, με τη σειρά του, αποτελούσε μοντέλο του σπιτιού που απεικονίζεται στον πίνακα The House by the Railroad, του Edward Hopper και είχε επιλεχθεί από τον ίδιο τον Χίτσκοκ.

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η σειρά δεν είναι η πρώτη απόπειρα μεταφοράς του Psycho στην μικρή οθόνη. Η αρχική ταινία είχε τόσο ανέλπιστη επιτυχία, που ήταν αναμενόμενο να προσπαθήσουν πολλοί να την επαναλάβουν –ανεπιτυχώς, φυσικά!

  • Psycho (1960) ★★★★★
    Η Marion Crane κλέβει από τη δουλειά της ένα μεγάλο χρηματικό ποσό και αποφασίζει να το σκάσει και να οδηγήσει μέχρι την Καλιφόρνια για να συναντηθεί εκεί με τον μνηστήρα της. Στη διαδρομή σταματά να ξεκουραστεί σε ένα μοτέλ, όπου γνωρίζεται με τον ιδιοκτήτη της επιχείρησης, Norman Bates, ο οποίος ζει με την έγκλειστη μητέρα του σε ένα παλιό, γοτθικού τύπου σπίτι στην κορυφή του λόφου, δίπλα από το μοτέλ. Και η ιστορία ξεκινά εκεί!
  • Psycho II (1983) ★★☆☆☆
    Δεν θα αναφερθώ στην πλοκή για να μην σου κάνω σπόιλερ για την αρχική, αν δεν την έχεις δει ακόμα (τι περιμένεις;)
  • Psycho III (1986)
    Meh, ούτε καν την έχω δει και δεν πρόκειται!
  • Bates Motel (1987)
    Spin-off τηλεταινία της αρχικής ταινίας, η οποία προοριζόταν ως πιλότος για μια τηλεοπτική σειρά που θα εκτυλισσόταν στο μοτέλ, αλλά με διαφορετικούς χαρακτήρες. Την έφαγε το μαύρο σκοτάδι, φυσικά!
  • Psycho IV: The Beginning (1990)
    Διότι πάντα πρέπει να υπάρχει και ένα prequel με τον τίτλο αυτό!
  • Psycho (1998) ★☆☆☆☆
    Πιστό remake της αρχικής ταινίας. Και όταν λέω πιστό, εννοώ ΠΙΣΤΟ, σκηνή προς σκηνή! Γι’ αυτό και πάτωσε, ασφαλώς!

Επίσης, το 1992 κυκλοφόρησε και μια σειρά graphic novels βασισμένη στην αρχική ταινία, τα οποία πλέον είναι απολύτως συλλεκτικά.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δεν νομίζω πως θα ασχοληθεί κανείς άλλος με το franchise για πολύ καιρό, καθώς έδωσε όσα είχε να δώσει και το Bates Motel αποτελεί το ιδανικότερο κλείσιμο για αυτόν τον κύκλο!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Η κάρτα τίτλου.

Ποιος δεν ξέρει αυτό το σπίτι;

Μάνα και γιος. Δεν θες να μπεις ανάμεσά τους!

Ο αντίπαλος;

Η εύθραυστη σύμμαχος.

5 θρίλερ με σατανικά παιδιά!

 

vinieta_special
mainΚΑΝΕ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΚΑΚΟ!

Αυτή την Κυριακή είναι η Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού – ευκαιρία, λοιπόν, να σου προτείνω πέντε ταινίες με κορυφαία κωλοπαίδια, που θα σε κάνουν να προγραμματίσεις εκτάκτως αγγειεκτομή!
Τα παιδιά έχουν πολύ συχνά την τιμητική τους στις ταινίες τρόμου –ειδικά όταν πρόκειται για ιστορίες που περιλαμβάνουν στοιχειώματα, δαίμονες και άλλες υπερφυσικές απειλές. Είναι τα πιο εύκολα θύματα και ο πιο σίγουρος τρόπος να συγκινήσουν τους θεατές, διότι ποιος θέλει να δει ένα αθώο, τροφαντό πλάσμα με ροδαλά μάγουλα να υποφέρει ή να καταλήγει δαιμονισμένο και να περπατά στα ταβάνια, περιστρέφοντας το κεφάλι του σαν κουκουβάγια; Υπάρχουν και κάποιες άλλες περιπτώσεις ταινιών, όμως, όπου τα παιδιά λανσάρονται –αντί για αθώα θύματα- ως οι κεντρικοί κακοί, είτε επειδή αποτελούν ενσάρκωση του Οξαποδώ, είτε επειδή είναι κοινωνιοπαθή από την κούνια τους, είτε απλώς επειδή κάτι τα μεταβάλλει. Αν δεν είσαι ήδη γονιός θα το σκεφτείς καλά πριν πετάξεις τα προφυλακτικά και αν είσαι ήδη… τότε φρόντισε να τα έχεις πάντα καλά με τα παιδιά σου, διότι ποτέ δεν ξέρεις ποιο από αυτά περνάει τον ελεύθερο χρόνο του σκάβοντας τον τάφο σου στο γειτονικό δασάκι!


