Ghost Ship: Τρόμος εν πλω…

Σκηνοθεσία: Steve Beck
Σενάριο: Mark Hanlon, John Pogue
Μουσική: John Frizzell
Ηθοποιοί: Julianna Margulies, Gabriel Byrne, Desmond Harrington κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★☆☆

GHOST SHIP (2002)
Άλλη μια ταινιούλα από την περασμένη δεκαετία σου έχω, έτσι, για να θυμάσαι που και που και τα παλιά, να συνειδητοποιείς ότι έχει περάσει πάνω από δεκαετία από την εποχή που πρωτοείδες τις ταινίες αυτές και να νιώθεις έτοιμος για θερμοφόρα, πάνα ακράτειας και εισαγωγή στον κοντινότερο οίκο ευγηρείας… Φαντάσματα έχει σήμερα το μενού, αλλά όχι από τα οικόσιτα, τα συνηθισμένα, που κουνάνε καρέκλες και ανοιγοκλείνουν παράθυρα. Τα σημερινά φαντάσματα είναι θαλασσόλυκοι και βολοδέρνουν στους ωκεανούς! Φόρα το σωσίβιό σου και ετοιμάσου να μπαρκάρουμε!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ένα συνεργείο ανέλκυσης πλοίων αναλαμβάνει να ελέγξει ένα μυστηριώδες, περιπλανώμενο πλοίο που εντόπισε ένας πιλότος στον Βερίγγειο Πορθμό, με σκοπό να το διεκδικήσουν –σύμφωνα με τους κανόνες του ναυτικού δικαίου- και να μοιραστούν τα εύρετρα. Φτάνοντας στο σημείο, συνειδητοποιούν ότι πρόκειται για το Antonia Graza, ένα κρουαζιερόπλοιο που εξαφανίστηκε μυστηριωδώς πριν από 40 χρόνια. Όταν ανακαλύπτουν ότι το πλοίο έχει υποστεί ζημιές και πρόκειται να βυθιστεί, αποφασίζουν να το επιδιορθώσουν και να το ρυμουλκήσουν στο κοντινότερο λιμάνι, φοβούμενοι μήπως το προλάβει κάποιος άλλος. Σύντομα, όμως, διάφορα περίεργα συμβάντα αρχίζουν να αποκαλύπτουν τη σκοτεινή ιστορία που κρύβεται πίσω από την εξαφάνιση του κρουαζιερόπλοιου…

Το Ghost Ship είναι μια απλή ταινία με φαντάσματα, ουσιαστικά, αν και δεν προοριζόταν για κάτι τέτοιο στην αρχή. Το αρχικό σενάριο περιέγραφε κυρίως ένα ψυχολογικό θρίλερ, χωρίς σπλατεριές και τόσο έντονο υπερφυσικό στοιχείο, που θα αφορούσε τα μέλη του πληρώματος του πλοίου διάσωσης, το οποία παγιδεύονται μέσα στο πλοίο-φάντασμα και αρχίζουν να τρώνε φρίκες και να σκοτώνει ο ένας τον άλλο. Στην πορεία, όμως, έπεσαν τόσες μετατροπές και αλλαγές που το σενάριο άλλαξε πλήρως και έγινε πολύ πιο αιματηρό. Και φαντασματένιο, ταυτόχρονα. Οι φήμες, μάλιστα, λένε ότι οι ηθοποιοί υπέγραψαν να παίξουν στην ταινία έχοντας διαβάσει το αρχικό σενάριο και μετά έφαγαν όλοι ξενέρωμα. Δικαίως, ίσως, διότι το τελικό σενάριο του Ghost Ship, όπως διαμορφώθηκε, έχει τόσες τρύπες όσες και το πλοίο της ταινίας, ενώ η αρχική ιδέα ακούγεται πιο δεμένη και προσγειωμένη.

