Σκηνοθεσία: Deon Taylor
Σενάριο: Diana Erwin, Michael J. Pagin, Deon Taylor
Μουσική: Vincent Gillioz
Ηθοποιοί: Nikki Reed, Keith David, Brad Dourif, Betsy Russell κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★
☆☆☆☆
TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★☆☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★☆☆☆
CHAIN LETTER (2010)
Κάθε φορά που κάποιος μου κάνει στα τυφλά forward ένα mail τύπου: «Αν δεν το προωθήσεις σε έξι άτομα, θα σου πέσουν οι βλεφαρίδες», θέλω να τον στραγγαλίσω με το καλώδιο ethernet του υπολογιστή του. Αλλά, για σκέψου, τρομολάγνε αναγνώστη μου, τι θα γινόταν αν αυτά τα μηνύματα είχαν κάποια δόση αλήθειας; Τι θα συνέβαινε αν ΟΝΤΩΣ σου έπεφταν οι βλεφαρίδες όποτε αμελούσες να προωθήσεις το mail σε έξι φίλους σου; Ακόμη χειρότερα, τι θα συνέβαινε αν αντί να σου πέσουν οι βλεφαρίδες, εμφανιζόταν ένας νταβραντισμένος ψυχάκιας και σε έκοβε κομματάκια; Την απάντηση στο βασανιστικό, αυτό, ερώτημα έρχεται να δώσει η σημερινή ταινία. Δυστυχώς, με εξίσου βασανιστικό τρόπο…
TI MAΣ ΛΕΣ;
Μια παρέα εφήβων συμμαθητών (που τους υποδύονται, ως συνήθως, 25ρηδες) λαμβάνει ένα μυστηριώδες chain letter, το οποίο τους προειδοποιεί ότι αν δεν το προωθήσουν, θα χάσουν τη ζωή τους μέσα σε εικοσιτέσσερις ώρες. Δεν το προωθούν, οπότε ένας γιγαντόσωμος, παραμορφωμένος δολοφόνος τους εντοπίζει και τους σκοτώνει έναν-έναν χρησιμοποιώντας αλυσίδες. Στο ενδιάμεσο, ένας επιθεωρητής της αστυνομίας προσπαθεί να ρίξει φως στους φόνους, ενώ οι επιζώντες φίλοι προσπαθούν απλώς να… εμ… δεν έχω ιδέα τι προσπαθούν να κάνουν, βασικά όλοι απλώς περιφέρονται στην ταινία και πεθαίνουν κατά διαστήματα!
Το σενάριο είναι ένα χάος! Μερικές φορές διαβάζεις το στόρι μιας ταινίας και σκέφτεσαι: «Φοβερό θέμα, γιατί δεν είχε σκεφτεί κανείς να ασχοληθεί με αυτό στο παρελθόν;» Και μετά βλέπεις και την ταινία και καταλαβαίνεις το γιατί: διότι δεν ήταν, προφανώς, εύκολο να σκεφτεί κανείς σενάριο της προκοπής! Αυτό συνέβη και με το Chain Letter. Η ιδέα είναι κορυφαία και με πολλές προοπτικές. Πήραν ένα από τα πιο διαδεδομένα (και ενοχλητικά) στοιχεία της διαδικτυακής κουλτούρας και πάτησαν πάνω στο κλασικό μοτίβο «what if…». Αλλά η εκτέλεση ήταν άθλια. Τόσο άθλια που ολόκληρη η ταινία -που είναι μια πολύ κακή μείξη του SAW, του The Ring και δύο κιλών κοκαΐνης- μοιάζει με ένα ακατάσχετο, ασύνδετο παραλήρημα τεχνοφοβίας και τυχαίων αιματοκυλισμάτων.