THE GOOD SON (1993)good-son

Σκηνοθεσία: Joseph Ruben
Σενάριο: Ian McEwan
Μουσική: Elmer Bernstein
Ηθοποιοί: Macaulay Culkin, Elijah Wood, Wendy Crewson κ.α.
Είδος: Psychological Thriller
Αξιολόγηση: ★★
★

☆☆


 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Μετά το θάνατο της μητέρας του, ο μικρός Mark πηγαίνει να μείνει προσωρινά με την οικογένεια των θείων του, καθώς ο πατέρας του πρέπει να λείψει σε επαγγελματικό ταξίδι. Εκεί θα γνωριστεί με τα δυο ξαδέλφια του, την Connie και τον σχεδόν συνομήλικό του, Henry. Στην αρχή όλα δείχνουν φυσιολογικά, καθώς όμως οι μέρες περνούν, ο Mark συνειδητοποιεί ότι κάτι δεν πάει και τόσο καλά με τον ξάδελφό του, ο οποίος δείχνει να έχει μια αφύσικη εμμονή με την έννοια του θανάτου και επιδεικνύει όλο και πιο αντικοινωνική συμπεριφορά…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν ήσουν από εκείνους που ανέκαθεν αντιπαθούσαν τον Macaulay Culkin, με αυτή την ταινία θα τον μισήσεις! Αλλά αυτό θα συμβεί μόνο επειδή είναι αρκετά πειστικός στον ρόλο του ανήλικου κοινωνιοπαθή. Η ταινία έχει αρκετές στιγμές έντασης και αγωνίας και -αν και έφαγε θάψιμο από τους κριτικούς, οι οποίοι την έκριναν ακατάλληλη για παιδιά (duh! Θρίλερ είναι!)- τα πήγε καλά στο box office. Μεταξύ μας, πέρα από το τέλος, το οποίο μου φαινόταν πάντα υπερβολικό για λόγους που δεν μπορώ να γράψω χωρίς να κάνω σπόιλερ, η ταινία είναι αξιοπρεπέστατη.


untitledJOSHUA aka THE DEVIL’S CHILD (2007)

Σκηνοθεσία: George Ratliff
Σενάριο: George Ratliff, David Gilbert
Μουσική: Nico Muhly
Ηθοποιοί: Sam Rockwell, Vera Farmiga, Jacob Kogan κ.α.
Είδος: Psychological Thriller
Αξιολόγηση: ★
★
★
☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Brad και η Abby μένουν στη Νέα Υόρκη με τα δύο παιδιά τους, τον 9χρονο Joshua και τη νεογέννητη αδελφή του. Ο Joshua είναι ένα παιδί-θαύμα, με μεγάλη ευφυία και κλίση στο πιάνο, που δείχνει πάντα αποτραβηγμένος από το περιβάλλον του, κυρίως μετά τη γέννηση της αδελφής του. Καθώς οι μέρες μετά τον ερχομό του νεογέννητου στο σπίτι περνούν, το κλίμα αρχίζει να γίνεται όλο και πιο βαρύ, καθώς από τη μία η Abby δείχνει συνεχώς εξουθενωμένη και βρίσκεται στα όρια της νευρικής κατάρρευσης, ενώ από την άλλη η συμπεριφορά του Joshua αρχίζει να γίνεται όλο και πιο περίεργη, σχεδόν στα όρια της κοινωνιοπάθειας…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία είναι για γερά νεύρα, κυρίως από ψυχολογικής πλευράς, καθώς βασίζεται περισσότερο στο σασπένς. Αν και πρόκειται για ένα απλό, σχεδόν μηχανικό σενάριο που ακολουθεί τους κανόνες του είδους, η παρουσία του Kogan στον κεντρικό ρόλο κάνει την ταινία να ξεχωρίζει, καθώς ο μικρός προκαλεί μπόλικες ανατριχίλες με το βλέμμα του και μόνο. Για την ακρίβεια, αν οι creepy παιδικοί χαρακτήρες του κινηματογράφου είχαν εκλογές, ο Joshua παίζει να έβγαινε και Πρόεδρος του σωματείου τους! Έτσι, αν και ξέρεις τι να περιμένεις πάνω-κάτω, τουλάχιστον δεν πρόκειται να βαρεθείς ή να μείνεις ανικανοποίητος.