Ενώ οι τρομάρες κατά τη διάρκεια της ταινίας είναι μπόλικες, η λύση όλου του μυστηρίου σερβίρεται κυριολεκτικά από το πουθενά, ίσα ίσα για να εξηγηθούν όλα στο πι και φι και να μη μείνουμε με την απορία –σημάδι ότι οι σεναριογράφοι έχουν τόση φαντασία και μαεστρία στη συγγραφή σεναρίου, όση και ο Χάρης Ρώμας. Όμως, όπως είπα, οι τρομάρες είναι αρκετές και η όλη ατμόσφαιρα τρόμου που χτίζεται αργά-αργά σε αποζημιώνει με το παραπάνω για την έλλειψη σεναρίου. Άλλωστε, μόνο για την αριστουργηματική εναρκτήρια σεκάνς -που παίζει να είναι από τις καλύτερες και πιο φρικιαστικά υπέροχες που έχω δει ποτέ σε θρίλερ- η ταινία αξίζει μια ευκαιρία!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, θα σε στοιχειώσει από το ξεκίνημά της κι ας μην έχει καν σενάριο της προκοπής!

GEEKY TRIVIA
Ο σκηνοθέτης Steve Beck έχει συνολικά δύο ταινίες στο ενεργητικό του (και μια από τις μικρότερες και πιο «κουτσές» καταχωρίσεις στη Wikipedia –πάλι καλά που έκαναν τον κόπο να του φτιάξουν μία!) Η πρώτη του ταινία γυρίστηκε έναν χρόνο πριν το Ghost Ship και ήταν το Thirteen Ghosts. Υποθέτω ότι σκηνοθετεί μόνο ταινίες που έχουν τη λέξη «Ghost» στον τίτλο, γι’ αυτό και το τόσο φτωχό βιογραφικό! Παρόλα αυτά, έχει σκηνοθετήσει αρκετά διαφημιστικά. Χωρίς φαντάσματα.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Αν και τα έβγαλε τα λεφτά της στο τέλος, οι κριτικές ήταν ιδιαιτέρως απογοητευτικές, οπότε δεν νομίζω να το ξανασκέφτηκε κανείς ποτέ για σίκουελ!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Ξεκινά η αναζήτηση του μυστηριώδους πλοίου…

Ώρα για εξερεύνηση…

Ουπς!

5 θρίλερ που πάτωσαν!


ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ
Το κινηματογραφικό κοινό είναι τελείως αψυχολόγητο και κανείς δεν μπορεί να μαντέψει τα γούστα του και το πώς θα αντιδράσει σε κάποια ταινία -πράγμα που προκαλεί συχνά πονοκέφαλο σε παραγωγούς, δημιουργούς και στούντιο, οι οποίοι σταυρώνουν τα δάχτυλά τους σε κάθε πρεμιέρα και παρακαλάνε τον καλό Θεούλη να μην πάνε τα λεφτά τους χαμένα. Μπορεί μια ταινία που λανσάρεται ως αριστούργημα ν’ αποτύχει παταγωδώς στις εισπράξεις και να τη φάει το μαύρο σκοτάδι και μια κακόγουστη μπούρδα που όλοι θεωρούν σιγουράκι για τον πάτο να σπάσει ταμεία και να αποκτήσει τεράστια φήμη. Σήμερα, λοιπόν, σου έχω πέντε ταινίες για τις οποίες οι δημιουργοί τους είχαν μεγάλες βλέψεις και ακόμη μεγαλύτερες προσδοκίες και οι οποίες, τελικά, πάτωσαν οικτρά και -σε ορισμένες περιπτώσεις- δεν έβγαλαν ούτε το ένα τρίτο του προϋπολογισμού! Εννοείται πως η σημερινή λίστα αφορά κυρίως πιο mainstream θρίλερ με γνωστά ονόματα του Χόλυγουντ και όχι b-movies του συρμού, ταινίες που κυκλοφόρησαν απευθείας σε DVD ή κακορίζικες low budget παραγωγές σαν αυτές της εταιρείας Asylum! Και αυτό διότι οι κακές κριτικές και οι τραγικές πωλήσεις είναι σχεδόν αναμενόμενες όταν πρόκειται για παραγωγή της πλάκας και δεν θα ήξερα και ποια να πρωτοδιαλέξω, ενώ όταν το χαστούκι του κοινού πέφτει ηχηρά σε μια ταινία για την οποία έχουν ξοδευτεί απίστευτα εκατομμύρια, τότε ο πόνος είναι ακόμη μεγαλύτερος!