Γιατί συνέβη αυτό; Κατά τη γνώμη μου, το πρόβλημα ξεκίνησε από την αρχική ιδέα. Ο πιο σίγουρος τρόπος να φέρεις σε πέρας μια τέτοια ταινία είναι να στραφείς στο υπερφυσικό στοιχείο, το οποίο σου δίνει πολύ μεγαλύτερο εύρος κινήσεων. Αντί αυτού, οι δημιουργοί διάλεξαν το πατροπαράδοτο: «θνητός δολοφόνος σκοτώνει για τιμωρία», δημιουργώντας ταυτόχρονα τόσα κενά και τρύπες στο σενάριο, που η ταινία θα μπορούσε να είναι ο Μπομπ Σφουγγαράκης! Φαντάσου να είχαν επιλέξει την ίδια δίοδο και στο The Ring! Αντί να βγαίνει το πνεύμα της Sadako από την τηλεόραση και να σκοτώνει όποιον είδε τη βιντεοκασέτα, θα ερχόταν απλώς σπίτι του με ένα ταξί, θα του χτυπούσε το κουδούνι και όταν της άνοιγε θα τον κοπάναγε μέχρι θανάτου με ένα βίντεο!
Κατ’ αρχάς, οι σεναριογράφοι της ταινίας παίζει να είναι μέλη των Amish, καθώς το σενάριό τους είναι ξεδιάντροπη προπαγάνδα εναντίον της τεχνολογίας. Κάθε λίγο και λιγάκι, διάφοροι χαρακτήρες μπλέκονται στα καλά καθούμενα σε φιλοσοφικές συζητήσεις περί της τεχνολογίας και των κακών που έχει και του πόσο έχει αποξενώσει τους ανθρώπους και μετά ψοφάει κάποιος και ξαναρχίζει η συζήτηση! Υπάρχουν πιο διακριτικοί τρόποι να περάσεις το μήνυμά σου, πάλι καλά που δεν έβαλαν τα θύματα, πριν τα κακαρώσουν, να γράφουν με το αίμα τους στον τοίχο: «Πέθανα επειδή χρησιμοποίησα τον ηλεκτρισμό…»
Στη συνέχεια, έρχονται οι προαναφερθείσες τρύπες του σεναρίου. Ανάθεμα κι αν καταλαβαίνουμε ποτέ ποιος κάνει ό,τι κάνει και γιατί το κάνει, αν και στο τέλος υποτίθεται ότι λύνεται το μυστήριο και ενώνονται όλα τα κομμάτια του παζλ. Μπαρούφες! Αυτή η ταινία έχει τόσα κομμάτια, που δεν είναι παζλ, αλλά άμμος! Ειλικρινά, αν δεν διάβαζα μετά την πλοκή και στη Wikipedia, δεν θα είχα καν καταλάβει ποιος είναι ο δολοφόνος! Όσο σκέφτομαι ότι χρειάστηκαν τρία άτομα για να γραφτεί αυτό το αίσχος, μου έρχεται να βάλω τα κλάματα… Ουσιαστικά, το μόνο καλό που έχει το συγκεκριμένο θρίλερ και άξιζε το 1 αστεράκι που του έβαλα, είναι οι σκηνές θανάτου, μερικές από τις οποίες είναι αρκετά γραφικές και σου δίνουν ιδέες για το τι να κάνεις στους σεναριογράφους αν ποτέ πέσουν στα χέρια σου.
ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, κάνε αυτό το άρθρο forward σε 10 άτομα που αντιπαθείς! Αν δούνε την ταινία, θα πέσουν νεκροί από εγκεφαλική αιμορραγία μέσα στο επόμενο δίωρο!
GEEKY TRIVIA
Οχτώ από τους ηθοποιούς του cast είχαν ήδη εμφανιστεί σε άλλες ταινίες τρόμου στο παρελθόν, μερικές από αρκετά γνωστά κι επιτυχημένα franchise: SAW, A Nightmare on Elm Street, Child’s Play, The Hills Have Eyes, Boogeyman, The Thing, Cabin Fever, See No Evil.
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Η ταινία κόστισε τρία εκατομμύρια δολάρια και έβγαλε με το ζόρι 580 χιλιάρικα! Το μόνο μέλλον που θα μπορούσε να έχει, είναι να τη διδάσκουν στο σεμινάριο: «Πώς να κάνετε την ταινία σας να πατώσει»!
ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:
Fri(ght)day Nights 