THE CHILDREN (2008)children

Σκηνοθεσία: Tom Shankland
Σενάριο: Tom Shankland, Paul Andrew Williams
Μουσική: Stephen Hilton
Ηθοποιοί: Eva Birthistle, Hannah Tointon κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★
★
★
☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η Casey -μια τυπική έφηβη με ξινισμένη μούρη, που μισεί τον κόσμο- ταξιδεύει με την μητέρα της, τον πατριό της και τα δύο μικρότερα, ετεροθαλή αδέλφια της, με προορισμό το απονωμένο σπίτι των θείων τους, ώστε να περάσουν μαζί τις διακοπές της Πρωτοχρονιάς. Εκεί, στην παρέα των παιδιών θα προστεθούν και τα δύο ανήλικα ξαδέλφια τους. Με το που φτάνουν, ο Paulie, ο μικρός αδελφός της Casey, κάνει εμετό και παρουσιάζει αλλόκοτη συμπεριφορά, αλλά όλοι θεωρούν πως έχει ζαλιστεί από το ταξίδι. Σταδιακά, όμως, και τα υπόλοιπα παιδιά αρχίζουν να παρουσιάζουν παρόμοια συμπτώματα με εκείνον, πράγμα που φαίνεται να μην παρατηρεί κανείς άλλος, εκτός από την Casey. Καθώς, η κατάστασή τους χειροτερεύει σταδιακά, θα αποδειχθεί ότι δεν πρόκειται για μια τυπική ίωση…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε η ταινία θα σε κάνει υπέρμαχο της αντισύλληψης! Πρόκειται για βρετανική παραγωγή που, αν κι έχει τα θεματάκια της -κυρίως όσον αφορά τις αντιδράσεις και την ανάπτυξη των χαρακτήρων- παρόλα αυτά ξεφεύγει από τα συνηθισμένα. Οι σκηνές βίας είναι αρκετές, αν και σε αρκετά σημεία είναι πιο στυλιζαρισμένες ή «καμουφλαρισμένες». Φαίνονται, όμως, ακόμη πιο σκληρές, αφού ως επίκεντρο κάθε μακελειού έχουμε πάντα παιδιά, είτε ως θύτες είτε ως θύματα –κάτι που δεν βλέπουμε τόσο συχνά σε ταινίες τρόμου. Σίγουρα καθηλωτική και ακόμη και αν δεν εξηγείται τόσο για ποιο λόγο συμβαίνει ό,τι συμβαίνει, αυτό δεν θα σε ενοχλήσει ιδιαίτερα, αφού μπορείς άνετα να ενώσεις τα κομμάτια και να το υποθέσεις μόνος σου (ειδικά αν έχεις δει αρκετές παρόμοιες ταινίες).


orphanORPHAN (2009)