BLOOD AND CHOCOLATE (2007)

Σκηνοθεσία: Katja von Garnier
Σενάριο: Ehren Kruger, Christopher Landon
Μουσική: Reinhold Heil
Ηθοποιοί: Agnes Bruckner, Hugh Dancy, Olivier Martinez κ.α.
Είδος: Dark Fantasy
Αξιολόγηση: ★★
☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η Vivian είναι μια δεκαεννιάχρονη λυκάνθρωπος που ζει στη Ρουμανία με τη θεία της, από τότε που δύο κυνηγοί δολοφόνησαν την οικογένειά της. Η θεία της είναι το ταίρι του Gabriel, ο οποίος είναι και ο αρχηγός της αγέλης. Σύμφωνα με τους νόμους της αγέλης, όμως, με το πέρασμα επτά ετών ο Gabriel θα πρέπει να διαλέξει νέο ταίρι και όλα δείχνουν ότι έχει βάλει στο μάτι την απρόθυμη Vivian. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν εκείνη ερωτεύεται τον Aiden, έναν θνητό που δείχνει να γνωρίζει πολλά για το είδος της Vivian. Τώρα, πού ακριβώς κολλάει η σοκολάτα με όλα αυτά, δεν θυμάμαι καν…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία είναι τόσο αδιάφορη και βαρετή που πραγματικά δεν θυμάμαι την παραμικρή λεπτομέρεια από το σενάριο. Ούτως ή άλλως οι ταινίες με λυκανθρώπους έχουν καταντήσει πια μονότονες κλισεδιές και η συγκεκριμένη δεν είχε και τίποτε παραπάνω να προσθέσει στον μύθο, πέρα από ένα γλυκανάλατο ρομάντσο –μας τα είπε και το True Blood αυτά, και πολύ καλύτερα!

Budget: 15 εκ.
Box office: 6,3 εκ.


I KNOW WHO KILLED ME (2007)

Σκηνοθεσία: Chris Silvertson
Σενάριο: Jeff Hammond
Μουσική: Joel McNeely
Ηθοποιοί: Lindsay Lohan, Julia Ormond, Neal McDonough κ.α.
Είδος: Psychological Horror
Αξιολόγηση: ☆☆☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ένας serial killer απαγάγει νεαρές γυναίκες και τις βασανίζει για εβδομάδες πριν τις δολοφονήσει. Το τελευταίο του θύμα είναι η Aubrey, η οποία εξαφανίζεται μυστηριωδώς μια νύχτα, αλλά λίγες μέρες αργότερα την ανακαλύπτουν ζωντανή και βαριά τραυματισμένη στην άκρη ενός δρόμου. Όταν συνέρχεται, όμως, δείχνει να μην αναγνωρίζει κανέναν και υποστηρίζει ότι το όνομά της είναι Dakota. Όλοι είναι σίγουροι ότι η Aubrey πάσχει από μετατραυματικό στρες και κάποια στιγμή θα θυμηθεί τα πάντα, αλλά όσο περνά ο καιρός, τόσο δείχνει να εμμένει στην ιστορία της…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία είναι τόσο μπλεγμένη, άνευρη και βαρετή που τη σταμάτησα πολύ πριν τη μέση κι απλώς διάβασα την πλοκή στη Wikipedia. Το χειρότερο δεν είναι η παρουσία της –παρηκμασμένης πια από τις καταχρήσεις- Lohan, αλλά το γεγονός ότι παίζει και διπλό ρόλο –όπως είχε κάνει ως παιδί στο The Parent Trap, με τη διαφορά ότι εκεί δεν χρειαζόσουν ενδοφλέβια με καφέ για να την αντέξεις! Δικαίως πήρε υποψηφιότητες για εννέα (!) Χρυσά Βατόμουρα και ακόμη πιο δικαίως κέρδισε τα οχτώ από αυτά!

Budget: 12 εκ.
Box office: 9,7 εκ.