Σκηνοθεσία: Jaume Collet-Serra
Σενάριο: David Leslie Johnson
Μουσική: John Ottman
Ηθοποιοί: Vera Farmiga, Peter Sarsgaard, Isabelle Fuhrman κ.α.
Είδος: Psychological Thriller
Αξιολόγηση: ★
★
★
☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο γάμος της Kate και του John περνά κρίση και φτάνει στα όρια της κατάρρευσης όταν το τρίτο τους παιδί γεννιέται νεκρό. Στην προσπάθειά τους να ορθοποδήσουν παίρνουν την απόφαση να υιοθετήσουν ένα παιδί από το τοπικό ορφανοτροφείο. Την καρδιά τους κλέβει από την πρώτη στιγμή η 9χρονη Esther, ένα κοριτσάκι με καταγωγή από τη Ρωσία, που δείχνει απομονωμένο από τα υπόλοιπα παιδιά. Το ζευγάρι δέχεται την Esther στην οικογένειά του, η οποία περιλαμβάνει τη μικρή Max -η οποία αποδέχεται αμέσως τη νέα της αδελφή- και τον Daniel, ο οποίος δείχνει πιο καχύποπτος απέναντί της. Όσο περνά ο καιρός, όμως, η Kate αρχίζει να ανησυχεί πως κάτι δεν πάει καλά με τη μικρή Esther, αλλά κανείς δεν μπορεί να υποψιαστεί το μυστικό που κρύβει…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε η ταινία είναι αρκετά σκοτεινή, ανατριχιαστική και αναπάντεχα ανατρεπτική. Παρόλα αυτά, παρά τις σκηνές τρόμου και τις ανατροπές, δεν καταφέρνει κι αυτή να ξεστρατίσει τόσο από το μονοπάτι που έχουν βαδίσει παρόμοιες ταινίες, αφού η ανάπτυξη της πλοκής ακολουθεί κατά γράμμα τους κανόνες του είδους. Για ακόμα μια φορά, όμως, ο κεντρικός χαρακτήρας έχει αποδοθεί άψογα, αφού η μικρή Fuhrman κάνει πολύ καλή δουλειά, για την οποία απέσπασε επαίνους από τους πάντες –ακόμη και τους κριτικούς που θάψανε την ταινία.


CASE 39 (2009)case39

Σκηνοθεσία: Christian Alvart
Σενάριο: Ray Wright
Μουσική: Michl Britsch
Ηθοποιοί: Renée Zellweger, Jodelle Ferland, Ian McShane κ.α.
Είδος: Psychological Horror
Αξιολόγηση: ★
★
☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η Emily είναι κοινωνική λειτουργός, στην οποία ανατίθεται να ερευνήσει την οικογενειακή κατάσταση της 10χρονης Lillith. Η Emily υποψιάζεται ότι οι γονείς της Lillith την κακομεταχειρίζονται και οι υποψίες της επιβεβαιώνονται όταν προσπαθούν να δολοφονήσουν την κόρη τους, την οποία γλιτώνουν την τελευταία στιγμή η Emily και ένας επιθεωρητής της αστυνομίας. Όταν η Lillith παρακαλεί την Emily να μην την αφήσει σε ίδρυμα για κακοποιημένα παιδιά, εκείνη αποφασίζει να την πάρει στο σπίτι της και να τη φροντίσει η ίδια μέχρι να βρεθεί η κατάλληλη ανάδοχη οικογένεια. Με το που θα μετακομίσει μαζί της, όμως, διάφορα περίεργα γεγονότα αρχίζουν να συμβαίνουν γύρω από την Emily, η οποία θα συνειδητοποιήσει τελικά ότι τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς όπως φαίνονταν εξ’ αρχής…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, καλό για να περάσεις την ώρα σου, αλλά δυστυχώς πάσχει κι αυτό από μια οξεία κρίση κλισεδίτιδας. Αν κι έχει φροντισμένη σκηνοθεσία, παρόλα αυτά δεν κάνει έστω μια προσπάθεια να ξεφύγει από τον συρμό. Ξέρεις από την αρχή τι θα δεις, προβλέπεις σε κάθε σκηνή τι πρόκειται να συμβεί και καταλήγει απλώς μια διασκεδαστική ταινία για να περάσεις την ώρα σου, την πλοκή της οποία θα έχεις ξεχάσει σίγουρα μια βδομάδα αργότερα (όπως συνέβη με μένα, που χρειάστηκε να την ξαναδιαβάσω στο ίντερνετ για να φρεσκάρω τη μνήμη μου!)

The Conjuring: Η πιο τρομακτική ταινία που γυρίστηκε ποτέ;

10sthe-conjuring-posterΣκηνοθεσία: James Wan
Σενάριο: Chad Hayes, Carey Hayes
Μουσική: Joseph Bishara
Ηθοποιοί: Patrick Wilson, Vera Farmiga, Lili Taylor, Ron Livingston
Είδος: Supernatural Horror
Αξιολόγηση: ★
★
★
★
★


ΤΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα ★★

☆☆☆
Φρίκη: ★
★
☆☆☆
Τρόμος: ★
★
★
★

Αγωνία: ★
★
★
★
★


THE CONJURING (2013)
Υπάρχουν κάποιες ταινίες που καταφέρνουν να εντυπωσιάσουν, να αποσπάσουν θετικές κριτικές και να κόψουν εισιτήρια. Και υπάρχουν και κάποιες ταινίες που σημειώνουν τόσο τεράστια επιτυχία, ώστε κερδίζουν δεκαπέντε φορές το budget τους, εκθειάζονται ομόφωνα από κριτικούς και κοινό, σκαρφαλώνουν εν μία νυκτί στη λίστα με τις πιο επιτυχημένες ταινίες όλων των εποχών και οι θεατές πετάνε εκστασιασμένοι τα βρακιά τους στην οθόνη! Το πολύ πρόσφατο Κάλεσμα είχε την τιμή να είναι μία απο τις ταινίες αυτές!

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Ed και η Lorraine Warren είναι ένα ζεύγος παραψυχικών ερευνητών που βοηθά ανθρώπους που βασανίζονται από διάφορες υπερφυσικές απειλές. Μετά από μια ομιλία τους πάνω στο υπερφυσικό, προσεγγίζονται από την Carolyn Perron, η οποία ζητά τη βοήθειά τους. Η Carolyn έχει πρόσφατα μετακομίσει με τον σύζυγο και τις πέντε κόρες τους σε ένα παλιό αγροτόσπιτο, το οποίο πιστεύει ότι είναι στοιχειωμένο, καθώς συμβαίνουν σε αυτό διάφορα ανεξήγητα γεγονότα, τα οποία κλιμακώνονται σε ένταση όσο περνά ο καιρός. Ο Ed και η Lorraine αποφασίζουν να ερευνήσουν το σπίτι για να διαπιστώσουν αν όντως κρύβεται κάποιο πνεύμα σε αυτό και κατά πόσο αποτελεί απειλή για την οικογένεια Perron. Πολύ γρήγορα θα μάθουν, όχι μόνο ότι το σπίτι κρύβει ένα ζοφερό παρελθόν, αλλά και ότι απειλούνται άμεσα όλοι όσοι έρχονται σε επαφή με αυτό…

Τι το τόσο πρωτότυπο έχει, λοιπόν, αυτή η ταινία, ώστε να κάνει τέτοια θραύση; Στην ουσία… σχεδόν τίποτε! Αλλά όπως έχει συμβεί και με παρόμοιες ταινίες στο παρελθόν (βλ. για παράδειγμα το Mama που αναλύσαμε λίγους μήνες πριν), η όλη μαγεία βρίσκεται στη ματιά του σκηνοθέτη και στον τρόπο που θα διαχειριστεί το σενάριο, μετατρέποντας μια κλασική, συνηθισμένη ιστορία σε κάτι φρέσκο και καινούργιο. Και ο Wan, αν μη τι άλλο, το έχει πολύ στα θρίλερ! Δεν έχει σκηνοθετήσει μόνο τα δύο (ως τώρα) κεφάλαια του Insidious που, επίσης, έγινε μεγάλη επιτυχία χωρίς να αποτελεί κάτι το εξαιρετικά πρωτότυπο, αλλά έχει βάλει το χεράκι του και στο franchise του SAW. Άσε που αυτός δημιούργησε τον Billy, την ανατριχιαστική μαριονέτα με το ποδηλατάκι! Αργκ!

Κατ’ αρχάς, ας ξεκινήσουμε από το ότι η ταινία είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα. Ναι, ξέρω, η κλασική ατάκα που προκαλεί ένα ειρωνικό μειδίαμα! «Αχ, σοβαρά, καλή μου; Μια άυλη οντότητα στοίχειωσε το σπίτι σας, έριξε τα κάδρα από τους τοίχους και προσπάθησε να σας δολοφονήσει; Φοβερό! Σε καταλαβαίνω, εγώ χθες έτρεχα να ξεφύγω από έναν δύσμορφο απέθαντο με μάσκα του χόκεϊ!»