SHELTER aka 6 SOULS (2010)

Σκηνοθεσία: Måns Mårlind
Σενάριο: Michael Cooney
Μουσική: John Frizzell
Ηθοποιοί: Julianne Moore, Jonathan Rhys Meyers, Frances Conroy κ.α.
Είδος: Supernatural Horror
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Μετά τον θάνατο του συζύγου της, η ψυχολόγος Cara Harding νιώθει την πίστη της στο Θεό να κλονίζεται και στρέφεται ακόμη περισσότερο στην επιστήμη. Ο πατέρας της προσπαθεί να τη βοηθήσει να κρατήσει το μυαλό της ανοιχτό και της προτείνει διάφορες υποθέσεις που αφορούν ασθενείς με διαταραχές που δεν μπορούν να εξηγηθούν με καμία ψυχιατρική θεωρία. Ένας από αυτούς είναι ο Adam, ο οποίος δείχνει να έχει πολλαπλές προσωπικότητες και τη δυνατότητα να αποκτά και φυσικά χαρακτηριστικά των διαφορετικών προσωπικοτήτων του. Καθώς η Cara προσπαθεί να βρει μια λογική εξήγηση για όσα του συμβαίνουν, θα ανακαλύψει ότι ο πατέρας της είχε δίκιο και η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει τα πάντα…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, ενώ το σενάριο παρουσιάζει αρκετό μυστήριο και ενδιαφέρον, όσο προχωρά η ταινία, τόσο ξεφουσκώνει και καταρρέει σαν παραψημένο σουφλέ σοκολάτας. Έχει δυο-τρεις καλές στιγμές, αλλά όσο εξελίσσεται η πλοκή τόσο σου δίνεται η εντύπωση ότι η ταινία έχει χρηματοδοτηθεί από κάποιον Χριστιανικό Σύλλογο με μόνο σκοπό να κάνει ξεδιάντροπη προπαγάνδα υπέρ της θρησκείας. Πάτωσε τόσο πολύ, που στο τέλος βρήκε πετρέλαιο!

Budget: 22 εκ.
Box office: 3,2 εκ.


DYLAN DOG: DEAD OF NIGHT (2011)

Σκηνοθεσία: Kevin Munroe
Σενάριο: Thomas Dean Donnelly, Joshua Oppenheimer
Μουσική: Klaus Badelt
Ηθοποιοί: Brandon Routh, Sam Huntington, Anita Briem κ.α.
Είδος: Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Dylan Dog είναι ένας ερευνητής του υπερφυσικού που βοηθά όποιον έχει προβλήματα με κάθε είδους ανεξήγητα φαινόμενα, μέχρι που η γυναίκα του δολοφονείται από βαμπίρ –γεγονός το οποίο τον αναγκάζει να τα παρατήσει και να ασχολείται μόνο με φυσιολογικές υποθέσεις. Μέχρι που στο δρόμο του θα βρεθεί η νεαρή Elizabeth, ο πατέρας της οποίας έχει δολοφονηθεί από ένα μυστηριώδες πλάσμα, το οποίο μοιάζει να την καταδιώκει.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία είναι φριχτή και για τους φαν του ιταλικού κόμικ Dylan Dog -που την περιμέναμε πώς και πώς- αποτελεί μια οικτρή και τραγική απογοήτευση! Το γεγονός και μόνο ότι η ταινία αμερικανοποιήθηκε στο έπακρο και αφαιρέθηκε και ο χαρακτήρας του εξωφρενικού και αξιαγάπητου Γκράουτσο για να μπει στη θέση του ένα… ζόμπι ήταν αρκετό για να φάει το θάψιμο της αρκούδας, αλλά βοήθησε αρκετά και το ότι η ταινία ήταν τίγκα στις κλισεδιές που έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε εδώ και είκοσι χρόνια περίπου.

Budget: 20 εκ.
Box office: 4,6 εκ.