Εντάξει, η αλήθεια είναι ότι το ζεύγος Warren είναι υπαρκτό, ήταν όντως ερευνητές του παραψυχικού και η ταινία είναι βασισμένη σε αληθινή υπόθεσή τους, που αφορά αληθινά πρόσωπα. Μάλιστα, η original Lorrain Warren (o Ed απεδήμησε εις Κύριον το 2006) δούλεψε στο πλευρό του σκηνοθέτη ως σύμβουλος, για να τον βοηθήσει να αποδώσει ρεαλιστικά τα γενονότα της νύχτας εκείνης. Ασφαλώς, οι άμεσα εμπλεκόμενοι ορκίζονται ότι όσα διαδραματίζονται στην ταινία, συνέβησαν *έτσι ακριβώς* και στην πραγματικότητα!
Εχμ… Φιλότιμη η προσπάθεια, αλλά νομίζω ότι όλοι υποψιαζόμαστε ποια είναι η πραγματικότητα: το ζεύγος Warren απέχει έτη φωτός από τον εξιδανικευμένο τρόπο με τον οποίο απεικονίζονται στην ταινία. Κατά πάσα πιθανότητα ήταν απλώς ακόμη ένα ζευγάρι τσαρλατάνων το οποίο πλούτισε εις βάρος των εύπιστων κορόιδων, τα οποία «έσωσε» από ανύπαρκτες, υπερφυσικές απειλές! Η πιθανότητα να υπήρξε ποτέ «δαίμονας» και παραφυσική δραστηριότητα μέσα σε εκείνο το σπίτι είναι τόσο μεγάλη, όσο η πιθανότητα να βρεις ένα περίεργο κουτί που όταν το ανοίξεις θα πεταχτούν από μέσα γάντζοι με αλυσίδες και δαίμονες με καρφιά στη μούρη! (Αν δεν έπιασες την αναφορά, τότε έχεις μείνει πολύ πίσω στα θρίλερ!)

Ασχέτως όλων αυτών, είναι τελικά η τρομακτικότερη ταινία των τελευταίων ετών, όπως δήλωσαν πολλοί; Όχι! Tέτοιες απόλυτες δηλώσεις περιέχουν πάντα μεγάλο ποσοστό υπερβολής –ο καθένας τρομάζει με διαφορετικά πράγματα και σε διαφορετικό βαθμό! Αν είναι τρομακτική, γενικώς; Ναι, είναι! Τόσο τρομακτική που τσίμπησε R-Rating από την MPAA, χωρίς καν να περιέχει φρίκη, αίμα, βρισιές, γυμνό ή σεξ! Υπό φυσιολογικές συνθήκες, τα κινηματογραφικά στούντιο θεωρούν το R-rating ζημιά και κάνουν ό,τι μπορούν για να το αποφύγουν, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση λειτούργησε σαν πρώτης τάξεως διαφήμιση! Μια ταινία ΤΟΣΟ τρομακτική, που θεωρήθηκε ακατάλληλη κάτω των 17; Βουρ!

Αν είναι και καλή ταινία; Ναι, είναι πολύ καλή! Η σκηνοθεσία και η φωτογραφία είναι άψογες, δίνοντας μια απολύτως vintage αισθητική που θυμίζει παλιές, καλές ταινίες τρόμου. Οι ερμηνείες είναι πολύ καλές, το σενάριο καλοδεμένο και χωρίς κοιλιές, η αφήγηση στρωτή και οι χαρακτήρες καλοδουλεμένοι. Το πρωτότυπο στην πλοκή είναι ότι δεν έχουμε μόνο την κλασική, δύστυχη οικογένεια που βασανίζεται από το πνεύμα και κάπου προς το τέλος της ταινίας σκάει μύτη και το μέντιουμ που θα τους σώσει. Στο Conjuring, η πλοκή μοιάζει «μοιρασμένη» στα δύο, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να γνωρίσουμε και τις δύο πλευρές: την οικογένεια και το πρωταγωνιστικό ζεύγος, μαζί με την καθημερινότητά τους. Υπάρχουν αρκετές και ποικίλες τρομακτικές σκηνές που κρατάνε αμείωτη την αγωνία –πάλι βασισμένες σε «κλασικές» συνταγές και σε παιχνίδια με την κάμερα, τους ήχους και τα πλάνα, αλλά πολύ προσεκτικά και ποιοτικά στημένες.

Δικαίως, λοιπόν, έσπασε τα ταμεία και απέσπασε επαίνους από κοινό και κριτικούς και δικαίως κατόρθωσε σε σύντομο χρονικό διάστημα να γίνει η 3η ταινία τρόμου σε πωλήσεις όλων των εποχών! Not bad!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, ΝΑΙ! ΝΑΙ! ΝΑΙ!!!


GEEKY TRIVIA
Το ζεύγος Warren έχει πολλές υποθέσεις στο ενεργητικό του. Η πιο διάσημη από αυτές, πριν την οικογένεια Perron; Το διαβόητο στοιχειωμένο σπίτι του Amityville! Ξέρεις, εκείνο στο οποίο έχουν βασιστεί 11 ταινίες ως τώρα (σχεδόν όλες κακές!) -με μια δωδέκατη στα σκαριά.


ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Τρελό χαμό έκανε η ταινία, λογικό ήταν να αρχίσει η μανία των spinoff και των σίκουελ, με το franchise να έχει αρχίσει να επεκτείνεται αρκετά τα τελευταία χρόνια!

  • Annabelle (2014) ★★

☆☆☆
    Πρόκειται για την ιστορία της κούκλας (δες την πρώτη φωτογραφία παρακάτω και θα καταλάβεις γιατί δικαιούται δική της ταινία η κούκλα!)
    και το πώς κατέληξε στα χέρια των Warren. Ουσιαστικά, δεν προσθέτει κάτι καινούργιο και, μεταξύ μας, είναι λίγο μια από τα ίδια και ξεδιάντροπη ευκαιρία γι’ αρπαχτή!
  • The Conjuring 2 (2016)
    Η δεύτερη ταινία διαδραματίζεται στο Λονδίνο όπου μια μητέρα και τα τέσσερα παιδιά της τρομοκρατούνται από μια δαιμονική οντότητα που βρίσκεται στο σπίτι τους. Παράλληλα, η Lorrain είναι πεπεισμένη ότι μια άλλη σκοτεινή δύναμη καταδιώκει το ζεύγος των ερευνητών.
    Εννοείται πως και αυτή η ταινία σάρωσε και, προσωπικά, τη βρήκα ακόμα καλύτερη και απείρως πιο τρομακτική και από την πρώτη!
  • Annabelle: Creation (2017) ★☆☆
    Prequel του αρχικού Annabelle (prequel του prequel, δηλαδή, και στο τέλος θα μπερδέψουμε τα μπούτια μας) το οποίο διαδραματίζεται στα 50s. Πήγε πολύ καλύτερα από το πρώτο, πάντως.

  • The Nun (2018) ★★

☆☆☆
    Πρόκειται για spinoff του δεύτερου Conjuring και origin story (σχεδόν) του δαίμονα που εμφανίστηκε σε αυτό. Το 1952, ένας ιερέας και μια δόκιμη μοναχή στέλνονται από το Βατικανό σε ένα απομονωμένο μοναστήρι της Ρουμανίας, με σκοπό να ερευνήσουν την αυτοκτονία μιας καλόγριας. Εκεί, όμως, θα έρθουν αντιμέτωποι με το δαιμονικό μυστικό που κρύβεται στα έγκατα της μονής.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Η σειρά ταινιών έχει ακόμη πολύ ψωμί να φάει -κυρίως αφού έχει αποδειχθεί τόσο επιτυχημένη και σε εισπράξεις και σε κριτικές! Για την ώρα, βρίσκεται ήδη στα σκαριά το τρίτο (!) spinoff, το The Crooked Man, η παραγωγή του οποίου έχει ήδη ξεκινήσει, καθώς και ένα ακόμη σίκουελ στο saga της Annabelle, το οποίο θα προβληθεί μέσα στο 2019. Παράλληλα, το επόμενο σίκουελ του βασικού κορμού ταινιών είναι προγραμματισμένο για το 2020 -και όλο και κάποιον φρέσκο δαίμονα θα χώσουν κι εκεί για ν’ αποκτήσει κι εκείνος δικό του spinoff!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:
CJ1 CJ3 CJ5