DREAM HOUSE (2011)

Σκηνοθεσία: Jim Sheridan
Σενάριο: David Loucka
Μουσική: John Debney
Ηθοποιοί: Daniel Craig, Rachel Weisz, Naomi Watts, Marton Csokas
Είδος: Psychological Thriller
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Will παρατάει την πολλά υποσχόμενη καριέρα του στη Νέα Υόρκη και μετακομίζει με τη σύζυγο και τις δύο κόρες του σε μια μικρή, ήσυχη πόλη. Σύντομα, όμως, μαθαίνουν ότι στο νέο τους σπίτι είχαν δολοφονηθεί πριν καιρό μια γυναίκα και τα παιδιά της και ότι ο μοναδικός ύποπτος για το έγκλημα ήταν ο πατέρας της οικογένειας. Ο Will θα έρθει επαφή με μια γειτόνισσα που γνώριζε καλά την οικογένεια και με τη βοήθειά της θα μάθει τη μεγάλη ανατροπή, την οποία όλοι οι υπόλοιποι είχαμε ήδη μάθει πριν κυκλοφορήσει η ταινία, αφού την είχαν δείξει στο %#$^@ trailer της!!!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, το ονειρεμένο σπίτι αποδεικνύεται σκέτος εφιάλτης. Τα μεγάλα ονόματα δεν στάθηκαν ικανά να σώσουν αυτή την ταινία, διότι όταν δεν έχεις ένα σενάριο της προκοπής δεν σε σώζει ούτε το πνεύμα του ίδιου του Λόρενς Ολίβιε. Έφαγε θάψιμο από τους πάντες, κυρίως μια και το μοναδικό της χαρτί που άξιζε το έκαψε, όπως προανέφερα, από το trailer κιόλας, μετατρέποντάς την σε κάτι απολύτως προβλέψιμο, αδιάφορο, αργόσυρτο και ολίγον τι μπερδεμένο.

Budget: 50 εκ.
Box office: 38,5 εκ.

Teaching Mrs. Tingle: Με όποιον δάσκαλο καθίσεις…

90sTeaching-posterΣκηνοθεσία: Kevin Williamson
Σενάριο: Kevin Williamson
Μουσική: John Frizzell
Ηθοποιοί: Helen Mirren, Katie Holmes, Barry Watson κ.α.
Είδος: Black Comedy
Αξιολόγηση: ★★
☆ ☆ ☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
Φρίκη: ☆ ☆ ☆ ☆ ☆
Τρόμος: ★
Αγωνία: ★★☆ ☆ ☆

TEACHING MRS. TINGLE (1999)
Η σημερινή ταινία έχει χαραχθεί βαθιά στη μνήμη μου, όχι επειδή ήταν κάτι το αξιοσημείωτο ή συνταρακτικό, αλλά επειδή την είχα δει στο Διδυμότειχο ως φαντάρος, σε μια έξοδό μου, κατά την οποία είχα βαρεθεί να περιφέρομαι σαν την άδικη κατάρα στην πόλη, ακούγοντας μουσική. Δεν είχα φίλους στον στρατό. Όχι μόνο επειδή είμαι αντικοινωνικός, αλλά κυρίως επειδή ήταν όλοι κρετίνοι, πρεζόνια ή και τα δύο μαζί. Μια και τα σχολεία έκλεισαν (νομίζω) και ολοκληρώθηκαν και οι εξετάσεις (πάλι νομίζω), ας δούμε μια ελαφριά ταινιούλα με καθηγήτρια-σκύλα, για να γιορτάσουμε το τέλος της σχολικής χρονιάς!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η Leigh Ann ζει σε μια μικρή, βαρετή πόλη με τη σερβιτόρα μητέρα της και μόνη της ελπίδα να φύγει κάποτε από εκεί είναι να αριστεύσει στο σχολείο και να καταφέρει να κερδίσει υποτροφία για το κολλέγιο. Δυστυχώς, για να το πετύχει αυτό πρέπει να κερδίσει την εύνοια της κυρίας Tingle, της καθηγήτριας Ιστορίας, που αποτελεί τον φόβο και τον τρόμο όλων, αφού είναι μια σαδίστρια σκύλα. Οι ελπίδες της εξανεμίζονται οριστικά όταν η κυρία Tingle πιάνει την Leigh με τα κλεμμένα θέματα ενός τεστ, τα οποία βάζει στην τσάντα της ο Luke, το χαμένο κορμί του σχολείου. Με τη συνοδεία του Luke και της κολλητής της, αποφασίζει να επισκεφτεί την καθηγήτριά της και να της εξηγήσει τι συνέβη. Μόνο που η κυρία Tingle δεν δείχνει πρόθυμη να πάρει από λόγια…

Φυσικά, για ακόμη μία φορά, ο Williamson προσπάθησε να εξαργυρώσει κινηματογραφικώς τη φήμη που του έκατσε μετά το Scream και το μεταγενέστερο I Know What You Did Last Summer (που θα δούμε σύντομα κι εδώ), αλλά αυτή τη φορά δεν του έκατσε καθόλου –και λογικό ήταν. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, το όλο εγχείρημα είναι απλώς μετριότατο και ψιλοαδιάφορο.

Η ταινία πάσχει από τα γεννοφάσκια της. Κατ’ αρχάς, ο χαρακτήρας της Mirren είναι τόσο υπερβολικά κακιασμένος, που καταντάει απλώς καρικατούρα, αφού τόση χολή δεν βγάζουν ούτε 90χρονοι γέροι με πρησμένο προστάτη. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες, από την άλλη, είναι απλώς ηλίθιοι, αφού κάνουν τη μία χαζομάρα μετά την άλλη και για να τη διορθώσουν κάνουν άλλες πεντέξι χαζομάρες απανωτές. Το αποτέλεσμα είναι το σενάριο να μοιάζει τραβηγμένο από το μαλλί, αφού βασίζεται όλο σε μια σειρά από κουλές παρεξηγήσεις που στον φυσιολογικό κόσμο θα λύνονταν με πέντε λεπτά συζήτηση. Βασικά, είναι από τις ταινίες που ελπίζεις ότι στο τέλος θα κερδίσει ο «κακός», μόνο και μόνο επειδή όλοι οι άλλοι είναι ένα μάτσο εκνευριστικοί, κλαψιάρηδες βλάκες!

Σίγουρα θα μπορούσαν να κινηθούν σε διάφορα μονοπάτια με μια τέτοια ιδέα, αλλά επέλεξαν ακόμη μια φορά να ακολουθήσουν την κλασική οδό της ανάλαφρης teen movie, αν και η ταινία προσπαθεί απεγνωσμένα ν’ αποφασίσει τι ακριβώς είναι κι έτσι μπλέκει διάφορα είδη μέσα: λίγο από κωμωδία, λίγο από δράμα, λίγο από ρομάντσο, λίγο από θρίλερ –και απλώς αποτυγχάνει πολύ σε όλα. Λογικό ήταν, λοιπόν, και να φάει θάψιμο από τους πάντες και να πατώσει εισπρακτικώς. Τη βλέπεις απλώς για να σκοτώσεις λίγη ώρα. Ή αν είσαι κι εσύ φαντάρος που δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε εντάξει, θα περάσεις μόνο ευχάριστα την ώρα σου, ειδικά αν καταφέρεις να αγνοήσεις τη μονίμως ξινισμένη μούρη της Katie Holmes

GEEKY TRIVIA
Για τον ρόλο της Ms Tingle είχαν ληφθεί υπόψη οι Meryl Streep, Glenn Close, Sally Field, Sigourney Weaver και Gillian Anderson. Όταν ερωτήθη η Helen Mirren για ποιον λόγο επέλεξε να παίξει στην ταινία αυτή, η απάντησή της ήταν: «διότι μου έδωσαν έναν σκασμό λεφτά!»

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Ε, όχι. Απλώς όχι.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Αν τα βλέμματα μπορούσαν να σκοτώσουν, η τύπισσα θα είχε κάνει γενοκτονία...

Αν τα βλέμματα μπορούσαν να σκοτώσουν, η τύπισσα θα είχε κάνει γενοκτονία…

Η ξινομούρα. Αν ήταν κανονική ταινία τρόμου, θα ήταν η πρώτη που θα ψοφολογούσε!

Η ξινομούρα. Αν ήταν κανονική ταινία τρόμου, θα ήταν η πρώτη που θα ψοφολογούσε!

Μμμμ! Kinky!

Μμμμ! Kinky!